گروه ورزشی: تکرار رتبه چهارمی بازی‌های آسیایی نه در روز جمعه، بلکه در همان چهارشنبه قبل از چنگ مان پریده بود. در روزی که چشم امید ورزش ایران به 4 طلای کشتی فرنگی بود تا با کمک طلاهای ورزش اول ایران رتبه دوره قبلی بازی‌های آسیایی تکرار شود، ناکامی کشتی ایران در روز پایانی رقابت‌ها باعث شد تا عملا ورزش ایران شانسش را برای تکرار عنوان چهارمی در بازی‌های آسیایی از دست بدهد، آن هم در شرایطی که پیش‌بینی می‌شد ورزشکاران قزاقستانی در بوکس مدال‌های طلا را با توجه به سابقه‌شان درو کنند. دقیقا همین اتفاق هم افتاد و بوکسورهای قدرتمند قزاق به مدد ورزش کشورشان آمدند و توانستند با انتقام از ایران رتبه چهارمی ایران را تسخیر کنند. ورزشکاران ایرانی در روزهای پنجشنبه و جمعه توانستند 7 مدال طلای دیگر به طلاهای ایران اضافه کنند اما عقب‌ماندگی ایجاد شده بعد از رقابت‌های کشتی به همراه درخشش ورزشکاران قزاقستانی باعث شد فاصله تعداد مدال‌های طلای ورزش ایران با قزاقستان از 5 به 8 برسد و همین مساله باعث شد در فاصله یک روز مانده به پایان بازی‌ها ایران رتبه چهارمی دوره قبل را از دست بدهد، آن هم در شرایطی که در بازی‌های آسیایی گوانگجو رقابت بر سر چهارمی بین ایران و قزاقستان تا لحظات آخر بازی‌ها ادامه داشت و در پایان این ایران بود که با درخشش ورزشکاران خود مقام چهارمی را از قزاقستان گرفت.

پیشرفت در تکواندو، پسرفت در هندبال و جودو

به لحاظ پراکندگی رشته‌های مدال‌آور خیلی تفاوت عمده‌ای بین عملکرد ورزش ایران در سال 2014 با سال 2010 وجود ندارد. در دوره قبلی بازی‌ها، ایران در 16 رشته موفق به کسب مدال شد در دوره رو به پایان هم ایران در 16 رشته موفق به کسب مدال شد اما در این دوره رشته جدیدی مثل شمشیربازی و تیروکمان موفق به مدال‌آوری شد و از آن طرف جودو و هندبال توفیقی در کسب مدال نداشتند. باید این را هم یادآوری کرد که انتظارها از کشتی و وزنه‌برداری بیش از آن چیزی بود که انتظار می‌رفت. کشتی ایران در گوانگجو 8 مدال طلا گرفت اما در اینچئون 6 کشتی‌گیر ایرانی موفق به کسب مدال طلا شدند. در وزنه‌برداری هم ایران در دوره قبل 4 مدال گرفت اما در این دوره 3 مدال از وزنه‌برداری به‌دست آمد. در میان همه رشته‌ها درخشش تکواندو بیش از سایرین بود. ایران توانست از تکواندو به 7 مدال برسد که 4 تای آن طلا بود. این در شرایطی است که تکواندوی ایران در بازی‌های آسیایی 2010 موفق شده بود در تکواندو به 3 مدال طلا برسد. ووشو هم در مقایسه با دوره قبل خیلی درخشان ظاهر نشد و 3 طلای دوره قبل به یک طلای این دوره کاهش پیدا کرده بود.

