سیروس محمودیان: اظهارات اخیر سیگرید کاگ هماهنگ‌کننده‌ ویژه‌ عملیات مشترک سازمان منع استفاده از تسلیحات شیمیایی و سازمان ملل درباره امحای بیش از 90 درصد تسلیحات و فرآورده‌های شیمیایی سوریه و تهدید ضمنی سوریه توسط وی تحت عنوان نزدیک شدن به زمان ضرب‌الاجل ۲۷ آوریل (7 اردیبهشت) درباره تحویل تمام محتویات زرادخانه‌ شیمیایی اعلام شده‌ سوریه موید آن است که غرب بشدت پیگیر موضوع خلع‌سلاح نرم‌افزارهای راهبردی سوریه است. براساس توافقات زمینه‌ای مبهم ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳ روسیه و آمریکا بخش عمده‌ای از این تجهیزات که اتفاقا کاربرد دوگانه صنعتی– جنگی داشته و عملا از منابع زیرساختی توسعه پایدار اقتصادی در حوزه صنایع شیمیایی– کشاورزی به‌شمار می‌روند باید بدون نظارت‌های بین‌المللی در یک کشتی مجهز آمریکایی نابود شود. البته بخش دیگری از این مواد نیز باید به همان ترتیب و با هزینه ملت سوریه به مراکز زباله‌های تجاری در برخی کشورهای غربی از جمله فنلاند، انگلیس و آلمان ارسال شود.
1- با وجود موافقت اجباری دمشق برای خلع سلاح غیرقانونی‌اش، مسؤولان آن کشور همچنان مدعی هستند که ادعای استفاده سوریه از تجهیزات شیمیایی علیه تروریست‌ها پرچم دروغینی است که غرب به دلایل خاصی آن را بر دوش سازمان ملل گذاشته است. نامستند و غیرحقوقی بودن مبانی این ادعا و ملاحظه سازوکارهای بین‌المللی به کار گرفته شده از سوی آمریکایی‌ها برای تحریک جامعه جهانی علیه دولت و ملت سوریه، توطئه‌آمیز بودن این ادعای دروغ را به روشنی به اثبات می‌رساند. علاوه بر آن مجموعه اسناد ارائه شده به ناظران بین‌المللی توسط دولت سوریه واهی بودن ادعاهای غربی‌ها علیه ملل مستقل را به روشنی اثبات می‌کند. به هرحال وجاهت بین‌المللی بخشیدن به ادعای دروغ تلاش جامع ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای یا موشک‌های قاره‌پیمای بالستیک روی دیگری از این سناریوی متقلبانه است.
2- براساس اسناد منتشره و مبتنی بر نتایج حاصله از تحقیقات میدانی ناظران و کارشناسان سازمان ملل تاکنون هیچ مدرکی درباره استفاده ارتش سوریه از سلاح‌های شیمیایی در مناطق مختلف سوریه به دست نیامده با این حال موضوع خلع سلاح سوریه همچنان در دستور کار غربی‌ها قرار دارد. آنالیز مواد به‌دست آمده از مناطق آلوده و بررسی تجهیزات کشف‌شده از مقر تروریست‌های النصره و داعش نشان می‌دهد انتشار گازهای سمی در مناطق مسکونی سوریه یک اقدام سازمان‌یافته تروریستی بوده است. بازبینی زوایای اصلی حادثه استفاده از تسلیحات شیمیایی نشان می‌دهد این اقدام اساسا یک رفتار غیرانسانی و تروریستی بوده است که ماهیتا با هدف غوغاسالاری و ایجاد یک فضای احساسی- سیاسی گسترده بین‌المللی علیه دولت قانونی بشار اسد توسط النصره و داعش صورت گرفته است. انتشار اسناد نقش کشورهای آمریکا، ترکیه و عربستان‌سعودی درتسلیح تروریست‌ها به تجهیزات شیمیایی توسط برخی نشریات و محافل غربی از جمله کهنه‌سربازان آمریکایی مبین اهداف اختصاصی این سناریوی سیاه علیه ملت سوریه است.
3- اسناد موجود نشان می‌دهد متهم کردن دولت سوریه به استفاده از تسلیحات شیمیایی علیه ملت خویش فقط یک بهانه‌جویی استراتژیک بوده است تا به شکل معنادار و جامع امنیت اسرائیل تامین و تضمین شود. استراتژیست‌های آمریکایی به خوبی درک کردند که در شرایط جنگی سوریه، طرح چنین ادعای غیرواقعی عملا می‌تواند جامعه بین‌الملل تحت مدیریت آمریکا را علیه ملت سوریه بسیج کرده و در ادامه کار با تصویب قطعنامه‌های فرمایشی در صحن مجمع عمومی سازمان ملل زمینه برچیده شدن زیرساخت‌های تسلیحاتی آن کشور را فراهم کند. لذا در شرایط فعلی که سران عرب به شکلی زننده دست یاری به سوی غرب و مشخصا اسرائیل دراز کرده‌اند، فراهم کردن یک زمینه حقوقی مثلا قانونی برای اعمال نظارت مستمر بر مراکز تحقیقاتی کشورهای متخاصم رژیم‌صهیونیستی و نهایتا تهی‌سازی یک کشور مخالف این ‌رژیم از تسلیحات دفاعی استراتژیک یک اصل راهبردی در جنگ داخلی سوریه به‌شمار می‌آید. مبدل کردن سوریه قدرتمند به یک سوریه بی‌خطر و بی‌خاصیت و قطع نفوذ ایران در منطقه ماهیت آرمان این جنگ داخلی نیابتی طراحی شده از سوی غربی‌ها را تشکیل می‌دهد. در واقع بخشی از تلاش‌های غربی‌ها برای برچیدن زیرساخت‌های فناوری هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران نیز در همین راستا قابل تفسیر است.
