|
جلیقهزردها ساختار سیاسی فرانسه را نشانه گرفته اند
پاتیناژ مکرون بر یخهای سست
پارسا خدایاری: رئیسجمهوری فرانسه که از خشم و خروش زردپوشان شگفتزده شده بود، اینک سعی دارد با روحیهای تازه دست به پیکار متقابل زند و برای خودش و کشور نقطه عطفی را در تاریخ معاصر فرانسه پدید آورد. ارسال به دوستان
پروژههای نفوذ عربستانسعودی در عراق
گروه بینالملل: دست و دلبازی سعودیها برای عراقیها، از جمله ساخت یک مجموعه بزرگ ورزشی و یک میلیارد دلار کمک به بازسازی عراق، تلاشی جدی برای نفوذ در این کشور تلقی میشود. عربستانسعودی که مرزهای مشترک طولانی با عراق دارد، طی سالهای اخیر گامهایی را برای بهبود روابط با این کشور برداشته است. عربستان در سال 2015 پس از 25 سال سفارت خود را در بغداد، و در فوریه 2016 نیز یک کنسولگری در اربیل، مرکز اقلیم کردستان عراق افتتاح کرد. در همین حال، سفرهای دیپلماتیک میان ریاض و بغداد نیز افزایش یافته است. از چهارشنبه گذشته نیز بزرگترین هیات اقتصادی و امنیتی عربستان متشکل از 100 نفر که 7 وزیر نیز در میان آنها هستند، به بغداد سفر و با مقامهای این کشور دیدار و گفتوگو کردند. این پیشرفت در روابط ریاض و بغداد در شرایطی رخ داد که روابط دیپلماتیک میان دو کشور طی 25 سال از سال 1990 تا 2015 قطع بود. در واقع، رژیم سعودی با بهرهگیری از توانمندی اقتصادی خود و ضعف اقتصادی عراق، میخواهد از یک سو در عراق نفوذ کند و از سوی دیگر در روابط رو به رشد بغداد و تهران نیز اخلال ایجاد کند. عربستان برای تحقق این هدف خود، ضمن بهکار گرفتن اهرم اقتصادی، از فاکتور مذهبی نیز بهره میگیرد. حدود 97 درصد مردم عراق مسلمان هستند. توریسم در عربستان بیش از همه در قالب سفرهای مذهبی رواج دارد. بر همین اساس در سفر اخیر هیات سعودی به عراق، کنسولگری عربستان در بغداد افتتاح و مقرر شد روادید عراقیها برای سفر به عربستان در بغداد صادر شود. ماجد القصبی، وزیر تجارت عربستانسعودی گفته است طرح بهسازی و گسترش گذرگاه مرزی «عرعر» بین عربستان و عراق ظرف 6 ماه آینده تکمیل خواهد شد. این گذرگاه بویژه در زمان حج مورد استفاده بسیاری از زائران عراقی قرار میگیرد. قرار دادن تسهیلاتی در اختیار زائران عراقی حج از جمله موضوعات مورد مذاکره شورای هماهنگی 2 کشور است. هر چند ریاض ادعا کرده است که مهمترین دلیل افتتاح کنسولگری در بغداد، صدور روادید برای عراقیها است ولی بیتردید هدف اصلی ریاض از این اقدام، تعقیب اهداف سیاسی و امنیتی خود است. در همین راستا، بلومبرگ در گزارشی تحلیلی نوشته است عربستانسعودی با افتتاح یک دفتر کنسولی در پایتخت عراق و سپس در 3 استان این کشور میخواهد سیاست پیشین عدم رابطه را، با هدف مقابله با نفوذ منطقهای ایران، تغییر دهد. در سالهای گذشته ریاض روشهای سخت و حمایت از تروریستها را برای این منظور امتحان کرد اما با شکست مواجه شد. ارسال به دوستان
صدای چکمههای ژنرال بازنشسته لیبی بیخ گوش الجزایر
گروه بینالملل: با شکست گفتوگوها میان آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل و ژنرال خلیفه حفتر در شرق لیبی و اصرار این ژنرال مورد حمایت ناتو بر فتح طرابلس، روزهای خونبار و البته آیندهای تاریکتر از این روزها برای لیبی پیشبینی میشود. نیروهای حفتر از روز پنجشنبه در عملیاتی تحت عنوان «بازگرداندن کرامت» حمله نظامی به پایتخت را آغاز کردهاند. حفتر مدعی است هدف عملیات نظامی کنونی برقراری امنیت و قانون در لیبی و مبارزه با گروههای تروریستی است. در این عملیات نیروهای تحت امر حفتر به حدود 30 کیلومتری طرابلس، مقر دولت وفاق ملی رسیدند و این شرایط موجب تشدید نگرانیهای جامعه بینالملل درباره لیبی شده است به طوریکه شورای امنیت جمعهشب نشستی اضطراری برای بررسی تحولات درگیریهای اخیر میان نیروهای دولت وفاق ملی و نیروهای ژنرال حفتر تشکیل داد که بینتیجه پایان یافت. گزارش رسانههای عربی از دست به دست شدن کنترل