چشم امید به جاکارتا

باید عملکرد ورزشکاران ایرانی را در این دوره از بازی‌ها تمام شده دانست. رتبه پنجمی، رده‌ای است که با وجود سرمایه‌گذاری انجام شده نشان از تنزل ورزش ایران می‌دهد و با توجه به پیشرفت کشورهایی مثل تایلند، کره‌شمالی و هند بعید نیست در دوره‌های بعد مقام پنجمی ایران هم از دست برود، مگر اینکه فکر تازه‌ای در مدیریت فدراسیون‌های ناکام صورت بگیرد. در این دوره تایلند با 12 مدال طلا در فاصله یک روز مانده به پایان بازی‌ها در رده ششم است. این در حالی است که ورزش این کشور در دوره قبل بازی‌ها در رده نهم ایستاده بود و از حالا می‌توان تایلند را خطری برای ورزش ایران در دوره بعد دانست. نمایندگان ایران رقابت خود را در رشته‌های کبدی، بوکس، تکواندو، کاراته، والیبال و بسکتبال آغاز کردند که نتیجه عملکرد آنها تاکنون به شرح زیر است:

کبدی

زنان:

ایران در مرحله فینال به مصاف هند، قهرمان جهان رفت و با نتیجه 31 بر 21 شکست خورد و به مدال نقره بسنده کرد.

مردان:

تیم ملی مردان نیز در دیدار نهایی برابر هند قرار گرفت که ملی‌پوشان ایران در رقابتی نزدیک و حساس از حریف قدرتمند خود با نتیجه 27 بر 25 شکست خوردند و مدال نقره را از آن خود کردند.

کاراته

وزن 61- کیلوگرم زنان:

فاطمه چالاکی برای کسب مدال برنز به مصاف «سوجانگ شین» کاراته‌کایی از کره‌جنوبی رفت و با نتیجه 2 بر صفر او را شکست داد و مدال برنز گرفت.

وزن 68- کیلوگرم زنان:

پگاه زنگنه در گروه شانس مجدد مقابل « شارمینی شری» از مالزی شکست خورد و به مدال برنز نرسید.

وزن 60- کیلوگرم مردان:

امیر مهدیزاده در مرحله فینال مقابل «مصطفی رحمان» از اردن پیروز شد و به مدال طلا دست یافت.

تکواندو

وزن 58 – کیلوگرم مردان:

فرزان آشورزاده درمرحله فینال مقابل «نورسلطان مامایف» از قزاقستان پیروز شد و طلا گرفت.

وزن 73- کیلوگرم زنان:

فاطمه روحانی در فینال برابر «سورن سیومی» از کامبوج شکست خورد و به نقره رسید.

وزن 73+ کیلوگرم زنان:

اکرم خدابنده در فینال مقابل «لی دونگ هوا» از چین شکست خورد و نقره کسب کرد.

بوکس

وزن 91- کیلوگرم:

علی مظاهری در مرحله فینال مقابل «آنتون پینچوک» از قزاقستان شکست خورد و به مدال نقره دست یافت.

وزن 91+ کیلوگرم:

جاسم دلاوری در مرحله فینال مقابل حریف قدرتمند خود «ایوان دیچکو» از قزاقستان شکست خورد و به مدال نقره بسنده کرد.

بسکتبال

تیم ملی ایران در فینال بازی‌های آسیایی با شکست 79 بر 77 برابر کره‌جنوبی به مدال نقره رسید و نخستین نایب‌قهرمانی‌اش در این بازی ها را نیز به‌دست آورد.

والیبال

تیم ملی ایران در فینال بازی‌های آسیایی با پیروزی 3 بر یک مقابل ژاپن بیست‌و یکمین مدال طلای کاروان ایران را به دست آورد.

امین ابطحی:

