حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب عصر دیروز در دیدار بیش از هزار نفر از استادان و اعضای هیأتهای علمی دانشگاههای سراسر کشور، نقش استادان را در تعلیم و تربیت نسلی پرتلاش، مؤمن و پیشرو، نقشی بی‌بدیل خواندند و با تأکید بر پرهیز از حاشیه سازی  در محیط‌های علمی افزودند: شتاب علمی کشور، به هیچ دلیلی، نباید کاهش یابد.
در این دیدار که بیش از 2 ساعت طول کشید، رهبر انقلاب پس از شنیدن دیدگاهها و پیشنهادات شماری از اساتید دانشگاه‌ها، نفوذ و تأثیرگذاری طبیعی استاد در قلب و روح دانشجو را فرصتی استثنایی برشمردند و افزودند: از این امکان بسیار بزرگ، برای تربیت جوانانی «متدین، برخوردار از غیرت ملی، پرانگیزه، انقلابی، سختکوش، با اخلاق، شجاع، دارای اعتماد به نفس و امیدوار به آینده» بهره بگیرید و بازوان پرقدرتی را برای پیشرفت ایران عزیز تعلیم دهید و تربیت کنید.
ایشان استغناء از بیگانگان، فهم درست موقعیت و میسر کشور، و حساسیت و قاطعیت در مقابل خدشه دار شدن استقلال کشور را از دیگر ویژگیهای لازم نسل جوان خواندند و افزودند: استادان محترم، با روش و منش خود، چنین نسلی را پرورش دهند.
رهبر انقلاب، استادان را فرماندهان جنگ نرم برشمردند و خطاب به آنان خاطرنشان کردند: همچون فرماندهان 8 سال دفاع مقدس، با حضور عینی در این مبارزه حیاتی و عمیق، جوانان دانشجو یعنی افسران جنگ نرم را فرماندهی و هدایت کنید که این میدان نیز، یک «دفاع مقدس» است.
ایشان با ابراز خرسندی از حضور 70 هزار عضو هیأت علمی در دانشگاهها افزودند: بخش اعظم این اساتید، «مؤمن، متدین و معتقد به مبانی انقلاب» هستند که این مسئله بسیار مهم، باعث افتخار کشور است.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مسئولان وزارتخانه‌های علوم، تحقیقات و فناوری و «بهداشت، درمان و آموزش پزشکی» را به قدرشناسی از استادان مؤمن و انقلابی فراخواندند و افزودند: عناصری که از هجمه تبلیغات موذیانه و عمدتاً پنهان نمی هراسند و به ایفای وظایف مهم خود مشغولند، باید مورد توجه و تجلیل قرار گیرند.
ایشان، دستیابی ایران به رتبه 16 علمی جهان را نتیجه تلاشهای بی وقفه 10، 15 سال اخیر در دانشگاهها و مراکز علمی خواندند و افزودند: شتاب علمی شوق برانگیزی که این افتخار را نصیب ایران کرد، امروز کم شده است و مسئولان باید همّت مضاعف کنند که حرکت پیشرفت علمی از دور نیفتد و متناسب با نیاز کشور شتاب گیرد.
رهبر انقلاب در نوعی آسیب شناسی از عوامل کاهنده شتاب پیشرفت علمی کشور، به انتقاد شدید از حاشیه سازی و سیاست‌بازی در محیط‌های علمی پرداختند و خاطرنشان کردند: محیط دانشگاه باید محیط فهم سیاسی، آگاهی و دانش سیاسی باشد اما سیاسی‌کاری و حاشیه‌پردازی به کار اصلی دانشگاهها یعنی تلاش و پیشرفت علمی ضربه جدی می زند.
ایشان به عنوان یکی از مصداقهای سیاست بازی در دانشگاه‌ها، به حاشیه‌سازی درباره موضوع بورسیه‌ها اشاره کردند و آن را از غلط‌ترین‌کارهای چند سال اخیر دانستند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای افزودند: تحقیقات دقیق نشان می دهد مسأله بورسیه‌ها، به آن شکلی که در روزنامه ها با آن بازی کردند نبود اما اگر هم بود باید از راه‌های قانونی امتیازاتی که عده ای بر خلاف قانون گرفته بودند لغو می شد نه اینکه سر و صدا و جنجال درست شود.
رهبر انقلاب سیاست بازی را سم محیط‌های علمی خواندند و با ابراز تأسف از اینکه در موضوع بورسیه‌ها به عده ای ظلم شد افزودند: سمّی که در این موضوع به دانشگاه‌ها تزریق شد از بینش فکری مبتنی بر سیاست کاری نشأت می گرفت و متأسفانه، هم خلاف قانون، هم خلاف تدبیر و هم خلاف اخلاق بود.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بخش دیگری از سخنانشان را به ضرورت تلاش جدی مسئولان برای تحول در علوم انسانی اختصاص دادند.
ایشان افزودند: این تحول ضروری، هم نیاز به جوشش درونی در دانشگاهها و مراکزی همچون شورایعالی انقلاب فرهنگی و شورای تحول علوم انسانی دارد و هم نیاز به حمایت بیرونی دستگاههای مسئول.
رهبر انقلاب خاطرنشان کردند: جوشش درونی به فضل الهی وجود دارد و لازم است دستگاه‌های مسئول، تلاش‌های نظری انجام‌شده در زمینه تحول در علوم انسانی را عملیاتی کنند و مصوبات شورای تحول در علوم انسانی را محقق نمایند.
چهارمین نکته سخنان رهبر انقلاب، توجه به «سهم بودجه پژوهش از بودجه عمومی کشور» بود.
ایشان با اشاره به تأکیدات مکرر خود در سال‌های گذشته در این خصوص و اظهار تأسف از محقق نشدن سهم مورد انتظار بودجه پژوهش، افزودند: در سند چشم انداز، سهم 4 درصد از بودجه عمومی برای پژوهش در نظر گرفته‌شده که امکان تحقق این سهم در کوتاه مدت وجود ندارد اما باید سهم حدود 2 درصدی پژوهش در بودجه عمومی محقق شود، ضمن اینکه این بودجه‌ها و منابع مالی بخش پژوهش نیز باید درست و بجا، صرف شود. ضرورت «عملیاتی شدن نقشه جامع علمی کشور» نکته دیگری بود که رهبر انقلاب خطاب به مسئولان آموزش عالی و اساتید دانشگاه‌ها بیان کردند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به تأیید نقشه جامع علمی از سوی صاحبنظران، قدم اول در عملیاتی شدن این سند مهم را گفتمان سازی خواندند و گفتند: همانگونه که بحث «پیشرفت علمی کشور» بصورت یک گفتمان رایج درآمد و تبدیل به یک جریان عملی شد، درخصوص نقشه جامع علمی نیز لازم است اساتید و مدیران و دانشجویان دانشگاههای کشور از جزئیات این نقشه آگاه شوند و نقشه جامع علمی بصورت یک «گفتمان پذیرفته شده»، درآید.
رهبر انقلاب در همین زمینه، «سند آمایش آموزش عالی» را مورد توجه قرار دادند و با اشاره به لزوم تکمیل و عملیاتی شدن این سند خاطرنشان کردند: «آمایش علمی سرزمینی کشور» یعنی شناخت و تصمیم‌گیری درباره ظرفیتهای دانشگاهها و رشته های تحصیلی، و سپس تعیین اولویتهایی که امکان سرمایه‌گذاری ویژه برای پیشرفتهای اساسی درخصوص آنها وجود دارد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، داشتن نگاه کلان به افزایش چشمگیر دانشجویان دوره های تحصیلات تکمیلی را مزیتی فوق العاده و از عرصه‌های مهم کار وزارت علوم خواندند و گفتند: وزارت علوم، باید با نگاه کلان و با برنامه‌ریزی صحیح و هدایت کلی، نتیجه کار و تلاش دانشجویان در این مقاطع تحصیلی را به سمت گشودن گره‌های کشور جهت بدهد، چرا که در غیر این صورت، منابع و امکانات کشور هدر داده خواهد شد.
ایشان نقش اساتید و دستگاه‌های مدیریت علمی کشور در مقابله با طرح‌های دشمنان را مهم خواندند و خاطرنشان کردند: هدف دشمنان از تحریم‌ها، مسئله هسته‌ای یا مسائلی نظیر حقوق بشر و تروریسم نیست، چرا که خود آنها مراکز اصلی پرورش تروریسم و ضد حقوق بشر هستند، بلکه هدف آنها جلوگیری از رسیدن ملت ایران به جایگاه شایسته تمدنی است که لازم است با شناخت دقیق جایگاه و موقعیت خود بر حرکت پر افتخار کشور ادامه دهیم که در این روند، نقش اساتید و مجموعه‌های علمی بسیار برجسته است.
در ابتدای این دیدار هفت نفر از اساتید دانشگاهها آقایان:
-  دکتر محمدمهدی نایبی – استاد تمام مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف
-  دکتر محمدحسین رجبی دوانی – رئیس مرکز مطالعات حدیث ولایت دانشگاه امام حسین
-    دکتر محمد قنادی مراغه ای – رئیس پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای و چهره ماندگار علوم هسته ای
-  دکتر حسین سلیمی – استاد تمام دانشگاه علامه طباطبایی
-  دکتر جعفر هزارجریبی – جامعه شناس و استاد تمام دانشگاه علامه طباطبایی
-  دکتر حجت الله عبدالملکی- استاد دانشگاه معارف اسلامی و اقتصاد
-  و سرکار خانم دکتر صدف علی پور – دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران
دیدگاهها و مطالب خود را بیان کردند.
 مهمترین محورهای بیان شده به این شرح است:
-  لزوم شتاب دادن به توسعه صنعتی برای کاربردی کردن تحقیقات علمی و تولید ثروت از زنجیره علم
-   اهمیت تقویت بخشی خصوصی واقعی
-  ضرورت تدوین استراتژی صنعتی کشور
-  ضرورت تعریف و تثبیت اصول و مبانی نظری اندیشه های امام و رهبری به عنوان اصول ثابت و نقشه راه انقلاب اسلامی
-  لزوم تربیت متخصصان متمرکز در اندیشه‌های امام‌خمینی برای مقابله با تحریف اندیشه ایشان
-  تبیین پیشرفت های مهم کشور در صنعت هسته ای و تأکید بر ضرورت تحقیق  و توسعه در این صنعت
-  ضرورت تبیین اسلام شیعی، عقلایی، تمدن ساز و علم گرا در مقابل اسلام خشن و ویرانگر
-  ضرورت بازنگری در دروس علوم انسانی با توجه به اصول روزآمدی، ارزش مداری و کاربردی سازی
-  ضرورت هم افزایی نظری در حوزه علوم انسانی
-  لزوم آموزش رفتار حرفه ای و ارتقای کیفیت آموزشی کشور
-  تاکید بر اهمیت روش های نوین درمان با تکیه بر تکنولوژی های نوین
-    لزوم تأمین نیروی انسانی حرفه ای در اجرای طرح تحول سلامت کشور
-  استفاده از همه ظرفیت های بزرگ اقتصاد کشور از جمله بخش کشاورزی
-  ضرورت بهره برداری از ظرفیت نخبگانی کشور
-  بهره برداری از فرصت تحریم ها برای قطع وابستگی به فروش نفت
-  ضرورت توجه ویژه به عنصر فرهنگ در اقتصاد مقاومتی و توجه به اقدامات آموزشی و ترویجی در این زمینه

محمدرضا کردلو: در یکی از سخنرانی‌های حاج‌قاسم سلیمانی بود که شنیدم، خطاب به آمریکایی‌ها و اذنابشان می‌گفت: شما فکر می‌کنید که با یک ایران در منطقه روبه‌رو هستید؟
37سال از انقلاب اسلامی ایران در سال 57 می‌گذرد. 10سالگی انقلاب فرانرسیده بود که آیت‌الله خامنه‌ای که در کسوت رئیس‌جمهور در سازمان ملل سخنرانی می‌کرد، خبر از انقلاب‌های منطقه داد. آنجا بود که جامعه بین‌الملل برای اولین‌بار متوجه شد که «هویت اسلامی» انقلاب ایران به مرزهای جغرافیایی محدود نمی‌شود: اسلام در این تاریکی دلهره‌آمیز توانست از لا‌به‌لای غبار توهم و تحریفی که پیرامونش طی چند قرن برانگیخته بودند برق بزند. در ایران این برق به درخششی و سپس به توفانی انجامید و در بسیاری از نقاط دیگر جهان هنوز باید چشم به راه حوادث بود. نهضت بیداری مسلمانان در بسیاری از کشورهای اسلامی برخلاف آنچه تصور و تبلیغ می‌شود فرزند انقلاب اسلامی ایران نیست، برادر آن است. ایران در یکی از حساس‌ترین نقاط استراتژیک جهان قرار گرفته است، با تاریخ و پیشینه‌‌ای علمی و فرهنگی و نیز ذخایری کم‌نظیر، و انقلاب اسلامی ایران ضد رژیمی برپا شد که آن همه را در خدمت منافع قدرت‌های سلطه‌گر جهانی و در 25 سال اخیر بیش از همه در خدمت رژیم ایالات متحده آمریکا گذاشته بود. هیچکس از خود ملت ایران به دارایی‌های مادی و معنوی آن محتاج‌تر نبود اما این همه از او باز داشته می‌شد. ادعاهای دهان‌پرکُن آنان دروغ و فریب بود، هر چند دستگاه‌های تبلیغاتی غرب- بویژه آنچه به صهیونیست‌ها مربوط می‌شود- به آن آب و تاب زیادی می‌دادند. انقلاب اسلامی ضد چنین رژیمی و با هدف‌هایی بزرگ و استوار پدید آمد». (سخنرانی رهبر انقلاب در سازمان ملل- سال66)
هویت اسلامی در ایران خود عامل پیروزی و اتحاد انقلاب بود اما از سوی دیگر پیروزی انقلاب اسلامی ایران خود موجب احیای هویت دینی در جهان اسلام شد. دنیا انقلاب زیاد دیده بود، انقلاب‌ها از همدیگر تاثیر می‌گرفتند. حتی جوامع انقلاب نکرده نیز به شعف انقلاب در کشورهای همسایه‌شان، شور انقلابی می‌گرفتند و می‌گیرند.
