حسین جوادی: جمعه صبح در اولین روزهای تعطیلات ژانویه خبر تراژیکی هواداران لیورپول را شوکه کرد،‌ البته شاید هم آنها قبل از این خبر که روی خروجی وبسایت رسمی باشگاه قرار بگیرد خودشان را برای چنین لحظه تلخی آماده کرده بودند؛ درست مثل شنیدن مرگ در اثر بیماری سرطان، آن هم وقتی چاره‌ دیگری در کار نیست. استیون جرارد برای همیشه از لیورپول خداحافظی کرد تا روزهای سال نو میلادی برای پسر شماره 8 آنفیلد روزهای ملال‌آوری باشد. داستان غم‌انگیزی که از مشاجره‌های قدیمی میان «استیوی جی» و براندن راجرز شروع شد و سرانجام این مربی لک‌لک‌ها بود که توانست سمبل تعصب دو‌آتشه‌های لیورپول را خانه‌نشین کند و این خبر درست مثل همان خداحافظی تلخ آلکس دل‌پیرو از بانوی پیر بود.‌ «آله» در غباری از دلتنگی ماه اکتبر، تورین را ترک کرد، همانطور که رائول گونسالس در تابستان 4 سال پیش وقتی مورینیو پا به سانتیاگو برنابئو گذاشت مجبور به کوچ کردن شد. خداحافظی رائول، دل‌پیرو و جرارد و همه این خداحافظی‌های جبرآمیز تنها یک چیز را نشان می‌دهد و آن اینکه روی بی‌رحم فوتبال حتی به ستاره‌هایی که روی سکوها در حد خدایان پرستش می‌شوند هم رحم نمی‌کند. سرنوشت‌ ستاره‌ها همیشه ختم به خیر نیست و حتی شما می‌توانی ماردونا باشی ولی زیر دست و پای جمعیت له شوی. هر کدام از ستاره‌هایی که روزگاری نمادی از تعصب بودند به دراماتیک‌ترین سرنوشت‌ها دچار شدند حالا شاید ستاره‌ای مثل جرارد افسوس این را می‌خورد که چرا در مقابل پیشنهادهای اغواکننده تیم‌هایی مثل رئال مادرید وسوسه نشد تا در آنفیلد چنین روزی را ببنید. این اتفاق یک خروجی دارد؛ «بیش از حد تعصب داشتن منجر به فراموش شدن می‌شود» و شاید فرانچسکو توتی یک استثنا در این زمینه است که هنوز به زمره ستاره‌های تاریخ مصرف گذشته نپیوسته است. فوتبال سرمایه‌داری در اروپا چیزی از احساس سرش نمی‌شود حتی اگر با چشمان خود شاهد از بین رفتن محبوبش باشد. چیزی که این روزها به دست براندن راجرز برای لیورپول در حال رخ دادن است. میراث بیل شنکلی در باتلاق شکست چنان دست و پا می‌زند که تنها چاره‌اش را قربانی کردن کاپیتان جرارد می‌داند. شاید روح شنکلی در جایگاه «کپ» در گوشه‌ای از آن صندلی‌های خیس یا برف گرفته برای استیوی جی اشک می‌ریزد و اگر او یک بار دیگر می‌توانست زمام لیورپول را به دست بگیرد هرگز اجازه نمی‌داد چنین ژانویه تلخی برای شماره 8 آنفیلد رقم بخورد.
سخت‌ترین تصمیم زندگی
به گزارش وبسایت رسمی باشگاه لیورپول، کاپیتان پیشین تیم‌ملی انگلیس که سابقه 17 سال حضور در این باشگاه را دارد، تایید کرد در پایان فصل از این تیم جدا خواهد شد ولی مقصد آینده خود را معلوم نکرد. استیون جرارد درباره تصمیم خود برای جدایی از لیورپول گفت: «این سخت‌ترین تصمیم زندگی‌ام و مساله‌ای بوده که من و خانواده‌ام را برای مدت‌ها زجر داده است. من این خبر را اکنون اعلام می‌کنم تا اخبار رسانه‌ها درباره آینده من، تمرکز تیم و مربی را به هم نریزد. باشگاه لیورپول بخش بزرگی از زندگی همه ما برای مدتی طولانی بوده و خداحافظی بسیار سخت است ولی فکر می‌کنم چیزی است که به نفع همه است؛ هم باشگاه، هم خانواده‌ام و هم خود من. به فوتبال بازی کردن ادامه خواهم داد ولی با این وجود نمی‌توانم تایید کنم کجا خواهم بود، می‌توانم بگویم جایی خواهم رفت که با این باشگاه رقابت ندارد تا مجبور نباشم مقابل لیورپول قرار بگیرم. این چیزی است که مدنظر دارم. نمی‌توانم بابت زحماتی که براندن، مالکان و تمام اعضای باشگاه برای من کشیدند تشکر کنم. من دارم در بهترین شرایط این باشگاه را ترک می‌کنم.
