سیده‌آزاده امامی: اینک که این یادداشت را می‌نویسم شامگاه پنجشنبه است و تنها چند ساعت از سخنرانی رئیس‌جمهور در شصت و نهمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل گذشته.
شامگاه پنجشنبه است و من اصلاً نمی‌توانم حدس بزنم روزنامه‌هایی که در تیتر و عکس اول روزنامه امروزشان (پنجشنبه سوم مهر) ذوق‌زدگی ناشی از یک دیدار به‌زعم خودشان «تاریخی» فوران می‌کرد، برای شنبه چه تیتر و عکسی خواهند داشت؟!
شامگاه پنجشنبه است و من اصلاً نمی‌توانم حدس بزنم روزنامه‌هایی که چندین روز آسمان ریسمان به هم می‌بافتند تا به‌زعم خودشان پس از تجربه شکستن تابوی مذاکره با «شیطان بزرگ»، این‌بار تابوی دیدار با «روباه پیر» را بشکنند، برای شنبه چه تحلیلی خواهند نوشت؟!
ما که از اول «امید»مان به خدا بود اما خدایی «امید» خیلی‌ها «ناامید» شد، خداوند این حال و احوال را نصیب هیچ بنده مؤمنی نگرداند! تلنگری بود «دوباره» برای آنان که در خوابند، بلکه بیدار شوند و عبرتی پذیرند اما چه حاصل برای آنان که خود را به خواب زده‌اند؟!
شامگاه پنجشنبه است و تنها چند ساعت از سخنرانی رئیس‌جمهور گذشته است و من اصلاً نمی‌توانم هضم کنم چگونه رئیس‌جمهور محترم‌مان ایستاد و نظاره کرد تا آن انگلیسی خبیث همه آنچه را که لایق خودش و ایل و تبارش بود نثار این ملت و مملکت کرد و رفت؟! با خود گفته بودم این آقا که در برابر منتقدان دلسوزی که تازه نگران خود او هستند و هشدار می‌دهند حالا که با شیطان دست داده‌اید لااقل مراقب باشید انگشتانتان را خرد نکند، به طرفه..‌‌العینی موضع می‌گیرد و نشان «کم‌سواد» و «بی‌شناسنامه» و «کاسب تحریم» به سینه‌شان می‌زند و ایشان را حواله «به جهنم» می‌دهد، حتماً در نطقی که خواهد داشت از خجالت «روباه پیر» درمی‌آید و می‌زند دندان‌های او را در دهانش خرد می‌کند اما دریغ و صددریغ! انگار نه انگار آن مردک آمده بود هرچه دلش خواسته بود گفته بود و رفته بود!
گیرم که متن سخنرانی از پیش آماده بود، نعوذبالله وحی خدا که نبود نتوان تغییرش داد. اصلاً بداهه می‌گفتند، ایشان که بداهه‌گویی‌شان حرف ندارد و ایضاً خوب بلدند منتقد جماعت را بنوازند، یعنی اراجیف این شیاد که از تریبون سازمان ملل و در برابر میلیون‌ها و بسا میلیارد‌ها مخاطب ناظر نثار این ملت قهرمان می‌شد، اندازه انتقاد فلان گروه به آن «توافق علیه ما علیه»- که هر دم هم از باغش بری می‌رسد- قابلیت پاسخ دادن نداشت؟ اینگونه می‌خواستند احترام را به پاسپورت ایرانی بازگردانند؟ اینکه دیگران هر یاوه‌ای خواستند بگویند و آقایان همچنان لبخند بزنند؟ به دنبال چه هستند؟ و به چه قیمتی؟ با این اوصاف حتی بعید نیست از سفر که بازگشتند سوغات سفرشان مدال دیگری باشد به تلافی این ماجرا تقدیم به منتقدان داخلی! قدیمی‌ها راست گفته بودند آنهایی که در برابر عربده‌کش محل سر به زیر می‌اندازند و حرفی ندارند، قدرت و قلدری‌شان را خرج اهل و عیال خویش می‌کنند!
گیرم که صندلی‌های سالن خالی بود و کسی نبود تا شاهد دفاع غیورانه ایشان باشد اما ما که خوب می‌دانیم موش‌های کور در لانه هم که خزیده باشند، گوش خوابانده‌اند تا پیام ملت ایران را بشنوند! اما دریغ و صد دریغ...!
