نیمکت‌های لرزان

مهدی مرسلی: لیگ بیست‌وپنجم ایران با شروعی متفاوت و غیرقابل پیش‌بینی آغاز شده است. پس از گذشت ۵ هفته، هیچ تیمی موفق نشده از مرز ۸ امتیاز عبور کند؛ موضوعی که به‌ روشنی بیانگر نزدیکی سطح رقابت‌هاست. دیگر نمی‌توان از همان ابتدا مدعیان سنتی را جدا از دیگران تصور کرد. تیم‌های پرطرفداری که همواره در صدر جدول جا خوش می‌کردند، اکنون در موقعیتی قرار گرفته‌اند که حتی هواداران پرشورشان هم از نمایش‌ها و نتایج‌شان راضی نیستند.
* مدعیانی که زمین خوردند
پرسپولیس، استقلال، سپاهان و تراکتور هیچ یک در حد نام و سابقه‌شان ظاهر نشده‌اند. ناکامی این تیم‌ها سبب شد خیلی زود مدیران و اعضای هیات‌مدیره وارد ماجرا شوند. در فوتبال ایران وقتی از «حمایت» هیات‌مدیره از مربی صحبت می‌شود، در واقع باید آن را «زنگ خطر» تعبیر کرد! طبعا این حمایت‌ها معمولا به‌ دنبال نتایج ضعیف بیان می‌شود، نه پس از موفقیت.
* اولین قربانیان کمیته فنی
ریکاردو ساپینتو و محرم نویدکیا، به‌عنوان ۲ چهره شناخته‌شده مربیان لیگ، خیلی زود به کمیته فنی باشگاه‌های‌شان فراخوانده شدند. عملکرد استقلال زیر نظر ساپینتو با چند تساوی ناامیدکننده و شکست تلخ در آسیا همراه شد؛ همان بازی معروف مقابل الوصل که ۷-۱ باخت و خشم هواداران را به اوج رساند. سپاهان هم با نویدکیا روزهای پرنوسانی را تجربه کرد تا جایی که قبل از نخستین برد، اوضاع تیم بحرانی جلوه می‌کرد.
حاصل جلسات با این مربیان روشن بود: فعلاً خبری از تغییر نیست اما ادامه این روند به معنای خداحافظی زودهنگام خواهد بود. در ظاهر، مدیران «پشتیبانی کامل» خود را اعلام کردند اما در باطن همه می‌دانند چنین عباراتی بیشتر شبیه اخطار است تا دلگرمی.
* سرخ‌ها
پس از استقلال و سپاهان، حالا پرسپولیس نیز وارد این چرخه شده است. وحید هاشمیان که هدایت سرخ‌ها را بر عهده دارد، هنوز شکست نخورده؛ با این‌ حال، تساوی‌های پیاپی و از دست دادن امتیازات مهم باعث شد صدای اعتراض هواداران شنیده شود. همین نتایج سبب شد هیات‌مدیره پرسپولیس هم سرمربی را به جلسه‌ای فراخواند.
مدیران باشگاه اعلام کردند خروجی جلسه، «پشتیبانی» از هاشمیان بوده است اما باز هم همان قاعده قدیمی تکرار شد: وقتی مربی موفق باشد، نیازی به حمایت‌ ندارد. در واقع حضور او در چنین جلسه‌ای نشان می‌دهد نتایج پرسپولیس تا امروز رضایت‌بخش نبوده و فشار زیادی بر دوش او قرار گرفته است.
* معنای پنهان حمایت
سال‌هاست در فوتبال ایران این الگو تکرار می‌شود: مربی وقتی در آستانه خطر است، از سوی مدیران مورد تأیید و حمایت قرار می‌گیرد. این حمایت نه نشانه اعتماد کامل، بلکه پیامی هشدارآمیز به مربی است که باید مسیر را تغییر دهد. هواداران هم بخوبی این ماجرا را درک می‌کنند و با شنیدن واژه «حمایت»، یاد احتمال برکناری می‌افتند.
* آینده نیمکت‌ها
اکنون ۳ مربی ۳ تیم بزرگ فوتبال ایران ـ ساپینتو، نویدکیا و هاشمیان ـ در شرایطی مشابه به سر می‌برند. آنها می‌دانند نتایج هفته‌های آینده می‌تواند سرنوشت‌شان را رقم بزند. تداوم روند فعلی نه‌تنها جایگاه‌شان را متزلزل‌تر می‌کند، بلکه ممکن است خیلی زود به پایان همکاری منجر شود.
از سوی دیگر، تیم‌های کمتر شناخته‌شده اما پرانرژی لیگ با جسارت بیشتری ظاهر شده‌اند. این موضوع رقابت را داغ‌تر کرده و نشان داده نام‌های بزرگ به‌ تنهایی تضمین‌کننده موفقیت نیستند و اگر مدعیان دیر بجنبند، ممکن است شانس قهرمانی را خیلی زود از دست بدهند.
لیگ امسال با تعادل عجیبی آغاز شده؛ هیچ تیمی فاصله زیادی با دیگران ندارد و هر نتیجه می‌تواند معادلات را تغییر دهد اما آنچه بیش از همه خودنمایی می‌کند، تکرار همان قصه قدیمی است: اعلام حمایت مدیران از مربیان در واقع به معنای هشدار است. نیمکت‌های پرسپولیس، استقلال و سپاهان فعلاً داغ‌تر از همیشه‌اند و مربیان‌شان باید هرچه سریع‌تر واکنش نشان دهند؛ اگرنه «حمایت» امروز می‌تواند مقدمه خداحافظی فردا باشد!