با وجود اینکه محرومیت‌زدایی و تعادل‌بخشی از سیاست‌های اصلی دولت تدبیر و امید بوده و بارها بر آن تأکید شده اما ضعف عملکرد دستگاه‌های خدمات‌رسان در اردبیل مانع از تحقق این آرمان است.  به گزارش مهر، کارگروه بانوان و خانواده استانداری در حالی یکی از جلسات نادر خود را تشکیل داد که در طول مدت ‌زمان 2 ساعته این جلسه به هیچ‌یک از مشکلات و مسائل و دغدغه‌های حوزه بانوان و خانواده‌ها پرداخته نشد. این برنامه‌ریزی که از سوی اعضای شورای شهر نیز مورد انتقاد قرار گرفت به حدی به طرح شتاب‌زده و جسته ‌و گریخته فهرست مشکلات به دلیل محدودیت زمانی که مرتباً مطرح می‌شد محدود ماند که این کارگروه نه در طرح رسالت و فلسفه وجودی خود آن‌طور که انتظار می‌رفت عمل کرد و نه در تشریح مشکلات شوراهای شهر و روستا. با این‌ وجود در فرصت کوتاه پیش‌آمده نمایندگان شوراهای شهر با تأکید ویژه و مداوم به محرومیت‌های حاکم در منطقه محل خدمت خود از ضعف عملکرد دستگاه‌های خدمت‌رسان استان ابراز گله‌مندی کردند. از کلنگ‌های بر زمین‌ مانده تا انشعابات غیرممکن، کاغذبازی‌های اداری و سنگ‌اندازی‌های ادارات آن‌هم برای کوچک‌ترین و پیش‌پاافتاده‌ترین موضوعات که موجب شده یک موضوع جزئی به یک معضل تبدیل شود.  در این جلسه شهابی، عضو شورای شهر عنبران به تشکیل تعاونی زنان بافنده و تولیدکنندگان صنایع‌دستی با ۳۵۰ نفر عضو اشاره کرد و گفت: تمام سرمایه اولیه شکل‌گیری این تعاونی را بانوان تأمین کردند با این‌ وجود این تعاونی هرچند برای تشویق مردم ساکن در مناطق مرزی ایجادشده امروز در فروش با مشکل مواجه است. هرچند به تأکید معاون استاندار ایراد کار اینجاست که تولید بدون ارزیابی بازار و به شیوه سنتی انجام می‌شود، استاندار اردبیل راهکار مناسب را استفاده از ظرفیت فضای مجازی عنوان کرد. این در حالی است که مراحل اداری، نیازمندی‌ها و اینکه اصلاً چطور می‌توان از فضای مجازی بهره برد برای زنان ساکن در شهرهای کوچک و روستاها کمی گنگ و مبهم بوده و به نظر می‌رسد به‌جای آموزش عملی اصلی‌ترین راهکارها صرفاً در جلسات به شکل مطلوب طرح می‌شود. نکته قابل ‌توجه آنکه دغدغه فروش از شهری مطرح می‌شود که گلیم آن شهرت جهانی داشته و در آستانه ثبت برند خود است و سوال اینجاست که تاکنون دستگاه‌های خدمات‌رسان و حامی برای ساماندهی تولید، معرفی بازار و فروش چه اقدامی تدارک دیده‌اند؟  در ادامه آقازاده، رئیس شورای شهر رضی نیز که اظهارات خود را با محرومیت قابل‌توجه این شهر آغاز کرد، افزود: باوجود محرومیت‌ها بودجه شهرداری را 5/1 برابر افزایش دادیم و به هیچ اداره و پیمانکاری بدهکار نیستیم اما هر آن انتظار می‌رود کارگران از تأخیر پرداختی خود شکایت کنند.  وی با انتقاد از بی‌توجهی مسؤولان استان به منطقه مرزی ارشق و اینکه مسافت آن به‌مراتب بیشتر از بیله‌سوار است، تأکید کرد: در مقابل به حدی محرومیت داریم که اگر خرده‌بارش امسال نبود و گندم افزایش تولید نداشت خیلی‌ها می‌خواستند مهاجرت کنند و بروند. آقازاده اضافه کرد: در همین ارشق ناحیه صنعتی ایجادشده ولی متأسفانه رغبت به سرمایه‌گذاری نیست و کسی سراغ آن را نمی‌گیرد. رئیس شورای شهر رضی به مشکلات ساخت‌وساز نیز اشاره کرد و افزود: بررسی‌ها نشان می‌دهد باید نقشه شهر رضی تغییر کند تا مردم بتوانند زمین خود را بسازند و متأسفانه فضای سبز در این‌باره مشکلاتی را به وجود آورده است.  وی تصریح کرد: حتی بعد از اینکه می‌سازیم، 6 ماه منتظر تیر برق هستیم، بعد 3 ماه منتظر کابل و یک سال منتظر کنتور و این انصاف نیست که برای یک ساخت‌وساز، متقاضی 2 سال زمان صرف کند. وی خواستار توسعه این شهر از سمت اردبیل و نه گرمی شد و تأکید کرد: در اغلب انشعابات با مشکل مواجهیم و در همین لوله‌کشی آب نیز انشعاب جدید نمی‌دهند.