تاثیر انقلاب‌ها در حوزه‌های فرهنگی مشهود‌تر بود. جهان اسلام زمینه مشترک فرهنگی مردم ایران با انقلاب‌های منطقه بود. بعد از انقلاب مردم در ایران، رشد حرکت‌های اسلامی در کشورهای منطقه بیشتر و بیشتر هم شد.
قابل تامل آنکه نه اسلام خنثای برخی کشورهای منطقه و نه اسلامی که توسط وهابیت در عربستان‌سعودی تبلیغ می‌شد، هیچکدام روحیه انقلابی‌گری را در مردم زنده نمی‌کرد. جریان‌های اسلامگرا در مختصات انقلاب ایران در فلسطین، لبنان، ترکیه، کشورهای آفریقایی مثل سودان، پاکستان و شبه‌قاره، جنوب شرق آسیا و دیگر مناطق جهان اسلام نمودهای بارزی از توسعه اسلام انقلابی و سیاسی و احیای هویت دینی در جهان اسلام هستند. به‌طور کلی با وقوع انقلاب اسلامی 2 اثر و بازتاب مهم بر نهضت‌های آزادیبخش در جوامع اسلامی مشاهده شد. یکی اینکه نهضت‌های آزاد‌یبخش که بر پایه‌ِ ایدئولوژی‌های غیراسلامی مانند سوسیالیزم، لیبرالیزم و ناسیونالیزم شکل گرفته بودند؛ موقعیت خود را در میان مسلمانان بویژه جوانان از دست داده و دیگر آن اعتبار و اقتدار گذشته را مانند آنچه پان‌عربیزم و ناصریزم داشت، ندارند و دوم اینکه حتی نهضت‌های آزادیبخش اصلاح‌طلب، مانند اخوان‌المسلمین که از گذشته‌ دور دارای محبوبیت و معروفیت بودند، به علت عدم توانایی در پاسخگویی به نیازهای جوامع خود بویژه به خواسته‌های نسل جوان، دچار تشتت و انشعاب شدند و گروه‌های جهادی و انقلابی جدید حتی به صورت مسلحانه و زیرزمینی شکل گرفتند که از این میان می‌توان به جهاد اسلامی، التفکیر و الهجره در مصر، جبهه‌ نجات اسلامی در الجزایر و... اشاره کرد.
مسلمانان در گذشته هم به خاطر دوران سلطه غرب بر جوامع اسلامی و هم به خاطر سرعت ترقی و پیشرفت علمی و تکنولوژیک غرب، نوعی احساس حقارت و خود‌کم‌بینی می‌کرده‌اند و سعی عمومی بر این بوده است که گذشته‌ اسلامی خود را نادیده بگیرند و کورکورانه از روش‌ها و شیوه‌های زندگی غربی الگو‌برداری کنند. انقلاب اسلامی موجب شد از این احساس حقارت و خودکم‌بینی کاسته شده و مسلمانان به‌طور اعم به گذشته خود و به هویت اسلامی خود نگاهی مثبت‌تر داشته و درصدد احیای ارزش‌های اسلامی باشند.
شاید این مقدمه طولانی دلایل چرایی استقبال از ایرانیان انقلابی در کشورهای منطقه و تشکیل ستادهای فرماندهی نهضت توسط آنان را مشخص کند اما از بیان میزان اثرگذاری نیروهای ایرانی در منطقه جهت توسعه تفکر اسلام‌گرایی انقلابی قاصر خواهد بود. امروز 33سال از ربوده شدن 4 نفر از فعالان سیاسی جمهوری اسلامی در لبنان می‌گذرد. احمد متوسلیان به همراه سیدمحسن موسوی کاردار سفارت جمهوری اسلامی ایران در بیروت، کاظم اخوان خبرنگار و عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی و تقی رستگارمقدم، بعدازظهر 14 تیرماه 1361 در حالی که با یک اتومبیل مرسدس با پلاک رسمی و کد دیپلماتیک، در جاده ساحلی طرابلس- بیروت به سوی پایتخت در حرکت بودند و توسط یک اتومبیل نیروهای امنیت داخلی لبنان - ویژه امنیت سفارتخانه‌های خارجی - اسکورت می‌شدند، در پست بازرسی «برباره» توسط شبه‌نظامیان مسیحی موسوم به فالانژیست، متوقف و ربوده شدند.
افرادی که به نوعی احیاگران تفکر اسلامی و شیعی در نهضت‌های منطقه‌ای لبنان نیز به شمار می‌آمدند. تشکیل کادر، کار تشکیلاتی و تلاش برای آموزش جوانان و علاقه‌مندان به انقلاب نقطه آغاز فعالیت‌های احمد متوسلیان در لبنان بود. کاری که البته پیش از انقلاب و در مقطعی توسط شهید مصطفی چمران دنبال می‌شد اما پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران و تشکیل سپاه، رنگ و روی سازماندهی شده‌تر و تشکیلاتی‌تری به خود گرفته بود. فعالیتی که بدون انجام عملیات توسط نیروهای ایرانی ادامه پیدا می‌کرد.  پس از هجوم گسترده رژیم صهیونیستی به لبنان در خرداد 61 وحشتناک‎ترین حملات و کشتارها توسط اسرائیل صورت گرفت. سعید قاسمی در روایت بخشی از وقایع آن ایام گوید: «هنوز دشمن در بخشی از زمین‌های ما حضور دارد. اسرائیلی‌ها برای اینکه فتح بزرگ خرمشهر را خفیف کنند آن عملیات را انجام دادند و آمدند تا 1982میلادی و همزمان یک ماه بعد از فتح خرمشهر، از جنوب لبنان تا بیروت را نزدیک به 120کیلومتر پیشروی کردند.  همه می‌دانند که شما نسبت به جبل عاملی‌ها و لبنانی‌ها و شیعیان مظلوم آنجا حساسیت دارید، لذا با دستور مؤکد حضرت امام(ره) و جانشینی وقت فرماندهی کل قوا دستور داده می‌شود که 2 یگان از نظام ما برای آزادی لبنان بروند، یک یگان تیپ سرافراز و خط‌شکن محمد رسول‌الله(ص) و یگان تیپ 57 ذوالفقار که از ارتش نزدیک به هزار نفر در فاز اول بروند و به سرعت خود را برای نبرد با اسرائیلی‌ها آماده کنند. داستانی که در تاریخ شما مفقود است و کمتر کسی از آن مطلع است. در این 20 روزی که در لبنان با هم هستیم، خیلی تلاش می‌کند که شرایطی که اسرائیلی‌ها دارند شرایط عالی هست برای اینکه ما چند تا ضرب شست اساسی به آنها بزنیم اما سوری‌ها حاضر نیستند با ما همکاری کنند و حاضر نیستند تجهیزات مابقی بچه‌ها که با تجهیزات انفرادی آمدند تأمین کنند و سلاح سنگین یا حتی آمبولانس و برانکارد در اختیارشان قرار دهند. در چند جلسه در سوریه حضور داشتیم که یکی از جلسات با رفعت اسد، برادر مرحوم حافظ اسد با سنگ‌اندازی‌هایی که کرد نگذاشت یگان ما آماده بشود برای اینکه عملیاتی انجام دهیم».
یکی از فرماندهان نیروهای اعزامی به سوریه می‌گوید: مسؤولان تدارکات سپاه ضمن هماهنگی با ارتش سوریه، پادگانی را جهت استقرار رزمندگان در نظر گرفته بودند. پادگان مخروبه‎ای بود که شاید 50 سال هیچ انسانی وارد آن نشده بود یعنی کثیف‎ترین پادگانی را که شما هیچ‎گاه نخواهید دید تحویل بچه‎‎های لشکر 27 دادند.  عدم همکاری نیروهای سوری کار را سخت می‌کند. سوری‌ها موضوع آتش‌بس با اسرائیل را مطرح می‌کنند و مانع عملیات می‌شوند و توافقات پیشین با جمهوری اسلامی را زیرپا می‌گذارند. حاج‌احمد متوسلیان بعد از صحبت‎‎هایی که در تهران با مسؤولان انجام داد، به سوریه بازمی‌گردد و سخن امام(ره) را به رزمندگان منتقل می‌کند: «راه قدس از کربلا می‎گذرد. آنجا اگر یک قطره خون هم ریخته شود، مسؤولیت آن را من قبول نمی‎کنم و نیرو‎هایی که به سوریه رفته‎اند، هرچه سریع‌تر باید به تهران بازگردند.» و از قول حضرت امام (ره) نقل می‌کند: «تعدادی از بچه‎ها در لبنان جهت کار‎های آموزشی و فرهنگی بمانند و به هیچ‌وجه کار عملیاتی انجام ندهند.» حاج‌احمد متوسلیان اینکه چه کسانی بمانند و چه کسانی برگردند را نیز مشخص می‌کند. امام تاکید داشت نیروهای ایرانی «بدون انجام عملیات» در لبنان و سوریه فعالیت کنند. در صفحه 84 کتاب «حزب‌الله لبنان»، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، سیدعباس موسوی، دبیرکل وقت شهید حزب‌الله لبنان درباره حضور احیاکننده پاسداران انقلاب اسلامی در سال 61 در این کشور می‌گوید: «در بدو ورود نیروهای سپاه، آنها مسجد امام علی(ع) را پایگاه اصلی خود قرار دادند. با تأسیس مقر «عاشقان شهادت» شروع به ثبت‌نام داوطلبان کردند. من خودم اولین کسی بودم که در آنجا ثبت‌نام کردم. بسیاری از شیعیان در این دوره‌ها ثبت‌نام کردند و آموزش‌های نظامی و ایدئولوژیک را فراگرفتند. اولین دوره به ظرفیت 180 نفر برگزار شد. بسیاری از رهبران و کادرهای فعلی حزب‌الله لبنان در این دوره‌ها شرکت کردند. پس از آمدن برادران پاسدار، من شخصا به دیدارشان مشرف شدم و به اولین دوره آموزشی آنها ملحق شدم. با صراحت به عنوان کسی که در یکی از مهم‌ترین مراکز دینی حوزه‌های علمیه نجف اشرف درس خوانده‌ام می‌گویم؛ آنگاه که به صفوف پاسداران ملحق شدم و به اولین دوره پیوستم احساس کردم همانا وارد جوی از اسلام حسینی شده‌ام و از آن بهره‌های بسیار بردم و این تلقی من بود به‌عنوان یکی از پیشتازان در این دوره‌ها». مقدمات تشکیل حزب‌الله همانجا کلید می‌خورد. منصور کوچک‌محسنی اولین فرمانده نیروهای ایران در سوریه و لبنان پس از گروگان گرفته شدن حاج‌احمد متوسلیان در این باره می‌گوید: «بزرگ‌ترین کاری که صورت گرفت انجام مقدمات کار تشکیلات حزب‎الله بود که به‎نظر من یک کار تاریخی بود و هرکسی نمی‎توانست این کار را انجام دهد. این کار را حاج‌احمد متوسلیان شروع کرد. ما در اولین سال حضورمان تظاهرات بسیار بزرگی در دمشق برگزار کردیم. در روز قدس و برای اولین‎بار، پرچم اسرائیل و آمریکا را آتش زدند یعنی مقدمه مبارزه حداقلی را به سوریه یاد دادند و بعدازظهر همان روز این مراسم را در بعلبک داشتیم. یکی از بزرگ‌ترین کار‎هایی که بچه‎‎های سپاه انجام دادند این بود که وحشتی را که آمریکا و اسرائیل در ذهن لبنانی‎ها ایجاد کرده بودند از بین بردند.  مسؤولان نظامی که امروز در حزب‎الله کار می‎کنند، تماما کسانی هستند که نیروهای سپاه به آنها آموزش داده‎اند؛ هم از لحاظ روحی و معنوی و هم از نظر نظامی. سیدعباس موسوی اسم نوشت و همان روز اول لباس بسیجی پوشید؛ البته عبا و عمامه را هم روی آن می‎پوشید بنابراین بنیانگذاری و تأسیس حزب‎الله لبنان در تاریخ 13 تیرماه 1361 در آن جلسه در بعلبک صورت گرفت و نام حزب‎الله را خود حاج‌احمد متوسلیان برای این گروه انتخاب کرد. او بعد از جلسه توصیه‌هایی داشت و گفت: «شما در جلساتی که بعد‎ها با بچه‎‎های لبنان خواهید داشت، روی تصمیمات امشب پافشاری کنید.» ما در آموزش‎‎های نظامی، تمام تجربیاتی را که از جنگ در کردستان و خلاصه هر آنچه در ذهنمان بود برای نیرو‎های لبنانی مطرح کردیم که در حد خودش بهترین آموزش‎‎های نظامی بود و الحمدلله سرانجام کار هم بسیار مثبت بود».  