حالا دیگر یک‌سالی می‌شود که برخی از این طرف‌های مذاکره هر غلطی خواسته‌اند، کرده‌اند و هر حرف زیادی‌ای به زبانشان آمده زده‌اند و هر بار آقایان آمده‌اند پشت دوربین رجز خوانده‌اند و خط و نشان کشیده‌اند که این‌بار دیگر ال می‌کنیم و بل می‌کنیم و هنوز بعد از یک‌سال همان است که ال بکنند و بل بکنند! محض رضای خدا یک چشمه از این‌همه ال‌ها و بل‌ها را نشان بدهید تا دلمان خوش باشد دولتی که این‌همه فریاد بر سر منتقدان داخلی می‌زند و منتقدان دولت را «مخالفان نظام» می‌خواند، لااقل یکی از آن هزاران را خرج دشمنی می‌کند که نه چپ برایش توفیر دارد نه راست، نه اصلاح‌طلب می‌شناسد نه اصولگرا، دشمنی که با یک حقیقت طرف است؛ «ایران اسلامی» و مادام که به این حقیقت ناب تعهد داشته باشیم و نام‌مان «مسلمان ایرانی» باشد، این نهضت همچنان ادامه دارد؛ دریغ و صد دریغ که یک‌سال است سوزن وزارت خارجه گیر کرده است روی «این اظهارات غیرسازنده است»، «این اظهارات مصرف داخلی دارد»، «آنها تفسیر خودشان را می‌گویند» و...! اگر غیر از این بود آنها غلط می‌کردند دوباره تهدید کنند و دوباره تحریم‌ها را تجدید و حالا تحقیر! نمی‌دانم چه اتفاق دیگری باید بیفتد تا آقایان باورشان بشود اینها «دشمن»اند و از «دشمن» جز «دشمنی» انتظاری نمی‌رود، این نیش که این عقرب جرار زد و رفت، مقتضای طبعش بود، سرزنشی او را نیست! شگفت از کسانی است که خیال می‌کنند با «لبخند» قادر به فتح دنیایند! شگفت از کسانی است که خیال می‌کنند به اعجاز «لبخند» می‌توان دل «دشمن» را نرم کرد و با «نرمش» از دشمنی او کاست! این مردک همه اینها را هم که می‌گفت دردی نداشت، اگر پیش از آن با جناب رئیس دست نداده بود، صدبرابر اینها را هم که می‌گفت غمی نبود
- همچنان که بارها گفته بودند- غم که چه عرض کنم، فدای آن مولای عزیزی که فرمود: «اینها تفریح ما بود در دوران نقاهت». خدای من، چقدر فاصله است میان آن رفتار و میان این کردار. حالا اما سوال این است که چه حاصل از آن دیدار؟ اگر قرار باشد دیدار کنید و امتیاز بدهید و کوتاه بیایید و همان‌ آش باشد و همان کاسه و نه تحریمی ترک بردارد و نه یاوه‌ای تمام شود، به عقل معاد که هیچ، با کجای عقل معاش این معامله همخوان است، حالا اصلاً عزت و غیرت هم به کنار!
ایران هم آن ‌زمان که «همه را به «گفت‌وگو» دعوت کرد» پاسخ خود را دریافت، هم این‌زمان که به «جهان عاری از خشونت و افراطی‌گری»! به خدا «ادب هم آداب دارد»! اینکه چه کس را به «گفت‌وگو» فرابخوانید و چه کس را به «جهان عاری از خشونت و افراطی‌گری»، خودش محل اعراب است! هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد؛ «شیطان» را که به «گفت‌وگو» بخوانی «محور شرارت» می‌نامدت و «تروریست» عنوانت می‌دهد و یانکی‌های هفت‌تیرکش را که «باهوش و مؤدب» بخوانی سفیرت را دیپورت می‌کنند و گزینه‌های پوسیده روی میزشان را به رخت می‌کشند! کافی نبود پاداش آن «تماس با شیطان» که اینک به «دیدار روباه» رضایت دادید؟ شما همچنان به اعجاز «کلید» ایمان دارید؟ نکند معتقدید «تا سه نشه، بازی نشه»! به خدا «نرمش» هم حدی دارد، آقایان شما را به خدا در نرمش کمی «اعتدال» داشته باشید! این بود «اعتدال»؟! والله و بالله و تالله «امت وسط» قرآن «اشداء علی‌الکفار»ند، «کأنهم بنیان مرصوص»اند، «جاهد الکفار و المنافقین و أغلظ علیهم»‌اند...!