 4- ایجاد یک فضای رسانه‌ای مخرب علیه محور مقاومت و تضعیف وجاهت مردمی آن، تقویت خط سازش، مخدوش کردن مشروعیت انقلابی– مردمی محور مقاومت و نهایتا کاستن تدریجی از میزان مقبولیت جهانی این محور کارآمد مستقر در همسایگی فلسطین‌اشغالی می‌تواند از دیگر اهداف این سناریو باشد.
بی‌شک امنیت اسرائیل یکی از خطوط قرمز و الزامات عینی کشورهای غربی در مسائل راهبردی خاورمیانه است. فارغ از حرام بودن استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی در اسلام و عدم امکان شرعی در جهت استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی باید پذیرفت در چارچوب منطق امنیت دفاعی غرب برخورداری دولت سوریه به عنوان بخشی از محور مقاومت از انواع جنگ‌افزارهای کاربردی که متضمن برقراری موازنه قوا در منطقه سوق‌الجیشی مذکور است به‌طور دائمی امنیت اسرائیل را با خطرات جدی مواجه می‌کند. عدم محکومیت اسرائیل از سوی مجامع بین‌المللی و بی‌توجهی غربی‌ها به انبار انواع تسلیحات شیمیایی– هسته‌ای توسط اسرائیلی‌ها روح این تحلیل را شکل می‌دهد.
5- اگر در واقع امر برچیده شدن مجموع تسلیحات کشتار جمعی منطقه خاورمیانه یکی از اهداف برنامه‌ای سازمان ملل باشد باید گفت از این منظر و البته به شکلی ساختاری برخورد بین‌المللی با دولت نامشروع اسرائیل از اولویت راهبردی برخوردار است. استمرار یکجانبه‌گرایی سازمان ملل در برخورد با حقوق بین‌المللی و بی‌توجهی تعمدی به اقدامات غیرقانونی اسرائیل، این سازمان را رأسا در مظان اتهام بی‌پایانی قرار می‌دهد. باید توجه داشت در عین حال که دولت نامشروع اسرائیل برخلاف موازین بین‌المللی انبوهی از تسلیحات کشتار جمعی بیولوژیکی– هسته‌ای را در اختیار دارد و عملا به کمک دولت‌های غربی از آخرین تکنولوژی‌های متنوع شیمیایی انتفاع تروریستی می‌برد، بهانه‌جویی درباره تسلیحات شیمیایی سوریه یک تجربه تلخ دروغ‌محور است. به هر حال کارآمدی و نتیجه‌بخش بودن اینگونه جنجال‌آفرینی‌های دروغین بین‌المللی در عرصه مدیریت افکار عمومی یک دهه پیش در ماجرای حمله نظامی آمریکا و متحدان اروپایی‌اش به عراق و افغانستان و اشغال غیرقانونی آن کشورها، همچنین تحریم ظالمانه ایران مورد آزمون غربی‌ها قرار گرفته است.
6- در خاتمه لازم به یادآوری است افشای مستند نقش مستقیم آمریکا، ترکیه، عربستان و قطر در حملات شیمیایی مرگبار صورت گرفته در حومه‌ دمشق در ۲۱ آگوست توسط تروریست‌ها و بازبینی تحلیلی پیش‌فرض‌های اولیه در موضوع ضرورت نابودسازی تسلیحات شیمیایی سوریه و متعاقبا افشای نقش راهبردی آمریکا در این ماجرا اثبات می‌کند آمریکا کمترین اعتنایی به اصول حقوق بشر، موازین حقوق بین‌الملل و معاهدات منعقده با دیگر کشورها ندارد. با چشمپوشی از نقش بنیادین تحقیقات شیمیایی– هسته‌ای در توسعه پایدار یک کشور می‌توان مدعی شد آمریکا فقط به دنبال تضعیف محور مقاومت در منطقه و گسترش استیلای خویش بر ملت‌های منطقه و غارت منابع زمینی و زیرزمینی آنهاست. شرارت‌های سازمان یافته آمریکا در پوشش مصوبات مجمع عمومی سازمان ملل یا شورای امنیت سناریوی نخ‌نمایی است که تاریخ مصرف آن عملا می‌تواند در سایه مقاومت شجاعانه ملل ایران و سوریه در مقابل افزون‌طلبی‌های استکباری این کشور دفعتا و ناگهانی به پایان برسد.

 

حبیب‌الله مهری*:‌اعتماد یکی از مؤلفه‌های اساسی سرمایه اجتماعی در یک جامعه مردمسالار که بر عنصر مشارکت پایه‌گذاری شده، است زیرا اعتماد و مشارکت به صورت دو متغیر وابسته به یکدیگر عمل می‌کنند یعنی هرچه اعتماد بیشتر باشد مشارکت اجتماعی نیز بیشتر است و برعکس. از این رو اعتماد یکی از جنبه‌های مهم جوامع مدنی است که بدون آن اجتماع متجانس شهروندان متعهد و وفادار به اقتدار سیاسی وجود نخواهد داشت.
از طرفی تطور جوامع انسانی در گرو تراکم و پیچیدگی روابط و تعاملات اجتماعی و به بیان دیگر شبکه‌ای شدن آنهاست. چنین حجم تراکم بدون وجود اعتماد که درحکم خمیرمایه‌ای برای شکل‌گیری و پایداری روابط اجتماعی است، امکان‌پذیر نیست. البته اعتماد را می‌توان در دو سطح افقی یعنی اعتماد آحاد جامعه به یکدیگر و عمودی یعنی اعتماد به نهادهای حکومتی تعریف کرد و غفلت از افزایش و نوزایی هریک از این سطوح باعث به‌وجود آمدن گسست‌های اجتماعی خواهد شد.
از این منظر، اعتماد برای جوامعی چون جامعه ایران که در گذار تاریخی‌شان قرار داشته و در حافظه تاریخی خود تجربه حکومت‌های خودکامه و مستبد را که سمی برای اعتماد است، دارند و نیز مواجه با افت و خیزها و شکنندگی‌های ویژه‌ای هستند، اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند چرا که این نوع جوامع بیش از هر نوشدارو و سرمایه دیگری نیازمند بسط و تقویت فرهنگ اعتماد هستند تا به جای ارزش‌های اخلاقی منفی چون تظاهر و چاپلوسی، دروغ، نفاق و وابستگی، ارزش‌های مثبتی چون شهامت، صداقت، یکرنگی و خود اتکایی را بنشانند تا به جای سردی و انفعال به جامعه گرمی، نشاط و طراوت بخشد.