رابطه میان حزب‌الله و ایران، از هنگام تلاش حزب برای استفاده از این تجربه نوین در منطقه و در رویارویی با اشغالگران شکل گرفت. این رابطه، با سرعت و اطمینان رشد کرد و ابعاد مثبت و فراوان آن بعدها فهم شد؛ نظریه حکومتی جنبش حزب‌الله لبنان و جمهوری اسلامی ایران، بر پایه نظریه ولایت فقیه و اینکه امام خمینی(ره) ولی و رهبری است که در عصر کنونی ظهور یافته، استوار است. چنین دیدگاهی، به اتفاق نظر در چارچوب رهبری شرعی واحد جهانی انجامیده است.  دیگر اینکه انسجام و هماهنگی سیاسی ناشی از دستاوردهای ایران در مخالفت با سلطه استکبار و تأکید بر استقلال و حمایت از جنبش‌های آزادی‌بخش، به ویژه در مقاومت علیه اشغالگری اسرائیل غاصب که این همان دیدگاهی است که حزب‌الله در طرح اولویت مبارزه علیه اشغالگران و الزمات آن، از قبیل عدم پذیرش نقشه‌های استکباری بدان معتقد است. تلاش موفق ایران در حوزه تربیت نیروهای انقلابی به لبنان محدود نشد. جنبش‌های جهاد اسلامی در فلسطین، گروه‌های متفکر انقلابی در بحرین، عربستان و عراق و همچنین تفکر اسلام سیاسی در یمن نتایج و ثمرات خود را امروز بیش از پیش نمایان می‌کند.
یکی از عوامل بسیار مهم در تشکیل جنبش جهاد اسلامی فلسطین در سال 1980، پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بود. سازمان جهاد اسلامی فلسطین، ابتدا و قبل از شکل‌گیری، شاخه‌ای از اخوان‌المسلمین مصر بود که در غزه فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی را برعهده داشت. از آنجا که مبارزه با صهیونیست‌ها به طور جدی در برنامه‌ها و دستور کار «اخوان» قرار نداشت، جوانان انقلابی که خواهان مبارزه عملی و مسلحانه با رژیم صهیونیستی بودند، به گروه‌های مختلف نظامی فلسطینی از جمله فتح روی آوردند اما این گروه‌ها دارای تفکرات و گرایشات سوسیالستی یا ملی‌گرایانه بودند و تمایلات اسلامی در آنها کمتر مشاهده می‌شد بنابراین جوانان انقلابی مسلمان را که پیش از آن در اخوان‌المسلمین فعالیت می‌کردند، سرخورده و سردرگم کرد. در این میان شکست مبارزه با اسرائیل با انگیزه‌ها و شیوه‌های سوسیالیستی و ملی‌گرایانه، عامل مهمی در سردرگمی بیشتر این عده از جوانان شد. پیروزی انقلاب اسلامی ایران، این امید را در دل آنها زنده کرد که می‌توان با بهره‌برداری از اسلام و تعالیم روح‌بخش آن و با تکیه بر انگیزه و ایمان قوی اسلامی، فصل جدیدی در مبارزه با رژیم صهیونیستی آغاز کرد. پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، آغازی برای برقراری ارتباط معنوی و روانی بین این گروه و انقلاب ایران و سپس گسترش و توسعه روابط بود، به طوری که انقلاب ایران از همان اوایل، تأثیر عمیقی بر این سازمان گذاشت و پیوند فیمابین را بسیار عمیق و استراتژیک کرد.
حسین بدرالدین الحوثی با نام کامل سیدحسین طباطبایی حوثی فرزند علامه بدرالدین طباطبایی‌حوثی، یک شیعه یمنی بود که 2 سال در قم و 2 سال در اردن، مطالعات اسلامی انجام داد سپس به یمن رفت و مردم را به عمل به قرآن و مقابله با استکبار جهانی فرا خواند. او یک نفر بود و در یک قسمت از شمال یمن، گروه اندکی او را می‌شناختند اما به واسطه تفکر اسلام سیاسی که داشت، توانست به سرعت جمعیت فراوانی را شیفته تفکر اسلام انقلابی کند. وی با تمسک به اصل برائت از دشمنان اسلام، حرکت خود را پس از آن آغاز کرد که آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم القاعده، نیروهای نظامی و امنیتی خود را در خاک یمن مستقر کرده بود. وی در شرایطی که رهبران یمن از متحدان ایالات متحده به حساب می‌آمدند، به همراهی یارانش، شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل را به مدت یک‌سال در مساجد بزرگ یمن فریاد زد. تلاش‌های دولت یمن در خاموش کردن این صدا بی‌فایده بود، حسین در مقابل حمله نظامی ارتش یمن به دفاع پرداخت و پس از ۳ ماه جهاد در سال ۲۰۰۴ به همراه جمعی از یارانش به شهادت رسید. حسین بدرالدین تقریبا در تمام سخنرانی‌هایش از امام خمینی(ره) نام برده و به سخنان ایشان اشاره کرده است. این اشارات کافی بود تا دولت یمن، تصور کند ایران از حسین بدرالدین حمایت مالی و نظامی کرده یا دست حزب‌الله را در جریان صعده ببیند و علامه بدرالدین و یارانش را اثنی‌عشری بداند، غافل از آنکه ارتباط حسین بدرالدین یا شیعیان یمن با انقلاب اسلامی ایران، ارتباطی روحی، فکری، معنوی و عاطفی بوده است.جمله‌ای منسوب به وی است که در سخنرانی‌هایش تکرار می‌کرده است: همه کسانی که علیه انقلاب اسلامی ایران در زمان امام خمینی(ره) ایستادند را می‌بینیم که حکومتی پس از حکومتی دیگر طعم ضربه غرب و شکست را چشیدند. الحوثی با تأکید بر آموزه‎های قرآنی در مقام محور اصلی حرکت تربیتی و نهضت اخلاقی خود، بر بصیرت و بیداری سیاسی، تأکیدی معنادار را دنبال می‎کرد. هواداران خود را دائما به پیگیری اخبار و تحلیل آنها تشویق می‎کرد و تلاش داشت گروه جوانان مؤمن، به گرایش و موضع‎گیری متحد دست یابند و در مسیری مشخص حرکت کنند.
حالا انقلاب یمن را به «انصارالله» می‌شناسند، تفکری که در امتداد تفکر «حزب‌الله» و برای مقابله با دشمنان ذاتی اسلام فعالیت و مبارزه می‌کند. برادران انقلاب اسلامی ایران در منطقه حالا مروجین تفکر اسلام سیاسی امام شده‌اند و هنوز ادامه دارند.

گروه بین‌الملل: یونانی‌ها امروز سنت دموکراسی را که خود پدیدآورنده آن هستند به‌عنوان آخرین حربه در مقابل فشارهای خفه‌کننده بانک‌های طلبکار خارجی از این کشور به کار می‌گیرند.
10 روز پیش مقامات یونانی پس از سر آمدن مهلت بازپرداخت بدهی 6/1میلیارد یورویی خود به صندوق بین‌المللی پول مذاکرات را ترک کردند و آینده بحران را به دست رفراندومی سپردند که به اعتقاد آنها برای برگزاری آن در  «مهد دموکراسی» نیازی به کسب مجوز از سوی وزرای دارایی اروپا نیست. اما در حالی که الکسیس تسیپراس، نخست وزیر یونان از یک هفته پیش با  اعلان برگزاری همه‌پرسی آن را مایه همبستگی یونانی‌ها درباره نحوه بازپرداخت بدهی‌های 300 میلیارد یورویی خارجی و همچنین عامل وحدت رویه در ماندن یونان در اتحادیه  دانسته بود، آنچه از فضای کشور در واپسین لحظات پیش از رای‌گیری عمومی یکشنبه بر می‌آید دوقطبی شدن جامعه میان 2 گروه «نه»  و «آری» است. در روزهای اخیر خیابان‌های آتن به اشغال 2 کمپ موافق و مخالف ماندن در اتحادیه اروپا درآمده که یکی پرچم NAI(آری) را بالا برده و دیگری پرچم OXI (نه) را تکان می‌دهند. دسته اول پرچم آبی اتحادیه اروپا را آتش می‌زنند و دسته دوم ستاره‌های اتحادیه را روی پس زمینه آبی و سفید پرچم یونان نقش کرده‌اند.
راهپیمایی‌های بزرگ و درگیری با پلیس بویژه از طرف جوانان طرفدار  رای «نه» آتن را به چندین ماه پیش برگردانده یعنی زمانی که دولت قبلی به بن‌بست خورده بود. در میان فریادها و اعتراض‌ها، موج خشمگین یا مضطرب جمعیت، نارنجک‌های دودزا، گاز اشک‌آور و اسپری فلفل به نظر می‌رسد مراجعه فوری به آرای عمومی در چنین شرایطی حتی این ظرفیت را دارد تا گره بحران موجود را کورتر کند. اغلب طرفداران دولت چپگرا به دنبال پاسخ نه به پرسش همه‌پرسی هستند که  نظر مردم یونان را درباره توافق پیشنهاد شده از سوی تروئیکا - کمیسیون اروپا، بانک مرکزی اروپا و صندوق بین‌المللی پول - در جلسه کشورهای حوزه یورو مورخ ۲۵ ژوئن ۲۰۱۵ جویا می‌شود. طبیعی است نتیجه نه گفتن به این پرسش باعث می‌شود دولت آتن دست بالاتر را در توافقی جدید با تروئیکا پیدا کند که به معنی عقب افتادن بازپرداخت بدهی‌های فعلی تا مدتی نامعلوم است و منافع طلبکاران عمدتا غربی تحت حمایت تروئیکا را به خطر می‌اندازد و نتیجه‌ای جز تمرد آتن از نظامات اتحادیه اروپا و خروج اجتناب‌ناپذیر یونان از آن نخواهد داشت. تسیپراس شخصا در میتینگ‌های هفته اخیر از مردم خواسته «نه» بگویند. اما او و دولتمردانش این رای «نه» را به شکلی سیاستمدارانه توجیه می‌کنند و آن را  به منزله خروج از اتحادیه اروپا یا منطقه پولی یورو نمی‌دانند بلکه این امکان را مطرح می‌کنند تا یونان از موضع قوی‌تری برای حل بحران بدهی‌ها چانه‌زنی کند. این در حالی است که یرون دایسلبلوم، رئیس یوروگروپ این مساله را رد می‌کند و معتقد است همه‌پرسی روز یکشنبه تنها مشخص می‌کند مردم این کشور آماده اعمال بیشتر سیاست‌های ریاضتی هستند یا خیر؟
  وحشت‌آفرینی رسانه‌های غربی
البته هشدارهای صندوق بین‌المللی پول و مقامات اتحادیه همراه با جوسازی رسانه‌های غربی باعث شده بسیاری از یونانی‌ها از عواقب «نه» گفتن به بسته پیشنهادی اروپا و احتمال جدا شدن از اتحادیه وحشت کنند. در آخرین مورد از این تبلیغات وحشت‌آفرین غربی، آنها یونانیان را تهدید کرده‌اند در صورت «نه» گفتن به شرایط وام‌دهندگان خارجی مثل تروریست‌ها رفتار کرده‌اند و مصداق آن است که پولی را گرفته و با اعمال زور پس نمی‌دهند. در واکنش به چنین جو‌سازی‌هایی یانیس واروفاکیس، وزیر دارایی یونان دیروز به این تبلیغات از سوی رهبران اروپایی و بین‌المللی اعتراض کرد.
 
این وزیر که همیشه با موتور یا وسایط نقلیه عمومی در سطح شهر تردد می‌کند در گفت‌وگو با روزنامه ال‌موندوی اسپانیا به شکایت از موضع‌گیری‌های تحقیرآمیز اتحادیه و بویژه نمایندگان طلبکاران یعنی کمیسیون اروپا، بانک مرکزی اروپا و صندوق بین‌المللی پول در قبال یونان پرداخت. او به آخرین هجمه غربی‌ها علیه یونانی‌ها اشاره کرد که طوری با مردم کشورش برخورد می‌شود که انگار اگر در همه‌پرسی یکشنبه «نه» بگویند تروریست هستند! چنین تبلیغاتی اثرات تخریبی شدیدی بر افکار عمومی کشور داشته است به طوری که  در فاصله زمستان تا تابستان برتری مطلق رای «نه» بر رای «آری» که باعث روی کار آمدن دولت چپگرای فعلی شد جای خود را به پیشی گرفتن 5 درصدی رای «آری» طی روزهای منتهی به همه‌پرسی داده است. البته مشکلات مربوط به بسته شدن بانک‌ها از دوشنبه گذشته و معضل تامین وجه نقد هم،  بسیاری از یونانی‌ها را در دادن رایی قاطع مردد کرده است.
البته باید دانست حتی اگر پاسخ مورد نظر دولت تسیپراس در این همه‌پرسی محقق نشود نیز صرف دادن فرصت به مردم این کشور درباره تصمیمات سرنوشت‌ساز اقتصادی برای او و سوسیالیست‌ها یک پیروزی تلقی خواهد شد، چرا که سال ۲۰۱۱ دولت جورج پاپاندرئو حتی پیش از برگزاری همه‌پرسی وعده داده شده ساقط شد.
حتی با آنکه اتحادیه اروپا قانونی بودن این همه‌پرسی را تایید نکرده اما کارشناسان شبکه یورونیوز ارگان این اتحادیه معتقدند آنچه روز یکشنبه روی خواهد داد نوعی درس دموکراسی در این قاره بحران‌زده است و می‌تواند در میان دیگر کشورها نیز تعمیم داده شود. نیکوس سکوتاریس، کارشناس حقوقی یونانی می‌گوید: «شاید این همه‌پرسی بیانگر دوره جدیدی باشد برای برگزاری این نوع از رفراندوم‌ها. باید یادآور شوم که دیوید کامرون نخست‌وزیر بریتانیا نیز خود طرح رفراندومی از این دست را ارائه کرده است. بنابراین احیانا ما اکنون به سمت دوره‌ای از رفراندوم‌ها برای بازنگری روابط با اروپا در حرکتیم که خروج یونان و بریتانیا از حوزه یورو از جمله آنهاست».
