علی دارایی: در هوای مرطوب و پرهیاهوی سالن مسابقات پینگ‌پنگ قهرمانی آسیا، ناگهان سکوتی غریب حاکم شد. توپ آخر روی میز نشست و تماشاگران چینی لحظه‌ای نفس در سینه حبس کردند. در سوی دیگر میز، نوجوانی با چشمانی تیز و قلبی توفانی، راکتی را بالا برد که لرزه به دنیای تنیس روی میز انداخت. نامش «بنیامین فرجی» است؛ پسربچه‌ای ۱۵ ساله از ایران که با دستان جسارت، پرده از اسطوره‌سازی تازه در ورزش ایران برداشت.
در آن ثانیه‌های سرنوشت، وقتی لین شیدونگ - نابغه شماره ۲ جهان - از تمرکز جا ماند و ضربه‌اش به تور خورد، بنیامین با ناباوری به توپ خیره ماند؛ نه از روی ترس، بلکه از هیجان کشف معجزه‌ای که خودش رقم زده بود. ناگهان دوید، از زمین بیرون پرید و در آغوش جمیل لطف‌الله‌نسب، مربی‌ای که باور را در او ایجاد کرده بود، آرام گرفت. در آن لحظه کوتاه، تمام تاریخ تنیس روی میز ایران فریاد شد.
بنیامین فرجی حالا دیگر فقط یک استعداد نوپا نیست؛ او افسانه‌ای در حال تولد است. در جدال تیمی ایران و چین، در مرحله یک‌چهارم نهایی، وقتی هیچکس گمان نمی‌برد پسری با رنک 210 دنیا بتواند غول بزرگ جهان را به زانو درآورد، او ستاره درخشان چین را با نتیجه ۳ بر ۲ شکست داد. ایران اگرچه در مجموع مغلوب شد اما جهان ورزش به احترام بنیامین ایستاد.
این نخستین طغیان او برابر قدرت‌های بزرگ نبود. سال پیش، در همان میدان قهرمانی آسیا، پسر نوجوانی با موهای آشفته و چهره‌ای آرام، توانسته بود وانگ چوچین، مرد شماره یک جهان را از پیش رو بردارد. آن روز کسی تصور نمی‌کرد این کودک خندان، روزی قدرتی بسازد که اسطوره‌های شرق از آن بترسند اما امروز، ترس در چشم همه قهرمانان صاحب‌نام تنیس روی میز دنیا دیده می‌شود.
راز او در ضربات فورهند نیست، هرچند ضربه‌هایش چون تندباد روی میز می‌چرخند. راز در ذهنی است که پیچش توپ را پیش از تولدش می‌بیند. در هر حرکت، دقتی ریاضی‌وار با شجاعتی بی‌محابا در هم آمیخته است. او به توپ نگاه نمی‌کند؛ گویی آینده را می‌بیند. شیدونگ که به ندرت اشتباه می‌کند، در برابر نگاه این پسر، توازن خود را از دست داد. در هر امتیاز، نوجوان ایرانی به او یادآور می‌شد اراده، اگر بخواهد، از مرزِ ناممکن هم عبور می‌کند.
لطف‌الله‌نسب پس از پایان مسابقه گفت: «بنیامین بازی نکرد، رویا ساخت. هرچه تمرین، هرچه ایمان و هرچه عشق در این زمین بود، در دست‌های او خلاصه شد».
اما پشت این رویا، سال‌ها بیداری و تکرار پنهان است. مربیان او می‌گویند بنیامین از سپیده‌دم تا شب، در سالن می‌ماند؛ گویی زمین تمرین خانه اوست. درسش، غذایش، حتی خنده‌اش در صدای ضربه توپ خلاصه می‌شود. برای او تنیس روی میز نه ورزش است و نه شغل، بلکه نوعی زندگی است که با ریتم توپ معنا می‌گیرد.
در این دیدار تاریخی، ست نخست را واگذار کرد؛ بدنش سفت بود و نگاه‌ها سنگین اما ناگهان از جایی در عمق وجودش، نیرویی برخاست. آرام، با لبخند، گام‌هایش را تند کرد. دومین ست را گرفت، سوم را از دست داد و چهارم را با نبردی جان‌فرسا از چنگ رقیب ربود. ست پنجم صحنه‌ای بود که تاریخ را دگرگون کرد: سرویس چینی، برگشت ایرانی، فریاد جمعیت و در نهایت توپِ سرنوشت که با نیشخند به تورِ لین برخورد کرد. تمام شد. سالن منفجر شد.
ایران باخت اما تماشاگران ایستاده کف زدند. حتی برخی تماشاگران چینی که ابتدا با غرور ملی آمده بودند، در پایان، با احترام برای پسر ۱۵ ساله ایران دست زدند. در شبکه‌های اجتماعی چین، ویدئوهای این نبرد به سرعت پخش شد. کاربرانی که روزی قهرمانان خود را شکست‌ناپذیر می‌دانستند، حالا از نوجوانی ایرانی سخن می‌گفتند که «مانند نسیمی خنک از غرب آسیا» آمد و نظم اژدهای شرق را برهم زد.