رئیس گروه تخصصی معماری و شهرسازی فرهنگ و هنر ایران گفت: ایران رتبه 11 را در جهان از لحاظ بلندمرتبه‌سازی دارد در حالی که بسترهای مناسب و قواعد و اصول فنی ساخت‌وساز را به نحو شایسته رعایت نکرده است. سیدمحمد بهشتی، رئیس شورای سیاست‌گذاری دومین کنفرانس بناهای بلند در جمع خبرنگاران با بیان اینکه بناهای بلند چنانچه با اصول فنی و مهندسی همراه با رعایت ابعاد فرهنگی و اجتماعی ساخته نشود، مشکلات عدیده‌ای را ایجاد می‌کند، تصریح کرد: ساخت‌وساز بناهای بلند در طول یکی، دو دهه گذشته در ایران بویژه در کلانشهرها در تاریکی عدم به کارگیری اصول و قواعد خاص مهندسی و... اتفاق افتاده است و اکنون تلاش می‌کنیم با کنترل و ایجاد راهکارهای علمی و اصولی مانع از ایجاد چنین بناهایی شویم.  وی هدف از برگزاری کنفرانس‌ها و سمینارهای ساخت بناهای بلند با رعایت اصول فنی و مهندسی را جلوگیری از غفلت‌های گذشته در ساخت‌وسازهای غیراصولی و زمینه‌سازی برای ساخت بناهایی با رعایت تمام اصول مهندسی همراه با ابعاد فرهنگی و اجتماعی عنوان کرد.  در ادامه این نشست دکتر حامد مظاهریان، معاون وزیر راه و شهرسازی درباره نگاه به ساخت ساختمان‌های بلند در کشور بویژه در کلانشهرها با دید علمی و اصولی گفت: متاسفانه اکنون به سمت ساخت بناهای بلندمرتبه گرایش پیدا کرده‌ایم در حالی که از لحاظ ساخت بنا اصول مهندسی رعایت نمی‌شود و تعریف خاصی از بلندمرتبه‌سازی به نحو شایسته وجود ندارد. وی اظهار داشت: هدف از برگزاری چنین کنفرانس‌هایی رسمیت‌‌بخشی به ساخت بناهای بلند و بررسی چالش‌ها و مشکلات ساخت بناهایی است که بدون رعایت اصول فنی و مهندسی ساخته می‌شوند. مظاهریان گفت: در تلاشیم با ایجاد ضوابط و ارائه راهکارهای مناسب نظم و قواعد مشخصی به ساخت بناهای بلند بدهیم تا با پرهیز از آشفتگی ساخت‌وسازها در مسیر به‌کارگیری مقررات و اصول فنی قرار گیرند. در ادامه دکتر محمدرضا حافظی، عضو کارگروه معماری و شهرسازی توجه به محیط‌زیست در ساخت‌وسازها را مورد تاکید قرار داد و گفت: گودبرداری‌های عمیق برای احداث ساختمان‌های بلند مشکلات فراوانی را در بخش محیط‌زیست و اختلال در آب‌های زیرزمینی به‌وجود آورده است و از آنجایی که شعار این کنفرانس حیات پایدار شهری است باید به این موضوع توجه شود. همچنین محمود گلابچی، دبیر کارگروه تکنولوژی ساختمان نیز در این کنفرانس خبری گفت: ساخت‌وسازها باید بر اساس نیازهای واقعی جامعه شکل گیرد و ساخت بناهای بلند با توجه به تحقق شعار حیات پایدار شهری ضروری است تا از قواعد و اصول خاص پیروی کنند. وی افزود: توجه به ارتقای تکنولوژی و مهندسی از حیث کیفیت ساخت، ایجاد قانون و مقررات مهندسی و فنی حاکم بر ساخت‌وساز و رعایت استانداردهای لازم حقوق شهروندی برای بلندمتربه‌سازی ضروری است. دومین کنفرانس بناهای بلند از 30 آذر تا دوم دی‌ماه در مرکز همایش‌های بین‌المللی برج میلاد برگزار می‌شود.
 

علی البرزی - حامد نجفی مهر: در سال‌های نه‌چندان دور زمانی که سریال‌های کارتونی مانند «مهاجران» و «خانواده دکتر ارنست» را از قاب تلویزیون مشاهده می‌کردیم، مهاجرت و جابه‌جا شدن براساس آنچه مشاهده می‌کردیم، برای‌مان تعریف‌های خاص خودش را داشت، مهاجرتی که یک خانواده به دلیل تحصیل فرزند دختر خود دائم از یک شهر به شهر دیگر و از یک کشور به کشوری دیگر در سفر بود یا پزشکی که همواره به دلیل مشکلات کاری به اجبار به تنهایی یا با خانواده از یک نقطه به نقطه‌ای دیگر در حال جابه‌جایی بود.
اما هیچگاه در تخیل‌مان هم نمی‌گنجید سال‌ها بعد در کشور شاهد نوع تازه‌ای از مهاجرت باشیم، آن هم مهاجرتی اجباری از نوع زیست‌محیطی! این روزها موج مهاجرت‌های اجباری از دیگر انواع مهاجرت‌ها در کشور پیشی گرفته است و مشکلات زیست‌محیطی و عوامل محیطی خود عاملی برای مهاجرت خانواده‌ها از استان‌های جنوبی کشور به سمت پایتخت و شهرهای بزرگی مانند اصفهان، مشهد و تبریز شده است.  این موضوعی است که جامعه‌شناسان و اساتید حوزه جمعیت‌شناسی کشور به آن اذعان داشته و بر تاثیرات منفی این موج مهاجرت یا بهتر بگوییم «کوچ اجباری مردم» از برخی استان‌های جنوبی مانند خوزستان، سیستان‌وبلوچستان و فارس تاکید داشته و دارند.
