سعید فتحی سارانی: در 2 سال گذشته بسیاری از تحلیلگران اقتصادی و مسؤولان سیاسی تحریم‌های مالی غرب علیه کشور را عامل مشکلات اقتصادی معرفی کردند. اگر فردی به داده‌های اقتصادی رجوع کند، درک خواهد کرد که 4 میلیارد دلار آزاد شده در توافقنامه ژنو بی‌احترامی به نظام و ملت ایران است، یعنی کشور آنچنان در وضعیت وخیمی قرار دارد که برای این پول ناچیز باید شادمانی کند و دستاوردی ارزشمند برای کشور است!  هر چند موانع ایجادشده برای انتقال سپرده‌های ارزی مسبب مشکلاتی شده‌است اما آیا وزن تحریم‌ها آنگونه است که تبلیغ می‌شود؟ در ادامه با استفاده از برخی آمارها سعی می‌شود تصویری واقعی از وضعیت اقتصاد کشور برای دولتمردان و بویژه تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ترسیم شود. در سال 91 واردات کشور در 2 ماه پایانی سال که ایران در اوج تحریم‌ها قرار داشت بیش از 7 میلیارد دلار بود. یعنی در 2 ماه و در اوج تحریم‌ها، کشور 7 میلیارد دلار مبادله کرده‌است. حال ارزش 4 میلیارد دلاری را که طبق توافقنامه قرار است در عرض 6 ماه آزاد شود، محاسبه کنید.
10 ماه نخست سال 92 دوره مناسبی برای بررسی تأثیر تحریم‌ها بر کشور است. در این دوره تحریم‌ها اثر خود را گذاشتند که قبل از اجرای توافقنامه ژنو نیز بوده‌است. تحریم‌ها از تابستان 91 قابل لمس شدند. طبق آمارهای گمرک، واردات 10 ماه نخست سال در سال‌های 90 و 91 به ترتیب 50 و 44 میلیارد دلار بود. در سال 92 در دوره مشابه واردات به 38 میلیارد دلار رسید. واردات سال 92 نسبت به سال 90 تنها 24 درصد کاهش یافته‌است. کاهش میزان واردات آن‌قدر نیست که نتوان آن را مدیریت کرد. اگر وزیر صنعت، معدن و تجارت به جای انتظار برای نتیجه مذاکرات به آمارهای وزارتخانه خود توجه می‌کرد، عملکردش به مراتب مفیدتر از تیم سیاست خارجی دولت بود. در 10 ماه نخست سال 1391 واردات نسبت به سال قبل از آن 6/6 میلیارد دلار کاهش یافت اما واردات از کشور امارات 7/7 میلیارد دلار کم شد. واردات از بسیاری از کشورها بویژه چین، ترکیه و کره‌جنوبی افزایش یافت. نکته قابل‌تأمل این است که امارات کشور واسطه در واردات است.  برای مثال چرا 66 درصد گوشی‌های همراه کشور از امارات وارد می‌شود در حالی‌که اکثر گوشی‌های وارداتی در کشورهای آسیای شرقی تولید می‌شود؟ چرا واردات برنج از امارات بیش از پاکستان است؟ چرا کالاهای وارداتی ساخت کشورهایی که با ایران مراودات سیاسی دارند مستقیم وارد کشور نمی‌شود؟ اگر وزارتخانه مربوط مبدأ واردات برخی کالاها را تغییر می‌داد عوایدی بیش از امتیازات گرفته‌شده در توافقنامه ژنو نصیب کشور می‌شد، بدون اینکه امتیازی داده ‌شود. صادرات امارات به ایران در سال 2011، 20 میلیارد دلار بود که یک‌سوم کل واردات کشور بود. در سال 2012 با وجود کاهش 4میلیارد دلاری واردات، واردات از امارات 8 میلیارد دلار کاهش یافت. ترکیب کالاهای وارداتی نیز قابل‌توجه است. در 10 ماه نخست سال 1390 واردات خودرو 32933 دستگاه معادل 682 میلیون دلار بود که در همین مدت در سال 1391 در شرایط تحریم‌ مالی، 34012 خودرو معادل 813 میلیون دلار به کشور وارد می‌شود. در 10 ماه نخست سال‌های 1390 و 1391 به ترتیب417 و 600 تن معادل  64 و 126 میلیون دلار گوشی تلفن همراه وارد شد یعنی واردات گوشی 2 برابر شد. واردات سیگار در همین دوره در سال‌های 1390 و 1391 به ترتیب 4700 و 8300 تن معادل 74 و 85 میلیون دلار بود. واردات پوشاک در همین 2 دوره تغییری نمی‌کند. اما واردات کالاهایی مانند برنج که مورد نیاز همه اقشار جامعه است کاهش می‌یابد. متأسفانه در دولت یازدهم نه‌تنها برنامه مشخصی برای کاهش اثر تحریم‌ها بر کشور دیده نمی‌شود بلکه از تجارب گذشته نیز استفاده نمی‌کنند. یکی از نمونه‌های آن تمایل وزارت نفت برای واردات بنزین به دلیل آلودگی بنزین داخلی است. آیا محاسبه شده‌است چه میزان از آلودگی هوای کشور به خاطر استفاده از بنزین داخلی است؟ آیا دولت باسوادان فکر کرده‌است در صورت تحریم بنزین چه باید کند؟ در بهترین حالت مانند دولت دهم باید بنزین را در داخل کشور تولید کند و باز از نقطه صفر شروع کند. چرا به جای واردات بنزین به افزایش کیفیت نمونه داخلی توجه نمی‌کند؟ طبق داده‌های ترازنامه انرژی کشور در سال 88 واردات بنزین 21 میلیون لیتر در روز بود که درسال 89 به 15 و در سال 90 واردات  بنزین به 5 میلیون لیتر رسید. البته در سال 90 کشور روزانه 3 میلیون لیتر بنزین صادر می‌کرد و خالص واردات بنزین کشور در سال 90 به 2 میلیون لیتر رسید. دولت در عرض 2 سال، روزانه از واردات 19 میلیون لیتر بنزین بی‌نیاز شد. اگر هر لیتر بنزین را یک دلار در نظر بگیریم تولید بنزین در داخل 7 میلیارد دلارصرفه‌جویی ارزی داشته‌است که بیش از 5/1 برابر پول آزاد شده در توافقنامه ژنو است و امتیازی نیز داده ‌نشد. اگر کشور 5/11 میلیون لیتر در روز بنزین وارد کند به اندازه پول آزاد شده در توافقنامه ژنو، ارز از کشور خارج می‌شود. باید از تجربیات گذشته استفاده کرد، مانند استفاده از سبد ارزی که در دولت دهم مطرح شد که کمک شایانی در دور زدن تحریم‌ها کرد. دولت و کارشناسان اقتصادی باید نقش تحریم‌ها در اقتصاد کشور را بدون افراط و تفریط برای مردم و مسؤولان سیاسی تبیین کنند. برای مثال مشخص کنند تحریم‌ها هر چند موجب مشکلاتی برای جامعه می‌شود اما در تورم کشور نقش چندانی ندارد، برعکس تبلیغاتی که می‌شود. اقتصاددان معروف آمریکایی، رابرت لوکاس، دارنده جایزه نوبل سال 1995 در مصاحبه با نشریه تجارت فردا در جواب اینکه «به طور همزمان برای ایران تحریم‌هایی هم وضع شده و به خاطر این تحریم‌ها، نرخ ارز بالا رفته و 3 برابر شده است. در نتیجه قیمت‌ها نیز به تبع افزایش نرخ ارز، افزایش یافته است. بنابراین، این یک منبع برای تورم محسوب می‌شود»، می‌گوید: «این منبع تورم نیست. این یک هزینه رفاهی محسوب می‌شود. مثل آنکه ذخایر نفتی را یک پیامد رفاهی مثبت به حساب آوریم. این اتفاق، برای کشورتان کمبود نفت را پررنگ می‌کند. تحریم‌ها برای شما به منزله این است که اگر نفت نمی‌داشتید، چه می‌شد. بسیار خوب. اما این بهانه خوبی برای وجود تورم نیست.»
مطلب مذکور تفاوت بینش یک اقتصاددان برجسته با برخی تحلیلگران اقتصادی کشور را کاملا نشان می‌دهد. امیدواریم تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای و رئیس‌جمهور به این درک برسند که اولا برای ایران به غیر‌از برداشتن تحریم مالی و موانع انتقال ارز، دستاورد باارزشی نمی‌تواند در این مذاکرات وجود داشته‌باشد و به تحلیل‌های بی‌پشتوانه برخی جریان‌ها و کارشناسان اقتصادی توجه نکنند. ثانیا وضعیت سیاهی که از شرایط کشور در ذهن‌شان ترسیم کرده‌اند را پاک کنند و به این باور برسند که با وجود تحریم نیز می‌توان کشور را اداره کرد. نیازی نیست برای برداشتن تحریم‌ها به هر خواسته غرب تن داد. دولت باید شناخت صحیحی از وضعیت کشور داشته‌باشد تا توان سنجش امتیازات گرفته‌شده و داده‌شده در مذاکرات آتی را داشته ‌باشد. ما نیز مانند رئیس‌جمهور معتقدیم چرخش چرخ زندگی همز‌مان با چرخش سانتریفیوژها منافاتی ندارد اما به شرطی که نگاهمان به درون کشور باشد نه بیرون.

  با آنکه تشویق‌هایی برای بحث افزایش جمعیت مطرح می‌شود ولی همچنان در ادارات به فرزند سوم و بیشتر، حق اولاد تعلق نمی‌گیرد. آیا این کار در راستای تشویق برای افزایش جمعیت، قابل ارزیابی است؟!
