شروین  طاهری:‌می‌گویند گابو در آخرین روزها دچار زوال حافظه شده بود اما اگر هم او دنیا را در 87 سالگی فراموش کرد و پشت سر گذاشت، دنیا او را فراموش نخواهد کرد بویژه دوست بزرگش فیدل. گابریل گارسیا مارکز تا آخرین لحظه زندگی به دوستی‌اش با فیدل کاسترو و جادوی حقیقت‌گرایی وفادار ماند. او عظمت حقیقت و شخصیت بزرگ انقلابی تند و تیز کوبایی را با همه تلخی‌های‌شان تمجید می‌کرد تا امروز تاریخ 7 هزار ساله ادبیات بشری نیز او را بزرگ شمارد.
«جهان و بویژه مردم آمریکای لاتین یک نویسنده برجسته و یک روشنفکر را به لحاظ فیزیکی از دست دادند».
این پیام تسلیتی بود که رهبر کوبا برای همسر دوست کلمبیایی‌اش فرستاد، با این تفاوت که برعکس سال‌های سرزندگی کاسترو و مارکز، حال دیگر فیدل رئیس‌جمهور جزیره انقلابی کارائیب نیست و رائول برادرش از طرف اسطوره پیر سخن می‌گفت. فیدل آنقدر پیر شده که حتی نتوانست پیامی ویژه برای وداع زمینی با دوست نابغه‌اش بنویسد. این بار سرهنگ بود که برای کسی نامه نمی‌نوشت. اما فیدل که نه می‌توانست و نه با توجه به موانع سیاسی اجازه داشت تا برای مراسم تشییع گابو به مکزیک برود، هر طور بود دسته گلی را برای وداع با او به مراسم صبح دوشنبه فرستاد. جایی که هزاران نفر از جادوشدگان رئالیسم مارکز از مقابل گلدان خاکستر او در مرکز هنر و تاریخ مکزیکوسیتی گذشتند و به مرسدس، همسر و گونسالو و رودریگو پسران او تسلیت گفتند.
برنده جایزه نوبل ادبیات ۱۹۸۲پنجشنبه گذشته پس از بیماری حاد ریوی در سن ۸۷ سالگی درگذشت و جسد او در یک مراسم خصوصی و خانوادگی در مکزیکوسیتی سوزانده شد.
پیش از این همشهریان مارکز مراسم تشییع‌جنازه نمادینی در آراکاتاکا، زادگاه او برگزار کرده بودند اما خانواده مارکز بر رسمی نبودن هر مراسمی جز یادبود دوشنبه در مکزیکوسیتی تاکید داشتند.
گلدان خاکستر جسد او روی سکویی در کاخ هنرهای زیبا گذاشته شد؛ جایی که محل تکریم هنرمندان فقید مکزیک است. محل برگزاری مراسم با گل‌های زرد رنگ محبوب مارکز آراسته شده بود و نوازندگان قطعات محبوب او را نواختند.
اما شاید روح او در این مراسم تنهایی دردناکی را به‌خاطر فقدان مهم‌ترین دوستانش تجربه می‌کرد. طنز زمانه این بود که مارکز که به قول ایزابل آلنده، نویسنده سرشناس شیلیایی الهام‌بخش هویت امروز آمریکای لاتین بویژه رهبران مبارز امروزشان است  در تشییع خود پذیرای هیچ یک از رهبران ضدآمریکایی نشد و در عوض دو رئیس‌جمهور مکزیکی و کلمبیایی در این مراسم شرکت کردند که آمریکایی‌ترین رؤسای جمهور لاتین‌ها هستند. جای کاسترو همانقدر در یادبود مارکز خالی بود که چاوز درگذشته و حتی زندگانی چون مادورو، لولا داسیلوا، کرشنر و مورالس.
مردی که حالا لقب ماندگارترین نویسنده اسپانیایی‌زبان پس از سروانتس را که چهار قرن پیش با «دون کیخوته» ظهور کرده بود در اختیار دارد شاید در مردن چون زیستن خوش‌اقبال نبود.