تاکتیک‌های فوتبالی معمولا با استفاده از چیدمان‌ها و سیستم‌هایی نظیر 1-3-2-4 یا 3-4-3 معادل گرفته می‌شوند، اما برای پپ گوآردیولا اینگونه نیست و او مدت‌ها است که خود را از این قید و بندهای تاکتیکی رها کرده است، همانند بازی بایرن‌مونیخ مقابل زسکا مسکو. یوهان کرویف رویایی بزرگ در سر داشت، او به عنوان سرمربی بارسلونا می‌خواست نوعی فوتبال را به نمایش گذارد که انعطاف‌پذیر و آزاد باشد و در آن هر بازیکنی توانایی بازی در هر پستی را داشته باشد. کرویف خود به عنوان بازیکن بخشی از تیم فراموش نشدنی آژاکس آمستردام در دهه 70 میلادی بوده که فوتبال شناور و تغییر مدام پست بازیکنان در آن مشهور بوده است و البته بسیاری از فوتبالدوستان همچنان توتال فوتبالی را که یوهان کرویف در بارسلونا به اجرا می‌گذاشت ستایش و تمجید می‌کنند. در حال حاضر اما تیمی دیگر ایده‌آل فوتبال را به نمایش می‌گذارد؛ بایرن‌مونیخ به مربیگری پپ گوآردیولا که خود به عنوان بازیکن توسط یوهان کرویف کشف و پرورش یافته است. گوآردیولا استیل هلندی دهه 70 فوتبال را در بایرن‌مونیخ گسترش داده و آن را با پرسینگ تهاجمی مخلوط کرده است. در دومین سال حضور او در بایرن‌مونیخ نتایج و ثمره کار او و همچنین شباهت ایده‌ها و فلسفه او با توتال فوتبال بیشتر در حال نمایان شدن است. شاید تشخیص سیستم بازی و چیدمان بایرن‌مونیخ در این روزها کمی دشوار باشد و نتوان آن را با اعدادی نظیر 3-4-3 یا 1-3-3-3 توصیف کرد. پپ گوآردیولا پیش از این تاکید کرده بود که این ساختارهای عددی برای او دیگر ارزشی نداشته و بیشتر شبیه به شماره‌های تلفن می‌مانند، شاید با تماشای بازی‌های اخیر بایرن‌مونیخ بهتر بتوان منظور گوآردیولا را متوجه شد. بازیکنان به صورت مدام در حال جابه‌جایی هستند و تقریبا خیلی سریع و بسته به شرایط بازی، چیدمان تیم تغییر می‌یابد. در خط دفاعی، بایرن‌مونیخ بسیار متغیرتر است و گوآردیولا از زنجیره‌های 3، 4 یا 5 نفره در این خط استفاده می‌کند، در بازی مقابل زسکا مسکو در ابتدا گوآردیولا بر یک زنجیره دفاعی 4 نفره تکیه کرد که بن‌عطیه و دانته در دفاع میانی قرار داشتند و خوآن برنات و فیلیپ لام در کناره‌ها بازی می‌کردند، اما شاید نتوان به همین راحتی نقش و وظیفه بازیکنان در بایرن‌مونیخ را توصیف کرد. در بازی سه‌شنبه شب فیلیپ لام بر روی کاغذ و تئوری دفاع راست بود اما در طول بازی مدام به سمت مرکز زمین متمایل می‌شد و از آن نقطه به بازیسازی می‌پرداخت، خوآن برنات در سمت دیگر بیشتر اجازه نفوذ و رو به جلو بازی کردن را داشت و حتی در برخی از زمان‌های بازی به یک هافبک کناری تهاجمی تبدیل می‌شد. داوید آلابای اتریشی نقشی مخلوط از یک بازیکن میانی، مدافع چپ و حتی یک مهاجم را بر عهده داشت و به همین دلیل خط دفاعی بایرن‌مونیخ بسیار متغیر بود و گاهی از 4-3 یا 5 بازیکن بسته به شرایط بازی تشکیل می‌شد.