یک شهروند
  لطفا زمان پیام‌گیر را افزایش دهید. تا می‌آییم حرف بزنیم، قطع می‌شود. لااقل آن را به یک دقیقه افزایش دهید.
جامی‌پور
  چرا رسانه ملی از اجحافی که در حق بازنشستگان سازمان تامین‌اجتماعی شده چیزی نمی‌گوید و گزارشی منتشر نمی‌کند؟ مثلا درباره تقلیل اضافه حقوق سال ٩٣ به 20 درصد، به چه دلیل، خبررسانی نکرده  و پیگیر این مسأله نمی‌شود؟! این قشر مظلوم چه خطایی مرتکب شده که  باید اینگونه مورد ستم قرار گیرد؟
یک بازنشسته
  چند سال پیاپى است از سوی رهبر معظم انقلاب، «اقتصاد» یکی از نام‌های همیشگی سال‌هاست. لطفاً مسؤولان امر بیشتر از اینها تلاش کنند تا مشکلات اقتصادی، ان‌شاءالله هر چه زودتر رفع شود.
خیرجو
  نظارت بر شرکت‌هایی که سرویس بین‌المللی تلفن می‌دهند، با چه کسی و چه دستگاهی است؟ پول می‌گیرند ولی نحوه محاسبه مشخص نیست، روز به روز هم خدمات خود را گران‌تر می‌کنند. لطفاً یک نفر پاسخگو باشد.
میرزاخانی

گروه سیاسی: همایش منتقدان توافق ژنو با عنوان «دلواپسیم» که توسط تعدادی از جوانان و دانشجویان منتقد توافق ژنو تدارک دیده شده بود دیروز با حضور برخی چهره‌های سیاسی و دانشگاهی در سالن بصیرت مجتمع فرهنگی 13 آبان برگزار شد. به گزارش «وطن‌امروز» جمع کثیری از دانشجویان دانشگاه‌های تهران در این همایش حضور یافته و با توجه به جابه‌جایی محل برگزاری همایش، از سالن سید‌الشهدا به مجتمع فرهنگی 13آبان، سیل جمعیت در اطراف سالن روی زمین نشستند که در این میان نمایندگان مجلس نیز در کنار حاضران اطراف سالن روی زمین نشسته بودند. شرکت‌کنندگان در این همایش با در دست داشتن بنرهایی با مضامین «حقوق ملت فروختنی نیست اما اگر خواستید بفروشید به مزایده بگذارید و نه مناقصه»، «انرژی هسته‌ای حق معلق ماست»، «دلواپسیم از استراتژی غلط دولت در سیاست خارجی»، و «امروز نه سانتریفیوژها می‌چرخند و نه زندگی مردم»؛ نسبت به توافق ژنو اعتراض خود را اعلام کردند. همچنین برخی حاضران در این جلسه با بستن روبان‌های بنفش رنگی بر روی دهان خود، اعتراض خود را نسبت به بی‌سواد خواندن منتقدان توافق ژنو از سوی دولت اعلام کردند.
حاضران در این همایش تصریح کردند حرف آنها انتقاد از یک فرد و یا حمایت از فرد دیگر نیست. آنها نه مخالف ظریف هستند و نه طرفدار مذاکره‌کنندگان سابق بلکه انتقاد آنها به مفاد توافقی است که حقوق هسته‌ای ملت را نادیده می‌گیرد.
در ابتدای برگزاری همایش، کلیپی درباره توافق هسته‌ای پخش شد که حاضران در این جلسه شعار «هیهات منا الذله» سر دادند. در این مراسم به مناسبت چهلمین روز شهادت علی خلیلی، شهید امر به معروف و نهی از منکر سروده‌ای در وصف این شهید پخش شد. در ادامه برنامه مجری بخشی از نامه 12هزار دانشجو خطاب به ضرغامی را قرائت کرد. در بخشی از این نامه آمده است: «از این همه اساتیدی که برخاسته از ملت هستند دعوت کنید تا در صدا سیما حضور پیدا کنند. اما این نامه به دارابی ارجاع شده و در شبکه قرآن سیما بایگانی شده است».