آنفیلد جایی بسیار ویژه بود که می‌توانستم عضو آن باشم. این آرزو را دارم که روزی دوباره برای خدمت به لیورپول به اینجا بازگردم و از تمام ظرفیت‌هایم برای کمک به این باشگاه استفاده کنم. چیزی که مهم است این است که من از اکنون تا زمانی که سوت آخرین بازی این فصل به صدا در آید، به این باشگاه متعهد هستم و تمام تلاشم را می‌کنم تا لیورپول برنده بازی‌ها باشد. پیام آخر من برای کسانی است که لیورپول را تبدیل به بهترین باشگاه جهان کردند؛ هواداران. حضور در کنار شما به عنوان بازیکن و کاپیتان باعث افتخار بوده است. من قدردان تک‌تک این ثانیه‌ها هستم و این آرزوی قلبی من است تا این فصل را به پایان برسانم و دوباره لیورپول من در بالاترین نقطه ممکن باشد».

 مایک هنیس، ستون‌نویس سایت گل در آخرین روز سال 2014 یاداشتی برای استیون جرارد نوشته است... . این یاداشت قبل از خداحافظی کاپیتان از آنفیلد است.
 در بیست‌وهفتم آوریل سال 2014، لیورپول صدر جدول رقابت‌های لیگ برتر جزیره را به خود اختصاص داده بود. بازی مقابل چلسی برای قرمزها در این روز تاثیری حیاتی برای نبرد بر سر قهرمانی داشت. در دقیقه چهارم از وقت‌های اضافه نیمه اول، کاپیتان جرارد تعادل خود را از دست داد تا توپ به دمبا با مهاجم حریف رسیده و موقعیتی عالی برای گلزنی نصیب او شود. این توپ به گل تبدیل شد تا لیورپول رقابت بر سر قهرمانی را به منچسترسیتی واگذار کند و همه شهر لیورپول در غمی سخت فرو رود. استیون جرارد 34 ساله هنوز نتوانسته است خود را از این کابوس رها سازد، در جام‌جهانی 2014 نیز جرارد به‌عنوان کاپیتان تیم‌ملی انگلیس عملکردی فاجعه‌بار از خود به نمایش گذاشت و در بازی مقابل اروگوئه اشتباه او سبب رسیدن توپ به لوئیز سوارز و گلزنی این مهاجم فرصت‌طلب و حذف انگلیس از این رقابت‌ها شد. همین مهاجم اروگوئه‌ای در اتوبیوگرافی خود نوشت که اگر به جای استیون جرارد بود، کفش‌های فوتبال خود را تا به حال آویخته بود اما جرارد بسیار سختکوش است و می‌خواهد سرانجام رویای خود برای قهرمانی در لیگ برتر جزیره را به واقعیت تبدیل کند. وی تاکنون موفق به فتح FA Cup،‌ جام یوفا و لیگ قهرمانان اروپا شده است اما قهرمانی در لیگ برتر تنها عنوانی است که جای آن در زمینه باشگاهی در کلکسیون افتخارات کاپیتان لیورپول، خالی به نظر می‌رسد. در همه سال‌های موفقیت‌آمیز گذشته اما جرارد هرگز نتوانسته است در پست هافبک دفاعی عملکرد خیره‌کننده‌ای داشته باشد، بویژه در کارهای دفاعی او حتی در برخی از دیدارها ضعیف ظاهر شده است، به طوری که از برندان راجرز بارها خواسته شده برای رسیدن به موفقیت تیمی، تغییری در پست کاپیتان تیم در نظر گیرد. به همین دلیل انتقال جرارد به بازی در پستی هجومی‌تر برای بهره‌گیری بیشتر از کیفیت بالای این بازیکن تصمیمی منطقی و بهینه به نظر می‌رسد. صرفنظر از برخی کمبودهای اندکی که در عملکرد جرارد در این فصل دیده شده است، این بازیکن به مهره‌ای غیرقابل جانشین برای برندان راجرز تبدیل شده