گروه سیاسی: کمتر از 3 ماه پس از برگزاری نخستین جلسه دادگاه حسین فریدون، روز گذشته خبر محکومیت او به حبس اعلام شد.
به گزارش «وطن‌امروز»، روز گذشته سرپرست مجتمع قضایی کارکنان دولت در حاشیه تودیع و معارفه دادستان‌های قدیم و جدید تهران درباره حکم حسین فریدون اظهار کرد: این فرد در حکم دادگاه در ارتباط با برخی اتهامات تبرئه و در ارتباط با بخش دیگری از اتهامات، به حبس محکوم شده که با توجه به قطعی نبودن حکم صادره از بیان جزئیات معذورم.
حسینی همچنین در پاسخ به این سؤال که فریدون پرونده دیگری نیز در دادسرا دارد؟ گفت: «آن پرونده در دادسرا است و فعلاً برای ما ارسال نشده است».  وی درباره سایر متهمان این پرونده هم گفت: «برای سایر متهمان این پرونده هم حکم صادر شده است». بهمن‌ماه سال گذشته بود که سخنگوی قوه‌قضائیه از صدور کیفرخواست فریدون و آغاز محاکمه او از اسفندماه خبر داد. حجت‌الاسلام اژه‌ای، سخنگوی سابق دستگاه قضایی در نشست مطبوعاتی 28 بهمن‌ماه با اهالی رسانه، در پاسخ به سوالی پیرامون نامه تعدادی از نمایندگان برای تعیین‌تکلیف پرونده فریدون گفته بود: قبل از اینکه نمایندگان نامه‌ای بنویسند، کیفرخواست صادر شده و به دادگاه رفته است، در دادگاه هم تعیین وقت شده و احتمالا اسفندماه دادگاه برگزار می‌شود.  البته نخستین ‌جلسه رسیدگی به اتهامات حسین فریدون و مرتبطان وی 30 بهمن‌ماه سال گذشته در شعبه ۱۰۵۷ مجتمع قضایی کارکنان دولت به ریاست قاضی عالیشاه برگزار شد. در این جلسه که حسین فریدون و 6 نفر از مرتبطان به همراه وکلای خود حضور داشتند، نماینده دادستان کیفرخواست پرونده را قرائت کرد. در جلسه اول دادگاه که 2 ساعت و 15 دقیقه به طول انجامید، متهم ردیف دوم و وکیل وی پس از تفهیم اتهام از سوی قاضی عالیشاه به دفاع از اتهامات انتسابی مطرح شده در کیفرخواست پرداختند. جلسات دادگاه فریدون هرچند به‌صورت غیرعلنی برگزار شد اما با توجه به موقعیت حسین فریدون، گامی بلند در سیاست مبارزه با فساد توسط قوه‌قضائیه تلقی و بشدت از آن استقبال شد. از جمله محمد دهقان، نایب‌رئیس فراکسیون ولایی مجلس ضمن حمایت از این رویکرد دستگاه قضایی خواستار علنی شدن این دادگاه شده بود. وی در این‌باره گفته بود: از قاضی پرونده تقاضا داریم افراد وابسته به دولت با حضور خبرنگاران و در جلسه علنی محاکمه شوند تا مردم متوجه پشت صحنه مفاسد اقتصادی آقای فریدون شوند. نمایندگان مجلس البته پیش از شروع محاکمه فریدون نیز بر برخورد قاطع دستگاه قضایی با این پرونده تاکید داشتند. اواسط بهمن‌ماه سال گذشته 20 نماینده مجلس در نامه‌ای به آیت‌الله صادق‌آملی، رئیس سابق قوه‌قضائیه خواستار رسیدگی این قوه به اتهامات برادر حسن روحانی، رئیس‌جمهور و همچنین برادر اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور شدند. در این نامه آمده بود: «با احترام، نظر به اینکه سخنگوی محترم قوه‌قضائیه ۲۵ تیر سال ۹۶ و ۱۴ مهر سال ۹۶ به ترتیب بر اتهام آقایان حسین فریدون و مهدی جهانگیری، برادران رئیس‌جمهور و معاون اول رئیس‌جمهور به فساد اقتصادی تأکید کردند و در طول یک سال و نیم گذشته افکار عمومی در انتظار تعیین‌تکلیف پرونده اتهامی این 2 متهم بود، انتظار می‌رود جنابعالی در ماه‌های پایانی خدمت در قوه‌قضائیه اجازه یا دستور فرمایید به پرونده متهمان فوق‌الذکر به صورت علنی رسیدگی شود تا اقدامات و مواضع جنابعالی در برخورد با فساد در افکار عمومی آمیخته با برخی ملاحظه‌کاری‌ها تلقی نشود».
اظهارات مقامات قضایی درباره فریدون
«اتهامات فریدون اقتصادی است. البته مجموعه‌ای از اتهامات اقتصادی علیه او مطرح است. یکی از این اتهامات ارتباط او با یک شبکه فساد بانکی است». 8 تیر 95  ناصر سراج، رئیس سازمان بازرسی کل کشور درباره تخلفات مدیرعامل بانک رفاه تصریح کرد: علی صدقی، مدیرعامل بانک رفاه به‌خاطر تخلفات بزرگی که قبلاً در بانک ملی داشته، فاقد صلاحیت برای مدیرعاملی بانک رفاه کارگران بود اما با فشار حسین فریدون (برادر رئیس‌جمهور) و لابی‌گری وی، مدیرعامل بانک رفاه کارگران شد. موسی غضنفرآبادی، رئیس دادگاه انقلاب تهران هم درباره بازداشت عوامل شبکه فساد بانکی توسط سازمان اطلاعات سپاه با بیان اینکه سپاه به‌عنوان ضابط خاص قوه‌قضائیه و با حکم دادگاه اقدام به این کار کرده، گفت: اخباری وجود دارد که حاکی از ارتباط حسین فریدون با این شبکه فساد بانکی است. البته ماجرا به اینها ختم نشده است. ارتباط فریدون با یکی از مفسدان بانکی در متن تذکر تعدادی از نمایندگان مجلس به حسن روحانی نیز مورد اشاره قرار گرفت. 15 دی‌ماه 1395 تعدادی از نمایندگان مجلس در تذکری به حسن روحانی نوشتند که حسین فریدون برادر حسن روحانی یک ملک مسکونی گران‌قیمت از «ر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.د» ابربدهکار بانکی دریافت کرده است. در این تذکر آمده است: مطابق برخی مدارک واصله برادر جنابعالی از یکی از ابربدهکاران بانکی به نام «ر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.د» با بیش از 40 هزار میلیارد ریال بدهی بانکی، به تاریخ 25/3/93 ملکی به قیمت 140 میلیارد ریال واقع در تجریش (از طریق همسر) دریافت کرده است. در ادامه این نامه همچنین از اعمال نظر فریدون برای انتصاب مدیران بانکی گفته شده بود. در پی همین اتهامات هم بود که فریدون در نهایت 24 تیر سال 96 توسط ضابطان قضایی بازداشت و به دلیل عدم تأمین وثیقه، روانه زندان شد. سخنگوی قوه‌قضائیه در پی بازداشت فریدون گفته بود: «د‌‌رباره این فرد‌‌ چند‌‌ین نوبت تحقیق شد‌‌ه  و افراد‌‌ د‌‌یگری نیز مورد‌‌ تحقیق قرار گرفته‌اند‌‌ که برخی افراد‌‌ بازد‌‌اشت هستند»‌‌. سخنگوی د‌‌ستگاه قضا گفت: برای این فرد‌‌ یک قرار تامین صاد‌‌ر شد‌‌ه است اما چون تامین وثیقه نکرد‌‌ه، به زند‌‌ان معرفی شد‌‌ه‌ است. البته قرار صاد‌‌ر شد‌‌ه قرار موقت زند‌‌ان نیست، بلکه قرار تامین وثیقه است و اگر وثیقه را تامین کند‌‌، آزاد‌‌ می‌شود‌‌. پروند‌‌ه ایشان د‌‌ر حال رسید‌‌گی است. محسنی‌اژه‌ای د‌‌رباره اتهام فرید‌‌ون هم گفته بود: اتهام وی مربوط به مسائل مالی است اما ربطی به معوقات بانکی ند‌‌ارد‌‌».

