دکتر پرویز امینی، جامعه‌شناس در گفت‌وگو با همشهری ماه با اشاره به تلاش دولت برای ایجاد فضای دوقطبی گفته است: به نظرم در شکل‌گیری یا تشدید سیاست دوقطبی‌سازی توسط دولت برخی رخدادها مهم هستند؛ یکی مساله ثبت‌نام برای انصراف از یارانه‌ها در دهه سوم فروردین 93 بود که به رفراندوم 8/96 درصدی مردم علیه دولت تفسیر شد و ضعف پایگاه اجتماعی دولت را آشکار کرد. دیگری ناکامی در توافق هسته‌ای به‌رغم انتظاری بود که دولت در مردم ایجاد کرده بود، خصوصا با پیوندی که دولت بین حل مسائل مردم و مساله توافق هسته‌ای ایجاده کرده است. در مجموع دولت نتوانسته انتظارات جامعه را در حد رضایت‌بخشی برآورده کند و در کلیت اوضاع اجتماعی وضعیت رضایت‌بخشی ندارد. البته تأکید دارم که رضایت‌بخش نیست نه اینکه نارضایتی شدید است و بین اینها تفاوت وجود دارد. در اولی همچنان امیدواری‌هایی وجود دارد در حالی که در نارضایتی تقریباً امید بهبود نیز از دست رفته است بنابراین در چنین شرایطی که دولت از ناحیه پایگاه اجتماعی احساس چالش می‌کند، این تلقی پیش می‌آید که دولت تلاش دارد با تعریف یک پروژه سیاسی بخواهد پایگاه اجتماعی خود را نگه دارد. بر همین اساس «جنگ مواضع» را جایگزین «ارزیابی عملکرد» کرده است تا با دوقطبی‌سازی هدفمند، این مواضع باشند که اکثریت و اقلیت را تعریف کنند نه عملکرد و کارآیی.
او معتقد است: باید توجه داشت روحانی با برگ برنده «مخالفت با وضع موجود» (دوره احمدی‌نژاد) در فضای اجتماعی برجسته شد بنابراین دولت نمی‌خواهد این برگ برنده را از دست بدهد و خود تبدیل به وضع موجود شود. یعنی با مواضع اپوزیسیونی خود را در موضع مخالف وضع موجود قرار می‌دهند. با این کار پایگاه اجتماعی معترض نسبت به وضع موجود را همراه خود می‌کنند. هم هاشمی و هم روحانی مواضعی در مخالفت با وضع موجود دارند، آنها در مقطعی احمدی‌نژاد را نماد وضع موجود قرار داده بودند. علت حضور پررنگ احمدی‌نژاد در رسانه‌های آنها نیز این است که همچنان می‌خواهند وی را به عنوان نماینده وضع موجود نگهش دارند چون آلترناتیوی است که هنوز ظرفیت استفاده دارد. به عبارت دیگر نمی‌خواهند جامعه به سمتی رود که خود آنها بخشی از وضع موجود شوند. این بحث تازه روحانی در طرح مساله رفراندوم نیز برای تثبیت آنها به عنوان مخالفان وضع موجود است.
دکتر پرویز امینی در این گفت‌وگو اظهار می‌دارد: دوقطبی‌سازی ضدسیاست اجماع است. اما چرا دولت در این مسیر حرکت می‌کند؟ یک گمانه مهم به نظرم این است که فضای مشورتی و رسانه‌ای دولت را تکنیسین‌های جنگ روانی اداره می‌کنند. بین کار جنگ روانی و کار رسانه‌ای تفاوت عمیقی وجود دارد که اغلب در رسانه‌های ما نادیده گرفته می‌شود. تکنیسین‌ها نگاه بلندمدت و ناظر به سیاست‌های اصلی ندارند و برای لحظه، تصمیم و تجویز دارند. مثلا وقتی رفراندوم انصراف یارانه برگزار شد و آن نتایج رقم خورد، برای یک تکنیسین جنگ روانی مهم این است که تمرکز کشور را از این مساله و فشاری که از ناحیه آن بر دولت وارد می‌آید، بردارد و اینکه آنچه به عنوان مساله جایگزین آن می‌کنیم، چه تبعات و چه پیامدهایی دارد و نسبتش با سیاست‌های کلان ما چیست، مورد نظرش نیست.
