گروه سیاسی: نخست‌وزیر مالزی با بیان اینکه این آمریکاست که اقدامات تحریک‌آمیز در خلیج‌فارس انجام می‌دهد، تاکید کرد ترامپ یک دوره دیگر انتخاب شود کل دنیا آسیب می‌بیند.
به گزارش «وطن‌‌امروز»، همزمان با افزایش اقدامات خصمانه و یکجانبه آمریکا علیه ایران طی ماه‌های اخیر، بسیاری از سران کشورها نسبت به رویکرد ضدایرانی این کشور اعتراض کرده و آمریکا را مسبب تنش‌های کنونی در منطقه دانسته‌اند. در همین راستا و پس از انفجار چند روز پیش 2 نفتکش در دریای عمان و در شرایطی که آمریکا تلاش می‌کرد به‌واسطه چند عکس و فیلم جمهوری اسلامی را عامل این حادثه معرفی کند، بسیاری از کشورهای دنیا از جمله متحدان اروپایی آمریکا نیز این ادعا را باور نکردند. چنانکه ژاپن نیز به عنوان مالک یکی از نفتکش‌ها به صراحت ادعای ضدایرانی آمریکا را زیر سوال برد.
در جریان ساقط شدن پهپاد جاسوسی آمریکا توسط نیروی هوافضای سپاه نیز کمتر کشوری ادعای آمریکا مبنی بر هدف قرار گرفتن این پهپاد در حریم آب‌های بین‌المللی را باور کرد.
در چنین شرایطی، ماهاتیر محمد، نخست‌وزیر مالزی به عنوان یکی از کشورهای بزرگ اسلامی و آسیایی طی سخنانی ایران را شریک تجاری خوب مالزی نامید و در عین حال آمریکا را عامل اقدامات تحریک‌آمیز در منطقه معرفی کرد. نخست‌وزیر مالزی عصر دیروز درباره حوادث اخیر پیش آمده در خلیج‌فارس اظهار داشت، این آمریکاست که در حال تحریک ایران است و خطر فزاینده محاسبات غلط می‌تواند منجر به «جنگ جهانی» شود. ماهاتیر محمد در گفت‌وگو با شبکه خبری «سی‌ان‌بی‌سی» در «بانکوک» در پاسخ به این سوال که چه کشوری مسبب اتفاقات اخیر است، گفت: «فکر می‌کنم تا آنجا که در جریان هستم این آمریکا است که همه اقدام‌های تحریک‌کننده را انجام می‌دهد». وی در ادامه افزود: «آنها نخست از معاهده هسته‌ای خارج شدند و اکنون کشتی‌های جنگی به خلیج‌فارس اعزام می‌کنند و کارهایی انجام می‌دهند که ایران را تحریک می‌کند».
نخست‌وزیر مالزی در ادامه این گفت‌و‌گو هشدار داد: «اگر آنها وارد جنگ شوند، ایران تنها علیه آمریکا نخواهد بود، بلکه جنگ جهانی رخ می‌دهد». وی افزود: البته کشورهای دیگر نمی‌خواهند شاهد استفاده سلاح‌های هسته‌ای باشند و باید با وارد شدن در این غائله به آن خاتمه دهند. نخست وزیر
93 ساله مالزی با هشدار درباره بالا رفتن احتمالی قیمت انرژی در صورت وقوع جنگ در خلیج‌فارس گفت: «این بدین خاطر است که ما ایران را یکی از تامین‌کنندگان بزرگ انرژی می‌دانیم». ماهاتیر محمد گفت: «در واقع این تحریم علیه مالزی نیز هست، زیرا نمی‌توانیم با یک شریک تجاری خوب که ایران برای ما فراهم می‌کند، داد و ستد کنیم».
به گزارش فارس، او با مخالفت با تحریم‌های ایالات متحده علیه ایران گفت: «این نوع بازی اعمال تحریم‌ها و مجبور کردن کشورهای دیگر به موافقت کردن با تصمیم یک قدرت بزرگ کاملا غیردموکراتیک است ... این قلدری است».
ماهاتیر محمد در خاتمه این گفت‌و‌گو «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا را «کاملا غیرقابل پیش‌بینی» خواند و گفت: «او شخصی است که با انتخاب شدن در یک دوره دیگر می‌تواند آسیب زیادی به کل دنیا بزند».