بماند که در میانه همین دو برهه‌ای که شما با افتخار به آن اشارت می‌کنید و عامدانه بر بازه میان آن چشم می‌بندید، اگر «تحریم» بودیم، لااقل «تحقیر» نمی‌شدیم که برای ملتی آزاده چون ما «تحریم» صدبار شرف دارد به «تحقیر»! که حالا به لطف «تدبیر» شما و امثال شما از «تحریم» که نکاستند هیچ، راه «تحقیر» هم برای‌شان باز شده است!زیادی در برابر آنها «ظریف» بوده‌اید، که بعد از اوبامای روسیاه، این انگلیسی خبیث هم شاخ شده است...! حالا این ماجرای دیروز را بگذاریم کنار شاهکار حاج قاسم در سوریه و عراق! ‌ای کاش «سرهنگ»ها به میدان رفته بودند! آن انگلیسی خبیث آمد و هرچه دلش خواست گفت و رفت و من هنوز در حیرتم که چرا رئیس‌جمهور «شیردل» ما در سراسر نطق بلندبالایش حتی از یک اشاره صریح به نام «آمریکا» و «انگلیس» هم ابا کرد؛ «برخی از سازمان‌های اطلاعاتی، تیغ را به دستِ زنگی مست داده‌اند»، «برخی کشورها در پیدایش آن مؤثر بوده و در مبارزه با آن ناکام»...! جناب رئیس‌جمهور این «برخی از کشورها» نام ندارند؟‌ ای کاش محض خاطر دل آن بنده‌‌خداهایی که تکفیری‌های وحشی جلوی چشمشان عزیزانشان را سر بریدند و جگر آنها را به دندان کشیدند از بردن نام این «برخی» رودربایستی نمی‌کردید! من هرچه فکر می‌کنم نمی‌توانم درک کنم این تعارف برای چه بود!
اما چرا! شاید بدانم دلیل این تعارف چیست: «مردم ایران پایبند به اصول و ارزش‌هایی هستند که استقلال، توسعه و غرور ملی در رأس آنهاست. مردم، عملکرد دولت‌های خود را براساس همین معیارها مورد ارزیابی قرار می‌دهند. اگر این واقعیت بارز ملی از سوی طرف‌های مذاکره‌کننده مورد توجه قرار نگیرد و دچار خطاهای محاسباتی شوند، یک فرصت استثنایی و تاریخی را از دست خواهند داد.» «فرصت استثنایی و تاریخی» همان چیزی است که خیلی وقت است جناب ظریف مأموریت یافته حالی این زبان‌نفهم‌ها بکند اما ظاهراً تلاش‌هایش نتیجه‌ نداده که آقای رئیس شخصاً وارد گود شده‌اند! حالا باید از رئیس‌جمهور «حقوقدان»مان پرسید اینگونه می‌خواهید سوگندتان را در صیانت از منافع ملی محقق کنید؟
 

  اگرچه اکثر روزنامه‌های وابسته به طیف اصلاح‌طلب منصف نیستند ولی یک بار منصفانه در حضور وجدان خود این موضوع را بررسی کنند که اگر یک مسؤول اصولگرا با یکی از سران انگلیس دیدار می‌کرد و پس از آن دیدار، آن مسؤول انگلیسی چنین توهین‌های بی‌سابقه‌ای را به ملت ایران می‌کرد، آنها چگونه برخورد می‌کردند؟
مهدی‌زاده
  آیا آقایان دولت اجازه دارند چوب حراج به عرصه سیاست خارجی کشور بزنند و اجازه تحقیر ایرانیان آن هم توسط یک روباه ضعیف شده و در حال مرگ را بدهند. درست نیست که چون رأی آورده‌اند، هر کاری با کشور و عزت ملی بکنند.
مظفری
  این طرز برخورد خارج از آداب دیپلماتیک نخست‌وزیر بریتانیا دلیلی ندارد جز ترحم‌خواهی برخی کسانی که با کارهای خود به غرب التماس می‌کنند با ما رابطه داشته باشید.
