بحران پرتغالی

مهدی مرسلی: قرار است در ساختمان فدراسیون فوتبال نشستی میان مدیران ارشد ۲ باشگاه تراکتور و سپاهان برگزار شود؛ جلسه‌ای که موضوع اصلی آن اختلاف حقوقی بر سر آینده ریکاردو آلوز خواهد بود. این بازیکن پرتغالی با تصمیم ناگهانی خود، فضای فوتبال ایران را به یکی از پرچالش‌ترین روزهای نقل‌وانتقالاتی‌اش کشاند.
ماجرا از جایی آغاز شد که آلوز، به‌رغم خبر تمدید قرارداد با تراکتور در اسفند سال گذشته، ناگهان تصمیم گرفت همکاری خود را قطع کند. او در نهایت با مدیرعامل سپاهان عکس یادگاری گرفت و خبر امضای قراردادی ۲ ساله با طلایی‌پوشان به رسانه‌ها اعلام شد. طرف تبریزی اما بر سر موضع خود ماند و مدعی شد این هافبک همچنان بازیکن آنهاست.
نکته حساس ماجرا، مخالفت مالک تراکتور با افزایش دستمزد آلوز بود؛ درخواستی که با جواب منفی همراه شد و همین موضوع مهاجم پرتغالی را به سمت جدایی سوق داد. پس از انتقال او به اصفهان، مدیران سپاهان تاکید کردند مراحل ثبت قرارداد کاملاً قانونی انجام شده است.
در این میان سازمان لیگ، تصمیمی عجیب گرفت و کارت بازی آلوز را برای تراکتور صادر کرد. همین اتفاق کافی بود تا ابهامات دوچندان شود و فضای رسانه‌ای ملتهب گردد. وکیل‌های ورزشی نیز نظر دادند صرف‌نظر از صحت یا بطلان جدایی، کارت بازی باید به نام تیم قبلی ثبت می‌شد.
تراکتور بی‌درنگ اعلام کرد قصد دارد پرونده را به دادگاه عالی ورزش (CAS) ببرد و حتی از سپاهان نیز شکایت کند. از طرف دیگر، مسؤولان سپاهان مطمئن بودند با مشکل خاصی روبه‌رو نمی‌شوند. با این حال، ورود مستقیم فدراسیون به ماجرا نشان می‌دهد سیاست‌گذاران فوتبال ایران نمی‌خواهند پای مراجع بین‌المللی وسط کشیده شود.
منابع نزدیک به فدراسیون خبر داده‌اند مهدی تاج و همکارانش با ارسال دعوتنامه به ۲ باشگاه، امیدوارند اختلافات در فضایی دوستانه حل‌وفصل شود. البته تجربه نشان داده توافق روی کاغذ ساده نیست، مخصوصاً وقتی هر ۲ طرف خود را محق می‌دانند.
اگر سپاهان بازنده این نبرد حقوقی باشد، پیامدهای سنگینی در انتظارش خواهد بود؛ از محرومیت احتمالی آلوز تا بسته شدن پنجره‌های نقل‌وانتقالاتی. در مقابل، تراکتور در صورت پیروزی، هم دستاورد مالی خواهد داشت و هم اعتباری بزرگ در فوتبال ایران به دست می‌آورد. حتی احتمال پرداخت غرامت از سوی سپاهان به تبریزی‌ها هم مطرح است؛ فرضیه‌ای که هواداران رقیب در شبکه‌های اجتماعی به آن دامن می‌زنند.
از نگاه برخی کارشناسان، دخالت فدراسیون می‌تواند همان‌قدر که فرصت‌ساز است، تهدیدزا هم باشد، زیرا اگر این نهاد بی‌طرفی خود را زیر سؤال ببرد، ممکن است راهی جز شکایت بین‌المللی برای یکی از ۲ طرف باقی نماند. با این وجود، جلسات حقوقی می‌تواند به کاهش هزینه‌های احتمالی در سطح بین‌المللی کمک کند.
فضای موجود به‌گونه‌ای است که هیچ‌کدام از طرفین حاضر نیستند کوتاه بیایند. سپاهانی‌ها با استناد به مدارک خود بر قانونی بودن قرارداد تاکید می‌کنند، درحالی ‌که تراکتوری‌ها سند تمدید قبلی را رو می‌کنند و آن را معتبر می‌دانند. این تضاد دیدگاه‌ها باعث شده پیش‌بینی نتیجه نهایی تقریباً غیرممکن باشد.
اگر فدراسیون بتواند ۲ باشگاه را پای میز تفاهم بنشاند، احتمالاً از ورود پرونده به CAS جلوگیری می‌شود اما اگر این اتفاق رخ ندهد، مسیر دعوا طولانی‌تر خواهد شد و فوتبال ایران ممکن است بار دیگر در رسانه‌های خارجی به دلیل حواشی حقوقی زیر ذره‌بین برود.
جلسه فوق، نشستی است که می‌تواند یا سرآغاز آشتی ۲ باشگاه باشد یا آتشی تازه در جدالی که هنوز شعله‌هایش خاموش نشده است.