بهروز کلاته:  وضعیت بین‌المللی آشفته است؛ داعش
نه تنها در عراق، سوریه و کشورهای اسلامی فعال  است بلکه در اروپا نیز فعال و بحران‌آفرین شده است، اوضاع بحرین و یمن نیز پیچیده شده است و موج  اسلام‌هراسی و تقابل با اسلام عزیز از سوی کشورهای غربی نیز به راه افتاده است و جمهوری اسلامی در تمام این معادلات یک پارامتر تعیین‌کننده است. علاوه بر همه این موضوعات مذاکرات جمهوری اسلامی و 1+5 به نقاط حساس خود رسیده و تمدید شده است.
درحال حاضر هیچ‌کس در جمهوری اسلامی با فعل مذاکره مخالفتی ندارد حتی در دولت گذشته هم مذاکرات برقرار بوده اما دولت رئیس‌جمهور روحانی به مذاکرات و نحوه انجام آن و دیپلماسی  دولت گذشته انتقادات بسیار دارد و معتقد است روشی که تیم مذاکره‌کننده فعلی در پیش گرفته است روشی صحیح است نه روش قبل از آن.
رهبر عزیز انقلاب هم به‌رغم اینکه معتقدند مذاکرات نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت ولی تیم وزارت امور خارجه را از انجام مذاکره حول موضوع هسته‌ای منع نکرده‌اند و سیاسیون داخلی نیز معتقد به مذاکره هستند و اگر هم انتقادی هست -که هست- بر سر دستیابی به توافق خوب است و بد. مطمئنا هیچ‌کس خواهان توافق بد نیست اما باید دید دولت رئیس‌جمهور روحانی به نتایج مثبت دست پیدا کرده است یا منفی و توافق خوب را امضا کرده یا توافق بد را و تا کی قرار است مذاکرات با روش فعلی ادامه پیدا کند؟
تیم مذاکره‌کننده به رهبری ظریف وزیر امورخارجه کشورمان و تحت نظر مستقیم رئیس‌جمهور روحانی از تمام امکانات و توانایی‌های موجود در پیشبرد مذاکرات آن هم به روش خود بهره برده‌اند. اقداماتی نظیر تماس تلفنی رئیس‌جمهور روحانی با اوباما برای اولین بار بعد از انقلاب اسلامی، دیدار و مذاکره ظریف و کری ـ وزیر خارجه آمریکا ـ در واشنگتن برای اولین بار بعد از انقلاب اسلامی، اظهارات ظریف درباره توان نظامی آمریکا و ضعف نظامی ایران در جهت پیشبرد مذاکرات، ایجاد کمپین «توافق به هر قیمت» هنرمندان ایرانی توسط وزارت امور خارجه و درخواست ظریف از هنرمندان برای شرکت در این کمپین و مهم‌تر از همه پیاده‌روی ظریف و جان کری در ژنو صرفا بخشی از اقدامات دولت محترم در جهت پیشبرد مذاکرات هسته‌ای است که تا این لحظه منجر به توافق 6 ماهه ژنو و تمدید 7 ماهه آن شده است. اما حال باید دید دستاورد این اقدامات چه بوده؛ بی‌شک دولتمردان دست یافتن به توافق ژنو و تمدید آن را دستاوردی بزرگ می‌دانند اما برای هر فرد عادی این سوال پیش می‌آید که دستاورد حاصل از توافق ژنو برای کشور چه بوده است؟ اگر از تمام تهدیدات و تحریم‌هایی که بر خلاف توافق صورت گرفته بعد از توافق ژنو که از نظر دولتمردان صرفا به روح توافقنامه صدمه وارد کرده است! فاکتور بگیریم آیا این توافق توانسته تاثیر مثبتی بر اقتصاد کشور بگذارد؟ آیا وضع معیشت مردم یا وضعیت عمومی اقتصاد کشور بعد از توافق ژنو نسبت به قبل از انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب دکتر روحانی به‌عنوان رئیس‌جمهور  به‌عنوان منتقد سیاست‌های محمود احمدی‌نژاد تغییر محسوسی داشته است؟ اگر تاثیری داشته چرا مردم نمی‌توانند آن را در زندگی خود احساس کنند و باید در یک مورد با نانی که 30 درصد گران‌تر شده است امرار معاش کنند؟
اگر رئیس‌جمهور روحانی معتقد است دولت گذشته در روند مذاکرات و سیاست خارجه ضعیف و ناشیانه عمل‌کرده است و نتوانسته با جهان ارتباط خوبی برقرار کند و دولت تدبیر و امید که متخصص در سیاست خارجه و برقراری ارتباط است پس چرا احمدی‌نژاد  با آن همه تهاجمی که علیه غرب و مساله هولوکاست داشت قیمت نفت و مسائل اقتصادی برایش مشکل‌ساز نشد؟  اما این دولت با تمام ملایمت‌ها و نرمش‌هایی که در مقابل بلوک غرب نشان می‌دهد نمی‌تواند قیمت نفت را در اوپک مدیریت کند و اکنون در تنظیم بودجه‌اش با مشکل مواجه شده است؟! بی‌شک نمی‌توان این مساله را در دولت  «تدبیر و امید» به «شانس و تقدیر» نسبت داد مگر آنکه بپذیریم تدبیر دولت به تقدیر وابسته است!
