حجت‌الاسلام والمسلمین سیدسعید  لواسانی: بحث در مقام «مُخلَصین» بود، اجازه دهید در این یادداشت روایتی از امام صادق علیه‌السلام نقل کنیم. این روایت در «بحارالانوار؛ ج 67؛ ص 25» نقل شده است. امام صادق سلام‌الله علیه می‌فرمایند: «إِنَّ أُولِی الْأَلْبَابِ الَّذِینَ عَمِلُوا بِالْفِکْرَه حَتَّى وَرِثُوا مِنْهُ حُبَّ الله. صاحبان خرد و صاحبدلان با فکرت عمل می‌کنند تا اینکه از آن حب خدا را به ارث می‌برند.» فکرت، اندیشه ناب است که از عقل قدسی برخاسته و به دنبال حقیقت هستی و ملکوت اشیاء است. منظور از اینکه حب خدا را به ارث می‌برند، آن است که حب خدا قلب آنان را پر می‌کند. «فَإِنَّ حُبَّ الله إِذَا وَرِثَهُ الْقَلْبُ وَ اسْتَضَاءَ بِهِ أَسْرَعَ إِلَیْهِ اللُّطْفُ» «آنگاه که حب خدا، ارث دل سالک شد و آن را روشن کرد، لطف در آن سرعت می‌گیرد.» آنکه در مقام اخلاص پیش رفت و قلبش پر از محبت خدا شد، لطف خدا وجود او را پر می‌کند و به مقام «مُخلَصین» بارش می‌دهد. «فَإِذَا نَزَلَ اللُّطْفُ صَارَ مِنْ أَهْلِ الْفَوَائِدِ» «هنگامی‌که به مقام لطف بار داده شد، اهل فایده‌ها می‌شود» وجودش فایده پیدا می‌کند و از هستی‌اش بهره‌ها می‌برند. «فَإِذَا صَارَ مِنْ أَهْلِ الْفَوَائِدِ تَکَلَّمَ بِالْحِکْمَه..» «چون از اهل فایده‌ها و بهره‌ها شد، حکیمانه سخن می‌گوید.» یعنی حکمت به زبان و قلبش جاری می‌شود. در تعبیر بلندی از رسول خدا صلی‌الله علیه‌و‌آله‌و‌سلم وارد شده است: «مَنْ‏
أَخْلَصَ‏ لله‏ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً ظَهَرَتْ یَنَابِیعُ الْحِکْمَه.. مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِهِ» [جامع الاخبار: 94] «کسی که 40 روز برای خدا خالص شود، چشمه‌های حکمت از قلبش به زبانش جاری می‌شود.» یا در روایت دیگری وارد شده است که آن حضرت فرمودند: «مَنْ‏ أَخْلَصَ‏ لله‏ أَرْبَعِینَ یَوْماً فَجَّرَ اللهُ یَنَابِیعَ الْحِکْمَه.. مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِه» [عده الداعی: 232]‏ «کسی‌که 40 روز برای خدا خالص شود، خدا چشمه‌های حکمت را از قلب او بر زبانش می‌جوشاند» که در این روایت بیان می‌فرماید که جوشاندن چشمه‌های حکمت- مستقیماً و بدون واسطه فرد- کار خداست، یعنی بنده به مقام «مُخلَصین» رسیده است. «وَ إِذَا تَکَلَّمَ بِالْحِکْمَه.. صَارَ صَاحِبَ فِطْنَه» «چون با حکمت سخن گفت، دارای فطنت می‌شود.» فطنت، هوشیاری و دانایی الهی است. به تعبیر روایت فراست و درک باطنی و شهودی مومنانه است، که او با نور خدا همه امور را می‌بیند: «قَالَ رَسُولُ الله صلی‌الله علیه و آله و سلم: اتَّقُوا فِرَاسَه الْمُؤْمِنِ‏ فَإِنَّهُ یَنْظُرُ بِنُورِالله عَزَّوجَل» [الکافی: 1/218]‏
«فَإِذَا نَزَلَ مَنْزِلَه.. الْفِطْنَه عَمِلَ فِی الْقُدْرَه» «چون به مقام فطنت راه یافت، با قدرت عمل می‌کند.» خواننده محترم به سیره حضرت امام مراجعه کند، معنای این بخش را به‌خوبی می‌فهمد. «فَإِذَا عَمِلَ فِی الْقُدْرَه.. عَرَفَ الْأَطْبَاقَ السَّبْعَه» «هنگامی‌که به مقام توانمندی الهی رسید، طبقات و حالات هفت‌گانه را می‌شناسد و به ملکوت آسمان‌ها و زمین بار می‌یابد» «فَإِذَا بَلَغَ هَذِهِ الْمَنْزِلَه.. صَارَ یَتَقَلَّبُ فِی فِکْرٍ بِلُطْفٍ وَ حِکْمَه.. وَ بَیَانٍ» «چون به منزلت والای مذکور راه یافت، با