وی می‌افزاید: پیروزی روحانی در انتخابات یازدهم، برخلاف پیروزی خاتمی و احمدی‌نژاد، گفتمانی نبود. فضای گفتمانی مثل یک حفاظ اجتماعی و سیاسی عمل می‌کند و دولت برآمده از آن را در برابر نقدها و مخالفت‌ها تا مدت‌ها مصون نگه می‌دارد. نه اینکه نقدی نمی‌شود یا مخالفتی ابراز نمی‌شود بلکه اساسا به دلیل سیطره گفتمان بر فضای ذهنی جامعه شنیده نمی‌شود. دولت‌های گذشته از این ظرفیت سود می‌بردند و دولت روحانی از این امتیاز محروم است. به این مساله، فقدان پایگاه اجتماعی مستقل و با دوام را نیز اضافه کنید. همچنین برخی اشتباهات راهبردی مثل رفراندوم انصراف از یارانه‌ها که ضعف پایگاه اجتماعی دولت را آشکار کرد. همچنین انتخاب سیاست تثبیت دولت یازدهم در موضع مخالفت با وضع موجود و نیز نقشی که تکنیسین‌های جنگ روانی برای دولت و رئیس‌جمهور در ارتباط با افکار عمومی انجام می‌دهند.  امینی با اشاره به گره‌زدن مسائل کشور به توافق هسته‌ای از سوی دولت می‌گوید: در کوتاه‌مدت شکست و توفیق دولت، به توافق هسته‌ای گره خورده است. فضای اجتماعی در 2 سال اخیر به این صورت ساخته شده است که مشکلات اقتصادی خصوصا اواخر دوره احمدی‌نژاد ناشی از تحریم‌هاست و تحریم‌ها نیز به پرونده و مذاکرات هسته‌ای بازمی‌گردد بنابراین کلید حل مسائل، حل مساله هسته‌ای و برداشته شدن تحریم‌ها به این واسطه است که در حال حاضر نه توافق انجام شده است و نه توافق منتفی است اما در میان‌مدت «کارآیی و عملکرد دولت» معیار اصلی است که با انجام توافق هسته‌ای سطح انتظارات اجتماعی بالاتر خواهد رفت و امکان این هست که حتی فرصت توافق به تهدید برای کسب رضایت مردم تبدیل شود. همچنان که برای مردم، صرف برخی روابط خارجی اصل نیست بلکه روابط خارجی که بتواند به حل مسائل کشور کمک کند، مورد نظر است. با اینکه سیاست خارجی کشور در دولت یازدهم بویژه با 2 کشور آمریکا و عربستان تغییر کرده است اما این دو کشور در توطئه مشترک سیاسی که خود رئیس‌جمهور و دولتی‌ها به آن تصریح دارند، مهم‌ترین منبع مالی اداره کشور یعنی نفت را تا 50 درصد کاهش دادند. این مساله «دیپلماسی فایده» را به «دیپلماسی هزینه» در دولت یازدهم تبدیل کرده است.

  با این همه باجی که از دولت گرفتند، باز هم در یک مورد دیگر موفق شدند دولت را با یک عقب‌نشینی آشکار روبه‌رو کنند. آقای ابوطالبی را آخر هم نتوانستند به آمریکا بفرستند. کسانی که با وزرای خارجه قدرت‌های(!) دنیا پیاده‌روی می‌کنند، خب یک ویزای ساده برای نماینده‌شان می‌گرفتند.
سلمانی
  اگر ایران اسلامی بخواهد از پیچ سرنوشت‌ساز تاریخ، به سلامت بگذرد باید از فرهنگ بسیجی برای این کار بهره ببرد.
یک هموطن
  رئیس‌جمهور محترم می‌گویند نباید به کت و کلاه و عینک مذاکره‌کنندگان گیر داد. مگر منتقدی به این موارد اصلاً حتی اشاره‌ای هم کرده که چنین چیزی را مطرح می‌کنند؟! در هفته‌ای که به پیامبر اعظم(ص) اهانت شده به پیاده‌روی با حامی اصلی این اهانت یعنی نماینده و وزیر دولت آمریکا می‌پردازند و خوش و خرم با هم راه می‌روند البته نتیجه‌ای هم گرفته نمی‌شود و اولین پیامد پیاده‌روی عقب‌نشینی از معرفی سفیر 11 ماهه در سازمان ملل بود. بعد هم به پایتخت انجام آن اهانت می‌روند و به مذاکره می‌پردازند! این مساله نه در عرف دیپلماتیک پذیرفته شده است و نه در عرف کلاسیک و نه هیچ آداب دیگری. این موضوع جزو بدیهیات است و به این انتقاد صحیح باید با معذرت‌خواهی واکنش نشان داد نه بی‌عقل خواندن منتقد.