  توافقنامه تنها
ناصرنوبری، سفیر اسبق ایران در شوروی طی سخنانی در این همایش اظهار داشت:  من سمت‌های مختلف دیپلماتیک در دوره‌های مختلف هاشمی، موسوی و خاتمی داشته‌ام و در دوره احمدی‌نژاد از همه سمت‌هایم برکنار شدم. این را گفتم تا در جواب کسانی که ادعا کرده‌اند یک جریان سیاسی در اینجا جمع شده است بگویم بنده تنها به عنوان یک کارشناس در اینجا حاضر شده‌ام.  وی افزود: در نزدیک به 20 دانشگاه مناظره و صحبت داشته‌ام. هیچ یک از طرفین مقابل حاضر نشدند که بندهای توافق ژنو را با بنده به مشورت بگذارند و خطاب به آقای رئیس‌جمهور می‌گویم، شما که خواسته‌اید توافق ژنو را کارشناسان بررسی و دفاع کنند، کسی حاضر نشده است به تمام نقدهایی که به بندهای توافق داشته‌ام و به صورت مکتوب برای آنها ارسال کرده‌ام، پاسخ دهد. نوبری تاکید کرد:  از وی می‌خواهم از هر کجای کشور در هر جا که می‌گویند یک نفر را مشخص کنند. من در نامه سرگشاده‌ای نوشتم هدف توافقنامه ژنو خشک کردن فعالیت هسته‌ای ایران است.  این کارشناس مسائل بین‌الملل تصریح کرد:  آمریکایی‌ها نمی‌توانستند درخت هسته‌ای ایران را مانند لیبی از جا بکنند و ببرند به همین دلیل به دنبال خشک کردن آن هستند. نوبری در ادامه با بیان رویکرد مدافعان توافق ژنو بیان داشت: صحبت ما با آقای روحانی این است که کسانی که در دفاع از توافقنامه ژنو و شما صحبت می‌کنند، شناسنامه‌شان مشخص نیست. وی افزود: آنهایی که در اثبات سیاست‌های شما می‌گویند ما هسته‌ای نمی‌خواهیم، آیا نمایندگان شما هستند و دیدگاه سیاسی شما را بیان می‌کنند؟ اگر نه جلوی‌شان را بگیرید. سفیر سابق ایران در شوروی ادامه داد:  ما همه دلواپسیم. ما نمی‌توانیم منتظر بمانیم توافقنامه‌ای را که قرار است 50 سال آینده ما را رقم بزند، چه می‌شود. ما نمی‌توانیم صبر کنیم ببینیم از «لپ لپ» چه درخواهد آمد. وی گفت: تیم مذاکره باید تیم ملی باشد نه تیم باندی. من پیشنهاد می‌کنم که آقای رئیس‌جمهور تیم مذاکره را ترمیم کند و این افراد را که همه از طرفداران هستند به تیم مذاکره‌تان اضافه کنید. نوبری تصریح کرد: موافقتنامه‌ای که امروز در وزارت خارجه حتی معاونان آن حاضر به دفاع از آن نیستند، چگونه می‌خواهد آینده این کشور را تامین کند.
  نگرانی از تکرار تجربه‌های گذشته
فواد ایزدی، کارشناس مسائل سیاسی نیز با طرح این سؤال که «آیا با دادن امتیازهایی که ما داده‌ایم طرف مقابل نیز قرار است امتیازهایی مابه‌ازای آن به ما بدهد؟» سخنان خود را آغاز کرد. ایزدی گفت: امکان توافق وجود دارد، ممکن است سه ماه دیگر یک توافق دیگری هم داشته باشیم. سؤال این است که آیا توافق نهایی مانند این توافق امتیاز نخواهد داد؟ وی تصریح کرد: مشکلی که ما با دوستان مذاکره‌کننده در داخل کشور داریم، این است که نگاه آنها طوری است که طرف مقابل را تشویق می‌کند امتیاز بگیرد و امتیاز ندهد. این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه در آمریکا قانونی تصویب شده است که آمریکا وظیفه دارد اجازه ندهد در خاورمیانه هیچ کشوری از اسرائیل قدرتمند‌تر شود، گفت: وظیفه آمریکا این است که جلوی رشد ایران را بگیرد و اقدامات آمریکا ربطی به برنامه هسته‌ای ما ندارد بلکه به سبب این قانون است که در برابر ملت ایران ایستاده است. وی تصریح کرد: غربی‌ها خود اذعان دارند ما نمی‌دانیم که ایران آیا تصمیم دارد بمب هسته‌ای داشته باشد یا نه. این موارد نشان می‌دهد علت این تحریم‌ها و برخورد‌ها بحث بمب اتم نیست.  
فواد ایزدی در ادامه این همایش افزود: بحث تحریم به دلیل حقوق بشر را نیز مطرح کرده‌اند. اتفاقی که در عمل خواهد افتاد این است که طرف مقابل همه امتیازاتی که می‌خواهد از تیم مذاکره‌کننده ایرانی می‌گیرد اما تحریم‌های اصلی باقی خواهد ماند. دلواپسی ما این است که تجربه‌های گذشته ما از مذاکرات هسته‌ای تکرار شود. کارشناس مسائل سیاسی گفت: ارائه نقد منتقدان به تیم مذاکره‌کننده کمک خواهد کرد که آنها در پای میز مذاکره خواهند گفت ما جوان‌هایی داریم که اگر این امتیازات را به شما بدهیم نخواهند گذاشت ما بازگردیم.   