یک هموطن
 

برای نخستین بار در مطبوعات آمریکا صریحا به سیاست سرکوب و مجازات کسانی اشاره شده است  که درباره اسرار هسته‌ای رژیم صهیونیستی صحبت می‌کنند. مهم‌ترین نشریه سیاست خارجی ایالات متحده «فارین پالیسی» با انتقاد از سیاست آمریکا در قبال زرادخانه هسته‌ای اسرائیل نوشت: «هرچند مقامات اطلاعاتی آمریکا از دهه ۱۹۷۰ معتقدند اسرائیل سلاح هسته‌ای دارد اما این موضوع همچنان جزو اطلاعات طبقه‌بندی شده محسوب می‌شود و افشای آن توسط مقامات رسمی با مجازات مواجه خواهد شد». به گزارش تسنیم، این نشریه همچنین این موضوع را فاش کرد که اظهارنظر علنی مقامات آمریکا به نحوی که تایید کند اسرائیل سلاح هسته‌ای دارد برای آنان مجازات به همراه خواهد داشت. جیم دویل، یک دانشمند هسته‌ای که در مرکز تحقیقات لاس آماموس کار می‌کرد به دلیل انتشار مقاله‌ای در سال ۲۰۱۳ که در بخشی از آن درباره ناکامی‌های سیاست بازدارندگی هسته‌ای به حمله مصر به اسرائیل در سال ۱۹۷۳ اشاره کرده است، توسط مقامات آمریکا از کار برکنار شده است. همچنین به دستور این مقامات مقاله مذکور طبقه‌بندی شده اعلام شد. این واقعیت که محافل اطلاعاتی آمریکا معتقدند اسرائیل دارای سلاح‌های هسته‌ای  است به‌طور رسمی جزو مسائل طبقه‌بندی شده و محرمانه است. فارین پالیسی نوشت: هرچند همه می‌دانند که اسرائیل بمب هسته‌ای دارد اما از اواخر دهه ۱۹۶۰ آمریکا موضوع سلاح‌های هسته‌ای اسرائیل را جزو اسرار مهم دولت تلقی می‌کند. این موضوعی پوچ است و به جز برای متحدمان اسرائیل، هیچ نفعی برای کسی ندارد. اکنون زمان آن رسیده تا این واقعیت را از طبقه‌بندی خارج کرد حتی اگر اسرائیل آن را تایید نکند.
 

روح‌الله مؤمن‌نسب: عبارات به کار رفته در عنوان این مقاله، شاید در نگاه نخست ناهمگون تلقی شود اما اگر حوصله کنید و بخوانید، بحث داغ این روزهای فضای مجازی و به‌تبع آن فضای حقیقی و پیوند آن با بحث داغ همه روزهای سال‌های اخیر، یعنی پرونده هسته‌ای ایران را از 2 زاویه بررسی خواهیم کرد.
  زاویه نخست
فناوری‌ها همیشه باهم مرتبطند؛ گاهی فنی و گاه ماهوی!
اگر فناوری هسته‌ای را از نگاه فنی با فناوری اطلاعات مرتبط ندانیم اما از حیث ماهوی و اینکه هر دو در زمره زیرساخت‌های پیشرفت شمرده می‌شوند و استقلال ملت‌ها در دستیابی و بهره‌گیری از هر دو فناوری، خط قرمز شیطان بزرگ محسوب می‌شود، شباهت‌های غیرقابل‌انکاری به هم دارند.
دولت یازدهم از بدو تشکیل، شعار «ما توانستیم» در فناوری هسته‌ای را طی چند عمل ظریف دیپلماسی به «نباید بتوانیم» مبدل کرد و ما مجازی‌کارها، از همان روزها نگران امروزی بودیم که گویا دارد فرامی‌رسد! اما با یک تفاوت...
الحق والانصاف دولت احمدی‌نژاد در مسأله هسته‌ای شعار «ما می‌توانیم» را به منصه‌ظهور رساند اما در ارتباط با فضای مجازی خلف صالحی بود برای دولت خاتمی و امروز دولت روحانی هم راه احمدی‌نژاد را می‌رود، البته بدون تعارف و رودربایستی‌های قبلی! در سطح مدیران دولت دکتر، فضای مجازی پر بود از شعار «ما نمی‌توانیم» و امروز دولت دیپلمات هم تلاش می‌کند مُهر «ما نتوانستیم و نمی‌توانیم» را بر پیشانی فضای مجازی ایران بکوبد... (اگر سند می‌خواهید کلمه «ما نمی‌توانیم» را در صحبت‌های آقای روحانی در ارتباط با فضای مجازی جست‌وجو کنید!)
در نتیجه از این حیث، شتاب‌زدگی در راه‌اندازی نسل سوم و بالاتر تلفن همراه در ماه‌های اخیر را می‌توان «یک حالت وادادگی، انفعال و یأس» در دولت جدید دانست که این رویکرد نسخه‌ای جز بازماندن از پیشرفت و عقب‌نشینی از منافع ملی، برای ملت ایران ندارد.