همه چیز درباره یک همه‌پرسی
دولت آتن می‌گوید هدف از برگزاری همه‌پرسی پنجم جولای، دادن امکان به مردم برای ابراز نظرشان در مورد معامله انجام اصلاحات در برابر کمک‌های مالی است که به وام‌دهندگان، صندوق بین‌المللی پول و اتحادیه اروپا ارائه شده است. رهبران چپگرای یونان می‌گویند شرایط توافق کمک مالی را قابل قبول نمی‌دانند اما این حق دموکراتیک مردم یونان است که نظرشان را بیان کنند. البته پرسش همه‌پرسی مزبور در سطحی چنان تخصصی است که شاید تنها برای پاسخ‌دهندگان دارای مدرک دانشگاهی در  رشته اقتصاد کلان مفهوم باشد: «آیا توافق پیشنهاد شده که توسط کمیسیون اروپا، بانک مرکزی اروپا و صندوق بین‌المللی پول در جلسه کشورهای حوزه یورو مورخ ۲۵ ژوئن ۲۰۱۵ ارائه شده و از 2 قسمت تفکیک ناپذیر تشکیل شده، باید پذیرفته شود؟» اولین سند «اصلاحات برای اتمام برنامه فعلی و فراتر از آن» و سند دوم «تحلیل اولیه پایداری بدهی» نام دارد. همچنین این ظن پدید آمده که رای‌دهندگان به سمت و سوی مورد نظر دولت سوق داده می‌شوند، زیرا گزینه «خیر» که به رد کمک مالی منجر می‌شود در بالای گزینه «آری» قرار گرفته است.
پیامدهای خروج یونان از اتحادیه اروپا
اگر یونان از حوزه مالی یورو خارج شود این امر می‌تواند به معنای بحران مالی جدیدی باشد. با قطع کمک‌های مالی اتحادیه اروپا و صندوق بین‌المللی پول، این کشور توانایی بازپرداخت بدهی خود را نخواهد داشت. کارشناسان معتقدند در این صورت یونان مجبور خواهد بود به واحد پول خود بازگردد. این واحد پولی ارزشی کمتر از یورو خواهد داشت و در نتیجه به معنای کاهش سطح زندگی یونانیان خواهد بود. در مقابل این امر صادرات یونان را ارزان‌تر می‌کند و می‌تواند به رونق گردشگری در این کشور منجر شود، امری که به اقتصاد این کشور کمک خواهد کرد.
به شکل کلی‌تر می‌توان گفت بازارهای مالی تحت تاثیر خروج یونان از حوزه یورو قرار خواهند گرفت، زیرا این امر نشان می‌دهد عضویت در حوزه یورو غیرقابل بازگشت و دائمی نیست. همچنین سرمایه‌گذاران ممکن است سرمایه‌شان را از سایر کشورهای آسیب‌پذیر حوزه یورو همچون پرتغال خارج کنند. در عین حال احتمال تکرار خروج یونان از حوزه یورو در کشورهای دیگر جای بحث دارد. نهادهای مالی و اروپایی مدت‌هاست خروج یونان را از حوزه یورو محتمل می‌دانند و به این ترتیب سرمایه‌گذاران خود را برای پیشگیری از سناریوی خروج سایر کشورها از حوزه یورو آماده کرده‌اند.

 

 عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی  گفت: دولت یازدهم پاسخ دهد با چه منطقی نقدینگی را در کمتر از 2 سال این میزان بالا برد. جمشید پژویان در گفت‌وگو با «نسیم» با انتقاد از افزایش 300هزار میلیارد تومانی نقدینگی در دولت یازدهم اظهار کرد: دولتمردان فعلی در دوران دولت قبل که خارج از گود بودند، از افزایش نقدینگی انتقاد می‌کردند و اصطلاحا  «از خارج گود می‌گفتند لنگش کن»، اما در حال حاضر می‌بینیم که رشد نقدینگی و افزایش پایه پولی در این دولت شتاب بیشتری گرفته و دولتمردان در مدیریت آن ناتوان بودند.  این اقتصاددان به بی‌تاثیر بودن پرداخت یارانه نقدی و مسکن مهر در دولت یازدهم  در روند افزایشی نقدینگی اشاره و تصریح کرد: آنها که ادعا می‌کردند پرداخت یارانه نقدی و مسکن مهر عامل ایجاد نقدینگی در جامعه است و خودشان این طرح‌ها را به تدریج کنار گذاشتند، حالا پاسخ دهند چرا باز هم نقدینگی افزایش یافته است. پژویان خاطرنشان کرد: ارزش یارانه‌ای که در حال حاضر دولت یازدهم پرداخت می‌کند، نصف ارزش یارانه دولت قبل است، بنابراین در این دولت در بخش‌های دیگری زیاده‌روی شد تا نقدینگی افزایش پیدا کند. وی عنوان کرد: انتظار داشتم دولتمردان یازدهم که بزرگ‌ترین منتقدان دولت قبل بودند در خیلی از ابعاد اقتصاد شفاف‌تر بوده و یک برنامه اقتصادی مشخص داشته باشند، ولی این دولت در حوزه اقتصاد خیلی غیرشفاف عمل می‌کند و هیچ برنامه و بسته‌ای هم برای اقتصاد تا این لحظه ارائه نکرده است. این عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی افزایش بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی را در افزایش نقدینگی در دولت یازدهم موثر دانست و به نسیم گفت: درباره دلایل افزایش بدهی بانک‌های تجاری به بانک مرکزی اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما می‌توان گفت این عامل تاثیر زیادی بر افزایش میزان نقدینگی گذاشته است. پژویان به ماموریت دولت به بانک‌ها برای خرید کالاهای اساسی به‌عنوان یکی از دلایل افزایش بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی اشاره و عنوان کرد: بخشی از بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی علاوه بر اضافه برداشتی که به دلیل خرید کالاهای اساسی داشتند این است که بانک‌ها می‌خواستند وام‌های بیشتری را به مشتریان خود بدهند و با توجه به اینکه با مشکل کمبود اعتبار هم روبه‌رو هستند یکی از راه‌های جبران این کمبود اعتبار، برداشت از  بانک مرکزی است که این مساله به رشد نقدینگی در کشور دامن می‌زند.

گروه سیاسی: آمانو که قصد تهران کرد؛ گفته شد برای حل موضوع بازرسی‌های پروتکلی، پیشنهادات جدیدی مطرح است. او با علی شمخانی، دبیر شورایعالی امنیت ملی و نفر اول لیست بازجویی مورد نظر آمریکا و حسن روحانی، رئیس‌جمهور دیدار کرد. شنیده‌های مختلفی درباره محتوای دیدارهای آمانو با روحانی منتشر شد، از جمله اینکه پیشنهادی درباره تغییر بازرسی‌ها و بازجویی‌ها (و نه حذف آنها) در روند اجرای پروتکل الحاقی مطرح شد. به گزارش «وطن امروز»، آمانو ایران را ترک کرد تا در هفته‌ای که ظاهرا قرار است آخرین دور مذاکرات هسته‌ای برای تحقق توافق برجام صورت گیرد، حرف و حدیث‌ها درباره آنچه او و روحانی درباره آن هم‌اندیشی کردند، بالا گیرد. موضوع دیدار قطعا درباره اجرای پروتکل الحاقی و مهم‌ترین مطالبه آمریکایی‌ها در این‌باره یعنی PMD (ابعاد نظامی احتمالی) بوده است. اینکه در گفت‌وگوهای روحانی و آمانو چه گذشت مشخص نیست اما روز گذشته آمانو درباره PMD اظهارنظری کرد که به نظر می‌رسد می‌توان درباره سرنوشت این موضوع با احتمال بیشتری اظهارنظر کرد. دیروز شنبه، یوکیا آمانو هنگامی که آماده می‌شد وارد هتل پله کوبورگ شود؛ گفت آژانس تا پایان امسال گزارشی درباره PMD منتشر خواهد کرد. مدیرکل آژانس در جمع خبرنگاران با بیان اینکه آژانس درگیر در موضوع هسته‌ای ایران است، گفت: من پنجشنبه تهران بودم و با روحانی و شمخانی دیدار کردم. توافق در دسترس است. مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ادامه داد: ما به پیشرفت‌هایی در مسیر رو به جلو دست یافتیم. آمانو افزود: اگر توافق حاصل شود آژانس آمادگی دارد برای اجرای موضوعات همکاری کند. وی ادامه داد: معتقدم با همکاری ایران می‌توانیم گزارشی درباره پی‌ام‌دی تا پایان سال آماده کنیم و خیلی مهم است که مساله پی‌ام‌دی تا پایان سال حل شود چراکه مهم‌ترین مساله‌ای است که 1+5 برای لغو تحریم‌ها به آن نیاز دارد. به گزارش فارس، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با بیان اینکه آژانس همکاری و تعامل ایران و 1+5 را سرعت بخشیده است، گفت: با همکاری ایران فکر می‌کنم بتوانیم تا پایان امسال گزارشی درباره پی‌ام‌دی صادر کنیم. آمانو با اشاره به دیدارهایش با روحانی و شمخانی در تهران، گفت: با شمخانی و روحانی دیدار کردم تا حل تمام موضوعات باقیمانده را تسریع بخشم. وی افزود: در این دیدارها پیشرفت‌های روبه جلویی صورت گرفته اما هنوز نیازمند کار بیشتری است. آمانو گفت: هر زمان که در زمینه برجام توافقی حاصل شد آژانس آمادگی دارد عناصر مربوط به بحث هسته‌ای را در صورت درخواست اجرا کند. پیشرفت‌هایی حاصل شده ولی نمی‌توانم در حال حاضر درباره جزئیات آن صحبت کنم.
2 نکته درباره اظهارات آمانو
آمانو در اظهارات خود درباره PMD تاکید کرده است تا پایان سال میلادی گزارشی درباره این موضوع منتشر خواهد کرد. او همچنین گفت لغو تحریم‌ها مشروط به اجرای مساله PMD  است. به گزارش «وطن امروز»، این اظهارات آمانو حداقل حاوی 2 نکته است:
1- به نظر می‌رسد از نگاه مدیرکل آژانس، اجرای پروتکل الحاقی آنگونه که مورد مطالبه آمریکایی‌هاست، در دسترس است. وقتی مدیرکل آژانس تاکید می‌کند تا پایان سال گزارشی درباره موضوع PMD منتشر می‌کند، معنای آن این است که زیاده‌خواهی‌های آمریکا در موضوع ابعاد نظامی احتمالی قابل اجراست بنابراین با این اظهارنظر آمانو، این احتمال که آژانس و آمریکا نسبت به اجرای مطالبات خود در قالب PMD اطمینان‌خاطر یافته‌اند، گویا محقق شده است.
2- براساس اظهارات آمانو، شرط آمریکا برای برداشتن تحریم‌ها، حل موضوع PMD است بنابراین تا PMD برای آمریکایی‌ها حل نشود، موضوع برداشته شدن تحریم‌ها صورت نخواهد گرفت. آمانو همچنین در اظهارات خود گفته است تا پایان سال (میلادی) گزارشی درباره PMD منتشر خواهد کرد؛ براساس این اظهارنظر آمانو قاعدتا:
الف- در صورت انجام توافق برجام، «گام نخست» از سوی ایران برداشته خواهد شد و تا زمانی که گزارشی مطلوب آمریکا درباره PMD منتشر نشود، اقدام جدی برای برداشتن تحریم‌ها صورت نخواهد گرفت و این موضوع خلاف خطوط قرمز ایران در مذاکرات هسته‌ای و همچنین قانون الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای ملت است.
ب- حداقل تا پایان سال میلادی، یعنی زمان ارائه گزارش آمانو، اقدام جدی برای برداشته شدن تحریم‌ها صورت نخواهد گرفت ضمن اینکه در اظهارات آمانو به صورت صریح نیامده است که موضوع PMD تا پایان سال حل خواهد شد. به‌عبارتی آمانو نگفته است گزارش او درباره PMD گزارشی است که این موضوع را برای همیشه خاتمه خواهد داد بنابراین نه‌تنها تا پایان سال جاری میلادی اقدامی جدی برای برداشته شدن تحریم‌ها صورت نخواهد گرفت بلکه هیچ تضمینی نیز وجود ندارد که بگوید گزارش آمانو در پایان سال جاری میلادی، موضوع PMD را برای همیشه از سبد مطالبات و ادعاهای آمریکایی‌ها علیه ایران حذف خواهد کرد، یعنی اینکه می‌توان شرایطی را هم متصور بود که آژانس در گزارش پایان سال خود موضوع PMD را حل نکرده و در نتیجه تحریم نیز برداشته نشود. در مجموع در این حوزه نیز هم خطوط قرمز نظام و هم قانون الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای ملت نقض خواهد شد.
ج- با این اظهارات آمانو کاملا مشخص شد که فرآیند برداشته شدن تحریم‌ها علیه ایران منوط به نظر آژانس شده است و این موضوع نیز نقض صریح مواضع رسمی نظام در این حوزه است.
بنابراین براساس این اظهارات یوکیا آمانو، هم موضوع اجرای PMD و هم نحوه برخورد آمریکا با این موضوع می‌تواند نگرانی‌های ویژه‌ای در ایران ایجاد کند. از سوی دیگر مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با این اظهارنظر در واقع به ایران ضرب شست نشان داد. او از یک سو هم مطالبات آمریکا درباره PMD را در قالب مطالبات آژانس به پیش برده، هم با این اظهارات به فرآیند برداشته شدن تحریم‌ها به شرط گزارش آژانس رسمیت داده است و هم اینکه در واقع نقش تعیین‌کننده خود در موضوع برداشته شدن تحریم‌ها را تثبیت کرده است.

