سقوط آرام

سعید غلامحسینی: شروع فصل تازه برای زردپوشان اصفهانی با امیدهای بسیار همراه بود اما خیلی زود نشانه‌های نگرانی در کارنامه تیم نقش بست. سپاهان که همیشه نامش در ردیف مدعیان قرار می‌گیرد، این تابستان روی نیمکت دگرگونی بزرگی را تجربه کرد و محرم نویدکیا دوباره هدایت تیم محبوبش را بر عهده گرفت. با وجود جابه‌جایی‌های پرسر و صدا در بازار نقل‌وانتقالات و تلاش برای ترمیم نقاط ضعف، حاصل کار تا امروز چیزی جز ناکامی و حسرت نبوده است.
در همان نخستین گام آسیایی، سپاهان در پلی‌آف مقابل دحیل قطر شکست خورد. شاید کسی انتظار شگفتی در آن میدان سخت را نداشت اما این نتیجه کافی بود تا سایه‌ای از تردید روی آینده نویدکیا و شاگردانش بیفتد. این ناکامی آغازگر زنجیره‌ای از روزهای تلخ بود که تا امروز ادامه دارد.
لیگ برتر برای سپاهان با تساوی برابر ملوان کلید خورد؛ مسابقه‌ای که در آن نمایش تیم بیشتر از یک تیم مدعی، یادآور تیمی سردرگم بود. در گام دوم، رویارویی با پرسپولیس در دوئلی حساس، فرصتی طلایی برای نشان دادن قدرت واقعی سپاهان به شمار می‌رفت اما زردها زمین را با دست خالی ترک کردند. آخرین امیدها به هفته سوم و جدال با گل‌گهر دوخته شد ولی آنجا هم تنها یک امتیاز نصیب اصفهانی‌ها شد تا مجموعه نتایج به شکلی هشداردهنده نشان دهد تیم هنوز از پیروزی دور است.
آمار کنونی گویای همه چیز است: ۴ بازی، ۲ شکست، ۲ مساوی و صفر برد. تیمی که قرار بود یکی از قطب‌های لیگ بیست‌وپنجم باشد، حالا تنها ۲ امتیاز اندوخته و فاصله‌ای نگران‌کننده با صدرنشینان دارد. این کارنامه برای مربی‌ای که به عنوان ناجی دوباره فراخوانده شد، به‌هیچ‌وجه رضایت‌بخش نیست و طبیعی است هواداران طلایی‌پوشان با ناامیدی به آینده نزدیک چشم بدوزند.
مشکل اصلی این است که سپاهان در این ۳ هفته مقابل رقبای مستقیم قهرمانی قرار نگرفته بود و جز پرسپولیس، باقی حریفان در ردیف مدعیان جدی به حساب نمی‌آیند. از همین رو از دست رفتن ۷ امتیاز در مقطع ابتدایی برای هواداران بسیار سنگین تمام شده است. حالا همه نگاه‌ها به دیدار حساس با تراکتور در هفته چهارم دوخته شده؛ مسابقه‌ای که می‌تواند نقطه عطفی در سرنوشت نیمکت محرم باشد.
پیش از این جدال سرنوشت‌ساز، سپاهان باید در لیگ قهرمانان آسیا مقابل الحسین اردن به میدان برود؛ دیداری که ۳ امتیازش نه‌تنها برای حفظ شانس ادامه مسیر حیاتی است، بلکه می‌تواند اعتمادبه‌نفس ازدست‌رفته بازیکنان را هم بازگرداند. فشار روحی روی نویدکیا هر روز بیشتر می‌شود و او باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن راهی برای برون‌رفت از این وضعیت پیدا کند.
آنچه روشن است اینکه تابستان برای سپاهان بیش از آنکه بوی شکوفایی داشته باشد، رنگ و بوی پاییز را به خود گرفته است؛ پاییزی که اگر زودتر بهار نشود، ممکن است جایگاه محرم روی نیمکت اصفهانی‌ها را هم به لرزه درآورد.