اسماعیل‌زاده

پروفسور رادنی شکسپیر*: آیت‌الله علی خامنه‌ای رهبر عالی ایران اخیراً نامه‌ای را به زبان انگلیسی برای جوانان اروپایی و آمریکای شمالی نگاشته است که در آن با اشاره به حوادث اخیر فرانسه و تلاش‌های جوامع غرب برای گسترش اسلام‌هراسی در جهان، توصیه‌هایی را مطرح کرده است.
ایشان در نامه خود به جوانان غربی اینگونه گفت: «حوادث اخیر در فرانسه و وقایع مشابه در برخی دیگر از کشورهای غربی مرا متقاعد کرد درباره‌ آنها مستقیماً با شما سخن بگویم. من شما جوانان را مخاطب خود قرار می‌دهم؛ نه به این علت که پدران و مادران شما را ندیده می‌انگارم بلکه به این سبب که آینده‌ ملت و سرزمین‌تان را در دستان شما می‌بینم و نیز حس حقیقت‌جویی را در قلب‌های شما زنده‌تر و هوشیارتر می‌یابم».
رهبر عالی ایران در نامه خود جوانان غرب را ترغیب کرد خود به دنبال اسلام واقعی بروند و آن چیزهایی را که به آنها دیکته می‌شود نپذیرند.
آیت‌الله خامنه‌ای نامه‌اش را به طرز زیبایی به انگلیسی روان امروزی نگاشته بود. همین شیوایی نامه بسیار جذب‌کننده است. نامه رهبر عالی ایران یک نمونه فوق‌العاده و بی‌نظیر از تمام کسانی است که به زبان انگلیسی می‌نگارند. لحن این نامه لطیف است و هیچ‌گونه لحن متعصبانه‌ای در تمام این نامه به چشم نمی‌خورد. همچنین آن بخش نامه که «من اصراری ندارم تلقی من از اسلام را بپذیرید» فوق‌العاده مؤثر است. آیت‌الله علی خامنه‌ای در نامه خود به جوانان اروپایی و آمریکای شمالی، سوالاتی را مطرح کرده است و خوانندگان این پیام را دعوت کرده با خود اندیشه کنند. جوانان غربی هم‌اکنون می‌توانند با گرفتن این پیام رهبر عالی ایران، با خودشان تفکر کنند و تحت تأثیر افکار تکفیری‌های داعش قرار نگیرند، زیرا گروه داعش مدعی هستند مسلمانند و خواسته‌های پروردگار را می‌دانند و در راستای آن کار می‌کنند اما در واقعیت افرادی هستند که تنها به خشونت متوسل می‌شوند و نه مسلمانند و نه به هیچ دین دیگری متدین هستند و قطعاً از خدا پیروی نمی‌کنند.
دولت‌های غربی در حال گسترش اسلام‌هراسی در سراسر جهان هستند، زیرا می‌خواهند یک سپر بلایی در مقابل مشکلات اقتصادی که در آینده به وجود خواهد آمد، به وجود آورند و در تلاش هستند اسلام را سپر بلای خود قرار دهند. دلیل دیگر تلاش غرب برای گسترش اسلام‌هراسی این است که سران غرب در واقع سیاست‌هایی را که صهیونیست‌ها به آنها دیکته می‌کنند پیش گرفته‌اند و آنها را اجرا می‌کنند، یکی از این سیاست‌ها در واقع اهریمن جلوه دادن اسلام و کسانی که به این دین ایمان دارند یعنی مسلمانان است. صهیونیست‌ها می‌خواهند تمام کشورهای مستقل اسلامی را نابود کنند و معتقدند در آن صورت است که می‌توانند حکومت خود را در سرزمین‌های دیگران گسترش دهند.