متاسفانه با نگاهی به اطراف و حتی اطرافیان خود متوجه خواهیم شد که سطح افقی اعتماد یعنی اعتماد افراد به یکدیگر در جامعه کنونی ما با چالش‌ها و تهدیدات بسیاری مواجه است و بر همگان بویژه دستگاه‌های فرهنگ‌ساز کشور لازم است با بهره‌گیری از آموزه‌های اسلامی برای ترمیم آن چاره‌اندیشی کنند اما آنچه در این مقال می‌خواهیم به صورت دقیق‌تر و با ذکر نمونه‌های عینی به آن بپردازیم سطح عمودی اعتماد یعنی اعتماد به رفتارهای دولت در مقطع زمانی فعلی در کشور است.
به عقیده نگارنده وقتی دولتی که تنها قریب به 9 ماه از روی کار آمدنش در انتخاباتی پرشور و حماسی می‌گذرد، در سرنوشت‌ساز‌ترین اقدام خود یعنی اجرای مرحله دوم قانون هدفمندی یارانه‌ها دست همکاری به سوی مردم دراز می‌کند و به انحای مختلف و از طریق انواع و اقسام روش‌های تبلیغی بویژه طی یک ماه گذشته از آنها می‌خواهد از گرفتن یارانه نقدی انصراف دهند ولی باکمال ناباوری و آنگونه که در رسانه‌های مختلف منعکس شده است، شاهد هجوم و تکاپوی مردم برای ثبت‌نام است و قریب به 90 درصد مردم به درخواست دولت جواب منفی داده‌اند آن هم با وجود تبلیغات بمباران‌گونه‌ای که شاهد آن بوده‌ایم، تا جایی که مسؤولان دولتی به‌رغم وجود آمارهای شفاف از اعلام تعداد دقیق ثبت‌نام‌ها و انصراف‌ها در سامانه خودداری کرده و با استفاده از جملات کلی نظیر «انصراف هزاران نفر از دریافت یارانه» سعی در موفق جلوه دادن خود کنند، در خوش بینانه‌ترین حالت نتوانسته اعتماد عمومی نسبت به رفتارهای خود را در جامعه جلب کند.
اگر نگاه واقع‌بینانه‌ای به این موضوع داشته باشیم باید بگوییم دولت به خاطر تکرار برخی اقدامات اشتباه در حال از دست دادن اعتماد عمومی در جامعه است و ادامه این روند منجر به بی‌اعتمادی مردم نسبت به دولت خواهد شد اما کدامیک از رفتارهای چند ماه گذشته دولتمردان منجر به گام نهادن در مسیر بی‌اعتمادی در جامعه شده است؟
1- به یاد بیاورید در آغازین روزهای استقرار دولت جدید تمام هم و غم دولتمردان به القای این گزاره در اذهان عمومی سپری می‌شد که مشکلات اقتصادی امروز جامعه از تحریم‌های ظالمانه علیه کشور ناشی می‌شود لذا دستگاه دیپلماسی دولت کوشید به قول خودشان با شکستن ساختمان تحریم‌ها، گشایشی در زندگی روزمره مردم حاصل شود اما امروز مردم با نگاهی تیزبینانه روند طی‌شده در طول چند ماه گذشته را نظاره می‌کنند و می‌بینند به‌رغم تعلیق اکثر فعالیت‌های هسته‌ای که بهانه اصلی دشمنان برای تحریم بود، نه تنها در زندگی‌شان گشایشی صورت نگرفته است بلکه باید هر روز شاهد توهین‌ها، تحقیرها و حتی تحریم‌های جدید باشند در حالی که نه دلاری از دارایی‌های بلوکه‌شده خودمان، به کشور بازگشته و نه رفع برخی تحریم‌ها باعث پویایی روند اقتصادی کشور شده است.
2- رئیس‌جمهور محترم در مراسم تنفیذ حکم ریاست‌جمهوری جملاتی را بیان کردند که موجی از امید و شعف در دل شنوندگان بویژه اصحاب رسانه ایجاد کرد. آنجا که گفتند؛ خداوندا! به تو پناه می‌برم از استبدادرأی و بستن دهان مخالفان. اما دیری نپایید که هم ایشان در سخنانی منتقدان توافقنامه ژنو را مشتی بیسواد خوانده و با استفاده از انواع و اقسام روش‌ها حتی اجازه اظهار نظر به نمایندگان مجلس را هم نداده و با شکایت شورایعالی امنیت ملی از نمایندگان مجلس، رسانه‌های منتقد دولت، افراد صاحب‌قلم در فضای مجازی و همچنین فشار به رسانه ملی، روندی خلاف آنچه در مراسم تنفیذ گفته بودند را در پیش گرفتند.
3- فراموش نکرده‌ایم یکی از شعارهای اساسی رئیس‌جمهور محترم در ایام تبلیغات انتخاباتی افزایش عزت در عرصه ملی و بین‌المللی و تکریم آحاد شهروندان جامعه بود اما آنچه در این ایام مشاهده کردیم روندی خلاف این موضوع بوده تا جایی که تشکیل صفوف طولانی مردم در ایام دهه مبارک فجر برای دریافت سبد کالا موجب سوءاستفاده دشمنان خارجی شد. همچنین رفتار خالی از عزت برخی مسؤولان بویژه در عرصه دیپلماتیک کار را به جایی رسانده که دائما شاهد ارسال پیام‌های تهدیدآمیز از جانب دشمنانیم که آخرین آنها تهدید به تحریم در صورت انعقاد قرارداد فروش نفت به روسیه یا بی‌عزت شدن پاسپورت ایرانی و عدم اعطای ویزا به نماینده کشورمان در سازمان ملل است.