گروه سیاسی: ماجرای حمله ناو آمریکایی وینسنس به ایرباس ایرانی که 12 تیرماه 1367 با شماره پرواز 655 به سمت دوبی در حال پرواز بود و طی آن 290 مسافر این هواپیما که 90 درصد آنها ایرانی بودند به شهادت رسیدند، یکی از مواردی است که به‌رغم هولناک بودن اما تاکنون به صورت جدی در مجاری حقوقی و سیاسی مطرح نشده است.  پس از فاجعه هدف قرار دادن هواپیمای ایرباس مسافری ایران در آب‌های سرزمینی خلیج فارس توسط آمریکا، گروهی به سرپرستی گودرز افتخارجهرمی که در دولت هاشمی رفسنجانی مسؤولیت دفتر حقوقی ریاست جمهوری را بر عهده داشت، مسؤول پیگیری این پرونده و گرفتن غرامت از ایالات متحده شد که نتیجه روشنی در پی نداشت و هنوز معلوم نشده است که نتیجه این پیگیری‌ها چه شد. در همین رابطه عباس سلیمی‌نمین که در آن دوره مسؤول کیهان هوایی بوده، می‌گوید افتخارجهرمی به‌رغم اصرارهای فراوان هیچ‌گاه حاضر نشد حتی جمله‌ای در رابطه با عاقبت این پرونده توضیحی دهد.
گزیده‌ای از اظهارات عباس سلیمی‌نمین در گفت‌وگو با فارس را در ادامه می‌خوانید:
   در دولت آقای هاشمی رفسنجانی این پرونده را از دادگاه بیرون آوردند، چرا؟ چون مصالحه کردند با آمریکا. یعنی مسؤول دفتر حقوقی ریاست جمهوری این پرونده را توافق کرد که از دادگاه بیرون بیاورد و خارج از دادگاه توافق کنند، به این دلیل که ایالات متحده حتم داشت براساس قرائن و شواهد و اینکه آنجا نظرات کارشناسان را دریافت می‌کند بلاشک محکوم خواهد شد. بنابراین نخواستند حتی یک سند دال بر محکومیت آمریکا رقم بخورد. این دلالت بر این قضیه دارد که عده‌ای در ایران قبل از اینکه عرق ملی داشته باشند عرق به فرهنگ غرب دارند.
   در حادثه حمله به سفارت ایران در انگلیس هم از قضا پلیسی که خطاکار بود و در سفارت را برای تروریست‌ها باز کرده بود به او هم مدال دادند. آمریکا و انگلیس نحوه کارشان یکی است. آن پلیس پستش را ترک کرده بود و رفته بود داخل سفارت برای خوردن قهوه در حالی که نباید اصلا پستش را ترک می‌کرد چون مسؤول حفاظت آنجا بود، آن هم از بیرون ساختمان. اما وقتی تروریست‌ها می‌آیند او در را باز می‌کند و هیچ اقدامی هم که 6 روز تروریست‌ها در سفارت بودند و دیپلمات‌های ایرانی را به شهادت رساندند نکرد به‌رغم اینکه مسلح هم بود. طرفداران غرب در ایران آن موضوع را هم پشت صحنه مصالحه کردند و نگذاشتند انگلیس مجبور شود غرامت دهد به خانواده شهدا. هر موقع هم که خانواده شهدا رفتند برای پیگیری   مسؤولان ایرانی گفتند به نفع مصالح کشور نیست که این قضیه را پیگیری کنیم.
  در قضیه هواپیمای ایرباس ایرانی پرونده را از دادگاه خارج کرده و به صورت تحقیرآمیزی توافق کردند که رقم بسیار ناچیزی را به خانواده‌های شهدای این حادثه دادند. اگر آمریکا محکوم می‌شد نمی‌توانست یک رقم ناچیز را پرداخت کند آن هم به این علت که در دادگاه بین‌المللی وحدت رویه بود و پیش از آن آمریکایی‌ها برای افراد خودشان رقم‌های بسیار بالایی را اخذ کرده بودند. بنابراین دادگاه نمی‌توانست تفاوت رویه داشته باشد که مثلا اگر برای هر آمریکایی یک میلیون دلار مطالبه کردند برای دیگران کمتر از این باشد. البته در قضیه لاکربی برای هر آمریکایی 3 میلیون دلار مطالبه کردند.
  پرونده را از دادگاه خارج کردند چون بیشتر از بحث مادی بحث معنوی بود که نمی‌خواستند این موضوع مطرح شود چرا که زدن یک هواپیمای مسافری جنایتی هولناک است و اگر این در پرونده آمریکا در ایران به ثبت می‌رسید و یک دادگاه بین‌المللی حکم می‌داد فرق داشت با آنچه یکی مثل من در ایران بگوید و یک دادگاه براساس شواهد و اسناد محکوم می‌کرد.
  شما فکر می‌کنید اگر آمریکا می‌دانست در دادگاه برنده خواهد شد اجازه می‌داد پرونده خارج شود؟ مسلما نه! لذا آمدند از افراد متمایل به خودشان در داخل سیستم ایران استفاده کردند و گفتند ما قبول داریم اشتباه کردیم و غرامت می‌دهیم اما نگذارید ما محکوم شویم.
   همانطور که گفتم دکتر افتخارجهرمی نیامد توضیح بدهد و حتی توجیه کند این عملکرد بسیار خطای خود را و حتی بگوید کارشناسانی دور من بودند که سر من کلاه گذاشتند. آقای افتخارجهرمی همچنان سکوت خود را نشکستند. در حالی که مسؤول است زیرا هم تحقیر کرده ملت ایران را در این قضیه و مبلغ ناچیزی به عنوان غرامت گرفته و هم اینکه مانع از این شده که یک حکم علیه آمریکا صادر شود و این دو مساله بسیار مهم است. هیچ کدام نمی‌آیند توضیح دهند و از این کار بسیار خطا دفاع کنند.
  قطعا در سیستم ریاست‌جمهوری کارشناسانی بودند که مایل بودند این قضیه اینگونه تمام شود و مسؤولان امر مثل آقای هاشمی رفسنجانی قطعا تحت تاثیر آنها قرار گرفته‌اند و خودش اراده‌ای برای انجام این کار نداشته است و آنها گفتند این جوری تمام شود به نفع ایران است اگرنه باید هزینه وکیل دهیم و...  و بلدند چگونه برخی مسؤولان را در مسیر خواسته‌های خود قرار دهند.
  پرونده‌هایی که علیه ایران صادر شده را ببینید. مثلا یک خانم یهودی در اسرائیل فرزندش در انفجار کشته شده، آمده ایران را به عنوان حامی مبارزان فلسطین به دادگاه برده و شما احکامی که صادر شده ببینید چگونه است. به خاطر یک شهروند یهودی آمریکایی که رفته در اسرائیل کشته شده و اصلا ربطی به ایران ندارد و چون ایران از آرمان و مظلومیت و مقاومت فلسطین دفاع می‌کند ما را به‌عنوان عامل این قضیه مشخص کردند و ببینید چه غرامتی تعیین کردند.

پا می‌گذارم به جایی که مأمن شاعران انقلاب بوده و هست، در سال‌های ابتدایی جمهوری گل محمدی، فعال‌ترین و حاصلخیزترین بخش حوزه هنری شعر بود؛ حضور قیصر، سیدحسن حسینی، علی معلم دامغانی، حسین اسرافیلی، جواد محقق و بیدارگران دیگری از قبیله قبله در آن سال‌ها محسوس بود.
پنجشنبه‌های هر هفته حلقه شعر و نقد و شنیدن و گفتن و آموختن به راه بود و امروز چهارشنبه است و به یاد آن سال‌ها فوجافوج شاعران دوباره به این پایگاه پا گذاشته‌اند؛ شاعرانی که دفترشان را در کوچه آفتاب پیدا کرده‌اند.  
از در حوزه وارد می‌شوم، علیمحمد مودب، دکتر محمدرضا سنگری و عبدالرحیم سعیدی‌راد را می‌بینم، سلام می‌کنم؛  دکتر پدرانه دستانم را می‌فشارد و می‌گوید برویم کارتمان را بگیریم. با هم به نمازخانه حوزه هنری می‌رویم. دکتر کارتش را بدون دغدغه و با لبخند مومنانه‌ای می‌گیرد. اما کارت من اینجا نیست. از ناصر فیض می‌پرسم کارت ما چی شد؟ کارت‌های روی میز را می‌گردد اما اسمم روی هیچ کارتی حک نشده است! می‌گوید باید بروی طبقه سوم به محمدی مراجعه کنی. می‌خواهم از در نمازخانه بیرون بزنم که بچه‌های شبکه افق جلویم سبز می‌شوند؛ «فلانی! یک برنامه با محوریت شعر و نهج‌البلاغه داریم، یک شاعر می‌خواهیم که چند دقیقه برای‌مان سخن بگوید.» من که در فکر کارت هستم سریع می‌گویم؛  دکتر سنگری عالی است! متاسفانه دکتر را نمی‌شناسند! دست دکتر را می‌گیرم و می‌آورمش جلوی دوربین، او هم با تواضع همیشگی‌اش می‌گوید در خدمتیم. این عبارت 2 کلمه‌ای در خدمتیم که با حالت دست بر سینه ایشان کامل می‌شود باعث شده از تواضع دکتر جور دیگری استفاده شود. یک لحظه یاد صحبت‌های چند روز پیش «امیر مرزبان»- که چند ماهی با ایشان همکار بوده می‌افتم- می‌گفت این یک سالی که دکتر در حوزه هنری مشغول بوده خودش، عاشقانه هیچ پولی نگرفته، می‌گفت بعضی جاها دکتر را یک دهه برای سخنرانی دعوت می‌کنند و از پاکت و اینجور چیزها خبری نیست. می‌گفت دکتر از طایفه تواضع است. همه حرف‌های مرزبان جلوی چشمم آمده است در حالی که در دلم می‌گویم «شرمنده‌ام دکتر». در حال بیرون رفتن از نمازخانه‌ام که استاد محمود دست‌پیش– از دوستان استاد شهریار-  را می‌بینم، از دور سلام می‌کنم و او هم به احترام روی پایش می‌ایستد. نزدیک‌تر می‌روم، روی ماهش را می‌بوسم. چند خبرنگار و فیلمبردار را می‌بینم که مثل نگینی استاد کلامی‌زنجانی را در بر گرفته‌اند. مرا می‌بیند ولی نمی‌تواند حتی سر تکان دهد. کلامی‌زنجانی در شعر و سلوک و مداحی و مردمی بودن فرد شگفتی است.  چند سال پیش شعری برای رای دادن گفته بود و آن را جایی خوانده بودم و مورد استقبال مردم قرار گرفته بود. قدر کلامی را بیشتر باید شناخت. البته در همین چند سال گذشته اگر به اندازه «آفرین»‌های آقا، کلامی و امثالهم را درمی‌یافتند اوضاع شعر امروز بهتر از این بود.
کفش‌ها را پا می‌کنم و می‌روم دنبال کارت، دم در نمازخانه، شاعر این اشعار را می‌بینم؛
 «خرقه‌پوشان به وجود تو مباهات کنند/ ذکر خیر تو در آن سوی سماوات کنند
پارسایان سفرکرده در آفاق شهود/ در نسیم صلوات تو مناجات کنند»
***
«کس تماشا نکند منظره زیباتر از این
خاطری را نبود خاطره زیباتر از این»
زکریا اخلاقی، هنوز با همان 30 غزل شکوهمند «تبسم‌های شرقی» صلابت و شیوایی شعرش را حفظ کرده است. این سال‌ها سال‌های کم‌شعری او است. شاید سختگیری خود استاد است که اجازه نمی‌دهد مجموعه دیگری از وی منتشر شود. البته از خدا پنهان نمانده است از شما پنهان مباد که چند سال پیش دو - سه شب در پیشوا میهمان ما بود و از دفترچه‌ای برایم شعر خواند که آنها را جایی ندیده بودم ولی ساختار کلمات آن شعرها قرابت هنری با تبسم‌های شرقی نداشت. همان چند سال پیش «محمدحسین انصاری‌نژاد»– روحانی بوشهری– هم با او بود و این هر دو را به حوزه‌های علمیه ورامین و پیشوا برده بودم که شعرخوانی کردند، خیلی از طلبه‌ها مشتاقانه به شعرهای ایشان گوش می‌سپردند و تاثیر زلالی بر طلبه‌ها  گذاشته بودند چون پس از شعرخوانی این دو عزیز چند نفر طلبه با شور، شعر خود را خواندند که طلبه‌های دیگر می‌گفتند: «پس این دوستان ما هم شاعر بودند و ما نمی‌دانستیم!» در حقیقت شعر خوانی 2 شاعر روحانی، مشت طلبه‌های شاعر را بازکرده بود.
جلوی در نمازخانه زکریا اخلاقی را می‌بینم، محمدحسین انصاری‌نژاد مثل همیشه کنار اوست. هر دو را می‌بوسم و خوش و بش ویژه‌ای با استاد اخلاقی می‌کنم که استاد کلامی‌زنجانی از راه می‌رسد و می‌گوید آن موقع دیدمت ولی داشتم مصاحبه می‌کردم. عینکش را روی صورت جابه‌جا می‌کند و با ته لهجه ترکی می‌گوید؛ خوبی؟ من هم می‌گویم به مرحمت شما. از این جماعت دلداده آل‌الله خداحافظی می‌کنم و به سمت طبقه سوم حوزه می‌روم.  سوار آسانسور می‌شوم و یاد کتاب «بهار در آسانسور» قزوه می‌افتم که سال‌ها پیش قول چاپ آن را داده و بخشی از آن را در «عشق علیه‌السلام» منتشر کرده بود.
