استان قم به عنوان فرهنگی‌ترین استان کشور کمبودهای بسیاری در عرصه زیرساخت‌های مرتبط با ترویج کتابخوانی دارد که نداشتن یک کتابخانه مرکزی از جمله این کمبودهاست. مردم قم و زائرانی که هر روز مسیر خیابان امام خمینی(ره) تا حرم حضرت معصومه(س) را طی می‌کنند، چشم‌شان آشنا به محوطه خالی انبار نفت قدیم است که بعد از مدت‌ها چند ماهی است کارگران دوباره مشغول به کار شده‌اند و در حال ساخت بنایی هستند.  این پروژه در گذشته قرار بود کتابخانه مرکزی قم با ۱۰ هزار متر زیربنا باشد و 3 منطقه پرجمعیت امام، خاک‌فرج و نیروگاه را تحت پوشش قرار داده و نقش یک کتابخانه مرکزی را برای کل استان قم ایفا کند اما بی‌پولی که این روزها اژدهایی شده و بسیاری از آرزوهایمان را بلعیده، به پروژه نماد فرهنگ استان قم هم رحم نکرد و با تغییر طرح کتابخانه مرکزی به کتابخانه استاندارد، فرهنگی‌ترین استان کشور را بدون یک کتابخانه مرکزی رها کرد. حجت‌الاسلام امیرعطاءالله جباری، مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان قم در گفت‌وگو با مهر می‌گوید کتابخانه مرکزی قم قرار بود از محل اعتبارات سفر مقام معظم رهبری به قم احداث شود و کار ساختش را هم اداره کل ارشاد اسلامی استان قم پیگیری می‌کند، منتها مشکلات مالی موجب شد کار ساخت این کتابخانه به صورت یک کتابخانه استاندارد پیگیری شود.  وی نداشتن یک کتابخانه مرکزی با وجود وعده و وعیدهای گذشته مسؤولان را برای استان قم یک ضعف می‌داند. آن هم در شهری که بیشترین کتابخانه را در کشور دارد اما از کمبود کتابخانه‌های عمومی رنج می‌برد.  با این حال به نظر می‌رسد اگر این کتابخانه به صورت استاندارد ساخته و در اختیار مردم قرار بگیرد بهتر است تا اینکه سال‌ها بلاتکلیف بماند. البته کمبودهای قم در عرصه کتابخوانی تنها به نبود کتابخانه مرکزی محدود نمی‌شود. استان قم ۲۳ کتابخانه نهادی و ۲۹ کتابخانه مشارکتی دارد که در مجموع از نظر سرانه فضای کتابخانه‌ای نه‌تنها با استاندارد یعنی ۴ متر مربع به ازای هر نفر فاصله زیادی دارد بلکه نسبت به بسیاری از استان‌ها در جایگاه پایین‌تری قرار دارد. شاید یکی از دلایل، وجود و تعدد کتابخانه‌های تخصصی در استان است که مسؤولان فرهنگی را از توجه به ایجاد فضاهایی برای عموم مردم غافل کرده است. وی درباره پروژه‌های نیمه‌تمامی که این نهاد در قم دنبال می‌کند، افزود: کتابخانه شهدای نوبهار در منطقه نوبهار یکی از این کتابخانه‌هاست که ۸۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد و تحول خوبی به عنوان یک پایگاه فرهنگی در این منطقه ایجاد خواهد کرد.  وی حرف و حدیث‌ها درباره تعطیلی کتابخانه علامه امینی در شهرک فاطمیه را هم تکذیب کرد و گفت: این کتابخانه در یک منطقه کم‌برخوردار اردیبهشت گذشته به بهره‌برداری رسید و با وجود اینکه مشکلات بسیاری برای اداره آن داشتیم نگذاشتیم تعطیل شود.  حجت‌الاسلام جباری به نقش کتابخانه‌ها در مناطق محروم اشاره کرد و افزود: این کتابخانه‌ها فقط کتابخانه نمی‌مانند بلکه انواع فعالیت‌های فرهنگی در آنها شکل می‌گیرد. در کتابخانه علامه امینی هم تلاش کردیم ضعف‌های امکانات فرهنگی در این منطقه را جبران کنیم. از جمله اینکه یک بخش کودک و نوجوان بسیار قوی در این کتابخانه راه‌اندازی شده که عملکرد موفقی هم دارد. وی با اشاره به محرومیت‌های فرهنگی بخش‌های قم اظهار داشت: در حال حاضر ۱۰ روستای قم کتابخانه روستایی دارند و قرار است در روستاهای پستکان، قمرود و ورجان هم بزودی راه‌اندازی شود. مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان قم با اشاره به مشکلات مالی این نهاد ابراز کرد: ما به روستاها اعلام کرده‌ایم در صورتی که اهالی بتوانند ساختمانی در اختیار ما قرار دهند، ما آمادگی احداث کتابخانه روستایی را داریم.  شهرداری‌ها آنگونه که باید به تأمین منابع مالی کتابخانه‌ها توجه نمی‌کنند و تمام شهرها با این مشکل مواجه هستند. نهاد کتابخانه‌ها یک نهاد غیردولتی است که هر چند از حمایت‌های دولت بهره می‌برد اما بیشترین اتکا را به پرداخت
5/0 درصد سهم درآمد از سوی شهرداری دارد. در شهر قم هم مانند دیگر شهرها توسعه و حمایت از کتابخانه‌ها بدون پرداخت این نیم درصد که در قانون آمده، ممکن نیست. حجت‌الاسلام جباری درباره همکاری شهرداری قم با اداره کل کتابخانه‌ها در این زمینه می‌گوید: نه‌تنها قم بلکه تمام شهرها با این مشکل مواجه هستند و شهرداری‌ها آنگونه که باید به تأمین منابع مالی کتابخانه‌ها توجه نمی‌کنند.