4- دولت گذشته به‌رغم انتقاداتی که به عملکردش بویژه در دو سال آخر آن وارد است پایه‌گذار یا به عبارت دیگر زنده‌کننده سبک جدیدی در خدمت‌رسانی به مردم بویژه محرومان شد. کار و تلاش شبانه‌روزی و خستگی‌ناپذیر، توجه به اقشار کم‌درآمد و آسیب‌پذیر، توجه به مناطق محروم و دورافتاده، ساده‌زیستی و... برخی ویژگی‌های این سبک جدید خدمت‌رسانی بود. در حالی که به‌رغم تاکیدات رهبری حکیم انقلاب دامت برکاته پیش و پس از انتخابات مبنی بر تداوم ویژگی‌های مثبت دولت پیشین، از آغازین روزهای استقرار دولت جدید بازهم روندی مخالف را مشاهده کرده‌ایم؛ مسکن مهر عملا به تعطیلی کشانده شده است، سفرهای استانی به صورت نصفه و نیمه رها شده است، رئیس‌جمهور و برخی اعضای ذی‌نفوذ کابینه تعطیلات عید را در شمال و کیش سپری می‌کنند، در حالی که دم از خالی بودن خزانه زده می‌شود میلیاردها تومان صرف بازسازی ساختمان ریاست جمهوری و ارسال پیامک نوروزی به هموطنان می‌شود، وزیری بر این تأکید می‌کند که هرکس توانایی مالی ندارد از اتوبان پردیس به تهران تردد نکند، وزیر دیگری که از ابتدای انقلاب تاکنون صرفا دارای مسؤولیت‌های دولتی بوده دارایی رسمی خود را چند صد میلیارد تومان اعلام می‌کند و... و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
5- رفتار  و گفتار دوگانه مسؤولان در برخورد با سیاست‌های کلان ابلاغی و اعلامی از جانب رهبر معظم انقلاب دامت برکاته نیز اعجاب‌انگیز است. درجایی که رهبری مکررا اعلام کرده‌اند علاج مشکلات اقتصادی کشور، توجه به ظرفیت‌های داخلی و اقتصاد مقاومتی است می‌بینیم همه تلاش دولتمردان معطوف به خارج شده تا جایی که رئیس‌جمهور محترم در اولین موضع‌گیری رسمی در سال جدید و در جمع اعضای هیأت دولت تعریفی منحصر به فرد از اقتصاد مقاومتی ارائه و آن را اتصال به اقتصاد بین‌الملل معرفی می‌کنند! یا در جای دیگری که رهبری بر شاخص‌ها و مؤلفه‌های فرهنگ اسلامی تأکید می‌‌کنند، آقایان در بیان به این رهنمودها لبیک گفته ولی در عمل قصد دارند راه طی شده دولت اصلاحات در عرصه فرهنگ را دوباره طی کنند و هیچ ابایی هم از این امر ندارند تا جایی که وزیر ارشاد با افتخار به دیدار نوروزی خاتمی می‌رود یا مجموعه تحت نظر ایشان از شاعران و نویسندگانی که هیچ قرابتی با آرمان‌های انقلاب ندارند، تقدیر و برای شرکت در جشنواره‌های مختلف دعوت به عمل می‌آورند.
الغرض! دولتمردان مسیری را در پیش گرفته‌اند که با رفتارها و گفتارهای متناقض در عرصه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و بین‌المللی زمینه‌ساز از دست دادن اعتماد عمومی در جامعه و بی‌اعتمادی مردم خواهد شد. بی‌اعتمادی‌ای که نشانه‌های روشنی از آن در عدم لبیک مردم به درخواست انصراف از یارانه نقدی قابل مشاهده است. البته این موضوع شاید در نگاه ابتدایی، دولت تدبیر و امید را متضرر کند ولی نگارنده معتقد است در نگاه کلان و دلسوزانه زمینه‌ساز بدبینی و بی‌اعتمادی به نظام و از دست دادن سرمایه‌های اجتماعی نظام خواهد شد و خدای ناکرده آتشی که از آن به پا خواهد شد دامن این دولت و آن دولت را نخواهد گرفت بلکه موجبات سستی پایه‌های سرمایه اجتماعی کشور خواهد شد.
*کارشناس ارشد علوم سیاسی
 

میکائیل دیانی: حسن روحانی را قطعا نمی‌شود در یک سال اخیر مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. روحانی شخصیتی است که در طول چند دهه از زندگی‌اش شکل گرفته و باید همه مختصاتش را مدنظر قرار داد و در این میان نباید قرابت فکری وی را با آقای ‌رفسنجانی فراموش کنیم. اینکه دولت روحانی مخرج مشترک دو دولت سازندگی و اصلاحات است امروز برای همگان عیان شده اما بی‌شک نگاه‌های اقتصادی و تبعات فرهنگی آن در دولت روحانی بیش از هر چیز نشأت گرفته از تفکر تکنوکراتیک است که امروز شاهد زاویه آن با نگاه اصیل انقلاب اسلامی هستیم.
توجه به محرومان و مستضعفان از ابتدایی‌ترین شعارهای انقلاب اسلامی ایران بود و امام خمینی(ره) جمهوری اسلامی را حکومت پابرهنه‌ها می‌دانستند، طوری که فرمودند «یک موى سر این کوخ‏نشینان و شهیددادگان به همه کاخ و کاخ‏‌نشینان جهان شرف و برترى دارد.» ایشان به تأسی از جد خود امیرالمومنین(ع) بر این نکته تاکید داشتند که مردم ولی‌نعمتان انقلاب هستند و مسؤولان باید ممنون مردم باشند که می‌توانند به آنها خدمت کنند.