است. سرمربی لیورپول همچنین خواستار تمدید قرارداد کاپیتان 34 ساله خود شده است، با وجود اینکه هنوز جرارد پاسخ مثبتی در این زمینه نداده است. در این میان پیشنهاداتی از باشگاه‌های آمریکایی نیز برای جذب جرارد ارائه شده است که به نظر می‌رسد شانس تیم نیویورکی برای جذب او بیشتر از سایر رقبا باشد. در پیشنهاد باشگاه لیورپول برای تمدید قرارداد جرارد، به نظر نقش منفعل‌تری برای او در نظر گرفته شده است، به‌طوری که در پیشنهاد جدید حضور کامل او در همه دیدارها و ترکیب اصلی تیم تضمین نشده است. با وجود همه ضعف‌های عملکرد دفاعی جرارد، وی تقریبا در بیشتر بازی‌های لیورپول در لیگ برتر و همین‌طور لیگ قهرمانان اروپا حضور داشته است البته عملکرد او در پست هافبک دفاعی نتوانسته است برای همه هواداران این تیم قابل‌پذیرش باشد، به همین دلیل به نظر می‌رسد تغییر پست بازی او یا نقل مکان به باشگاهی دیگر قدمی ضروری برای جرارد باشد. اما بی‌تردید هواداران قرمزها چه با ماندن استیون جرارد معروف به «Stieve G» در لیورپول و چه با انتقال او به آمریکا، در شرایط سخت نیز برای همیشه در کنار او خواهند ماند و در بازی‌های آتی لیورپول نیز شعار «You’ll never walk alone» بار دیگر از سوی هواداران این تیم در مدح استیون جرارد اسطوره باشگاه، در استادیوم‌ها طنین‌انداز خواهد شد.
ترجمه: امین ابطحی
 

تیم‌ملی فوتبال ایران دوشنبه‌شب در حالی راهی استرالیا شد که در گروه C با بحرین، قطر و امارات همگروه است. در مجموع 52 دوئل قبلی ایران با این 3 تیم، 29 برد و 8 باخت نصیب تیم‌ملی شده است. رکورد ویژه هم این است که تیم‌ملی هرگز در جام‌ملت‌ها به این 3 تیم نباخته و 5 پیروزی (3 پیروزی مقابل امارات، یکی رودرروی قطر و یکی برابر بحرین) دارد و یک مساوی با امارات داشته و تنها بحرین در این بازی‌ها موفق به باز کردن دروازه تیم‌ملی شده است. نخستین دیدار تیم‌ملی ایران در جام‌ملت‌های آسیا مقابل بحرین در روز 21 دی و در ورزشگاه شهر ملبورن برگزار می‌شود. این شهر یادآور 8 آذر 1376 و صعود رویایی به جام‌جهانی 98 است. این ورزشگاه همان زمین معروف ملبورن کریکت گراند نیست و تغییر وضعیت داده و حالا به ورزشگاه مستطیلی معروف شده است. در 16 دوئل قبلی برابر بحرین، برتری 7 بر 4 در تعداد پیروزی‌ها به سود ایران است. جالب اینکه نصف پیروزی‌های بحرین در بازی‌های دوستانه رقم خورده است.دو تیم فقط یک‌بار در جام‌ملت‌ها به دیدار هم رفته‌اند که مربوط به بازی رده‌بندی سال 2004 و پیروزی تیم‌ملی است. مهم‌ترین خاطره از رویارویی با بحرین هم شکست 3 بر یک سال 2001 است که اجازه نداد تیم‌ملی راهی جام‌جهانی 2002 شود و به همین دلیل یکی از منفورترین رقبای تیم‌ملی نزد مردم به حساب می‌آید. علی دایی با 4 گل بهترین گلزن تیم‌ملی به بحرین است و بعد از او یک مدافع 3 گله به نام هادی عقیلی قرار دارد. از ترکیب فعلی تیم‌ملی، سیدجلال حسینی، کریم انصاری‌فرد و آندرانیک تیموریان سابقه زدن گل به بحرین را دارند.
