سوم جهان

آخرین روز رقابت‌های پارادوومیدانی قهرمانی جهان در هند برای ایران باشکوه به پایان رسید. کاروان کشورمان در روزی که بسیاری از رقابت‌ها سرنوشت‌ساز بود، ۲ بار دیگر طعم قهرمانی را چشید و جمع مدال‌های خود را به عدد ۱۵ رساند؛ روزی که نام مهران نکویی‌مجد و صادق بیت‌سیاح بیش از همه بر زبان‌ها افتاد. در رقابت پرتاب وزنه کلاس 34   F مردان، مهران نکویی‌مجد، ورزشکار باتجربه و پرآوازه ایران، نمایش درخشانی داشت. او که پس از پشت‌ سر گذاشتن ۴ سال دوری از میادین، دوباره به صحنه بازگشته بود، با روحیه‌ای مثال‌زدنی وارد میدان شد. نکویی‌مجد در میان حریفانی از کشورهای صاحبنامی چون چین، قطر، ترکیه، روسیه و لیتوانی، رکوردی خارق‌العاده به جا گذاشت. پرتاب ۱۲ متر و ۲۷ سانتیمتری او نه‌تنها همه رقبا را پشت سر گذاشت، بلکه رکورد جهانی این ماده را نیز ارتقا داد. این طلای درخشان، بازگشت پرافتخار قهرمانی بود که پیش‌تر ۲ نقره جهانی در کارنامه داشت و حالا با تجربه، صبر و انگیزه‌اش، بالاتر از همه ایستاد. ساعاتی بعد نوبت به رقابت پرتاب نیزه کلاس  14   F مردان رسید. صادق بیت‌سیاح، ملی‌پوش پرتوان ایران، با پرتابی به طول ۴۸ متر و ۸۶ سانتیمتر، طلای دوم روز پایانی را برای ایران به ارمغان آورد. او که از آغاز مسابقه با تمرکز بالا و پرتاب‌های دقیق گام برمی‌داشت، در نهایت با اختلاف قابل‌ توجه نسبت به رقبا، بر سکوی نخست ایستاد و پرچم مقدس کشورمان را در میان تشویق تماشاگران بالا برد. این ۲ طلا، حسن ختام کار کاروان ایران در هند بود؛ کاروانی که با تلاش ستودنی ورزشکارانش، جمع مدال‌های خود را به ۱۵ رساند. حاصل حضور نمایندگان ایران در این رقابت‌ها، ۹ مدال طلا، ۲ نقره و ۴ برنز بود؛ آماری که جایگاه ایران را با مقام سوم در میان قدرت‌های پارادوومیدانی جهان تثبیت کرد.
مدال‌آوران طلایی ایران در این رقابت‌ها شامل مهران نکویی‌مجد، یاسین خسروی، علی بازیار، سیدعلی‌اصغر جوانمردی، حسن باجولوند، امیرحسین علیپور، الهام صالحی، سعید افروز و صادق بیت‌سیاح بودند. مدال‌های نقره نیز به نام مهدی اولاد و هاجر صفرزاده ثبت شد و عرفان بندری، امان‌الله پاپی، الهام صالحی و زینب مرادی نشان برنز بر گردن آویختند.
روز پایانی قهرمانی جهان برای پارادوومیدانی ایران بیش از یک پایان بود؛ یادآور مسیری که از سختی‌ها و ایستادگی ساخته شد. بازگشت نکویی‌مجد پس از سال‌ها دوری، درخشش بیت‌سیاح در برابر بهترین‌های جهان و اتحاد کاروان تیم ملی، تصویری ماندگار از اراده و ایمان را به جا گذاشت. هند برای ایران فقط یک میزبان نبود، بلکه صحنه تولدی دوباره برای قهرمانانی بود که با طلا مسیر آینده را روشن کردند.