یکی از وعده‌هایی که رئیس‌جمهور روحانی در انتخابات 92 به مردم داد اعتبار بخشیدن به پاسپورت ایرانی بود، همگان شاهد بوده‌اند که دولت و تیم مذاکره‌کننده هیچ تنشی در مذاکرات با طرف مقابل  نداشته‌اند و حتی در راستای صمیمیت بخشیدن به مذاکرات از اقداماتی نظیر قدم زدن نیز بهره برده‌اند و حتی رئیس‌جمهور روحانی برای اولین بار بعد از انقلاب اسلامی با رئیس‌جمهور آمریکا مکالمه تلفنی داشته است اما متاسفانه بر خلاف تمام دولت‌های گذشته در این دولت ایران نماینده‌ای در سازمان ملل ندارد و دلیلش هم عدم صدور روادید از سوی دولت آمریکایی است که دولتمردان ما در پی تعامل و مذاکره با آنها هستند!
رئیس‌جمهور روحانی و همکارانش در مجموعه دولت معتقدند بعد از توافق ژنو دیوار تحریم‌ها ترک برداشته است و نهایت تعامل را در مذاکرات به خرج داده‌اند اما بعد از توافق ژنو به‌رغم آنکه در آن قید شده طی مدت توافق، تحریم دیگری علیه جمهوری اسلامی صورت نخواهد گرفت، جمهوری اسلامی چندین بار تحریم و  تهدید نظامی شده است!
با این وجود می‌توان درک کرد چرا سیاسیون خارج از دولت  که موافق مذاکره و توافق خوب هستند به سیاست خارجه دولت یازدهم انتقاد می‌کنند؛ مساله بر سر این شعار دولت است: «مذاکره برای توافق، توافق به هر قیمتی»!

 موضوع افزایش قیمت نان با گذشت زمان فراموش نشود. بدون اینکه بر مبلغ یارانه اضافه شود، گفته شد نان 30 درصد گران می‌شود ولی تا نزدیک 100 درصد و 2 برابر هم در برخی نقاط گران شد. واقعاً برای خانواده‌های متوسط این موضوع موجب ناراحتی شده است. در یارانه‌ها باید این گرانی در نظر گرفته شود و برای نان یارانه جدا تعلق گیرد.
نورعلی فر
 قیمت میوه خیلی گران است. ما هم دوست داریم فرزندانمان بدانند مزه پرتقال چه‌جوری است. واقعاً مسؤولان نمی‌خواهند کاری کنند تا قشر ضعیف هم بتواند میوه بخورد؟ این همه هم از مزایای میوه‌ها و آثار مفید آنها گفته می‌شود.
یک هموطن
 یعنی در این پاییز و زمستانی که تقریباً هر روز هوا آلوده بوده و خود سازمان‌های مربوط هم می‌گویند هوای تهران ناسالم است، یک روز نباید مدارس تعطیل می‌شد تا بچه‌ها در این هوایی که وقتی یک ساعت با پیراهن سفید بیرون می‌روند، سیاه و پردوده می‌شود، از خانه‌شان خارج نشوند؟ این کارها در پیشگاه خدا باید پاسخ داده شود که برای آنکه بگویند هوا در دوره ما با آلودگی کمتری همراه بوده و نیازی به تعطیلی نیست، مردم بویژه بچه‌ها را با خطر مواجه می‌کنند؛ آن هم در حالی که اگر میزان آلودگی بیشتر از قبل نباشد، کمتر نیست و خودشان هم اذعان می‌کنند هوا ناسالم است.