ورزشگاه ملی استرالیا در سیدنی، میزبان بیستمین دوئل تاریخ ایران و قطر در 25 دی‌ماه خواهد بود. در 19 رویارویی قبلی، 11 برد برای ایران ثبت شده و 3 پیروزی برای قطری‌ها. 2 تیم در جام‌ملت‌های آسیا فقط یک‌بار به مصاف هم رفته‌اند که به سود ایران تمام شد. قطر دو شباهت جالب به بحرین دارد؛ اولی شکست دادن تیم‌ملی در یک بازی فوق‌العاده مهم در مقدماتی جام‌جهانی 1998 و دومی خوردن 6 گل در یک بازی از ایران. آخرین بازی تیم‌ملی برابر قطر، مهم‌ترین دوئل تیم کی‌روش برای رسیدن به جام‌جهانی 2014 بود که با گلزنی قوچان‌نژاد یک بر صفر به سود ما تمام شد. 5 بازی از 6 رویارویی اخیر دو تیم مساوی شده است. طبق معمول، دایی با 5 گل بهترین گلزن تیم‌ملی به قطر است و بعد از او، علیرضا نیکبخت‌واحدی با 3 گل قرار دارد. از ترکیب فعلی تیم‌ملی، احسان حاج‌صفی، رضا قوچان‌نژاد و اشکان دژاگه سابقه زدن گل به قطر را دارند.

تمرینات گروهی تیم‌ملی فوتبال ایران در اردوی سیدنی از (جمعه) با حضور تمام بازیکنان برگزار شد هرچند کارلوس کی‌روش همچنان از مرور برنامه‌های تاکتیکی اختصاصی پرهیز می‌کند. تیم‌ملی فوتبال ایران که در حال سپری کردن آخرین اردوی آماده‌سازی‌اش پیش از جام ملت‌های آسیا در استرالیاست، از چهارشنبه تمریناتش را در محلی به نام «آکادمی سیدنی» پیگیری می‌کند.
هتل در فاصله 20 دقیقه‌ای محل تمرین
«میرامار» هتل محل اقامت ملی‌پوشان در فاصله 20 دقیقه‌ای محل تمرین است. مسؤولان تیم یک دستگاه اتوبوس و یک خودروی ون برای مدت زمان اقامت در سیدنی اجاره کرده‌اند اما تیم ایران علاوه بر اینکه از وضعیت هتل به‌خاطر نداشتن استخر، سالن ورزشی و همچنین داشتن یک سالن غذاخوری کوچک ناراحت است، در حال حاضر در کمپی تمرین می‌کند که ظاهرا به لحاظ امنیتی شرایط مناسبی ندارد.
مردمی که برای رفتن به نمایشگاه تمرینات کی‌روش را می‌بینند!
این کمپ در وسط مجموعه‌ای به نام «آکادمی سیدنی» است که عموم مردم شهر در آن تردد داشته و از سایر امکانات ورزشی آن چون سالن چندمنظوره، استخر و همچنین متل و نمایشگاهی که آنجا دایر است نیز استفاده می‌کنند. شرایط فوق باعث ناراحتی و البته نگرانی کارلوس کی‌روش شده چون در آستانه مسابقات مهمی چون جام ملت‌ها و رویارویی با تیم‌های عربی او نمی‌خواهد کوچک‌ترین اطلاعاتی از وضعیت تمرین و برنامه‌های تاکتیکی‌اش به حریفان منتقل شود. از این رو فعلا برنامه‌های تاکتیکی با احتیاط انجام می‌شود، هرچند مسؤولان تیم‌ملی همواره در تلاش هستند افراد متفرقه در اطراف زمین تمرین نباشند.