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه در دولت حسن روحانی اذعان کرد اروپایی‌‌های حاضر در برجام کمتر از یک درصد تعهدات برجامی خود را انجام داده‌‌‌اند. ظریف از رفتارهای دوگانه اروپا در قبال ایران انتقاد و تصریح کرد اروپایی‌ها در بیانیه‌‌‌هایی که درباره برجام صادر می‌کنند خود را به صورت کامل و 100 درصدی متعهد به برجام می‌دانند اما در عمل، کمتر از یک درصد تعهدات‌شان در برجام را انجام می‌دهند. اذعان صریح ظریف به بدعهدی اروپا در حالی است که پیش از این و پس از خروج آمریکا از برجام، مقامات دولتی و وزارت امور خارجه ایران از ضرورت تداوم برجام با اروپا گفتند. حالا در آستانه اولین سالگرد خروج آمریکا از برجام، وزیر امور خارجه صراحتا اعلام کرده است که اروپایی‌ها نیز برخلاف ادعای‌شان، به برجام پایبند نیستند و میزان پایبندی آنها به تعهدات‌شان کمتر از یک درصد است. بر اساس این گزارش، محمدجواد ظریف در مصاحبه‌ای اختصاصی با پایگاه «لوب‌لاگ» گفته کشورهای اروپایی تنها یک درصد از تعهدات برجامی خود در قبال ایران را انجام داده‌اند. ظریف در این مصاحبه در پاسخ به این سوال که آیا تماسی میان دولت ایران و دولت «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا وجود داشته یا خیر گفت: تهران در پاسخ به درخواستی از دولت آمریکا مبنی بر اینکه علاقه‌مند به گفت‌وگوی بشردوستانه با ایران است پیشنهاد مبادله زندانیان را مطرح کرده است. به گزارش تسنیم، وزیر امور خارجه گفت: به‌رغم پاسخ مثبت ایران، پاسخی از طرف واشنگتن دریافت نشده و فقط وزارت خارجه آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد ایران می‌تواند به صورت یک‌جانبه اتباع آمریکایی بازداشت‌شده در ایران را آزاد کند! ظریف در بخش دیگری از سخنانش در پاسخ به سوال مصاحبه‌کننده مبنی بر اینکه کشورهای اروپایی تنها به 10 درصد تعهدات‌شان عمل کرده‌اند و آیا ایران نباید با آنها مقابله به مثل کند، تصریح کرد: «اروپا همان‌طور که شما به درستی گفتید به کمتر از 10 درصد از تعهداتش عمل کرده است. در واقع، بیش از 100 درصد در بیانیه‌های عمومی و کمتر از یک درصد در پایبندی واقعی به تعهداتش». وی اضافه کرد: «اگر اروپا می‌خواهد در موقعیتی باشد که بخواهد مطالبه مطرح کند باید برای آن هزینه کند. اگر این کار را انجام ندهد خطر فروپاشی کل توافق وجود دارد». وزیر امور خارجه درباره اینکه وضعیت یک‌جانبه‌ بودن در برجام تا کجا ادامه خواهد یافت، گفت: «به کلام ساده، من به رئیس مجمع عمومی که کنفرانسی درباره چندجانبه‌گرایی برگزار کرده بود گفتم: شما نمی‌توانید به صورت یک‌جانبه حامی چندجانبه‌گرایی باشید».
اروپا از فرصت یک‌ساله استفاده نکرد
18 اردیبهشت 1397 آمریکا به صورت رسمی از توافق هسته‌ای ایران و 1+5 خارج شد. ترامپ با در نظر گرفتن 2 دوره زمانی 3 و 6 ماهه، همه تحریم‌‌های تعلیق شده علیه ایران را مجددا اعمال کرد. او علاوه بر این تحریم‌ها حدود 300 مورد تحریم جدید نیز بر تحریم‌‌های گذشته افزود. حلقه تحریم‌‌های آمریکا علیه ایران روز 12 اردیبهشت‌ماه امسال تکمیل شد و آمریکا با عدم تمدید معافیت‌‌های مربوط به خرید نفت ایران، از این روز خرید نفت از ایران را برای همه کشورهای دنیا ممنوع اعلام و تهدید کرد در صورت خرید نفت از ایران، مشمول مجازات‌‌های اقتصادی و سیاسی آمریکا خواهند شد.  از همان ابتدای خروج آمریکا از برجام، اندیشکده‌‌های داخلی و خارجی یک پاسخ کوبنده و قاطع از سوی ایران به این اقدام آمریکا را ضروری می‌دانستند. آنها بر این اعتقاد بودند که ایران با یک پاسخ محکم، دیگر طرف‌های حاضر در این توافق را مجاب خواهد کرد تعهدات برجامی خود را انجام دهند. با این حال اما دولت حسن روحانی با دیپلماسی محمدجواد ظریف، بنا را بر عدم واکنش به خروج آمریکا و امیدوار بودن به زنده نگه داشتن برجام از طریق ادامه تعاملات با اروپا گذاشت. حسن روحانی خروج آمریکا از برجام را یک اتفاق کوچک شمرد و خروج کاخ سفید از توافق هسته‌ای را مانند از بین رفتن شر یک مزاحم دانست. البته مقامات دولتی در ایران تاکید کرده بودند که اروپا باید تضمین‌‌های لازم را برای اجرای تعهدات برجامی خود به ایران بدهد تا ایران همچنان در این توافق بماند. اگرچه این ظاهر مواضع دولت حسن روحانی بود اما در عمل، واقعیت‌ها جور دیگری بود. ابتدا دولت ایران «تنها چند هفته» به اروپایی‌ها وقت داد ایران را متقاعد کنند که می‌توانند با وجود خروج آمریکا از برجام، تعهدات خود در این توافق را انجام دهند. این بازه زمانی «چند هفته» در ادامه به 3 ماه، پس از آن به 6 ماه، بعد از آن به پایان سال میلادی و در نهایت تا اواسط بهمن‌ماه سال گذشته خورشیدی به درازا کشید. در فواصل مختلف این زمان‌ها، وقتی بی‌عملی و بی‌توجهی اروپا نسبت به اجرای تعهداتش در برجام مورد اشاره منتقدان قرار می‌گرفت، هر بار دولت روحانی و وزارت امور خارجه ظریف مدعی می‌شدند اروپایی‌ها در حال کار روی SPV هستند و دولت نسبت به حسن‌نیت آنها خوشبین است. یک بار نیز محمدجواد ظریف در اظهارنظری عجیب مدعی شد اگر صدا و نشانه‌ای از اهتمام اروپا برای اجرای تعهداتش در برجام مشاهده نمی‌شود ناشی از آن است که آنها به دلیل ترس از آمریکا، به صورت مخفیانه و محرمانه در حال ایجاد و طراحی سازوکار مالی با ایران و اجرای تعهدات‌شان در برجام هستند. ظریف 14 آذرماه پس از جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران گفت: هفته گذشته که من ژنو بودم و دوستان در بروکسل حضور داشتند از اروپایی‌ها شنیدیم که توافق‌های نهایی انجام شده و در آینده نزدیک شاهد ثبت «اس‌پی‌وی» (SPV) خواهیم بود. وی با بیان اینکه آمریکایی‌ها به محض اطلاع پیدا کردن از طرح و تحولی تلاش می‌کنند مانع این اقدام شوند، اظهار داشت: اروپایی‌ها می‌خواهند این مرحله را در حالت محرمانه دنبال کنند تا به نتیجه برسند  بنابراین این حرکت‌‌ها را آنها ادامه می‌دهند و خودشان زمانی که آن را ثبت کردند، اعلام خواهند کرد. این قبیل مواضع ظریف حاکی از این بود که او در مجموع نسبت به اروپا و وفاداری آنها به برجام بسیار خوشبین است. در نهایت اروپایی‌ها پس از 9 ماه معطل نگه داشتن دولت ایران، بسته پیشنهادی خود موسوم به INSTEX را درست در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی رونمایی کردند. تمام آنچه اروپا پس از 9 ماه به دولت حسن روحانی پیشنهاد کرد در همین معادله خلاصه شد: «نفت در برابر غذا و دارو»! این پیشنهاد توهین‌آمیز در حالی به ایران داده شد که اروپایی‌ها اعلام کردند تحریم‌‌های آمریکا را اجرا خواهند کرد و در همین راستا نفت ایران را نیز خریداری نمی‌کنند. به عبارتی 9 ماه پس از خروج آمریکا از برجام، اروپا نیز در عمل از این توافق خارج شد.
مقدمه‌ای برای خروج؟
آنچه ظریف به پایگاه خبری «لوب‌لاگ» گفته واقعیتی است که از ماه‌ها قبل منتقدان شیوه مذاکره او پیش‌بینی کرده و درباره آن مقالات متعدد نوشته و سخنرانی‌‌های مکرری  انجام داده‌‌‌اند. خروج غیرعلنی اروپا از برجام یک واقعیت غیرقابل انکار بود. اما آنچه اکنون باید مورد توجه قرار گیرد این است که حالا دولت روحانی و ظریف به عنوان آشپز برجام که پیش از این حاضر نبودند خروج اروپا از برجام را حداقل به صورت علنی بپذیرند، صراحتا اعلام می‌کنند وضعیت پایبندی اروپا به تعهدات برجامی‌شان کمتر از یک درصد است.  آمریکا از برجام خارج شده است؛ اروپا نیز کمتر از یک درصد در برجام باقی مانده است. حضور چین و روسیه در برجام نیز با توجه به مناسبات سیاسی و اقتصادی ایران با این 2 کشور، چندان حائز اهمیت نیست و ایران خارج از توافق هسته‌ای نیز مناسبات و روابط پایداری با این 2 کشور دارد. بر همین اساس، اکنون باید پرسید وقتی آمریکا از توافق خارج شده، اروپا نیز کمتر از یک درصد به این توافق وفادار بوده و بیش از 99 درصد تعهدات خود را انجام نمی‌دهد، پس قاعدتا ایران نیز دلیلی برای حضور در این توافق و تداوم تعطیلی برنامه هسته‌ای خود ندارد. به نظر می‌رسد در ظاهر آنچه ظریف به دنبال آن است، همین مطالبه خروج از برجام است. بر همین اساس، حالا با این اعتراف صریح ظریف به خروج عملی اروپا از برجام، اکنون این سوال به صورت جدی مطرح است که آیا دولت روحانی در حال مقدمه‌‌سازی برای اعلام خروج رسمی ایران از برجام است؟
 

آمریکا بخشی از معافیت‌های همکاری هسته‌ای با ایران را لغو کرد
دولت آمریکا در اقدام تازه‌ای علیه برجام، همکاران ایران در توسعه نیروگاه بوشهر و انتقال اورانیوم غنی‌شده و آب سنگین به خارج از کشور را به تحریم تهدید کرد. به گزارش فارس، دولت آمریکا بامداد شنبه (به وقت تهران) بر خلاف مفاد توافق هسته‌ای، بخش تازه‌ای از فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران را نیز مشمول تحریم قرار داد. بر اساس بیانیه‌ای که در سایت وزارت خارجه آمریکا قرار گرفته، «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا مدعی شده است این تصمیم با هدف «محروم‌سازی ایران از هرگونه مسیری به سوی تسلیحات هسته‌ای» اتخاذ شده است. در بخشی از این بیانیه در توضیح محدودیت‌های تازه علیه برنامه هسته‌ای ایران آمده است: «از روز ۴ مه ‌(شنبه)، کمک به گسترش نیروگاه هسته‌ای بوشهر فراتر از واحد رآکتوری کنونی، می‌تواند تحریم‌پذیر باشد. علاوه بر این، فعالیت‌ها برای انتقال اورانیوم غنی‌شده به خارج از ایران در ازای اورانیوم طبیعی هم می‌تواند تحریم‌پذیر باشد. ایران باید تمام فعالیت‌های حساس اشاعه‌ای، از جمله غنی‌سازی را متوقف کند و ما اقداماتی را که از ادامه غنی‌سازی حمایت کند نخواهیم پذیرفت». آمریکا با صدور این بیانیه، عملا کشورهای باقیمانده در توافق هسته‌ای را از اجرای مفادی از این توافق از جمله تسهیل انتقال آب سنگین مازاد ایران به عمان، تبادل اورانیوم غنی‌شده با کیک زرد و همچنین همکاری روسیه در زمینه توسعه نیروگاه بوشهر منع کرده است.