رضا مقدم

پروفسور کوین برت* : آیت‌الله خامنه‌ای رهبر عالی ایران اخیراً نامه‌ای نوشت که در آن به طور مستقیم جوانان را مورد خطاب قرار داد و مستقیماً به آنها گفت: «خطاب من به شما جوانان است و می‌خواهم با شما درباره اسلام و بویژه چهره‌ای که برای شما از اسلام ارائه شده است، سخن بگویم».
رهبر عالی ایران به جوانان غرب گفت تلاش‌های بسیاری در 2  دهه اخیر بویژه از زمان فروپاشی اتحاد شوروی صورت گرفته است تا دین بزرگ اسلام را در جایگاه دشمنی دهشتناک بنشانند.
تحریک احساس ترس و نفرت و استفاده سوء از آن در کمال تأسف سابقه‌ای طولانی در تاریخ سیاسی غرب دارد. ایشان سپس از جوانان غربی خواست اجازه ندهند این پویایی و حقیقت موثر در دنیای امروز با احساسات و پیش‌قضاوت‌ها در اختیار آنها قرار گیرد و به آنها توصیه کرد آموزه‌های دینی و اسلامی را از منابع اصلی آن دنبال کنند و اسلام ناب را بشناسند.
نامه آیت‌الله خامنه‌ای که از جانب رهبر انقلاب ایران و نظام جمهوری اسلامی نگاشته شده و همچنین در واقع از جایگاه رهبر معنوی مسلمانان جهان، به طور قطع تأثیراتی را بر جامعه غرب و بویژه جوانان کشورهای اروپایی و آمریکایی خواهد داشت که هم در کوتاه‌مدت نتایج مهمی برجا خواهد گذاشت و هم در آینده دورتر به درک عظمت اسلام از سوی جوانان اروپا و قاره آمریکای‌شمالی منجر خواهد شد و یکی از نتایج قطعی آن شدت یافتن گرایش به دین مبین اسلام خواهد بود.
به بیان ساده‌تر باید بگویم در کوتاه‌مدت شمار خاصی از جوانان غربی این نامه را خواهند خواند و برخی از آنها به نصایح رهبر عالی ایران گوش فراخواهند داد و آموزه‌های بیشتری درباره اسلام را فراخواهند گرفت و به دنبال آن می‌روند تا اسلام را از منبع اصلی آن یاد بگیرند. اگر تلاش‌های مداومی برای گفت‌وگو با جوانان غربی صورت گیرد، این پیام رهبر عالی ایران می‌تواند تأثیر طولانی‌مدتی بر جوانان غرب داشته باشد.
پیام رهبر عالی ایران نوعی دعوت اسلامی است که مسلمانان جهان باید همگی چنین کاری را انجام دهند؛ چه در سطح مقامات بالای جهان اسلام و چه هر فرد عادی مسلمان باید این اقدام را برای گسترش اسلام و آشنایی مردم ساکن اروپا و آمریکای شمالی بویژه جوانان انجام دهند. اقدام مبتکرانه و فوق‌العاده روانشناسانه و منطقی رهبر عالی ایران یک پروژه ارزشمند و ناب است و من مفتخرم بتوانم نقش کوچکی در موفقیت این پروژه ایفا کنم.
آیت‌الله خامنه‌ای با این پیام می‌تواند به جهان کمک کند تا اسلام واقعی را درک کنند. رهبر عالی ایران هم در جایگاهی قرار دارد که این چنین جوانان بخش مهمی از دنیا را به دریافت مستقیم اسلام ترغیب کند و هم صلاحیت کافی را در اختیار دارد که به جوانان غربی بگوید: «ما مسلمانان، تروریست‌های تکفیری نیستیم. ما افراد منطقی هستیم و میراث مذهبی، معنوی و فرهنگی بسیار غنی‌ای داریم و این میراث به قدری غنی است که شما احتمالاً آرزوی دانستن درباره آن را خواهید داشت».
