شکست تکراری

مهدی مرسلی: در هفته سوم لیگ بیست‌وپنجم، دوباره صحنه‌ای تکراری برای آبی‌های پایتخت رقم خورد. استقلال تهران همانند سال گذشته در اهواز برابر استقلال خوزستان نتیجه را واگذار کرد و با شکست یک بر صفر زمین مسابقه را ترک کرد؛ شکستی که یادآور خاطره‌ای تلخ برای هواداران این تیم است.
دیدار ۲ تیم در ورزشگاه فولاد آرِنا برگزار شد و شاگردان امیر خلیفه‌اصل با ارائه نمایشی منظم، توانستند نخستین پیروزی فصل خود را جشن بگیرند. گل ۳ امتیازی این مسابقه توسط محمد شریفی، بازیکن سابق پرسپولیس، به ثمر رسید؛ او با هوشیاری از توپ برگشتی نهایت استفاده را برد و ضربه‌اش درون دروازه قرار گرفت. این گل تا پایان پابرجا ماند تا استقلال خوزستان پس از شروعی پرحاشیه، امتیازات منفی خود را جبران کند و در جدول به امتیاز ۲ برسد.
این نتیجه برای تیم ریکاردو ساپینتو خوشایند نبود. او در ابتدای مسیر لیگ، امیدوار بود با کسب امتیاز از اهواز جایگاه خود را تثبیت کند اما شکست مقابل رقیب جنوبی شرایط متفاوتی رقم زد. درست همانند یک سال پیش که جواد نکونام باختی مشابه را تجربه کرده بود، حالا ساپینتو هم با فشار انتقادات مواجه است. جالب آنکه در هر ۲ جدال، استقلال تهران نخستین ناکامی فصلش را برابر همین تیم تجربه کرد. اگر به گذشته نزدیک برگردیم، در لیگ بیست‌وچهارم نیز استقلال خوزستان در همین هفته سوم توانست بر تیم تهرانی غلبه کند. آن زمان تیوی بیفوما تنها دقایقی پس از ورود به میدان، از روی یک ضربه ایستگاهی دروازه حسینی را گشود و ۳ امتیاز ارزشمند برای تیمش به ارمغان آورد. آن برد نخستین پیروزی خوزستانی‌ها در آن فصل بود و سرمربی وقت‌شان، میودراگ بوژوویچ توانست با همان نتیجه نام خود را در ذهن هواداران ثبت کند. درست مانند امروز که خلیفه‌اصل با بردی شیرین جایگاه خود را محکم‌ کرد.
دیدار اخیر البته حواشی خاص خودش را هم داشت. استقلال تهران این بار با یک بازیکن کمتر بازی را به پایان رساند. رامین رضاییان که فصل گذشته موجب اخراج بازیکن حریف شده بود، این بار خودش با دریافت کارت قرمز مستقیم از زمین بیرون رفت. غیبت او حالا چالشی تازه برای آبی‌هاست، چراکه در مسابقه بعد مقابل پیکان در دسترس نخواهد بود. این دومین سال متوالی است که استقلال تهران در هفته سوم، برابر استقلال خوزستان در اهواز تن به شکست یک بر صفر می‌دهد. چنین روندی برای هواداران پایتخت‌نشین اصلاً خوشایند نیست و شاید نوعی طلسم برای این تیم تلقی شود. از سوی دیگر، پیروزی‌های مشابه خوزستانی‌ها در ۲ فصل پیاپی، نشان می‌دهد تیم جنوبی هر چند در ابتدای فصل با مشکلات امتیازی و مالی روبه‌رو بوده اما توانسته در میدان مسابقه مقابل یکی از قدرت‌های لیگ نمایش مناسبی ارائه دهد.
در نهایت، این نتیجه برای هر ۲ تیم پیامدهای متفاوتی داشت. استقلال خوزستان توانست از بحران خارج شود و با امتیازات مثبت به ادامه فصل امیدوار گردد اما استقلال تهران با نگرانی‌های تازه‌ای مواجه شد؛ نگرانی بابت تکرار ناکامی‌های فصل گذشته، فشار روانی بر سرمربی و همچنین مشکلات ناشی از محرومیت یکی از مهره‌های کلیدی. هواداران این تیم حالا چشم‌انتظارند تا ببینند آیا ساپینتو می‌تواند این دژاووی تلخ را پایان دهد یا داستانی مشابه فصل تلخ قبل، دوباره برای آبی‌ها رقم خواهد خورد.
لیگ بیست‌وپنجم با پیروزی دلچسب استقلال برابر تراکتور آغاز شد؛ بردی که هواداران آبی‌دوست را امیدوار ساخت تیم‌شان بتواند دوباره مدعی جدی قهرمانی باشد اما این روند طولی نکشید. هفته دوم با تساوی پرگل مقابل ذوب‌آهن همراه شد و سپس در سومین دیدار، استقلالی‌ها برابر استقلال خوزستان نخستین شکست فصل را پذیرفتند. این باخت درست در آستانه حضور نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا، شوکی سنگین به آبی‌ها وارد کرد. تصور هواداران استقلال این بود که دیدار اهواز ساده‌تر از آن است که تهدیدی ایجاد کند اما واقعیت زمین چیز دیگری را رقم زد.