‌گروه اجتماعی: بی‌نظمی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشـاد در برگزاری نمایشگاه سالانه مطبوعات سرانجام به‌ آنجا رسید که مدیرکل مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها از تعطیلی این نمایشگاه برای همیشه خبر داد! البته «حمید ضیایی‌پرور» گفت: اگرچه نمایشگاه ملی مطبوعات برگزار نمی‌شود اما به‌دنبال تقویت جشنواره‌های ملی و محلی می‌رویم و جشنواره‌های موضوعی را هم تقویت می‌کنیم.
به گزارش تسنیم، ضیایی‌پرور در اختتامیه چهارمین جشنواره مطبوعات و خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبری آذربایجان شرقی با اشاره به اینکه سیل فروردین نشان داد رسانه‌های کشور نقشی بنیادین در برنامه‌ریزی و مدیریت بحران دارند، اظهار داشت: رسانه‌ها در کنار کارکرد اطلاع‌رسانی، کارکرد انتقادی هم دارند که باید تصویری واقعی از جامعه به مدیران ارائه دهند تا برنامه‌ریزی‌ها اصلاح شود. وی تحولات فناورانه در حوزه رسانه‌ها را مورد اشاره قرار داد و گفت: مردم دیگر روزنامه‌خوان نیستند و یارانه دولتی هم کم شده که این با چند تحول مرتبط است؛ یکی از همین مسائل، تحولات تکنولوژیک در دنیاست. مطبوعات نقش خبردهی را از دست داده‌اند، بنابراین مطبوعات باید به جای خبردهی، پیگیری و تحلیل ماجراها را دنبال و به این ترتیب جایگاه خود را حفظ کنند. مدیرکل مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها با تأکید بر اینکه هر جا رسانه‌های مکتوب، وقایع منتشرشده در رسانه‌های مجازی را پیگیری کرده‌اند، مخاطب بیشتری را جذب کرده‌اند، افزود: توصیه ما این است رسانه‌های مکتوب شیوه انتشار خود را به روش پلتفرم دیجیتالی تغییر دهند که نمونه «آخرین خبر» الگوی موفقی است. ضیایی‌پرور افزود: بدتر از بحران کاغذ، بحران مرجعیت رسانه‌ای رسانه‌های داخلی است. متأسفانه با تغییر مرجعیت، مردم برای کسب اخبار به سمت رسانه‌های خارجی می‌روند. وی با اشاره به اینکه کاغذ بحث روز است و مقام معظم رهبری هم در نمایشگاه کتاب دستور حل این موضوع را دادند، تصریح کرد: سال گذشته 260 هزار تن کاغذ با ارز دولتی وارد شده و فقط 10 درصد به دست مطبوعات رسیده است. در این راستا 130 شرکت بازرگانی تخلف داشته‌اند که تنها تخلفات 40 شرکت بیش از هزار تن است. وی با بیان اینکه شرکت‌های متخلف ارز 4200 گرفتند و با ارز آزاد فروختند، تأکید کرد: ثبت‌سفارش همه کاغذها به 5 ماه اول 97 مربوط است که بعد از تشکیل ستاد تنظیم بازار کاغذ در وزارت ارشاد، اقدامات قانونی برای تزریق کاغذ به بازار انجام شد و قرار است حواله کاغذ با قیمت مصوب قبلی توزیع شود. ضیایی‌پرور در ادامه با تأکید بر اینکه سیاست وزارت ارشاد این است که رویدادهای ملی را کاهش داده و به سمت رویدادهای استانی برویم، ابراز داشت: نمایشگاه ملی مطبوعات که سال گذشته برگزار نشد، دیگر برگزار نمی‌شود. به دنبال تقویت جشنواره‌های ملی و محلی می‌رویم و جشنواره‌های موضوعی را هم تقویت می‌کنیم.

گروه اجتماعی: طبق آمار سازمان ثبت‌ احوال هم‌اکنون بیش از 5/4 میلیون نفر در صف انتظار دریافت کارت ملی هوشمند هستند و کارت آنها آماده نشده با این وجود از ابتدای اردیبهشت سال جاری به اشخاصی که کارت ملی قدیمی داشته باشند خدمات ارائه نمی‌شود؛ این یعنی به دلیل تعلل و ناتوانی سازمان ثبت احوال این افراد از هرگونه خدمتی که نیازمند احراز هویت باشد محروم می‌شوند. حالا سوال اینجاست چرا باید هزینه کم‌کاری سازمان ثبت احوال بی‌حال را مردم بدهند؟ به گزارش «وطن‌امروز» طرح تعویض کارت‌های ملی‌ از سال 91 کلید خورد و ابتدا قرار بود این طرح 5 ساله تمام شود اما حالا که در سال 98 هستیم، تنها نیمی از جمعیت کشور کارت ملی هوشمند خود را دریافت کرده‌اند. بر این اساس، سازمان ثبت احوال اعلام کرده تاکنون 10 میلیون نفر برای دریافت کارت ملی هوشمند ثبت‌نام نکرده‌‌اند و 5/4 میلیون نفر هم در صف انتظار هستند. این سازمان همچنین مدعی است برای
45 میلیون نفر کارت صادر شده است. در این میان ثبت احوال درباره افراد باقیمانده هیچ اظهار نظری نکرده است، در هر صورت با در نظر گرفتن جمعیت بیش از 80 میلیونی کشور می‌توان گفت تاکنون عده زیادی از مردم کارت ملی هوشمند نگرفته‌اند. این یعنی عملا نیمی از جمعیت کشور در حال حاضر به دلیل نقص هویتی نمی‌توانند هیچ‌گونه خدمتی از بخش عمومی و دولت دریافت کنند. این دستاورد عظیم برای سازمان ثبت‌احوال در حالی محقق شده که حالا سخنگوی این سازمان خبر از دادن برگه‌هایی به جای کارت ملی هوشمند داده است. این یعنی کسانی که ثبت‌نام کرده‌اند حالاها حالاها باید منتظر باشند.  
4/5 میلیون «ثبت‌نام کرده» کارت ملی ندارند
سخنگوی سازمان ثبت احوال با بیان اینکه بین ۸ تا ۱۰ میلیون نفر از هموطنان هنوز اقدامی در ارتباط با ثبت‌نام و فرآیند اخذ کارت ملی هوشمند نکرده‌اند، از تمهیدات این سازمان برای افرادی که هنوز کارت ملی هوشمند خود را دریافت نکرده‌اند، خبر داد. سیف‌الله ابوترابی با تأکید بر اینکه کارت‌های ملی قدیمی از ابتدای فروردین‌‌ماه فاقد اعتبار اعلام شده است، گفت: همانطور که از اواخر سال گذشته اعلام کردیم، این کارت‌ها دیگر اعتبار ندارد. ابوترابی با اشاره به اینکه تمهیداتی برای افرادی که فرآیند ثبت‌نام خود را در ارتباط با اخذ کارت ملی هوشمند کرده‌اند، پیش‌بینی شده است، گفت: در همین زمینه سازمان ثبت احوال برگه‌هایی را به این افراد می‌دهد که این برگه‌ها تا زمان صدور کارت ملی هوشمند به منزله کارت است. وی ادامه داد: هم‌اکنون بالغ بر 4 میلیون و 500 هزار نفر نیز فرآیند تکمیل ثبت‌نام خود را انجام داده‌اند و هنوز کارت ملی هوشمند دریافت نکرده‌اند که براساس برنامه‌ریزی این افراد بزودی کارت خود را دریافت خواهند کرد. وی گفت: در حال حاضر
به دلیل شرایط تحریمی تولید کارت ملی هوشمند را در چاپخانه دولتی ادامه می دهیم.
 رسید بهتر از کارت‌های قبلی!
حالا که سیف‌الله ابوترابی، سخنگوی ثبت احوال خبر از برگه‌هایی به جای کارت ملی می‌دهد، این سوال پیش می‌آید آیا استفاده از کارت‌های قدیمی، بهتر از یک برگه کاغذ قابل جعل نیست؟ مدیران ثبت احوال تصور نمی‌کنند این رفتار آنها اینطور به شهروندان القا می‌کند که فقط به دنبال کسب درآمد هستند، بدون اینکه زیرساخت تولید کارت ملی هوشمند داشته باشند؟ بنا بر این گزارش، سخنگوی سازمان ثبت احوال اشاره نکرده این برگه را که نشان‌دهنده هویت شهروندان است باید چه زمانی دریافت کرد. با وجود اینکه ابوترابی ادعا کرده این برگه در زمان ثبت‌نام در اختیار شهروندان قرار می‌گیرد، مشاهدات میدانی حاکی از آن است که هیچ خبری از آن نیست.
بهانه‌ای به نام تحریم
ثبت‌احوالی‌ها در مقابل انتقادات فراوان مبنی بر طولانی شدن زمان صدور کارت‌های ملی یک بهانه عجیب هم دارند؛ تحریم‌ها! با توجه به اینکه این طرح سال‌ها پیش برنامه‌ریزی و شروع شده بود، مشخص نیست مسؤولان ثبت احوال با چه منطقی تحریم‌های آبان‌ماه سال پیش را دلیل آماده نبودن کارت‌‌های ملی‌ هوشمند می‌دانند.

کارت ملی هوشمند چیست؟
کارت ملی هوشمند نوعی کارت دیجیتال است که توسط سازمان ثبت احوال کشور به عنوان مرجع امور هویتی کشور تولید شده است. قرار است این کارت‌ جایگزین کارت ملی سنتی شود. کارت هوشمند ملی، یک کامپیوتر ساده و کوچک است که با اتصال به یک کارتخوان، می‌توان به اطلاعات درون آن دسترسی پیدا کرد. با پیاده‌سازی طرح کارت هوشمند ملی، این امکان فراهم می‌شود که خدمات به روشی ساده، سریع و با کیفیت بالاتر به مردم ارائه شود. کاربرد این نوع کارت برای دارندگان آن شامل شناسایی شخص و تصدیق هویت، وجود عکس و اثر انگشت الکترونیکی صاحب کارت، امضای دیجیتال، ثبت اطلاعات محرمانه با ضریب اطمینان بالاتر و حضور در انتخابات می‌شود.