در نظام مدنظر امام و رهبری، بالای شهر، پایین شهر معنا ندارد چراکه عدالت برای تمام مردم ما متصور است، همانطور که امام ما به ما آموخته بود که «گمان نکنید  کاخ‏نشین‌ها بسیار مرفه هستند؛ آنها دل‌هایشان لبریز از تزلزل است، آنها قلب‌هایشان آرام نیست. تزلزلى که در بین کاخ‏نشین‌ها هست در بین کوخ‏نشین‌ها نیست.» رسیدگی به پابرهنگان دغدغه ایشان بود و آنقدر به آنها عشق می‌ورزید که می‌فرمود: «همین پابرهنه‏ها ایستادند در مقابل توپ، تانک، مسلسل. ایستادند و پیش بردند کارشان را. این ابرقدرت‌ها همه پشتیبان شاه بودند، و این مردم پابرهنه با مشت ایستادند در مقابل تانک، خون دادند و عقب زدند آنها را که دیگر نتوانست این [شاه‏] بماند خودش اینجا، آنها هم که رفتند».
آنچه گفته شد گوشه‌ای از چارچوب نظری و سیره عملی بنیانگذار جمهوری اسلامی در مواجهه با مردم بود و البته از سوی رهبر حکیم انقلاب نیز ادامه یافت. شاید این جملات رهبر معظم انقلاب برای دولت یازدهم که با زبان آوردن «کرامت انسانی» رأی آورد بیش از همه مثمرثمر باشد که فرمودند: «امروز در بعضى از گفته‌ها و اظهارات، راجع به شأن و شخصیت و شرف و کرامت انسان در جامعه حرف زده مى‌شود. این بلاشک از اصول اسلامى است اما کدام نقض کرامت انسانى بالاتر از اینکه انسانى، رئیس عائله‌اى، پدر خانواده‌اى، در جامعه‌اى که در آن همه‌چیز هم هست، نتواند اولیات زندگى فرزندان خودش را تأمین کند؟! کدام تحقیر از این بالاتر است؟! کدام نقض شخصیت و شرف و کرامت انسانى از این بالاتر است؟! صبح تا شب کار کند، آخرش به من یا به شما یا به آن مسؤول دیگر نامه بنویسد که من دو ماه است به خانه‌ام گوشت نبرده‌ام! یک وقت در جامعه گوشت و میوه نیست، من و شما هم نمى‌خوریم، یک وقت در جامعه امکانات رفاهى نیست، من و شما هم استفاده نمى‌کنیم، یک وقت ایام عید که مى‌شود، فرزندان من و شما هم لباس نو بر تن نمى‌کنند؛ در این حالت کسى احساس سرشکستگى نمى‌کند- البلیه اذا عمت طابت- اما وقتى همه چیز هست، وقتى کسانى در جامعه با استفاده از فرصت‌هاى نامشروع توانسته‌اند براى خودشان آلاف و الوف و زندگی‌هاى تجملى فراهم کنند، وقتى طبقاتى در جامعه هستند که برایشان پول خرج کردن هیچ اهمیتى ندارد، جمع کثیرى از مردم که در بین آنها رزمندگان و عناصر نظامى و کارمندان دولت و معلمان و روستاییان و مردم مناطق محروم و دور و مناطق جنوب هستند، نتوانند نان و پنیر بچه‌هایشان را فراهم کنند، کدام شکستن شخصیت و شرف انسانى از این بالاتر است؟! شما مى‌خواهید جواب چه کسى را بدهید؟ شما مى‌خواهید دل چه کسى را خوش کنید؟ شما مى‌خواهید چه کسى از شما راضى باشد؟»
اگرچه این نوع نگاه اصیل انقلاب اسلامی به ولی‌نعمتان انقلاب است اما از همان ابتدای دولت هاشمی در سال 68 این قشر بودند که بیشترین صدمات را از کنار توسعه و تعدیل اقتصادی کارگزاران دیدند و کم‌کم اسمشان از مستضعف تبدیل به اقشار آسیب‌پذیر جامعه شد که به گفته مدیران دولت هاشمی، لاجرم باید زیر چرخ‌دنده‌های صنعتی شدن ایران له شوند. تجملگرایی و لوکس‌طلبی الگویی بود که ‌رفسنجانی حتی از تریبون نماز جمعه آن را تئوریزه می‌کرد و این رفتار را مباح می‌دانست.
حسن روحانی نیز که به لحاظ رفتارشناختی تفاوتی با هاشمی در مقوله‌های اقتصادی ندارد از همان ابتدا نوع نگاهش به مستضعفان، نگاهی از بالا به پایین بود؛ چه آنکه در تبلیغات انتخاباتی و در گفت‌وگوی ویژه خبری، روحانی یارانه را که حق ملت است به «صدقه» تعبیر می‌کند و یارانه‌بگیران را کسانی می‌داند که «دستشان به سمت دولت دراز است».
این نوع تفکر بعد از انتخابات نیز ادامه داشت تا آنجا که آقای رئیس‌جمهور 70میلیون ایرانی را که برای هدفمندی یارانه‌ها ثبت‌نام کرده بودند «سائل» خطاب می‌کند و می‌گوید: «باب الانصراف مفتوح للسائلین».
مطابق حدیث مشهور پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله «الناس علی دین ملوکِهم» و حدیث شریف امام علی علیه‌السلام، «الناس باُمرائِهم اشبه منهم بآبائِهم» یعنی مردم بر دین ملوک خویشند و مردم به امیرانشان شبیه‌تر هستند تا به پدرانشان، یکی از عوامل مهم ایجاد روحیه‌ مصرف‌گرایی و تجملگرایی در بین مردم، مسؤولان نظام و مدیران ارشد آن هستند که هرچه از مرتبه‌ خاص‌تری در نظام برخوردار باشند، تأثیرگذاری آنها بیشتر است.
