کماکان نامشخص

بنیا فرید: ماجرا از یک جمله کوتاه شروع شد اما سایه آن می‌تواند تا تابستان و جام‌جهانی کش بیاید؛ جایی که فوتبال قرار است «جهانی» باشد اما دروازه ورود، هنوز زیر قفل سیاست مانده است. سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در گفت‌وگو با یک رسانه آن کشور، درباره احتمال صادر نشدن ویزا برای ملی‌پوشان ایران نه وعده روشن داد و نه تکذیب قاطع کرد؛ همان مدل پاسخ که هم راه را باز می‌گذارد، هم راه را می‌بندد.
گزارش سایت ساکر ‌وایر (وابسته به USA Today) روی یک تناقض دست می‌گذارد: از یک سو، فیفا با زبان همیشگی خود از «استقبال از همه هواداران و تیم‌ها» حرف می‌زند و جام‌جهانی ۲۰۲۶ را جشن فراگیر معرفی می‌کند؛ از سوی دیگر، در سیاست داخلی آمریکا محدودیت‌هایی وجود دارد که می‌تواند ورود شهروندان برخی کشورها را سخت یا ناممکن کند. در این چارچوب، صعود ایران و هائیتی برای میزبان، از جنس «تست واقعی» است: آیا فوتبال می‌تواند روی موج سیاست حرکت کند یا سیاست مثل همیشه طناب را دور فوتبال سفت می‌کند؟
در متن گزارش، تاکید شده محدودیت‌های ورود، برای ورزشکاران و اعضای رسمی تیم‌ها معمولا استثنا دارد؛ یعنی بازیکن، مربی و نیروی پشتیبانی ضروری برای تورنمنت‌هایی مثل جام‌جهانی و المپیک، می‌توانند مشمول معافیت شوند. با این حال، درباره ایران، همین استثنا هم به‌تنهایی تضمین نمی‌سازد؛ چون پرونده هر فرد، «مورد به مورد» بررسی می‌شود و معیار، قوانین داخلی آمریکا و سنجه‌های امنیتی اعلام شده است.
هشدار رئیس فدراسیون فوتبال نیز به همین نقطه گره خورده: احتمال دارد برای برخی نفرات، سابقه سربازی یا نوع خدمت، در روند اداری ویزا دردسر ایجاد کند. ایران خدمت اجباری دارد و شماری از بازیکنان در سال‌های اخیر دوران خدمت را در ساختارهایی گذرانده‌اند که در ادبیات سیاسی آمریکا حساسیت‌برانگیز تلقی می‌شود. نتیجه، یک نگرانی ملموس است: تیمی که در زمین با برنامه صعود کرده، ممکن است پشت باجه سفارت با «ابهام» روبه‌رو شود.
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در پاسخ به پرسش مستقیم، تنها این را گفت که دولت ترامپ خود را متعهد می‌داند برای برگزاری جام‌جهانی موفق، تا جای ممکن همکاری کند اما همزمان تاکید کرد در اجرای قوانین آمریکا و رعایت بالاترین استانداردهای امنیت ملی و ایمنی عمومی، تردید نخواهیم کرد. ترجمه ساده این جمله روشن است: هیچ تضمینی داده نمی‌شود، هیچ دری هم کاملا بسته نمی‌شود.
طبق برنامه بازی‌ها، ایران در مرحله گروهی ۳ مسابقه دارد:
- سه‌شنبه ۲۶ خرداد، ایران – نیوزیلند، ساعت ۴:۳۰ بامداد، ورزشگاه سوفای لس‌آنجلس
- یکشنبه ۳۱ خرداد، ایران – بلژیک، ساعت ۲۲:۳۰، همان ورزشگاه
شنبه ۶ تیر، ایران – مصر، ساعت ۶:۳۰ بامداد، ورزشگاه لومن فیلد سیاتل.
حالا پرسش اصلی این است: تا آن روز، فوتبال جلوتر می‌دود یا کاغذبازی و سیاست؟ اگر پاسخ واشنگتن همین‌قدر مبهم بماند، هر اردو و هر فهرست، یک سایه نامعلوم خواهد داشت: سایه ویزا.