سید  سعید هاشمی:
یک روز می‌رفتم
در جنگلی زیبا
می‌خواستم شعری
بنویسم از گل‌ها
قمری شعرم را
دیدم نمی‌خواند
جز بیتی از حرفم
چیزی نمی‌داند
در گوشه‌ای ماندم
افسرده و تنها
ناگاه دیدم خواند
بیتی از آن توکا
یک بیت شبنم گفت
یک بیت را بلبل
یک بیت را چشمه
یک بیت را هم گل
یک بیت را چون برگ
از شاخه‌ای چیدم
یک بیت آن را هم
از باد فهمیدم
من بیت بیتش را
در دفتر آوردم
وقتی که شد کامل
مال خودم کردم
گفتم: شما در من
سبز و رها هستید
من نیستم شاعر
شاعر شما هستید
این شعر سروده محمود پوروهاب است. محمود پوروهاب شاعری است که همه شاعرانگی‌اش را از درخت‌ها و چشمه‌ها  و مزرعه‌ها  گرفته است. خودش هم اینجا اقرار کرده که شاعر نیست و هرچه دارد از طبیعت دارد.
در همه‌ شعرهای پوروهاب رد پای طبیعت و شمال را به راحتی می‌شود دید. پوروهاب آن‌قدر از شمال و طبیعت زیبای شمال بهره گرفته است که حتی اگر پای شعرهایش امضا نباشد، خواننده خیلی راحت می‌فهمد که آن شعر، سروده اوست. حتی اگر نام او را نداند، می‌فهمد یک شاعر خوش‌ذوق روستایی این شعر را گفته است. در حقیقت زمین و آسمان و ابر و باران و دریا و رود، امضای شعرهای او هستند.
آن روز، روز دیگری بود
یک روز شاد آفتابی
رودی قدم می‌زد کنارم
آوازهایش بود آبی
آن روز حس کردم نسیمم
بر روی گل‌ها می‌زنم پر
احساس کردم سایه‌ها  هم
هستند با من مهربان‌تر
آن روز روی شانه‌ام بود
سنجاقکی آرام و ساده
احساس کردم یک فرشته
آن را به قلبم هدیه داده
آن روز حس کردم بزرگم
می‌داد دستم بوی خورشید
در قلب من مانند چشمه
یک‌دفعه دیدم شعر جوشید
شعری که در من راه می‌رفت
مانند یک بزغاله‌ شاد
شعری روان، شعری صمیمی
شعری که بوی برگ می‌داد
دیدم سبک، دیدم رهایم
مانند یک پروانه هستم
یک لحظه حتی فکر کردم
شاید کمی دیوانه هستم
من نخستین شعر دلم را
در سایه‌ بیدی نوشتم
آن روز یادم هست آن را
من با چه امیدی نوشتم
شما تا روستایی نباشید، نمی‌توانید حس کنید که راه رفتن بزغاله شاد با راه رفتن حیوانات دیگر فرق دارد. یا نمی‌توانید بفهمید که ممکن است نزدیک یک برکه، سنجاقکی بر شانه‌های‌تان بنشیند. البته در شهر که سنجاقکی نیست اما اگر گاهی هم ملخ یا سوسکی روی شانه یک شهری بنشیند اگر آن شهری آن حشره را نکشد حتما از ترس بالا و پایین می‌پرد و خودش را به در و دیوار می‌زند. اما یک شاعر روستایی به‌خصوص اگر شمالی باشد می‌داند که نشستن یک سنجاقک روی شانه‌اش، یک موهبت است. یک شعر ازلی است. یک قصیده ناب است. پوروهاب مثل سپیدرود جاری است. راحت است. خودش را اذیت نمی‌کند. راحت شعر می‌گوید و البته این راحت سرودن به جز دارا بودن حس روستایی، نشان از مطالعه زیاد و عمیق پوروهاب در زمینه ادبیات دارد. متاسفانه الان دیگر شاعران شعر کودک به خودشان زحمت نمی‌دهند و کتاب نمی‌خوانند. همان غریزه ابتدایی را که خداوند در وجودشان نهاده به کار می‌گیرند و شعر می‌گویند. آنقدر می‌گویند تا آن غریزه به پایان برسد و دیگر چیزی نماند. آن وقت دیگر حتی اگر شعر هم بخوانند فایده ندارد. چون سرچشمه خشکیده است. مثل مادری که به بچه‌اش شیر می‌دهد اما غذا نمی‌خورد که شیرش زیاد شود. همان شیر اولیه‌ای را که خدا در سینه‌اش جاری کرده آنقدر به بچه می‌دهد تا شیر تمام شود و سینه‌های مادر بخشکد. اما پوروهاب هم شعر قدیم را بخوبی مطالعه کرده و هم در جریان شعر امروز هست. مطالعه کردن او هم با آدمیزاد فرق دارد و جوری مطالعه می‌کند که آدم فکر می‌کند لخت شده و پریده توی برکه‌ای. رفته تا آن ته‌ته‌ها  و حالا حالاها قصد بیرون آمدن ندارد. همین‌ها  باعث شده آنقدر راحت و غریزی شعر بگوید که آدم فکر کند او شب که خواب بوده، فرشته‌ای از جانب خداوند آمده و بسته شعر را کنار بالش او گذاشته و رفته است. به این شعر دقت کنید:
دشت پر از گل، گل کاسه‌شکن
باغ پر از بلبل و توکا شده
با نفس کوچک و نرم نسیم
غنچه‌ آلوچه و به وا شده
ابر که هم‌رنگ پر بلبل است
نم‌نم باران به چمن ریخته
پیچک همسایه ما خیس خیس
از لب یک پنجره آویخته
من چه سپیدم چه زلالم زلال
باغ دلم سبز بهاری شده
باغ دلم پر ز گل روشنی
سرخ گلی، زرد قناری شده...
آیا کلمات این شعر و احساسی که در آن جاری است می‌تواند غیر از هدیه‌ یک فرشته الهی باشد؟ پوروهاب بیشتر یک عکاس است تا شاعر. او قدرت این را دارد که با دوربین ذوقش از زیبایی‌های خلقت عکس بگیرد و در آلبوم کتاب‌هایش به بچه‌ها  نشان دهد. ما در شعرهای پوروهاب، ویروس بزرگسالی نمی‌بینیم. پوروهاب وقتی شعر می‌گوید بچه می‌شود. انگار کودک یا نوجوانی در حال صحبت با دل خودش است. او آنقدر به دنیای بچه‌ها  نزدیک می‌شود که وقتی بچه‌ها  شعرهایش را می‌خوانند احساس نمی‌کنند یک بزرگسال دارد با آنها حرف می‌زند.
میان باغچه، پهلوی گل‌ها
عروسک بار دیگر مانده تنها
عروسک جان هوا غمگین و ابری‌ست
کنار تو پرستو مادرت نیست
پرستو توی خانه گرم کار است
دلش گلدان سرسبز بهار است
پرستو مشق خود را می‌نویسد
چه خوش‌خط و چه زیبا می‌نویسد...
پوروهاب حس کودک و نوجوان را بخوبی دریافت کرده است و گاهی آنقدر ریز به اطرافش نگاه می‌کند که خواننده تعجب
می‌کند او چطور اینقدر دقیق است.
درگوشه‌ای از یک خیابان
یک حوض پر آب و قشنگ است
قویی کنارش ایستاده
آن قو ولی از جنس سنگ است
امروز یک قوی مهاجر
او را میان شهر ما دید
آمد کنارش کرد قاقا
احوال او را گرم پرسید
کدام بزرگسالی است که وقتی در خیابان راه می‌رود حواسش به حوض فواره قومانند کنار خیابان باشد؟ کدام بزرگسالی است که وقتی قوی مهاجری کنار قوی سنگی
می‌نشیند حواسش را جمع کند ببیند آن دو به هم چه می‌گویند؟ کدام بزرگسالی است که بتواند حرف‌های یک قوی مهاجر را که با قوی سنگی حرف می‌زند ترجمه کند و برای بچه‌ها  بازگو کند؟
پوروهاب در این نکات ریز دقیق می‌شود و همین می‌شود که ما در شعرش جادوی خیال و آواز پر فرشته‌ها  را می‌بینیم.
در میان باغ ما
روی شاخه‌های توت
باز تور کوچکی
پهن کرده عنکبوت
روی بند تور خود
منتظر نشسته است
می‌زند نفس نفس
کار کرده خسته است
گیر می‌کند مگس
توی تور عنکبوت
می‌خورد کمی تکان
تور و شاخه‌های توت
عنکبوت قهوه‌ای
می‌دود سوی شکار
تور پاره می‌شود
می‌کند مگس فرار
 در نگاه عنکبوت
می چکد دوباره غم
رشته‌های پاره را
می‌زند گره به هم
  پوروهاب شاعرتر از آن است که با بی‌رحمی مگس را شکار عنکبوت کند و دلرحم‌تر از آن است که وقتی مگس فرار می‌کند، دلش برای عنکبوت گرسنه نسوزد. نگاه جدید و امروزی پوروهاب باعث شده خواننده امروزی او را از جنس خودش بداند. پوروهاب به صنعت، پیشرفت، شهرنشینی، بدبختی‌ها و خوشبختی‌های امروز نگاه شاعرانه‌ای دارد. او از شعرهای 20 ، 30 و 50 سال پیش دست کشیده است. او امروزی نگاه می‌کند و خیال و عاطفه خود را با پیشرفت‌های امروز هماهنگ کرده است. دیگر دوره اسب و گاری و گوسفند و چوپان و هدهد و کشاورزی در شعرها گذشته است. امروزه دوره مترو و کارخانه و فوتبال و سیگار و داعش و موبایل است. پوروهاب به خاطر مطالعه خوبی که دارد فهمیده اگر با جامعه حرکت نکند شعرش چیزی می‌شود در حد شعرهای «داشت عباسقلی خان پسری» و «من که از گل بهترم دخترم من دخترم» و «به دست خود درختی می‌نشانم».
او فهمیده که دوره او با دوره ایرج میرزا و یمینی‌شریف و دولت‌آبادی فرق دارد. در دوره آنها اگر پیشرفت، سال به سال و کیلومتر به کیلومتر بود، امروزه ثانیه به ثانیه و قدم به قدم است.
چشم من
نه به تماشای بهار ایستاد
نه به تماشای برف
قلب من
گوش به آواز قناری نداد
گوش به حرف پدر
...
چشم و دل و دست من
شیفته گوشی همراه بود
شیفته فیلم، عکس
بازی و طنز و پیام...
او پیشرفت را می‌ستاید ولی به جامعه صنعت‌زده و گرفتار و شلوغ انتقاد دارد:
امروز
پای درخت نارون دیدم
یک مشت
ته مانده سیگار...
البته درباره شعرهای پوروهاب، این شاعر شمال و طبیعت و مترو می‌شود بیشتر از اینها حرف زد اما من مجبورم این مقاله را زودتر تمام کنم تا به دست مخاطبینش برسد. به خاطر همین نمی‌توانم از باقی ویژگی‌های شعر او حرف بزنم. شعرهای پوروهاب شعرهایی ماندگار هستند که فقط خود او می‌تواند آنها را بسراید. پوروهاب از معدود باقی‌ماندگان نسل واقعی شعر کودک و نوجوان است که هنوز می‌تواند بسراید. متاسفانه این نسل روزبه‌روز محدودتر می‌شود و ما از شاعران کودک و نوجوان امروز نمی‌توانیم توقع داشته باشیم که مطالعه کنند، غریزه را به کار بگیرند، عاطفه را فرا بخوانند و جامعه امروز را درک کنند. امروزه هرچه شعر از نسل جدید شاعران کودک می‌بینیم، شعرهای سفارشی و دور از دسترس عواطف کودکانه است.
امیدوارم محمود پوروهاب، با توجه به روحیه شاگردپروری که دارد بتواند مسیر شعر کودک امروز را عوض کند.