آسانسور در طبقه سوم حوزه هنری می‌ایستد. طبقه‌ای که موسی بیدج، علیرضا قزوه، ناصر فیض، مرتضی سرهنگی، هدایت‌الله بهبودی، علیرضا کمری، محمد‌حسین قدمی، یوسفعلی میرشکاک و... را در خود جای داده است. همیشه سوالی در ذهنم راجع به این طبقه مطرح بوده که چرا حوزه هنری برای مثلا استادی مثل کمری جلسه هفتگی ندارد؟! آنقدر دانشجویان و اساتید و دلدادگان واژه، شیفته این عزیز هستند که با دیدن یک آگهی از تدریس ایشان قند توی دلشان آب می‌شود و عطش شنیدن گفتنی‌های معطر ایشان را دارند. یاد کلاس‌های دکتر شفیعی در دانشگاه تهران می‌افتم که مثلا 20 نفر دانشجوی دکترا باید سر کلاس مثنوی شرکت کنند ولی این عدد با داوطلب‌های مشتاق، تا 50 می‌رسید. و مگر حوزه هنری، دانشگاه هنر انقلاب اسلامی نیست؟! پس چه اساتیدی بهتر از کمری، سرهنگی، بهبودی، قزوه، فیض، میرشکاک و... بگذریم (البته به این سادگی نباید گذشت!)
کارت من کو؟ دفتر قزوه پر است از شاعران؛ مثل حیاط حوزه، مثل نمازخانه  حوزه، مثل راهروهای حوزه. مرتضی امیری‌اسفندقه، قادر طراوت‌پور، عباس محمدی، علی داوودی و... همه جمعند. داخل اتاق قزوه می‌شوم و می‌گویم: «سلام شاعر شور محمدی ‌قزوه.» کارتم را از شما باید بگیرم؟ می‌گوید از دیشب تا حالا  یک چرت هم نزدم! دستی به سرش می‌کشد و می‌گوید برو از محمدی بگیر. به خاطر خستگی‌هایش در دل دعایش می‌کنم و یاد شعرهای ناصر فیض می‌افتم که به طنز برایش گفته بود؛ و پشت بند آن هم شاعران دیگری قزواتشان را رو کرده بودند. یادم هست در یک مراسم مجری بودم و شعر فیض را خواندم، قزوه بعد از برنامه با دلخوری گفت؛ «دوست ندارم اینگونه به من خوشامد بگویی!»
عباس محمدی کارتم را داد، خیالم راحت شد. تا نفس عمیقی کشیدم خبرنگاران فارس و مهر گلایه‌آمیز به من و چند نفر دیگر می‌گویند برای خبرنگاران کارت صادر نشده و... من گفتم ‌ای وای پس چه کسی یادداشت می‌نویسد و از این خبر ناراحت می‌شوم که چرا نباید چند خبرنگار با جماعت شاعران همراه شوند. ریزبینی این جماعت در نوشتن، محفل شاعرانه را زیباتر می‌کند. مثل اینکه دوست داشته باشم شاعران دیگر را ببینم دوروبرم را نگاه می‌کنم، خانم سیمیندخت وحیدی را می‌بینم که همراه فرزندش آمده است تا «امین شعر انقلاب» را ببیند و لابد امسال هم مثل سال‌های گذشته، وقت شعرخوانی‌اش را به جوانان می‌بخشد. می‌روم خدمتش و سلام و علیکی می‌کنم، فرزندش هم احترام می‌کند و مرخص می‌شوم. مثل اینکه ساعت رفتن اتوبوس‌ها دارد دیر می‌شود. همه شاعران در حیاط جمعند و دست‌اندرکاران حوزه، شاعران و اهالی کلمه را به سمت اتوبوس فرامی‌خوانند. من هم به یکی از کاروان‌ها می‌روم. تا می‌نشینم، مرتضی امیری‌اسفندقه و محمدحسین نعمتی با هم وارد می‌شوند. وحید یامین‌پور هم – که چند وقتی است شاعر است و تا به حال رو نکرده بود-  به این جمع اضافه می‌شود. قزوه هم می‌آید و اندک اندک جمع مستان می‌رسند. چند نفر زنگ می‌زنند که یادداشت می‌نویسی؟ من هم که با یادداشت‌نویسی در اینگونه مراسم میانه‌ای ندارم و دوست دارم بیشتر لذت ببرم تا بنویسم نمی‌پذیرم ولی دوستان می‌گویند حتما بنویس.
الحاح دوستان کارساز می‌شود. امیری‌اسفندقه پشت سرم نشسته، یک برگه سفید به دست ایشان می‌دهم و می‌گویم برای شروع یک بیت برایم بنویسید. او هم با کت آبی‌رنگ چهارخانه و موهای مجعد شاعرانه، رفتار متواضعانه و لبخند خراسانی بر لب می‌نویسد:
«هوالحق/ لحظه دیدار نزدیک است/ م. امید»
تشکر می‌کنم و کاغذ را در جیبم جای می‌دهم. در راه با یامین‌پور، علی داوودی و محمدحسین نعمتی راجع به نمایش «فصل شیدایی» صحبت می‌کنیم و از استقبال 6-5 هزار نفری مردم در لشکرک می‌گوییم. به یامین‌پور می‌گویم: «شما هم خوب شعر می‌گویی‌ها!» چند شعرتان را خوانده‌ام، خوب بود، مضمون خوش‌تراش و ظاهرش هم خوش‌قافیه بود. یکی از شعرها را برای‌مان بخوانید. او هم با خاطره‌ای رد گم می‌کند! 20 دقیقه طول می‌کشد تا به بیت می‌رسیم. چند قدم تا محل اقامه نماز فاصله است و یک ساعت تا اذان وقت داریم. به خیل نمازگزاران شاعر می‌پیوندیم. تقریبا همه آمده‌اند؛ موسوی‌گرمارودی، جواد محقق، عباس براتی‌پور، کیومرث عباسی‌قصری، فاضل نظری، سعید بیابانکی، ناصر فیض، هادی منوری، محمدمهدی سیار، علیمحمد مودب، عبدالرحیم سعیدی‌راد، محمدرضا سنگری، قادر طهماسبی، میلاد عرفان‌پور و.... در این فکر بودم که چرا محدثی و اسرافیلی نیامده‌اند که بعد از حضورشان متوجه شدم می‌خواستند با استاد سبزواری بیایند.
***
مرآتی، خبرنگار واحد مرکزی خبر برخی شاعران را تور می‌کند و از ایشان حرف می‌کشد. با شوق شاعرانه‌ای به سراغ شاعران کشورهای دیگر می‌رود و بعد با همان شوق به سراغ شاعران جوان و پیشکسوت می‌آید. از بغل دستی‌ام می‌پرسد، شاه‌بیت یکی از غزل‌هایت را برایم می‌خوانی؟ بغل دستی‌ام می‌گوید:
 «خیر اسلام در این بود که مظلوم شوی
شیعه از صلح تو مردانگی آموخته است»
می‌پرسم آقا جان! اسم شما چیست؟ با خنده‌ای نمکین می‌گوید: «مرتضی جهانگیری». کتابش را برای آقا امضا کرده است تا به ایشان هدیه کند. هر کسی در صف نماز جماعت با دوست خودش مشغول صحبت است؛ قاسم صرافان و محمدمهدی سیار، جواد محقق و عبدالرحیم سعیدی‌راد، زکریا اخلاقی و محمد‌حسین انصاری‌نژاد، هادی سعیدی‌کیاسری و ناصر فیض، مودب هم مثل همیشه با جوانان شهرستانی اما این بار با جوانی به نام سیدمحمدصادق آتشی گرم گفت‌وگو است. صدای شعرخوانی خانم‌ها جلوی دوربین صدا و سیما به گوش می‌رسد. یکی، دو بیت از آتشی که می‌گوید اهل یزد است و متولد 74 به گوش می‌رسد، موضوع شعرش عالی است و شعرش هم شسته و رفته. از او می‌خواهم کل غزلش را برایم قلمی کند، او هم با نشاط مومنانه‌ای برایم می‌نویسد:
«مسجد یکی، مناره یکی و اذان یکی است
 قبله یکی، کتاب یکی، آرمان یکی است
ما را به گرد طوافی است مشترک
یعنی قرار و مقصد این کاروان یکی است
فرموده است و اعتصموا، لاتفرقوا
راه نجات خواهی اگر ریسمان یکی است
توحید حرف اول دین محمد(ص) است
اسلام ناب در همه جای جهان یکی است
مکر یهود عامل جنگ و جدایی است
پس دشمن مقابلمان بی‌گمان یکی است
سنی و شیعه فرقی ندارد برای‌شان
وقت بریدن سرمان تیغشان یکی است
سادات پیش اهل تسنن گرامی‌اند
اکرام و احترام به این خاندان یکی است
دشمن! دسیسه تو به جایی نمی‌رسد
تا آن زمان که رهبر بیدارمان یکی است»
به آتشی می‌گویم امشب شعر هم می‌خوانید؟ لبخند می‌زند و با لهجه شیرین یزدی می‌گوید: «بله!» از مودب و شاعران دیگر شعر می‌شنوم و به شکوه شعر شاعران انقلاب خیره می‌شوم. به حرف قزوه فکر می‌کنم که در رسانه‌ها گفته بود حدود 4 هزار نفر شعر ارسال کرده‌اند که از این تعداد 170 نفر دعوت شده‌اند.
پچ‌پچ جمعیت بیشتر می‌شود و ناگهان همه می‌ایستند، دسته‌جمعی صلوات می‌فرستند. جمعیت به یک صلوات اکتفا نمی‌کند، دومی و سومی هم با دیدن جمال امین شعر انقلاب نثار می‌شود. آقا ایستاده‌اند و چند دقیقه‌ای دست تکان می‌دهند و لبخند رهبرانه‌ای بر لبانشان نقش می‌بندد. در برخی صورت‌ها که دقیق می‌شوند لبخندشان وسعت می‌گیرد. قبل از اقامه نماز حدود نیم ساعت وقت است که شاعران کتاب‌هایشان را به آقا هدیه بدهند و ایشان را از اوضاع شعر منطقه‌شان مطلع کنند. در واقع هر شاعری نماینده بخشی از شعر ایران است؛ شعری که ثروت ملی است. برخی جماعت شاعر صف کشیده‌اند و کتاب‌ها و نامه‌هایشان در دست‌شان است. آقا را می‌بینند و حرفی رد و بدل می‌شود و نفر بعدی... صدای موذن که کلاه نمدی بر سر دارد و مرا یاد پیرمردهای باصفای روستایمان می‌اندازد، ارتفاع می‌گیرد. همه به آقا اقتدا می‌کنند؛ پیر و جوان و زن و مرد، اینها سالیان سال است به آقا اقتدا کرده‌اند. نماز به پایان می‌رسد و جماعت روزه‌دار برای صرف افطار می‌روند. آقا سفره ساده‌ای برای شاعران چیده‌اند؛ نان و پنیر و سبزی و... آقا افطار را میل می‌کنند و شاعران را رصد می‌کنند. افطاری صرف می‌شود و شاعران در جایگاه اصلی– حسینیه امام خمینی(ره)– جای می‌گیرند. قاری قرآن می‌خواند و قزوه با شعری از حسین منزوی جلسه را آغاز می‌کند و می‌گوید امشب جای خیلی‌ها خالی است؛ مشفق‌کاشانی، محمود شاهرخی، مهرداد اوستا، قیصر امین‌پور، حسن حسینی، سلمان هراتی، محمدرضا آقاسی و نصرالله مردانی که از شاعران می‌خواهد برای شادی روح‌شان صلوات بفرستند. آقا می‌گویند؛ و البته آقای بهجتی و قزوه می‌گوید:
بله آقای بهجتی.
شروع شعرخوانی با استاد حمید سبزواری است:
 «خوش‌نشینان ساحل بدانند
موج این بحر را آرامشی نیست
دل به امید آرامش نبندند
بحر را ذوق آرامشی نیست...»
و آقا هم اشارات زیبایی دارند: شعر جوانانه‌ای بود آقای حمید! معلوم می‌شود در 90 سالگی هم می‌شود شعر جوانانه گفت.
بعد از حمید شعر انقلاب، شاعران کشورهای هندوستان، پاکستان، جمهوری آذربایجان و افغانستان شعر خواندند که آقا با این دو بیت از مولوی:
«‌ای بسا هندو و ترک هم زبان
‌ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان محرمی خود دیگر است
 هم دلی از هم زبانی بهتر است»
 

از شاعر هندو پذیرایی فکورانه می‌کند، بعد از شنیدن شعرخوانی سیدسکندر حسینی– شاعر جوان افغانستانی– که اینگونه خواند:
«ما وارثان مرده غزنین و کابلیم
ما لاشه‌ای شدیم و غذای درندگان
بودای زخم‌خورده عصر تفنگ و مرگ
چشم تو هست راوی تاریخ باستان
وقتی کتاب کهنه تاریخ زنده شد
سرگیجه می‌رود همه شهر ناگهان
فصل مذاکرات سیاسی شروع شد
گویا علاج واقعه قبل از وقوع شد
از درد ما تمام جهان گریه می‌کند
بلخ غریب با هیجان گریه می‌کند
در رقص مرگ و گریه چل‌دختران بلخ
خوابیده صد روایت و صد داستان تلخ...»
آقا گفتند ما از شاعران جوان افغانستان خاطرات خوبی داریم. انگار با چشم‌هایشان در جمع دنبال کسی می‌گردند. می‌گویند: «آقای کاظمی کجا هستند؟» عجب! یعنی شعر افغانستان بدون کاظمی کمیتش لنگ است. البته آقا لطف خاص‌شان به شاعران به جهت اثرگذاری و اندیشمندی‌شان است؛ مثل همین آقای کاظمی رصد صبح، کاظمی 10 شاعر انقلاب، کاظمی روزنه و کاظمی پیاده آمده بودم پیاده خواهم رفت.