این 2 رئیس‌جمهور مکزیک و کلمبیا بودند که از بخت بد گارسیا مارکز در مراسم رسمی یادبود در مکزیکوسیتی شرکت کردند؛ شهری که گابو بیش از سه دهه از عمرش را پس از تبعید از زادگاهش کلمبیا و پشت دروازه‌های بسته آمریکا در آن گذراند.
انریکه پنیا نیتو، رئیس‌جمهور مکزیک همراه با خوان مانوئل سانتوس، همتای کلمبیایی‌اش در این مراسم سخنرانی کردند و مرگ مردی را تسلیت گفتند که بر خلاف هردویشان از آمریکا متنفر بود. مارکز از وقتی که در دهه 1960 به خاطر حمایت از انقلاب کوبا و شخص کاسترو به ایالات متحده ممنوع‌الورود شد، هرگز آمریکا را نبخشید حتی با اینکه به ادبیات کلاسیک و موسیقی جازشان عشق می‌ورزید.
سانتوس، رئیس‌جمهور کلمبیا که خود را متحد نزدیک کاخ سفید می‌داند و حتی کلمبیا را شریک جاسوسی‌ها و نظامیگری یانکی‌ها معرفی می‌کند پس از مرگ گابو سعی کرد خود را همرنگ جماعت آمریکای لاتین کند و در گفت‌وگویی اختصاصی به ویل گرانت، خبرنگار بی‌بی‌سی گفت: «شاید او بزرگ‌ترین کلمبیایی باشد که در تاریخ‌مان داشته‌ایم. جهان کلمبیا را از طریق مارکز می‌شناسد. او ابعاد گوناگون کلمبیا را معرفی کرد. رئالیسم جادویی او-همانطور که خودش گفته- یک اختراع نیست بلکه تعریفی از کلمبیاست.» حتی اگر حرف سانتوس راست باشد اما بعید بود کلمبیایی که ما می‌شناسیم برای مارکزی که می‌شناختیم رویایی‌ترین جای زمین بوده باشد.
به قول یوجین رابینسون، منتقد ادبی واشینگتن‌پست، مارکز با وجود تعهدی که به واقعگرایی داشت اما جادوی زندگی را با همه آمریکای لاتین به اشتراک می‌گذاشت نه فقط مردم کلمبیا تا آنجا که « نام ماکندو، شهر افسانه‌ای کارائیبی رمان صد سال تنهایی، تداعی‌کننده همه چیزهای عجیب و غریبی بود که رئالیسم جادویی او از آن چه در هر زمان در هر شهر آمریکای لاتینی می‌گذرد و در هیچ کجای دیگر نمی‌بینیم.» تداعی‌کننده همه آنچه هویت لاتینی معاصر با آن گره خورده نه فقط نقطه‌ای روی تافته به غرب از این خطه. با این وصف آیا گابریل گارسیا مارکز تا واپسین نفس‌های دردناک 87 سالگی هرگز دلتنگ زادگاهی شد که خودخواسته و «جیمز جویس»وار در اعتراض به خفقان نظامی، فرهنگ روبه انحطاط و هجوم سوغات آمریکایی کوکائین و گنگ‌های مواد مخدر ترکش کرده بود؟
نخستین بار دو سال پیش بود که جیمی گارسیا مارکز برادر نویسنده شهیرکلمبیایی با تایید شایعاتی درباره حواس‌پرتی برادرش از بیماری نسیان (آلزایمر) وی پرده برداشت.
جیمی مارکز آن زمان در جمع دانشجویان شهر کارتائنا، تصویری دردناک از واپسین روزهای حیات مادی خالق «صدسال تنهایی»، «عشق سال‌های وبا» و «پاییز پدرسالار» ارائه داده بود وگفته بود برادرش مرتبا به او تلفن می‌کند و سوال‌های پیش‌پا افتاده می‌پرسد. او با حافظه‌اش مشکل دارد، گاهی گریه می‌کنم چون حس می‌کنم دارد از دستم می‌رود.»