فرودگاه متروک پایتخت میان نیروهای مهاجم وابسته به حفتر و نیروهای دولت وفاق ملی به ریاست فایز السراج، حکایت دارد که مفهوم آن این است که رقابت چند ساله اخوانیها و مخالفانشان حالا به مرزهای طرابلس کشیده شده است. ژنرال حفتر بر فتح پایتخت اصرار دارد و در مقابل، السراج چارهای جز بسیج نیروها و استمداد از جامعه جهانی برای دفع شر این ژنرال بازنشسته ندارد. شواهد حاکی از آن است که گسیل نیروهای نظامی حفتر به طرابلس، شاید بر سیطره کامل او بر پایتخت منتهی نشود ولی حداقل این امکان را برای او فراهم میآورد که در هرگونه مذاکرات احتمالی، از موضع بالاتری برخوردار باشد و کفه حضور میدانی خود در فضای سیاسی پیش روی لیبی را به نفع خود سنگین کند ولی واقعیت آن است که در این کشور بحرانزده، این متحدان دیروز یعنی حفتر و السراج نیستند که با هم وارد جنگ شدهاند. این دو چهره، با قرار گرفتن در اردوگاه مشترک علیه نظام معمر قذافی مبارزه کردند و توانستند انقلاب لیبی را به پیروزی برسانند ولی متاسفانه دخالتهای خارجی بیدلیل باعث شد اختلافاتی بیدلیل میان آنها شکل بگیرد و 2 حکومت در لیبی روی کار بیاید. برخی ناظران معتقدند حملات کنونی حفتر در پی ادامه مداخلات آشکار و پنهان نیروهای خارجی و منطقهای بویژه در پی سفر این ژنرال به عربستان و امارات و چراغ سبز آنها صورت گرفته است. در واقع، طرفهای خارجی از جمله فرانسه، امارات، مصر و عربستان سعودی هستند که در یک سوی خط آتش قرار گرفتهاند و در مقابل آمریکا انگلیس، قطر و ترکیه به تعقیب منافع خود مشغول شدهاند. اما بازیگری چون ایتالیا با ادعای تلاش برای برقراری ثبات در لیبی، برای برخورداری حداکثری از منابع گازی لیبی نقشآفرینی میکند ولی با اتخاذ سیاست بیطرفی! در کنار این بازی سیاسی منفعتطلبانه و در حالی که سازمان ملل تاکنون در پرونده بحران لیبی نتیجه خوبی نداشته است، ناتو نیز که در سال 2011 با مداخله نظامی در لیبی، سرنگونی نظام معمر قذافی را رقم زد، بعید است این بار به نفع دولت السراج در این کشور مداخله کند، چرا که ناتو در وهله نخست حامی حفتر است و در صورت مداخله نیز برای تغییر نظام لیبی به نفع حفتر وارد عمل خواهد شد. گذشته از آن، بعید است همسایگان لیبی در این باره میانجیگری کنند؛ مصر در تعقیب منافع خود است و با دخالت غیرمستقیم در لیبی از نیروهای ژنرال حفتر حمایت میکند، الجزایر هم که این روزها با مشکلات ناشی از خلأ قدرت دست و پنجه نرم میکند، سودان نیز اگرچه در امور لیبی صاحب نفوذ قابل توجهی نیست ولی درگیر بحران سیاسی و امنیتی عمیقی شده است و بالاخره تونس نیز ضعیفتر از آن است که در لیبی مداخله کند. از سوی دیگر روزنامهنگاران و فعالان سیاسی الجزایر اعتقاد دارند تلاش حفتر برای تحت کنترل گرفتن طرابلس در شرایط کنونی مشکوک است و هدف این تحرکات فراتر از عرصه داخلی لیبی است. الجزایر حدود 982 کیلومتر مرز مشترک با لیبی دارد که در بخشهای شرقی این کشور واقع شده است. سایت «عربی 21» در این رابطه مینویسد که رویکرد مردم الجزایر نسبت به تحرکات حفتر نگاهی منفی است. او سپتامبر سال 2018 تهدید کرده بود دامنه جنگ را به الجزایر خواهد کشاند. ارسال به دوستان
راستگرایان اروپا برای انتخابات پارلمانی آماده میشوند
دیدارهای بهاری در پاریس
سیدبهزاد اخلاقی: جریانهای راستگرا در سراسر اروپا در عصری که غرب دیگر تمایلی به چند جانبهگرایی ندارد با یکدیگر متحد میشوند. گفته میشود مارین لوپن و ماتئو سالوینی 2 رهبر راستگرایان ایتالیا و فرانسه در حالی با یکدیگر ملاقات کردند که راستگرایان در هیچ زمانی از تاریخ مدرن اروپا پس از جنگ دوم جهانی تا این اندازه قدرتمند نبودهاند. تمایل به جریانهای راست از آنجایی آغاز شد که سیاستهای ضدمهاجرتی احزاب راستگرا مورد اقبال عمومی قرار گرفت. ارسال به دوستان
چهارگوشه
وعده پروشنکو برای ساخت رآکتورهای جدید ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|