محمدرضا کردلو: آخر این چه رفتاری است؟ این مدلش نوبر است دیگر! واقعا بعضی رفتارها که در این دوران «مچکریم» از آقایان سرمی‌زند، خلق‌الله را به فکر فرو می‌برد که نکند ما یک
300 ـ 200 سالی به عقب بازگشته‌ایم که این جماعت اینطور می‌کنند! داستان «سکه اشرفی»، «حضرت سلطان» و «مجیز مقیمان دربار» که در خاطرات میرزاعبدالله مستوفی و دیگر اعاظم روزنگاری عهد قجر طرح شده است، به واسطه برخی اعمال و کردار، نمود عینی‌اش را در همین قرن 21 خودمان پیدا می‌کند.
«سوال چند؟» این سوالی است که برخی مسؤولان در مواجهه با رسانه‌ها مطرح می‌کنند. رسانه‌ها هاج و واج می‌مانند از طرح این سوال، اما مقامات تکرار می‌کنند: «سوال چند؟» رسانه‌ها مثلا متوجه نمی‌شوند که منظور آقای مدیر سه‌لتی- به قول رمان‌نویس خوش‌ذوق مملکت- چیست. خودشان را می‌زنند به کوچه فلان و با خود می‌گویند: «حتما اشتباه شنیده‌ایم!» اما مدیر مملکت دوباره می‌گوید: «چند؟ سوالاتتان چند؟» بله! مدیر سه‌لتی می‌خواهد سوالات را بخرد، به جای آنکه به دنبال حل آن باشد. با این مدل مواجهه با نقادی معلوم است مشکلی حل نمی‌شود. مدیر نمی‌خواهد مساله حل شود، او می‌خواهد کار خودش را کند. در جمع مدیران پایین‌دستی‌اش هم لابد استراتژی‌اش را اینطور توصیف می‌کند: «ما کار خودمان را می‌کنیم. هیچکس نمی‌تواند جلوی ما بایستد. هرکس قیمتی دارد».
طبیعی است وقتی چنین مدیری بر مصدر امور باشد چه خواهد شد، صورت مساله پاک می‌شود. مشکلی حل نخواهد شد. پیشرفتی نخواهد بود و آن وقت است که همین مدیر که خود عامل این همه «عقب‌ماندگی» است، خواهد گفت: ما غیر از آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی در چیزی پیشرفت نکرده‌ایم. طبیعی است وقتی چنین مدیری بر مصدر امور باشد، پیشرفت را باید در رویا دید و آن وقت است که برخی آقایان خواهند گفت: باید مدیر وارد کنیم.
ترجمه چاله‌میدانی آنچه تئوریسین‌های دولت بر آن تکیه می‌کنند، همین اظهارات حضرات کابینه است که هرازگاهی بر زبان جاری می‌شود. از مزخرف خواندن طرح مسکن مهر، تا تئوری مترقی آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی، تا وارد کردن مدیر؛ همه از محکمات این دوران «مچکریم» است.
با این مدیر پیشرفت نمی‌کنیم. خب! معلوم است. آقای مدیر حالا برای فرار از نقد شدن یک «راه‌حل قجری» هم در پیش گرفته است. «سکه» را به «رسانه» می‌برد تا مگر اهالی برنامه را «نمک‌گیر» الطاف شاهانه کند. تا مگر مورد سوال قرار نگیرد. تا مگر در پس طرح این سوالات و نقد حضرات گره کار شناسایی نشود و کشور پیشرفت نکند و عقب‌مانده شویم و آنوقت او که مبدع نظریه‌ای مترقی(!) است بتواند برای توجیه تئوری‌اش دلیل و سند هم داشته باشد که «دیدید جز در آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی پیشرفت نداشتیم!»
کاش جلال بود و «از رنجی که می‌بریم» را برای این روزها می‌نگاشت، روزهایی که روشنفکران طرفدار دولت، شبیه شاه قاجار که می‌گفت: «نفت را می‌خواهیم چه کار؟» می‌گویند: انرژی هسته‌ای می‌خواهیم چه کار؟
«از رنجی که می‌بریم» عنوان همه نوشته‌های ماست این روزها. مدیر سه‌لتی «منطقه آزادی» با «منطق آزاد» سکه‌هایی را که معلوم نیست از کیسه کدام خلیفه به دست آورده به برنامه‌ای در رسانه «هدیه(!)» می‌کند، شاید مگر رسانه ضعیف‌النفس باشد او را نقد نکند اما تیرش به سنگ می‌خورد. تهیه‌کننده برنامه، ماجرای سکه‌های هدیه‌ای مدیر را به سبک این روزها برای همه در شبکه‌های اجتماعی روایت می‌کند. نوشته تهیه‌کننده برنامه «پایش» جالب است؛ «بعد از خروج میهمان از استودیو، جعبه زیر را به میهمان محترم دادم و گفتم روابط عمومی زیرمجموعه شما قبل از برنامه برای ما اینها رو فرستاده. جعبه را باز کرد، توش رو که دید، اول جا خورد. بعد خودش را جمع و جور کرد و پرسید یعنی این هدیه رو قبول نمی‌کنید؟! این بار من جا خوردم و محکم پاسخ دادم: توهین خیلی بزرگی بود به ما. به زیرمجموعه‌تون بفرمایید با رسانه‌ها اینطور رفتار نکنند. گفت باشه. سکه‌ها رو گذاشت جیبش و رفت!»
به پایانش دقت کردید! «سکه‌ها رو گذاشت جیبش و رفت!» دارم فکر می‌کنم، رسانه‌هایی لابد هستند که این مدیر با این سبک آنها را مورد عنایت قرار می‌دهد که او عادت کرده است؛ اگرنه وقتی همه رسانه‌ها به وی می‌فهماندند اینجا جمهوری اسلامی است، او این عمل اشتباه را تکرار نمی‌کرد. شاید بپرسید کدام رسانه‌ها. رسانه‌هایی که برای فساد «دست و هورای بلند» می‌کشند از این عادت‌ها دارند. ماجرای تیتر روزنامه‌ها فردای به زندان رفتن آقازاده را به یاد دارید لابد؛ «قهرمان» بود برای رسانه‌های زنجیره‌ای، آقازاده! چند وقت پیش خبر رسید که آقازاده در زندان با خودش «سکه» این‌طرف و آن‌طرف می‌کند. «سکه» انگار وجه مشترک همه مدیران «کارگزاران» است.