با این حال او حتی در روزهای نسیان زده پایانی نیز هیچ‌گاه نفرتش از امپریالیسم آمریکایی و عشقش به رئالیسمی که با شناخت فیدل در قلم او عظمت یافت را فراموش نکرد.
وقتی برای نخستین‌بار این دو یکدیگر را در میان آتش و دود کوبای انقلابی در ۱۹۵۹ ملاقات کردند، فیدل فرمانده کاریزماتیک چریک‌های سیه‌را مائسترا بود و گابو یک خبرنگار. منتقدان لیبرال مارکز نیش می‌زنند تیره‌ترین بخش زندگی نابغه ادبیات لاتین، فدا کردن شهرت خود به پای رهبر انقلابی کوبا بوده است در حقیقت عامدانه به این حقیقت چشم بسته‌اند که مارکز تولد دوباره‌اش به عنوان نویسنده‌ای بی‌مانند را مدیون کاسترو است.
گوشه‌ای از «صدسال تنهایی» هست که مارکز بعدها اعتراف کرد آن را در توصیف شخصیت بزرگ کاسترو خلق کرده: «مرد عادات تند و تیز و خیال‌های بی‌پایان، با تربیت کهنه‌رسمی و مقید به کلمات احتیاط‌آمیز و لحن رام، عاجز از درک هر ایده‌ای که غول‌آسا نباشد.»
تنه زدن به این ایده‌های غول‌آسا و شخصیت عظیم‌الجثه مرد ریشوی کوبایی بود که وجه بزرگ و تاریخ‌ساز حیات ادبی دوست سبیلوی کلمبیایی‌اش را رقم زد و از زمان نخستین دیدارشان تا 55 سال بعد، نویسنده را مرید «فرمانده» ساخت، آن‌سان که همیشه می‌گفت «کاسترو از گناهان و اشتباهات خود بزرگ‌تر است».
رئالیسم جادویی مارکز در مسیر خلق‌شدن با «صد سال‌تنهایی» در 1967، راهی جادویی از واقعیات روزمره «ماکندو» تا جزیره پرحادثه و اسطوره بزرگ کاسترو پیموده بود.
هرچند «آنجل استبان» و «استفانی پانیچلی» در اثر مشترک‌شان «فیدل و گابو؛ تصویری از رفاقت افسانه‌ای میان فیدل کاسترو و گابریل گارسیا مارکز» در نهایت سعی می‌کنند از این رابطه افسانه‌زدایی کنند و کنه این دوستی عمیق را در شیفتگی نویسنده به قدرت و نفوذ فرمانده در مردم از یک‌سو و نیاز فرمانده به پرستیژ فرهنگی و تبلیغ بی‌مانند نویسنده خلاصه کنند اما تصویری که گابو از فیدل ارائه می‌کند، خود به‌تنهایی گویای همه‌چیز است: «فیدل کاسترو اینجاست تا ببرد. موقعیت او در مواجهه با شکست، حتی در شخصی‌ترین کنش‌های کوچک زندگی روزمره، ‌تبعیت از یک منطق ‌شخصی در نظر می‌آید. او حتی به این اعتراف هم نمی‌کند و تا وقعی شرایط را به‌سوی پیروزی برگرداند، یک دقیقه هم در صلح بسر نمی‌برد. چشم‌انداز او از آمریکای لاتین در آینده همان است که «سیمون بولیوار» و «خوزه مارتی» داشتند، یک جامعه متحد و خودمختار با قابلیت رقم زدن سرنوشت جهان».

