رازهای ناتمام وایزمن

حسین کیامنش: با گذشت نزدیک 3 ماه از پایان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونی علیه ایران، ابعاد گسترده و عمیق حملات موشکی ایران به سرزمین‌ اشغالی همچنان در حال آشکار شدن است و هر روز واقعیت‌های جدیدی از میزان خسارات و تأثیرات استراتژیک این حملات نمایان می‌شود. 
نیر دیویدزون، رئیس شورای علمی موسسه تحقیقاتی وایزمن، در روزهای اخیر در اظهاراتی، به خسارات بی‌سابقه واردشده به این مرکز علمی برجسته اذعان کرده و از آسیب به ۵۰ آزمایشگاه و نابودی زیرساخت‌های تحقیقاتی خبر داده است.
* ضربه‌ به قلب علمی رژیم
موسسه تحقیقاتی وایزمن، در جریان حملات موشکی ایران، هدف حمله‌ای دقیق و ویرانگر قرار گرفت. دیویدزون اعلام کرده 2 موشک بالستیک ایرانی مستقیما به تأسیسات وایزمن اصابت کرده و خسارات عظیمی به زیرساخت‌های علمی این مرکز وارد آورده‌ است. به گفته وی، ۵۰ آزمایشگاه این موسسه آسیب دیده، تجهیزات پیشرفته آزمایشگاهی نابود شده و داده‌های علمی ارزشمندی که نتیجه سال‌ها پژوهش بوده، به کلی از بین رفته است.
این خسارات به حدی شدید است که فعالیت‌های علمی وایزمن عملا به حالت تعلیق درآمده و دانشجویان و پژوهشگران این موسسه بدون تجهیزات و داده‌های لازم، هیچ فعالیتی ندارند. دیویدزون این خسارات را «جبران‌ناپذیر» توصیف کرد و هشدار داد بازسازی این زیرساخت‌ها ممکن است سال‌ها طول بکشد.
پیش‌تر، الون حاین، رئیس موسسه وایزمن نیز، به ابعاد مالی این فاجعه صهیونیست‌ها اشاره کرده بود. او برآورد کرد خسارات مالی وارد شده به آزمایشگاه‌ها و ساختمان‌های این مرکز بین ۴۰۰ تا ۵۴۰ میلیون دلار (یک و نیم تا 2 میلیارد شِکِل) است.
این رقم هنگفت نشان‌‌دهنده شدت تخریب فیزیکی ناشی از حملات موشکی ایران است. حاین تأکید کرد این خسارات نه‌‌تنها به زیرساخت‌های فیزیکی، بلکه به توانایی وایزمن برای ادامه تحقیقات پیشرفته ضربه‌ زده است. او همچنین به چالش‌های بازسازی اشاره کرد و گفت فقدان منابع مالی و حمایت‌های بین‌المللی، روند احیای این موسسه را دشوارتر کرده است.
علاوه بر خسارات مادی و علمی، وایزمن با یک بحران عمیق‌تر مواجه شده است: انزوای بین‌المللی. دیویدزون اعلام کرده بسیاری از دانشگاه‌ها و مؤسسات علمی برجسته جهان از همکاری با وایزمن خودداری می‌کنند. این تحریم‌های علمی مشخصا توانایی این موسسه برای بازسازی و بازیابی جایگاه خود را بشدت محدود کرده است. این انزوا نه‌‌تنها وایزمن، بلکه کل اکوسیستم علمی رژیم را در معرض خطر قرار داده و نشان‌‌دهنده تأثیرات چندلایه و بلندمدت حملات ایران است.
* چرا وایزمن؟
موسسه وایزمن، واقع در شهر رخووت، یکی از ستون‌های اصلی پیشرفت علمی و فناوری در اسرائیل است. این موسسه که سال ۱۹۳۴ تأسیس شد، در حوزه‌های علوم طبیعی، ریاضیات، فیزیک، شیمی، زیست‌فناوری و علوم کامپیوتر شهرت جهانی دارد و با دانشگاه‌های برتر جهان همکاری‌های گسترده‌ای داشته. وایزمن نه‌‌تنها در تولید دانش پیشرفته، بلکه در توسعه فناوری‌های نوین نقش کلیدی ایفا کرده است. بسیاری از نوآوری‌های این موسسه، از جمله در زمینه‌ فناوری‌های نظامی، به صورت مستقیم در خدمت اهداف استراتژیک رژیم صهیونیستی بوده است. برای مثال، فناوری‌های توسعه‌یافته در وایزمن به پیشرفت‌هایی در حوزه‌های دفاعی و سایبری اسرائیل کمک کرده و این موسسه را به یکی از دارایی‌های حیاتی رژیم تبدیل کرده است.