به دلیل وجود بازیکنی نظیر ژابی الونسو، خط دفاع بایرن‌مونیخ در این فصل نسبت به فصل گذشته بسیار متغیرتر و غیر‌قابل پیش‌بینی‌تر شده است. در سایت یوفا از ژابی آلونسو پیش از بازی مقابل زسکا مسکو به عنوان یک هافبک میانی یاد شده بود، اما در عمل نقش او را می‌توان لیبرویی در جلوی خط دفاعی دانست. او همواره به خط دفاعی نزدیک می‌شد و از انتهای زمین بازیسازی تیم را آغاز می‌کرد، حرکت در عمق او و همچنین حضور او در جلوی خط دفاعی، سبب می‌شد آلابا، برنات و لام با امنیت بیشتری به سمت جلو حرکت کنند. به همین دلیل به صورت تئوری می‌توان دفاع بایرن‌مونیخ را 4 نفره در نظر گرفت،‌ اما در عمل و در مقابل زسکا مسکو با وجود آلونسو، دفاع مونیخی‌ها یک زنجیره 3 نفره بود. در این بازی نمی‌توان پست ثابتی برای شاگردان گوآردیولا در نظر گرفت. اگر بازیکنی پست اصلی خود را ترک می‌کرد، پست او به سرعت توسط یکی از هم‌تیمی‌های او اشغال می‌شد، برای مثال در این بازی آرین روبن نه تنها به عنوان هافبک نفوذی سمت راست بازی می‌کرد بلکه گاهی در بال سمت چپ و حتی مدافع راست هم دیده شد. بایرن‌مونیخ در عمل همچنان با ایده‌آل پپ گوآردیولا در ارائه یک بازی انعطاف‌پذیر فاصله دارد، این تیم با آنکه در همه بازی‌ها اقتدار خود را به حریف دیکته می‌کند، اما موقعیت‌های گلزنی کمی بر روی دروازه حریف ایجاد می‌کند البته در دیدار مقابل بایرن‌مونیخ، زسکا مسکو با چیدمان فوق‌العاده دفاعی 1-5-4 از ابتدای بازی وارد میدان شد و این کار را برای گلزنی بیشتر مونیخی‌ها دشوار کرد. هر چه بایرن‌مونیخ به دروازه حریف نزدیک‌تر می‌شد، بازی انعطاف‌پذیر آنها تاثیر کمتری داشت. در این منطقه اشتباهات بایرن‌مونیخ در ارسال پاس‌های صحیح با اشتباهات بیشتری همراه می‌شد، بویژه روبرت لواندوفسکی به نظر همچنان با نحوه بازی تیم جدید خود مشکل دارد و نتوانسته است انتظارات پپ گوآردیولا را برآورده کند که این موضوع خود از تاثیرگذاری تیم در فاز تهاجمی کاسته است. بایرن‌مونیخ برای پیش افتادن از حریف در این دیدار نیاز به یک ضربه پنالتی داشت و وجود یک مانوئل نویر قوی در دروازه برای نگه داشتن این پیروزی کافی بود. تنها راه رسیدن به نویر برای زسکا مسکو استفاده از توپ‌های بلند مهاجمین و سرعت بالای سوزا مهاجم این تیم بود، تدبیری که به‌طور شگفت‌انگیزی کارآیی خوبی داشت. مدافعین بایرن‌مونیخ در چنین موقعیت‌هایی بسیار کند نشان می‌دادند. بن‌عطیه یکی از مدافعین میانی تیم با عملکرد خود گفته پپ گوآردیولا مبنی بر عدم آماده بودن خود را در این بازی به اثبات رسانید، سوزا چندین بار توانست با سرعت خود از او رد شود.با این حال تنها امید بستن به چنین حرکاتی برای امتیاز گرفتن مقابل بایرن‌مونیخ کافی نبود، چون بایرن‌مونیخ با 77 درصد مالکیت توپ به خوبی بر زسکا مسکو تسلط داشت و به نوعی این تیم را در محوطه جریمه خود محبوس کرده بود. پدید آوردن موقعیت‌های اندک گل از نکات ضعف بایرن‌مونیخ به حساب می‌آید.