هر چند در اصطلاح رسانه‌ای هنوز این موضوع آنقدر مهم جلوه داده نشده است یا هنوز صدای کمی از آسیب‌های ناشی از این نوع مهاجرت به گوش می‌رسد اما بسیاری از کارشناسان، دلسوزان محیط‌زیست و اساتید دانشگاه نگران هستند که در آینده‌ای نه‌چندان دور، در اثر نگاه تشریفاتی به حوزه محیط‌زیست شاهد موج‌های پی‌درپی مهاجرت و کوچ اجباری مردم در اثر مشکلات زیست‌محیطی مانند خشکی تالاب‌ها و دریاچه‌ها، ریزگردها، آلودگی هوا و بدی آب و هوا به استان‌های مرکزی بویژه تهران باشیم. آن زمان است که دیگر کار از کار گذشته است و نمی‌توان چاره‌ای برای علاج این موضوع اندیشید! از این رو در میزگرد علمی گروه اجتماعی روزنامه «وطن امروز» که با حضور ۲ کارشناس در حوزه‌های جامعه‌شناسی و جمعیت‌شناسی برگزار شد، موضوع مهاجرت مردم در اثر مشکلات زیست‌محیطی مورد بحث و نقد و بررسی قرار گرفت.  در این میزگرد دکتر امان‌الله قرایی‌مقدم، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه همچنین دکتر محمود مشفق، جمعیت‌شناس و استاد دانشگاه به بیان دیدگاه‌ها و نظرات خود پیرامون موضوع میزگرد پرداختند. بخش اول این میزگرد هم‌اینک پیش روی شماست و بخش دوم هم در روزهای آینده در همین صفحه منتشر می‌شود.
***
  بتازگی اخباری مبنی بر افزایش آمار مهاجرت هموطنان بویژه از مناطق جنوبی کشور، با توجه به مشکلات زیست‌محیطی منتشر شده است. اولین برداشت شما از مواجهه با چنین اخباری چیست؟
قرایی‌مقدم: رشد آمارهای مهاجرت افراد در پی بروز مشکلات زیست‌محیطی عاملی است که ذهن را به سمت ریشه‌یابی این موضوع سوق می‌دهد. برای این منظور لازم است ابتدا به تعریف مهاجرت بپردازیم. از نظر روانشناسی اجتماعی افرادی مهاجرت می‌کنند که باهوش‌ترند، چرا که هوش قدرت انطباق و قدرت سازگاری فرد با محیط است بنابراین زمانی که فرد در شرایطی قرار بگیرد که امکان ماندگاری وجود نداشته باشد براساس هوش خود تصمیم به ترک موقعیت می‌گیرد. انسان با مهاجرت بزرگ شده، اگر انسان ابتدایی را در نظر بگیرم هیچگاه ساکن نبوده است و همواره برای تغییر و بهبود شرایط زندگی‌اش تلاش کرده بنابراین اساس پیشرفت بشر مهاجرت است و انسان بر اثر مهاجرت یا حرکت به پویایی می‌رسد.
مشفق: اولین موضوعی که در این باره به ذهن بنده متبادر می‌شود وابستگی و تاثیر متقابل بین انسان و محیط است. انسان و محیط به طور متقابل روی هم تاثیر می‌گذارند. برداشت من از این مطلب مهاجرت افراد در اثر مشکلات زیست‌محیطی وقوع یک نوع مهاجرت اجباری ناشی از عوامل طبیعی است. در کل از نظر اراده افراد ۲ نوع مهاجرت وجود دارد، یک نوع از مهاجرت‌ها اختیاری و نوع دیگر آن اجباری است. در مهاجرت اختیاری افراد با میل و با برنامه‌ریزی تصمیم می‌گیرند برای بهتر شدن وضعیت معیشت و اقتصادی یا تحصیل مهاجرت کنند، چرا که این نوع مهاجرت با برنامه‌ریزی صورت می‌گیرد و افراد تحت فشار‌های بیرونی نیستند اما مهاجرت در اثر فشار محیط‌زیست یک مهاجرت اجباری است که نشان دهنده خروج از آستانه تحمل انسانی در انطباق با شرایط زیست خود است.
  با توجه به اینکه افراد با هوش مهاجرت می‌کنند آیا مهاجرت یک مقوله مثبت اجتماعی است؟
قرایی‌مقدم: مهاجرت از نظر روانشناسی عکس‌العمل افرادی است که سعی دارند قدرت انطباق‌پذیری خود با محیط را افزایش دهند و هر زمان که احساس کنند حالت انتخاب برتر وجود دارد در تصمیم خود تجدیدنظر می‌کنند. راز ماندگاری انسان هم همین نکته است اما این مقوله از نظر جامعه‌شناسی و بازخورد اجتماعی آن نمی‌تواند به طور کامل مثبت باشد بلکه ناهنجاری‌ها و آسیب‌های بسیاری به همراه دارد.
  آقای دکتر مشفق! شما به‌عنوان جمعیت‌شناس تا چه اندازه با این موضوع موافق هستید؟
اینکه افراد نخبه و با هوش تلاش می‌کنند با تغییر محل سکونت خود به یک زندگی بهتری دست پیدا کنند نوعی استراتژی پیشرفت است که احتمال دارد به پیشرفت فردی کمک کند و هم اینکه منطقه مهاجرپذیر نیز از آن منتفع شود اما مهاجرتی که در حال حاضر از آن صحبت می‌کنیم نوعی استراتژی بقا است. مهاجرت به دلیل وقوع ریزگردها و گرد و غبارهای محلی نوعی مهاجرت محیطی است. در واقع برخی مناطق کشور با بحث مهاجرت اجباری محیطی یا تخلیه جمعیتی بر اثر عوامل زیست‌محیطی مواجه شده‌اند.