لطف و حکمت و بیان الهی به مقام فکر منتقل می‌شود» لطف و حکمت و فکر در این مقام به مراتب بالاتر از حکمت و لطف و فکر در عبارات گذشته است. «فَإِذَا بَلَغَ هَذِهِ الْمَنْزِلَه.. جَعَلَ شَهْوَتَهُ وَ مَحَبَّتَهُ فِی خَالِقِهِ» «چون به این منزلت رفیع الهی راه یافت، همه شهوت و محبتش- صرفاً و بدون هیچ‌گونه شرکی خفی و اخفایی- در آفریننده‌اش خلاصه می‌شود. «فَإِذَا فَعَلَ ذَلِکَ نَزَلَ الْمَنْزِلَه.. الْکُبْرَى فَعَایَنَ رَبَّهُ فِی قَلْبِهِ وَ وَرِثَ الْحِکْمَه.. بِغَیْرِ مَا وَرِثَهُ الْحُکَمَاءُ وَ وَرِثَ الْعِلْمَ بِغَیْرِ مَا وَرِثَهُ الْعُلَمَاءُ وَ وَرِثَ الصِّدْقَ بِغَیْرِ مَا وَرِثَهُ الصِّدِّیقُونَ» «چون چنین کرد، به منزلت بزرگی فرود می‌آید. پس در قلبش خدا را می‌بیند و حکمت را غیر آنچه حکیمان به ارث برده‌اند، به ارث می‌برد و علم را جز از راهی که دانشمندان کسب کرده‌اند- از خدا - به ارث می‌برد و صدق را از غیر راهی که به صدیقون داده شده است، دارا می‌شود» یعنی راه «مُخلَصین» راهی مخصوص خودشان است که دیگران در آن با ایشان شریک نیستند. «إِنَّ الْحُکَمَاءَ وَرِثُوا الْحِکْمَه.. بِالصَّمْتِ وَ إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرِثُوا الْعِلْمَ بِالطَّلَبِ وَ إِنَّ الصِّدِّیقِینَ وَرِثُوا الصِّدْقَ بِالْخُشُوعِ وَ طُولِ الْعِبَادَه فَمَنْ أَخَذَهُ بِهَذِهِ الْمَسِیرَه إِمَّا أَنْ یَسْفُلَ وَ إِمَّا أَنْ یُرْفَعَ وَ أَکْثَرُهُمُ الَّذِی یَسْفُلُ وَ لَا یُرْفَعُ إِذَا لَمْ یَرْعَ حَقَّ الله وَ لَمْ یَعْمَلْ بِمَا أُمِرَ بِهِ فَهَذِهِ صِفَه.. مَنْ لَمْ یَعْرِفِ الله حَقَّ مَعْرِفَتِهِ وَ لَمْ یُحِبَّهُ حَقَّ مَحَبَّتِهِ فَلَا یَغُرَّنَّکَ صَلَاتُهُمْ وَ صِیَامُهُمْ وَ رِوَایَاتُهُمْ وَ عُلُومُهُمْ فَإِنَّهُمْ‏ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَه» «زیرا حکیمان، حکمت را با سکوت، دانشمندان، دانش را با خواست و اراده، صدیقین، صدق را با خشوع و عبادت‌های طولانی به ارث برده‌اند اما کسی که این سه را از این راه دریافت کند، معلوم نیست به مقصد برسد زیرا روندگان این راه یا سقوط می‌کنند یا بالا می‌روند و بیشتر آنان هم سقوط می‌کنند و بالا نمی‌روند. چون حق خدا را- چنانچه شایسته است- رعایت نمی‌کنند و به آنچه خدا فرمان داده است، رفتار نمی‌کنند. بنابراین با این ویژگی‌ها چنانچه حق معرفت الهی است، خدا را نمی‌شناسند و چنانچه شایسته عشق به خداست، محبت به او پیدا نمی‌کنند و نماز‌ها و روزه‌ها و روایات و دانش‌هایش آنان را به غرور می‌اندازد. آنان «گورخران رمیده‌ای بیش نیستند.» ملاحظه می‌فرمایید که امام علیه‌السلام چگونه حقیقت را برای ما روشن فرمودند که جز راه اخلاص که سالک را از مقام «مُخلِص» به مقام و منزلت «مُخلَص» می‌رساند و معرفت و محبت خدا را در قلب و جان او نهادینه می‌کند، چه خطرهایی در پیش رو دارد که کسانی که راه دیگری را می‌روند چونان گورخرانی رمیده هستند که از حق می‌گریزند و این استناد به آیه 50 سوره مبارکه مدثر است که روی‌برگردانندگان از حق را به آن تشبیه کرده است و به جان خودم سوگند، تشبیهی شگرف و گویاست که چنین افرادی چون گورخرانی هستند که شیر به آنان حمله می‌کند و آنان از ترس چنان فرار می‌کنند که اصلاً به هیچ‌چیزی توجه ندارند و در نهایت به دام می‌افتند.