اقامتگاه ملی‌پوشان، کم امکانات اما آرام
اگرچه مسؤولان تیم ایران می‌خواهند درصورت امکان کمپ دیگری را اجاره کنند اما این اقدام مستلزم پرداخت تمام مبلغ اجاره 8 روزه زمین تمرینی «آکادمی سیدنی» است ضمن اینکه گرفتن کمپ در فرصت زمانی محدود کار را تقریبا غیرممکن ساخته است. موضوع تغییر هتل هم که کاملا منتفی است چون این هتل به‌خاطر رزرو تیم ایران، میهمان دیگری را نپذیرفته و هزینه اقامت تمام مدت را می‌خواهد. مسؤولان هتل عنوان کرده‌اند برای کل زمان رزرو تیم ایران مواد غذایی تهیه کرده‌اند و البته با وجود این احوال اما آرامش این مکان برای اعضای تیم مطلوب بوده است. تیم ایران باید یکشنبه در یک دیدار تدارکاتی مقابل عراق قرار گیرد و طبق برنامه باید تا چهارشنبه در محل فعلی تمرین کند.

ایران، موفق‌ترین میزبان جام ملت‌ها
جام ملت‌های آسیا 2015 شانزدهمین دوره جام ملت‌های آسیاست که در استرالیا از تاریخ 19 دی تا 11 بهمن‌ماه سال 1393 برگزار خواهد شد. این بازی‌ها در 5 شهر سیدنی، ملبورن، کانبرا، بریزبن و نیوکاسل برگزار خواهد شد و جالب اینکه برای میزبانی این رقابت‌ها هیچ کشوری جز استرالیا نامزد نشده بود. بر همین اساس و در 15 دوره قبلی رقابت‌ها باید ایران را به عنوان موفق‌ترین میزبان این رقابت‌ها قلمداد کرد، چرا که کشورمان در هر دو دوره‌ای که میزبانی این رقابت‌ها را برعهده داشته است، توانسته از امتیاز میزبانی به نحو احسن استفاده لازم را کرده و در هر دو دوره عنوان قهرمانی را کسب کند. همچنین در 15 دوره قبلی و از بین میزبانان جز ایران، فقط تیم‌های کره‌جنوبی، اسرائیل، کویت و ژاپن توانسته‌اند در خانه عنوان قهرمانی را جشن بگیرند تا 6 قهرمانی این رقابت‌ها در خانه میزبانان این رقابت‌ها به دست آمده باشد.

خادم به دنبال میزبانی مسابقات جهانی کشتی
رئیس فدراسیون کشتی امیدوار است با توجه به سیاست اتحادیه جهانی کشتی برای تفکیک میزبانی رقابت‌های مردان و زنان، ایران بتواند میزبان مسابقات جهانی کشتی در سال 2018 شود. رئیس فدراسیون کشتی درباره نامزدی ایران برای میزبانی مسابقات جهانی 2018 کشتی، اظهار کرد: اتحادیه جهانی کشتی سیاستی را در حال حاضر به صورت غیررسمی دنبال می‌کند و به دنبال تفکیک در برگزاری مسابقات آزاد و فرنگی و بانوان است. ما نیز تلاش می‌کنیم قبل از اینکه این سیاست به صورت رسمی اعلام شود از فرصت استفاده کرده و میزبانی مسابقات جهانی آزاد و فرنگی را به دست بیاوریم که به همین علت آمادگی خود را برای میزبانی این رقابت‌ها در سال 2018 ارائه دادیم. این فرصت بسیار حیاتی برای کشتی ایران است و نیز به خاطر علاقه‌مندان بسیاری که در کشور وجود دارد و حفظ و اعتلای جایگاه کشتی در ایران، این فرصت را نمی‌خواهیم از دست بدهیم.

دریفت قهرمانی کشـور برگزار شد
راند دوم مسابقات دریفت قهرمانی کشـور، 12 دی، در پیست موتورسواری و اتومبیلرانی مجموعه ورزشی آزادی برگزار شد. به گزارش روابط عمومی فدراسیون اتومبیلرانی، این رقابت با حضور 15 نفر از شرکت‌کنندگان از استان‌های تهران، البرز، خوزستان، خراسان و فـارس از ساعت10 صبح  جمعه آغاز شد و تا ساعت 13:30 ادامه داشت. دور تمرینی این مسابقه در طول هفته از ساعت 9 صبح تا 12 ظهر و 14 الی 16 بعدازظهر برگزار شد. در دور تمرینی هرکدام از شرکت‌کنندگان 3 دور مسیر مسابقه را تمرین کردند. پژمان پاکزاد از تهـران به عنوان نفر اول، شهاب پیشانی‌دار از خوزستان نفر دوم و  مازیار بنک‌دار از تهران به عنوان نفر سوم  انتخاب شدند.