گرگان، خبرنگار وطن امروز:  رئیس امور پژوهش شرکت گاز استان گلستان در جلسه آغاز به کار همیاران پژوهش گفت: این گروه با هدف استفاده از توانمندی‌ها و پتانسیل‌های علمی- تحقیقاتی همکاران، ایجاد هم‌افزایی و تقویت کار گروهی بین آنان و همچنین زمینه‌سازی، ایجاد فرصت جهت رشد و شکوفایی استعداد‌های علمی کارکنان از طریق مشارکت در فرآیند پژوهش و ارتقا و اثربخشی فعالیت‌های پژوهشی تشکیل شد.  احسان فرحناکی افزود: در اجرای چشم‌انداز امور پژوهش از این افراد در حوزه‌های مختلف فعالیت‌های پژوهشی شرکت و با توجه به استعداد، علاقه و توانمندی‌های عمومی و تخصصی استفاده می‌شود.  وی با اشاره به نحوه شناسایی و دعوت به همکاری همیاران پژوهش در شرکت اظهار داشت: در فراخوان اعلام شده، از همکاران با مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد و بالاتر دعوت به همکاری شده و در پایان مهلت قانونی این مرحله،24 نفر از افراد واجد شرایط با تکمیل فرم و ارسال آن به امور پژوهش آمادگی خود را برای فعالیت داوطلبانه اعلام کردند.
 

یکشنبه 24 آبان‌ماه در مراسم افتتاحیه یازدهمین دوره سمپوزیوم بین‌المللی روابط عمومی در محل پژوهشگاه نیرو، با تجلیل معاون فناوری و نوآوری وزیر ارتباطات، مدیرعامل بورس کالای ایران به‌عنوان یکی از  7 مدیر ارشد ارتباط گستر کشور معرفی شد. در یازدهمین  دوره سمپوزیوم بین‌المللی روابط عمومی  که با محور کمپین‌های ارتباطی، کلید اثربخشی روابط عمومی و با حضور دکتر امیرحسین دوایی معاون فناوری و نوآوری وزیر ارتباطات، پروفسور ساروخانی پدر جامعه‌شناسی ارتباطات ایران، دکتر بارت دی وریز رئیس انجمن بین‌المللی روابط عمومی، اساتید برتر بین‌المللی روابط عمومی از کشورهای ایتالیا، اسپانیا، مجارستان و هلند و اساتید برتر داخلی برگزار شد، دکتر حامد سلطانی‌نژاد به‌عنوان یکی از 7 مدیر ارشد ارتباط‌گستر در کشور از سوی معاون وزیر ارتباطات تجلیل و معرفی شد.

3 دستگاه ثبات بدون کاغذ مربوط به حرارت و سیستم فیلتراسیون و 4 دستگاه پراکسی متر و Vibro meter جهت سیستم لرزش توربین رولزرویس در کارخانه گاز وگاز مایع 1000  شرکت آغاجاری تعمیر و بازسازی شد. رئیس نگهداری و تعمیرات این شرکت گفت: کارکنان تعمیرات ابزار دقیق بخش 3 این شرکت، بدون در اختیار داشتن نقشه مدار الکترونیکی دستگاه و صرفاً به پشتوانه تلاش و جدیت و دانش فنی خود اقدام به تعمیر و بازیابی این 2 دستگاه ثبات بدون کاغذ الکترونیکی در کارخانه گاز و گاز مایع 1000 کرده و آنها را دوباره در چرخه عملیاتی قرار دادند. محسن دهبانپور توضیح داد: در کارخانه گاز و گاز مایع 1000 کمیت دما از مهم‌ترین کمیت‌ها در چرخه تولید و کیفیت محصول به شمار می‌رود و عملیات مانیتورینگ و ضبط داده‌های مربوط به حرارت در سطح کارخانه روی 2 دستگاه ثبات بدون کاغذ الکترونیکی انجام می‌شود.
 

شهردارشهر قدس گفت: نقشه خطر‌پذیری شهر قدس به‌طور کامل تهیه شده و موجود است. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فرمانداری قدس، به نقل از فارس، محمد‌صادق کولیوند در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا شهرداری قدس سوله ‌مدیریت بحران در شهر قدس دارد؟ اظهار کرد: در حال حاضر در شهرستان قدس سوله مدیریت بحران وجود ندارد اما دفتری برای این موضوع در حال ساخت است که مراحل پایانی را سپری می‌کند و امیدواریم در دهه فجر امسال بتوانیم این دفتر را افتتاح کنیم. وی در پاسخ به این سوال که آیا برنامه‌ای برای ساخت سوله مدیریت بحران در شهر قدس در دستور کار شورای اسلامی شهر و شهرداری این شهر قرار دارد؟ بیان کرد: فعلاً بودجه‌ای برای احداث سوله مدیریت بحران در شهر قدس تعیین نشده است اما شورای اسلامی شهر و شهرداری این شهر این امر را در آینده مد نظر دارند. شهردار شهر قدس به استفاده از امکانات موجود شهرداری‌ها در شهرستان قدس در هنگام وقوع حوادث احتمالی پیش‌بینی ‌شده  اشاره کرد.

حسین قرایی: از لحظه تولد اولین شعر فارسی تاکنون افراد زیادی برای پایایی این زبان رنج برده‌اند. از «حنظله بادغیسی»- که به روایتی اولین شاعر پارسی‌زبان بوده است- تاکنون شاعران زیادی بنای آجرین باشکوه شعر فارسی را معماری کرده‌اند.