 

با تشدید درگیری‌ها در عراق قیمت جهانی طلا ۱۰ دلار افزایش یافت و به ۱۲۷۳ دلار در هر اونس رسید. به گزارش تسنیم، در حالی که درگیری‌ها در عراق می‌تواند جذابیت بازار طلا را افزایش دهد، قیمت فلز زرد دیروز به 1273 دلار در هر اونس رسید. قیمت طلا در روز جمعه نسبت به معاملات روز ماقبل آن بیش از 10 دلار در هر اونس افزایش داشت. قیمت طلا پس از کاهش بیش از 3درصدی در ماه مه، از ابتدای ماه جاری میلادی تاکنون تقریبا 2 درصد افزایش یافته است. برایان لان، تحلیلگر بازار طلا در سنگاپور گفت: «پس از آنکه قیمت‌ها اندکی کاهش یافت، ما شاهد برخی خریدهای فنی بودیم. در بازارهای دیگر، شاخص سهام‌های آسیایی کاهش یافت و قیمت نفت خام با توجه به افزایش درگیری‌ها در عراق، به نزدیکی بالاترین رقم در 9 ماه گذشته رسید.

سیدعابدین نورالدینی: سال 88 عده‌ای از اصلاح‌طلبان شعار «نه غزه نه لبنان» سر دادند. شعاری که 24 ساعت قبل از آنکه در چند خیابان تهران گفته شود، از رادیو اسرائیل مطرح شد. شاید بسیاری اکنون دلیل این شعار را فهمیده باشند که چگونه ظرفیتی که باید در جهان اسلام علیه اسرائیل و آمریکا بسیج می‌شد تبدیل به النصره و داعشی شده که مرز‌های ایران را دروازه‌های بهشت خود می‌داند. اکنون دیگر همه فلسفه تشکیل داعش را می‌دانند. اگر تا دیروز و با جنگ صلیبی جورج بوش علیه مسلمانان، کارکرد طالبان و القاعده علیه آمریکا و رژیم صهیونیستی بسیج شده بود اما اکنون آمریکای اوباما داعش را از دل بحران سوریه ایجاد می‌کند تا این‌بار تلاش کند این ظرفیت را علیه ایران و جریان مقاومت در منطقه متمرکز کند. «نه غزه نه لبنان» چه دانسته گفته شده باشد چه ناآگاهانه، عملا علیه تلاش‌های فرامرزی ایران برای تقویت انسجام جهان اسلام علیه نظام سلطه و مقوم تلاش آمریکا برای تقابل شیعه – سنی در جهان اسلام بود. اصلاح‌طلبان اکنون نسبت به پیشروی داعش تا چند ده کیلومتری مرزهای ایران چه توضیحی دارند؟ آیا به اشتباهاتشان معترفند؟
شاید گفته شود این تنها یک شعار از دل ناآرامی‌های فتنه 88 بود و تنها گزاره مورد استناد در این بحث است اما بررسی رفتار اصلاح‌طلبان طی سال‌های اخیر نشان می‌دهد تفکر معیوبی که از دل آن «نه غزه نه لبنان» بیرون می‌آید؛ یک سلسله رفتارها و مواضعی را در قبال تحولات منطقه اتخاذ کرده که می‌تواند موجب تحکم محتوای این نوشته شود. موضع اصلاح‌طلبان در قبال تحولات سوریه چه بود؟ آیا آنها تحولات سوریه را در امتداد «بهار عربی» ارزیابی نمی‌کردند؟ کدام جریان سیاسی در ایران به بشار اسد «دیکتاتور» می‌گفت؟ در کدام جریان سیاسی عده‌ای «ایران» را مقصد بعدی انقلاب‌های منطقه می‌دانستند یا اینکه آرزوی رسیدن این انقلاب‌ها به ایران را داشتند؟ در اوج بحران سوریه همین اصلاح‌طلبان به اسد «دیکتاتور» می‌گفتند و جمهوری اسلامی را به خاطر دفاع از اسد شماتت می‌کردند. چه کسی اسد را به صدام تشبیه و سرنوشت صدام را برای پسر حافظ اسد پیش‌بینی کرد؟ اسد با همین داعشی می‌جنگید که اکنون در نزدیکی مرزهای ایران است ولی در ایران اصلاح‌طلبان و تکیه‌گاه اصلاحات می‌خواستند پشت اسد را خالی کنند. آیا این ادامه منطق معیوب «نه غزه نه لبنان» نبود؟