گروه بین‌الملل: در صورتی که رجب‌طیب اردوغان، نخست‌وزیر ترکیه در انتخابات ماه آگوست پیروز شود باید رهبر جدیدی برای حزب عدالت و توسعه تعیین شود اما اظهارات اخیر عبدالله گل، رئیس‌جمهوری فعلی، موجب شده تا درباره انتخاب فرد مناسب مشکلاتی برای مقامات حزب ایجاد شود. به گزارش روزنامه حریت، مقامات حزب عدالت و توسعه علاوه بر موضوع انتخاب رهبر جدید این حزب درباره اصلاحات قانون اساسی در رابطه با سیستم حکومتداری و همچنین تغییراتی که باید در سیستم انتخابات پارلمانی ترکیه اعمال شود نیز بحث می‌کنند. در این میان اما اظهارات عبدالله گل درباره اینکه در شرایط فعلی وی هیچ برنامه‌ای برای ادامه فعالیت سیاسی ندارد به این معناست که وی پست نخست‌وزیری ترکیه را نخواهد پذیرفت و رهبری حزب تحت‌نظر اردوغان را نمی‌پذیرد. این اظهارات گل با انتقاد تند روزنامه‌نگاران حامی دولت روبه‌رو شده اما «احمدعلی شاهین» معاون حزب عدالت و توسعه از این موضع گل حمایت کرده است. عبدالله گل چند روز قبل اعلام کرده بود که هرگونه جابه‌جایی میان وی و نخست‌وزیر این کشور را که در ادبیات سیاسی جهان به مدل پوتین- مدودف شهرت‌یافته، غیرممکن می‌داند. وی در اظهاراتی امکان اینکه وی و نخست‌وزیر این کشور برای ادامه حضور در قدرت از مدل «مدودف-پوتین» استفاده کنند را رد کرده و اظهار داشت: من مدودف اردوغان نیستم. شاهین در حمایت از گل گفت: دلیل اصلی این اظهارات رئیس‌جمهور متوقف‌کردن حدس و گمان‌ها و شایعات درباره برنامه‌های آینده بوده است و نباید با این موضوع برخورد منفی کرد. این نکته که چه کسی نامزد حزب عدالت و توسعه در انتخابات ریاست‌جمهوری خواهد بود و چه کسی برای رهبری حزب انتخاب می‌شود در پایان رایزنی‌های داخلی حزب عدالت و توسعه مشخص می‌شود اما به نظر می‌رسد نامزد‌شدن اردوغان برای انتخابات ریاست‌جمهوری قطعی است. شاهین در توضیح اینکه اگر تصمیم اردوغان برای شرکت در انتخابات ماه آگوست قطعی است، چرا جلساتی برای رایزنی در حزب عدالت و توسعه برگزار می‌شود؟ گفت: گل و اردوغان درباره این موضوع گفت‌وگو خواهند کرد و تصمیم نهایی در این رابطه بعد از گفت‌وگوی آنها اتخاذ می‌شود. درباره اینکه در صورت نامزد‌شدن اردوغان در انتخابات ریاست‌جمهوری و پیروزی او چه کسی رئیس حزب عدالت و توسعه و نخست‌وزیر ترکیه می‌شود، شاهین اظهار داشت: به احتمال زیاد یکی از 4 معاون فعلی نخست‌وزیر این سمت را عهده‌دار خواهد شد ولی ما در درجه اول علاقه داریم که عبدالله گل این سمت را عهده‌دار شود براساس این گزارش، علی باباجان، امرالله ایشلر، بلند آرینک و بشیر آتلای 4 معاون نخست‌وزیر ترکیه هستند که اگر گل با پذیرفتن پست نخست‌وزیری و ریاست حزب مخالفت کند، یکی از آنها به این پست می‌رسد.