اما در روزگار پس از انقلاب اسلامی، چهره جریان شعر انقلاب پررنگ‌تر جلوه کرده است. عده‌ای از شاعران در حوزه هنری تهران گرد آمدند و عده‌ای دیگر در مشهد و شهرهای دیگر جمع شدند تا شعر دغدغه‌مند، شعر مردمی، شعر اجتماعی، شعر عاشقانه و... را روایت کنند.
در حوزه هنری مشهد جمعی از جوانان علاقه‌مند به شعر و شاعری به رهبری «سیدعبدالله حسینی» گرد هم می‌آیند که از آن جمع می‌توان به افرادی مثل مجید نظافت‌یزدی، محمدکاظم کاظمی، مصطفی محدثی‌خراسانی و دیگرانی از قبیله قبله اشاره کرد. پس از برگزاری 2 جشنواره شعر حوزه علمیه باز هم به رهبری سیدعبدالله حسینی
- که این روزها دوباره دبیری جشنواره شعر حوزه را برعهده گرفته- جوانانی مثل محدثی، آبدیده و کارآمدتر شدند. در همین سال‌هاست که حجت‌الاسلام سیدعبدالله حسینی به جهت تبلیغ به ژوهانسبورگ و آفریقای‌جنوبی سفر می‌کند و حلقه گل سرپرستی گروه شعر را به گردن محدثی می‌اندازد.
مصطفی محدثی‌خراسانی که دبیر آموزش و پرورش است، آن سال‌ها کماکان به 2 شیوه شیرین، شعر انقلاب را در خراسان بزرگ سامان می‌دهد؛ اول اینکه کانون شاعران و نویسندگان اداره کل آموزش و پرورش خراسان را راه‌اندازی می‌کند و در آن کانون دست به فعالیت‌های قابل تحسینی می‌زند که به چند نمونه از آن اشاره‌ای می‌کنم و سریع می‌گذرم.
1- تشکیل جلسات با حضور جوانان و نوجوانان آن روز که هرکدام فردی هستند که از خوشنامان شعر امروز شده‌اند؛ محمدرضا رمضانی‌فرخانی، عباس‌علی ‌سپاهی‌یونسی، علیرضا سپاهی‌لائین، علیمحمد مودب، آرش شفاعی، زهرا بیدکی و انسیه موسویان، تنها چند نام از نام‌های پرشمار آن سال‌ها هستند که امروز جزو چهره‌های موفق شعر به شمار می‌روند البته اگر مفصل‌تر بخواهیم بنویسیم باید به بیش از 50 نفر از این خیل و سیل اشاره کنیم.
2- دعوت چهره‌های شاخص شعر به جلسات کانون که دیگران از حضور ایشان بهره ببرند. مثل «سیدحسن حسینی» و البته در این دعوت‌ها اعضای دیگر کانون نیز نقش داشته‌اند که می‌توان گفت سهم «احمد زارعی» قابل توجه است.
3- سپردن کار به جوانان و گستردن چتر نظارت معلمانه و دلسوزانه بر آنها. مثلا محدثی آن سال‌ها کتابی با عنوان «دسته قو» منتشر می‌کند که شعر جوانان آن سال‌ها را در خود دارد و مقدمه‌نویسی این کتاب را به محمد رمضانی‌فرخانی می‌سپارد. در حقیقت می‌توان اینگونه بیان کرد که محدثی اولین مجموعه شعر جوان را کلید زده است.
4- راه‌اندازی نشریه «خانه خورشید». نشریه «خانه خورشید» پایگاه جوانان و نوجوانان شاعر و نویسنده خراسان بزرگ بود. محدثی که سردبیری نشریه را برعهده داشت، شاعران موفق دیروز و امروز را معرفی می‌کند. مثلا اگر این نشریه را ورق بزنیم متوجه خواهیم شد که شناساندن چهره‌هایی مثل «سلمان هراتی»، «محمدکاظم کاظمی»، «علی معلم»، «محمدرضا سنگری» و... یکی از وظایفی است که او برای نشریه برشمرده است. در کنار این نگاه، حافظ و سعدی و خصوصا بیدل به جوانان آن سامان ارائه می‌شوند. جالب‌تر اینکه غیر از جوانان خراسان، از شهرهای دیگر کشور برای نشریه، نامه ارسال می‌کنند!
5- بازکردن پای شاعران موفق انقلاب، مثل «مصطفی علی‌پور» و «مرتضی امیری‌اسفندقه» به کانون شاعران و نویسندگان خراسان. محدثی باخبر می‌شود که علی‌پور در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شده، چون علی‌پور، معلم است با زرنگی خاصی ابلاغ ساعات موظف تدریس علی‌پور در آموزش و پرورش را در کانون می‌گیرد.
دوم اینکه حلقه شعر حوزه هنری را پرتلاش و شاعرانه، در سایه‌سار شعر انقلاب اسلامی نگاه می‌دارد البته با توجه به وسعت فکری و مشرب انسانی‌ای که این شاعر دارد، طیف‌های مختلف هم در کانون شعر حوزه هنری حضور پیدا می‌کنند.
از فعالیت‌های مدیریتی محدثی در حوزه شعر باید به انتشار پیاپی 30 شماره از نشریه شعر اشاره کرد که در نوع خود موفق جلوه کرد.
اما محدثی در شعر و شاعری دفاتر قابل توجهی به جامعه ارائه داده است که با انتشار «شاعران پروازی» شروع می‌شود و همچنان با «هزار مرتبه خورشید»، «گزیده ادبیات معاصر شماره 46»، «طنین کوه» و «سکر سماع» ادامه داشته است.
به‌زعم نگارنده، محدثی در قالب‌های رباعی، دو بیتی و غزل موفق‌تر از قالب‌های دیگر رخ نشان داده است. رباعی‌های او در دهه‌های 70 و 80 جزو رباعی‌های استخوان‌دار محسوب می‌شود:
«خورشید اگر به مهر، تابنده شده است
وز عطر بهار، شعر آکنده شده است
تغییر نیامده است در لیل و نهار
ذرات تو در جهان پراکنده شده است».