با خواندن متن کامل نامه رهبر عالی ایران می‌بینیم آیت‌الله خامنه‌ای، مستقیماً جوانان غربی را خطاب قرار داده است و من فکر می‌کنم دلیل آن این است که جوانان در واقع سازندگان آینده سیاسی جهان هستند.
نکته‌ای هم در پایان درباره دقت اسلام در زمینه اقتصادی دوست دارم مطرح کنم. کتاب آسمانی مسلمانان با گرفتن و دادن بهره مخالف است. این موضوع دقیقی است. من فکر می‌کنم قوانین اقتصادی اسلام کاملاً مدرن و مناسب باشد، به این مفهوم که از سرمایه ملی برای ارائه وام‌های بدون بهره استفاده می‌شود. این وام‌ها برای گسترش اقتصاد مفید و سودمند بوده و خوب است برای تمام اعضای جامعه به کار گرفته شود. اسلام مخالف رباست و به وضوح سیاستی را گسترش می‌دهد که مخالف هرگونه رباست. همین یک دستور اسلامی که در قرآن هم صراحتاً آمده است، نشان می‌دهد برای به هم نریختن اوضاع اقتصادی و به تبع آن اجتماعی جامعه از زمانی که این دین آمده است، یعنی قرن‌ها پیش برنامه داشته است. خب! این نشان می‌دهد چقدر این دین مدرن است و چقدر فاصله است بین ادعای اسلامی بودن دولت اسلامی عراق و شام (داعش) و اسلام حقیقی‌ای که رهبر عالی ایران به جوانان غرب گفت درباره آن بی‌واسطه مطالعه کنند.
*«پروفسور رادنی شکسپیر» فارغ‌‌التحصیل دانشگاه کمبریج انگلیس، سیاستمدار، اقتصاددان، استاد دانشگاه، مؤلف کتاب‌ها و رساله‌‌های علمی- دانشگاهی در زمینه سیاست و اقتصاد است. وی نخستین کتاب اقتصادی خود را در سال 1976 منتشر کرد. «شکسپیر» مؤلف چندین رساله معتبر و مطرح در زمینه تئوری اقتصادهای دوگانه و از منتقدان هر دو نوع نظام کاپیتالیستی و سوسیالیستی به شمار می‌رود. وی همچنین رساله‌ای با عنوان «هفت قدم تا عدالت» دارد که در سال 2003 منتشر شد.

مخالفت بختیار با تشکیل دولت موقت انقلاب (1357 ش)
در حالی که پس از ورود امام به ایران، مبارزات مردم با رژیم شاه با سرعت بیشتری به هدف خود نزدیک می‏شد، شاپور بختیار، آخرین نخست‏وزیر این رژیم در مصاحبه‏ای تلاش کرد مردم را آرام کند. وی که با تظاهر به دموکراسی و آزادیخواهی می‏کوشید مردم را از ادامه انقلاب منصرف کند، در این مصاحبه اعلام کرد به امام خمینی اجازه نمی‏دهد دولت موقت تشکیل دهد. این در حالی بود که به خاطر تشدید تظاهرات و اعتصاب‏های مردم در شهرهای مختلف، تمرد و فرار نظامیان از پادگان‏ها و همچنین استعفای پی‏درپی مقامات دولتی و نمایندگان مجلس، کنترل کشور عملاً از دست حکومت خارج شده بود.
گذاشتن سنگ بنای دانشگاه تهران (1313ش)
طرح تأسیس دانشگاه تهران در سال 1313 شمسی به‌صورت لایحه قانونی به مجلس شورای ملی ارائه شد و پس از تصویب به مرحله اجرا درآمد. دانشگاه تهران از مدارس عالی آن زمان مانند مدرسه عالی طب و مدرسه حقوق و علوم تشکیل می‏شد. این دانشگاه در بدو تأسیس شامل 6 دانشکده به نام‏های علوم طبی، انسانی، تربیتی، سیاسی، اقتصادی و فنی بود و ریاست آن را از سال تأسیس تا سال 1317 شمسی دکتر عیسی صدیق با همکاری دکتر علی‌اصغر حکمت برعهده داشتند.