هر آن کس از جامعه غرب که توصیه رهبر عالی ایران را درک کند می‌تواند بر افرادی که در اطرافش هستند تأثیر بگذارد و این پیام ایشان را به آنها القا کند و این موجب می‌شود در نهایت جامعه غرب، فهم بهتری از اسلام داشته باشد. می‌خواهم در اینجا این مطلب را بیفزایم که امیدوارم تلاش‌های بیشتری صورت گیرد تا پیام رهبر عالی ایران در مدارس و دانشگاه‌های غربی و همچنین در میان گروه‌های جوان از جمله گروه‌های کلیساها و در مکان‌های مناسب تبلیغ شود و به اندازه‌ای گسترش پیدا کند تا این پیام به گوش افراد زیادی در غرب برسد.
رهبر عالی ایران پیام مستقیمی را به جوانان غربی و آمریکایی القا کرد و من افتخار می‌کنم جزو اولین دریافت‌کنندگان این پیام باشم و پس از دریافت این پیام از جانب رهبر مسلمانان جهان اکنون وظیفه خود می‌دانم این پیام را به جوانان غرب برسانم و به یاری «الله»، یکی از نخستین کسانی خواهم بود که سعی خواهد کرد پیام آیت‌الله خامنه‌ای را برای کمک به آشنایی دقیق و بی‌واسطه جوانان کشورم آمریکا با اسلام به آنها برساند. من افتخار می‌کنم گسترش این پیام در جامعه غربی را برعهده داشته باشم.
* روزنامه‌نگار پرآوازه آمریکایی
و استاد دانشگاه ویسکانزین

ولادت باسعادت حضرت امام حسن عسکری(ع)(232 ق)
دوران امامت امام حسن عسکری(ع) دورانی حساس و متفاوت بود. امام از جوانی تحت نظر خلفای جور عباسی قرار داشت تا جایى که از 15 سالگی و در زمان حیات پدر بزرگوار خویش نیز به زندان برده شد. آن امام همام، به مقتضای زمان، رسالت خویش را به انجام می‏رساند و کار امامت را به پیش می‏برد. همچنین وظیفه‏ سنگین آماده ساختن شیعیان برای امامت و غیبت امام زمان نیز برعهده‏ آن حضرت بود. یکی از مهم‌ترین کارهای امام حسن عسکری، همانند پدر و اجداد طاهرینش، تربیت شاگرد و حفظ فقه تشیع و اندیشه‏ ناب اسلام در برابر دشمنان و مخالفان بود تا آنجا که بیش از 260 نفر را از شاگردان آن امام نام برده‏اند. امام حسن عسکری(ع) در کنار کارهای علمی، مجموعه‏ای از تفسیر، روایات، معارف اسلامی و عقاید را نیز تألیف کرد که تفسیر و مواعظ قصار از آن جمله‏اند.
رحلت استاد اخلاق و عارف کبیر آیت‌الله میرزاعلی‏آقا قاضی‌طباطبایی(1325 ش)
آیت‏الله سیدعلی قاضی‌طباطبایی در سال 1248ش (13 ذیحجه 1285ق) در تبریز و در خانواده‏ای اهل علم، ادب و تقوی زاده شد. وی در تبریز از برخی فضلا و نیز پدر، استفاده‏های علمی برد و در جوانی برای ادامه تحصیلات راهی نجف اشرف شد. آیت‌الله قاضی در نجف از محضر درس استادان نامداری همچون محمدفاضل شربیانی، محمدحسن مامقانی، شیخ‌الشریعه اصفهانی، آخوند خراسانی و میرزاحسین خلیلی تهرانی بهره‏های فراوان برگرفت و در درس عارف کامل، سیداحمد کربلایی و نیز شیخ‌محمد بهاری شرکت کرد. این شخصیت والامقام پس از سالیانی توقف در نجف، در فقه، اصول، حدیث و تفسیر متخصص و ماهر شد و از رجال اخلاق و عرفان شد. آیت‏الله قاضی از آن پس علاوه بر تهذیب نفس به تربیت شاگردان همت گماشت که حضرات آیات علامه طباطبایی، سیدمحمدحسن الهی (برادر علامه)، سیدرضا بهاءالدینی، محمدتقی بهجت‌فومنی و... از جمله دست‌پروردگان مکتب اخلاق و عرفان آیت‌الله قاضی‌طباطبایی هستند. سرانجام این عارف کامل در 9 بهمن 1325ش برابر با 6 ربیع‌الاول 1366ق در 77 سالگی به دیار قدس پر کشید و در وادی‏السلام نجف اشرف نزدیک مقام حضرت مهدی(عج) به خاک سپرده شد.