  خدشه به منافع ملی
اسماعیل کوثری، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز در سخنانی در این همایش از لزوم برداشتن تمام تحریم‌ها در قبال محدود شدن سانتریفیوژها سخن گفت و عنوان کرد: با توجه به اینکه ریالی از پول‌های آزاد شده هنوز برداشت نشده است اما ما نیمی از اورانیوم غنی شده را اکسید کرده‌ایم پس خدشه به منافع ملی وارد شده است. اسماعیل کوثری تاکید کرد: ما به غرب می‌گوییم همان طور که می‌گویید قانون اما دروغ می‌گویید ما می‌گوییم قانون را در همان چارچوبی که نوشته‌اید قبول می‌کنیم و کرده‌ایم و بر اساس آن هم عمل کرده و می‌کنیم.  عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس اظهار داشت: ما در سال 1994 و سال 2010 غنی‌سازی 20 درصد را خواستیم، چرا به ما ندادید؟ وقتی به ما ندادند ما اقدام به تولید کردیم. ما به تیم مذاکره‌کننده و آقای ظریف در جلسات گفته‌ایم که وقتی ما قرار است سانتریفیوژها را نداشته باشیم باید در ازای آن همه تحریم‌ها را برمی‌داشتیم. اسماعیل کوثری گفت: ما وقتی 20درصد را قبول کردیم حداقل باید بانک مرکزی و نفت از تحریم در می‌آمد. همین که به توافق اولیه رسیدیم هم هفته گذشته با مسؤولان بانک مرکزی جلسه گذاشتیم. تا 15 روز قبل از 2/4میلیون دلار هیچ نتوانسته‌ایم برداریم. حالا که ما نصف مواد غنی شده را اکسید کرده‌ایم چرا آنها هنوز اقدامی انجام نداده‌اند. بنابراین به منافع ملی ما خدشه وارد شده است.
  برخی استاندارد آمریکا را پذیرفته‌اند
مهدی محمدی، کارشناس مسائل هسته‌ای نیز در این همایش طی سخنانی با بیان اینکه نگرانی ما از دوستانی است که چرخ زندگی مردم را به حیوان چموشی به نام آمریکا گره زده‌اند که اگر حرکت کند فقط می‌خواهد ایران را به دره ببرد، گفت: توافق ژنو کاری که می‌کند این است که تا اطلاع ثانوی ما در دنیا استثنا هستیم و بسیاری از حقوق ما را استثنا می‌کند. وی اظهار داشت: وقتی پذیرفتید یک عضو استثنا هستید یعنی می‌خواهید یک عضو استاندارد در دنیا بشوید. مهدی محمدی تاکید کرد: ما استانداردهای آمریکا را قبول نداریم. مشکل ما این است که دوستانی که سر کار هستند استانداردهای آمریکایی‌ها را پذیرفته‌اند.
  نقد لازم است
حجت‌الاسلام پناهیان نیز در همایش دلواپسیم، در سخنانی با اشاره به لزوم نقد در موضوع مذاکرات بیان داشت: اگر چنین انتقاداتی صورت نگیرد نه تنها چرخ هسته‌ای که چرخ کارخانه‌ها نیز نخواهد چرخید. حجت‌الاسلام پناهیان تصریح کرد: اگر مذاکرات موجب شود ما عزت خود را افزایش دهیم آن‌وقت مثل جبهه و جنگ در خدمت اسلام و ایران است اما اگر بخواهد تهاجمات دشمن را بیشتر کند مذاکره بی‌ارزش است. وی تصریح کرد: اگر چنین انتقاداتی صورت نگیرد نه تنها چرخ هسته‌ای که چرخ کارخانه‌ها نیز نخواهد چرخید. پناهیان خاطرنشان کرد: اگر مذاکره باعث رونق اقتصادی و عزت بیشتر ما در جهان شود خوب است ولی اگر مذاکره بخواهد دشمنان ما را پررو‌تر و تهاجمات آنها را بیشتر بکند، مذاکرات ضد تامین منافع ما است.
  رآکتور، ایمنی کشور را بالا می‌برد
فریدون عباسی، رئیس سابق سازمان انرژی اتمی در گردهمایی بزرگ منتقدان توافق ژنو طی سخنانی با اشاره به خاصیت انرژی هسته‌ای به عنوان یک پیشرفت علمی جامع برای هر کشوری گفت: شرایط جنگ جهانی باعث شد این تکنولوژی در ابتدا به عنوان تجربه‌ای مهار نشده ایجاد و پس از آن به صورت علمی در قالب رآکتور مورد توجه کشورها قرار گیرد. وی ادامه داد: رآکتور هسته‌ای، دستاورد کوچک شده تمام تکنولوژی‌هاست و سطح ایمنی کشور را بالا می‌برد. رئیس سابق سازمان انرژی اتمی با طرح این سؤال که چرا پرونده ما به شورای امنیت سازمان ملل رفت، گفت: غرب دید که کشور ما در حال پیشرفت است و در واقع ما داشتیم کارآمدی نظام را نشان می‌دادیم و راه صدور انقلاب نیز همین بود. عباسی بهانه‌تراشی‌های آژانس مبنی بر انحراف ایران از ان‌پی‌تی را دستمایه ساختن پرونده برای ایران خواند و افزود: آمانو تمام این موارد را در گزارش شماره 65 خود در سال 2014 به‌عنوان انحراف ایران از ان‌پی‌تی‌ ارائه داده است. وی تصریح کرد: ما زمانی که آژانس مدعی انحراف ایران از ان‌پی‌تی‌ شد گفتیم مدارک این مساله را ارائه کنید ولی آنها گفتند مدرک ارائه نمی‌کنیم و شما باید این مساله را قبول کرده و مدارک را به ما بدهید.