در توئیت‌ها و کامنت‌ها، او را «پسر باد» نامیدند؛ کسی که سرعت و درک چرخش توپش، شبیه حرکت هواست: بی‌صدا اما ویرانگر. تحلیلگران تنیس روی میز، بازی او را ترکیبی از اراده ایرانی، تکنیک ژاپنی و تاکتیک اروپایی دانستند؛ بی‌پروا، دقیق و پرانرژی.
در ایران نیز، کارشناسان لبخند به لب داشتند. رئیس فدراسیون در گفت‌وگویی با رسانه‌ها گفت: «سال‌ها بود منتظر چنین لحظه‌ای بودیم. او نه‌تنها برای تنیس روی میز، بلکه برای کل ورزش ایران امید تازه‌ای است. استعداد، فیزیک عالی و انضباط ذهنی‌اش، او را به پدیده‌ای جهانی تبدیل خواهد کرد. مطمئنم نامش در کنار قهرمانان تاریخ ثبت می‌شود».
پیشرفت او خیره‌کننده است. در کمتر از یک سال، از نوجوانی گمنام در مسابقات داخلی به چالشی برای ۲ پینگ‌پنگ‌باز برتر دنیا تبدیل شد. در حالی که بسیاری از هم‌سن‌هایش درگیر درس و گوشی‌های همراهند، بنیامین هر روز ساعت‌ها در سکوت تمرین می‌کند، بدون تظاهر، بدون حامی پرشور رسانه‌ای، تنها با یک هدف: نزدیک شدن به قله‌ای که زمانی دست‌نیافتنی می‌نمود.
چیزی در لبخندش هست که آدم را یاد ورزشکاران بزرگ می‌اندازد؛ آرام، متین، متواضع و بی‌ادعا اما وقتی پایش روی میز مسابقه می‌چرخد، در او دیگر هیچ اثری از کودکی نیست؛ چشمانش برق شکار دارد، حرکاتش حساب‌شده و برنده است. او از آن دسته استعدادهایی است که جهان به ندرت می‌زاید.
شاید امروز او فقط یک نوجوان ایرانی باشد اما فردا؟ شاید همان فردا، همین پسر بتواند تاج را از سر چین بردارد. شاید همان‌گونه که در شنای جهان روزی مایکل فلپس آمد، در تنیس روی میز هم نامی از ایران بدرخشد.
در پایان مسابقه، وقتی خبرنگاران گرد او جمع شدند، با خجالت گفت: «فقط خواستم بهترین بازی‌ام را انجام بدهم. برای من، هر امتیاز یعنی یک رؤیای کوچک برای ایران». این جمله کوتاه و صادقانه، همان چیزی بود که مردم از قهرمان می‌خواهند؛ نه غرور، بلکه ایمان.
پیروزی او، شاید از نظر جدول فقط یک بازی باشد اما از نظر معنا، بیانیه‌ای است از نسلی که می‌خواهد دیده شود. در دنیایی که قدرت‌های ورزش در شرق و غرب تقسیم شده‌اند، ناگهان صدایی از میانه برخاسته که می‌گوید: «ما هم هستیم».
اگر تاریخ ورزش را ورق بزنیم، همیشه یک لحظه هست که آینده را تغییر می‌دهد. برای تنیس روی میز ایران، آن لحظه همین جا بود؛ در دستان نوجوانی ۱۵ ساله که به جای ترس، تصمیم گرفت رویاهایش را حمل کند. شاید هنوز راهی طولانی پیش روی او باشد اما نخستین و دومین گامش چنان محکم بود که صدایش تا پکن رسید.
و اکنون، وقتی نامش بر تابلوی نتایج می‌درخشد، هیچکس دیگر از سن و سالش نمی‌پرسد. تنها چیزی که می‌ماند، این حقیقت است: در روزگاری که باورها کم‌جان شده‌اند، پسر باد دوباره به ما یادآور شد «غیرممکن» فقط واژه‌ای است برای کسانی که جرات و جسارت تلاش ندارند.
فدراسیون جهانی پینگ‌پنگ:
بنیامین دوباره دنیای تنیس روی میز را شوکه کرد
فدراسیون جهانی تنیس روی میز با انتشار فیلم پیروزی ملی‌پوش ۱۵ ساله ایران مقابل نفر دوم دنیا، آن را شوکه‌کننده دانست.
بنیامین فرجی در مسابقات تنیس روی میز قهرمانی آسیا در دیدار با چین در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل لین شیندونگ، نفر دوم جهان به پیروزی ۳ بر ۲ دست‌یافت و یک شگفتی دیگر رقم زد.
بر همین اساس فدراسیون جهانی تنیس روی‌‌میز با انتشار خبر پیروزی فرجی در صفحه اینستاگرام خود، نوشت: «بنیامین فرجی نوجوان ۱۵ ساله دوباره دنیای تنیس روی میز را شوکه کرد! در مرحله یک‌چهارم پایانی مسابقات تیمی تنیس روی میز آسیا، نوجوان ایرانی نفر دوم جهان، لین شیندونگ از چین را شکست داد؛ تنها یک سال پس از آنکه نفر اول جهان، وانگ چوکین را شکست داده بود».