 

احسان سالمی: بعضی اسم‌ها در سینمای جهان نام‌هایی هستند که دیدن‌شان در کنار فهرست عوامل تولیدکننده یک اثر، خیال مخاطب را آسوده می‌کند از اینکه این فیلم یا سریال «حداقل» کیفیت لازم را جهت صرف پول و وقت برای تماشای آن دارد. مثلا «استیون اسپیلبرگ» نامی است که هر مخاطب سینمای جهان با دیدن نامش پای هر اثری، می‌داند این اثر قطع به یقین در زمره آثار بی‌ارزش و وقت‌تلف‌کن قرار نمی‌گیرد؛ چون اساسا اسپیلبرگ فیلمسازی نیست که وقتش را برای ساخت آثار ضعیف صرف کند. این مسیر البته جریانی برعکس نیز دارد که به نظر می‌رسد برخی فیلمسازان ایرانی از جمله کمال تبریزی که این روزها «ما همه با هم هستیم» را بر پرده سینماها دارد، بشدت در حال طی کردن آن است؛ مسیری که «برند» یک فیلمساز باسابقه و موفق را به‌واسطه ساخت انبوهی از فیلم‌های ضعیف و کم‌کیفیت تبدیل به «برندی شکست‌خورده» می‌کند.
 

نامی که زمانی یک برند بود
کمال تبریزی زمانی یکی از مهم‌ترین فیلمسازان سینمای ایران بود؛ فیلمسازی که اتفاقا همیشه دوست داشت در برداشتن قدم‌هایی جدید در سینمای ایران پیشگام باشد. او جزو پیشگامان سینمای ایران در زمینه ساخت فیلم کمدی با مضمون جنگی بود؛ اثری به نام «لیلی با من است» که اتفاقا به‌واسطه سناریوی خوبی که داشت علاوه بر سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه از چهاردهمین جشنواره فیلم فجر، از سوی مخاطبان نیز مورد استقبال قرار گرفت. او بعدها در زمینه شوخی با روحانیت نیز پیشگام شد و با وجود اینکه «مارمولک» در زمان خود به‌درستی درک نشد ولی ارزش این اثر حداقل از منظر فنی بر کسی پوشیده نبود. تبریزی وقتی با این عقبه سراغ ساخت سریال «شهریار» رفت، همه باور داشتند که خروجی کار او اثری قابل قبول خواهد شد و در نهایت نیز با وجود برخی حواشی در عمل همین‌گونه شد. او بعد از آن «همیشه پای یک زن در میان است» را هم ساخت که استقبال مناسب از آن در گیشه نشان داد نام کمال تبریزی تبدیل به برندی شناخته‌شده برای مخاطبان شده است.
 

آغاز حرکت به سمت قهقرا!
سال‌های انتهایی دهه 80 را باید آغاز حرکت کمال تبریزی به سمت مسیر نادرست کارنامه فیلمسازی‌اش دانست. تبریزی در آن دوره با ساخت فیلم‌هایی ضعیف همچون «از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید»، «دونده زمین» و «خیابان‌های آرام» به یک‌باره کارنامه کاری‌اش را با چند فیلم توقیفی و ضعیف پر کرد؛ مسیری که در ادامه با ساخت سریال شکست‌خورده «ابله» و ناتمام ماندن پخش این سریال، باز هم ادامه پیدا کرد. تبریزی در دهه 90 مسیر پرکاری خود را ادامه داد و «تقریبا» به طور میانگین هر سال، یک پروژه جدید را کلید زد. «طبقه حساس»، «طعم شیرین خیال»، «امکان مینا»، «مارموز» و «ما همه با هم هستیم» پروژه‌های سینمایی تبریزی در دهه 90 بودند؛ آثاری در ژانرهای مختلف که وجه اشتراک همه آنها کیفیت پایین‌شان بود! او البته در این سال‌ها درگیر ساخت سریال «سرزمین کهن» نیز بود که بارها اصلاحیه خورد و در نهایت نیز به‌واسطه برخی حاشیه‌های ایجاد شده، هیچ‌وقت رنگ آنتن تلویزیون را به خود ندید و هنوز هم سرنوشت پخش آن در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
 

لطفاً همه با هم نباشید!
«ما همه با هم هستیم» با وجود قطاری از نام‌ها و چهره‌های سرشناسی که در تولید آن دست داشتند یک سقوط تمام‌عیار برای همه این چهره‌هاست، بویژه برای کمال تبریزی کارگردان این اثر و رضا میرکریمی تهیه‌کننده آن؛ 2 چهره‌ای که اعتبار خود را ذره‌ذره در این سینما جمع کردند و حالا با این فیلم به نوعی آتش به مال خود زدند! «ما همه با هم هستیم» یک هجونامه سیاسی شکست‌خورده و بی‌سروته است؛ قصه‌ای با یک ایده درخشان و جالب توجه که حضور انبوهی از بازیگران سرشناس نه‌تنها کمکی به آن نکرده است، بلکه باعث شده ضعف‌های موجود در پرداخت ایده اثر بیش از پیش به چشم مخاطب آید. فیلم پر شده از نشانه‌گذاری‌های سیاسی و اجتماعی که فیلمساز نتوانسته به خوبی از آن استفاده کند و در عمل نه‌ مخاطبان عامی که به امید دیدن یک فیلم کمدی و پرستاره به سینما آمده‌اند، راضی می‌شوند و نه مخاطب نخبگانی از دیدن قصه مشوش اثر با انبوهی از نشانه‌های تعبیه شده به وسیله فیلمساز، لذت چندانی می‌برد.