درگذشت سالک الی‌الله حاج‌اسماعیل دولابی (1381ش)
محمداسماعیل دولابی در روستای دولاب از توابع تهران زاده شد. در جوانی به شغل کشاورزی اشتغال داشت و در عین حال به صورت آزاد به دانش‌آموزی در جلسات علمای دینی معاصر پرداخت. اسماعیل دولابی در محافل پیرامون خود نماینده درک متفاوت و فراگیری از دین با تکیه بر مفاهیم محبت و زیبایی بود و این بیان جدید باعث جذب جوانان و قشر تحصیلکرده در جلسات هفتگی وعظ او بود. وی در حرم مطهرحضرت فاطمه معصومه(س) در قم به خاک سپرده شد.
امضای پیمان تحمیلی سه‌جانبه بین انگلستان، شوروی و ایران در مجلس شورای ملی (1320 ش)
پس از تجاوز نیروهای شوروی و انگلستان به ایران در شهریور 1320 و نقض بی‏طرفی ایران در جنگ دوم جهانی، پیمانی سه‌جانبه بین ایران، انگلستان و شوروی به امضا رسید. براساس این پیمان تحمیلی، دولت وقت ایران به نخست‏وزیری محمدعلی فروغی بناچار پذیرفت راه‏ها و وسایل ارتباط زمینی، هوایی و دریایی خود را در اختیار متفقین قرار دهد تا آنان با ارسال تجهیزات از طریق ایران، جبهه شوروی را در برابر آلمان نازی تقویت کنند. در برابر، دولت‏های شوروی و انگلستان، تمامیت ارضی ایران را به رسمیت شناختند و متعهد شدند حداکثر 6 ماه پس از پایان جنگ، خاک ایران را ترک کنند. انگلستان و شوروی با اشغال ایران، نه‌تنها خساراتی جبران‏ناپذیر به کشور وارد کردند بلکه پس از پایان جنگ نیز برخلاف پیمان 9 بهمن 1320، ارتش شوروی حاضر به ترک ایران نبود. حتی اتحاد جماهیر شوروی تلاش کرد با تأسیس دولتی دست‌نشانده در شمال غربی ایران، زمینه‏های تجزیه این بخش از خاک ایران را فراهم کند اما این توطئه با مقاومت مردم مسلمان ایران بویژه مبارزان و آزادیخواهان آذربایجان شکست خورد و ارتش شوروی در نهایت، مجبور به ترک خاک ایران شد.

محمد واعظی: به تجربه می‌توان مدعی شد بخش مهمی  از ایرادات ساختاری نظام جمهوری اسلامی ناشی از نسبت عمیق کرسی‌ها و مراکز آینده‌ساز با جریانات دوره‌ای سیاسی است. تقریبا هیچ نهاد بالادستی در کشور یافت نمی‌شود که در بحبوحه قدرت گرفتن گروه‌ها و سلایق متنوع سیاسی، به فاصله 4 یا 8 ساله انتخاب دولت‌ها یا دوره 4 ساله مجلسی‌ها،  زیر و رو نشود!
شاید برای خوانندگان گرامی جالب باشد که بدانند در هیچ‌یک از کشورهای پیشرفته جهان، دست‌کم حوزه تربیت نسل آینده به واسطه تغییرات دوره‌ای و قدرت گرفتن احزاب دستخوش تغییر حتی در شکل جزئی نمی‌شود. به طور مثال هیچ دولتی در کشورهای توسعه یافته از توان تغییر گسترده رؤسای دانشگاه‌ها یا کتب درسی و ساختار آموزش مدارس برخوردار نیست.