دیروز اراضی صهیونیست‌نشین پیرامون باریکه غزه هدف بیش از 150 موشک و راکت مقاومت قرار گرفت. این واکنشی بود به تجاوز جدید رژیم صهیونیستی که در جریان آن شامگاه جمعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، جنگنده‌های اسرائیلی مقر گردان 13 در شرق اردوگاه المغازی در استان میانی غزه را بمباران کردند. همزمان توپخانه ارتش رژیم صهیونیستی نیز اراضی کشاورزی در شرق البریج در مرکز نوارغزه را هدف قرار داد. به گفته وزارت بهداشت دولت فلسطینی در غزه، بر اثر این آتش‌افروزی‌ها 4 شهروند فلسطینی به شهادت رسیده و ده‌ها تن زخمی شدند. به نظر می‌رسد جنایت اخیر صهیونیست‌ها به‌خاطر خشم رهبران تل‌آویو از برگزاری باشکوه راهپیمایی روز جمعه در مرزهای غزه با عنوان «جمعه جولان عربی سوریه» و به منظور همبستگی با مردم سوریه در مخالفت با اشغال بلندی‌‌های جولان سوریه توسط رژیم صهیونیستی باشد. به گزارش فلسطین‌الیوم، متعاقب این جنایت آشکار، اتاق عملیات مشترک مقاومت فلسطین اعلام آماده‌باش کرده و 2 جنبش حماس و جهاد اسلامی در بیانیه‌‌‌‌هایی به رژیم صهیونیستی اخطار دادند که چنین حملاتی بی‌جواب نخواهد ماند. جنبش جهاد اسلامی، رژیم جنایتکار اسرائیل را مسؤول کامل اقدامات خصمانه و خطرناک در نوار غزه دانسته و بر حق قانونی ملت فلسطین برای دفاع از خود در مقابل تجاوز دشمن تاکید کرد. فوزی برهوم، سخنگوی حماس نیز شلیک نیروهای رژیم صهیونیستی به سوی  تظاهرکنندگان فلسطینی در راهپیمایی بازگشت روز جمعه و بمباران مرکز غزه را نشانه خوی درندگی و وحشی‌گری ارتش جنایتکار این رژیم خواند. اما صبح دیروز در پی اعلام آماده‌باش گروه‌های مقاومت فلسطین برای پاسخ به جنایت رژیم صهیونیستی، رسانه‌های عبری‎ از شلیک بیش از 150 راکت از غزه به سمت اراضی اشغالی و به صدا در آمدن آژیرهای خطر حتی در مناطقی دور از مرز خبر دادند. صدای آژیر خطر در مناطقی مثل «کرم شالوم» و عسقلان به گوش رسیده است. «گردان‌های مقاومت ملی» شاخه نظامی «جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین»، از شلیک موشک به سمت شهرک اشغالی «عسقلان» در ساعت 10:14 صبح شنبه خبر داد. خبرنگار نظامی روزنامه عبری‌زبان «معاریو» نیز تصریح کرد که بر خلاف موشکباران‌‌های قبلی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، حماس راکت‌هایش را به محدوده‌هایی دورتر از قبل مانند شهرک «اشدود» شلیک کرده است.

محمد حسین‌آبادی: برگزاری هفته فیلم‌ ایران در سایر کشورها خبری است که بارها و بارها در رسانه‌ها منتشر شده و از این به بعد هم منتشر خواهد شد؛ رویدادهای فرهنگی که معمولا با حمایت سفارتخانه‌های ایران در سایر کشورها برگزار و از آن به عنوان ظرفیتی برای معرفی فیلم‌های ایران در کشور مورد نظر یاد می‌شود اما پدیده عجیب این روزها که بعید است نمونه ایرانی آن در سایر کشورها با حمایت نهادهای فرهنگی مورد وثوق جمهوری اسلامی ایران اجرا شود، برگزاری جشنواره فیلم‌های ایرانی در استرالیا از سوی سفارت این کشور است؛ اتفاقی که البته محدود به امسال و حوزه سینما نمی‌شود!
 

جایزه ویژه برای قانون‌شکنی؟
دوشنبه هفته پیش بود که برگزاری مراسم اختتامیه جشنواره فیلم‌های ایرانی در استرالیا در محل باغ سفارت استرالیا در ایران که اتفاقا منزل شخصی سفیر این کشور نیز هست، در بسیاری از رسانه‌ها بازتاب پیدا کرد. گذشته از اینکه چرا مسؤولان سفارت استرالیا در ایران باید به برگزاری جشنواره‌ای با محوریت فیلم‌های ایرانی و تقدیر از سینماگران ایرانی علاقه‌مند شوند، نکته جالب، فیلم‌های حاضر در این جشنواره و جوایز داده شده آن است. جشنواره‌ای که باران کوثری، رویا تیموریان و امیر پوریا به عنوان داوران آن حضور داشتند و در میان انبوهی از فیلم‌های تولید شده در یکی دو سال اخیر سینمای ایران دست بر فیلم‌هایی همچون «مارموز»، «سه‌رخ»، «شکستن همزمان بیست استخوان»، «خوک»، «امیر»، «هت‌تریک»، «هندی و هرمز»، «دارکوب» و «حکایت دریا» گذاشته است؛ فیلم‌هایی که وجه اشتراک اغلب آنها نمایش تصویری سیاه و غیرواقعی از جامعه ایرانی و مناسبات حاکم بر آن است. جالب‌تر اینکه برگزارکنندگان این جایزه تصمیم گرفتند در میان همین آثار، جایزه بهترین فیلم را به «سه‌رخ» جعفر پناهی که فیلمی غیرقانونی است بدهند!
 

یک بازی دو سر برد!
نکته مهم در ارتباط با این جشنواره آن است که اساسا فیلم‌های این رویداد خارج از ایران و برای ایرانیان ساکن استرالیا به نمایش درمی‌آید اما بنا بر آنچه روزنامه جام‌جم در گزارش روز گذشته خود درباره پشت پرده این رویداد به آن استناد کرده، در 3 سال اخیر و به واسطه علاقه‌مندی برگزارکنندگان این رویداد برای «اثرگذاری بیشتر»، اختتامیه آن در ایران برگزار می‌شود! یعنی فیلم‌ها در کشور دیگری نمایش داده می‌شود و جوایز آن در ایران اهدا می‌شود! یک دورهمی سینمایی با حضور انبوهی از چهره‌های نامدار سینمای ایران در منزل سفیر استرالیا که در نهایت خروجی آن جایزه دادن به فیلمی است که از اساس از منظر جمهوری اسلامی ایران غیرقانونی است؛ چه اتفاقی از این بهتر برای یک حرکت فرهنگی ضدجمهوری اسلامی آن هم در داخل مرزهای خودش؟! یک بازی دو سر برد؛ از یک طرف نمایش جنبه‌های منفی و سیاه جامعه ایرانی با نمایش فیلم‌های خاص برای خارجی‌ها و ایرانیان خارج از کشور و از سوی دیگر برگزاری یک جشن شیک و جایزه دادن به فیلمی خلاف نگاه جمهوری اسلامی و پوشش رسانه‌ای گسترده آن در داخل کشور!
 

بازی ادامه دارد!
همه این اتفاقات در شرایطی رخ داده که مسأله فعال شدن سفارتخانه‌های خارجی در ایران در این مدت اخیر، تنها به ماجرای میهمانی هنرمندان در منزل شخصی آقای سفیر ختم نمی‌شود، چرا که پیش از این نیز خبرهای مختلفی در ارتباط با برگزاری چهارمین دوره جشنواره تئاتر دانشجویی به زبان فرانسه با حمایت سفارت فرانسه در ایران، بازدید سفیر انگلیس از یک تئاتر و بازدید سفیر آلمان از جشنواره جهانی فیلم فجر در رسانه‌ها منتشر شده بود. بنا بر آنچه «محمد محمدی» یکی از کارشناسان و فعالان هنر تئاتر در صفحه شخصی‌اش نوشته، به این موارد باید اقداماتی از قبیل دریافت آمار و اطلاعات میدانی در قالب ورک‌شاپ‌ها و دوره‌های آموزشی تئاتر آن هم با پذیرش افراد خاص، مطلع، مؤثر و آگاه در این حوزه و سوق دادن هنرمندان به هنر اروپایی از جمله اجرا‌های پرحجم و فراوان آثار ادبی کم‌مایه و سخیف کشورهای‌شان را هم اضافه کرد. اتفاقاتی که تنها بخشی از آنها به شکل عمومی رسانه‌ای می‌شود و بدون شک در قدم اول نیازمند ورود جدی نهادهای نظارتی و متولی حوزه فرهنگ است.
 

 پیشنهادی که نباید از دستش داد
اما در کنار ورود نهادهای نظارتی به این حوزه به عنوان گام اول، به نظر می‌رسد گام دوم نهادهای فرهنگی کشور برای مواجهه با این اتفاق همان نکته‌ای باشد که «بهروز افخمی» کارگردان باسابقه سینمای ایران در تازه‌ترین قسمت برنامه «نقد سینما» به آن اشاره کرد. پیشنهاد جالبی که قطعا توجه به آن می‌تواند روشی مناسب برای پاسخگویی به این دهن‌کجی آشکار مسؤولان سفارت استرالیا باشد: «ما هم می‌توانیم بعضی فیلم‌های‌مان که اتحادیه اروپایی با آن مشکل دارد، مثل «شکارچی شنبه» را در سفارتخانه خودمان پخش کنیم اما سفرای ایران در کشورهای دیگر به‌خاطر جلوگیری از حساسیت علاقه‌ای به انجام کار فرهنگی ندارند». پیشنهاد درست افخمی در ارتباط با این موضوع، راهکاری عملی است برای آنکه جمهوری اسلامی نیز بتواند در اقدامی متقابل بخشی از تفکر و نگاه‌ فرهنگی خود را به سینماگران و مخاطبان خارج از ایران نمایش دهد، بویژه آنکه طی سال‌های گذشته تولید فیلم‌هایی با مضامین استراتژیک در سینمای ایران رونق گرفته و این اتفاق می‌تواند فرصتی برای نمایش مظلومیت جمهوری اسلامی و تاریخ پراتفاق آن باشد.

با وجود ادامه موج سرکوب و بازداشت گسترده معترضان توسط نیروهای امنیتی رژیم فرانسه از هفته گذشته، دیروز شنبه هزاران تن از جلیقه‌زردها برای بیست‌وپنجمین هفته متوالی در تظاهرات ضددولتی شرکت کردند. اهمیت تظاهرات دیروز از چند جهت بود. نخست آنکه به فاصله تنها 3 روز از تظاهرات بزرگ روز جهانی کارگر (چهارشنبه) برپا می‌شد که طی آن بیش از 300 هزار تن از اعضای سندیکاها و جنبش‌های چپ و ضدسرمایه‌داری در سراسر کشور حمایت خود را از قیام دامنه‌دار طبقه مستضعف موسوم به «جلیقه‌زردها» اعلام کردند. راهپیمایی اول ماه مه پاریس با دخالت پلیس به خشونت کشیده شد و در پی آن بیش از یکصد نفر زخمی شدند. گفته می‌شود پلیس خشونت را از حد گذرانده و با یورش به یک بیمارستان مشهور در مرکز پاریس  برخی مجروحان را بازداشت کرده است.  نکته دوم اینکه با وجود حدود تعقیب و دستگیری معترضان، طبق اعلام کاستانر، وزیر کشور دولت مکرون، شهرهای بزرگ فرانسه از جمله پاریس، لیون، بوردو، مون‌پلیه، مارسی، تولوز و نانت از هفته پیش تاکنون شاهد افزایش 30درصدی تعداد شرکت‌کنندگان اجتماعات شنبه‌ها به بیش از 23 هزار نفر بوده‌اند. ماموران رژیم فرانسه حتی پیش از آنکه راهپیمایی چهارشنبه گذشته روز کارگر به خشونت کشیده شود، 300 تن از فعالان سیاسی و کارگری را بازداشت کرده بودند که تا پایان روز اول ماه مه این تعداد به 400 تن بالغ شد. فضای پلیسی دیروز هم ادامه یافت و در پاریس در مناطق بسیار محدودی که مجوز تجمع وجود داشت، حدود 100 جلیقه‌زرد دستگیر شدند، آن هم در حالی که یکی از اهداف مردم معترض در هفته بیست‌وپنجم قیام طبقات فرودست، بستن مسیرهای ارتباطی فرودگاه‌های سراسر فرانسه بود. با احتساب تظاهرات دیروز، در 6 ماه اخیر اعتراض‌ها علیه رژیم و نیروهای امنیتی فرانسه 11 کشته و حدود 2000 مجروح بر جای گذاشته؛ از جمله 23 نفر بر اثر اصابت گلوله فلش‌بال پلیس نابینا و ده‌ها تن دیگر قطع عضو شده‌اند.  همچنین 95 نفر از اصحاب رسانه، 40 دانش‌آموز دبیرستانی و 30 نیروی داوطلب عضو تیم‌های پزشکی نیز مجروح شده‌اند. طبق گفته یکی از سخنگویان جلیقه‌زردها در این مدت نزدیک به 8 هزار و 500 نفر هم در ارتباط با اعتراضات دستگیر شده‌اند.