   زاویه دوم
درصورتی که محتوای سایت وزارت خارجه آمریکا را مستند بدانیم، «پرزیدنت اوباما» در پیام نوروزی خود از دولت ایران خواسته است دسترسی نامحدود به «اینترنت پهن باند و سرعت اینترنت» را فراهم کند تا مخالفان نظام «در زمان‌هایی نظیر تظاهرات از پیش برنامه‌ریزی شده که منجر به گردهمایی عمومی می‌شود» با مشکل مواجه نشوند! او در ادامه به فیلترینگ در ایران اعتراض کرده و گفته است: «ایران به‌طور مرتب دسترسی به فیس‌بوک، توئیتر، یوتیوب و تارنماهای مبادله عکس و ویدئو را مسدود می‌کند.» و خواستار رفع فیلتر این سایت‌ها در ایران شده است! در همان پیام، رئیس‌جمهور آمریکا که پیش‌تر ورود سیستم‌عامل اندروید و نسل سوم گوشی‌های تلفن همراه به ایران را از دستاوردها و نتایج هزینه‌کرد بودجه جنگ نرم دولتش علیه ایران اعلام کرده بود، می‌گوید: «ما شرکت‌های آمریکایی را تشویق می‌کنیم تا نرم‌افزار و ابزار ارتباطاتشان را به مردم ایران ارائه دهند»!
گویی پیام اوباما را دولت یازدهم به‌سرعت دریافت کرده و خواسته یا ناخواسته موانع اجرای خواسته‌های او را یکی‌یکی از سر راه برداشته است تا با ساده‌لوحی و به خیال خام برخی آقایان، بتوانند در موضوع هسته‌ای به ازای دادن این امتیاز بزرگ، تحریم‌های کوچکی را «تعلیق» کنند!
در صورتی‌که این امتیازدهی‌های سخاوتمندانه به ایالات‌متحده آمریکا در موضوع بسیار مهم فضای مجازی که به همه ابعاد زندگی امروز ما ارتباط مستقیم دارد را از سر ناچاری دولت بدانیم، باز باید گفت اگر تیم دیپلماسی آقای دیپلمات در همان آغاز راه به توصیه کارشناسان توجه کرده و تمام برگ‌های برنده‌ نظام را در مقابل دشمن رو نکرده بود، اکنون ناچار نمی‌شد شرف و آبروی ملی را وجه‌المصالحه گفت‌وگوهای هسته‌ای کند.
البته سیگنال‌های مجازی دولت جدید از همان روزهای نخست شروع شد. از عضویت ظریف و چند عضو سیاسی دیگر کابینه در سایت فیلتر شده فیس‌بوک و جمع‌کردن لایک برای صهیونیست‌ها که بگذریم؛ به نمونه‌های جدی‌تری می‌رسیم که ذکر برخی از آنها شاید شما را هم به همین نقطه‌ای برساند که بنده رسیده‌ام…
تمام ادوار گفت‌وگوهای هسته‌ای در دولت جدید همیشه پر از حاشیه‌هایی از جنس فضای مجازی بوده است؛ مثلاً:
- دادن سیگنال مثبت به آژانس امنیت ملی آمریکا در دفاعیات وزیر در صحن علنی مجلس شورای اسلامی، دقیقاً آنجا که افزایش پهنای باند اینترنت آمریکایی را «اولویت اصلی» خود در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام کرد!
- انتصاب یکی از پادوهای فتنه که در کارنامه خود «عضویت در شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت»، «عضویت مؤثر در دفتر سیاسی و عضو مؤسس جبهه منحله مشارکت»، «عضویت مؤثر در سازمان منحله مجاهدین»، «عضویت در بنیاد باران» و «سرپرستی وزارت ارتباطات کنونی در دولت خاتمی» را که با رأی عدم اعتماد مجلس کنار رفت و ... را دارد به سمت دبیری «شورایعالی فناوری اطلاعات و ارتباطات»، «مسؤول توسعه دولت الکترونیک در کل کشور»، «مسؤول یکپارچگی نظام اطلاعات دولت الکترونیک»، «مسؤول اعمال هماهنگی فنی و اجرایی در تبادل اطلاعات»، «مسؤول پایگاه‌های اطلاعاتی کشور» و «مسؤول خدمات الکترونیکی دستگاه‌های اجرایی» با حکم رئیس‌جمهور و انتصاب وی به سمت «معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات»، «رئیس مرکز فناوری اطلاعات ایران» و «رئیس شبکه ملی اطلاعات» به‌صورت همزمان، پالس مثبت بسیار مهمی به آمریکا بود. به‌عنوان ‌مثال دم خروس آنجا بیرون می‌زند که آقای «نصرالله جهانگرد» به‌عنوان «مدیر هماهنگی ملی ایران در برنامه اجلاس جهانی سران جامعه اطلاعاتی» می‌گوید: «ایران به دنبال مدیریت اینترنت و قرارگیری آن
زیر نظر سازمان ملل متحد است»!