پشت پرده خداحافظی علی کریمی!
ابوالفضل جلالی که در زمان حضور کریمی در الاهلی امارات، رابطه بسیار نزدیکی با او داشت، درباره خداحافظی این مربی از کادر فنی تیم ملی گفته: کریمی اگر می‌خواست به منافع شخصی خودش فکر کند، قطعا در تیم ملی می‌ماند چون او بدون طی کردن هیچ دوره مربیگری به نیمکت تیم ملی رسیده بود و موقعیتی بهتر از این نصیبش نمی‌شد اما علی آدم خاصی است. او خودش را قربانی منافع دیگران کرد و با خداحافظی از تیم ملی ترجیح داد با بازیکنانی که به نظر او جایشان در تیم ملی خالی است، همراهی کند. جلالی درباره اینکه گفته می‌شود کریمی به خاطر تغییر بلیت پروازش از تیم ملی کناره‌گیری کرده، اعلام کرد: اصلا چنین چیزی صحت ندارد. مطمئن باشید اگر برای او بلیت فرست کلاس می‌گرفتند بلیتش را عادی می‌کرد چون این کار را یک‌بار در زمان حضورش در الاهلی انجام داده است.

مدیرعاملی که بازداشت می‌شود!
یک روزنامه ورزشی دولتی در گزارشی ادعا کرده که مدیرعامل‌ یکی از باشگاه‌های لیگ برتر در پرونده معافیت بازیکنان سرباز دست داشته است. به گزارش «ورزش سه»، در این گزارش چنین نوشته شده: معافیت جعلی برخی بازیکنان ابعاد مختلفی داشت، زوایای این موضوع آنقدر وسیع بود که متاسفانه با کوتاهی فدراسیون فوتبال در این باره تاکنون فارغ از برخوردی که با بازیکنان شده، خیلی از این زوایا مورد غفلت واقع شده است. یکی از سوال‌هایی که اذهان عمومی را به سوی خود جلب می‌کند، نوع تهیه این معافیت‌هاست. در روزهای نخست مطرح شد که یک مدیرعامل در این موضوع دست داشته و به بازیکنان اطمینان می‌داده آنها برای بحث سربازیشان به مشکل نخواهند خورد و اتفاقا مشکل خیلی از بازیکنان را هم حل کرده بود. تاسفبار است اما این مدیرعامل حتی برای کسانی که پول لازم برای دریافت معافیت را نداشتند نیز راهکاری پیشنهاد داده بوده به طوری که هر بازیکنی که با باشگاه قرارداد امضا می‌کرده است، از قرارداد او مبلغی برای گرفتن کارت معافیت سربازی کسر می‌شده و به همین طریق برای خیلی از بازیکنان کارت معافیت گرفت.