گروه اقتصادی: قیمت بنزین، سهمیه‌بندی بنزین، زمان سهمیه‌بندی بنزین، نحوه سهمیه‌بندی بنزین و هر چیز دیگری که به بنزین ربط داشته باشد تبدیل به اصلی‌ترین خبر کشور شده است. هر روز یکی از مسؤولان دولتی یا نمایندگان مجلس شورای اسلامی اظهار نظر جدیدی در این باره می‌کنند و در این بین مردم هستند که در کنار تحمل تمام مشکلات اقتصادی که دارند، باید استرس بی‌سرانجام قیمت بنزین را هم داشته باشند.  به گزارش «وطن‌امروز»، مشاور رئیس سازمان برنامه و بودجه سهمیه‌بندی را حتمی خوانده اما زمان آن را اعلام نکرده است. در این میان یکی از اعضای کمیسیون انرژی خبر از دعوت وزیر نفت به مجلس و توضیح در این باره داده و وزیر کشور زمان گرانی را مناسب ندانسته و سرانجام رئیس کمیسیون برنامه و بودجه با صراحت اعلام کرده بنزین تنها سهمیه‌بندی می‌شود و خبری از گرانی نیست. آنطور که مشخص است سهمیه‌بندی و به دنبال آن گرانی بنزین امری قطعی است اما مسؤولان ترجیح می‌دهند زمان دقیقی برای آن اعلام نکنند.
 

گرانی بنزین به کمیسیون انرژی رفت
عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی از بررسی مصوبه دولت درباره سهمیه‌بندی بنزین در این کمیسیون با حضور وزیر نفت خبر داد. هدایت‌الله خادمی از بررسی مصوبه دولت مبنی بر سهمیه‌بندی سوخت در این کمیسیون خبر داد و گفت: وزیر نفت هفته جاری با حضور در کمیسیون درباره این تصمیم دولت توضیحاتی ارائه خواهد کرد. وی ادامه داد: گویا بحث افزایش قیمت و سهمیه‌بندی بنزین منتفی شده است، البته در جلسه‌ای که با وزیر نفت خواهیم داشت این موضوع را نیز از وی سؤال خواهیم کرد که منتفی شدن این موضوع تا چه ‌زمانی است؟ وی با بیان اینکه در شرایط فعلی سهمیه‌بندی یا افزایش قیمت بنزین به‌صلاح کشور نیست، افزود: اگر این اتفاق رخ دهد قطعاً به اقتصاد معیوب کشور شوک اساسی وارد می‌کند و تأثیری جدی بر قیمت بقیه اقلام می‌گذارد. پیش از این هم این نماینده مجلس در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» ضمن نقد سیاست افزایش قیمت بنزین، گفته بود: دولت از سال 94 مجوز افزایش نرخ سوخت البته با شیبی بسیار ملایم را داشت اما از آنجایی که بحث انتخابات ریاست‌جمهوری بود، این کار را نکرد. این در حالی است که با روی کار آمدن دولت دوازدهم، همواره تلاش می‌شود نرخ سوخت افزایش یابد که البته مجلس با افزایش نرخ این کالا با توجه به تاثیر مستقیمی که بر گران شدن سایر کالاها در بازار دارد، مخالف است.

زمان سهمیه‌بندی بنزین تغییر کرد
ابوذر ندیمی، مشاور رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور در مصاحبه با رادیو گفت‌وگو، درباره تصمیم دولت درباره بنزین گفت: هر تصمیمی ادله‌ای دارد و درباره بنزین نیز نیازمند اعمال یک فرآیند در حوزه تصمیم‌گیری هستیم که بر اساس واقعیت‌های مختلف از جمله واقعیت‌های اقتصادی و فرهنگی قیمت‌گذاری انجام ‌شود و این واقعیت‌ها سبب شده در چند سال گذشته سهمیه‌بندی بنزین عملی نشود. وی بیان کرد: سهمیه‌بندی بنزین پیش از اینکه اجرایی شود، یک نظر کارشناسی محسوب می‌شود و تا زمانی که اجرا نشده نمی‌توانیم درباره آن به‌عنوان یک ضرورت صحبت کنیم. موضوع سهمیه‌بندی بنزین پروسه‌ای را طی کرده و ممکن است زمان، اشکال و کیفیت اجرای آن تغییر کند و برای تعیین زمان و کیفیت اجرای آن نیاز به توافق نظر در دولت داریم. مشاور رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور اظهار داشت: موضوع سهمیه‌بندی بنزین به‌عنوان یک محور گفت‌وگو همچنان وجود دارد اما در حوزه اجرایی هنوز تحقق پیدا نکرده و در واقع هنوز درباره جزئیات اجرایی شدن این اقدام تصمیم‌گیری نشده است و در حقیقت بیشتر ابعاد کارشناسی آن در حال حاضر مطرح است. وی گفت: این موضوع تازه‌ای نیست و مسأله سهمیه‌بندی برای کالاها و خدمات مختلف در گذشته اجرایی شده است. سهمیه‌بندی گاهی به‌دلیل کنترل قیمت اعمال می‌شود.

زمان سهمیه‌بندی بنزین هنوز مشخص نشده است
وزیر کشور گفت: قیمت فروش و حجم مصرفی بنزین در کشور از نظر اقتصادی، زیست‌محیطی و سلامت انسان‌ها قابل قبول نیست. عبدالرضا رحمانی‌فضلی افزود: متوسط حجم بنزین مصرفی در کشور ۹۰ میلیون لیتر در روز است و در پیک مصرف تا ۱۱۰ میلیون لیتر در روز نیز می‌رسد. وی ادامه داد: قیمت و زمان سهمیه‌بندی بنزین هنوز مشخص نشده است و شایعات مطرح شده از سوی 2 خبرگزاری موجب نگرانی مردم و حتی باعث ایجاد صف‌های طولانی در پمپ‌بنزین‌ها شد. رحمانی‌فضلی با بیان اینکه با عملکرد خوب وزارت نفت در تأمین سوخت هیچ مشکلی در کشور وجود ندارد، افزود: بنزین و گازوئیل مازاد بر نیاز کشور تولید می‌شود و هیچ یک از جایگاه‌های سوخت دچار کمبود سوخت نیستند. وی افزود: هر نوع تغییر به اطلاع مردم خواهد رسید و با مشارکت مردم انجام می‌شود و تاکید دارم رسانه‌ها این نوع موضوعات را که به امنیت ملی گره می‌خورد حتماً از کانال‌ها و مجراهای اصلی یعنی وزارت نفت و ستاد اطلاع‌رسانی و تبلیغات اقتصادی کشور پیگیری کنند و موجب نگرانی مردم نشوند.
 

فقط سهمیه‌‌‌بندی می‌شود
رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی با اشاره به برخی نگرانی‌ها درباره افزایش قیمت بنزین گفت: قیمت بنزین افزایش نمی‌یابد اما احتمالا این فرآورده نفتی مهم سهمیه‌‌‌بندی خواهد شد. غلامرضا تاجگردون با بیان این نکته که موضوع افزایش قیمت بنزین در مجلس و کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی رد شده است، اظهار داشت: تصمیم قطعی درباره تعیین تکلیف کمبود بنزین در کشور در نشست 3 قوه مطرح و با نظر رهبر حکیم انقلاب اتخاذ خواهد شد. وی تصریح کرد: روزانه ۹۰ میلیون لیتر بنزین برای مصرف در کشور نیاز است که کمبود آن باعث ارائه راهکارهایی از سوی کارشناسان شده است. وی با اشاره به اینکه پیشنهاد افزایش بهای بنزین به قیمت لیتری ۲۵ هزار ریال از سوی برخی افراد مطرح شده بود، گفت: به عقیده مجلس شورای اسلامی افزایش قیمت بنزین در شرایط کنونی اقتصاد کشور به مصلحت نیست. تاجگردون با یادآوری شیطنت برخی افراد درباره شایعه‌پراکنی موضوع بالا رفتن قیمت بنزین، بر لزوم همدلی بیشتر در شرایط کنونی تاکید کرد.