فلسطین دومین حریف تدارکاتی قطعی تیم ملی ایران

مارادونا به تهران می‌آید؟

تیم ملی فوتبال ایران در دومین بازی تدارکاتی قطعی خود پیش از حضور در جام ملت‌های آسیا به مصاف تیم ملی فلسطین می‌رود. تیم ملی ایران که از یکشنبه پیش‌رو برنامه‌های آماده‌سازی خود را برای حضور در جام ملت‌های آسیا آغاز خواهد کرد، دومین حریف تدارکاتی قطعی‌اش را شناخت. فلسطین که نخستین حضورش را در جام ملت‌های آسیا در رقابت‌های استرالیا تجربه خواهد کرد، هفتم دی در تهران به مصاف مردان کارلوس کی‌روش می‌رود. این تیم پیش از سفر به استرالیا به تهران خواهد آمد تا این بازی تدارکاتی را انجام دهد. بازی با فلسطین و کره‌جنوبی تنها دیدارهای قطعی ایران پیش از حضور در جام ملت‌هاست. همچنین یکی از رسانه‌ها از آفریقای‌جنوبی به عنوان یکی از حریفان احتمالی ایران پیش از رقابت‌های جام ملت‌ها نام برده است؛ دیداری که می‌تواند برای تیم ملی بسیار موثر باشد. کادر فنی تیم ملی ایران به دنبال این است که پیش از آغاز جام ملت‌ها تدارک یک بازی دوستانه دیگر را ببیند اما هنوز نام این حریف مشخص نشده است. به گزارش ایسنا، ایران و فلسطین تاکنون 4 بار به مصاف هم رفته‌اند که یک بازی با تساوی به پایان رسیده اما 3 دیدار دیگر با پیروزی ایران برابر این تیم عربی به پایان رسیده است. آخرین رویارویی ایران و فلسطین به سال 2011 باز می‌گردد که ایران موفق شد با نتیجه 7 بر صفر فلسطین را شکست دهد. این تیم در آخرین رده‌بندی فیفا در رده 102 قرار گرفت. برخی خبرها حکایت از این دارد که دیگو مارادونا پیش از جام ملت‌ها هدایت تیم ملی فلسطین را بر عهده خواهد گرفت. بر اساس اطلاعات سایت فیفا، تیم ملی فلسطین اکنون سرمربی ندارد.

دژاگه: امیدوارم به فینال برسیم

ها‌فبک تیم ملی ایران ابراز امیدواری کرد این تیم به فینال جام ملت‌های آسیا راه یابد. تیم ملی ایران دی ماه سال جاری باید در جام ملت‌های آسیا به میدان برود. اشکان دژاگه که فصل گذشته در تیم فولام خوش درخشید پس از پایان جام‌جهانی به تیم العربی قطر پیوست. او در گفت‌وگویی با سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا ابراز امیدواری کرد بتواند در فینال جام ملت‌های آسیا برابر ژاپن به میدان برود تا این فرصت در اختیار او قرار گیرد تا با هاسبه هم‌تیمی سابقش در وولفسبورگ دیدار کند: من و ماکوتو 4 سال در وولفسبورگ با هم، هم‌تیمی بودیم و به خوبی از هم شناخت داریم. او بازیکن خوبی است و می‌دانم که در تیم ملی ژاپن نیز بازیکن بزرگی محسوب می‌شود. رابطه دوستانه خیلی خوبی هم بین ما وجود دارد. هاسبه تجربه خیلی زیادی دارد و امیدوارم بتوانم او را در فینال جام ملت‌های آسیا ببینم. مدت زیادی است که همدیگر را ندیده‌ایم. این احتمال است که ایران و ژاپن در فینال با هم دیدار کنند و می‌تواند تجدید دیداری برای ما باشد. ایران و ژاپن هر دو در جام جهانی بازی کرده‌اند. البته هیچ کدام از دو تیم نتوانستند به مرحله دوم راه یابند. ایران بازی‌های خوبی در جام جهانی به نمایش گذاشت ولی در نهایت نتوانست به هدفش که صعود از گروه بود دست یابد. ایران در جام ملت‌های آسیا کار سختی دارند، چرا که ژاپن، مدافع عنوان قهرمانی در کنار استرالیای میزبان شانس زیادی برای قهرمانی در این دوره از رقابت‌ها دارد.