 

شل کردی آقا کمال!
جواد عزتی که در «ما همه با هم هستیم» نقش کمک‌خلبان پروازی را بازی می‌کند که اتفاقات فیلم در آن می‌گذرد، در بخشی از فیلم در مواجهه با کاراکتر خلبان هواپیما که نسبت به هدف اولیه خود مردد شده است، می‌گوید: «شل کردی کاپیتان، شل کردی!» دیالوگی که به نظر می‌رسد اول از همه باید خطاب به کمال تبریزی، کارگردان «ما همه با هم هستیم» گفت؛ فیلمسازی که در چند سال گذشته با اصرار بر ساخت پرتعداد فیلم و سریال و نقش بستن انبوهی از پروژه‌های ضعیف و شکست‌خورده در کارنامه‌ کاریش، تبدیل به یک «برند سوخته» در سینمای ایران شده است. قطعا اگر تبریزی به جای اصرار بر این پرکاری خودخواسته، سعی می‌کرد با تکیه بر تجربه‌ای که طی سال‌ها در سینما و تلویزیون به‌دست آورده، با فاصله زمانی بیشتر و با تمرکز بر فیلمنامه‌هایی محکم‌تر سراغ ساخت فیلم و سریال برود، نتیجه کارش آثاری درخورتوجه‌تر از آن چیزی بود که این روزها با نام کمال تبریزی روانه پرده سینماها می‌شود؛ آثاری که با وجود قطاری از نام‌های مهم، قطعا جایی در میان آثار «مهم» کارنامه کاری کارگردان و سایر عواملش ندارد.

با گذشت چند روز از ساقط شدن پهپاد فوق‌پیشرفته «گلوبال هاوک» آمریکا توسط نیروی هوافضای سپاه، واکنش‌ها پیرامون اقدام بازدارنده ایران در دفاع از حریم هوایی کشور در رأس اخبار رسانه‌ها قرار دارد.
رئیس‌جمهور آمریکا روز گذشته در جمع خبرنگاران گفت: از اینکه ایران هواپیمای سرنشین‌دار آمریکایی را بر فراز تنگه هرمز سرنگون نکرد سپاسگزاریم.
به گزارش «وطن‌امروز»، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا با اشاره به اینکه در حال رفتن به کمپ‌دیوید برای انجام رایزنی‌های بیشتر درباره ایران است، گفت: اقدام نظامی علیه ایران همچنان گزینه‌ای است که وجود دارد.
ترامپ در بخش دیگری از سخنان خود در جمع خبرنگاران گفت: ایران زمانی که پهپاد آمریکایی را سرنگون کرد با ساقط نکردن هواپیمایی که سرنشین داشت «بسیار هوشمندانه» عمل کرد و ما از این اقدام آنها قدردانی می‌کنیم.
بامداد دیروز نیز یک مقام ارشد نظامی آمریکایی تایید کرد که یک هواپیمای جاسوسی P-8 با چندین نظامی آمریکایی در شبی که پهپاد (گلوبال هاوک) نیروی دریایی توسط ایران سرنگون شد بر فراز تنگه هرمز در حال پرواز بوده است. برخی کارشناسان معتقدند رئیس جمهور آمریکا با قدردانی از جمهوری اسلامی تلویحا اذعان کرد که پهپاد جاسوسی این کشور در حریم هوایی ایران بوده است. نکته ای که روز گذشته توسط نیویورک تایمز نیز تایید شده است.
از سوی دیگر نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا ادعای «دونالد ترامپ» را درباره اینکه رئیس‌جمهور آمریکا درباره لغو حمله به ۳ سایت در ایران اظهارنظر کرده است، گفت در جلسه‌ای که در کاخ سفید با ترامپ داشته چیزی در این‌باره نشنیده است. از طرف دیگر در تضاد با اظهارات پلوسی، نیویورک‌تایمز اعلام کرد یکی از مجریان فاکس‌نیوز در لحظات آخر «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا را از صدور فرمان حمله به ایران منصرف کرده است. به نوشته این نشریه، این فرد که «توکر کارلسون» نام دارد و از مجریان شناخته‌شده فاکس‌نیوز است به ترامپ گفته حمله به ایران احمقانه است. به ادعای نیویورک‌تایمز، کارلسون همچنین به ترامپ گفته جنگ‌‌‌‌‌‌طلبان همراه او واقعاً و از صمیم قلب در اندیشه منافع رئیس‌جمهور نیستند و اگر ترامپ جنگ با ایران را آغاز کند شانس پیروزی در انتخابات ۲۰۲۰ را از دست می‌دهد.