امید رامز: یکم- بر خلاف ایران که وزارت ارتباطات یک وزارتخانه نسبتا مستقل از نهادهای دفاعی و امنیتی کشور است، در آمریکا حداقل 2 نهاد مهم امنیتی متولی حوزه ارتباطات و فضای سایبر هستند.
اولی (United States Cyber Command (USCYBERCOM و دومی National Protection And Programs
(Directorate (NPPD است. اولی «فرماندهی سایبر ایالات متحده» یکی از حوزه‌های دهگانه فرماندهی زیرمجموعه وزارت دفاع Department Of Defence یا همان پنتاگون است که راهبری کامل فضای سایبر آمریکا  و جهان و نیز تقویت توانایی‌های سایبری وزارت دفاع را تحت نظر یک فرمانده نظامی بر عهده دارد. دومی «اداره برنامه‌ها و محافظت ملی» است که با زیرمجموعه‌هایی نظیر «اداره ارتباطات و امنیت سایبری»، خود زیرمجموعه یک نهاد امنیتی دیگر به غیر از وزارت دفاع یعنی Homeland Security است و مسؤولیت حفاظت از زیرساخت‌های سایبری ایالات متحده را بر عهده دارد.
دوم- زمانی «الوین تافلر» در کتاب‌های «موج سوم و شوک آینده» در آینده‌پژوهی خود از یک انقلاب اطلاعاتی که پس از انقلاب‌های دوگانه کشاورزی و صنعتی پدیدار خواهد شد، خبر داده بود به طوری که بسیاری از مردم جهان مفاهیمی نظیر انقلاب سایبری و انقلاب ارتباطات را به سبب نوشته‌‌های او شناختند. اما دیری نپایید که مردم و بویژه دولت‌ها دریافتند این ایده که «فضای سایبر» به عنوان یک بستر جادویی جهانی، صرفا توسعه اقتصادی و رفاه بیشتر ملت‌ها را به ارمغان
خواهد آورد و نیز مرزهای حاکمیت سیاسی کشورها را به رسمیت خواهد شناخت، مخدوش است و ایده‌ای است که مرده به دنیا آمده است.
سوم- گاردین در مقاله‌ای با عنوان «دفاع دوباره از حاکمیت سایبری؛ چطور دولت‌ها به عصر کنترل بازمی‌گردند»، می‌نویسد: دولت‌‌های مختلف که داعیه تعیین مناسبات ایدئولوژیک، سیاسی و اقتصادی آینده جهان را دارند و زمانی به قوانین بنیادین نانوشته عصر دیجیتال، یعنی «جهان بدون مرز»‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، «جامعه باز» و «آزادی بی‌قید و بند شهروندی» پایبند بودند، در حال حاضر در حال بازگشت از این ایده هستند و رویکرد مداخله‌گرانه‌ای را پیش گرفته‌اند که مبتنی بر حاکمیت تکنولوژیک است. دولت‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که 2 گزینه بیشتر پیش ‌رو ندارند؛ یا «حاکمیت سایبری» را به رسمیت بشناسند و زیرساخت‌های فیزیکی و نهادی مورد نیاز آن را فراهم کنند؛ یا با موضعی انفعالی گزاره فانتزی «جهانی‌سازی» را بپذیرند و ناچار به هنجارهای فرهنگی، سیاسی و اقتصادی کشورهای هژمون تن دهند، انتخابات خود را مهندسی‌شده ببینند، با فضای فکری مسخ‌شده شهروندان خود مواجه شوند، در مقابل انحطاط اخلاقی ملت خود دست تسلیم بلند کنند، تهدیدات تروریسم سایبری علیه زیرساخت‌های استراتژیک خود را به جان بخرند و به طور کلی کنترل زمین بازی سایبری را به رقیب/ دشمن خارجی واگذار کنند.
چهارم- حاکمیت سایبری یا Cyber Sovereignty  یک مفهوم نسبتا نوین است که مربوط به حفاظت از زیرساخت‌ها و فرآیندهایی است که بر بستر اینترنت فعال هستند. حاکمیت سایبری وابسته به مدیریت فضای مجازی در راستای منافع و ارزش‌های حاکمیت هر کشوری است. این مفهوم به توانایی دولت‌ها برای اداره و کنترل فضای سایبری آن کشور در داخل قلمرو دلالت می‌کند و حاکی از آن است که هرگونه فعالیتی در فضای سایبری کشورها مطابق قوانین، هنجارها و ملاحظات سیاسی- فرهنگی آنان صورت می‌پذیرد.
پنجم- در گزارش آینده‌پژوهی سال 2018 «مرکز مطالعات امنیتی زوریخ» با عنوان «حاکمیت سایبری و حاکمیت داده» که ذیل «پروژه دفاع سایبری» این کشور تدوین شده، آمده است: «عنوان توسعه فناوری‌های مرتبط با فضای سایبر، مفاهیم سنتی مرزهای دولتی-حاکمیتی و اصول حقوق بین‌الملل را به چالش کشیده است. در بدو تاسیس اینترنت در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی اعتقاد دولت‌ها و ملت‌ها بر این بود که توسعه این فضا بستر لازم جهت تحقق هرچه بیشتر آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات را فراهم می‌کند. با این حال، وقایع چند سال اخیر نشان داده است دخالت دولت در نحوه توسعه، کنترل و مدیریت فضای سایبر در نهایت اجتناب‌ناپذیر است. این اصل در شرایطی اهمیت بیشتری یافت که دولت‌ها دریافتند رشد تکنولوژی در بستر فضای سایبر در تعیین مناسبات سیاسی کشورها-خواه تهاجمی و خواه تدافعی- نقش اساسی ایفا می‌کند و به نوعی این فضا به یک حوزه استراتژیک با توانایی بالقوه اقتدارآفرین و در عین حال اقتدارزدا تبدیل شده است. اقتدار در اینجا به معنی توان تحمیل اراده خود بر دیگری یا توان ممانعت از تحمیل اراده دیگری بر خود، مفهوم می‌یابد که به حوزه‌های عملکردی سخت، نیمه‌سخت و نرم قابل تقسیم‌بندی است. علاوه بر این قدرت‌های اقتصادی جهان که عمدتا قدرت‌های سیاسی و نظامی نیز محسوب می‌شوند، برای محافظت از بخش‌های صنعتی، خدماتی، مالی و ارزی (و بویژه ارز دیجیتال) و نیز بخش نظامی خود نیز به دنبال تحکیم و تقویت حاکمیت سایبری خود هستند و جالب اینجاست این مفهوم که با تعریف حاکمیت در حقوق بین‌الملل نیز مطابقت دارد، در گام نخست توسط کشورهای غربی مورد استفاده قرار گرفت و حتی خود ایالات متحده به عنوان کشور میزبان زیرساخت‌های جهانی فضای سایبر، با احساس تهدید علیه حاکمیت ملی خود، استراتژی‌های تقویت امنیت سایبری خود را تدوین کرده است. عمر  NPPD که در بند یکم به آن اشاره شد، حدود 10 سال است. بنابراین این به یک روند معمول بین دولت‌های حتی غربی تبدیل شده که جهت بهبود امنیت سایبری در فناوری‌های اطلاعاتی، شبکه‌های دولتی، حوزه دفاع و زیرساخت‌‌های حیاتی خود، برنامه‌ریزی کنند.
ششم- گزارش سال ۲۰۱۷  شاخص جهانی امنیت سایبری اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU) نشان می‌دهد ۸۴ کشور از ۱۹۳ کشور در سراسر جهان که عمدتا هم قدرت‌های بزرگ و دولت‌‌های غربی هستند، زیرا این ادبیات اساسا متعلق به خود آنان است- دارای راهبردهای ملی سایبری بوده‌اند. از این تعداد، در 19 کشور، «حاکمیت سایبری» یا «حاکمیت» یکی از محورهای اساسی اسناد راهبردی آنان بوده است. کانادا، استرالیا، شیلی، انگلیس، اسپانیا، پرتغال، روسیه، عربستان، نیجریه، ژاپن، مجارستان، غنا، آلمان، فرانسه، فنلاند و کلمبیا از آن دسته‌اند.
هفتم- مطابق گزارش «شورای روابط خارجی آمریکا» که بشدت تحولات تکنولوژیک و سایبری چین را رصد می‌کند، سال 2017 یک سال فعال برای چین در فضای مجازی محسوب می‌شود. دولت چین تلاش‌‌های زیادی برای تبدیل کشور خود به یک ابرقدرت سایبری انجام داد که مربوط به 3 حوزه ارتباطی می‌شد: کنترل اطلاعات، امنیت سایبری و هنجارهای بین‌المللی و دیپلماسی.
گزارش «بنیاد جیمز تاون» حاکی از آن است که از ابتدای سال 2017، همزمان با سقوط اعتباری رسانه‌های غربی از جمله فیسبوک در ماجرای رسوایی اطلاعاتیCambridge  Anlitica‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، چین در تلاش است بیشترین بهره را از بی‌اعتمادی به رسانه‌های آمریکایی برای بومی‌سازی زیرساخت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری از آن خود کند. بنا بر این گزارش، در حالی که توجه جهان به اتهامات مربوط به همکاری کمپین انتخاباتی ترامپ در انتخابات سال 2016 با روسیه متمرکز شده است، رهبران چینی به دنبال تحکیم حاکمیت سایبری خود هستند. این بنیاد در گزارش 5 ژوئن 2015 خود اذعان می‌کند عملیات مهندسی انتخابات توسط شرکت کمبریج آنلیتیکا فقط محدود به انتخابات سال 2016 آمریکا نبوده است و این شرکت همین روش را در مهندسی انتخابات کشورهای دیگر نظیر برزیل، مالزی، هند و کنیا نیز انجام داده است. علاوه بر این بنا به گزارش بلومبرگ، چین در تلاش است میکروچیپ‌‌های سخت‌افزاری مورد استفاده شرکت‌های های‌تک آمریکایی را که مهم‌ترین سخت‌افزارهای کنترل اطلاعاتی در تجهیزات قابل اتصال به اینترنت محسوب می‌شوند بومی‌سازی کند. از سوی دیگر چین در تلاش بسیار جدی برای ایجاد «حاکمیت سایبری» مربوط به اطلاعات و محتوای اینترنت است. مفهوم حاکمیت سایبری چین بر 2 اصل کلیدی استوار است: اول اینکه نفوذ ناخواسته در «فضای اطلاعات» نباید صورت پذیرد. این گزاره مهم که برای هر کشوری قابل تعمیم است،  شرایطی را ایجاد می‌کند که هر دولتی از شهروندان خود در برابر ایده‌هایی که از هر لحاظ آسیب‌زا به نظر می‌رسد جلوگیری می‌کند. اصل دیگر این است که حاکمیت اینترنت جهانی که هم‌اکنون تحت تسلط غول‌های «سیلیکون‌ولی» آمریکا است، به یک انجمن بین‌المللی مانند سازمان ملل منتقل شود تا یک سیستم حکومتی جهانی چندملیتی، دموکراتیک و شفاف در حوزه مدیریت فضای سایبر ایجاد شود. ایده راهبردی بین‌المللی مقامات چینی در زمینه فضای مجازی بدین صورت است: «کشورها باید به حق یکدیگر احترام بگذارند تا مسیر خود را برای توسعه سایبری و سیاست‌‌های عمومی اینترنت طی کنند. هیچ کشوری نباید هژمونی سایبری را دنبال کند، در امور داخلی کشورهای دیگر دخالت کند یا در فعالیت‌‌های سایبری دخالت کند، یا امنیت ملی کشوری را تضعیف کند». حزب کمونیست چین بر این باور است این مدل چینی، گزینه‌ای جدید برای ملت‌‌‌هایی است که می‌خواهند نسبت به توسعه زیرساخت‌ها و در عین حال حفظ استقلال خود اقدام کنند. اما در حوزه داخلی، معروف‌‌‌‌‌ترین جنبه سیاست‌گذاری چین در موضوع حاکمیت سایبری، طرح «شیلد طلایی» است که توسط رسانه‌های غربی «فایروال بزرگ چین» نامگذاری شده است. این سیستم از فیلتر کردن و نظارت بر تمام داده‌ها استفاده می‌کند تا از ورود اطلاعات آنلاینی که آسیب‌زا فرض می‌شوند، جلوگیری کند. پیش‌‌‌‌‌‌‌‌نویس قانون جدید امنیت سایبری چین که از جولای 2015 منتشر شده و از ژوئن 2017 به اجرا درآمده است حاوی پروتکل‌هایی است که می‌تواند حاکمیت سایبری چین را متحول کند.  یکی از بخش‌‌های مهم این قانون، الزام به ذخیره اطلاعات در دیتاسنترهای بومی چینی درباره شرکت‌هایی است که به توسعه زیرساخت‌های اطلاعاتی در چین کمک می‌کنند. یکی دیگر از الزامات این قانون تصمیم دولت برای جلوگیری از فعالیت ارائه‌دهندگان VPN است. به طوری که اخیرا اپل مجبور شد VPN‌ها را از اپ‌استور چین حذف کند. برای چین، حاکمیت سایبری بخشی از یک معیار بزرگ‌تر به نام امنیت اطلاعات است که برای حفظ ارزش‌‌های اصیل این کشور اهمیت دارد. چین طی 10 سال گذشته توسعه قابل‌توجهی در زیرساخت‌های ارتباطی خود داشته است؛ در حالی که تنها 10درصد از چینی‌ها 10 سال پیش به اینترنت دسترسی داشتند، اکنون بیش از 700 میلیون نفر از مردم با فضای سایبر سروکار دارند؛ بنابراین برای چین وابستگی به فناوری‌‌های غربی به عنوان یک ضعف بزرگ تلقی می‌شود که ریسک سوءاستفاده احتمالی بازیگران خارجی بویژه آمریکا از این موقعیت را به دنبال دارد. بنابراین مدیریت این امر و دستیابی به سطح کافی استقلال تکنولوژیکی در حوزه سایبر، به این دلیل برای این کشور ضروری است که بتواند استقلال خود را در همه حوزه‌ها حفظ کند.
هشتم- در آلمان آنگلا مرکل که سال ۲۰۱۳ حوزه سایبری آلمان را «قلمرو باکره» توصیف کرده بود، پس از افشای باگ امنیتی سایبری آلمان که فقط یک بخش آن شنود مکالمات مقامات آلمانی توسط سرویس اطلاعاتی آمریکا بود، اذعان کرد به دنبال ایجاد یک مکانیسم با هدف حمایت از فناوری‌های مرتبط با حفظ حاکمیت سایبری آلمان است. بر همین اساس اخیرا تفاهمنامه‌ای بین وزارت کشور و وزارت اقتصاد با انجمن تجاری آلمان به امضا رسیده است که توسعه محصولات و خدماتی را که وابستگی شدید آلمان به فناوری‌‌های خارجی را تشدید می‌کند، متوقف و ما به ازای آن را بومی‌سازی کنند. فرانسه از سال 2011 در برنامه‌های ملی امنیت سایبری خود، بر مقابله با تهدیدات بالقوه‌ای که حملات سایبری ممکن است علیه حاکمیت این کشور ایجاد کند، تمرکز و سرمایه‌گذاری کرده است. علاوه بر این استراتژی امنیت ملی دیجیتال فرانسه از سال 2015 تاکید زیادی بر حفظ استقلال خود در حوزه حاکمیت سایبری، از طریق ایجاد فناوری‌های بومی قابل اعتماد داشته است. نگرانی‌های اصلی دولت این کشور درباره تسلط شرکت‌های آمریکایی نظیر گوگل، فیسبوک، اپل و مایکروسافت بر فناوری‌های سایبری، مهندسی انتخاب‌ها و تاثیر اخبار و تحلیل‌های مهندسی‌شده بر افکار عمومی شهروندان فرانسوی است. راه حل راهبردی پیشنهادشده برای رفع نگرانی‌های این کشور برای ممانعت از «اشغال سایبری» مشابه بسیاری از کشورهای دیگر توسعه صنایع داخلی و اروپایی برای مقابله با موقعیت انحصاری این شرکت‌‌های آمریکایی است. در پایان ماه جولای گذشته نیز نمایندگان مجلس فرانسه از امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور این کشور خواستند با تشکیل کمیته‌ای ویژه این کار را تسریع کند. روسیه اعلام کرده است قصد دارد کارمندان دولتش را به استفاده از تلفن‌های همراه بومی که در حال توسعه با نرم‌افزار‌ها و سیستم عامل تولید شده بومی هستند ملزم کند. هند و ایتالیا نیز راهبردهای نسبتا مشابهی را در پیش گرفته‌اند.
نهم- مدت‌هاست بر لزوم ایجاد «شبکه ملی اطلاعات» در سندهای توسعه 5 ‌ساله ملی تاکید می‌شود؛ مدت‌هاست موضوع لزوم وضع مقررات‌ برای حضور و فعالیت شرکت‌های خارجی در کشور بویژه پیام‌رسان‌های تلفن همراه- نظیر آنچه در بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد- مطرح است؛ مدت‌هاست اهمیت حفظ «حاکمیت سایبری» و تعیین مرزهای سایبری همانند مرزهای زمینی، دریایی  و هوایی به مسؤولان حوزه ارتباطات گوشزد می‌شود. اگر صفحه مقامات رسمی نظامی کشور در اینستاگرام حذف می‌شود، نرم‌افزارهای ایرانی از اپ‌استور حذف می‌شوند و گوگل نیز براحتی اپلیکیشن‌های تلفن همراه را بدون کسب اجازه از کاربران حذف می‌کند، ناشی از بی‌توجهی به همین الزامات اسناد بالادستی نظام است. تصمیمات یکجانبه در اعمال محدودیت علیه کاربران ایرانی در فضای مجازی در حالی رخ می‌دهد که شورای عالی فضای مجازی الزام به استقرار سرور شرکت‌های ارائه‌کننده خدمات پیام‌رسان در داخل ایران را به تصویب رسانده است.