این نظر به‌عنوان دیدگاه جمهوری اسلامی ایران در حالی مطرح می‌شود که در صورت تحقق آن هیچ اتفاق خاصی در مرکزیت اینترنت جهان نمی‌افتد و مرکز اینترنت جهان همچنان در آمریکا و تحت سیطره کامل شیطان بزرگ باقی خواهد ماند و از طرفی این دیدگاه با منویات امام خامنه‌ای و اساسنامه شورایعالی فضای مجازی نیز تناقض جدی دارد، آنجا که در اهداف این شورا آمده است: «ایجاد ائتلاف قوی مرکب از ملت‌ها و دولت‌ها در جهت کاهش حاکمیت قدرت‌های بزرگ در عرصه اینترنت و به وجود آمدن بستر عادلانه و اخلاقی برای استفاده از این ابزار توسط همه ملت‌ها و دولت‌ها و همچنین تأمین حقوق ملت ایران در این عرصه».
جالب اینجاست که موضع این فرد به‌عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران زمانی طرح می‌شود که کشورهایی مانند آلمان، فرانسه و برزیل به دنبال تشکیل «سازمان جهانی اینترنت» به‌صورت مستقل از سازمان به‌اصطلاح ملل هستند.
- مخابره پیام‌هایی مثل «آن مردی که در ایران هولوکاست را انکار می‌کرد، رفته است» و تبریک سال نو یهودی و پیام‌نگاری با صهیونیست‌های شاخص در توئیتر را توسط وزیر امور خارجه در حاشیه مذاکرات هسته‌ای نمی‌توان نادیده گرفت.
- بزرگنمایی و تبلیغ فراگیر درخواست شخصی و خوراک‌سازی رسانه‌ای برخی دولتمردان برای رفع ‌فیلتر فیس‌بوک در سطح رسانه‌های مجازی و مکتوب داخلی و خارجی، قبل از برگزاری نشست با سران 1+5 را نیز می‌توان در همین راستا ارزیابی کرد.
- از رأی مثبت دادن به فیلتر «وی‌چت چینی» توسط دولتمردان عضو کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه و اجرای فوری این رأی توسط وزارت ارتباطات، درحالی‌که وی‌چت ده‌ها برابر نمونه‌های آمریکایی در ایران کاربر داشت تا وتو کردن فیلتر نرم‌افزار صهیونیستی- آمریکایی «واتس‌آپ» به‌رغم تصویب در کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه و رأی مقام قضایی و همچنین اجرا نکردن دستور رسمی و کتبی قوه قضائیه در ارتباط با مسدودسازی نرم‌افزار عکس کمپانی صهیونیستی-آمریکایی فیس‌بوک با نام «اینستاگرام» آن‌هم با بهانه عجیب بالا بودن تعداد کاربران(!) را هم می‌توان در همین جهت دانست.
- رفع‌فیلتر یوتیوب روی گوشی‌های تلفن همراه و آزاد گذاشتن نرم‌افزارهای پخش شبکه‌های ماهواره‌ای روی رایانه و تلفن همراه و عدم جلوگیری از فعالیت، مزیت بخشی و حمایت آشکار از اپراتورهای مخابراتی مجازی متعلق به رژیم صهیونیستی مانند «وایبر» در جغرافیای ایران (!) نیز بعید است بی‌ارتباط با ماجرای هسته‌ای باشد.
- فیلترکردن غیرقانونی جدی‌ترین پایگاه‌های قانونی مخالف رژیم صهیونیستی و آمریکای جنایتکار که دیده‌بان‌های هسته‌ای ملت ایران نیز محسوب می‌شوند توسط معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در آستانه اجلاس دوشنبه که با مسدودسازی «پایگاه اطلاع‌رسانی دانا» کلید خورد نیز حرکتی تأثیرگذار در جهت خواست آمریکا مبنی بر مواجهه بدون مزاحمت با جمهوری اسلامی ایران بود.