  چرا مهاجرت از عوامل برهم زننده انضباط اجتماعی و جمعیتی است؟
قرایی‌مقدم: شرایط محیطی را باید در بروز مهاجرت در نظر گرفت. تا به حال اهالی سیستان‌وبلوچستان چندین بار کوچ کرده‌اند. افراد به محض اینکه بدانند شرایط زندگی محیا نیست تغییر مکان می‌دهند. اما تبعات اجتماعی و جمعیتی این پدیده مقوله‌ای مجزا است که همزمان با تغییرات جمعیتی و جابه‌جایی‌های صورت گرفته اتفاق می‌افتد. مهاجران در برنامه‌های مطالعاتی به
۲ گروه تقسیم‌بندی می‌شوند، یک گروه افرادی هستند که از آسیب مصون می‌مانند اما گروه دوم باعث جرم‌خیزی و تشدید آسیب‌های اجتماعی در محل کوچ خود هستند.
   آیا پدیده مهاجرت از زوایای دیگری هم قابل طبقه‌بندی است؟
مشفق: مهاجرت را می‌توان از منظر دیگری به مهاجرت‌های برنامه‌ریزی شده و برنامه‌ریزی نشده طبقه‌بندی کرد. مهاجرت‌های اجباری از نوع مهاجرت‌های برنامه‌ریزی نشده به حساب می‌آید. بر این اساس مهاجرت اجباری خود با توجه به عامل مسلط اثرگذار به ۲ زیرشاخه تقسیم‌بندی می‌شود، یک نوعی مهاجرت‌های اجباری است که در اثر عوامل انسانی و اجتماعی مانند جنگ، انقلاب‌ها و ناامنی‌هایی اتفاق می‌افتد که روابط بین انسان‌ها و شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در آن دخیل است. نوع دیگر مهاجرت‌هایی است که باز هم اجباری است اما در اثر عوامل محیطی و طبیعی به وقوع می‌پیوندد. خشکسالی، گرد و غبار، ریزگردها، وقوع سیل، رانش زمین، بالا آمدن سطح آب دریاها یا خشک شدن دریاچه‌ها از مهم‌ترین عوامل مهاجرت‌های محیطی به حساب می‌آید. با توجه به افزایش این پدیده مقوله جدیدی تحت عنوان مهاجران یا پناهندگان محیطی در مطالعات مهاجرت جا باز کرده است.
  چندی پیش برخی مدیران اعلام کردند باید مردم با مشکلات زیست‌محیطی کنار بیایند، با این شرایط پیامد‌های این موضوع چیست؟
قرایی‌مقدم: برطرف کردن این مشکلات به طور حتم چندین و چند سال طول می‌کشد و با توجه به رویه‌ای که مدیران محیط‌زیست برای حل این مشکل در پیش گرفته‌اند دستیابی به هدف طولانی‌تر هم خواهد شد. با این تفاسیر و با توجه به اینکه در حال حاضر مردم سیستان‌وبلوچستان در فقر هستند چگونه می‌توانند کوچ نکنند. در هفت‌گل مسجدسلیمان یا در ایلام وضعیت همین است. مهاجرت زمانی صورت می‌گیرد که فرد نتواند زندگی روزمره‌اش را ادامه دهد. اگر روزی زاینده‌رود خشک شود اصفهانی‌ها هم مهاجرت می‌کنند. مردم تشخیص می‌دهند که وعده‌ها بزودی عملی نمی‌شود بنابراین تصمیم می‌گیرند در منطقه نمانند. فرد زمانی که نتواند شرایط زندگی راحت را فراهم کند مهاجرت می‌کند.
  با توجه به شرایط موجود، آینده این وضعیت چه خواهد شد؟
مشفق: در آینده موضوع مهاجرت در اثر عوامل زیست‌محیطی نه‌تنها کاهش پیدا نمی‌کند بلکه وخیم‌تر می‌شود، چرا که عوامل تخریب‌زای محیط‌زیست روز به روز بیشتر می‌شود.
  آقای قرایی‌مقدم! تا چه اندازه با این موضوع موافق هستید؟
این موضوع اثبات شده است و نگاه به عملکرد دولت‌ها درباره بهبود شرایط زیست‌محیطی چشم‌اندازی جز افزایش مهاجرت و کوچ را نمایان نمی‌کند به علاوه اینکه تغییرات تخریبی محیط‌زیست نیز با سرعت در حال انجام است و انسان در تشدید آن نقش دارد؛ این موضوعی است که ابن خلدون 700 سال پیش مطرح کرده که انسان محیط را آلوده می‌کند. در کلوپ رم هم مطرح شد که در سال 2015 از مدیترانه تا پاکستان دچار قحطی آب می‌شود، 70درصد کشور ما هم که خشک و فراخشک است بنابراین دورنمای روشنی نمی‌توان از این وضعیت متصور شد.