گروه بین‌الملل: رؤسای سازمان‌های جاسوسی انگلیس (MI5) هشدار داده‌اند هرگونه اقدام نظامی غرب یا انگلیس در اوکراین می‌تواند به جنگ همه‌جانبه با روسیه منجر شود. جان ساورز، رئیس  MI6  انگلیس به دیوید کامرون، نخست‌وزیر انگلیس گفته اگر غرب برای حمایت از دولت اوکراین نیروی نظامی اعزام کند، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه آرام نخواهد نشست. به نوشته روزنامه میرور، یک منبع عالیرتبه در این باره گفت: پیام اصلی این است که ارزش ندارد بخواهیم جنگ جهانی سوم را بر سر اوکراین آغاز کنیم. براساس این گزارش، رؤسای ناتو در حال بررسی گزینه‌های مختلف از اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه گرفته تا پیشنهاد کمک نظامی هستند اما عوامل MI6  و  ستاد اطلاعات دفاعی انگلیس هشدار داده‌اند این بحران می‌تواند به جنگ داخلی خشونت‌آمیز با اوکراینی‌هایی منجر شود که اعلام استقلال کرده‌ و به روسیه پیوسته‌اند. میرور نوشت: گروه‌های غیرمسلح انگلیسی به طور مخفیانه در سراسر اوکراین حضور دارند و گذرگاه‌ها و شهرهایی را که حمایت روسیه از آنها قوی است، تحت نظر دارند. کارشناسان بر این باورند، کاهش بودجه نظامی در سراسر اروپا پوتین را به انجام اقدامات جسورانه‌تر ترغیب کرده است. یک منبع دفاعی در این باره گفت: پوتین کشورهای اروپایی را تهدید تلقی نمی‌کند. وی افزود: شاید آمریکا تنها کشوری باشد که بتواند با او مقابله کند اما پوتین اینگونه برآورد کرده که بعد از عراق و افغانستان، اوباما وارد جنگ دیگری نخواهد شد. در این گزارش آمده: نیروهای نظامی انگلیس طی بیش از 100 سال گذشته در ضعیف‌ترین موقعیت خود قرار دارند. ارتش انگلیس تا سال 2015 به 82 هزار نیرو کاهش خواهد یافت. از سوی دیگر، آمریکا در همین چارچوب، اعلام کرد که اگر روسیه گامی در جهت اجرای توافق ژنو برای کاهش تنش‌ها در اوکراین برندارد، در روزهای آینده درباره اعمال تحریم‌های بیشتر علیه مسکو تصمیم خواهد گرفت. به گفته سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، این گام، درخواست عمومی از جدایی‌طلبان حامی روسیه برای تخلیه ساختمان‌ها و ایست‌های بازرسی در شرق اوکراین و همچنین قبول عفو ارائه شده توسط کی‌یف و پیگیری خواسته‌هایشان از طریق سیاسی را شامل می‌شود. برخی قانونگذاران آمریکایی دولت باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا را به اعمال تحریم‌های سنگین علیه صنعت انرژی روسیه و بانک‌های عمده این کشور ترغیب می‌کنند تا ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه را به عقب‌نشینی از اوکراین وادار کند. رئیس‌جمهوری آمریکا و تیم امنیت ملی‌اش در بحبوحه بحران اوکراین قصد دارند به جای درگیری مستقیم، یک رویکرد جدید و طولانی‌مدت را در قبال روسیه اتخاذ کنند که نوعی پیشرفته از راهبرد محدودیت‌هایی است که در جنگ سرد به کار گرفته شد. همانگونه که آمریکا پس از پایان جنگ جهانی دوم به این نتیجه رسید که باید با جاه‌طلبی‌های جهانی شوروی سابق مقابله کند، اکنون اوباما نیز قصد دارد با اتخاذ اقداماتی روسیه را منفور جلوه دهد.

تیراندازی در دادگاهی در آمریکا
در اثر تیراندازی در دادگاهی در شهر «سالت لیک سیتی» ایالت «یوتای» آمریکا، یک نفر زخمی شد. خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از مقامات قضایی آمریکا مدعی شد این تیراندازی در ارتباط با جلسه دادگاه یکی از اعضای یک گروه تبهکار به نام گروه «تونگان کریپس» بوده است. در جریان این تیراندازی یک مارشال ایالتی به سمت متهمی که قصد حمله به سمت جایگاه شهود داشته آتش گشوده و متهم نیز در اثر این حادثه جراحت‌های جدی برداشته است.