 به همین علت بود که حضرت امام(ره) همواره خود را الگوی مسؤولان نظام قرار می‌دادند و می‌فرمودند: «رهبر مى‏بایست زندگى‏اش همسان معمولى‏ترین اقشار جامعه و حتى پایین‏تر از آن باشد.» حال باید نگریست که سفرهای نوروزی آقای رئیس‌جمهور به سواحل شمالی و جنوبی ایران یا جشن همسران رئیس‌جمهور، وزرا و سفرا در کاخ سعدآباد در کدام قاموس مسؤولان انقلاب اسلامی می‌گنجد؛ چه آنکه جزو اولین اقدامات امام‌مان بعد از تشکیل حکومت از بین بردن خوی کاخ‌نشینی بود چرا که آن را منافی اخلاق اسلامی می‌دانستند. ایشان می‌فرمودند: «ما باید کوشش کنیم که اخلاق کاخ‏نشینى را از این ملت بزداییم. اگر بخواهید ملت شما جاوید بماند و اسلام آن طورى که خداى تبارک و تعالى مى‏خواهد، در جامعه ما تحقق پیدا کند، مردم را از آن خوى کاخ‏نشینى به پایین بکشید، خود کاخ‏نشینى این خوى را مى‏آورد».
در مکتب امام روحیه کاخ‌نشینی با ذلت‌پذیری و سازش و روحیه کوخ‌نشینی با ایستادگی و دفاع از ارزش‌های انسانی و الهی رابطه تنگاتنگی دارد. بر مبنای این دکترین، زمانی دولتمردان و مردم توان مقابله با دسیسه‌های دشمنان داخلی و خارجی را دارند که از مشی ساده‌زیستی در زندگی عدول نکنند و از تعلقات زندگی فاصله گیرند. ایشان می‌فرمایند: «اگر بخواهید بی‌خوف و هراس در مقابل باطل بایستید و از حق دفاع کنید و ابرقدرتان و سلاح‌های پیشرفته آنان و شیاطین و توطئه‌های آنان در روح شما اثر نگذارد و شما را از میدان به در نکند، خود را به ساده زیستن عادت دهید و از تعلق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهیزید... با زندگانی اشرافی و مصرفی نمی‌توان ارزش‌های انسانی- اسلامی را حفظ کرد».
امام راحل برای اثبات این دکترین خود، سندی به گویایی تاریخ داشتند. سندی که برگ‌برگ تاریخ دیروز و امروز مهر تایید بر آن می‌زند. طبق این دکترین، هرکس طعم رنج را نچشیده باشد، نمی‌تواند طعم عدالت و مساوات را به جامعه بچشاند. هرکس خوی کاخ‌‌نشینی داشته باشد، نمی‌تواند درد و داغ کوخ‌نشینان را احساس کند. امام راحل در یکی از سخنرانی‌های‌شان، نگرانی خود را از مسؤولانی که در خانه‌های مجلل آرمیده و رنج پابرهنگی را نکشیده‌اند، ابراز کرده، حضور آنان را در پست‌های کلیدی، خطرناک خوانده و می‌فرمایند: «نباید به مسؤولیت‌های کلیدی تکیه کنند که اگر به آنجا راه پیدا کنند، چه بسا انقلاب را یکشبه بفروشند و حاصل همه زحمات ملت ایران را بر باد دهند.»
بزرگ‌ترین ضربه تفکر اشرافیگری در بین آقای رئیس‌جمهور، خانواده و همراهانشان که منجر به برگزاری جشن‌های آنچنانی در کاخ سعدآباد با شوی مانکن‌ها و رقص و آواز و فروش لباس‌های چند میلیونی و هدایای میلیونی و... می‌شود، به صدور انقلاب می‌خورد؛ وقتی میهمانان ویژه مراسم همسران سفرای کشورهای مختلف باشند، آنهایی که بخشی‌شان آرزوی اضمحلال جمهوری اسلامی در نظام غرب را دارند و بخشی چشم امید به جمهوری اسلامی برای مبارزه با غرب بسته‌اند، با برگزاری اینگونه مراسم، دشمنان امیدوار و آزادیخواهان ناامید خواهند شد.

شهادت «سپهبد قرنی» اولین رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران (1358ش)
شهید سپهبد ولی‌الله قرنی در سال 1292ش در اصفهان به دنیا آمد. از ابتدای ورود به ارتش، فعالیت علیه رژیم طاغوت را آغاز کرد و در سال 1337 ش در پی افشای کودتا برضد رژیم به همراه دوستانش دستگیر شد. به‌دنبال پیروزی انقلاب اسلامی، شهید قرنی نیز به سمت اولین رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد. حضور ارزشمند وی می‏توانست منشأ تحولات اسلامی فراوانی در ارتش آن زمان قرار گیرد ولی پس از گذشت 72 روز از پیروزی انقلاب اسلامی، سپهبد قرنی توسط چند تروریست گروهک ضاله فرقان به شهادت رسید. این توطئه و دیگر توطئه‏های مشابه نتوانست در پیشرفت انقلاب اسلامی و انسجام ارتش خللی ایجاد کند چرا که با تدبیرهای امام‌خمینی(ره)، همه نقشه‏های شیطانی دشمنان ایران و اسلام نقش بر آب شد و روز به روز بر اقتدار و محبوبیت ارتش جمهوری اسلامی افزوده گشت.
آغاز جنگ نفتکش‏ها از سوی رژیم بعث عراق علیه ایران در خلیج‌فارس (1363 ش)
پس از گذشت نزدیک به 4 سال از وقوع جنگ تحمیلی علیه ایران، عراق با کمک قدرت‌های بزرگ درصدد فشار بیشتر به ایران و شکستن بن‌بست جنگ برآمد. از این‏رو طی یک برنامه‏ریزی مشترک، قرار بر این شد که مانع از صدور نفت ایران شود و برای جایگزینی نفت ایران در بازارهای بین‏المللی، تولید و صادرات نفت کشورهای منطقه افزایش یابد، طوری که به موازات تشدید حملات عراق به پایانه‏های صدور نفت ایران و نفتکش‏ها، قیمت نفت به تدریج کاهش یافت. بدین‌ترتیب، عراقی‏ها با حمایت آمریکا و غرب، برای نخستین بار با استفاده از هواپیماهای سوپراتاندارد فرانسوی، ضمن حمله به جزیره خارک، نفتکش‏های حامل نفت ایران را در سوم اردیبهشت 1363 مورد حمله قرار دادند. مقامات عراقی درباره این اقدام چنین استدلال کردند که این حمله سبب پایان یافتن جنگ خواهد شد زیرا اگر ایران پول نفت را نداشته باشد، نمی‏تواند اسلحه مورد نیاز خود را از بازارهای سیاه تهیه کند.