(سکر سماع ص26)
رباعی‌های محدثی پر از شور، شعور و حماسه است. گاهی اوقات این سه واژه کنار عشق قرار می‌گیرند و زیبایی رباعی‌هایش را چند برابر می‌کنند. او با توجه به درک عمیقی که از فرهنگ شیعی دارد به سرودن می‌پردازد، به رباعی خوش‌تراش زیر دقت کنید:
«احساس بهار در کویر تو خوش است
هرچند پر از خطر، مسیر تو خوش است
از مدعیان هرچه دریا، دلگیر
ماییم و دلی که با غدیر تو خوش است».
ناگفته پیداست پیر و مرشد محدثی در رباعی سرایی «سیدحسن حسینی» است. محدثی بنای آجرین رباعی‌هایش را مثل حسینی بنا می‌کند:
«در پرده سوز و ساز هم می‌خندیم
با داغ درون گداز هم می‌خندیم
چون لاله نوشکفته در باران
از گریه پریم و باز هم می‌خندیم»
و دقیقا محدثی از این رباعی‌سرای موفق تقلید می‌کند، تقلیدی که گاهی اوقات زیاد هم هنرمندانه نیست!
«در پرده‌ای از غبار، می‌خندیدی
با دیده اشکبار، می‌خندیدی
با آنکه تو را خزان خزان پژمردند
شاداب‌تر از بهار می‌خندیدی».
 (سکر سماع ص 28)
اما باید به این موضوع اشاره کرد که تعداد رباعی‌های خوب و ماندگار محدثی بیشتر از رباعی‌های ضعیف و متوسط او هستند.
از «میلاد عرفان‌پور» که در «چارانه‌ها» رباعی‌های موفقی از ایشان آورده تا «مرتضی کاخی» که در «این کوزه‌گر دهر» چند رباعی از او آورده به این مهم صحه گذاشته‌اند.
به‌زعم نگارنده محدثی اگر دقت و وقت لازم را برای شعر بگذارد همچنان می‌تواند رباعی‌های ارجمند بسراید. به این رباعی تاثیرگذار که هم شروع خوب دارد و هم پایان مناسب دقت کنید:
«دل، را به قرار دیگر اندازیمش
خاکستر اگر، به آذر اندازیمش
آن طرح نویی که در سر حافظ بود
ما آمده‌ایم تا در اندازیمش».
(این کوزه گر دهر ص 286)
نگارنده، این رباعی بویژه بیت دومش را روی بسیاری از تابلو‌ها و بنرها مشاهده کرده است.
غزل‌های شاعر «سکر سماع» هم قابل اعتناست. استفاده او از وزن‌های کوتاه، برخی غزل‌هایش را بین دیگر غزلسرایان ممتاز کرده است. به مطلع برخی از این غزل‌ها توجه کنید:
آمدم تا شکفتنی باشم
با سپیدارها تنی باشم  (سکر سماع 95)
*
بیا با دل خود مدارا کنیم
به صبح صداقت دری واکنیم (همان ص103)
*
آنچه در جان تو پر پر می‌زد
بر دل ما نیز خنجر می‌زد (همان ص 104)
*
دوست دارم بهار ماندن را
همنفس با هزار خواندن را (همان ص108)
*
غزل محدثی سرشار از تصاویر بدیع، مضمون‌های نو و برداشت‌های زیباست. در غزل‌های او تعقید و پیچیدگی لفظی به چشم نمی‌خورد. غزل محدثی، آینه زلال باورهای انقلاب است:
«بیا به آینه، قرآن، به آب برگردیم
بیا به اسب، حماسه، رکاب برگردیم
بیا دوباره مروری کنیم خاطره را
به روزهای خوش التهاب برگردیم
به دست‌های پر از پینه، سفره‌های تهی
به حرف اول این انقلاب برگردیم
اگر چه طی شده وقت سفر، ولی ‌ای دل
بیا به آینه، قرآن، به آب برگردیم».
(همان ص86)
اعتراض، نقد درون‌گفتمانی و مطالبه‌گری جدی او در شعرهایش جلوه‌گر است. شاعر وقتی تبعیض‌ها را می‌بیند نمی‌تواند دست روی دست بگذارد و تماشا کند. از این رو است که شعرش حرف مردم زمانه است. در همین گذرگاه‌های اجتماعی است که شاعر خراسانی ما رخ می‌نماید. او دیده‌بان جامعه امروز خویش است و به دقیقه اکنون سخن‌سرایی می‌کند. نقص‌ها و کاستی‌ها را در واژه واژه شعرش نشان می‌دهد. هر چقدر این کاستی‌ها درست بیان شود شاعر وظیفه خودش را ادا کرده است.
«سنگ، سنگ صبور، یک انسان
کوه، کوه غرور، یک انسان
درد، سرما، گرسنگی، غربت
شب، کنار تنور، یک انسان
مهر، سجاده، نیمه شب، باران
لحظه‌های حضور، یک انسان
کاخ‌های بلور، یک خفاش
کوخ‌های نَمور، یک انسان
بغض، اندوه، نم‌نم باران
سنگ، سنگ صبور، یک انسان».
(همان ص140)
در شعر یادشده، شاعر با حذف‌های هنرمندانه که در فعل‌ها، ضمیرها و... داشته، باعث خوش درخشیدن شعرش شده است.
*
توجه محدثی به بزرگان هنر انقلاب اسلامی توجهی فکورانه است. او با تفکر شعر می‌سراید و کسانی که در عرصه هنر، اندیشه اسلامی- انقلابی دارند، از نظرگاه او قابل توجه هستند. اگر غزل شوق حضور، که به زعم نگارنده جزو بهترین غزل‌های اوست را بخوانید متوجه نگاه و بینش انقلابی او خواهید شد؛
«پس از آن وقفه که افتاد به گلچینی‌ها
آسمان می‌نگرد باز به پایینی‌ها
سینه‌ها باز گرفته است هوای شب قدر
چه کسی گفت زمین مانده و نفرینی‌ها؟
یاد بادا شب پرواز پرستو نفسان
از افق تا به افق شهپر شاهینی‌ها
همتی بدرقه راه کن‌ ای شوق حضور
تا سبک پر بکشیم از دل سنگینی‌ها
آسمانا پس از این هم به خدا خواهی دید
بال در بال پرستویی «آوینی»ها».