طالبانی بزودی بازمی‌گردد
نجم‌الدین کریم، پزشک ویژه جلال طالبانی، رئیس‌جمهور عراق در سخنانی اعلام کرد همواره با کادر پزشکی که طالبانی را در آلمان درمان می‌کند در تماس است. به گزارش السوم السابع، نجم‌الدین کریم خاطرنشان کرد کادر درمانی جلال طالبانی زمان بازگشت وی را ظرف چند روز آتی مشخص می‌کند. وی تصریح کرد بازگشت طالبانی به کشور بسیار نزدیک و ظرف چند روز آتی و پیش از برگزاری انتخابات پارلمانی عراق خواهد بود.

تخلیه ده‌ها مسلمان از بانگی
یکی از مقام‌های ارشد شهر بامباری گفت، 93 مسلمان با حمایت نیروهایی از آژانس پناهندگان سازمان ملل از بانگویی، پایتخت جمهوری آفریقای مرکزی به شهر بامباری واقع در 300 کیلومتری بانگویی منتقل شدند. به گزارش خبرگزاری فرانسه، این 93 تن در روزهای یکشنبه و دوشنبه در دو کامیون به همراه گروه محافظان نیروهای حافظ صلح سانگاریس فرانسه، آژانس پناهندگان سازمان ملل و سازمان بین‌المللی مهاجرت به شهر بامباری سفر کردند.

اردن سفیر رژیم صهیونیستی را احضار کرد
اردن ضمن احضار دنیل نوو، سفیر رژیم صهیونیستی در امان، مراتب اعتراض خود را به حمله اخیر اسرائیل به نمازگزاران فلسطینی در محوطه مسجدالاقصی در شرق بیت‌المقدس به وی ابلاغ کرد. به گزارش خبرگزاری دولتی پترا، وزارت خارجه اردن روز دوشنبه «تلاش‌های افراط‌گرایانه اسرائیل» برای ورود به مسجدالاقصی با برخورداری از پوشش حفاظتی نیروهای اسرائیلی و دستگیری نمازگزاران در این مکان مقدس را محکوم کرد.  

انتخابات کلمبیا مملو از تقلب
کلارا لوپز اوبرگون که رئیس گروه مخالف دولت در کلمبیاست، در مصاحبه با شبکه هیسپان تی‌وی ایران گفت: «اکنون بعد از انتخابات احزاب از تقلب انتخاباتی و نبود تضمین (سلامت انتخابات) سخن می‌گویند. این صرفا مساله حزب من نیست بلکه حزب آلوارو اوریب ولز، رئیس‌جمهور سابق و همچنین حزب محافظه‌کار نگران این مساله هستند». وی همچنین از دولت کلمبیا به دلیل توزیع بودجه عمومی بین اعضای پارلمان جهت به‌دست آوردن رای و حمایت آنها برای انتخاب مجدد خوان مانوئل سانتوس، رئیس‌جمهور فعلی این کشور انتقاد کرد. بنابراین تخلفات انتخاباتی ممکن است ادامه پیدا کند. حزب سوسیال اتحاد ملی در انتخابات پارلمانی ماه گذشته میلادی پیروز شد.

روسیه کنفرانس امنیتی برگزار می‌کند
آناتولی آنتونوف، معاون وزیر دفاع روسیه در مصاحبه با روزنامه‌روسی روسیاسکایا گازتا که دیروز منتشر شد، تاکید کرد: «ما تحت هر شرایطی کنفرانس امنیتی مسکو را برگزار خواهیم کرد.» آنتونوف در حالی که به تنش میان روسیه و غرب اشاره داشت گفت: برگزاری این کنفرانس بویژه در حال حاضر حائز اهمیت است چرا که فرصت دیگری برای گفت‌وگو وجود ندارد. وی افزود: در این کنفرانس درباره تحولات اخیر خاورمیانه، شمال آفریقا و افغانستان به علاوه «طرح انقلاب‌های رنگین در سرزمین اتحاد سابق جماهیر سوسیالیست شوروی (USSR)» از جمله اوکراین بحث و تبادل نظر خواهد شد.