قلعه‌نویی:

استقلال ارث پدری من نیست

سرمربی استقلال می‌گوید این تیم ارث پدری او نیست و مربیان نسل جوان‌تر مثل مجیدی حتما جای او را بعدها پر می‌کنند. امیر قلعه‌نویی در نشست خبری پس از پیروزی 3 بر یک تیمش برابر ملوان گفت: در این دیدار 11 موقعیت داشتیم که سه‌تای آنها به گل تبدیل شد. پیشکسوت واقعی امثال مجیدی هستند که به تیم در شرایط بحرانی کمک می‌کنند یا اگر کمک هم نمی‌کنند به تیم ضربه نمی‌زنند. بحران مال زمانی است که تیم هشتم و نهم جدول باشد. درون تیم آرامش بود و جای تاسف دارد که این آقایان خودشان را استقلالی می‌دانند. به 2 تیم در این دیدار تبریک می‌گویم. ملوان با وجود اینکه شرایط خوبی نداشت، فوتبال خوبی برابر ما ارائه داد. من امروز از 2، 3 بازیکنم گله دارم. ما می‌شد تعداد گل‌هایمان را بالاتر ببریم. در مجموع خوشحالم که هرکس بازی‌های ما را می‌بیند، لذت می‌برد. حالا مهم نیست تیم مقابل چه کسی باشد. فکر می‌کنم با این برد، آن دفاتر تا 2 هفته بسته باشند. قلعه‌نویی در پاسخ به این سؤال که نظرش راجع به 50 روز تعطیلی لیگ چیست، عنوان کرد: اگر حرف بزنیم آن آقای میکروفن به دست و آن قلم به‌دست‌ها حرف می‌زنند. مسلمانی آنها عمر و عاصی است. فکر نمی‌کنم هیچ کجا 50 روز لیگ تعطیل باشد. شما به کره و ژاپن نگاه کنید. آیا آنها 50 روز تعطیل می‌کنند؟ من سرمربی تیم ملی بوده‌ام اما اینگونه واقعا جالب نیست. البته اگر اعتراضی باشد کتبی اعلام می‌کنیم هرچند که گوش نمی‌دهند، چراکه ما چشم‌آبی نیستیم. سرمربی استقلال در پاسخ به سؤالی درباره سرمربیگری مجیدی در این تیم در آینده بیان کرد: استقلال ارث پدری من نیست. استقلال در زمان نهمی و سیزدهمی مال ما بود. آن مسلمانان عمر و عاصی اینها را نمی‌گویند. من 17-18 قهرمانی با استقلال دارم. جاهایی که بودم مثل شاهین و راه‌آهن هم نتایج خوبی گرفته‌ام. با استقلال 59 جهان شدیم اما از نظر آن آقایان به چشم نمی‌آید. فرهاد بازیکن باهوشی بود و نسل بعد از ما باید به استقلال کمک کند. من خوشحالم که شاگرد من در لیگ سرمربی است.