قیام مختار ثقفی به خونخواهی امام حسین(ع)(66ق)
پس از شهادت امام حسین(ع) و قیام توابین، نفرتی عمیق از بنی‏امیه در میان مسلمین ایجاد شد. با شکست قیام توابین، باقی‌مانده‏ آنها گرد مختار بن ابوعبیده ثقفی جمع شدند. مختار به داعیه‏ خونخواهی امام حسین(ع) و به دعوت محمد حنفیه برادر آن حضرت، در کوفه قیام کرد و آن شهر را تصرف کرد. مختار قاتلان و کسانی را که در شهادت امام حسین(ع) نقش داشتند به قتل رساند و انتقام اهل‌بیت را از اشقیای زمان گرفت. مختار ثقفی حدود یک سال بر کوفه حکومت کرد اما از سپاهیان مصعب بن زبیر شکست خورد و شهید  شد.
شکست ارتش روسیه و انگلیس از قوای عثمانی در جریان جنگ اول جهانی (1915م)
در سال‏های دهه اول قرن بیستم، روابط عثمانی با آلمان به تدریج پیشرفت کرد و به همین خاطر دولت عثمانی در سال 1914 به دنبال آلمان، به متفقین اعلام جنگ داد. در نتیجه روسیه و انگلستان به منظور تصرف سرزمین‏های عثمانی با هم متحد شدند. همزمان با عملیات متفقین، تحریکات انگلستان بویژه در عراق نتیجه بخشید و شریف حسین در عراق علیه حکومت عثمانی قیام کرد و باعث شد ضربه شدیدی به دولت عثمانی وارد آید. این در حالی بود که عثمانی‏ها به علت عدم کفایت سیاسی و لیاقت نظامی به‌طور همزمان در 6 جبهه به جنگ با متفقین مشغول بودند. در این ضمن، اقدامات متفقین برای ورود از راه دریا و خشکی به تنگه داردانل با شکست مواجه شد. هدف اصلی متفقین تصرف شبه جزیره «گالیپولی» و تسلط بر تنگه داردانل بود تا بتوانند ضمن گشودن جبهه جدیدی برای فشار بر متحدین، راه دریایى کمک‏رسانی به روسیه را هموار کنند. در این عملیات که در 4 فوریه 1915 م رخ داد، قوای متفق در آن ناحیه شکست سختی از ترک‏ها به رهبری مصطفی کمال پاشا خوردند. این بزرگ‌ترین پیروزی عثمانی‏ها در این منطقه بود و دشمن با تحمل 120 هزار کشته، مجبور به عقب‏نشینی از آن ناحیه شد. با این حال امپراتوری عثمانی در پایان جنگ اول جهانی با توطئه و تحریکات دولت‌های استعماری فروپاشید.
فرود سفینه فضایی شوروی در ماه و ارسال عکس از ماه به زمین (1966م)
اتحاد جماهیر شوروی، نخستین کشوری بود که فضاپیما به ماه فرستاد، نه ایالات متحده. در سال 1959 «لونا 2» هنگام فرود در ماه با آن برخورد کرد. در فوریه 1966 «لونا 9» اولین فضاپیمایی بود که با آرامی بر سطح ماه فرود آمد و تصاویری از ماه به زمین ارسال کرد. 4 ماه بعد ایالات متحده با سفینه «سرویر 1» روی ماه فرود آمد.