باز هم نمونه‌های دیگری در خطاهای فاحش این تفکر معیوب سیاسی در حوزه امنیت ملی و سیاست خارجی را می‌توان شاهد آورد. مگر در جنگ بوش پدر علیه صدام، همین چهره‌های اصلاح‌طلب نبودند که با استناد به ماجرای «خالدبن ولید» مدعی بودند ایران باید دست از بی‌طرفی برداشته و از صدام در مقابل آمریکایی‌ها حمایت کند؟! جمهوری اسلامی ایران باید از صدام حمایت می‌کرد؟! صدامی که در مانیفست تکفیری‌های وهابی و داعش «خودی» است و دخترش برای پیوستن به داعش اعلام آمادگی و از سعودی برای حمایت از داعش تشکر کرده است؟ صدامی که داعش دست به قبر او در تکریت نزد؟
در ماجرای افغانستان و شهادت دیپلمات‌های ایرانی در مزارشریف هم شورایعالی امنیت ملی دولت خاتمی تشکیل جلسه داد و با اکثریت آرا حمله نظامی ایران به افغانستان را تصویب کرد و قطعا اگر رهبری مخالفت نمی‌کردند؛ فرزند نامشروع القاعده همان زمان متولد می‌شد و داعش در شرق ایران اعلام موجودیت می‌کرد. آیا داعش در ماهیت تفاوتی با اشرار وهابی مزاحم در شرق ایران دارد؟ عبدالمالک ریگی از کدام خاستگاه به ظاهر دینی برخاست؟ سفرهای دائمی ریگی به عربستان‌سعودی و دیدارهای او با بندر بن‌سلطان برای چه بود؟! سرمایه‌گذاری‌های آمریکایی‌ها روی این شرور وهابی برای چه بود؟ ریچارد هالبروک، نماینده ویژه اوباما در افغانستان و پاکستان چرا با ریگی قرار ملاقات گذاشته بود؟ ملاقاتی که قرار بود در یکی از پایگاه‌های نظامی آمریکا در قرقیزستان برگزار شود و ریگی هرگز به آن نرسید. شاید زمان آن رسیده باشد که اصلاح‌طلبان توضیح دهند چرا در اوج فتنه 88، عبدالمالک ریگی با اعلام حمایت از فتنه، آمادگی خود را برای آموزش نظامی سبزها اعلام کرد؟ آیا حمایت ریگی در امتداد همان «نه غزه نه لبنان» قابل تفسیر نیست؟ در همین جریان آزادسازی مرزبانان ایرانی، آیا رفتار عزتمندانه‌ای صورت گرفت؟ جیش‌العدل همان بازماندگان ریگی هستند.
ماجرای نامه به دنیس راس را یادتان هست؟ در اوج لشکرکشی آمریکا به منطقه یک مقام مسؤول در دولت آقای خاتمی به دنیس راس، مشاور ارشد جورج بوش نامه نوشت و خلع سلاح حزب‌الله و حماس را پیشنهاد داد. این نامه با یک اقدام ظریف، توسط نیویورک‌تایمز منتشر شد تا موضوع مورد توجه رسانه‌ها و محافل آمریکایی‌ قرار گیرد. آیا خلع سلاح حماس و حزب‌الله معنایی جز «نه غزه نه لبنان» دارد؟
اصلاح‌طلبان کارنامه پر اشتباهی در صحنه مواجهه با تروریسم و بویژه تروریسم تکفیری دارند و بعضا همین اشتباهات آسیب‌هایی جدی به منافع جمهوری اسلامی ایران وارد کرده است. بگذارید این موضوع با صراحت گفته شود. بخش وسیعی از جریان اصلاح‌طلب در صحنه مواجهه و مقابله جمهوری اسلامی ایران با آمریکا و بویژه در موضوع تروریسم، نه‌تنها نظام را همراهی نمی‌کنند بلکه بعضا مزاحمت‌هایی نیز برای کشور ایجاد می‌کنند.
طی سال‌های اخیر کدام اقدام جریان اصلاح‌طلبی را می‌توان آدرس داد که در تقابل با آمریکا و تروریسم تکفیری دست‌ساز آمریکا در منطقه تعریف شده باشد؟ نه تنها تقابلی نیست که متاسفانه گزاره‌های زیادی وجود دارد که خلاف آن را ثابت می‌کند. به هر حال جریانی که سال 88 از اوباما استمداد می‌طلبید، قاعدتا حتی از پیروزی اولیه آمریکا در اوکراین هم به وجد می‌آید.
***
یک بار در سال 87 رهبر انقلاب خطر «شاه سلطان حسین»‌ها و تفکر شاه سلطان حسینی را برای کشور گوشزد کردند. اکنون به مرور خطر این تفکر برای توده‌های مردم آشکار و ملموس می‌شود. ایران همچنان سیاست‌های اصولی خود را در منطقه و به طور کلی در سیاست خارجی دنبال می‌کند و ظرفیت مردم و دولت عراق به راحتی می‌تواند غده چرکین داعش را برطرف کند؛ اما به 2 نکته باید توجه داشت.