 

شهادت حکیم «شیخ شهاب‌الدین سهروردی» معروف به «شیخ اشراق» (587ق)
ابوالفتح یحیى بن حَبَش سُهرِوَردی ملقب به شهاب‌الدین، از بزرگان فلاسفه و حکمای اسلامی است که در فقه، حدیث و دیگر علوم متداول زمان، مهارت داشت. وی حکمت و اصول فقه را از مجدالدین جبلی آموخت و از اساتید دیگر نیز بهره برد. شیخ شهاب‌الدین سالک مسلک اشراق بود که مبتنی بر ذوق و کشف و شهود و اشراقات انوار قلبی است. او این مبانی را مطرح و منتشر ساخت و به سیر و سلوک پرداخت. در طریقه اشراق، عقل و استدلال برای رسیدن به حقایق کافی نیست، بلکه سیر و سلوک عرفانی نیز برای رسیدن به معرفت ضروری به شمار می‏رود. این عارف مسلمان سرانجام به حَلَب رفت و از لحاظ علمی بر علمای آن سامان برتری جست و مورد لطف حاکم منطقه قرار گرفت. اما دیدگاه‏های فلسفی و عرفانی سهروردی باعث خشم مخالفان وی شد. پس از مدتی، بدگویىِ علمای حَلب از شیخ، حاکم را به قتل سهروردی مصمم ساخت و سرانجام وی را در 36 یا 40 سالگی به قتل رساندند. البته شکل قتل وی به صُوَر مختلف نقل شده است. حاکم پس از مرگ شیخ پشیمان شد و مسبّبان این عمل را مجازات نمود. سهروردی با وجود عمر کوتاه خویش کتاب‏های متعددی به فارسی و عربی نوشته است که از آن میان می‏توان به حکمه الاشراق، المبدأ و المعاد به عربی و آواز پر جبرئیل و عقل سرخ به زبان فارسی اشاره کرد.
انحلال حزب نازی آلمان در پی شکست این کشور از متفقین (1945م)
با انحلال حزب ناسیونال سوسیالیست آلمان مشهور به حزب نازی، دوران اقتدار و سلطه این حزب که با استفاده از دیکتاتوری، خشونت و سرکوب شدید، از سال 1932م زمام امور آلمان را به دست گرفته بود، به پایان رسید. حزب نازی که در اکتبر 1920م ایجاد شده بود در سال 1933م دو میلیون عضو داشت و در سال‌های بعد 6 میلیون نفر را جذب خود کرد. این حزب قصد داشت با اتحاد ملل آلمانی‌زبان، آلمان مقتدری ایجاد کند که بتواند مرزهای خود را گسترش دهد. حزب نازی پس از شکست آلمان در جنگ دوم جهانی از هم پاشید و برای همیشه غیرقانونی اعلام شد.
مرگ «جوزف مک کارتی» سناتور آمریکایی و بنیانگذار مکتب «مک کارتیسم» (1957م)
جوزف مک کارتی، سیاستمدار معروف آمریکایى، در سال 1909م به‌دنیا آمد. او پس از اتمام تحصیلات خود وارد فعالیت‏های حزبی گردید و در37 سالگی به نمایندگی سنای آمریکا برگزیده شد. مدتی پس از فرار چیانکایچک، رهبر چین ملی که مورد حمایت آمریکا بود، مک‌کارتی در نطق شدیداللحنی اعلام کرد که شکست دولت آمریکا در چین، به سبب وجود کمونیست‏ها در وزارت خارجه آمریکاست. سخنان تند مک‏کارتی باعث شد دستگاه قضایى آمریکا به پیگیری این اتهام بپردازد. از قضا اتهام مک‌کارتی واقعیت داشت و تعداد زیادی از کارمندان وزارت خارجه به عنوان جاسوسان کمونیست از کار برکنار شدند و تحت بازجویى قرار گرفتند. انتشار خبر بازداشت این افراد، موجی از تبلیغات ضدکمونیستی را در مطبوعات و محافل سیاسی آمریکا به همراه آورد. این موج که مک‏کارتیسم لقب گرفت و به مدت چندین سال افکار عمومی مردم آمریکا و جهان را به خود مشغول داشت، باعث شد که تمامی حرکات کمونیست‏ها با بدبینی شدید ارزیابی شود و از این پس دولت ‏نیز نسبت به کل تحرکات دولت‏های کمونیستی حساسیت فراوانی از خود نشان دهد. از جمله آثار این بدبینی، راسخ‏تر‌شدن عزم آمریکا برای شرکت گسترده و فعال در جنگ کره در سال‌های 1950 تا 1953م بود. جوزف مک‌کارتی با افکار و عقاید تند ضدکمونیستی خود، هرگونه افکار لیبرال و ترقی‏خواه را به کمونیسم نسبت می‏داد. به پیشنهاد او کمیته‏های تحقیق کنگره و مراجع قضایى آمریکا، بسیاری از مقامات آمریکایى، دانشمندان، نویسندگان و هنرمندان را تحت تعقیب و بازجویى قرار دادند و عده زیادی را به اتهام تمایلات کمونیستی از کار برکنار کردند. اصطلاح مک‌کارتیسم تا سال‌ها در مباحث سیاسی برای بیان طرز تفکر کسانی که هر جریان لیبرال و مخالفی را به کمونیست‏ها نسبت می‏دهند یا به هر جریان مخالفی برچسب کمونیستی و گرایش‏های دست چپی می‏زنند، به کار می‏رفت. جوزف مک‌کارتی سرانجام در چهارم مه 1957م در 48 سالگی جان سپرد.