سیدعابدین نورالدینی: 1- آقایان روحانی و ظریف اگر خواهان اجماع ملی بر سر مذاکرات هسته‌ای هستند باید مردم را در جریان واقعیت مذاکرات قرار دهند. مردم باید بدانند در مذاکرات هسته‌ای چه موضوعاتی مطرح می‌شود. «پنهان‌کاری» بستر فریب است و این زیبنده نیست دولت، یعنی مظهر اراده ملت، متهم به پنهان کردن واقعیت‌ها از ملت شود و تاسف‌انگیز‌تر اینکه در سطوح عالی دولت، گاهی مطالبی مطرح می‌شود که شائبه فریب افکار عمومی را نسبت به واقعیات مذاکرات هسته‌ای ایجاد می‌کند. به عنوان نمونه آقای جواد ظریف به تازگی گفته است در داخل ایران برخی مخالف لغو تحریم‌ها هستند! یا اراده آقای رئیس‌جمهور بر دهن‌کجی به منتقدان است و به غیر از اظهارات اهانت‌آمیز، سعی می‌کند انتقادات به دیپلماسی هسته‌ای یا دولت خود را تحقیر و تمسخر کند. اینها نشانه‌های خوبی نیست و شائبه‌برانگیز است. قطعا ساده‌انگارانه است اکنون یعنی یک سال و نیم پس از مذاکرات هسته‌ای و گفت‌وگوهای دوجانبه با آمریکا، روند و ماهیت نقدها همانند گذشته باشد. در یک سال و نیم، اتفاقات پیدا و پنهان زیادی افتاده است که نشان می‌دهد جریان انقلاب در موضوع هسته‌ای باید در 2 جبهه بجنگد؛ یکی در مقابل سازشکاری و دیگری در مقابل زیاده‌طلبی! بدون تردید برای فائق شدن بر هر دو جبهه، باید مردم را در جریان واقعیات قرار داد. بنابراین شاید عاقلانه‌ترین راهبرد جریان انقلاب در موضوع هسته‌ای در شرایط فعلی، کنار گذاشتن ملاحظات و برخی مصلحت‌های القایی و آوردن مردم پای میز مذاکرات است.
2- جان کری 9 نوامبر (18 آبان) در مسقط یک طرح 8 ماده‌ای برای توافق جامع به جواد ظریف داد. این طرح در واقع پیش‌نویس آمریکایی‌ها برای توافق جامع بود. پیشنهاد آمریکایی‌ها برای توافق جامع «رفع 15 ساله تحریم‌ها» بود! آنها صراحتا با درخواست ایران یعنی لغو یکجای تحریم‌ها مخالفت کردند. با این پیشنهاد در واقع مذاکرات به بن‌بست رسید. در واقع مذاکرات 24 نوامبر در وین، از 15 روز قبل در مسقط به بن‌بست رسید. آمریکایی‌ها حاضر به لغو یکجای تحریم‌ها نیستند. باراک اوباما یک روز قبل از 24 نوامبر 2014، به‌ ای‌بی‌سی نیوز گفت آنها مخالف لغو یکجای تحریم‌ها هستند. اوباما تصریح کرد لغو یکجای تحریم‌ها آرزوی ایران است و ما این آرزو را برآورده نمی‌کنیم. عدم لغو یکجای تحریم‌ها در واقع به معنای شکست مذاکرات بود اما طرفین 7 ماه دیگر هم به یکدیگر فرصت دادند تا درباره این موضوع بیشتر فکر کنند. الآن گره بزرگ مذاکرات ماجرای لغو تحریم‌هاست! به عبارتی، مشکل اصلی مذاکرات، برآورده نشدن هدف ایران است! اکنون این سوال مطرح است که اگر تحریم‌ها لغو نمی‌شود؛ پس هدف از مذاکره چیست؟ این یکی از مهم‌ترین نکاتی است که آقایان روحانی و ظریف باید به مردم بگویند.
3- ایران اکنون در کجا قرار دارد؟  بررسی وضعیت ایران در همین نقطه از مذاکرات نیز می‌تواند بینش واقع‌بینانه‌ای از موضوع به‌دست دهد. توافق ژنو یک عقب‌نشینی آشکار از حقوق هسته‌ای بود. در توافق ژنو، حقوق هسته‌ای ایران نادیده گرفته شد. درحالی که ماده 4 ان‌پی‌تی مختصات و محدوده حقوق هسته‌ای ایران را مشخص کرده است اما توافق ژنو، عقب‌نشینی از این حقوق بود و حداقل 19 ماه مفاد توافق ژنو جایگزین ماده 4 ان‌پی‌تی در تعریف حقوق هسته‌ای ایران شد. توقف غنی‌سازی 20 درصد، نابودی ذخایر اورانیوم 20 درصد، توقف آب سنگین اراک، عقیم شدن فردو و... بخشی از این عقب‌نشینی هسته‌ای بود. آنچه به‌واسطه