* استقلال خوزستان؛ حریف سختکوش
آنچه بیش از همه استقلال تهران را زمینگیر کرد، حجم بالای دوندگی بازیکنان همنام خوزستانی بود. شاگردان ساپینتو در برابر فشار فیزیکی و انسجام تاکتیکی رقیب، غافلگیر شدند. علاوه بر این، نبود هماهنگی کافی ناشی از غیبت ۱۵ بازیکن ملی‌پوش در اردو، مشکلات استقلال را دوچندان کرده بود. تمرینات نصفه و نیمه و فقدان زمان کافی برای آماده‌سازی، در نهایت اثر خود را در جریان مسابقه گذاشت.
* رضاییان؛ از اوج دوباره تا سقوط سریع
رامین رضاییان هفته‌ای را پشت سر گذاشت که شاید در سال‌های اخیر کمتر فوتبالیستی چنین فراز و فرودی را تجربه کرده باشد. او طی چند روز هم طعم بازگشت به اوج را چشید و هم سقوطی غیرمنتظره را تجربه کرد؛ مجموعه‌ای از اتفاقات که یک قصه پرهیجان برای فوتبال ایران رقم زد.
* رامین؛ دوباره در قاب تیم ملی
در میان همه چهره‌های استقلال، شرایط برای رامین رضاییان خاص‌تر بود. او برخلاف بسیاری از هم‌تیمی‌هایش، مدت‌ها از تیم‌ ملی دور مانده بود و فرصت حضور در جمع ملی‌پوشان به او نمی‌رسید اما عملکرد درخشانش در هفته دوم، به‌ خصوص گل مهمی که برابر ذوب‌آهن به ثمر رساند، ورق را برگرداند. همین درخشش و البته کمبود یک مدافع راست کلاسیک در تیم ملی، باعث شد نام رضاییان بار دیگر در فهرست امیر قلعه‌نویی قرار گیرد.
* درخشش در کافا و کاپیتانی
دعوت شدن به تیم‌ ملی تنها آغاز راه بود. او در تورنمنت کافا برای ایران به میدان رفت و حتی بازوبند کاپیتانی را در یکی از بازی‌ها بر بازو بست؛ اتفاقی که برای هر بازیکنی غرورآفرین است. هرچند شکست ایران مقابل ازبکستان مانع فتح جام شد اما برای رامین بازگشت به سطح اول فوتبال ملی به اندازه کافی شیرین بود. کاپیتانی تیم ملی، نقطه اوج هفته او بود؛ لحظه‌ای که بسیاری تصور می‌کردند مسیر جدیدی برایش باز شده است.
* نیمکت‌نشینی و بازگشت پرحادثه
اما داستان زمانی تغییر کرد که او از اردوی تیم‌ ملی به باشگاه برگشت. ساپینتو به‌دلیل خستگی بازیکنان ملی‌پوش، ترجیح داد رامین را روی نیمکت بنشاند. با این حال، روند بازی برابر استقلال خوزستان به‌گونه‌ای پیش رفت که سرمربی پرتغالی ناچار شد او را نیمه دوم وارد میدان کند. امید ساپینتو این بود که تخصص رضاییان در ضربات ایستگاهی بتواند تیمش را نجات دهد.
* کارت قرمز غیرمنتظره
سناریو اما به بدترین شکل ممکن تغییر یافت. چند دقیقه پس از ورود به زمین، رضاییان به‌دلیل خطایی جنجالی کارت قرمز گرفت. این تصمیم داور نه‌تنها امیدهای استقلال برای جبران نتیجه را بر باد داد، بلکه هفته‌ای که برای رامین با کاپیتانی در تیم‌ ملی آغاز شده بود، به شکلی تلخ و ناامیدکننده به پایان رسید. برای بازیکنی که در اوج روحیه به میدان رفته بود، این اخراج ضربه‌ای جدی محسوب می‌شد.
* شوک به فوتبال فانتزی
ماجرای رامین فقط به زمین مسابقه محدود نماند. در فضای فوتبال فانتزی هم، انتخاب او به‌عنوان کاپیتان توسط حدود ۲۰ درصد کاربران، پایانی تلخ داشت. کسانی که روی پاس گل یا پنالتی‌زنی او حساب کرده بودند، با دریافت کارت قرمز و ثبت امتیاز منفی، دچار ضرر شدند. رامین عملاً به‌جای اینکه برای هواداران مجازی‌اش امتیاز بیاورد، با ضریب ۲ برابری کاپیتانی، 4 امتیاز منفی به آنان هدیه کرد!
* هفته  متناقض
در کمتر از ۷ روز، رضاییان هم مجددا بازیکن تیم‌ ملی شد، هم بازوبند کاپیتانی را تجربه کرد، هم به استقلال تعصبش را نشان داد و در نهایت با یک کارت قرمز، تمام آن روزهای شیرین را به پایان رساند. چنین هفته‌ای نشان می‌دهد فوتبال تا چه اندازه غیرقابل پیش‌بینی است؛ یک بازیکن می‌تواند در یک روز قهرمان و در روز دیگر مقصر اصلی باشد.
رامین رضاییان حالا باید ثابت کند این لغزش فقط یک حادثه لحظه‌ای بوده است. تجربه سال‌های گذشته نشان داده او شخصیتی دارد که می‌تواند دوباره برگردد و حتی بهتر از قبل بدرخشد اما تا آن روز، یادگار این هفته پرهیجان برای او و هوادارانش چیزی جز تضادی عجیب میان شادی و تلخی نخواهد بود.