مهدی بشکنی: بارسای انریکه در پاریس زیبا اولین شکستش را تجربه کرد. شکست ناامیدکننده‌ای که در غیاب 2 مهره اصلی لوران بلان یعنی زلاتان و سیلوا رقم خورد. بارسا در حالی در این دیدار کلاسیک که با نتیجه 2-3 به سود پاری‌سن ژرمن پایان یافت متحمل اولین شکست خود در فصل جدید و با مربیگری لوئیس انریکه شد که تا پیش از این و در 7 مسابقه قبلی از ابتدای فصل موفق شده بود دروازه‌اش را بسته نگه دارد و هیچ گلی دریافت نکرده بود. شکست بارسا برابر رقیب قدرتمندی چون پاری‌سن ژرمن، هرچند صدر گروه F را به این تیم سپرد اما برای آبی و اناری‌ها نکات مثبت بسیاری داشت، بویژه اینکه بارسا هنوز هم در خط دفاعی و روی ارسال‌ها بشدت آسیب‌پذیر است و این معضل با بازی دادن به مدافع بلند قامتی چون متئو، قابل حل نیست و این سازمان دفاعی تیم است که ایراد اساسی دارد! شاید در شب رقم خوردن اولین شکست انریکه با کاتالان‌ها، مشهودترین مساله، کندی بیش از اندازه مدافع فرانسوی و تازه به خدمت گرفته شده بارسا بود. اویی که بزودی 31ساله خواهد شد و به کار آینده آبی و اناری‌ها هم نخواهد آمد و شاید بهتر است انریکه اگر می‌خواهد پیکه ناآماده را روی نیمکت بنشاند از مارک بارترای جوان در کنار ماسکرانو استفاده کند، چرا که او در نبردهای هوایی به اندازه متئو تبحر دارد و البته در بازیسازی بسیار کارآمدتر است. هرچه باشد او محصول لامسیاست و با فلسفه بازی تیم کاملاً آشنا. این همان فاکتوری است که می‌توان با آن، مونتویا را نیز جایگزین دنی آلوزی کرد که با بالا رفتن سن هرچند همچنان به طور مستمر در حملات شرکت دارد اما در بازگشت‌ها ضعیف عمل می‌کند و فضای پشت سر او پاشنه آشیل بارسا در ضدحملات است. مارک آندره تراشتگن جوان هم هرچند شاید آینده خوبی در پیش داشته باشد اما هنوز برای ایستادن درون دروازه بارسا بسیار جوان است و اشتباهات او در پاریس نباید باعث ناامیدی انریکه از دروازه‌بان 22ساله آلمانی شود. او برای اینکه سنگربان اصلی و ثابت بارسا شود نیازمند حضور در رقابت‌های بیشتری است تا با کسب تجربه، از تعداد اشتباهاتش کاسته و به دروازه‌بانی مطمئن تبدیل شود. او تک به تک‌گیر خوبی است و این برای تیمی که همواره در معرض ضد حمله خوردن قرار دارد، نکته مثبتی است.انریکه در خط میانی هم متوجه ناهماهنگی شده است که بین بوسکتس و راکیتیچ وجود دارد. این دو بارها روی ناهماهنگی که میانشان وجود دارد توپ‌های مهمی را از دست داده‌اند و همین بهترین فرصت برای تیم پاریسی و اجرای ضدحملات سریع و خطرناکشان بود. همچنین سرمربی جدید بارسا که اینیستا را مهم‌ترین بازیکن خط میانی خود می‌بیند، برای استفاده از قدرت بازیسازی او انگار باید آندرس را بیشتر به مرکز زمین متمایل کند چرا که با وجود نیمار، بارسا در بعضی مواقع و در بال چپ دچار نوعی تداخل کاری است. با توجه به نوع بازی مالکانه بارسا، بازی ضعیف مردان میانی انریکه در یک‌سوم دفاعی حریفان، روی عملکرد مسی و نیمار اثرات منفی بسیاری دارد. آنها اگر به اندازه کافی تغذیه نشوند مجبورند به عقب بازگردند و وقتی این دو به میانه‌های زمین بازگردند بارسا مهاجمی ندارد که کار گلزنی را برایش انجام دهد. در حالی که اگر فوق‌ستاره‌های هجومی بارسا درون محوطه جریمه باشند، مقابل هر تیمی قدرت گلزنی دارند. هرچند پذیرفتن شکست همیشه ناگوار است اما شکست بارسلونا مقابل پاری‌سن‌ژرمن هشدار به‌موقع و قابل جبرانی برای لوئیس انریکه است که با آنالیز عملکرد مردانش و برطرف کردن نقاط ضعف مشهود آنان، تیمی در حد قهرمانی لیگ قهرمانان را آماده ادامه مسابقات کند و فصل موفقی را برای کاتالان‌ها رقم بزند.