بازی سخت

محمد رشوند: تبریز، شهری که همیشه در فوتبال ایران معنای خاصی داشته، امروز صحنه روایتی تازه است. پرسپولیس در شرایطی پا به میدان می‌گذارد که صدای گام‌های یک عصر جدید از پشت در رختکن شنیده می‌شود. دیگر از وحید هاشمیان خبری نیست، نیمکت سرخ‌ها صاحب جدید دارد و فضای تیم، میان امید و تردید در نوسان است. از سوی دیگر تراکتور، تیمی با چهره‌ای آرام اما مسلط، آماده است تا با تکیه بر انسجام و تجربه، مسیر قهرمانی را دوباره طی کند. پرسپولیس، تیمی که هفته گذشته با شوک برکناری ناگهانی هاشمیان روبه‌رو شد، حالا در نقطه‌ای ایستاده که باید بدون حضور مستقیم سرمربی جدیدش بازی کند. اوسمار ویرا، مربی برزیلی که قرار است سکان هدایت تیم را به دست گیرد، هنوز قصد دخالت در تصمیم‌های تاکتیکی را ندارد. او از روی سکوها مسابقه را می‌بیند و یادداشت برمی‌دارد؛ در واقع، این دیدار برای او بیش از آنکه چالش نتیجه باشد، تمرینی برای شناخت تیم است.کریم باقری و مهرداد خانبان در روزهای گذشته تمرین‌ها را هدایت کردند. تغییراتی محسوس در فرم تیم دیده می‌شود. دیگر خبری از سیستم 3 مدافع نیست؛ ترکیب از ۲–۵–۳ به ۲–۴–۴ تبدیل شده تا تیم ساده‌تر، فشرده‌تر و واکنش‌پذیرتر باشد. در سیستم تازه، سرعت و فشار بیشتر از مالکیت مدنظر است.
* چهره‌های تازه در ترکیب سرخ‌ها
طبق پیگیری خبرنگار «وطن امروز»، پرسپولیس با چهره‌ای متفاوت به میدان می‌رود. ۲ مهره خارجی، بیفوما و ارونوف، با تصمیم گروه فنی نیمکت‌نشین شده‌اند. هر 2 در بازی‌های اخیر به‌ دلیل عدم پرس از بالا مورد انتقاد قرار گرفتند. محمد عمری به عنوان وینگر چپ مأمور دویدن است و در خط حمله، کاظمیان فرصت بازی در کنار علیپور را پیدا می‌کند؛ زوجی که قرار است تعادل ازدست‌رفته خط حمله را بازگرداند.
در رختکن تیم گفته می‌شود این مسابقه احتمالاً آخرین حضور خانبان کنار پرسپولیس است. او که نقش مهمی در طراحی تمرینات هفته اخیر داشت، تصمیم دارد مدتی از فضای باشگاه فاصله بگیرد. این موضوع هرچند رسمی اعلام نشده اما سکوت باشگاه نشانه‌ای از جدی بودن آن است.
* تراکتور؛ تیمی با فرم و انرژی
در سمت دیگر، تراکتور در بهترین فرم این فصل است. ۲ پیروزی پرگل پیاپی برابر شارجه و گل‌گهر، نه‌تنها تیم را از بحران دور کرد، بلکه روحیه‌ای تازه در مجموعه دمید. دراگان اسکوچیچ با ترکیب منسجم خود نشان داده از هر فرصت کوچک، موقعیتی بزرگ می‌سازد. تیم او، برخلاف فصول گذشته، اکنون بر پایه صبر و انتقال سریع شکل گرفته.
درون دروازه، بیرانوند با چهره‌ای مصمم مقابل تیم سابقش می‌ایستد. 
نبود تماشاگران در این بازی، معادله‌ای خاص ایجاد می‌کند. حکم کمیته انضباطی باعث شده این جدال بدون حضور هواداران برگزار شود؛ اتفاقی که شاید برای پرسپولیس نوعی رهایی از فشار محسوب شود اما نباید فراموش کرد تراکتور حتی در سکوت ورزشگاه هم تیمی سخت‌گیر است. بنیان‌دیزل بدون فریاد تماشاگرانش شاید آرام‌تر باشد اما برای حریف زمین لغزنده‌ای است.
* نبرد تاکتیکی یا آزمون روانی؟
اهمیت این مسابقه فراتر از ۳ امتیاز است. پرسپولیس پس از روزهای جنجالی، باید نخستین تصویر خود را پس از تغییرات مدیریتی و فنی نشان دهد. این دیدار بیش از هر چیز آزمون «روح تیم» است. بازیکنان باید نشان دهند هنوز باور به قهرمانی در رگ‌های‌شان جریان دارد.
در مقابل، تراکتور به‌دنبال تثبیت جایگاه خود در جمع مدعیان است. پیروزی در این بازی می‌تواند آنها را در کورس نگه دارد و اعتمادبه‌نفس تیم را به بالاترین سطح برساند. اسکو بخوبی می‌داند اگر خط حمله پرسپولیس را از جریان بازی جدا کند، نیمه زمینش در آرامش خواهد بود.
* نبرد خطوط، تقابل فلسفه‌ها
جالب آنکه در هر ۲ تیم، خط میانی کلید همه معادلات است. پرسپولیس با استفاده از زوج سروش و‌ باکیچ در مرکز میدان می‌خواهد با دوندگی بی‌وقفه، جریان بازی را خنثی کند. در مقابل، تراکتور با پاس‌های کوتاه و بازی ترکیبی، به دنبال شکستن این فشردگی است. اگر سرخ‌های تهران بتوانند میانه زمین را از آن خود کنند، احتمال بازگشت روحیه از دست‌رفته‌شان بسیار بالاست.
* نتیجه فراتر از عدد
این دیدار هر نتیجه‌ای که داشته باشد، معنایی فراتر از جدول دارد. برای پرسپولیس، نشانه‌ای است از اینکه آیا تیم می‌تواند بدون فرمان مستقیم، با ذهنی منسجم بازی کند یا خیر. برای تراکتور، سنجشی است از ثبات؛ آیا تیمی که در هفته‌های اخیر درخشان بوده، در برابر پرسپولیس هم همان استحکام را دارد؟
شاید از بیرون، این بازی فقط یکی از صدها نبرد این فصل باشد اما در واقع، نقطه تلاقی ۲ مسیر است: یکی تیمی که در آستانه بازسازی است، دیگری تیمی که به ثبات رسیده و در این میان، تبریز دوباره مرکز توجه فوتبال ایران شده؛ شهری که همیشه داستان‌های بزرگ را روی زمین‌های سخت روایت کرده است.
امروز در بنیان‌دیزل، سرنوشت نیم‌فصل پرسپولیس در ۹۰ دقیقه خلاصه می‌شود.