در همین حال روزنامه واشنگتن‌پست برخلاف روایت نیویورک‌تایمز، طی یادداشتی در صحت ادعای ترامپ تردید کرد. این روزنامه می‌نویسد: پیش از آنکه ترامپ تصمیم نهایی خود را اعلام کند کاخ سفید و مقامات امنیت ملی آماده این اقدام نظامی بودند. این تصمیم باعث شگفتی مقامات پنتاگون که نگرانی خود را پیش‌تر از این تنش عمده اظهار کرده بودند، شد. واشنگتن‌پست در ادامه این یادداشت اضافه می‌کند: حتی «آدام کینزینگر» عضو کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان نیز قبلاً این مساله را مطرح کرده بود. واشنگتن‌پست در نهایت نتیجه‌‌‌گیری کرده آیا این مساله‌ای نبود که زودتر باید پرسیده شود؟ آیا تعداد کشته‌شدگان احتمالی نباید پیش از چنین اقدام نظامی اساسی مورد بررسی قرار گیرد. واشنگتن‌پست تصریح کرد توضیحات ترامپ این ایده را تقویت می‌کند که او تمایلی برای اقدام نظامی علیه تهران ندارد.
وجود این روایت‌‌های ضدونقیض در آمریکا می‌تواند نشانه سردرگمی‌ای باشد که دولت ترامپ در مواضع خود اتخاذ می‌کند.
پاسخ سردار حاجی‌زاده به ترامپ
در فضای داخلی هم برخی مسؤولان نظامی کشور همچنان به بیان ابعاد و جزئیات بیشتر ماجرا می‌پردازند. فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تازه‌‌‌‌‌ترین اظهارات خود گفت: ما در نیروهای مسلح و ملت ایران اسلامی از جنگ استقبال نمی‌کنیم اما آماده دفاع تمام قد از کشور هستیم. سردار «امیرعلی حاجی‌زاده» در پاسخ به اظهارات رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر اینکه شاید یک نفر یا یک ژنرال به اشتباه پهپاد آمریکا را هدف قرار داده است، اظهار داشت: امکان دارد که این تخلف آمریکایی‌ها توسط یک ژنرال یا چند اپراتور انجام شده باشد؛ ما از این موضوع باخبر نیستیم اما این اقدام زیر پا گذاشتن مقررات بین‌المللی هوانوردی توسط یک هواپیمای جاسوسی است که با پاسخ طبیعی ما روبه‌رو شد.
فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی همچنین تصریح کرد: پاسخ ما به تجاوز به فضای ایران چنین است و در صورت تکرار تجاوز، پاسخ ما نیز تکرار می‌شود. سردار حاجی‌زاده توضیح داد: کسی به ما تجهیزات دفاعی از جمله موشک و سیستم‌های پدافندی نمی‌دهد، از این رو تمام تجهیزات مورد نیاز خود را به صورت خودکفا تأمین می‌کنیم. وی تاکید کرد: به عنوان مثال هواپیمای فوق‌پیشرفته جاسوسی آمریکا که اخیرا به فضای سرزمینی ایران تجاوز کرد توسط سامانه‌ای تمام ایرانی هدف قرار گرفت. فرمانده نیروی هوافضای سپاه  در پاسخ به سوالی در رابطه با احتمال بررسی سیستم‌های پهپاد جاسوسی آمریکا که سرنگون شده، گفت: ما نیازی به مهندسی معکوس و تکنولوژی این پهپاد آمریکایی نداریم. سردار حاجی‌زاده با بیان اینکه در صورت تکرار تجاوز دیگر محصولات آمریکایی را نیز برای تکمیل موزه و کلکسیون خود استفاده می‌کنیم، افزود: ما کلکسیونی از پهپادهای آمریکایی داریم و این هم سند تجاوز هوایی آمریکا به آسمان ایران بود که نشان می‌دهد آنها نمی‌خواهند به مقررات بین‌المللی توجه کنند. همچنین سردار ابوالفضل شکارچی، سخنگوی ارشد نیروهای مسلح درباره عملیات روانی آمریکایی‌ها در منطقه از جمله اعزام ناو هواپیمابر گفت: «نه» گفتن نظام اسلامی به جنگ به‌معنای شعار یا از روی ضعف آمادگی و یا قدرتمند بودن دشمن نیست، بلکه معنای آن این است که جمهوری اسلامی هیچ‌گاه آغازگر هیچ جنگی نبوده و نخواهد بود لکن اگر کوچک‌ترین خطایی از دشمن سر بزند با بزرگ‌ترین عکس‌العمل انقلابی ایران در منطقه مرکزی و غرب آسیا روبه‌رو خواهد شد و یقیناً دشمن نخواهد توانست جان سالم از معرکه بیرون ببرد. دشمن در حال حاضر یک مسیر سردرگمی را دنبال می‌کند؛ لحن آنها امروز در قالب یک عملیات روانی است و با واقعیت‌های میدانی فاصله زیادی دارد.