راهپیمایی سراسری مردم مسلمان ایران در اعتراض به کنفرانس ننگین برلین (1379 ش)
در پی برگزاری کنفرانس شرم‏آور برلین با موضوع ایران پس از انتخابات مجلس ششم، مردم انقلابی ایران در سراسر کشور با انجام یک راهپیمایی گسترده، حمایت خود را از سخنان مقام معظم رهبری درباره برگزاری این کنفرانس، ابراز داشته و خشم و انزجار خود را از شرکت‌کنندگان و برگزارکنندکان کنفرانس ضدانقلابی برلین اعلام داشتند. راهپیمایان ضمن تقبیح عمل شرکت‌کنندگان در این کنفرانس، از وزارت امور خارجه خواستند مانع مداخله اجانب در امور ایران شده و نگذارند اینگونه آرمان‏های یک ملت و کشور را به تحقیر کشند. در طول برگزاری کنفرانس ننگین برلین، شعارهایی علیه نظام، اسلام و ارکان انقلاب اسلامی سرداده می‏شد و افرادی که از ایران در این کنفرانس شرکت کرده بودند هیچ عکس‏العملی از خود نشان ندادند. از برگزارکنندکان اصلی این کنفرانس، بنیاد هانریش بل آلمانی است. این بنیاد از اجلاس برلین به عنوان رویارویی بسیار جذاب یاد می‏کند و معتقد است برای اولین بار پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، گفت‌وگویی در ایران میان سکولارها و اصلاح‏گرایان دینی سازماندهی شده است. در این میان نقش سازمان صدا و سیما به عنوان افشاگر رویدادهای این کنفرانس، بسیار برجسته بود.
روز بزرگداشت شیخ بهایی
سوم اردیبهشت ماه، روز بزرگداشت شیخ‌بهایی، عالم کم‌نظیر، فقیه و حکیم فرزانه است؛ او که از شاگردان شهید ثانی و از افتخارات جهان اسلام به‌شمار می‌آید. شیخ بهایی در طول حیات پربار خویش، به نقاط مختلف جهان سفر کرد و از محضر استادان برجسته در رشته‌های گوناگون استفاده کرد و در بسیاری از دانش‌ها متبحّر شد. شیخ بهایی که در کودکی وارد ایران شده بود، از همان دوران، علاقه وافری به‌ یادگیری زبان‌فارسی نشان داد و سرانجام با مکالمه، ترجمه و نگارش به زبان‌فارسی به‌خوبی آشنا شد. از نخبگان و فرزانگان دوران که خوشه‌چین خرمن پرفیض شیخ‌بهایی بودند، می‌توان ملاصدرای شیرازی، ملامحسن فیض کاشانی، فیاض لاهیجی، محقق سبزواری، سیدحسن کرکی، سیدماجد بحرانی و ملامحمدتقی مجلسی را نام برد که هر کدام از آنها، خدمتی بزرگ به دنیای اسلام ارائه دادند و نقشی عظیم در هدایت جامعه بشری ایفا کردند.

   در خبرها آمده است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قصد دارد به درخواست انتشاراتی‌های متخلفی که مجوز نشر ندارند، برای شرکت در نمایشگاه کتاب پاسخ مثبت داده و مجوز صادر کند و آنها بتوانند در این نمایشگاه شرکت کنند که باید جلوی این کار گرفته شود.
طلایی

  نمی‌شود هم توافقی با غرب امضا کرد که علیه منافع ملی است و هم در برابر ملت پاسخگو نبود. باید قبل از آنکه توافق، نهایی شود، درباره توافق موقت، شفاف‌سازی کامل انجام گیرد.
مقدادی

  موز خیلی گران شده، لبنیات هم می‌گویند قرار است گران شود. دلار هم که بالای 3000 تومان ثابت مانده. این گشایش 100 روزه(!) کی به وجود می‌آید؟
 صادق‌پور
 

شروین طاهری: چه کسانی آمریکا را اداره می‌کنند؟ بدون تردید‌همان‌هایی که بنیامین رودز، یهودی صهیونیست و سرپرست‌ نویسندگان سخنرانی‌های اوباما را استخدام کرده‌اند. شاید خیلی از مردم ساده‌دل هنوز تحت تاثیر نفوذ کلام اوباما باشند، نظیر چاق‌سلامتی نوروزی اوباما به فارسی. اگر شما هم جزو این دسته هستید، نگاهی به تصویر این ستون بیندازید. این پشت صحنه یکی از سخنرانی‌های رئیس قوه‌مجریه ایالات متحده است. رئیس قوه‌مجریه که چه عرض کنیم چون نقش او در اداره آمریکا همانقدر حیاتی است که نقش آقای «حیاتی» خودمان. اوباما فقط یک مجری است که متن دیجیتالی روی پرده «تله پرامپتر» را از رو می‌خواند. همان صفحه‌ای که در هر استودیو و اتاق خبری پیدا می‌شود. مدت‌هاست رؤسای جمهوری آمریکا با همین روش متن‌هایی را که تیم عریض و طویل پشت پرده برای‌شان نوشته‌اند، اجرا می‌کنند و همان موقع که اوباما و اسلافش مشغول قرائت متون از پیش نوشته شده بودند، همان‌هایی که نویسندگان را اجیر می‌کردند، آمریکا را می‌گرداندند.