  آیا تاثیر تغییرات زیست‌محیطی بر تمام اقشار جامعه یکسان است؟
مشفق: بحث تغییرات محیطی زمانی اثرش ملموس می‌شود که تنها و اصلی‌ترین منبع معیشت و درآمد مردم زمین کشاورزی و دامداری باشد. بیشتر مناطقی که در مسیر ریزگردها قرار دارند تنها منبع درآمدشان کشاورزی، دامداری و زراعت است. زمانی که تنها منبع معاش افراد کشاورزی و دامداری است و زمین و محیط تخریب شده باشد هیچ گزینه دیگری جز مهاجرت پیش پای ساکنان  قرار ندارد چون مهاجرت در چنین شرایطی نوعی راهبرد برای تداوم حیات است.
  آقای قرایی‌مقدم! نظر شما به‌عنوان یک جامعه‌شناس درباره این موضوع چیست؟
من با این بحث موافق هستم. باید ابتدا به داد کشاورزان منطقه رسید. دستور رهبر انقلاب مبنی بر آبادی سواحل مکران وجود دارد اما حرکت لاک‌پشتی مدیران در این مسیر وضعیت را بدتر می‌کند. قسمت جنوب سیستان‌وبلوچستان شرایط بهتری دارد. نخلستان و زمین زراعی هنوز باقی مانده است بنابراین باید هم و غم دولت آبادانی جنوب سیستان باشد. قبل از ایلام، خوزستان و آذربایجان غربی باید به فکر سیستان‌وبلوچستان باشیم، باید با به کارگیری نیروهای بومی و ایجاد شغل مردم را در منطقه نگه داشت.
  تا چه اندازه این مقوله مورد توجه مدیران قرار گرفته است؟
مشفق: محیط‌زیست و مهاجرت به طور متقابل به هم پیوسته هستند. نشانه‌ها و علایم تخریب محیط‌زیست و مهاجرت‌های برنامه‌ریزی نشده در کشور به طور کامل نمایان است، این در حالی است که تغییرات زیست‌محیطی کشور و بحث مهاجرت و پیامدهای آن را جدی نگرفته‌ایم. شاید در حد حرف یا رسانه‌ها مواردی مطرح شود اما تاکنون اقدام موثری به عمل نیامده است. در حال حاضر برخی مناطق با موضوعات زیست‌محیطی مواجه هستند که یکی از پاسخ‌ها به این وضعیت مهاجرت به مناطق خوش آب و هواتر است.
  آقای قرایی‌مقدم! در صورت افزایش آمار مهاجرت باید منتظر چه پیامدهایی در شهرهای بزرگ باشیم؟
این موضوع ده‌ها پیامد به دنبال دارد. مهاجرت از نظر جامعه‌شناسی سلسله‌ای از مسائل را در جامعه ایجاد می‌کند. از نظر اقتصادی
مهاجرفرستی و مهاجرپذیری متفاوت است. مهاجرفرستی برای منطقه زیان به همراه دارد چون نیروی کار جوان را از دست می‌دهد. دومین موضوع  برهم خوردن نسبت جنسی جمعیت است، چراکه مردان بیشتر مهاجرت می‌کنند بنابراین در بحث ازدواج مشکل ایجاد خواهد شد. به علاوه از نظر تجانس فرهنگی هم مهاجرت اثرگذار است و انواع آسیب‌های اجتماعی را به همراه دارد. درحال حاضر شهرهای مهاجرپذیر مانند کرج به دلیل نبود تجانس به ایران کوچک تبدیل شده‌اند و چون مهاجرت خودکنترلی را ضعیف می‌کند وقوع جرم بالا می‌رود. در جامعه نامتجانس ترس از شناخته شدن کم می‌شود بنابراین آمار جرائم بالا می‌رود. افرادی مانند خفاش‌شب پدیده مهاجرت هستند. مهاجرت در نهایت فرهنگ جامعه را دگرگون می‌کند و اثرات اقتصادی و سیاسی نیز به دنبال دارد.
  آیا از نگاه کارشناسی پیامدهای مهاجرت با انجام عمل کوچ متوقف می‌شود؟
مشفق: زمانی که مهاجران تازه‌وارد به یک منطقه هجوم می‌آورند، باعث افزایش جمعیت خواهند شد و افزایش جمعیت خود عاملی برای تخریب محیط‌زیست خواهد شد. زمانی که تراکم جمعیت از حد ظرفیت تحمل محیط بالا می‌رود باعث عبور از آستانه‌ها و خط قرمزهای محیط‌زیستی می‌شود یعنی در هر دو حالت محیط‌زیست قربانی است. مهاجرت در جامعه مقصد، بر شرایط زیستی تاثیر منفی گذاشته و بر منابع آب، خاک و هوا فشار وارد می‌کند. هر محیطی ظرفیت محدودی دارد و زمانی که سرانه جمعیتی نسبت به ظرفیت‌های زیستی بالا می‌رود منطقه را به خطر می‌اندازد لذا جابه‌جایی‌های بدون برنامه خود عاملی برای تخریب محیط است.
  با وجود سند آمایش سرزمینی چرا گرفتاری‌های زیست‌محیطی و مشکلات پیش‌بینی نشده است؟
قرایی‌مقدم: برنامه‌های زیست‌محیطی مانند طرح ستیران در 7 جلد در گذشته تهیه شد که براساس ساختار و سازمان فضایی منطقه انجام گرفت و براساس ظرفیت مناطق طرح آمایش سرزمین هم تدوین شد. اما نکته اینجاست که به آن عمل نشده است. در حال حاضر مهاجرت مردم در اثر بروز معضلات زیست‌محیطی فریاد دادخواهی آنها به حساب می‌آید. مردم زمانی که مشاهده می‌کنند مدیران به فکر آنها نیستند فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند. باید دولت به پیام این هشدارها توجه کند. مهاجرت و کوچ اجباری باعث از بین رفتن زیرساخت‌های استان و در نهایت تخریب کامل شهرها و سرمایه‌های کشور می‌شود.