نکته اساسی اینجاست که به فرض مقایسه، دغدغه‌های حاکمیت و مردم در حوزه هسته‌ای و فضایی را می‌توان پس از تغییر رئیس‌جمهور، حل و فصل کرد و جشن «فک پلمب» تاسیسات هسته‌ای و احیای برنامه فضایی کشور را به‌رغم عقب ماندن از  مسیر علمی- صنعتی جهانی برگزار کرد اما سپردن کرسی‌های آموزش و پرورش نسل آینده در دوره‌های مختلف سلایق حزبی- سیاسی عواقبی غیرقابل جبران به همراه دارد.
رهبر معظم انقلاب با تاکید بر همین موضوع می‌فرمایند: «داشتن نگاه‌های جریانی و سیاسی و حزبی و جناحی و این چیزها برای آموزش و پرورش «سم» است.» اما آیا با ساختاری که همه اجزای حافظ «سیاست‌های کلی»‌اش از جمله شورایعالی انقلاب فرهنگی با ریاست دولت اداره می‌شود، می‌توان حوزه آموزش و پرورش نسل‌های آینده را از دست‌اندازی سلایق سیاسی دور نگاه داشت؟ دوره تحصیلات ابتدایی و دانشگاهی بزرگسالان فعلی هر چه بود؛ «خوب یا بد» سپری شد و فرصت برای «تربیت مجدد» نسل فعلی دست‌کم به شکل متمرکز هرگز نصیب حاکمیت نخواهد شد. مدارس و معلمان چند دهه اخیر به واسطه نوپایی انقلاب اسلامی، از اشکالاتی برخوردار بودند که با در نظر گرفتن شرایط و روزگار سپری شده قابل توجیه است. اما آیا در برابر دغدغه‌مندی نسل‌های آینده در حوزه «آموزش و پرورش اسلامی» نیز می‌توانیم توجیه «بی‌تجربگی» را علم کنیم؟ متاسفانه در طول دو سال اخیر، تلاش برای مهندسی ساختار آموزش و پرورش کشور به صورت جدی کلید خورده است. یک مرحله از این پروسه خطرناک را می‌توان در طرح اجاره مدارس دولتی به بخش خصوصی توأم با برون‌سپاری وظیفه استخدام معلمان جست‌وجو کرد که در 900 مدرسه مناطق محروم کشور بدون کسب اجازه از مجلس شورای اسلامی اجرایی شد! به واسطه این طرح دولت عملا به جز پرداخت مبلغی ناچیز در قرارداد سالانه، اداره این مدارس را به مدیران بخش خصوصی واگذار می‌کند. شباهت این طرح به پروژه تشکیل مدارس هیات امنایی و غیرانتفاعی در دوره کارگزاران و اصلاحات بسیار زیاد است و با نقض عملیاتی موضوع نظارت و برون‌سپاری وظیفه استخدام معلمان و کادر آموزشی مدارس، امکان ویژه‌ای برای سیاسیون و متقاضیان تکیه زدن بر کرسی آموزش نسل آینده در نظر گرفته شده است. دقیقا مشابه همین جریان در برون‌سپاری وظایف آموزش و پرورش در امر تربیت کودکان یک تا 5 سال به سازمان بهزیستی با نظارت ناچیز بر بدنه صورت گرفت که نتیجه آن رشد روزافزون مهدهای کودکی شد که مربیان بهایی به صورت نامحسوس در آنها جولان می‌دهند و روش‌های آموزش غربی را بدون طی پروسه‌ای قانونی با فراغت کامل ترویج می‌کنند!
فتح دانشگاه فرهنگیان به عنوان مادر مراکز تربیت معلم کشور، حلقه نهایی پروسه خروج حوزه آینده‌ساز «آموزش و پرورش» نسل‌های آینده نظام جمهوری اسلامی ایران از حیطه قدرت و نظارت حاکمیت است. بنا بر اطلاعات به‌دست آمده، با گذشت یک سال و نیم  از سرپرستی «مهرمحمدی» بر دانشگاه فرهنگیان، پس از کش و قوس‌های فراوان و با اصرار شورایعالی انقلاب فرهنگی، جلسه‌ای به منظور رای‌گیری درباره صلاحیت نامبرده به عنوان کاندیدای مورد حمایت دولت برای ریاست بر دانشگاه فرهنگیان شکل می‌گیرد. براساس برخی اخبار تایید نشده، پس از بحث اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی درباره اقدامات نامطلوب مهرمحمدی در دوره سرپرستی، رئیس‌جمهور در این جلسه برخوردی عصبی با منتقدان داشته است!