وی درباره استراتژی تهدید در برابر تهدید از سوی ایران تصریح کرد: تهدید در مقابل تهدید معنایش این است که اگر یک تیر از سمت دشمن به ‌سوی ما شلیک شد 10 تیر به ‌سمت او شلیک خواهد شد و حتماً باید تاوان سنگینی را پس بدهد. وی افزود: خطای نظامی دشمن و بویژه آمریکا و همپیمانان او در منطقه به ‌منزله شلیک تیر به انبار باروتی خواهد بود که آمریکا و منافعش روی آن انبار باروت استقرار داشته‌اند و منطقه به ‌آتش کشیده خواهد شد و هم آمریکا و منافعش و هم همپیمانانش در آن آتش خواهند سوخت. نیروهای نظامی دشمن هم به‌عنوان یک شمشیر کهنه قدیمی و زنگ‌زده از روی استیصال، ترس و ناچاری تحرکات نمایشی دارند و در منطقه سردرگم هستند. به گزارش تسنیم، سخنگوی ارشد نیروهای مسلح ادامه داد: آمریکا و همپیمانانش در جهان و در منطقه گزینه جدیدی برای رو کردن ندارند و به همین دلیل تحرکات ظاهری آمریکا، نمایشی بیش نیست و می‌خواهد خسارات سنگین خود را از راه مذاکره جبران کند که جمهوری اسلامی ایران بشدت از این رویکرد شیطانی دشمن پرهیز می‌کند و راهبرد مقاومت تا پیروزی نهایی را در دستور کار خود قرار داده است. آمریکا و دوستان او توان جنگ ندارند و تلاش کرده‌اند از راهکار مذاکره نیز با کمترین خسارت برای خود به‌دنبال براندازی نظام باشند. آمریکا به‌دلیل ناتوانی و ضعف، توان براندازی نظام جمهوری اسلامی را ندارد و به همین دلیل راهبرد نرم مذاکره دروغین، آزموده و شکست‌خورده را دنبال می‌کند. آنچه امروز به‌عنوان تهدید واقعی و فریب افکار عمومی برای جمهوری اسلامی مطرح است طرح مذاکره با آمریکای عهدشکن، متکبر و نفی‌کننده همه قوانین بین‌المللی است، آمریکایی که ‌جز منافع خود هیچ نوع تفاهم، توافق و قانونی در جهان برای او ارزش ندارد. سردار شکارچی درباره توان دفاعی و موشکی کشور هم بیان داشت: ما به‌عنوان یک کشور مقتدر و قدرتمند مثل کشورهای ضعیف دنیا و وابسته نیستیم تا به‌ محض اینکه دشمن یک حرفی بزند عقب‌نشینی کرده و تغییر وضعیت بدهیم، بالعکس، اعتقاد داریم با فشار بیشتر دشمن به جمهوری اسلامی باید توان دفاعی را افزایش دهیم و گوش‌مان را نسبت به گزافه‌گویی دشمن بسته‌ایم. جمهوری اسلامی و نیروهای مسلح به هر نیاز و تصمیمی در حوزه افزایش توان و اقتدار دفاعی برسد عمل می‌کند و نسبت به حرف و موضع‌گیری دشمن کاملاً بی‌توجه است. وی ادامه داد: حساسیت دشمن روی اقتدار دفاعی هر کشوری با هدف خلع‌سلاح آن کشور است. امروز مانع بسیار بزرگی مقابل دشمنان نظام جمهوری اسلامی وجود دارد و آن هم اقتدار دفاعی با پشتوانه مردمی و منطقه‌‌ای است. اگر این اقتدار ضعیف بشود- که دشمن به‌دنبال اجرای چنین سناریویی از مجرای سیاسی است - آن وقت گزینه جنگ روی میز دشمنان ما به واقعیت خواهد پیوست، مانند عراق که ابتدا توسط آمریکا خلع‌سلاح شد و بعد حمله نظامی علیه آن کشور
 انجام شد.