 

برای نسل جدید هواداران فوتبال لیورپول یک تیم مثل نیوکاسل یا استون‌ویلا یا وستهام بود؛ زمخت، بدون برد، بدون جام. تا سال 2013 فرا رسید. برندان آمد. لیورپول جدید آمده بود. سالی فرارسیده بود که قرار بود برای تمام بازیکنان لیورپول بهترین فصل دوران بازی‌شان حتی زندگی‌شان شود. طبق معمول فصل برای همه عادی شروع شده بود، چلسی کلی بازیکن خریده بود، آرسنال در فکر تمام کردن رکورد جام نبردنش بود و منچستر با آقای مویس در فکر شروع تازه و ادامه راه الکس، سیتی هم که مثل همیشه در حال پز دادن با پول‌های نفتی بود. لیورپول هم که هیچی، سرد و بی‌صدا و غیرمهم برای نسل جدید عاشقان فوتبال حتی غیرمهم برای نسل‌های عقب‌تر. حتی هواداران جایگاه کپ هم به نرفتن به مسابقات بزرگ اروپا عادت کرده بودند. تا اینجا همه چی عادی است اما صبر کنید این اول داستان پرفراز و نشیب ما است. آغاز فصل. پس سوارز این پسر بی‌اعصاب اروگوئه‌ای کجاست؟ لوییز به خاطر گاز گرفتن دست ایوانوویچ محروم است. پس کی برای لیورپول گل بزند جواب همه، فرد خاصی نبود اما جواب زمان، جواب صحیح‌تری بود.  2 جوان تیره‌پوست در خط حمله؛ استوریج و استرلینگ؛ پسری شاید نوجوان در ترکیب فیکس یک تیم لیگ برتری، بله! درست است بازیکن تیم جوانان انگلستان مورد توجه راجرز بود و زمان نشان داد این توجه الکی نبوده است. استوریج در 5 بازی اول فصل لیورپول 4 گل زد. فصل ادامه پیدا کرد، لوییز آمد و شروع کرد به گلزنی آن هم گل‌های حیاتی و دیگر شیطنت نکرد و آقای گل شد البته بهترین بازیکن لیگ هم. لیورپول کارش به جایی رسید که شانس اول قهرمانی شد تا آن بازی لعنتی با کریستال پالاس که 3-3 شد و البته آن سر خوردن نا به جای کاپیتان در وسط زمین آنفیلد. در آخر آن فصل که مانند همیشه عادی شروع شده بود، لیورپول به صورت کاملاً غیرعادی دوم شد. اما از آن فصل میراثی برای هواداران تیم اول بندر لیورپول نماند. لیورپولی که در فصل قبل 101 گل زد در این فصل مشکل گلزنی دارد، در فصل قبل زوج SAS بیش از 50 گل برای قرمز‌ها زدند ولی این فصل استوریج همش مصدوم بوده و سوارز هم که در تابستان به کاتالان رفت اما این فصل مشکلات راجرز زیاد‌ند.  می‌خواهیم به بررسی این مشکلات بپردازیم. از درون دروازه سیمون مینیوله بسیار ضعیف‌تر از فصل قبل بوده و راجرز هم این را می‌داند. قرمز‌ها به دنبال والدز هم بودند ولی به نظر می‌رسد تا آخر فصل باید با مینیوله ناآماده و نامطمئن سر کنند. در خط دفاعی هم که زوج لورن و اسکرتل دفاع وسط‌های اول راجرز‌اند، لورنی که در ساوتهمپتون بازی می‌کرد و فصل قبل هم با پیراهن این تیم به لیورپول گل زده بود، تابستان به لیورپول آمد اما شاید نکته کلیدی خط دفاعی از دست دادن «دنیل اگر» بود که راجرز به او اعتقاد نداشت ولی بی‌شک در این فصل می‌توانست به قرمز‌ها کمک کند. خط هافبک؛ جایی که با وجود بازیکنان خوب، کمترین مشکل را دارد البته باید گفت هندرسون آمادگی فصل قبل را ندارد. اما رسیدیم به نقطه ضعف اصلی تیم؛ خط حمله غیر از استوریج مصدوم لیورپول لمبرت و سوپرماریو را دارد که در نوک خط حمله بازی می‌کنند. آمار لمبرت آنقدر بد هست که که نگاهی به آن نمی‌اندازیم البته او هم مدت زیادی مصدوم بود اما بالوتلی، ایراد اصلی را به راجرز می‌گیرند و می‌گویند مربیان بزرگی چون مانچینی و مورینیو نتوانستند او را کنترل کنند، پس چرا این بازیکن را خریده‌ای؟ در پی این موضوع چند وقت قبل عکسی از ماریو در یک کلوب شبانه منتشر شد. همه می‌دانند که کنترل بالوتلی کاری ناممکن است اما از لحاظ فنی بالو برای قرمز‌ها هیچ چیز نداشته است. با این اوضاع لیورپولی که سال قبل شانس اول قهرمانی بود این فصل شاید باید به فکر رسیدن به لیگ اروپا باشد. لیورپول در حال حاضر در رده هشتم قرار دارد و دارد به همان تیم عادی فصول قبل تبدیل می‌شود؛ تیمی که زمخت بود، بدون برد بود و بدون جام.