(همان ص87)
*
طنز یکی دیگر از شگردهای محدثی‌خراسانی در شعرش است. او از این هنر نشاط‌انگیز نهایت بهره را برده اما تاکنون به‌عنوان شاعر طنزپرداز مطرح نشده ولی طنز در شعرهای محدثی، چهره‌ای بدیع به آنها بخشیده است:
ای اهل ادب فرصت نشر است بچاپید
کاین حال به ریخته، پیوسته نماند
(همان ص 94)
*
فقط بیت بر بیت قالب زدیم
و آجر بر آجر فقط ساختیم (همان ص80)
استفاده کردن از اصطلاحات مردمی، توجه و ارادت به آستان اهل‌بیت علیهم‌السلام، امیدوار بودن به آینده، تشر به کسانی که به مرام شهیدان پشت پا زدند و... برخی از ویژگی‌های محتوایی شعر محدثی است.
درباره مصطفی محدثی‌خراسانی بیشتر از اینها باید شنید، شنیدنی‌های مبسوط‌تر را در کتاب «از سناباد شعر»- زمانه و زندگی مصطفی محدثی‌خراسانی– که توسط نشر معارف منتشر شده است، بخوانید.
در فرصتی دیگر حتما ویژگی‌های شعری این شاعر را وسیع‌تر برخواهیم شمرد.

مهدی جابری*: واقعیت چیز دیگری است؛ واقعیت را باید در ورای عینک‌های گرد، شال‌های دور گردن و لنگه‌کفش‌های رنگین آل‌استار جست‌وجو کرد. آری! واقعیت این است که مدعیان امروز که برای قربانیان حوادث تلخ و دردناک پاریس شمع روشن کرده‌اند خودشان از مردادماه 90 تا مردادماه 92 به مدت 2 سال برای کشته‌شدگان گروه‌‌های تروریستی در سوریه شمع روشن می‌کردند و آنها را «معارض و اصلاح‌طلب و اپوزیسیون» می‌نامیدند! در حالی که سرهای بریده شهروندان سوری را نمی‌دیدند!
و اما این عبارت‌های تلخ، سرد و غیراخلاقی: «شرم و ننگ بر شما که با یک روزنامه حامی داعش همکاری می‌کنید! شما داعشی هستید و بوی خون می‌دهید! سخیف و مرده‌خوار و حامی خشونت هستید! این تیتر غیراخلاقی چیست؟ بفرمایید شام؟!»
این عبارت‌ها و الفاظ را برخی حامیان به‌اصطلاح روشنفکر در احزاب و گروه‌های اصلاح‌طلب در 2 روز گذشته نثار تعدادی از خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای کردند؛ همان حامیانی که رفتار و گفتارشان در 2 روز گذشته درباره حوادث تلخ پاریس و نیز درباره تیتر روزنامه «وطن امروز» با عنوان «بفرمایید شام» مرا یاد نمایش «کافه فرانسه» به کارگردانی و نویسندگی مهران رنجبر انداخت که تابستان امسال در تماشاخانه باران اجرا شد. کافه فرانسه تلاشی بود برای نشان دادن چهره واقعی برخی ایرانی‌ها که ژست و ادای روشنفکری دارند و روشنفکری آنها خلاصه شده است در ادا و اطوارهای ظاهری و چگونگی پوشش که مثلا در آن عینک گِرد زدن نشانه باسواد بودن محسوب می‌شود! کارگردان به صراحت اعلام کرد: «همین‌ها مرا اذیت می‌کرد که نمایش کافه فرانسه را نوشتم. اینکه روشنفکری خلاصه به این شود که شالی به گردن بیندازیم و یک لنگه کفش آل‌استار قرمز یک پایمان و آل‌استار زرد پای دیگرمان باشد و خوش باشیم که روشنفکریم! این شبه‌روشنفکری احمقانه وارد لایه‌های اجتماعی و سیاسی ما هم شده و مردم را گیج کرده است».
آری! در 2 روز گذشته عده‌ای که ظاهر و پوشش و اطوارشان تفاوت چندانی با کاراکترهای حشمت و مراد در کافه فرانسه ندارد، با همان اندازه سطحی‌نگری و ساده‌انگاری در مدت چند دقیقه به تفسیر یک تیتر حرفه‌ای و هنرمندانه پرداختند که ساعت‌ها فکر و اندیشه رسانه‌ای در آن جریان داشت.
این به‌ظاهر روشنفکران دقیقا مانند صحنه‌آرایی کافه فرانسه روی صندلی‌هایی با پایه‌های چندمتری نشستند تا برتری محیط بر شخصیت آنها بیش از پیش آشکار شود. آنها از روی این صندلی‌های بلند از دریچه و زاویه‌ای محدود به فعالیت‌های یک رسانه چشم دوختند و عده‌ای از خبرنگاران و فعالان این رسانه را دعوت به «احساس شرم و ننگ» کردند و آنها را داعشی و حامی داعش نامیدند که تیترها و فعالیت حرفه‌ای‌شان بوی خون می‌دهد!
این افراد زمانی می‌توانند مدعی روشنفکری، دانایی و بینش صحیح باشند که بتوانند با کنار زدن ظواهر و لایه‌های بالایی، تحلیل درست و منطقی از اوضاع و حوادث جهان ارائه کنند، فریب نمایش و مانورهای غربی را نخورند، هویت شرقی و ایرانی خود را حفظ کنند و البته نظرات و عقاید خود را مدام تغییر ندهند.
مروری گذرا بر موضع‌گیری این به‌اصطلاح روشنفکران ایرانی درباره حوادث سوریه مشخص خواهد کرد که فریب‌خوردگان روباه داعش در ایران کدام کلاغ‌ها هستند؟!