- تعلل در راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات و ایجاد تأخیر و مانع در مسیر دستیابی ملی به اینترنت «سالم، سریع، امن و ارزان» با توجه به ابراز نگرانی عمیق اوباما در پیام نوروزی خود در ارتباط با «شبکه ملی اینترنت در ایران» را نیز می توان نوعی نشان دادن چراغ سبز به دشمن دانست.
- و دست‌آخر اینکه در آستانه دومین سفر آقای روحانی به نیویورک، گویا دولت در حال بسته‌بندی G3، G4 و LTE با زرورق هسته‌ای جهت پیشکشی به اوباما بود، در حالی‌که فتاوا و هشدارهای جدی مراجع تقلید، ائمه جمعه، علما، کارشناسان فنی و فرهنگی، رئیس مرکز ملی فضای مجازی و دبیر و اعضا شورای عالی فضای مجازی، مسؤولان تراز اول قوه قضائیه و نمایندگان مجلس هم تاکنون نتوانسته است جلوی این اقدام غیرقانونی بی‌سابقه دولت را بگیرد.
شاید اکنون درک اینکه چرا رئیس‌جمهور فردی با مدرک «دکترای روابط بین‌الملل» را به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات برگزیده و اداره این وزارتخانه را به‌دست فرد سیاست‌زده‌ای به نام «نصرالله جهانگرد» سپرده است، برای ما راحت‌تر شده باشد. آنچه گفته شد تنها بخشی از اقدامات رسانه‌ای شده این روزهای دولت در فضای مجازی است که در رابطه با مورد آخر، به‌رغم مغالطه‌های فراوان مسؤولان وزارت ارتباطات که ادعا می‌کنند تفاوتی بین اینترنت در قبل و بعد از راه‌اندازی نسل سوم تلفن همراه نیست، باید گفت به‌رغم تمام مشکلات ریز و درشت شتابزدگی و بی‌تدبیری در گسترش ناگهانی G3، با توجه به اینکه مهم‌ترین ویژگی نسل سوم اینترنت روی تلفن همراه مشاهده فیلم‌های باکیفیت روی گوشی‌های موبایل است و تنها فیلم‌های باکیفیت کنونی اینترنت آمریکایی فعلی نیز مربوط به فرهنگ منحط غرب و مخالف موازین شرع و اخلاق است، از طرفی شبکه ملی اطلاعات و پروژه‌های اقماری آن راه‌اندازی نشده، در نتیجه دولت چاره‌ای ندارد جز اینکه واردات اینترنت «ناسالم، ناامن و بسیار گران» از آمریکا را 10 تا 100 برابر افزایش دهد و این یعنی پیشرفت در وابستگی و پیشرفت در وابستگی عین پسرفت است اما اگر بتوان از تمام این مشکلات چشم‌پوشی کرد، چیزی که نمی‌توان از آن گذشت آینده بیش از ۱۲ میلیون کاربر بی‌دفاع زیر ۱۸ سال کنونی اینترنت ایران است که زیر سونامی فیلم‌های مستهجن از بین خواهد رفت و این بهای گزاف هرگز قابل جبران نخواهد بود.
به نظر می‌رسد در حال حاضر تنها راهکار این است که تا پیش از تدبیر و تصویب پیوست امیدبخش فرهنگی، تصویب اجرای نسل سوم در شورایعالی فضای مجازی و راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات و پروژه‌های اقماری آن از جمله
IPTV و IPMedia، جلوی این حاتم‌بخشی دولت ایران به آمریکا گرفته شود که البته به حول و قوه الهی گرفته خواهد شد.

 

ولادت عالم مجاهد و فقیه مبارز آیت‌‏الله شهید شیخ فض‌ل‌الله نوری (1259 ق)
حاج‌شیخ فضل‌الله نوری از شاگردان برجسته‏ میرزای بزرگ شیرازی در عراق بود. وی در سال 1300 ق به تهران رفت و بشدت با جدایى دین از سیاست مخالفت ورزید. شیخ فضل‌الله در اوایل مشروطیت، از پیشگامان و مجاهدان این نهضت به شمار می‏رفت و دوشادوش سیدعبدالله بهبهانی و سیدمحمدطباطبایى به مبارزه علیه استبداد مشغول بود ولی پس از چندی پی برد که دست‏های پلید و پنهانی به دنبال پایمال کردن خون‏های ریخته شده در راه این نهضت هستند و مشروطه را نه به معنی حکومتی که مشروط به رعایت حدود و اجرای قوانین الهی باشد بلکه رژیمی که مردم در مقابل آن، مشروط به سکوت باشند، می‏خواهند لذا شیخ فضل‌الله مخالفت خویش را با مشروطه‏ غیرمشروعه اعلام کرده، به تمام ولایات تلگراف می‏زند و مشروطه را تحریم می‏کند. از آن سو، جناح‏های مقابل شیخ، او را در یک دادگاه فرمایشی به مرگ محکوم کرده و آن مجتهد والامقام را در 13 رجب سال 1327ق به دار آویختند.