  از نظر علمی سطوحی که در اثر تخریب محیط‌زیست دچار آسیب می‌شوند شامل چه مواردی است؟
مشفق: زمانی که یک منطقه‌ای دچار تخریب زیست‌محیطی می‌شود 3 اکوسیستم که حیات آن وابسته و همبسته هم هستند به تدریج رو به فرسایش می‌گذارد البته در زمینه انسان‌ها نقش اصلی را دارند؛ این سطوح شامل:
1- اکوسیستم انسانی: تخریب نتایج دموگرافیک دارد، یعنی افرادی به تدریج مهاجرت می‌کنند تغییرات جمعیتی و دموگرافیکی ایجاد می‌کنند و موازنه جمعیت را به هم می‌زنند و عده‌ای افراد سالمند که توان مهاجرت ندارند در منطقه باقی می‌مانند. در حال حاضر بسیاری از روستاها ساختارشان سالمند شده و به تدریج تخلیه جمعیتی در آنها اتفاق خواهد افتاد.
2- زیست جانوری منطقه که برای زیست انسانی هم مهم است تخریب می‌شود
3- پوشش گیاهی هم تحت تاثیر قرار می‌گیرد. بدین معنی که پوشش سبز رفته رفته به سمت بیابانی شدن به پیش می‌رود.
 

  این شرایط در حال حاضر در کشور ایجاد شده است؟
قرایی‌مقدم: نگاهی به بافت جمعیتی استان سیستان‌وبلوچستان نشان می‌دهد این شرایط در این استان نه تنها شروع شده بلکه پیشرفته هم شده است. در سیستان‌وبلوچستان بیشتر افراد مسن ساکن هستند و جوانان ترک دیار کرده‌اند. این وضعیت زنگ هشداری است برای آغاز تبعات اجتماعی و زیست‌محیطی پدیده مهاجرت و کوچ اجباری افراد از شهرها و روستاها.
مشفق: بله! در برخی مناطق این شرایط آغاز شده و چنانچه چاره‌ای برای آن اندیشیده نشود روند سریع‌تری را هم به خود خواهد گرفت. بحث جدی و استراتژیکی است که متاسفانه ما عمقی به آن توجه نکرده‌ایم.
  با توجه به این موضوع، اگر حرکت‌های جهادی به سرعت در این باره انجام نشود، باید منتظر چه تبعاتی در جامعه باشیم؟
قرایی‌مقدم: از نظر آسیب‌شناسی اجتماعی جرم رابطه مستقیمی با مهاجرت دارد. بنابراین با افزایش آمار مهاجرت جرم هم رشد خواهد کرد. نابسامانی اجتماعی ایجاد می‌شود و نیروی کار مازاد به‌ وجود می‌آید. بر این اساس مهاجرت در منطقه مهاجرپذیر به بیکاری دامن می‌زند. بیکاری هم خود عاملی است که آسیب‌های اجتماعی را تشدید می‌کند با توجه به این موضوع باید منتظر اعتیاد، دزدی، انواع و اقسام فساد و فحشا در چنین مناطقی باشیم.
  شما به‌عنوان یک جمعیت‌شناس چه تحلیلی از این موضوع دارید؟
مشفق: توجه نداشتن به نتایج زیانبار کاربری‌های صنعتی و تکنولوژیک، پیامد نابرابری در بحث توسعه زیست‌محیطی و جغرافیایی است. اگر این عوامل به تدریج اصلاح نشوند رنگ و بوی سیاسی پیدا می‌کنند. یعنی مساله زیست‌محیطی که می‌توان در فرصت مناسب به آن پاسخ مناسب داد و آن را حل کرد، در صورت نداشتن چاره‌اندیشی بموقع در بلندمدت به موضوعات سیاسی و امنیتی تبدیل می‌شود. بنابراین باید توجه داشت تغییرات زیست‌محیطی و پیامدهای جمعیتی به سرعت در حال وقوع است اما ما بسیار به کندی عمل می‌کنیم.
  رسیدگی به مشکلات زیست‌محیطی و ساماندهی به وضعیت مهاجرت تا چه اندازه در اولویت سازمان‌های مربوط قرار دارد؟
قرایی‌مقدم: در شرایط فعلی قانون و ضوابط اجرایی نمی‌شود و سازمان‌های ذی‌ربط هم دغدغه این موضوعات را ندارند. این موضوع ریشه تاریخی دارد دولت‌ها هیچکدام محیط‌زیست را در اولویت قرار نداده‌اند نگاهی به بافت جمعیت ساکنان استان‌هایی مانند گلستان و جنوب خراسان رضوی حضور پرتعداد اهالی سیستان‌وبلوچستان در این مناطق را گواهی می‌دهد که نشان‌دهنده پابرجا بودن مشکلات سیستان‌وبلوچستان در زمان‌های گوناگون است.
مشفق: استان‌هایی مانند خوزستان یا ایلام همواره به‌عنوان استان‌های مهاجرفرست مطرح بوده‌اند اما در دهه‌های 80 و 90 این آمار تشدید شده و میزان مهاجرت‌ها با رشد مواجه شده است. این تغییرات آماری نشان‌دهنده ایجاد عامل دیگری برای تشدید مهاجرت است که وجود آن از در اولویت نبودن مشکلات زیست‌محیطی برای ما حکایت دارد.