حسین بابازاده مقدم: اظهار نظرهای علی یونسی در جمع یهودیان شیراز تا حدود بسیار قابل‌ملاحظه‌ای واجد صفات سخنان فرقه‌ای و معنویت‌های منفک از دین است.
وقتی می‌گوییم فلان اظهارنظر فرقه‌ای است، یعنی اینکه آن جملات واجد و دربرگیرنده گذاره‌های فرقه‌ای و برداشت‌های انحرافی و آلوده از معنویت بوده و سرشتی یگانه در برداشت‌های ناروا از عرفان و شناخت دارد. به این اعتبار وقتی اظهار نظرهای دستیار رئیس‌جمهور در امور قومیت‌ها را که در جمع یهودیان شیراز بیان شده مرور می‌کنیم، نشانه‌های فرقه‌ای موج می‌زند.
علی یونسی در جریان سخنرانی برای یهودیان شیراز که پس از مراسم عبادی ایشان برگزار شده است، ضمن طرح نقطه‌نظرات شخصی‌اش درباره تاریخ ایران و ادیان با روایتی «یهودی و عبرانی» برخی نکات را بر زبان رانده است که دقیقا معادل فرقه‌ای دارد. او صرف نظر از اینکه در این مراسم که متعلق به یک اقلیت مذهبی بوده، نباید به‌عنوان یک روحانی به نقاط‌ضعف جامعه ایمانی مسلمان و شیعه وارد می‌شد به طرح بحث سینه‌زنی در جمعی پرداخته است که خود آنان از منتقدان آیین و اندیشه‌های شیعه تلقی می‌شوند که خود حاوی همذات‌پنداری سخنران با جمعی است که اظهاراتش را در آن بیان کرده است. خود شما هم شاید این تجربه را داشته باشید که وقتی در یک جمع غریبه از موضوعاتی درباره یک عضو از خانواده‌تان سخن می‌گویید در واقع این اقدام بخش قابل ملاحظه‌ای از بعد روانی‌اش ناشی از حس نزدیکی به مخاطب است و ناشی از حس یک ناراحتی مشترک که در واقع یک خطای بسیار قابل ملاحظه از سوی فردی است که عنوان مشاور و دستیار رئیس‌جمهور کشوری به بزرگی ایران را یدک می‌کشد. همانطور که ملاحظه می‌کنیم در این عبارت عملا هم سینه‌زنی و هم فرهنگ شیعه مورد نقد و تهمت قرار گرفته است: «فرهنگ ایران عرفان‌طلب است و بیشتر روح دین و مذهب را طلب می‌کند تا ظواهر مناسک را اما می‌بینیم که گاه سینه‌زنی را تا پاسی از شب انجام می‌دهد اما زمان اندکی برای نماز اختصاص می‌دهد». اما باید از علی یونسی سؤال شود این عرفان و عرفان‌طلبی مورد اشاره در فرهنگ ایرانی ناظر بر چیست؟ اگر ناظر بر دین نیست پس چگونه می‌توان آن را به‌عنوان عرفان تلقی کرد. خود وی در بخش دیگری از سخنانش کار را برای جویندگان پاسخ ساده‌تر کرده و گفته است: «عبادت، ارتباط فرد با خداست؛ با هر زبان و بیان که باشد مهم نیست، شاید شما هم قصه حضرت موسی(ع) با شبان را در مثنوی مطالعه کرده باشید. البته در مقام صحت آن نیستیم اما یک حقیقت را مولوی می‌خواسته عنوان کند و آن ارتباط انسان با خداست که ارتباطی عبادی است و این ارتباط در هر دینی دیده می‌شود».
اگر این اظهارنظر علی یونسی صحیح باشد، بنابر این کسانی که با ادبیات آیین‌های بودیسم و هندوئیسم و بت‌پرستی و نظایر آن نیز عبادتی را انجام می‌دهند چون ناظر بر عبادت است یک احساس خوب و معنوی را تداعی می‌کند.