1ـ اکنون که حقانیت تفکر مقاومت و سیاست‌های رسمی جمهوری اسلامی در منطقه ملموس‌تر شده، این را باید گفت که داعش نه خطر اصلی و نه دشمن اصلی ما است. داعش اسباب دست پنهانی است که خوب می‌داند لشکرکشی بوش به منطقه چه ضربه‌ای به حیثیت و منافع آمریکا وارد کرده است و اکنون به دنبال جبران آن است. دشمن اصلی مردم ایران اکنون رو در روی ما، حقوق هسته‌ای ما را طلب می‌کند. آمریکا دشمن اصلی ما است نه تروریست‌هایی که با یک اشاره جابه‌جا می‌شوند. آمریکا دشمن اصلی ما است که اظهارات چند روز اخیرش درباره تحولات عراق نشان می‌دهد برای ایجاد تقابل شیعه‌– سنی در عراق عجله دارد.
2 ـ آقای رئیس‌جمهور در جشن سالروز 24 خرداد حضور یافت و به سرعت به جلسه شورایعالی امنیت ملی رفت تا درباره اتفاقات عراق تصمیم‌گیری شود. شایسته بود آقای رئیس‌جمهور در شرایط فعلی به ضرورت انسجام ملی توجه کنند. تقسیم کردن مردم به اقلیت و اکثریت در شرایط فعلی چه ضرورتی دارد؟ در حالت عادی اقلیت 3/49 درصدی و اکثریت 7/50 درصدی بیشتر شبیه‌ جوک است. چه برسد به شرایطی که انسجام ملی یک ضرورت ویژه برای کشور است.

 

مهدی محمدی: درک مجموعه شرایط امنیتی که منجر به قدرت گرفتن انفجاری داعش در عراق شده، مستلزم توجه همزمان به 5 پدیده سازمان‌یافتگی، مداخله خارجی، ریشه‌های ایدئولوژیک، پیروزهای‌های نظامی (بویژه در سوریه) و دولت‌سازی در عراق است.  
به لحاظ امنیتی تهدید جدید شکل‌گرفته در عراق که خشونت بالا، گسترش سریع، پیش‌بینی‌ناپذیری و نداشتن رهبر قابل‌مذاکره جزو مهم‌ترین ویژگی‌های آن است، احتمالا از دل ملاحظات تاکتیکی و راهبردی زیر بیرون آمده است.
1- در تحلیل نخستین، برخی شواهد نشان می‌دهد گروه داعش وارد عراق شده تا از این کشور پول، امکانات و تجهیزات جمع‌آوری کند و به سوریه بازگردد. از این منظر، ورود داعش به عراق یک پیروزی نیست بلکه نتیجه تاکتیکی شکست آن در سوریه است و مرزهای غربی عراق به عنوان راه تنفس آن عمل کرده است. غارت بانک‌ها در موصل و شهرهای دیگر و انتقال سریع تجهیزات نظامی و غیرنظامی که داعش در عراق به غنیمت گرفته (بویژه تجهیزات به جا مانده از لشکرکشی آمریکا به عراق) این فرضیه را تقویت می‌کند. با این حال، روشن است این بازگشت هرگز یک بازگشت کامل نخواهد بود و داعش از طریق ائتلاف عملیاتی با منافقین و بقایای حزب بعث– که برخی از آنها هنوز هم در ارتش و دستگاه‌های امنیتی حضوری موثر دارند- و محاسبه روی همراهی بخش‌هایی از مردم و عشایر اهل‌سنت در عراق، برنامه‌ای بلندمدت برای حضور در این کشور دارد.
2- دومین مساله این است که می‌توان به فتنه داعش به مثابه روشی برای تغییر آرایش سیاسی در عراق نگاه کرد. ائتلاف آمریکا، اسرائیل و سعودی در ماه‌های گذشته همه تلاش خود را کرد تا اولا شیعه برای انتخابات به یکپارچگی نرسد، ثانیا حزب مالکی برنده انتخابات نشود و ثالثا شخص مالکی از کاندیداتوری برای پست نخست‌وزیری صرف‌نظر کند اما در هر سه این اهداف شکست خورد. شیعه کم و بیش یکپارچه ظاهر شد، ائتلاف قانون انتخابات را برد و مالکی هم‌اکنون کاندیدای نخست‌وزیری است. یکی از شیوه‌های تحلیل امنیتی فتنه داعش این است که اینگونه به مساله نگاه کنیم که آمریکا، اسرائیل و عربستان می‌خواهند حال که در محیط سیاسی قادر به شکست شیعه نبوده‌اند با ابزارهای امنیتی از آن امتیاز‌های سیاسی بگیرند. به همین دلیل است می‌بینیم آمریکایی‌ها خیلی زود استفاده از ادبیات «ضرورت گفت وگوی دولت با مخالفان» را شروع کرده‌اند، تقریبا هیچ کمک نظامی به دولت عراق ارائه نکرده‌اند و می‌توان حدس زد بزودی به عنوان فرشته نجات وارد میدان می‌شوند و از مالکی می‌خواهند یا کاندیدای نخست‌وزیری نشود یا امتیازهای بزرگ به اهل‌سنت واگذار کند.
