ارتش جاویدان

سیدعلی موسوی: روزهای اخیر تحرکات سیاسی رضا پهلوی، فرزند آخرین دیکتاتور ایران، بار دیگر در کانون توجه رسانه‌های معاند قرار گرفته است. این فعالیت‌ها که از کمپین جمع‌آوری امضا در سایت «ایران را پس می‌گیریم» آغاز شد - کمپینی که پیش‌تر با اتهام استفاده از امضاهای جعلی و شکست در دستیابی به اهداف واقعی مورد انتقاد قرار گرفت؛ در یادداشتی  با عنوان «پس گرفتن ایران با امضاهای جعلی به طور تفصیلی به آن پرداختم - حالا به مرحله جدیدی وارد شده و به سمت سازماندهی عملی گروه‌های کوچک مبارزه حرکت کرده است.
این تحول مستقیماً با سخنرانی رضا پهلوی در همایش کورش بزرگ در تورنتو کانادا که جمعه ۲ آبان ۱۴۰۴ برگزار شد، مرتبط است. او در این سخنرانی تأکید کرد: «اکنون زمان گسترش گروه‌های کوچک مبارز و آماده شدن برای نبرد آخر است». این بخش از صحبت‌ها بلافاصله توسط رسانه‌های سلطنت‌طلب مانند منوتو، کیهان لندن، شبکه تروریستی اینترنشنال و شبکه حساب‌های هواداران در ایکس و سایر شبکه‌های اجتماعی برجسته و بازنشر و به عنوان فراخوانی برای اقدام عملی تفسیر شد.
پس از توقف کمپین امضا، سایت «ایران را پس می‌گیریم» حالا یک راهنمای آموزشی ۱۳ صفحه‌ای تحت عنوان «گارد جاویدان ایران؛ راهنمای آغاز» منتشر کرده است. این دفترچه با هدف «گسترش و سازماندهی غیرمتمرکز گروه‌های کوچک برای خیزش بزرگ ملی» تدوین شده و در معرفی آن آمده: «هدف این است پس از مطالعه دقیق این راهنما بتوانید نخستین گام‌ها را بردارید، گروه خود را تشکیل دهید و سپس با کارزار ایران را پس می‌گیریم ارتباط بگیرید. نبرد نهایی نزدیک است و شما گارد جاویدان ایران هستید. تن و ذهن خود را آماده کنید؛ همفکران خود را پیدا کنید و سازمان یابید». راهنما به زبان ساده نوشته شده و بر سازماندهی محلی، آمادگی جسمی و ذهنی و تشکیل گروه‌های کوچک برای «خیزش بزرگ ملی(!)» تمرکز دارد.
با این حال، محتوای این راهنما بیش از آنکه نوآورانه باشد، تکراری و الگوبرداری‌شده است. شباهت‌های آشکاری با پروژه قدیمی «ری‌استارت» به رهبری سیدمحمد حسینی (مجری لمپن فراری) دارد که خود بر پایه محتوای آموزشی گروهک تروریست مجاهدین خلق (معروف به منافقین) در طرح «کانون‌های شورشی» بنا شده بود. 
این تئوری ریشه در ایده چه‌گوارا دارد: یک کانون شورشی کوچک (متشکل از تعداد کمی رزمنده که بر نظم موجود شورش کرده‌اند) می‌تواند به عنوان یک «موتور کوچک»، «موتور بزرگ» یعنی جامعه را به حرکت درآورد. منافقین این تاکتیک را در ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱ با نام‌های مستعار مانند «جوانان محلات» اجرا کردند و حالا جریان پهلوی به دنبال الگوبرداری مستقیم از همین روش است.
این فعالیت‌ها که عمدتاً توسط هواداران خارج‌نشین پهلوی هدایت می‌شود، بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد تا عملی. کمپین قبلی امضا نتوانست تأثیر واقعی بر وضعیت سیاسی داخل ایران داشته باشد و تاریخ نشان داده چنین ابتکاراتی بدون حمایت گسترده داخلی، به حاشیه رانده می‌شود. راهنمای «گارد جاویدان» نیز به‌رغم زبان انگیزشی، فاقد برنامه‌ای ملموس برای مقابله با چالش‌های واقعی در داخل کشور است و بیشتر به ابزاری برای بسیج مجازی تبدیل شده.
در نهایت، این روش‌ها و کنش‌ها پیوندی عمیق با الگوهای منافقین دارد، چرا که کارفرمای این ۲ گروه یک رژیم است: اسرائیل. 
گزارش‌ها نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی از منافقین برای عملیات علیه ایران حمایت مالی و اطلاعاتی کرده و همزمان، مقاماتی مانند گیلا گملیل، وزیر سابق اطلاعات و فعلی علوم و فناوری اسرائیل، رضا پهلوی را به عنوان گزینه‌ای برای «تغییر رژیم» تأیید کرده‌اند. 
این همگرایی، بیش از آنکه به منافع ملی ایران بیندیشد، به اهداف استراتژیک رژیم صهیونیستی در منطقه خدمت‌می‌رساند.