  آقای مشفق! به نظر شما وضعیت مهاجرت در حال حاضر در چه شرایطی قرار دارد؟
به طور کلی می‌توان گفت حجم جابه‌جایی‌های مهاجرتی در کشور طی 3 دهه گذشته نسبتاً بالا و رو به افزایش بوده، یا به عبارتی جمعیت کشور در سطح ملی متحرک‌تر شده است و به‌طور مسلم این جابه‌جایی‌ها منجر به تغییراتی‌ اساسی در الگوهای توزیع مکانی و فضایی جمعیت در سطح کشور شده‌اند. استان‌هایی که بیشتر توسعه‌ یافته‌اند به‌عنوان نقاط جذب مهاجران عمل کرده‌اند و استان‌های کمتر توسعه‌یافته به‌عنوان نقاط دفع مهاجران عمل کرده‌اند، قابلیت جذب و دفع مهاجرتی استان‌ها تابع مکانیسم‌های اقتصادی و جمعیتی آنها بوده است، استان‌هایی چون استان‌های تهران، قم، اصفهان، سمنان و یزد همواره مهاجرپذیر بوده‌اند و استان‌هایی چون همدان، کردستان، لرستان، چهارمحال و بختیاری، ایلام، خوزستان، کرمان، اردبیل، سیستان‌وبلوچستان، کرمانشاه و آذربایجان‌غربی مهاجرفرست.
  برای کاستن از آمار مهاجرت و پیشگیری از تبعات اجتماعی آن چه راهکاری پیشنهاد می‌دهید؟
قرایی‌مقدم: تنها راه برای بازگشت به تعادل رفع عامل کوچ و مهاجرت افراد در منطقه است. باید برای ساماندهی وضعیت زیست‌محیطی در استان‌های سیستان‌وبلوچستان و خوزستان دست به کار شد. سوءمدیریت در محیط‌زیست بیداد می‌کند افرادی که تخصص‌های نامرتبط دارند و شناختی از مسائل ندارند اگر امور را در دست بگیرند شرایط به چنین وضعیتی تبدیل خواهد شد.
مشفق:  ساماندهی و احیای شرایط زیست‌محیطی کشور باید در سطوح منطقه‌ای، ملی و فراملی پیگیری شود. مدیران سازمان حفاظت محیط‌زیست باید با اولویت‌بندی مشکلات، موضوعات حاد زیست ‌محیطی را در اولویت قرار دهند و با برنامه‌ریزی‌های بلندمدت و کوتاه‌مدت برای ایجاد امید در جامعه و ماندگاری افراد در شهر و دیارشان عمل کنند. از طرفی از طریق کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌المللی می‌توان منابع ریزدگردها و گردغبارها را که منشاء خارجی دارند پیگیری و به بهبود اوضاع کمک کرد.
  راهکار شما به‌عنوان یک جمعیت‌شناس برای ماندگاری جمعیت بومی در مناطق چیست؟
مشفق: ما به یک اولویت‌بندی و طبقه‌بندی در زمینه محیط‌زیست و مهاجرت در اثر مشکلات زیست‌محیطی نیازمندیم. در حال حاضر بسیاری از کشورها در بحث آمایش سرزمین و محیط‌زیست فعال هستند. مثلاً کره جنوبی کشور را به 15 منطقه براساس ظرفیت‌های موجود تقسیم کرده است. در کشور ما هم نیاز به چنین برنامه‌ریزی‌هایی احساس می‌شود باید در کنار مسائل آماری و با توجه به نوع مسائلی که در منطقه وجود دارد موضوعات زیست‌محیطی نیز لحاظ شود و با طبقه‌بندی دقیق مراکز مهاجرفرست، مناطق در معرض تخریب و مناطق در معرض تخلیه را‌ شناسایی کرده و اولویت‌بندی کنیم. اینکه فقط در رسانه‌ها صحبت کنیم مشکلی از محیط‌زیست حل نمی‌شود. در واقع به عمل کار برآید. تا اقدامی انجام نشود، مشکل پابرجاست و این اقدامات هم مسکن و موقتی نیست. حداقل یک تا 2 دهه زمان لازم دارد تا اتفاقی بیفتد. همانطور که به‌تدریج این موضوعات شکل گرفته راه‌حل‌ها هم زمانبر است.
 

شهرقدس، خبرنگار وطن امروز:‌ شهردار قدس گفت: پروژه عظیم پل‌های کاروانسرای سنگی بزودی وارد مراحل پایانی ساخت خود خواهد شد. محمد صادق کولیوند، شهردار قدس در نشست مالکان املاک در طرح تعریض سه‌راه کاروانسرای سنگی که با حضور دادستان و فرماندار شهرستان قدس و شهردار منطقه 21 تهران در محل سالن جلسات ساختمان مرکزی شهرداری قدس برگزار شد، با بیان این مطلب افزود: طرح در حال اجرا در محل سه‌راه کاروانسرای سنگی به دلیل قرار گرفتن در مبدأ ورودی شهر تهران و شاهراه ارتباطی ترانزیت کشور از اهمیت خاصی برخوردار است به طوری که گفته می‌شود با اتمام مراحل آماده‌سازی و بهره‌برداری از این طرح، بزرگ‌ترین گره ترافیکی در محدوده تقاطع کاروانسرای سنگی و وردآورد و ورودی شهر قدس برطرف خواهد شد.  وی گفت: از آنجا که این پروژه ملی است و قرار است در اسفندماه سال جاری افتتاح شود، شهرداری شهر قدس با همکاری منطقه 21 تهران در تلاش است ضمن توافق با مالکان املاک معارض در این محدوده زمینه بهره‌برداری از این پروژه عظیم ملی را در موعد مقرر فراهم آورد.