3- نشانه‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه زمانی که همه توجهات به سمت سوریه بوده، آمریکایی‌ها ائتلافی از 5 گروه ایجاد کرده‌اند: 1- بقایای گروه القاعده در عراق 2- داعش در سوریه (که عمدتا تشکیل‌شده از جنگجویان خارجی است) 3- بقایای حزب بعث در میان مردم، ارتش و دستگاه اطلاعاتی عراق 4- منافقین و 5- برخی جریان‌های کُرد (عمدتا نزدیک به مسعود بارزانی). فتنه فعلی عراق به نوعی تست این شبکه‌سازی جدید است. بقایای گروه توحید و جهاد به رهبری ابومصعب زرقاوی (معدوم) اکنون رهبری ابوبکر بغدادی را به طور کامل پذیرفته‌اند، جنگجویان خارجی کاملا با بقایای حزب بعث شبکه شده‌اند، منافقین مشورت‌های ضدشیعی و اطلاعاتی به این گروه‌ها می‌دهند (در واقع آنها واسطه اصلی اسرائیل در صحنه هستند) و بخشی از جریان کرد هم در غیاب جلال طالبانی سعی می‌کند با تحت فشار قرار دادن بغداد امتیازهای اقتصادی و ژئوپلتیک بیشتر بگیرد. اگر همراهی‌های مردمی حتی جزئی با این تحرکات در استان‌هایی چون صلاح‌الدین و نینوا مشاهده شود، ممکن است آمریکایی‌ها به این جمع‌بندی برسند که حتی سناریوی تجزیه عراق هم قابل سرمایه‌گذاری است.4- برخی ارزیابی‌ها نشان می‌دهد داعش درصدد است تمرکز حملات خود را روی بغداد قرار دهد. این امر به عنوان جایگزینی برای تصرف دمشق
– که اکنون تقریبا به طور کامل از آن نا‌امید شد‌ه‌اند- مطرح شده است. برخی ارزیابی‌ها نشان می‌دهد داعش قصد دارد یک پایتخت را اشغال و آن را به عنوان مرکز دولت خود اعلام کند. پیش‌فرض چنین سناریویی این است که داعش باید بتواند نیروی خود را میان سوریه و عراق تقسیم کند و این به نوبه خود یعنی به این گروه وعده ارائه امکانات و تجهیزات بیشتر داده شده است.
بر این اساس، سناریوی محتمل در روزهای آینده این است که بخشی از داعش متمرکز بر بغداد شود و بخشی دیگر به سوریه بازگردد.
5- از منظر ارزیابی فرصت‌محور، البته مزایایی هم در ورود داعش به عراق نهفته است. فرصت اول این است  که با ورود داعش به عراق، امکان ایران برای ضربه زدن به آن بسیار بیشتر می‌شود. آسیب‌پذیری داعش وقتی صرفا در سوریه متمرکز بود، با وضعیت فعلی که در نزدیکی مرزهای ایران پهن شده به‌هیچ‌وجه قابل مقایسه نیست. فرصت دوم، تقسیم نیروی داعش میان عراق و سوریه است که به‌طور طبیعی به کاهش توان آن در سوریه و در نتیجه ضربه‌پذیر‌تر شدن آن در مقابل حملات نیروهای دولتی و مردمی حامی اسد منجر خواهد شد. هر چه پیروزی‌ها در سوریه جدی‌تر شود، سوری‌ها و محور مقاومت بیشتر در موقعیتی خواهند بود که تکلیف داعش را در عراق یکسره کنند.

میگن تو عربستان چهارشنبه رو روز اول جام جهانی اعلام کردن!
درسته!

 با این منطق که با زور نمی‌شود مردم را به بهشت برد، باید هر کس هر کاری دلش خواست، انجام دهد و هیچ کس هم حق ندارد اگر کسی جرمی مرتکب شد با او برخورد کند. اگر این حرف را یک منورالفکر می‌زد، یک چیزی. آیا این حرف از یک روحانی با آن سوابق انقلابی پذیرفته است که هنوز بر آن اصرار می‌کنند؟!
طاهرپور

 یک روز اجرای حدود شرعی، به بهشت بردن با شلاق تعبیر می شود، روز دیگر از رفع‌فیلتر قانونی شبکه‌های اجتماعی جاسوسی دشمن می‌گویند، یک روز از دولت دینی و دین دولتی سخن رانده می‌شود و تئوری‌های عجیب هم در این زمینه‌ها و موضوعات ارائه می‌شود. ما نمی‌دانیم برای رفع مشکلات معیشتی و بهبود اوضاع اقتصادی و پایان جنجال‌های دولت قبل، رئیس‌جمهور انتخاب کرده‌ایم یا نظریه پرداز؟!