گروه سیاسی: تلاش‌‌های گسترده دولت‌‌های اروپایی برای آزادی برخی بازداشتی‌‌های دوتابعیتی در ایران که پیش از این و با اعطای مصونیت دیپلماتیک به نازنین زاغری، جاسوس دوتابعیتی از سوی انگلیس شدت گرفته بود، کماکان ادامه دارد.
به گزارش «وطن‌امروز»، برخلاف رویه‌ای که وزارت امور خارجه ایران در دفاع کم‌رمق از اتباع و دیپلمات‌های ایرانی در کشورهای غربی در پیش گرفته، دولت‌‌های اروپایی از هیچ تلاشی برای آزادی برخی دوتابعیتی‌ها که به‌خاطر برخی اتهامات در ایران بازداشت هستند فروگذار نمی‌کنند.
این رویکرد اروپایی‌ها در چند سال اخیر درباره نازنین زاغری، جاسوسی که تابعیت مضاعف از انگلستان داشت مشهود بود تا جایی که بریتانیا در اقدامی کم‌سابقه، به او مصونیت دیپلماتیک اعطا کرد تا زاغری از این پس نه به‌عنوان یک شهروند عادی، بلکه به‌عنوان یک مقام رسمی دولت انگلیس معرفی شود و زمینه برای افزایش فشارهای دیپلماتیک و حقوق‌بشری بر ایران فراهم شود.
در تازه‌‌‌‌‌ترین اقدام اروپایی‌ها برای آزادی بازداشتی‌‌های دوتابعیتی، کشور هلند که سابقه‌ای طولانی در حمایت از تروریست‌ها و معاندان نظام جمهوری اسلامی داشته و از این جهت به «بارانداز تروریست‌ها» نیز معروف شده، به‌صورت گسترده‌ای برای آزادی یک جاسوس با تابعیت مضاعف هلندی تلاش می‌کند.
در این راستا «وطن‌امروز» مطلع شده اخیرا سفارت هلند با مساعدت وزارت امور خارجه ایران، تلاش مضاعفی برای آزادی «کامل حمید»، جاسوس دوملیتی(ایرانی- هلندی) خود که مهرماه ۹۷ همراه با خانم «نلی ارین کامبرول» در جزیره کیش بازداشت شده بود، به خرج داده است تا جایی که در این مدت مسؤول امور اداری سفارت هلند در تهران بیش از 3 بار با کامل حمید در اوین دیدار کرده است.
همچنین قرار است امروز یاکوپ ورنر، سفیر هلند شخصا با وی در اوین دیدار و گفت‌وگو کند. دیدارهای مقامات سفارت هلند با یک بازداشتی دوتابعیتی در زندان اما در حالی است که اساسا در قاموس هلندی‌ها و سایر غربی‌ها و اروپایی‌ها، سفیر به دیدار یک تبعه عادی بازداشت شده نمی‌رود.
  ماجرا چیست؟!
کامل حمید متولد ۸ آبان‌ماه ۱۳۳۹ در ایران است که علاوه بر تابعیت اصلی، تابعیت هلندی را داراست. وی در تاریخ ۲۷ مهرماه ۱۳۹۷ به اتفاق خانم «نلی ارین کامبرول» ۵۹ ساله تبعه فرانسه پس از ورود از دوبی به جزیره کیش، توسط ماموران امنیتی بازداشت شدند.
خانم کامبرول پس از حدود ۴ ماه بازداشت در اوین با فشار دولت فرانسه و تهدیدات لودریان، وزیر خارجه فرانسه و در جریان سفر عراقچی به پاریس، به‌عنوان شرط اصلی برای موافقت با پذیرش قاسمی به‌عنوان سفیر از سوی پاریس، اوایل اسفندماه به دلیل آنچه قاسمی آن را صرفا ورود غیرمجاز(!) به جزیره کیش ‌خواند آزاد شد. شرط‌‌گذاری فرانسه برای پذیرش بهرام قاسمی به‌عنوان سفیر ایران در پاریس در حالی است که پیش از این نیز اخباری پیرامون یک شرط دیگر فرانسه برای پذیرش سفیر ایران و همچنین معرفی سفیر این کشور در تهران اعلام شده بود: عذرخواهی تهران به‌خاطر ادعای فرانسه درباره تلاش برای بمب‌‌گذاری در همایش منافقین در این کشور؛ ادعایی که نه‌تنها ثابت نشده، بلکه اسدالله اسدی، دیپلمات ایرانی نیز که به واسطه این ادعای پاریس از تابستان پارسال در پایتخت‌‌های اروپایی در بازداشت به سر می‌برد، تاکنون با اتهام مستندی مواجه نشده است.
پیرامون فرد بازداشت شده دارای تابعیت هلندی و خانم فرانسوی همراه او این موضوع نیز مطرح است که این دو در پوشش بازرگان، قصد داشتند ۴۰۰ تن طلا از یکی از معادن ایران به‌منظور اقدامات فرااقتصادی علیه ایران با همدستی تعداد دیگری از کشور خارج کنند. همچنین کامل حمید با گروه‌های تجزیه‌طلب ایرانی در هلند و سرویس اطلاعات آن کشور مرتبط بوده است. با این حال هلند سعی می‌کند مانند فرانسه وی را با همراهی وزارت امور خارجه ایران از زندان برهاند. دیدار آتی سفیر یهودی هلند با وی در اوین اهمیت وی را نشان می‌دهد.  لازم به ذکر است دولت هلند سال گذشته میلادی رسما مبالغ قابل توجهی را تحت پوشش پروژه محرمانه حقوق‌بشری در ایران اختصاص داده بود که در صفحات ۴۲ و ۵۴ گزارش فعالیت‌‌های وزارت خارجه هلند در سال ۲۰۱۷ به آنها اذعان شده است.