هفدهم مرداد 90 همزمان با روز خبرنگار و در حالی که انتظار می‌رود یک خبرنگار تحلیل درستی از اتفاقات داشته باشد، یک روزنامه زنجیره‌ای در مطلبی با تیتر «بشار باید برود» نوشت: در داخل حکومت سوریه عناصری تندرو هستند که حاضر به هیچ گذشتی نیستند. آنها محکوم به شکست هستند! رسانه‌های به‌اصطلاح اصلاح‌طلب و به‌ظاهر روشنفکر هرگز نتوانستند تحلیلی صحیح از حوادث سوریه ارائه دهند. آنها در توصیف گروه‌های تروریستی حاضر در سوریه از عبارات و توصیف‌های «اپوزیسیون، مخالف و معارض»(!) استفاده می‌کردند.
به طور مثال این رسانه‌ها در 20 و 21 اسفند 90 دولت اسد را کشتی در حال غرق توصیف کردند و آن را به صراحت «رژیم جنایتکار» خواندند و نکته جالب اما تاسفبار اینکه آشکارا از تروریست‌ها و انسان‌کش‌ها با عنوان افرادی که به مقابله با «بی‌عدالتی و کارزار بی‌رحمانه حکومت» برخاسته‌اند یاد کردند! همکاران به‌ ظاهر روشنفکر ما در کلام و عمل اثبات کردند که به‌رغم ژست‌ها و اطوارشان، از کمترین سطح فکری برای ارائه تحلیل‌های منطقی و واقع‌بینانه برخوردار هستند. آنها در این فاصله زمانی 2ساله تلاش کردند مخالفان مسلح بشار اسد را (که به اعتقاد جمهوری اسلامی ایران، تروریست بودند) دارای برنامه و استراتژی برای آینده بهتر سوریه جلوه دهند و از آنها چهره‌ای اصلاح‌طلب، تغییرخواه و متمدن(!) به جامعه ایران ارائه کنند. حالا اما بادهایی در کتاب روزگار پیچیده و ورق برگشته است. آنهایی که گوش به فرمان باد هستند نیز تغییر رنگ و موضع داده‌اند. آنها سال‌های قبل نادانسته در سوگ تروریست‌ها شمع روشن می‌کردند و امروز هم نادانسته شمع‌های دیگری روشن کرده‌اند و تحلیل‌های سطحی و ساده‌انگارانه ارائه می‌دهند. آنها هرچند برای قربانیان حوادث تروریستی فرانسه صدها شمع روشن کردند اما حتی یک شمع برای ده‌ها هزار قربانی تروریسم در بحرین، عراق، پاکستان، افغانستان، لبنان، سوریه و «منا» روشن نکردند تا همچنان غرب را بر شرق ترجیح دهند. ما نیز سال‌هاست شمع روشن کرده‌ایم تا شما مسیرتان را بهتر بدانید و ببینید. ما امروز هم شمع روشن می‌کنیم اما نه به خاطر حوادث تلخ و دردناک پاریس بلکه در سوگ روشنفکری واقعی و بینش صحیح که این روزها از نبودشان رنج می‌بریم.
*دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت رسانه دانشگاه تهران

 

امیرعلی جهاندار : حکومت باید زمینه رفاه ملت را فراهم کند، حکومت باید زمینه‌های تحقق عدالت اقتصادی را در جامعه فراهم کند، حکومت باید اولویت نخست خود را حل مشکلات مردم قرار دهد، یکی دیگر از وظایف دولتمردان، بررسی و تحقیق درباره نیازها و مشکلات گریبانگیر مردم است. مردم حق شکایت و انتقاد نسبت به رفتار حاکمان را دارند و باید حاکمان گوش شنوایی برای شنیدن شکوه‌ها و انتقادهای مردم داشته باشند. حکومت‌ها آمده‌اند تا کارآمدی‌شان در خدمت مردم باشد و وای بر حکومتی که مردم خود را فراموش کند. اینها تنها بخشی از گزاره‌هایی است که با خواندن نهج‌البلاغه به وظایف یک مسؤول دولتی پی می‌بریم. حال به زمان حاضر می‌آییم و مشکلات مردم را می‌نگریم.
وضعیت اقتصادی نابسامان، معیشت مردم در تنگنا، چرخ اقتصاد در رکود، بنگاه‌های تولیدی در حال تعطیلی، واردات در شیب افزایشی و.... همه خبرهای اقتصادی است که این روزها مردم بدان عادت کرده‌اند؛ مردمی که دولت به آنها وعده بهبود اقتصاد را داده است و تمام بهانه‌اش طی 2 سال گذشته توافق هسته‌ای بوده و به مردم اعلام کرده است پس از توافق هسته‌ای مشکلات اقتصادی نیز حل خواهد شد.
مردمی که تا امروز در تعلیق و انتظار تغییر وضع موجود به سر می‌بردند، امروز بعد از برجام منتظر تغییرات اقتصادی هستند اما این روزها در رسانه‌های دولتی و حامیان اصلاح‌طلب آن اثری از دغدغه‌های خود نمی‌بینند. دولت و حامیان آن بعد از توافق هسته‌ای دیگر درباره مسائل اقتصادی سخن نمی‌گویند و آنچه در رسانه‌های اصلاح‌طلب تکرار می‌شود؛ تنها بر سر بازی‌های انتخاباتی است.
«انتخاب عارف یا نجفی»، «ترجیح لاریجانی نقد بر عارف نسیه»، «ائتلاف دولتی‌ها با اصلاح‌طلبان» و نمونه‌های بسیار دیگر از تیترهایی که امروز در رسانه‌های جریان حامی دولت دیده می‌شود یک پیام را بیشتر به همراه ندارد و آن اینکه «دغدغه‌های مردم در دغدغه‌های سیاسی ـ  انتخاباتی دولت و حامیانش گم شده است».