رفیعی

 از آقای دکتر روحانی درخواست داریم یک روز به‌طور ناشناس به گردش در همین تهران بپردازند تا بدانند هنوز که فرهنگ به خود مردم واگذار نشده، مثلاً در امر حجاب چه فاجعه‌ای در حال رخ دادن است. اگر آزادی بی‌بند و بار رایج شود و فرهنگ به خود مردم اعم از هر قشر واگذار شود تا هر که هرچه خواست کند، انتظار می‌رود فرهنگ ملی و اسلامی به سرعت تغییر کند و آن شود که نباید.
یک شهروند

علیرضا قزوه:

و بی‌گمان اگر داعش بیاید و در سامرا جولان دهد
بعضی وزیرهای علوم
در بعضی نقاط جهان
بی‌خیال داعش و کربلا
در کار مهره‌چینی خود هستند
منظور من شاید وزیر علومی باشد در بورکینافاسو
و بی‌گمان اگر داعش بیاید و در نجف جولان دهد
بعضی وزیرهای خارجه بعضی نقاط جهان
همچنان لبخند می‌زنند و
از هفت روز هفته‌شان شش روز را با پنج به‌علاوه یک سپری می‌کنند
منظورم وزیر خارجه جایی ست مثل  گینه بیسائو
و بی‌گمان اگر داعش بیاید و در کربلا جولان دهد
بعضی پریزیدنت‌های بعضی کشورها
دنبال صحبت تلفنی با خادم‌الحرمین الشریفین‌اند
تا بلند بگویند تقبل‌الله یا شیخ
و از کنار ماجرای سامرا یک جور بگذرند
منظورم رئیس‌جمهور سابق چچنستان است
اصلا به شعر چه
بگذار سیاست بر میز مذاکرات همچنان لبخند بزند
تا از خنده روده‌بر بشود
بگذار  دیرالزور را به زور بگیرند
ما تلافی‌اش را در دانشگاه‌هایمان درمی‌آوریم  
تا جبهه اصلاحات برنده شود فردا
تا اصحاب فتنه بازگردند
و داعش ایرانی شکل بگیرد
نمی‌شود نشست و تماشا کرد داعش را
و داعش‌های وطنی را
که اوضاع جهان را مساعد می‌بینند
هشت روزش را
با پول‌های آزاد شده ما
پپسی  می‌خورند.
نمی‌شود نشست و تماشا کرد
که جای یاوری  قدس
حالا
مسلمانان چچن  و هشتاد جای دیگر
سر محافظان حرم را می‌برند
در سوریه
در سامرا
نمی‌شود نشست و تماشا کرد
که هر روز سرها بر نیزه می‌شود
و شیخ آل‌سعود
برای رفع ضعف قوه بائش  هر روز
سوسمارهای داعش را روانه بیابان می‌کند
نمی‌شود نشست و تماشا کرد
که دیپلماسی ما دهانش تا بناگوش باز است
و معلوم نیست به کی لبخند می‌زند
اصلا گور پدر  پنج به‌علاوه شش
می‌خواهم سر به تنش نباشد
شش به‌علاوه هفت
تمام اینها دروغ است
و حقیقت همین کربلاست
همین حسین شهید است
همین امام غایب ماست
که دنبال رد پایش
اصحاب دجال
به سامرا رسیده‌اند
طالبان و داعش دروغند
تمام‌شان از شکمبه شاه عربستان بیرون زده‌اند
تمام‌شان از آروغ شاه نفتند
باید شلیک کرد
با گلوله
با شعر
با فریاد
با اعزام بچه‌های بسیجی
و شام داعش را سیاه کرد
باید  داعش را تجزیه کرد
و چهار حرفش را شکافت و بیرون ریخت
حرف نخست داعش
ترکیب دزدی است و دنائت با دیپلماسی غربی
و دومین حرفش محصول مشترک دوقلوهای به هم پیوسته  آمریکا و اسرائیل است
و حرف بعدی آن
عربستان است با شاه بی‌خردش
که شوت است و شراب وسوسه‌های شیطان را نوشیده است
نمی شود نشست و تماشا کرد
فردا دوباره جام‌جهانی است
و فرصت دوباره شیطان‌هاست
که حمله کنند با داعش‌هاشان
با توپ‌های واقعی  و داورهای دیپلمات‌شان
که حمله کنند با فوروارد طالبان و با هافبک‌های سپاه ابرهه و  مربیان اسرائیلی
و پول شاه خرفت عربستان
که بگذرند از دروازه کربلا و سامرا
نمی‌شود نشست و تماشا کرد
حالا این خط و این نشان
نمی‌شود نشست و تماشا کرد
تدبیر را و امید را
که مدتی‌است
فقط می‌خندد و لام تا کام
حرفی نمی‌زند.