اجساد کشف‌شده کشتی کره‌ای از 100 تن گذشت
آمار رسمی اعلام شده اجساد کشف‌شده کشتی تفریحی غرق‌شده‌ کره‌جنوبی از سوی گارد ساحلی این کشور تا صبح روز سه‌شنبه به ۱۰۴ کشته رسید و با گذشت تقریبا یک هفته از آغاز عملیات امداد و نجات هنوز از سرنوشت ۱۹۸ نفر از مسافران این کشتی نیز اطلاعی در دست نیست. یک مامور گارد ساحلی کره‌جنوبی گفت غواصان تمرکز خود را به دسترسی به سالن غذاخوری اصلی این کشتی معطوف کرده‌اند چرا که به نظر آنان «اجساد زیادی در این محل قرار دارد زیرا حادثه هنگام صبح و زمانی روی داد که دانش‌آموزان باید در حال صرف صبحانه بوده باشند». این کشتی که سوول نام دارد ۲۷ فروردین در حالی که از اینچئون در شمال غرب به سوی جزیره جیندو در حرکت بود غرق شد و تنها ۱۷۴ نفر از سرنشینان آن جان سالم به دربردند.

گروه بین‌الملل: این روزها حمله به دیپلمات‌های خارجی و ربودن آنها به منظور واداشتن مقامات کشورهایشان برای آزادی شهروندان لیبی که در زندان‌های این کشورها بسر می‌برند، افزایش یافته است و این در حالی است که حکومت و دستگاه‌های دولتی لیبی در مقابل قدرت یافتن شبه‌نظامیان مسلح ناتوان و فلج شده‌اند. پس از کشته‌شدن سفیر آمریکا در لیبی و هدف قرارگرفتن کنسولگری انگلیس و حمله به کاروانی متعلق به سفارت فرانسه و ربوده‌شدن 5 دیپلمات مصری و همچنین ربوده‌شدن فواز العیطان، سفیر اردن، خبرهایی از حمله به سفارتخانه پرتغال به منظور سرقت از آن و همچنین سرقت خودروهای سفارت آمریکا به گوش می‌رسد. سعد محمد رضا، سفیر عراق پس از دریافت پیام‌های تهدید‌آمیز مبنی بر ضرورت آزادی زندانیان لیبیایی وابسته به القاعده در عراق و تلاش برای ربودن وی، بلافاصله به تونس رفت و همچنین منابع خبری گزارش دادند سفیر امارات و انگلیس نیز پس از دریافت پیام‌های تهدیدآمیز مشابه، طرابلس را ترک کرده‌اند. روزنامه رای‌الیوم نوشت، این روزها بحث ربوده‌شدن سفیر اردن در لیبی به یکی از مهم‌ترین بحث‌ها در محافل سیاسی و مردمی لیبی تبدیل شده است زیرا وی نقش زیادی در حمایت از انقلاب لیبی داشته است؛ او توانست وزرای اردن را متقاعد کند برای آزادسازی شهر طرابلس از دست نیروهای معمر قذافی، نیروهای ویژه به لیبی بفرستند و حال او در لیبی ربوده شده تا در قبال آزادکردنش، مقام‌های اردنی مجبور شوند یکی از زندانیان تندرو لیبیایی را که در زندان‌های اردن به سر می‌برد، آزاد کنند و این باعث شده سوالات زیادی درباره ربایندگان اصلی وی مطرح شود زیرا این موضوع نقش زیادی در ارائه تصویری وحشتناک از لیبی دارد. در این میان شایعات زیادی وجود دارد که شایعه اعزام یک یگان ویژه اردنی به لیبی در چارچوب هماهنگی مشترک با مقام‌های لیبی برای آزاد‌سازی سفیر ربوده شده از این جمله است و از سوی دیگر برخی منابع