وضعیت نامشخص نیمکت آبی‌و‌اناری‌ها

شروین طاهری: راز موفقیت «هانسی فلیک» در فصل اول حضورش در بارسلونا، اجرای پرس عمودی به شکل انتحاری بود. او با مطالعه باگ‌های قانون آفساید، موفق شد موقتا مهاجمان حریف را در وضعیت‌های خاکستری قرار دهد و آنها را مجبور به قرار گرفتن در پشت آخرین دفاع خود کند اما حالا همه متوجه این حربه شده‌اند و در مقابل بارسا، از مهاجمان‌شان می‌خواهند تا قبل از ارسال پاس عمقی یا عرضی از یک‌سوم میانی، از مدافعان کناری بارسا سبقت نگیرند.
فلیک در حالی راهبرد فصل قبل برای کوچک کردن زمین در هنگام دفاع به قصد پرس همه‌جانبه حریف را با تشکیل دادن خط دفاع در بالاترین نقطه ممکن از زمین در فصل جدید ادامه داده که ابزار آن راهبرد را هم بخوبی فصل قبل ندارد. او اینیگیو مارتینز را که یک رهبر باتجربه در دفاع بود از دست داده و ضمنا تیمش هم دیگر مثل فصل قبل شور و‌ شوق ندارد و با توان ۱۰۰ درصد کار نمی‌کند. بال‌ها به مراتب کمتر از قبل برمی‌گردند و کمتر استارت‌های انفجاری می‌زنند. 
این به خاطر ثبات مهره‌های اصلی هم هست چون دیگر نمی‌خواهند مثل پارسال خودی نشان دهند. همچنین در سال جام جهانی، برای عدم مصدومیت، محافظه‌کارتر شده‌اند.
تاکتیک‌های دفاعی فلیک از جمله سپردن ابتکار عمل رهبری عملیات آفسایدگیری به یکی از مدافعان کناری (معمولا کنده) و ساختار نامنظم و غیرخطی دفاع ۴ نفره، لو رفته و تیم‌های مقابل با فرار همزمان ۳-۲ مهاجم، تله آفسایدگیری بارسا را از کار می‌اندازند. پوشش دفاعی به قدری در هم ریخته است که در بازی‌های اخیر شاهد بوده‌ایم حتی تیم‌های رقیب به جای فرار از کناره‌ها، مستقیما از عمق، دفاع را دور می‌زنند. 
فلیک قبلا در تیم‌ ملی آلمان هم به دنبال اجرای پرس عمودی در طول زمین بود اما به خاطر عدم موفقیت و نداشتن پلن B نتایج بدی گرفت و کنار رفت. 
حالا هم در بارسا او فاقد پلن B است. ابتکار عمل پرس عمودی او، بزرگ‌ترین چالش تاکتیکی دنیای فوتبال درباره چگونگی بازگرداندن پرس همه‌جانبه به دفاع تیمی آن هم در دورانی که فوتبال  مستقیم‌تر از همیشه شده است را موقتا (به مدت یک سال) حل کرد اما فوتبال مدرن طبق پیش‌بینی فرگوسن، کماکان مسیر تکامل خود را به سوی راگبی طی می‌کند و تغییراتی رادیکال‌تر مثل حذف خط میانی لازم است. 
تا همین جا هم تسلط چیدمان‌های 1-3-2-4 و 3-۲-5 در اغلب تیم‌های بزرگ به منزله کوچک شدن خط میانی به نفع خطوط دفاع و حمله است.
بحران بلاتکلیفی خط میانی و رونق گرفتن دوباره پیستون‌های کناری در لیگ‌های معتبر، نشانه گذار فوتبال از تعاریف سنتی به سمت تعاریف مدرن است؛ جایی که احتمالا هر تیم با ۴ پیستون در عرض‌های مختلف زمین بازی خواهد کرد.