شاعران با پویایی و هوشمندی تمام، شعرشان را می‌خوانند. محتوای شعرها متفاوت است؛ عشق، مذهب، اجتماع، طنز، مسائل جهان اسلام و مباحثی از این دست در شعر شاعران جا خوش کرده‌اند.
شعرهای زیادی توجهم را جلب کرد. از خانم‌ها، «پروانه نجاتی» شعر «چکی مامان بیا صمیمی باشیم» را خواند که پر از محبت و دلسوزی‌های خاص مادرانه بود و آقا اشاره کردند شعر حکیمانه و مادرانه‌ای بود؛ کاش همه مادرها بتوانند این زبان فاخر را یاد بگیرند و این حقایق را به جوانان یاد بدهند.
 خانم دیگری به نام «عطیه‌سادات حجتی» که حماسی و باشکوه قرائت کرد:
«بگذار و بگذر این همه گفت و شنود را
کی می‌کَنیم ریشه آل‌‌سعود را
یا رب به حق ناقه صالح عذاب کن
نسل به جای مانده قوم ثمود را
افتاده دست ابرهه‌ها خانه خدا
سجیل کو که سر شکند این جنود را
چیزی به غیر وهن ندارد نمازشان
باید شکست بر سر آنها عمود را»
خانم‌ها و آقایان دیگری نیز شعرخوانی کردند از جمله سعید بیابانکی که توفانی و دلسوزانه گفت: میان خاک سر از آسمان درآوردیم... و در چهره آقا شوق را می‌شد دید اما فرصت رو به پایان بود که قزوه اشاره می‌کند آقا وقت شعرخوانی تمام است از الان وقت در اختیار حضرتعالی است، اگر اجازه دهید برخی شاعران دیگر هم شعر بخوانند که آقا می‌گویند در این جلسات همیشه برایم استماع بر تکلم مقدم است و قرعه به نام امیری‌اسفندقه و حدادعادل می‌افتد، با اشاره‌ای اسفندقه می‌آید و در ردیف جلو می‌نشیند. قبل از خواندن می‌گوید دیشب 5 غزل برای همسرم خواندم و گفت این یکی را جلوی آقا بخوان که از همه بهتر است. آقا لبخندی نثار اسفندقه می‌کند، او هم غزل گلچین شده‌اش را می‌خواند:
«عمر از چهل گذشت و دلم ناامید نیست
عاشق شدن هنوز از این دل بعید نیست
با تو توان گفت، مرا دست داده است
اما تو را دریغ، مجال شنید نیست
با عشق خوش گذشت به من، صبح و ظهر و شب
بخت سیاه دارم و مویم سپید نیست
بی‌سوز و ساز عشق چه کهنه چه موج نو
فرقی میان شعر قدیم و جدید نیست
کم‌کم بدل به قلعه متروکه می‌شود
شهری که کوچه‌هاش به نام شهید نیست
پنجاه سالگی سرکوچه نشسته است
چیزی به جز غبار جوانی پدید نیست »
21 شاعر شعر خواندند و شعرخوانی تمام شد و آقا صحبت کردند، مثل همیشه حکیمانه و عالمانه. نگاه آقا به شعر سطحی نیست بلکه جدی و علمی و ریشه‌دار است: «اگر شاعر و هنرمند در جنگ حق و باطل بی‌طرف بود، تضییع نعمت خداوند است؛ اگر طرف باطل بود، خیانت و جنایت است.» امین شعر انقلاب با واکاوی وظیفه شعر در شب شاعران بیدل فرمودند: «از جلمه کارهای بسیار باارزش، واکنش سریع شاعران جوان نسبت به حوادث و تحولات روز است، در طول تاریخ و در زمان معاصر نزدیک به خودمان همین واکنش‌های سریع بهترین آثار را به وجود آورده است».
در لابه‌لای همین صحبت‌ها آقا به شعر «محمدمهدی سیار» اشاره می‌کنند و از او اسم می‌برند.
***
راستی! امسال هم وزیر ارشاد دیر آمد مثل پارسال که در رسانه‌ها انعکاس پیدا کرده بود، دوست داشتم بروم جلوی وزیر را بگیرم و بگویم: «آقای وزیر! ساعت‌تان را به وقت ولی‌فقیه تنظیم کنید».
 

تمام؛ امتیاز آخر کوبیاک، کورک و رفقا برابر تیم ملی آمریکا، داستان ایران و لیگ جهانی 2015 را به پایان می‌رساند و بنرهای «معجزه صعود» ورزشگاه آزادی را از بازی دوم ایران و  روسیه دور می‌کند. تیم ملی ایران در دشوارترین گروه ممکن برابر ابدرقدرت‌های والیبال دنیا که سال‌هاست مشغول درخشش در این رشته هستند و مرور افتخارات والیبالی‌شان هوش از سر می‌پراند، 7 پیروزی به دست آورده و در بازی آخر نیز برای بردن جنگید. البته که باید ناراحت باشیم و به منتقد درون ذهن‌مان اجازه ندهیم دوباره سراغ همان جمله کلیشه‌ای «چیزی از ارزش‌ها کم نمی‌شود!» برود اما راستش در حذف شدن این تیم نیز غروری نهفته است و امیدی، برای سال‌های «بهترین» شدن.خیلی‌ها تصور می‌کردند ایران به سادگی از گروه دشوارش در لیگ جهانی حذف خواهد شد و حتی به رده سوم جدول نیز نخواهد رسید. بچه‌های کواچ اما تا هفته ماقبل پایانی، هنوز برای صعود به دور بعدی رقابت‌ها شانس داشتند. آنها بیشترین پیروزی 3 بر صفر در گروه را به دست آوردند و نشان دادند با جلسه‌های تمرینی موفق آقای سرمربی،توانسته‌اند توانایی‌شان را ارتقا دهند. با این وجود، شاید صعود به دور بعد نمی‌توانست حقیقت والیبال ایران باشد. تیم درجه یک والیبال ایران، هنوز و هنوز با آمریکایی‌ها و لهستانی‌ها فاصله دارد و باید برای رسیدن به آنها، در سال‌های پیش رو تلاش بیشتری انجام دهد. به هر حال، حالا دیگر ایران یک تیم شگفتی‌ساز در جهان نیست، بلکه جزو تیم‌های قدرتمند و تثبیت شده این ورزش در دنیا به شمار می‌رود و حتما نباید آدم‌های رویاپردازی باشیم که خیال کنیم یک روز توی فینال لیگ جهانی آبشار آخر را سر حریف خراب خواهیم کرد؛ این دست‌های کشیده را دست‌کم نگیرید.
دلایل تکرار نشدن چهارمی ایران
 یک کارشناس و مربی والیبال آسیب‌دیدگی بازیکنان مطرح تیم ملی و دیر ملحق شدن سعید معروف به اردوی آمادگی را از عوامل مهمی دانست که ایران را از صعود به مرحله نهایی لیگ جهانی بازداشت. مصطفی کارخانه با اشاره به اینکه ایران کار خود در لیگ جهانی این دوره را با باخت آغاز کرد، گفت: این باخت تیم را تحت تأثیر قرار داد. اگر یکی از بازی‌های خارج از خانه را برده بودیم حتما صعود می‌کردیم. عملکرد تیم ایران غیر از بازی دوم با لهستان در تهران خوب بود. ‌ای‌کاش اولین بازی ما در خانه با لهستان بود فکر می‌کنم آن وقت شانس بیشتری داشتیم. سرمربی سابق تیم ‌ملی والیبال ادامه داد: به نظر من والیبالیست‌های ما طی 11 بازی که انجام دادند با تمام توان جنگیدند و برای صعود زحمت زیادی کشیدند اما متاسفانه آسیب‌دیدگی‌ بازیکنان، فشار ر‌قا‌بت‌ها و فرسایشی بودن لیگ سبب شد تا ما نتوانیم جایگاه چهارم خود را در لیگ جهانی تکرار کنیم البته حفظ جایگاه مهم نیست، اینکه ما توانستیم حضوری قوی و باارزشی برابر تیم‌های قدر جهان داشته باشیم، برای تیم والیبال ما ارزشمند بود و چیزی از ارزش‌های آنها کم نمی‌کند. وی با بیان اینکه شروع خوبی در لیگ جهانی نداشتیم، افزود: اگر ما از 4 بازی که برابر آمریکا و لهستان در دور رفت داشتیم به یک برد دست پیدا می‌کردیم، شاید الان مشکلی برای صعود نداشتیم. در حقیقت همه چیز برای صعود به دست خودمان رقم خورده بود، اما آسیب‌دیدگی‌ بازیکنان از یک طرف و ورود دیرهنگام سعید معروف به بازی‌ها عامل مهمی شد تا در دور رفت امتیاز لازم را کسب نکنیم.کارخانه ا‌ضافه‌ کرد‌: اگرچه ما در یک ر‌قا‌بت میلیمتری بازی را به لهستان واگذار کردیم، اما باید بپذیریم که لهستان از نظر تجربه و داشتن مهره‌های توانمند خیلی جلوتر از تیم ما در جهان است و شکست در برابر این تیم به منزله ضعف تیم ما نیست. کارخانه در پایان گفت: به نظر می‌رسد اگر در دور برگشت، اولین دیدار تیم ‌ملی ایران به جای آمریکا برابر لهستان بود، شرایط به نفع تیم ‌ملی ایران رقم می‌خورد. زیرا برد در برابر آمریکا سبب شد تا تیم ‌ملی ما از این 2 برد اشباع شود و در برابر لهستان دیگر انرژی کافی برای مبارزه نداشته باشد. به هر صورت عملکرد والیبالیست‌ها را تایید می‌کنم و اعتقاد دارم در لیگ جهانی یکی از هماهنگ‌ترین تیم‌ها را داشتیم، اما به خاطر همگروهی با تیم‌های قدر جهان و عدم توانایی لازم در مدیریت استرس بازیکنان سبب شد تا نتوانیم از گروه خود صعود کنیم. به هر شکل ما در جمع یکی از تیم‌های برتر دنیا قرار داریم و این شکست چیزی از ارزش‌های بازیکنان یا فدراسیون والیبال کم نمی‌کند.
ایران تیم پنجم والیبال جهان در 3 سال اخیر
تیم ملی والیبال ایران با در نظر گرفتن عملکرد 3 سال اخیر تمام تیم‌ها در جایگاه پنجم جهان قرار دارد. در رده‌بندی فدراسیون جهانی والیبال، ملی‌پوشان ایران با وجود عملکرد خوب هنوز در جایگاه دهم و پایین‌تر از تیم‌هایی مانند آرژانتین، صربستان، بلغارستان و آلمان قرار دارند. دلیل این مساله نیز محاسبه امتیازهای مربوط به سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ است، زمانی که ایران هنوز درخشش خود را آغاز نکرده بود و نتوانست در جام‌جهانی ۲۰۱۱ خوب کار کند و به المپیک ۲۰۱۲ هم اصلا راه پیدا نکرد، 2 رویدادی که از نظر ارزش امتیازی با مسابقات قهرمانی جهان برابری می‌کند اما با در نظر گرفتن عملکرد تیم‌ها در 3 سال اخیر (از ۲۰۱۳ تاکنون) ایران در جایگاه پنجم دنیا می‌ایستد که رتبه‌ای بسیار قابل قبول است.در سیستم امتیازبندی فیفا، امتیاز هر تورنمنت تا زمانی که دوره بعدی آن برگزار می‌شود، برای تیم‌ها لحاظ می‌شود. به این ترتیب تا زمانی که مسابقات جام جهانی ۲۰۱۵ و المپیک۲۰۱۶ برگزار نشود این امتیازها محاسبه خواهد شد.
حمایت تمام‌قد کمیته ملی المپیک از تیم ملی والیبال
رئیس کمیته ملی المپیک با آرزوی موفقیت برای تیم ملی والیبال در مسابقات کسب سهمیه المپیک گفت: عدم راهیابی ایران به دور نهایی لیگ جهانی چیزی از ارزش‌های فنی ملی‌پوشان کم نخواهد کرد. کیومرث هاشمی، رئیس کمیته ملی المپیک ایران از مبارزات جانانه و دیدنی تیم‌ملی والیبال در رقابت‌های لیگ جهانی تشکر کرد و برای نمایندگان ایران در مسابقات کسب سهمیه المپیک ریو آرزوی موفقیت کرد.در متن پیام تقدیر و تشکر رئیس کمیته ملی المپیک به تیم ملی والیبال آمده است: مبارزات دیدنی و جانانه غیورمردان تیم ملی والیبال کشورمان در برابر رقبای قدرتمند جهانی که از سابقه دیرینه‌ای در این عرصه برخوردارند مایه مباهات و غرور ملی هر ایرانی در جای جای جهان شد تا امروز جهانیان حتی به‌رغم عدم صعود این تیم به دور نهایی لیگ جهانی، به والیبال ایران احترام گذاشته و نگاه متمایزی داشته باشند.بدون تردید تلاش‌های اعضای تیم ملی والیبال در رقابت‌های لیگ جهانی و مبارزه تا آخرین نفس و رمق برای پیروزی کشورمان در برابر حریفان قدرتمند، نشان از غیرتمندی و توانمندی فرزندان این رمز و بوم دارد. مردم همیشه در صحنه ایران اسلامی نیز قدرشناس زحمات و تلاش‌های این عزیزان هستند و مطمئنا عدم راهیابی این تیم پرامید به دور نهایی لیگ جهانی چیزی از ارزش‌های فنی آنان کم نخواهد کرد.لذا بر خود وظیفه دانستم مراتب حق شناسی و سپاس خود را از تیم ملی والیبال بجا آورده و این اطمینان را بدهم که از این پس مردم و مسؤولان میهن عزیزمان و از جمله کمیته ملی المپیک حمایت همه‌جانبه‌ای از تیم ملی والیبال جهت کسب سهمیه المپیک ریو 2016 که مهم‌ترین میدان و هدف اصلی مجموعه والیبال است، خواهد داشت تا باز هم همچون گذشته شاهد افتخارآفرینی شما عزیزان در میادین دیگر باشیم.