اگر زبان و بیان عبادت مهم نباشد، اساسا شریعت و فقه را چگونه می‌توان در جامعه تجویز کرد و چگونه فردی که عنوان روحانی را یدک می‌کشد، می‌تواند اینگونه تفسیر نادرستی از معنویت را اشاعه دهد. برای گرایش‌های معنوی و فرقه‌ای که در دولت اینچنین عیان است باید بسیار نگران بود، چرا که تاکنون و در دوره‌های مختلف هیچ یک از بخش‌های نظام در هیچ یک از دولت‌ها توافق نظر برای مقابله با اندیشه‌های فرقه‌ای را کنار نگذاشته و همواره با آن حساس و ظریف برخورد کرده‌اند و این گرایش یونسی، نقطه مقابل سیاست‌های کلان نظام در بحث‌های مرتبط با مباحث معنوی است.
  نزدیکی حکومت بنی‌اسرائیل در نسل جدید و اصلاح‌طلبان!
این جمله یکی از عبارت‌های بسیار جالب سخنرانی یونسی در جمع یهودیان شیراز به شمار می‌آید: «حتی امروز حکومت بنی‌اسرائیل هم در نسل جدید به آنچه نسل جوان ایران درباره همزیستی و اصلاح‌طلبی می‌گوید، نزدیک شده است». در واقع علی یونسی با یک تیر چند نشان زده است. از یکسو گرایش اصلاح‌طلبان به برقراری ارتباط با یهودیان در سرزمین‌های اشغالی را افشا کرده و از سوی دیگر نشان داده است در اصلاح‌طلبی ایرانی و اصلاح‌طلبی یهودی وجه اشتراکاتی وجود دارد و عملا این ادعای دیرینه ما درباره ارتباط اصلاح‌طلبان با صهیونیست‌ها را به‌نوعی تایید کرده است.
اگر خود وی بتواند از این عبارت چندپهلو  و مبهمی که بیان کرده است، معادل دیگری بتراشد نگارنده نیز ادعای او را می‌پذیرد اما واقعیت امر چیز دیگری است و در واقع همان نکته اصلی است که خود وی رسما بدان اشاره کرده است. وی در بخش دیگری از سخنانش به تحریف اهداف پیامبران الهی پرداخته و در اظهار نظری بدون مبنا گفته است: «پیام مشترک همه پیامبران این است که ما همه به زبان خود عبادت می‌کنیم، نه من به فکر مسلمان کردن شما باشم نه شما به دنبال آن باشید که تفکر دینی خود را غالب کنید، در کنار هم زندگی کنیم، کلاه سر هم نگذاریم، همدیگر را آنگونه که هستیم بپذیریم و رسالت دین را رسالت اخلاقی آن بدانیم. دین نیامده ما را از هم جدا کند و به جان هم بیندازد، دین آمده تا ما را با هم مهربان کند، رابطه ما را با خدا خوب کند».
 باید از یونسی سؤال کرد آیا به این سادگی می‌شود اهداف پیامبران را تحریف کرد و این حقیقت را کتمان کرد که همه پیامبران الهی از آدم(ع) تا خاتم(ص) برای دعوت به اسلام به زمین آمده‌اند؟! یونسی در بخش‌های دیگری از این سخنان برخی ادعاهای صهیونیست‌ها درباره کورش و کشفیات تازه تاریخی را مورد تایید قرار داده است که از جمله جعلیات تازه صهیونیسم در زمینه‌های تاریخی به شمار می‌آید که خود جای نقد بسیار دارد. چنانچه دستیار رئیس‌جمهور در امور اقلیت‌های مذهبی و قومیت‌ها تفاوت قرائت‌های صهیونیستی از یهودیت را نمی‌شناسد باید از آن به چه کسی شکایت برد و چه فردی را مسؤول شناخت و این بی‌اطلاعی عمیق یا تجاهل عامدانه چه اثرات زیانباری را برای کشور به همراه دارد؟ جولان فرقه‌های انحرافی زیر پرچم حمایت‌های دولتی از جمله تهدید‌های بسیار جدی است که با وجود عناصری همچون علی یونسی که نقش بسزایی هم در دولت سایه دارد، باید انتظار داشت. با مرور اظهارنظرهای وی درباره یهودیان، تاریخ و ایران، همان سخنان جنجال برانگیز رحیم مشایی در دولت قبل تداعی می‌شود که نتیجتا سبب شد دولت، مشروعیت خود را در میان بسیاری از حامیان سنتی خود از دست بدهد.  اگرچه اینگونه اظهارنظرها بنابر دلایل متعددی من‌جمله برخوردهای شدید با رسانه‌های منتقد کمتر رسانه‌ای می‌شود اما به‌نظر می‌رسد علی یونسی دوست دارد مشایی دولت روحانی باشد.

آخه یکی نیست به این پسرها بگه، عزیزم شما با این قیافه‌ت دور موهاتم خالی کنی که شبیه سبزه عید میشی!