مرگ لویی پاستور، پزشک فرانسوی و بنیانگذار میکرب‏شناسی (1895م)
لویى پاستور، پزشک معروف فرانسوی در 27 دسامبر سال 1822م در خانواده‏ای تنگدست در یکی از شهرهای فرانسه به دنیا آمد. در زندگی اولیه لویى، چیز غیرعادی که حاکی از نبوغ وی باشد مشاهده نشد و در شیمی نیز شاگرد متوسطی به شمار می‏رفت. پاستور در سال 1847م موفق به اخذ دکترا در رشته علوم طبیعی شد و سال بعد به عنوان استاد شیمی دانشگاه استراسبورگ برگزیده شد. لویى پاستور پس از تحمل رنج 17 سال تحقیق و مطالعه در آزمایشگاه توانست موفقیت بزرگی در پیشرفت شیمی، پزشکی و صنعت که سود آن نصیب همه جامعه بشری شد، به دست آورد. پاستور با کشف مهم خود، مبنی بر شناسایى باکتری‏های زیان‏آور به عنوان عامل بیماری‏ها، جان مردم بی‏شماری را از مرگ نجات داد. این کشفیات او دانش مدرن میکرب‏شناسی را پایه‌ریزی کرد و در عین حال پاستور را به این نتیجه رساند که می‏توان میکرب‏ها را با حرارت معتدل نابود کرد. وی این شیوه را برای جلوگیری از فساد شیر و برخی مایعات به کار برد. پاستور همچنین داروی ضدبیماری سیاه‌زخم در حیوانات را کشف کرد و پس از آن سرم ضدهاری را به دست آورد. این پزشک شهیر در سال 1888م انستیتو پاستور را به منظور تولید سرم یادشده تأسیس کرد که در حال حاضر این مؤسسه با صدها شعبه در جهان، برخی امور مربوط به بهداشت مواد غذایی و ساخت واکسن‏ها و سرم‏ها را برعهده دارد. لویی پاستور سرانجام در 28 سپتامبر سال 1895م در 73 سالگی درگذشت و با احترام فراوان در انستیتوی پاریس به خاک سپرده شد.
درگذشت جمال عبدالناصر، سیاستمدار برجسته و رئیس‏جمهور پیشین مصر (1970م)
جمال عبدالناصر، سیاستمدار معروف و رئیس‏جمهور پیشین مصر، در 15 ژانویه 1918م در اسکندریه مصر به دنیا آمد. او در قاهره از آکادمی علوم نظامی فارغ‌التحصیل شد. وی از سال 1942م افسر ارتش مصر بود و قصد براندازی حکومت سلطنتی ملک فاروق را در سر می‏پروراند. عبدالناصر پس از شکست اول اعراب در برابر اسرائیل، جنبش افسران آزاد را پی‏ریزی کرد و ژنرال محمد نجیب را به عنوان رهبر این جنبش برگزید. در سال 1952م جنبش افسران آزاد در یک کودتا به حکومت فاروق خاتمه داد و پس از برکناری ملک فاروق و پسرش، ژنرال نجیب به قدرت رسید. اما در سال 1954م ژنرال نجیب، اولین رئیس‌جمهور مصر توسط عبدالناصر برکنار شد و مغز متفکر این کودتا یعنی جمال عبدالناصر قدرت را به دست گرفت. ناصر معتقد به اینترناسیونالیسم عربی و اتحاد میان کشورهای عربی بود. وی در جنگ سوم اعراب و اسرائیل در سال 1967م نیز از این رژیم شکست خورد و قسمت‏های زیادی از سرزمین مصر توسط رژیم صهیونیستی اشغال شد. این امر به حیثیت داخلی و بین‏المللی ناصر لطمه شدیدی وارد کرد و تا پایان عمر خود، وجهه از دست رفته را بازنیافت. جمال عبدالناصر سرانجام در 28 سپتامبر 1970م پس از 16 سال حکومت در سن 52 سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت.