اشتباه پشت اشتباه

زهره فلاح‌زاده: استقلال بار دیگر با اشتباه مدیرانی که برای رسیدن به صندلی باشگاه سر و دست می‌شکستند و بین راه همه رقیبان خود را قلع و قمع می‌کردند، آنها که بیش از آنکه توانمند در اداره باشگاه باشند، در دریافت حق و حقوق مضاعف توانمند بودند، آنها که برخلاف ادعای‌شان نه سواد نشستن روی صندلی مدیریت را داشتند و نه رزومه عالی برای تصاحب کردن آن، با بحران عظیمی روبه‌رو شده است. در تاریخ باشگاه اشتباهات بچه‌گانه‌ای که موجب وارد آمدن خسارت‌های جبران‌ناپذیر شده، کم نداشتیم؛ از ندادن لیست آسیایی در مهلت قانونی و حذف تیم از رقابت‌ها تا محکومیت‌های زیاد در کمیته انضباطی فیفا. اما بسته شدن ۲ پنجره نقل و انتقالاتی استقلال که به تازگی حکمش به باشگاه ابلاغ شده، می‌تواند بار دیگر نشان دهد مدیران سابق چه بلایی بر تن خسته تیم آورده‌اند؛ شکایتی که منتظر محمد، هافبک عراقی استقلال کرده و ۲ پنجره نقل و انتقالات تیم بسته شد. البته محمد بدون مشاوره و کمک نمی‌توانسته از‌ بندی استفاده کند که فیفا را به صدور این حکم سنگین وادار کند.  اما ماجرا این بار مثل همیشه به فسخ یکطرفه و محکوم شدن دوباره در کمیته انضباطی فیفا ختم نمی‌شود. اصل ماجرای انعقاد قرارداد با محمد جالب است. زمانی که جواد نکونام سرمربی وقت استقلال به دنبال جذب روبرتو تورس، هافبک اسپانیایی بود، علی خطیر، مدیر وقت با این بازیکن به توافق نرسید و قرار بر این شد یاسین سلمانی جانشین این هافبک شود که باز هم مذاکرات به جایی نرسید. شاید یکی از دلایل به بن‌‌بست رسیدن همین آوردن منتظر محمد بوده باشد، چرا که به گفته معاون وقت باشگاه استقلال، محمد طی ۲۴ ساعت و در سکوت خبری به استقلال پیوست. البته جذب این بازیکن بدون اجازه نکونام بود و با فشار مدیران مجبور به راه دادن وی به تمرین شد اما سرمربی آبی‌ها در تمرینات هم منتظر را نپسندید و اعلام کرد قرارداد بازیکن فسخ شود یا به باشگاه دیگری انتقال پیدا کند. خطیر که محمد برای او بازیکن خوش‌آتیه‌ای به نظر می‌آمد قصد فسخ قرارداد را نداشت و او را قرضی به مس رفسنجان فرستاد. عملکرد محمد در تیم مس ضعیف بود و نکونام در فصل دوم هم در وهله اول مخالف بازگشت او بود اما زمانی که مدیران دوره بعد چند بازیکن ضعیف بوسنیایی خریداری کرده بودند، حاضر شد با محمد کار کند که عملاً به دلیل پر بودن سهمیه امکان‌پذیر نبود. خطیر که در آن دوره در باشگاه نساجی به عنوان مدیرعامل حضور داشت، منتظر را با خود به این تیم برد. محمد در این تیم هم عملکرد ضعیفی داشت و آمار او نشان داد بی‌جهت نبوده نکونام به فوتبال وی اعتقاد نداشته است اما مساله مهم این است که با توجه به صحبت‌های هاشم سمیعی، مدیرعامل اسبق استقلال، علی خطیر بی‌سروصدا و در سکوت خبری قرارداد منتظر را یک سال دیگر تمدید کرده است اما بازیکنی که بدون مجوز سرمربی خریداری شده و قرضی در ۲ تیم مس و نساجی بازی کرده، به چه علت باید یک سال دیگر با آبی‌های پایتخت قرارداد داشته باشد؟ آیا این تمدید برای انجام همین شکایت و خسارت وارد کردن به باشگاه نبوده است؟  اگر قرارداد منتظر محمد یک سال دیگر تمدید نمی‌شد، استقلال حالا با شکایتی روبه‌رو نبود که با محکومیت سنگین هم مواجه شود! البته این اتفاق تلخ تنها به اشتباه فاحش خطیر برنمی‌گردد، قرارداد منتظر در دوره سمیعی حقوق‌دان(!) به طور یک‌طرفه فسخ شده و این مدیر هم با پرداخت ‌طلب بازیکن موافقت نکرده. هر چند مدیران فعلی هم می‌توانستند این بدهی را پرداخت کنند تا با چنین حکمی روبه‌رو نشوند. به هر حال یک مدیر بازیکن متوسط بدون مجوز سرمربی آورده و مدیر بعد بدون توافق و پرداخت بدهی قرارداد را فسخ کرده است. این یعنی ناکارآمدی مدیرانی که آمدن‌شان نه‌تنها علاج درد نبوده، بلکه صرفا برای نمک به زخم پاشیدن بوده است. مدیرانی که هنوز مشخص نیست چرا سودای بازگشت به تیم را دارند و همچنان با وجود اشتباهات جبران‌ناپذیرشان در تلاشند هر طور شده به باشگاه بازگردند. چه کسی باید ناظر اعمال مدیرانی باشد که هر سال زخمی به تیم می‌زنند، دردی اضافه می‌کنند و بی‌سروصدا باشگاه را ترک می‌کنند و می‌روند؟ تا چه زمانی باید باشگاه بزرگ و پرهواداری مثل استقلال با ندانم‌کاری یکی دو مدیر دچار خسارت‌های بزرگی شود که عملاً راهی برای نجاتش نباشد؟ تا کی مدیران سابق نقش بی‌گناه را بازی کنند و کسی خم به ابرو
نیاورد؟ حالا استقلال مانده و ۲ پنجره نقل و‌ انتقالات بسته که بدون شک قراردادهای یک‌ساله بازیکنان فصل بعد به اتمام می‌رسد و برای تمدید باید بیشتر از پیش خرج کند. البته باشگاه قرار است بابت این حکم به دادگاه CAS شکایت کند؛ باید دید در آن دادگاه آیا دستور موقت صادر می‌شود یا خیر. در صورتی که دستور موقت صادر نشود، آبی‌ها راهی برای جذب بازیکن در نیم‌فصل (زمستان 1۴۰۴) و نقل و انتقالات بعد از آن (تابستان 1۴۰۵) نخواهند داشت.