بدون غرور، نگاه به آینده

درخشش تازه‌ای برای ورزش ایران رقم خورد؛ این بار در آوردگاه جهانی کشتی فرنگی که شاهد قهرمانی 2 ستاره جوان بود. در میان شور و هیجان تماشاگران، 2 چهره از ایران توانستند بار دیگر پرچم کشورمان را در میان بزرگان این رشته به اهتزاز درآورند و با کسب مدال طلا، شادی را به خانه‌های مردم هدیه دهند.
امین میرزازاده، سنگین‌وزن توانمند تیم ملی، بعد از نبردی سخت توانست جایگاه نخست جهان را در وزن ۱۳۰ کیلوگرم تصاحب کند. او در سخنانش پس از این موفقیت بزرگ تأکید کرد همه‌ چیز را از الطاف پروردگار می‌بیند و خوشحال است که توانسته دل خانواده خود و ملت ایران را شاد کند. به گفته او، لحظه‌ای که دستش به عنوان برنده بالا رفت، برایش یادآور تلاش‌های سال‌ها تمرین، سختی و صبر بود. میرزازاده با روحیه‌ای متواضعانه بیان کرد تمام افتخاراتش را از برکت دعاها و حمایت‌های مردم می‌داند و امیدوار است مسیر قهرمانی‌اش همچنان ادامه‌دار باشد.
این دومین طلای جهانی او است و بی‌تردید چنین رکوردی، نشان‌دهنده جایگاهی است که می‌تواند سال‌ها برای کشتی ایران حفظ شود. او با نگاه به آینده، از انگیزه بالایش برای موفقیت‌های بیشتر سخن گفت و وعده داد تا در هر میدان بین‌المللی با تمام وجود برای اعتلای نام ایران بجنگد.
در سوی دیگر، غلامرضا فرخی، نماینده وزن ۸۲ کیلوگرم، شب خاطره‌انگیزی را پشت سر گذاشت. او نیز با اقتدار کامل، مدال طلا را بر گردن آویخت و به عهدی که پیش‌تر با مادرش بسته بود وفادار ماند. فرخی در گفت‌وگوهای بعد از قهرمانی، با چشمانی پر از شور، از مادری گفت که دعایش همیشه پشت سر او بوده و حالا خوشحال است که با مدال جهانی توانسته دلش را شاد کند.
او در سخنانش احترام ویژه‌ای برای پرچم سه‌رنگ ایران قائل شد و لحظه‌ای که سرود ملی در سالن مسابقات طنین‌انداز شد را یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین تجربه‌های زندگی‌اش دانست. به گفته فرخی، ایستادن زیر پرچم و شنیدن سرود ملی حس بی‌بدیلی است که تمام خستگی‌ها را از تن بیرون می‌برد. او خود را سربازی کوچک برای کشور معرفی کرد که تنها وظیفه‌اش، تلاش برای افتخارآفرینی است.
این مدال برای فرخی فقط یک دستاورد ورزشی نبود، بلکه نمادی از عمل به قول و پاسخ به اعتماد مردم بود. او با افتخار گفت که خوشحال است شرمنده مردم، مربیان و خانواده‌اش نشده و توانسته لبخند را بر لبان آنان بنشاند.
هر دو قهرمان ایرانی، بر اهمیت استمرار در مسیر قهرمانی تأکید کردند. آنها بر این باورند که رسیدن به اوج تنها آغاز ماجراست و آنچه مهم‌تر است، حفظ جایگاه و تکرار موفقیت‌ها در آینده است. چنین نگرشی بی‌گمان نشان‌دهنده بلوغ فکری و ورزشی نسل تازه کشتی‌گیران کشور است.
قهرمانی میرزازاده و فرخی، بار دیگر یادآور قدرت سنتی ایران در کشتی فرنگی است؛ رشته‌ای که سال‌هاست بخش جدانشدنی از هویت ورزشی کشورمان به شمار می‌رود. این پیروزی‌ها تنها حاصل دلاوری در میدان مسابقه نیست، بلکه ثمره سال‌ها تلاش پنهان در سالن‌های تمرین، رژیم‌های سخت، صبوری در برابر آسیب‌ها و تحمل فشارهای روانی است.
قهرمانی در چنین سطحی نه‌تنها برای خود ورزشکاران، بلکه برای جامعه ورزش کشور نیز الهام‌بخش است. این دستاوردها امید را در دل نوجوانان و جوانانی که در باشگاه‌های کوچک محلی مشغول کشتی‌اند شعله‌ور می‌کند و الگویی زنده برای نسل آینده به وجود می‌آورد.