 

ورود مجاهدان مشروطه‌  به تهران و پایان استبداد صغیر (1288‌ش)
با ورود مجاهدان گیلان از قزوین و مجاهدان بختیاری از راه اصفهان و فتح شهر تهران در بیست و چهارم خرداد 1288ش، محمدعلی شاه قاجار پس از یک دوره سلطنت کوتاه ولی بسیار پرکشمکش، از اریکه قدرت سقوط کرد و دوران استبداد صغیر پایان گرفت. وی که با اتکا به قدرت روس‏ها در برابر خواست مردم کشور سخت مقاومت کرده بود، پس از آگاهی از ورود مجاهدان به پایتخت و ناامیدی از حمایت واقعی روس‏ها، سراسیمه با کالسکه به سفارت روسیه پناهنده شد و بدین‌ترتیب، فصل نوینی در تاریخ ایران آغاز شد. فاتحان تهران، سپس در جلسه‏ای محمدعلی‏شاه را از سلطنت عزل و پسرش احمدشاه را به این مقام نشاندند. فتح تهران و خلع محمدعلی شاه قاجار از سلطنت، پایانی بر استبداد صغیر و آغازی بر شکل‏گیری دومین دوره مجلس شورای ملی بود.
نامه 120 نماینده مجلس برای بررسی طرح عدم کفایت سیاسی بنی‏‌صدر (1360‌ش)
پس از آنکه مقاومت مردمی علیه تهاجم قوای متجاوز بعث در جبهه‏های جنگ به علت عدم پشتیبانی لازم از جانب بنی‌صدر به عنوان فرماندهی کل قوا، به فرسایش گرایید و اختلافات داخلی بین رئیس جمهور با مجلس شورای اسلامی و قوه قضائیه و دیگر نهادهای انقلابی به اوج رسید، همچنین نصایح امام خمینی(ره) نیز برای تفاهم و رفع اختلافات به جایی نرسید، در جلسه 24 خرداد 1360، نامه یکصد و بیست تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی قرائت شد که در آن تقاضای رسیدگی به صلاحیت سیاسی بنی‌صدر را داشته و خواستار طرح آن با قید 2 فوریت شدند. در این میان، هواداران بنی‌صدر در مجلس سعی می‏کردند با مخالفت با این طرح و نیز کارشکنی در رسمیت یافتن جلسات مجلس و خروج از صحن علنی، بنی‌صدر را همچنان در رأس قدرت نگاه دارند اما نمایندگان انقلابی مجلس با تصویب این طرح در 31 خرداد 1360 عملاً این عنصر خائن را به مرحله خلع قدرت رساندند. پس از تصویب عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر در مجلس شورای اسلامی، حضرت امام نیز بر همین مبنا وی را از ریاست جمهوری اسلامی ایران عزل کردند. با عزل بنی‌صدر، هر چند یکی از ریشه‏های اصلی کارشکنی‏ها و اختلافات موجود از بن کنده شد ولی از این به بعد، دوران چند ماهه فعالیت‏های خرابکارانه ضد نظام و درگیری‏های مسلحانه و خونین روی داد که به شهادت عالی‏ترین مسؤولان نظام تا مردم کوچه و بازار منجر شد اما ملت مسلمان ایران تحت رهبری‏های پیامبرگونه حضرت امام و با عنایات حق‌تعالی و امام‌عصر(عج) از این دوران پراغتشاش گذشت و اهداف اسلامی و انقلابی خود را در پیش گرفت.
تصرف پاریس توسط ارتش آلمان نازی
در جریان جنگ دوم جهانی (1940م)
15 ماه پس از فروزان‌شدن آتش جنگ جهانی دوم و در ادامه توسعه‌طلبی‏های هیتلر، نیروهای آلمان نازی به قصد تصرف فرانسه، خود را برای هجوم به این کشور آماده می‏کردند. در روز پنجم ژوئن 1940م، هیتلر فرمان انهدام کامل نیروهای فرانسه را صادر کرد و سه روز بعد، نیروهای زرهی آلمان، خطوط دفاعی فرانسه را در شمال شرقی این کشور در هم شکستند و وارد خاک فرانسه شدند. در این میان، موسولینی، نخست‏وزیر دیکتاتور ایتالیا و همپیمان آلمان، پس از مدتی تردید و تعلل، در روز دهم ژوئن به انگلستان و فرانسه اعلان جنگ داد و فرانسه علاوه بر جبهه شمالی، در مرزهای جنوب شرقی خود نیز در معرض تهدید قرار گرفت. نیروهای فرانسه که در پی شکست‏های قبلی، به کلی روحیه خود را باخته بودند در برابر نیروهای آلمان که از نظر تجهیزات زرهی و پوشش هوایى بر آنها برتری داشتند به سرعت شروع به عقب‏نشینی کردند. در نهایت، سحرگاه روز چهاردهم ژوئن 1940م، اولین واحدهای سربازان آلمانی وارد پاریس شدند و همانطور که هیتلر از فرانسویان خواسته بود، پاریس تقریباً بدون مقاومت در برابر ارتش آلمان تسلیم شد. فتح فرانسه برای آلمان به قیمت نزدیک به 45 هزار کشته و 110 هزار زخمی تمام شد. فرانسه تا 23 آگوست سال 1944م، به مدت بیش از 4 سال تحت اشغال آلمان بود.