دعواهای این روزها بین رسانه‌های اصلاح‌طلب و دولتی بیشتر بر سر آن است که از بین فلانی و فلانی و فلانی کدام را در لیست قرار دهیم؟ کدام را قرار ندهیم؟ چه کسی را سر لیست کنیم؟ چه کسی را از لیست خارج کنیم؟ چه کسی با چه کسی ائتلاف کند و چه کسی با چه کسی ائتلاف نکند؟ تا در نهایت بتوانیم بر صندلی قدرت تکیه بزنیم!
یک حقیقت موجود این است که مردم ناظر عمل مسؤولان هستند و متوقف آنها نمی‌مانند کمااینکه از بسیاری دیگر عبور کردند مسؤولان حاضر نیز از این خطر مصون نیستند و آنچه می‌توان در این باره بر زبان راند آن است که «آنان که مردم و دغدغه‌هایشان را فراموش می‌کنند، دیر یا زود در ذهن مردم فراموش می‌شوند» و دیری نخواهد کشید که «نه از تاک نشان خواهد ماند و نه از تاکنشان»!
از جمله واجبات فراموش شده، امر به معروف و نهی از منکر است و خواندن چند جمله مهم از حضرت امام خمینی(ره) برای آنکه دولتمردان زودتر از خواب بیدار شوند و واقعیت‌ها را ببینند، شاید امروز یکی از واجبات باشد:
«دعواهاى ما دعوایى نیست که براى خدا باشد. این را همه از گوشتان بیرون کنید! همه‏تان، همه ما، از گوشمان بیرون کنیم که دعواى ما براى خداست. ما براى مصالح اسلام دعوا مى‏کنیم. خیر! مساله این حرف‌ها نیست. من را نمى‏شود بازى داد! دعواى خود من و شما و همه کسانى که دعوا مى‏کنند همه براى خودشان است. همه مى‏گویند پیش بده براى ما! همه مى‏خواهند تمام این قدرت چى‏چى. آخر من نمى‏فهمم چه قدرتى الان در کار هست!
خب! محمدرضا اگر دنبال این مسائل مى‏رفت مطلبى بود، براى اینکه یک قدرتى بود- قدرت شیطانى بود- کسى حق نداشت یک کلمه بگوید اما امروز که بقال سر محله مى‏آید و مى‏گوید که برادر نخست‌وزیر اینجا این کار درست نیست، برادر رئیس‌جمهور این کار درست نیست، این دیگر قدرتى نیست. یک برادرى است، یک دسته برادرند، یک دسته‏شان شانس‌شان آورده است آنجا نشسته‏اند، یک دسته بیچاره هم براى اینها سینه مى‏زنند! قدرت نیست که ما حالا براى یک قدرتى بیاییم. اینها تلبیسات ابلیس است که بر ما غلبه کرده است و این تلبیسات ابلیسى را چنانچه مسامحه کنید، شما را به جهنم مى‏فرستد! در همین دنیا هم به تباهى مى‏کشد. در همین دنیا ایستاده است این تلبیس نفسانى و این شیطان نفس ایستاده است تا آنجا که همه چیز دنیا را به باد فنا بدهد. هیتلر حاضر بود تمام بشر از بین برود و خودش در آن قدرت همان آلمان باقى باشد. آن نژاد بالاتر و این چیزى که در مغز هیتلر بود در مغز همه شما هست!
خودتان غفلت کرده‏اید. در مغز همه این مطلب هست که همه بروند و من [باشم‏]! تا نروید سراغ اینکه یک انصافى در کار باشد، یک توجهى به خدا در کار باشد، یک حسابى در کار باشد که خودتان از خودتان حساب بکشید که من امروز مى‏خواهم چه بکنم، مى‏خواهم‏ همه مملکت ایران را به هم بزنم براى اینکه من باشم و هیچ کس نباشد نه، همه باشید، و همه هم حفظ کنید مملکت را. همه باشید و همه روى قانون عمل بکنید، قانون اساسى را باز کنید و هر کس مرز و حد خودش را تعیین کند. به ملت هم بگویند که قانون اساسى ما براى دولت این را وظیفه کرده است؛ براى رئیس جمهور این را؛ براى مجلس این را؛ براى فرض کنید فلان کار براى ارتش این را. براى همه وظیفه معین کرده است. به مردم بگویند در قانون اساسى که شما رأى دادید برایش، وظیفه ما این است. در لفظ فقط نباشد و در واقع خلاف. واقعاً سر فرود بیاورید به قانون و واقعاً سر فرود بیاورید به اسلام. لفظ را همه مى‏گویند. شاید شیطان را هم ازش بپرسند، مى‏گوید من انقلابى هستم! امروز همه انقلابى هستند! امروز همه دلسوز براى ملت هستند! امروز دعواى اینکه ما همه جنگ هم رفته‏ایم- و شما دیدید که یک دسته نوشته‏اند که ما از اول در جنگ چه بودیم- گفته‏اند. خب! من هم مى‏توانم بگویم من در صف اول جنگ دارم، جنگ مى‏کنم ولى اینجا افتادم همین طور. باید به حسب واقع، به حسب انصاف، به حسب وجدان، این مردمى که شماها را روى کار آورده‏اند، این مردم زاغه‏نشین که شماها را روى مسند نشانده‏اند ملاحظه آنها را بکنید و این جمهورى را تضعیفش نکنید. بترسید از آن روزى که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست و یک انفجار حاصل بشود. از آن روز بترسید که ممکن است یکى از «ایام‌الله»- خداى نخواسته- باز پیدا بشود. آن روز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به 22 بهمن. قضیه [این‏] است که فاتحه همه ما را مى‏خوانند! من از خداى تبارک و تعالى امید این را دارم که به ما عنایت بفرماید و ما را هدایت کند به یک راهى که مرضى اوست و قلم‌هاى ما را هدایت کند به یک نوشته‏هایى که مورد رضاى اوست و بر زبان‌هاى ما جارى کند یک چیزهایى را که مورد رضاى اوست».