از دیرباز حاکمان برآن بودند تا حقانیت اعمال خود را در باورهای ما نفوذ دهند، زیرا می‌دانستند توده‌های مردم هرگز از مردان خبیث تبعیت نمی‌کنند. غربی‌ها ترفندهای تبلیغات مدرن را تنها به جوزف گوبلز، وزیر هیتلر نسبت می‌دهند و محدود می‌دانند. این دیدگاه تاریخی که می‌خواهد هنر تحریف درک واقعیات را تنها به نازی‌ها منحصرسازد، خود به تنهایی یکی از شیوه‌هایی است که می‌خواهد گسترش این هنر در گذشته دورتر را توسط آنگلوساکسون‌ها به فراموشخانه تاریخ بسپارد. از یک قرن پیش امپراتوری یهودی‌های آنگلوساکسون در دو سوی اقیانوس اطلس با تکیه بر تبلیغات دروغین رسانه‌ای درصدد فریب افکار عمومی برای پیاده‌کردن نقشه‌هایش است.
سال 1916 روتشیلدهای انگلستان «ولینگتون هاوس» و سپس «کرو هاوس» (عرشه) را در لندن ایجاد کردند. همزمان کارگزاران‌شان در ایالات متحده نظیر راکفلرها «هیات اطلاعات عمومی» را بنیان گذاشتند. این هیات‌های اطلاعاتی بر آن بودند تا نشان دهند جنگ اول جهانی توده‌های مردم را در مقابل یکدیگر قرار داده و نه ارتش‌ها را. این فریب شامل همه‌چیز می‌شد. باورتان بشود یا نه حتی تا دهه 1930 میلادی در پر تیراژترین روزنامه‌های انگلیسی و آمریکایی ستون‌های ثابت پزشکی درباره تاثیرات معجزه‌آسای سیگار و تنباکو بر سلامتی وجود داشت، مشابه تبلیغاتی که هنوز هم درباره نوشابه‌های کولا به چشم می‌خورد. امروز اما شما دیگر چنین مزخرفاتی را باور نمی‌کنید. به همین دلیل امروز همان‌هایی که در بنیاد دفاع از دموکراسی واشنگتن در حال اعلامیه نوشتن در رثای آزادی ‌رسانه و اینترنت در کشورهایی مثل ایران هستند، دارند همزمان متن پیش‌نویس قانون کنترل و سانسور همه‌جانبه اینترنت را برای سنای آمریکا تهیه می‌کنند. حتی شاید در آینده نزدیک آمریکا دسترسی جهانی به کانال‌های ماهواره‌ای و اینترنت را محدود کند. رسانه‌های زنجیره‌ای و شرکتی صهیونیست‌ها در غرب و حتی در شرق سال‌ها بدون مالک‌الرقاب جدی تازیده‌اند ولی حالا با سر برآوردن قطب‌های سیاسی و اقتصادی مقابل آمریکا و اروپا، رسانه‌های جمعی مستقل هم سر برمی‌آورند. حالا راشا تودی، پرس‌تی‌وی، هیسپان تی‌وی، سی‌سی‌تی‌وی (چین)، تی‌وی گلوبو (برزیل) و بسیاری شبکه‌های دیگر واقعیاتی را از جهان پیرامون ما منعکس می‌کنند که درست در نقطه مقابل آن چیزی است که برای دهه‌ها رویترز، آسوشیتدپرس، بی‌بی‌سی، سی‌ان‌ان، اسکای نیوز و اخیرا العربیه، الجزیره و فرانس 24 قصد داشته‌اند به ما بباورانند. رویدادهای اخیر سوریه و اوکراین به این روند دامن زده است به طوری که شما پای ماهواره یا اینترنت در عرض چند ثانیه با دو روایت کاملا متفاوت از یک واقعه مواجه می‌شوید.
آمریکا و متحدان عربی و غربی‌‌اش می‌گویند حملات شیمیایی غوطه کار دولت سوریه بوده و قصد حمله می‌کنند اما همان زمان بسیاری از مردم و روشنفکران غربی در حال دنبال‌کردن افشاگری‌های سیمور هرش در کانال‌های روسی و ایرانی و آمریکای لاتین درباره نقش آمریکا، ناتو و عربستان در ارسال سلاح‌های شیمیایی متعلق به پنتاگون برای تروریست‌های سوری هستند.
کاخ سفید و اتحادیه اروپایی در بوق و کرنا می‌کنند که مردم آزادیخواه اوکراین در 22 فوریه در کی‌یف انقلاب کرده‌اند ولی کانال را که عوض می‌کنید یا صفحه اخبار گوگل را که بالا و پایین می‌کنید، می‌بینید این آزادیخواهان(!) آرم نازی‌ها را حمل می‌کنند و در حال گپ و گفت با مک‌کین و اشتون و نولاند وسط میدان یورو (استقلال سابق) در کی‌یف هستند. اوباما روسیه را به دخالت در شرق اوکراین متهم می‌کند و لحظاتی بعد شما از چند شبکه ماهواره‌ای محلی صحنه‌های مواجهه تانک‌های ارتش اوکراین با پیرزن‌ها و زن‌های خانه‌دار روس‌تبار اسلاویانسک و دونتسک را می‌بینید. در‌ این میان پدیده‌هایی مثل ویکی لیکس و اسنودن هم به عنوان اهرم‌های طبیعی مقاومت مردم غرب در قبال نظام سلطه از داخل بند را آب می‌دهند.
بنابراین دیگر مردم جهان منتظر نمی‌نشینند که گردانندگان آمریکا و اروپا تاریخ را بنویسند.
تبلیغات باراک اوباما و بنیامین رودز و
جان کری شاید طی چند هفته توده‌ها را در پی خود روان ساخته و به شورش وادارد ولی زمان دیگری فرامی‌رسد که به ترفند پوشالی و نیرنگ پی‌می‌برند و ناخواسته، اعتبار ناتوی فرهنگی را که آگاهانه آنها را هدایت کرده بوده‌اند، بی‌اعتبار می‌سازند زیرا فراموش کرده‌اند تبلیغات قرن بیستم موفقیتش را مدیون تقسیم جهان به بلوک‌هایی بود که با هم ارتباطی نداشتند و روشن است که اصل تک‌محوری با امکانات نوین رسانه‌ها سازگار نیست.

تا حالا دقت کردین تا آرایشگر روپوش رو میندازه رو آدم، دماغمون خارش می‌گیره؟!