فارغ از تایید یا تکذیب اصل جریان، آنچه در درجه اولی اهمیت قرار دارد، به تاخیر افتادن مجدد رای‌گیری درباره رئیس دانشگاه فرهنگیان و طولانی شدن مجدد سرپرستی فردی بر این مرکز مهم تربیتی است که بنا بر اقوال اساتید و رؤسای مراکز تربیت معلم، اعتقادی به ساختار «تربیت معلم» ندارد! برگزاری میتینگ‌های سیاسی با دعوت از برخی فتنه‌گران، ممانعت از استخدام دانش‌آموختگان مراکز تربیت معلم، بلاتکلیف رها شدن 200 عضو قدیمی این دانشگاه در صف ایستای استخدام هیات‌های علمی و لغو شرایط استخدامی بورسیه‌های مرکز توأم با استخدام «افراد با سوابق خاص سیاسی و جریانات فکری» از دلایل عدم اقبال اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی به این فرد است.
اما متاسفانه این پایان راه نیست! براساس اخبار به‌دست آمده، پروسه‌ای مشابه تعیین وزیر علوم در تحرکات دولتی‌ها در تعیین کاندیدای ریاست بر دانشگاه فرهنگیان در پیش است. پس از یک سال و نیم تکیه زدن مهرمحمدی بر کرسی سرپرستی این دانشگاه، بلافاصله پس از اعلام مخالفت جدی اعضای شورایعالی با وی، تلاش‌ها برای انتقال گزینه رزرو از کرمان آغاز شده است!
فراموش نکنیم تیم دولت یازدهم به واسطه ضعف ساختاری شورایعالی انقلاب فرهنگی به علت وابستگی شدید نظرات شورا به منویات رئیس‌جمهور به عنوان رئیس شورا و مجموعه‌ای از اعضای هیات دولت، در حیطه تغییر سیاسی رؤسای اغلب دانشگاه‌های کشور موفق ظاهر شد. هر چند از دست رفتن نیروهایی همچون فرجی‌دانا، میلی‌منفرد و نیلی برای دولت بی‌هزینه هم نبود اما نکته اصلی اینجاست که میزان خسارات وارده به حوزه «آموزش، تحقیقات و پرورش» کشور بسیار بیشتر از خسارات حزبی یک جناح است. هم اکنون دانشگاه تهران رئیس ندارد! دانشگاه فرهنگیان «بدسرپرست» است و بخشی از اساتید و دانشجویان اخراجی همچون فعالان فتنه 88، به کلاس‌های درس بازگشته‌اند، مهدهای کودک به جولانگاه «فعالان حقوق کودک بهایی» و وابستگان به سازمان‌های بین‌المللی تبدیل شده‌ است، آموزش و پرورش به واسطه تضعیف نهاد تربیت معلم و تقویت جریان علاقه‌مند به برون‌سپاری وظایف حاکمیت به غیر با بحران‌های جدی روبه‌رو است و به این ترتیب «حوزه بنیادین  تربیت نسل آینده کشور» به واسطه سلایق سیاسی یک گروه با قدرت مشروط 4 ساله، زیر و رو شده است!  آیندگان چگونه ضعف شدید قانونی و ساختارزدایی ما را قضاوت خواهند کرد؟ از ژاپن گرفته تا انگلیس و آمریکا، تاکید بر استقلال شوراهای عالی به حدی جدی است که دولت‌ها و احزاب سیاسی هرگز فرصت ایجاد تغییرات ساختاری و دستکاری سیاست‌های کلی نظام را نمی‌یابند! زمان برای جبران بسیار اندک است و انتظار کشیدن برای بلند شدن دود و آتش از پس چنین ساختارشکنی بیهوده! چرا که هدف از ایجاد چنین تغییرات بنیادینی فتنه‌افروزی در حد و اندازه 18 تیر با پایلوت قرار دادن دانشگاه نیست. آرمان چنین بی‌نظمی ساختاری، فتح آینده کشور از درون است. کودتایی خاموش و نرم... بدون دود و آتش!