مهدی محمدی: شکار پهپاد آمریکایی گلوبال هاوک در آسمان مرزهای جنوبی ایران، ادامه مجموعه‌ای از تحولات در حدود 2 ماه گذشته است که هدف از همه آنها «تغییر محاسبات آمریکا در حوزه اعمال فشار غیرقابل تحمل به ایران» بوده است. سال گذشته و با خروج آمریکا از برجام، ایران وارد دورانی از صبر و تماشا شد که ناشی از 2 پیش‌فرض جدی در ذهن مقام‌‌های دولت بود. پیش‌فرض اول این بود که دولت‌‌های اروپایی خسارات اقتصادی ناشی از ترک برجام توسط آمریکا را برای ایران جبران خواهند کرد و یک برجام اروپایی بدون آمریکا قابل ایجاد و تداوم است. پیش‌فرض دوم نیز این بود که اساسا مسأله ترامپ را باید در سیاست داخلی آمریکا حل کرد و ایران چاره‌ای ندارد جز اینکه زیرساخت برجام را حفظ کند تا زمانی که دموکرات‌ها بتوانند در انتخابات 2020 قدرت را از ترامپ بازپس بگیرند و مجددا به توافق بازگردند. هم دموکرات‌‌های باقیمانده از تیم اوباما و هم اروپایی‌ها، مستمرا تلاش می‌کردند- و هنوز هم می‌کنند- که این دو پیش‌فرض را در ذهن مقام‌‌های دولتی ایران تقویت کنند. گذشت زمان اما هر دو پیش‌فرض را با تردیدهای جدی مواجه کرد. تحلیل رفتار اروپا در یک سال گذشته تقریبا این موضوع را برای ایران قطعی کرد که برجام اروپایی یک مفهوم کاملا بی‌پایه و اساس است که حتی خود اروپایی‌ها هم به آن اعتقاد ندارند، بنابراین طبعا نمی‌تواند و نباید توسط ایران جدی گرفته شود. راهبرد اعمالی اروپا در یک سال گذشته  3 پایه اصلی داشته است:
1- تلف کردن زمان و عدم انجام هرگونه اقدام جدی برای خنثی کردن تحریم‌ها با نیت اثرپذیری ایران از تحریم‌‌های آمریکا و راضی شدن به امتیازدهی در حوزه‌‌های نگرانی مشترک آمریکا و اروپا یعنی برنامه موشکی و منطقه‌ای، 2- جلوگیری از تجدید نظر ایران در تعهدات برجامی با تهدید ملحق شدن اروپا به آمریکا و تطمیعی به نام INSTEX و
3- تلاش برای وادار کردن ایران به پذیرش مذاکرات مجدد درباره برجام با دستور کار توسعه برجام به حوزه‌‌های موشکی و منطقه‌‌ای. صرف‌نظر از این بحث پیچیده که آیا اروپا واقعا با آمریکا اختلاف دارد و در پی حفظ برجام است یا اینکه اروپا و آمریکا پنهانی درباره یک راهبرد مشترک ضدایرانی تفاهم کرده‌‌‌‌اند، نتیجه عملی این راهبرد 3 ستونی این بود که ایران احساس کرد اروپا ظرفیت‌‌های راهبردی ایران را معطل کرد، بی‌آنکه کمترین تحرکی برای کمک به ایران بکند. پیش‌فرض دوم هم بتدریج به چالش کشیده شد. اکنون در ایران، کمتر کسی باور دارد که اولا دموکرات‌ها بتوانند بسادگی در انتخابات 2020 برنده شوند و ثانیا- مهم‌‌‌‌‌‌تر از آن- حتی اگر برنده انتخابات باشند تقریبا قطعی است که این امر سودی به حال ایران نخواهد داشت، چرا که حتی یک رئیس‌جمهور دموکرات هم تلاش خواهد کرد از اهرم‌‌های فشار تولیدشده توسط ترامپ بهره برده و برجام را به سایر نیازهای امنیتی آمریکا سرایت دهد.
