چرا چنین نامتوازن؟

عبدالله دارابی: استقلال با تساوی خانگی برابر الوصل امارات، کار صعود خود را به آخرین بختش در بازی آخر گره زد. استقلال حتی این شانس را داشت که با پیروزی در ۳ بازی دور برگشت گروهی به عنوان صدرنشین صعود کند اما با توقف در ۲ بازی این دور، اکنون برای صعود به عنوان تیم دوم حتما باید المحرق را در بحرین ببرد که سهل‌الوصول هم نیست.
نمایش استقلال مقابل الوصل را نمی‌توان راضی‌کننده دانست. آبی‌پوشان در ورزشگاه شهدای قدس پذیرای الوصلی بودند که ۴ بازیکنش را به همراه نداشت، سرمربی‌اش مدت زیادی نیست جایگزین سرمربی سابق این تیم شده است، نتایج هفته‌های اخیرش نیز نشان می‌دهد شرایطش چندان مساعد نیست و صعودش هم از قبل مسجل شده بود اما به رغم نیاز استقلال به پیروزی، در کمال تعجب تیم الوصل جدی‌تر حمله می‌کرد! تیم ساپینتو دقایقی پس از گل زودهنگام سعید سحرخیزان به لاک دفاعی فرورفت، عرصه را در اختیار حریف اماراتی‌اش نهاد تا آنها در شهر قدس حاکم بازی شوند، به گل تساوی دست یابند و حتی شانس شکست مجدد آبی‌پوشان را هم داشتند! شاید برخی این روند را ناشی از مصدومیت و خروج منیر حدادی بدانند ولی قابل قبول نیست تیمی چون استقلال با از دست دادن یکی از ستارگانش، چنین قافیه را ببازد. اگر نبود او به درازا بکشد، استقلال چه کار خواهد کرد؟! از طرفی فرضِ رفتن به لاک دفاعی بر اساس تاکتیک تیمی، در حالی ‌که ضدحمله‌های خطرناکی هم شکل نگرفت، تاکتیکی بود ناقص و عقیم! مگر این الوصل، تیم بازی دور رفت (با همان توان، انگیزه و بازیکنان) بود که لازم باشد پس از گل اینچنین عقب بنشینیم؟ اتفاقا نحوه بازی استقلال، آنها را چنین شجاع و باانگیزه کرد.
مجددا باید یادآوری کرد به هیچ وجه نمی‌توان بازی استقلال برابر زردپوشان اماراتی را رضایتبخش دانست، حال آنکه آنها در زمین خود اسیر پرس سنگین بازیکنان الوصل شدند و نمی‌توانستند از این پرس با موفقیت درآیند، پاس‌های سالم‌شان عدد ۳ را رد نمی‌کرد و حتی مجبور به ارسال توپ‌های بلند بی‌ثمر می‌شدند، در صورتی‌که اکثر دفع توپ‌های مدافعان الوصل هم حکم پاس سالم را داشت و با اینکه «دفع توپ» بود ولی به سلامت نصیب یار هم‌دسته می‌شد! اماراتی‌ها پس از گل سحرخیزان چنان کناره‌های استقلال را بخوبی بستند که میزبان به محض صاحب توپ شدن، گرفتار مثلثی از بازیکنان الوصل می‌شد و همین باعث بی‌فروغ شدن آسانی و احمدی و کم‌اثر شدن قلی‌زاده پس از حرکت منجر به پاس گلش شد. شاگردان ساپینتو که نیمه دوم بویژه پس از دریافت گل تساوی، مجبور به حمله شدند، در این امر هم کم تعداد بودند که خود بی‌ثمر بودن نفوذهای این تیم را در پی داشت اما حریف در حملاتش پرتعداد بود به رغم آنکه نیازی هم به کسب پیروزی نداشت!
شکست خانگی برابر المحرق بحرین، تساوی در زمین الوحدات اردن با وجود حاکمیت بر بازی و ناتوانی در شکست الوصل با شرحی که از شرایط این تیم و نیاز استقلال ذکر شد، نشانه‌های خوبی برای تیم ساپینتو نیست. با این اوصاف نمی‌توان به توفیق این تیم در صورت صعود به مرحله بعد مسابقات هم چندان خوشبین بود؛ تیمی که پس از فیفادی‌ها دچار افت شود (این معضل در استقلال ساپینتو مسبوق به سابقه است و چنین نزولی را پس از بازگشت تیم ملی از جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر هم شاهد بودیم) و تیمی که با از دست دادن یکی از ستاره‌هایش به مشکل جدی برمی‌خورد، جای حرف دارد مگر اینکه بتواند بهبود اساسی در روند خود ایجاد کند.
ساپینتو اگر بخواهد «مرد ناکام» بازی‌های بزرگ نباشد باید فکر چاره باشد و تمهیدی کارگشا بیندیشد، این نامتوازن بازی کردن و حرکت سینوسی استقلال، می‌تواند تبعات بد فردی و تیمی در پی داشته باشد.