گزارش داده‌اند سازمان اطلاعات آمریکا گروهی از نیروهای خود را به این منظور به لیبی اعزام کرده است. دلایل زیادی وجود دارد که صحت این اخبار را تایید می‌کند؛ اول: یگان‌های ویژه اردن پیش‌تر هم در لیبی حضور داشته و در سرنگون‌کردن نظام قذافی و حمله به مجتمع باب العزیزیه، محل فرماندهی قذافی نقش داشته‌اند و این یعنی اینکه این نیروها، لیبی را از نظر جغرافیایی و جمعیتی خوب می‌شناسند و البته اردن پیش از این نیز چنین یگان‌هایی را برای انجام عملیات ویژه به عراق اعزام کرده بود. دوم: دولت آمریکا کشتی‌های جنگی خود را به سواحل لیبی فرستاد تا مانع حرکت نفتکش حامل نفت لیبی با پرچم کره‌شمالی شود و این کشتی‌های جنگی آمریکایی پس از شکست مقام‌های لیبی برای جلوگیری از حرکت آن، این نفتکش را وادار به بازگشت به بندر «الزاویه» لیبی کردند. سوم: «علی زیدان» نخست‌وزیر سابق لیبی که اخیرا به آلمان فرار کرد، در مصاحبه با شبکه تلویزیونی «لیبیا» اتاق عملیات انقلابی‌های لیبی را به دست داشتن در ربایش سفیر اردن متهم کرد و این یعنی اینکه طرف رباینده شناخته شده است و شاید مکان نگهداری سفیر اردن نیز مشخص باشد. ربایندگان «العروسی القنطاسی» دیپلمات تونسی و «محمد بن‌‌الشیخ» همکار وی اعلام کردند به این دلیل وی را ربوده‌اند که مقام‌های تونس زندانیان لیبیایی در تونس را که به اتهام انجام اعمال تروریستی زندانی شده‌اند، آزاد کنند و این نیز تایید می‌کند که ربایندگان سفیر اردن نیز که همکار آنها محسوب می‌شوند، می‌خواهند بر دولت اردن فشار وارد کنند تا «محمد الدارسی» لیبیایی را که به اتهام برنامه‌ریزی برای حمله به فرودگاه «امان» پایتخت اردن متهم شده، آزاد کند. مشکل لیبی در این روزها تنها مهار شبه‌نظامیان مسلح نیست بلکه باید گفت دموکراسی نوزاد و نوپا در این کشور به طور کامل با شکست مواجه شده و در خطر نابودی قرار دارد زیرا وقتی شخصی مانند «ابراهیم الدباشی» نماینده لیبی در سازمان ملل برخی طرف‌ها را در کنگره ملی لیبی (پارلمان این کشور) به دست داشتن در عملیات ربایش دیپلمات‌ها متهم می‌کند، این بدین‌معناست که در لیبی دیگر حکومت و دولتی وجود ندارد، جدا از این بیشتر نمایندگان پارلمان لیبی که ادعای نمایندگی مردم را دارند، هیچ‌گونه ابراز همدردی با قربانیان ربایش‌ها نداشته‌اند و حتی برخی از آنها این گروگانگیری‌ها را تایید نیز کرده‌اند و از سوی دیگر زیدان و الدباشی اعتقاد دارند نباید نام انقلاب و انقلابی بر شبه‌‌نظامیانی که در ربایش این دیپلمات‌ها و اعمال خشونت‌آمیز دیگر دست دارند، گذاشت. لیبی در حال حاضر در انزوای منطقه‌ای و بین‌المللی قرار گرفته و شهرت بسیار بدی پیدا کرده است و البته تصور نمی‌رفت انقلاب منجر به سقوط رژیم قدافی در لیبی به چنین مسیری منحرف شود.