روشن شدن اینکه این پیش‌فرض غیرمنطقی است، اگرچه زمان زیادی از ایران گرفت اما یک نتیجه مهم داشت و آن هم این بود که یک اجماع سیاسی کم و بیش کامل در زمینه ضرورت تغییر استراتژی در ایران ایجاد کرد. تهران دریافته بود هم آدرس دموکرات‌ها و هم آدرس اروپایی‌ها هر دو غلط بوده و نه‌تنها وقت ایران را تلف کرده، بلکه این توهم را در طرف آمریکایی ایجاد کرده که ایران ضعیف شده و قادر به ارائه پاسخ مناسب به فشارهای آمریکا هم نیست. عدم تمدید معافیت‌‌های مربوط به خرید نفت از سوی آمریکا کلید تغییر محاسبات در ایران را فعال کرد. دولت آمریکا با این اقدام آخرین امیدها به کارآمدی دیپلماسی را از بین برد و برای ایران کاملا شفاف کرد که هدف نهایی آمریکا حتی نه یک برجام توسعه یافته، بلکه انهدام ایران از درون و براندازی نظام ایران از طریق به‌هم ریختن محیط داخلی آن است. آمریکا نشان داد از زجر دادن ایران لذت می‌برد و وارد کردن شوک‌‌های پی‌درپی به ایران را به عنوان بخشی از یک جنگ اقتصادی پایان‌ناپذیر به رویه ثابت خود تبدیل کرده است.
بیانیه شورای عالی امنیت ملی ایران در روز 18 اردیبهشت، آمریکا را به زمینی کشاند که آن را محاسبه نکرده بود و از قضا برنامه ایران هم دقیقا این بود که پیش‌بینی‌پذیری سابق را کنار بگذارد و با در پیش گرفتن این راهبرد غیرمنتظره، آمریکا را دچار شوک و بهت کند. راه افتادن کمپینی از اقدامات که نشان‌دهنده اراده ایران برای هزینه‌مند کردن اقدامات آمریکا بود به سرعت معادلات را تغییر داد. بویژه اعلان کاهش مرحله‌‌‌بندی شده تعهدات هسته‌ای از سوی ایران این توهم را که ایران یک چسبندگی سیاست داخلی زوال‌ناپذیر به برجام دارد از بین برد و یک‌شبه برجام را از عاملی برای مهار ایران، به یک ابزار فشار جدی روی اروپا و آمریکا تبدیل کرد که ایران می‌دانست نیاز امنیتی جایگزین‌ناپذیری به آن دارند. به طور خلاصه و از منظر راهبردی، رفتار ایران در 2 ماه گذشته  از اصول زیر تبعیت کرده است: 1- ایران با موفقیت تلاش کرد به نوعی وضعیت موازنه تنش دست یافته و به آمریکا نشان دهد نه‌تنها ضعیف و ناتوان نشده، بلکه قادر است در زمانی کوتاه طیف بسیار متنوعی از ابزارهای فشار را علیه آمریکا فعال کند که کاملا خارج از دایره محاسبات استاندارد آن قرار داشته باشد. تعبیر کلاسیک دیپلمات‌‌های ایرانی این است که آمریکا جدی‌‌‌‌‌ترین جنگی را که می‌توانسته علیه ایران راه بیندازد یعنی جنگ اقتصادی را با تمام توان به اوج رسانده، بنابراین در مقابل نیز ایران همه ابزارهای خود را به کار گرفته تا بگوید جنگ، جنگ است و تا زمانی که آمریکا جنگ اقتصادی را متوقف نکند، بابت آن هزینه خواهد پرداخت. تبدیل ابزارهای قدرت منطقه‌ای ایران به اهرم‌‌های فشار به آمریکا، راهبردی است که آمریکا پیش‌‌‌‌‌‌تر آن را محاسبه نکرده بود. 2- همچنین ایران اجماع داخلی، هم درون حکومت و هم درون مردم را با موفقیت حفظ و تقویت کرد. آمریکا هنوز هم هر لحظه منتظر است که فشار اقتصادی یا اختلاف‌نظر درباره دورنمای رویارویی با آمریکا، ناآرامی در میان مردم یا اختلافات حاد درون نظام ایجاد کرده و اصطلاحا ایران را از درون مهار کند اما این رویا روزبه‌روز کمرنگ‌‌‌‌‌‌تر می‌شود و حتی اسرائیلی‌ها هم ‌اکنون معترفند توان مقاومت ایران بیش از چیزی بوده که آنها تصور می‌کردند. 3- علاوه بر این، ایران تلاش کرده در مقابل فشارهای جدید آمریکا بازدارندگی ایجاد کند. اکنون می‌توان علائمی از این موضوع مشاهده کرد که آمریکا محاسبه مجدد درباره هزینه‌‌های فشار به ایران را آغاز کرده ولی البته هنوز در مرحله‌ای نیست که جنگ اقتصادی را متوقف کند. روند تغییر محاسبات آمریکا باید تا نقطه مطلوب ایران ادامه پیدا کند. 4- ضمنا ایران دریچه مذاکره را به نحو کاملا معتبری مسدود کرده و این امر جلوی تبدیل شدن فشارهای آمریکا به نتیجه، یعنی نشستن ایران پای میز مذاکره و امتیازدهی در حوزه‌‌های موشکی و منطقه‌ای را گرفته است. اکنون با اصرار و تاکید ایران بر مذاکره نکردن، راهبرد آمریکا عقیم شده و دیگر نمی‌تواند نتیجه مدنظر ترامپ را تولید کند. 5- و در نهایت ایران با درایت به گونه‌ای عمل کرده است که بازی از کنترل خارج نشود. با وجود افزایش تنش‌ها، همچنان کلیت فضا تحت کنترل قرار دارد و هیچ اتفاقی خارج از پیش‌بینی‌ها و محاسبات ایران رخ نداده است.