 

حجت‌الاسلام و المسلمین سید سعید لواسانی*:غضب تندی بیجا و افراطی را گویند. اما انگیزه آن چیست؟ ظهور نفسانیت است که انسان می‌خواهد تنها سلیقه و نظر و اندیشه «خود» حاکم باشد. خوب توجه کنیم که در غضب فقط «من» و «خود من» مطرح است. اگر دین خدا پایمال شود، حق مردم گرفته شود، هر اتفاقی بیفتد، مانعی نیست، آنچه پیش ما مطرح است، «من» است. به من توهین شد، حق من ضایع شد، به سخن من بی‌توجهی شد، به اندیشه و فکر من بی‌مهری شد. من فکر شما را قبول ندارم، من سلیقه شما را نمی‌پسندم. من و من و من؛ و «این من شیطان است.» [صحیفه امام: 13/199]  چون خودخواه‌ و خودبین است و همه باید از او تبعیت کنند و اگر چنین نشد، تندی می‌کند و عصبانی می‌شود و غضبش به جوش می‌آید و این ارث شیطان در ماست که به جوش آمده است. [همان: 20/155]

بنابراین در غضب همواره «من» مطرح است، نه «خدا». این ملاک را توجه داشته باشیم. جز «من» مطرح نیست و این «منیت» منشأ همه بدبختی‌ها و گرفتاری‌های دنیوی و اخروی ماست. اولاً حجاب اکبر بین انسان و خداست و ثانیاً موجب هلاکت‌ها و تباهی‌های ابدی است. خودمان را فریب ندهیم - این مطلب را بویژه به کارگزاران نظام و روحانیان محترم عرض می‌کنم - گاهی کار مردم به زمین مانده یا حکمی از احکام الهی عمل نمی‌شود، من ناراحت می‌شوم و غضب می‌گیرم. چرا؟ چون من می‌خواهم که حکم خدا اجرا شود یا کار مردم انجام شود. باز «من» است که غضبناک است. خوب درون خودمان را بکاویم. اگر دیدیم که حکم خدا معطل است و برای دین خدا و پیاده‌سازی آن عصبانی شدیم، این غضب الهی است و خوب. اما «من» می‌گویم که حکم خدا اجرا شود، باز ظهور و جلوه نفس است که این‌بار در لباس دین درآمده است.
«من» جلوه تام نفسانیت و ابزار شیطان است، که جز «خود» را نمی‌بیند و فقط خود را می‌خواهد. این منیت ما را زمین می‌زند و تباه می‌کند. خلاصه کلام باید خوب دقت کنیم و خود را بکاویم، «من» منشأ همه گناهان و بدبختی‌های ماست و تا آن را کنترل نکرده‌ایم و دست عقل و شرع نسپرده‌ایم، از شر آن ایمن نیستیم .
یقیناً نتیجه قطعی «منیت‌ها» عصبانیت، غضب‌های ناحق، اختلاف و درگیری و ظلمات و تاریکی درون است که چون شبی ظلمانی جامعه را هم فرا می‌گیرد و تا این منیت‌ها از بطن جامعه کنار نرود، جامعه، اسلامی نمی‌شود. تا این منیت‌ها در میان کارگزاران نظام کوبیده نشود، دولت، اسلامی نمی‌شود. بنابراین باید در اصلاح خود بکوشیم و این رذیله بزرگ را از خودمان دور کنیم، زیرا غضب چکیده بدترین حالت انسان است، یعنی یکی از شدیدترین ظهورات منیت و نفسانیت است. ظهور همانا و نابودی خود حقیقی ما که رو به خدا دارد، همان. امیرالمومنین علیه‌السلام می‌فرمایند: «الْغَضَبُ‏ نَارُ الْقُلُوب‏» [غرر الحکم: 301] قلب حقیقت وجود ماست و غضب آن را به آتش می‌کشد. این آتش را شیطان در جان ما می‌اندازد. امام باقر سلام‌الله علیه می‌فرمایند: إنَّ هَذَا الْغَضَبَ جَمْرَهٌ منَ الشَّیْطَان تُوقَدُ فی قَلْب ابْن آدَمَ» [وسائل الشیعه: 15/361] «این غضب برقی آتشین از شیطان است که در قلب فرزند آدم افروخته می‌شود.» بنابراین نباید آن را سرسری گرفت و از کنار آن به سادگی گذشت، بلکه باید از آن برحذر بود. «احْذَرُوا الْغَضَبَ فَإنَّهُ نَارٌ مُحْرقَهٌ» [غررالحکم: 303]«از غضب برحذر باشید که آن آتش افروخته است».
یک نکته‌ای را تذکر بدهم که به نظر می‌رسد در این سفر روحانی ما دقت به آن لازم باشد. ما به دنیا آمدیم تا توشه سفر آخرت را برای خود مهیا کنیم. راه آن هم ساختن خود است، یعنی خداوند قلم را به دست خودمان داده است که هرگونه می‌خواهیم خود را بسازیم و عالم درون خود را آباد کنیم یا به کلی تخریب کنیم. در حقیقت ما جز این ظاهر که جسم و بدن ماست، حقیقت و باطنی داریم که از آن به قلب تعبیر می‌شود، قلب عالم درونی و باطنی ماست که به دست خود ما ساخته می‌شود. سرمایه اولیه آن هم فطرت الهی است، که در درون ما به ودیعه گذاشته شده است، اما ساختن یا تخریب آن به اختیار ما داده شده است. آیا ما عالَم درون خود ـ یعنی حقیقت خود ـ را با نفسانیت و خودیت به هم می‌زنیم و تخریب می‌کنیم؟ یا اینکه آن را با توجه به وجه‌الله آباد می‌نماییم؟ این دست ماست. این‌ همه فساد و تباهی که در جهان می‌بینیم، در حقیقت جلوه و ظهور فساد و تباهی درونی ما انسان‌هاست، همین‌گونه است نورانیتی که در جایی از عالم واقع می‌شود، به دلیل نورانیت درونی انسان‌هاست. این مطلب را با موضوع بحث یعنی غضب تطبیق دهیم، آنکه آتش غضب در وجودش شعله‌ور است، درونش به هم‌ریخته و فاسد است، و بیرون را هم تباه می‌کند. نخستین کسی که در این آتش می‌سوزد، خود اوست و آنگاه دیگران گرفتار آتش غضب او می‌شوند اما کسی که آتش را خاموش کرد و خشم خود را فرونشاند، درون خود را پاک کرده و از تباهی نجات داده است و به تبع این پاکی درون، بیرون نیز از فساد و تباهی منزه می‌شود. این مضمون روایت امیرالمومنین علیه‌السلام است: «الْغَضَبُ‏ نَارٌ مُوقَدَهٌ مَنْ کَظَمَهُ أَطْفَأَهَا وَ مَنْ أَطْلَقَهُ کَانَ أَوَّلَ مُحْتَرَقٍ بهَا» [غررالحکم: 303] «غضب آتشی افروخته است، هرکس خشم خود را فرونشاند، آن آتش را خاموش کرده است و هرکس غضبش را رها کند، خودش نخستین کسی است که به آتش آن می‌سوزد».
* امام جمعه شمیرانات

محمد رضا کردلو: کاش چند صفحه تاریخ بخوانند؛ رسانه‌ای‌ها، بولتن‌نویس‌ها و متخصصان جنگ روانی در دولت. نمی‌خواهم در این نوشتار شرح بدهم که واقعه قرارداد امام حسن(ع) با معاویه، هیچ ربط منطقی به مذاکرات هسته‌ای ندارد. چون ندارد. مختصر همین کلام حضرت که در پاسخ به یکی از اصحابش فرمود: لو وجدت انصارا لقاتلت معاویه لیلی و نهاری (اگر یار داشتم شب و روز با معاویه می‌جنگیدم).
غرض چیز دیگری است. روزنامه‌ای از طرفداران دولت تیتر زده بود: «رئیس‌جمهور با اشاره به صلح امام حسن(ع): باید به خواسته اکثریت مردم تن داد».
یک سوال: اکثریت مردم در دوره امام حسن(ع) چه کسانی بودند؟ در تاریخ مسعودی و حاشیه ابن اثیر، ج 6، صفحه 42، خود نویسنده می‌گوید: یک فقر اخلاقی در کوفه و شام و تقریبا دیگر بلاد حاکم بود  که خیلی راحت افراد خودشان را می‌فروختند.

به محض اینکه خطر جدی پیش می‌آمد؛ جان، مال و آینده‌شان به خطر می‌افتاد یا یک پیشنهاد چرب و شیرین مادی می‌رسید، خیانت می‌کردند.
در واقع اکثریت مردم که رئیس‌جمهور معتقد است امام حسن(ع) به خواسته آنها تن داده است، منجمله از خیانتکارانی بودند که چند سال بعدتر نامشان در کربلا و جزو قاتلان امام حسین(ع) بیشتر شنیده می‌شود. کسانی که با امام بیعت کرده بودند و پیمان بسته بودند، به راحتی ایشان را تنها می‌گذارند پس صلح امام مجتبی(ع) کوچک‌ترین تلقی و معنایی از تایید
سیاست‌های سازشکارانه و برد- برد با معاویه و تعامل با این انسان غاصب فاسد ندارد. کمترین دلیل تاریخی یا سندی یا نقلی از امام حسن(ع) از این باب که ایشان خواسته باشد مشروعیت معاویه را قبول کند، وجود ندارد.
حالا جماعتی که شعار «مرگ بر آمریکا»ی مردم را برنتابیدند، همین مردم را با مردم دوران امام حسن(ع) مقایسه می‌کنند. طبیعی است وقتی شعارهای ضدآمریکایی در مراسم تشییع شهدای غواص سانسور شود، مردم دیده نخواهند شد و یکی در خلال سخنرانی‌اش شرایط امروز را با دوران امام حسن(ع) قیاس خواهد کرد. بله! باید به خواسته مردم تن داد. خب! تن بدهید. مگر نشنیدید که در سه‌شنبه دریایی تهران مردم چه فریاد کردند برای شهدایی که سند جنایت آمریکا بودند. حقیقتا باید تن داد به خواسته مردم؛ وقتی که روی پلاکاردهایشان از تیم مذاکره‌کننده می‌خواهند به آمریکا اعتماد نکند. باید تن داد به خواسته اکثریت مردمی که در خروش تشییع شهدای انقلاب سیاسی امام خمینی(ره) فریاد هیهات منا الذله سر می‌دادند. این مردم کجا قابل قیاسند با ذلیل‌شدگان تاریخ در دوران امام مجتبی(ع)؟
ما حق نداریم برای توجیه سیاست‌هایمان از اهل بیت خرج کنیم. وقتی کربلا درس مذاکره باشد، طبیعی است(و البته تلخ) که صلح امام حسن(ع) بهانه شود برای انعقاد توافق بد با غرب، بهانه شود برای انعقاد توافق با آمریکای جهانخوار؛ قاتل فرزندان این ملت، از 28مرداد 32 تاکنون!
طبیعی است (و البته تلخ) که مردم، همین‌هایی که در 9 دی آمدند، همین‌هایی که انتخابات به انتخابات بیشتر می‌شوند و همین‌هایی که امام درباره آنها گفت: «از مردم حجاز در صدر اسلام برترند» و همین‌هایی که در سه‌شنبه ضداستکباری میدان بهارستان آمدند هم مقایسه شوند با اهالی کوفه سال 40 هجری!
طبیعی است (و البته تلخ).
ما همه توافق می‌خواهیم. توافقی که تحریم‌ها را بردارد، اگرچه این روزها هیچ حرفی از «لغو» تحریم‌ها نیست و آمریکا می‌گوید تا موضوع بازرسی‌ها را حل نکند خبری از لغو تحریم‌ها نخواهد بود اما برای لغو تحریم توافقی باید. توافقی که در آن ایران قیاس نشود با کوفه سال 40.
دیگر اینکه اگر مدعی هستند توافق با غرب یک توافق خوب است چه دلیلی دارد که صلح امام حسن را مطرح کنند!
نمی‌دانم چه ربطی دارد این با آن. هدف امام مبارزه با دشمن بود ولی وقتی اطرافیانش خیانت می‌کنند امام نمی‌تواند اهدافش را پیش ببرد. امام با لشکریانش که شیرازه‌اش از هم پاشیده و حتی از خود لشکر کسانی به امام حمله می‌کنند، سخنرانی‌اش را قطع می‌کنند، توهین و ناسزا نثارش می‌کنند، با شمشیر به پایش می‌زنند، چه کار می‌تواند بکند؟ محض اطلاع واقعیت این است که اکثریت مردم دل به وعده‌های معاویه داده بودند و می‌خواستند امام را ترور کنند! حالا مردم روزگار خمینی و خامنه‌ای کجا شباهت دارند به «اکثریت مردم» در دوران امام حسن؟
برگردیم به خط امام که درباره همین صلح امام حسن گفت:  آن صلح تحمیلی که در عصر امام حسن واقع شد، آن حکمیت تحمیلی که در زمان امیرالمؤمنین واقع شد و هر دویش به دست اشخاص حیله‌گر درست شد، این ما را هدایت می‌کند به اینکه نه زیر بار صلح تحمیلی برویم و نه زیر بار حکمیت تحمیلی.
ما حق نداریم چیزی که در سیره معصومان نبوده را بیان کنیم. آیندگان و حقیقت تاریخ چه می‌شود پس؟