دیروز دانش‌آموزان مدرسه ناشنوایان باغچه‌بان بعد از سال‌ها در حیاط این مدرسه گرد هم آمدند تا ثمینه باغچه‌بان را به خانه ابدی‌اش بدرقه کنند. مراسم تشییع پیکر ثمینه باغچه‌بان، نویسنده کودکان و نوجوانان و پیشکسوت آموزش کودکان ناشنوا، روز گذشته با حضور جمعی از دانش‌آموزان سابق مدرسه ناشنوایان باغچه‌بان که ثمینه باغچه‌بان بعد از درگذشت پدرش در سال ۱۳۴۵ مدیریت آن را برعهده داشت، با شعار «درود بر باغچه‌بان» برگزار شد. پروانه باغچه‌بان، خواهر ثمینه و دیگر فرزند جبار باغچه‌بان، علی ربیعی (مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور)، محمدرضا شفیعی کدکنی، نوش‌آفرین انصاری (دبیر شورای کتاب کودک)، احمد مسجدجامعی، داوود کیانیان، علی کاشفی خوانساری، زهرا فرمانی و تعداد زیادی از دانش‌آموزان نسل‌های مختلف مدرسه باغچه‌بان از حاضران در این مراسم بودند که پیکر ثمینه باغچه‌بان را به سمت خانه ابدی‌اش در قطعه نام‌آوران بهشت زهرای تهران بدرقه کردند. علی ربیعی، مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور در سخنانی در این مراسم اظهار کرد: وقتی افرادی در تاریخ یک ملت نه به عنوان یک فرد بلکه به مثابه نهاد عمل می‌کنند و می‌مانند، راه و مسیر آنها روشنایی‌بخش یک سرزمین می‌شود. معتقدم ایران یعنی جبار باغچه‌بان و ایران یعنی ثمینه باغچه‌بان و ایران یعنی هرکسی که به فرهنگ، توانمند کردن دیگران و ساختن جامعه ایران خدمت کرده است. ما همه ایرانی‌ها مدیون خانواده باغچه‌بان هستیم. هدف باغچه‌بان صرفا توانایی‌بخشی به یک میلیون ناشنوا نبود، بلکه حرکت‌شان به اندازه کل انسان‌های ایران و حتی انسانیت تأثیر داشته است. او با ابلاغ پیام تسلیت مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور، اظهار امیدواری کرد: شما راه او را زنده نگه خواهید داشت و راهش ادامه پیدا خواهد کرد. ثمینه باغچه‌بان در کنار بزرگان و افرادی که به بشریت خدمت کردند، روحش جاودانه خواهد بود. مجید قدمی، رئیس اسبق سازمان آموزش‌و‌پرورش استثنایی هم با زبان اشاره با حاضران سخن گفت و یادآور شد: فقط یک نکته بگویم؛ حضرت علی(ع) می‌فرمایند، هرکس که می‌میرد، پرونده‌اش بسته می‌شود، به‌جز آدم‌هایی که در دنیا کارهای خوب کرده‌اند. اگر از خانم باغچه‌بان بپرسند در دنیا چه کردی، با سری بلند خواهد گفت به ناشنوایان کمک کردم، کتاب نوشتم و مدرسه ساختم. حتما جای مرحوم باغچه‌بان در بهشت است. مژگان فرهبد، معاون آموزشی، پرورشی و تربیت‌بدنی آموزش‌و‌پرورش استثنایی کشور نیز، با زبان اشاره و با بیان اینکه برایم سخت است درباره این ستاره و گوهر درخشان سخن بگویم، گفت: امیدوارم قدردان زحمات این عزیزان و ادامه‌دهندگان راه این عزیزان باشیم و یادشان را زنده نگه داریم. برای ما بزرگ‌ترین هدف، گرامی‌داشتن زحمات و یاد این عزیزان نه به اسم، بلکه به عمل است. به خودمان تسلیت می‌گویم و یرای بازماندگان ایشان، خواهر و دخترشان آرزوی سلامتی دارم. همچنین فرهبد، رئیس مدرسه باغچه‌بان با خوشامدگویی به ناشنوایان و با زبان آنها اظهار کرد: به خانه خودتان خوش آمدید. قلب ما از رفتن باغچه‌بان شکسته و یادشان در قلب ما است. زمانی که ثمینه خانم رفتند، داوود کیانیان نوشته بود: «ثمینه به سمت خورشید نقاشی‌هایش پر کشید». مطمئن هستم جای ثمیته خانم و آقای (جبار) باغچه‌بان در بهشت است. ثمینه باغچه‌بان که ۲۶ شهریور در 98 سالگی از دنیا رفت، متولد ۴ فروردین ۱۳۰۶ در کودکستان «باغچه اطفال» تبریز، نویسنده کودکان و نوجوانان و بنیان‌گذار مؤسسه‌های آموزشی و فرهنگی برای کودکان کم‌شنوا و ناشنوا بود. ۲ کتاب از او با عنوان‌های «پل چوبی» و «نوروزها و بادبادک‌ها» از کتاب‌های برگزیده شورای کتاب کودک است. از دیگر آثار او نیز کتاب‌های «جم جمک برگ خزون»، «آفتاب مهتاب چه رنگه» و «روشنگر تاریکی‌ها» (درباره پدرش جبار باغچه‌بان) است. همچنین ارائه ترانه فولکلوریک «دویدم و دویدم» در قالب کتاب و تهیه ویدئو آن به زبان اشاره و برگردان فارسی کتاب «پیمان جهانی» و تهیه ویدئویی به زبان اشاره از جمله دیگر کارهای او است.
ثمینه باغچه‌بان، دختری که در مهدکودک پدرش بزرگ شد، تمام عمرش را وقف آموزش کودکان و ناشنوایان کرد. او کتاب نوشت، آموزش داد و تلاش کرد تا هیچ کودکی «بی‌صدا» نماند. او پس از 98 سال عمر پربار چهارشنبه گذشته درگذشت. وزیر آموزش‌و‌پرورش نیز با صدور پیامی درگذشت بانو ثمینه باغچه‌بان از پیشگامان آموزش کودکان ناشنوا را تسلیت گفت.
پیکر ثمینه باغچه‌بان، پیشکسوت آموزش کودکان ناشنوا دیروز از مدرسه ناشنوایان تهران به سوی خانه ابدی تشییع شد
خداحافظ بانوی واژه‌ها و سکوت‌ها
ارسال نظر
پربیننده
تازه ها