بازی روانی‌ای که ظرف 3 روز گذشته از سوی آمریکا آغاز شده آخرین راهکاری است که تیم امنیت ملی کاخ سفید برای متوقف کردن ایران به آن متوسل شده است. توجه به این نکته بسیار حیاتی است که اقدامات ایران در 2 ماه گذشته آمریکا را کاملا در موضع تدافعی قرار داد و متوقف کردن راهبرد جدید ایران را به مهم‌‌‌‌‌ترین اولویت آن تبدیل کرد. بر خلاف تصور عمومی، هدف از انباشت نیروهای آمریکا در منطقه و همچنین هدف اصلی رفت و آمد‌های پی‌درپی واسطه‌ها به ایران، نه حل مسأله، بلکه تلاش برای متوقف کردن ایران و خارج کردن آن از ریلی بود که در آن قرار گرفته است. واسطه‌ها می‌خواستند ایران را متوقف کنند نه آمریکا را. دولت آمریکا ابتدا سعی کرد با مانورهای نظامی جدید در مقابل اقدامات ایران بازدارندگی ایجاد کند اما موفق نشد. سپس سعی کرد از طریق لفاظی درباره آمادگی برای مذاکره بدون پیش‌شرط با ایران، ایران را به طمع انداخته و به تجدیدنظر در مسیر خود وادار کند اما آن لفاظی‌ها هم جدی گرفته نشد. بعد با سفر آبه شینزو به تهران به راهبرد «فشار بزرگ-جایزه بزرگ» (به‌زعم خود) رو آورد اما باز نتوانست روی محاسبات ایران تاثیر بگذارد. اکنون و در آخرین گام، 2 کار را آغاز کرده است: اول اینکه اروپا را به تحرکی جدید- ولی کاملا بی‌محتوا- درباره INSTEX وادار کرده تا شاید بتواند در دقیقه 90 جلوی عمل ایران به وعده خود در زمینه عبور از سقف 300 کیلویی اورانیوم کم‌غنی‌شده در 16تیر را بگیرد و دوم، با یک صحنه‌آرایی جدید تلاش می‌کند با خلق یک تهدید کاملا معتبر نظامی علیه ایران، روی محاسبات آن درباره هزینه برداشتن گام بعدی اثر بگذارد.
کل ماجرای کم و بیش تئاترگونه اعلام قطعی شدن حمله نظامی به ایران در بامداد جمعه و سپس منتفی شدن آن 10 دقیقه قبل از عملیات را باید در این پارادایم تحلیل کرد. دولت آمریکا مدت‌هاست بخوبی می‌داند چیزی به نام حمله محدود به ایران وجود ندارد؛ یا حمله‌ای انجام نمی‌شود یا اگر شد این حمله به یک جنگ بزرگ منطقه‌ای تبدیل خواهد شد. این امر، به اضافه اینکه آغاز یک درگیری با ایران، ترامپ را در محیط سیاست داخلی آمریکا تبدیل به یک بازنده تمام‌عیار می‌کند، کافی است تا از گزینه نظامی کاملا واقعیت‌زدایی شده و این گزینه به یک گزینه روانی صرف تقلیل پیدا کند. هدف از این بازی جدید ظاهرا این است که ایران در برداشتن گام‌‌های بعدی ریسک جدی درگیری نظامی را در محاسبات خود وارد کند و حال آنکه تحلیل منطقی‌‌‌‌‌‌تر این است که فکر کنیم در واقع اساسا گزینه نظامی وجود نداشته و دولت آمریکا به عنوان تنها راه باقیمانده این بازی را آغاز کرده تا محاسبات ایران را کنترل کند. ترامپ مثل همیشه یک دروغ دیگر سرهم کرده تا هم تندروها را راضی کند، هم ضعف خود را بپوشاند و هم ایران را متوقف کند اما نباید توقع داشته باشد طرفی کارآزموده مانند ایران که آمریکا را کاملا در یک غافلگیری راهبردی بی‌سابقه فرو برده، اسیر این صحنه‌آرایی روانی شود.