انتخاب وایزمن به عنوان هدف حملات موشکی، نشان‌‌دهنده دقت و استراتژی حساب‌‌شده ایران در هدف‌گیری نقاط حساس و کلیدی رژیم است. تخریب ۵۰ آزمایشگاه و نابودی داده‌های علمی، به معنای توقف پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته و تأخیرهای طولانی در پیشرفت‌های علمی و نظامی فلسطین اشغالی است. این حمله نه‌‌تنها زیرساخت‌های فیزیکی وایزمن را هدف قرار داده، بلکه توانایی اسرائیل برای حفظ برتری علمی و فناوری خود در عرصه جهانی را بشدت تضعیف کرده است. به عبارت بهتر، از دست رفتن داده‌های تحقیقاتی - که گاه نتیجه دهه‌ها کار مداوم بوده، ضربه‌ای غیرقابل جبران به جایگاه علمی رژیم وارد کرده است.
* افشاگری هاآرتص؛ سانسور نظامی و ابعاد پنهان حملات ایران
همزمان با اذعان رئیس شورای علمی وایزمن، روزنامه صهیونیستی هاآرتص نیز در گزارشی افشاگرانه، پرده از تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای پنهان کردن ابعاد واقعی حملات موشکی ایران برداشت. بر اساس این گزارش، ایران در طول جنگ ۱۲ روزه، ۵۳۰ موشک بالستیک در ۴۲ موج به سمت سرزمین‌ اشغالی شلیک کرد. با این حال، رژیم صهیونیستی با اعمال سانسور شدید نظامی، از انتشار جزئیات دقیق محل‌های اصابت این موشک‌ها جلوگیری کرده است. این سانسور به حدی گسترده بوده که حتی رسانه‌های داخلی اسرائیل، از جمله هاآرتص، برای دسترسی به اطلاعات کامل با محدودیت‌های جدی مواجه شده‌اند. در این میان، 2 پژوهشگر آمریکایی، کوری شار و جایمن فان دن هوک، با تخصص در تحلیل تصاویر ماهواره‌ای مناطق جنگی، موفق به شناسایی ۱۰ محل اصابت جدید شده‌اند که پیش‌تر از سوی مقامات رژیم اعلام نشده بود. این یافته‌ها توسط یک منبع نظامی اسرائیلی تأیید شده و نشان می‌دهد موشک‌های ایرانی با دقت بالایی به اهداف خود، از جمله پایگاه‌های نظامی و زیرساخت‌های حساس اصابت کرده‌اند. این افشاگری‌ها در شرایطی رخ داده که رژیم صهیونیستی همچنان تلاش می‌کند با کنترل جریان اطلاعات، روایتی محدود و مدیریت‌شده از جنگ 12 روزه ارائه دهد.
* سانسور و واقعیت‌های پنهان
اذعان رسانه برجسته اسرائیلی (هاآرتص) به پنهان‌کاری رژیم صهیونیستی، نشانه‌ای آشکار از شکاف در روایت رسمی این رژیم است. در حالی که دولت صهیونیستی تلاش کرده با سانسور نظامی، تصویری از اقتدار و کنترل اوضاع ارائه دهد، افشای محل‌های اصابت جدید توسط پژوهشگران مستقل و تأیید آنها توسط منابع نظامی، ناکامی این استراتژی را آشکار کرده است. این موضوع نه‌تنها به قدرت و دقت حملات موشکی ایران اشاره دارد، بلکه نشان‌دهنده ناتوانی رژیم صهیونیستی در مدیریت افکار عمومی و کنترل روایات رسانه‌ای است.
آمار اعلام‌شده توسط هاآرتص – ۵۳۰ موشک در ۴۲ موج – تنها بخشی از واقعیت را نشان می‌دهد. با توجه به سانسور شدید، می‌توان فرض کرد تعداد واقعی اهداف مورد اصابت و میزان خسارات بسیار بیشتر از آن چیزی است که رسانه‌های رسمی رژیم اذعان کرده‌اند. این موضوع بویژه زمانی برجسته‌تر می‌شود که به خسارات وایزمن نگاه کنیم؛ جایی که رژیم صهیونیستی ابتدا تلاش کرد خسارات را کم‌اهمیت جلوه دهد اما در نهایت مجبور به پذیرش واقعیت شد. این الگو نشان می‌دهد اطلاعات منتشرشده تنها نوک کوه یخ است و ابعاد واقعی خسارات احتمالاً بسیار گسترده‌تر است.
در مجموع با توجه به ابعاد جدیدی که از حملات ایران به سرزمین‌ اشغالی روشن شده، می‌توان با اطمینان گفت حملات موشکی ایران به اسرائیل که در پاسخ به حملات این رژیم به کشورمان انجام گرفت، فراتر از یک اقدام نظامی بوده و تأثیرات عمیق سیاسی، علمی، اقتصادی و روانی بر جا گذاشته است. با توجه به اینکه ابعاد واقعی این حملات همچنان در حال آشکار شدن است، می‌توان انتظار داشت در آینده، اطلاعات بیشتری از عمق خسارات و تأثیرات استراتژیک این حملات منتشر شود؛ واقعیتی که رژیم صهیونیستی با تمام توان تلاش می‌کند آن را از چشم جهانیان پنهان نگه دارد.