توافق ژنو بر تاسیسات هسته‌ای ایران گذشت؛ مرثیه‌ای است که بارها سروده شد. توافق ژنو نقض آشکار شعار چرخش سانتریفیوژها بود. با این حال این توافق ضعیف مبنا و پایه توافق جامع هسته‌ای شد بنابراین ایران برای آنکه بستر و مبنای توافق جامع هسته‌ای مهیا شود؛ در یک مرحله از حقوق هسته‌ای خود عقب‌نشینی کرد! توجیه داخلی این عقب‌نشینی، یکی مدت‌دار بودن آن (6ماه) و دیگری وعده لغو تحریم‌ها بود! با این حال این عقب‌نشینی در ابتدا 4 ماه و سپس 7 ماه دیگر نیز تمدید شد. براساس همین کلیات، ایران همچنان در مسیر عقب‌نشینی است! به عبارتی آنهایی که تاکتیک «یک گام به عقب، 2 گام به جلو» را مطرح می‌کردند اکنون شاهدند که ایران با توافق ژنو یک گام به عقب برداشت اما این گام آنقدر در حال بزرگ شدن است که

4- واقعیت این است که توافق ژنو به یک دام بزرگ برای ایران تبدیل شده است. هرچه زمان می‌گذرد تبعات این توافقنامه برای ایران ملموس‌تر می‌شود و تاسف‌انگیز‌تر اینکه به مرور این توافق در حال اثرگذاری بر سایر مسائل غیرهسته‌ای که محل مناقشه طرفین است نیز می‌شود. باراک اوباما یکشنبه همین هفته در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان گفت نباید اجازه داد ایران از مذاکرات هسته‌ای «فرار» کند! این اظهارنظر او به معنای آن است که وی سرانجام توانسته با توافق ژنو ایران را به دام بیندازد! به همین دلیل با توجه به اینکه سناریوی آمریکا نسبت به موضوع لغو تحریم‌ها مشخص است و تاکنون هیچ نشانه‌ای مبنی بر عقب‌نشینی یا تخفیف در این موضوع از سوی آنها مشاهده نشده، بدیهی است کشدار کردن مذاکرات برای ایران بسیار هزینه‌ساز خواهد بود. این را می‌توان با قطعیت گفت سناریوی 2 مرحله‌ای کردن توافق جامع، نیز در همین راستاست. پس از توافق ژنو دیگر کلیاتی وجود ندارد که طرفین بخواهند تا 4 فروردین درباره آن باز هم نمایش توافق راه بیندازند! واقعیت آن است که آنچه پیش روی تیم مذاکره‌کننده ایران است، از یک معادله ثابت پیروی می‌کند. در مذاکرات هسته‌ای برای ایران 2 مسیر وجود دارد؛ «توافق منهای لغو تحریم‌ها» و «توافق با لغو تحریم‌ها»!  برای منتقدان موضوع پنهانی وجود ندارد. همانگونه که وقتی به زبان سینماگران گذاشتند که بگویند «هیچ توافقی از عدم توافق بدتر نیست» ماهیت این شعار کاملا مشخص بود. اکنون برای توافق یک مطالبه عمومی برای لغو تحریم‌ها وجود دارد؛ و آن «لغو یکجا و تمامی تحریم‌ها» است.
هر توافقی که این مهم در آن لحاظ نشده باشد، مصداق بارز خیانت است. جریانی که در انتخابات ریاست جمهوری شعار لغو تحریم‌ها دادند و به بهانه لغو تحریم، مذاکرات دوجانبه با آمریکایی‌ها را کلید زدند و هم به همین بهانه منتقدان هسته‌ای را آماج اتهام و فحاشی کردند، اکنون اگر بخواهند توافقی را امضا کنند که در آن لغو یکجای همه تحریم‌ها گنجانده نشده باشد، در واقع مرتکب یک خیانت علیه ملت شده‌اند و همه شائبه‌ها درباره آنها رنگ واقعیت خواهد گرفت.
البته ماهیت و پشت‌پرده برخی تمایلات برای توافق منهای لغو تحریم‌ها، پنهان نیست. کاسبان تحریم که به بهانه سفره مردم و لغو تحریم‌ها، برنامه‌های سیاسی و انتخاباتی خود را دنبال می‌کنند، از هم اکنون برای بازه
15‌ساله توافق جامع برنامه‌ریزی کرده‌اند! این جریان قطعا مخالف لغو تحریم‌هاست. آنها هسته‌ای را بهانه می‌دانند برای انجام تغییرات سیاسی در ایران. این همان نکته مغفول نسبت به مذاکرات هسته‌ای است. در این‌باره بیشتر باید نوشت.