 

به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل بیمه پارسیان، به منظور ارائه خدمات بهتر و متنوع‌تر به بیمه‌گذاران این شرکت باشگاه مشتریان بیمه پارسیان افتتاح شد. بیمه پارسیان به منظور رفاه حال بیمه‌گذاران و ارائه خدمات متنوع و متفاوت به ایشان باشگاه مشتریان خود را راه‌اندازی کرد که در آن بیمه‌گذاران برحسب امتیازهای کسب‌شده رتبه‌بندی و براساس رتبه خود از مزایا و تخفیفات ویژه و جوایز ارزنده بیمه پارسیان در سایر رشته‌های بیمه‌ای برخوردار خواهند شد. براین اساس دارندگان بیمه عمر و سرمایه‌گذاری بیمه پارسیان پس از رتبه‌بندی برحسب امتیازات کسب‌شده از مزایای ویژه‌ای در سایر زمینه‌ها از جمله آتش‌سوزی، اتومبیل، حوادث و درمان و حتی درمان تکمیلی انفرادی نیز بهره‌مند خواهند شد. بیمه‌گذاران برای کسب اطلاعات می‌توانند به آدرس اینترنتی http://pi724.com  یا وبسایت بیمه پارسیان مراجعه کنند.
 

دکتر حمیدرضا اسماعیلی: بیشتر نویسندگان و گویندگانی که تا امروز از «تجدیدنظرطلبی اصلاح‌طلبان» سخن گفته‌اند، به مرحله نخست تجدیدنظرطلبی آنان نظر داشته‌اند. یعنی مرحله‌ای که طی آن بنیادگرایان دهه 60 بتدریج و در طول یک دهه به طور رسمی و روشن، بیرق ایدئولوژی اصلاح‌طلبی را برافراشتند اما پس از سال 88 مرحله دوم تجدیدنظرطلبی آنان آغاز شد؛ به این معنا که اصلاح‌طلبان با گذار از شعارهای دهه گذشته که بر کانون توسعه سیاسی متمرکز بود، در ایدئولوژی خود تجدیدنظر اساسی کردند. در واقع این تجدیدنظر با توجه به مقاومتی که آنان در برابر رأی اکثریت مردم در انتخابات دهمین دوره ریاست‌جمهوری در سال 88 داشتند، طبیعی هم بود. به عبارت روشن، امروز مرحله دیگری از استحاله و تجدیدنظرطلبی در اصلاح‌طلبان رخ داده است.
اصلاح‌طلبان پس از آنکه در «شورش فتنه‌گرانه 88» نظریه‌های پیشین خویش در دوره اصلاحات را به طور عملی ابطال کردند، امروز در گام دوم به لحاظ نظری نیز از نظریه‌های خود عدول کرده و ابطال آنها را پذیرفته‌اند. روشن است جریانی که بیش از یک دهه از اولویت توسعه سیاسی و مردمسالاری و احترام به آرای مردم سخن گفته اما پس از شکست در انتخابات در عمل به آن شعارها پای‌بندی نشان نمی‌دهد دیگر نمی‌تواند بر آنها تأکید کند، زیرا این تناقض رفتار و افکار، موجب رسوایی است. لاجرم باید در آن نظریه‌ها تجدیدنظری صورت گیرد و به نوعی، از شعارهای دموکراتیک عقب‌نشینی کرد.
تأکید اصلاح‌طلبان بر شعارهای دموکراتیک محصول دوره‌ای بود که جریان اصلاح‌طلب می‌توانست در انتخابات‌ها پیروز باشد و به طور آرمانگرایانه‌ای تصور می‌کرد از این پس جامعه ضرورتاً آنها را برخواهد گزید اما از انتخابات شوراهای شهر و روستای دوم که دوره یک دهه‌ای شکست‌های پیاپی آنها در انتخابات آغاز شد، نظریه‌های دموکراتیک کمرنگ شد و هرچه گذشت، توسعه سیاسی به محاق رفت. بویژه پس از ائتلاف با «نومحافظه‌کاران» که شعارهای رفاهی- اقتصادی جای شعارهای دموکراتیک را گرفت، آنها تغییرات خود را متناسب با این شرایط جدید تعریف کردند. اصلاح‌طلبی برخلاف نومحافظه‌کاری، بر ایده‌آلیسم استوار بود و برای تشکیل نوعی جامعه مطلوب تلاش می‌کرد. درحالی‌که نومحافظه‌کاری صرفا بر عمل‌گرایی اتکا دارد و داعیه تشکیل هیچ نوع جامعه مطلوبی را ندارد. اگر بخواهیم اصلاح‌طلبی را به لحاظ اندیشه سیاسی تجزیه کنیم می‌توان اصلاح‌طلبی را محل تجمع نولیبرالیست‌ها و نومارکسیست‌ها دانست. اصلاح‌طلبان در دوره‌ای خود را حاملان ارزش‌های سیاسی‌ای مانند مردم‌سالاری، توسعه سیاسی، جامعه مدنی، شفافیت سیاسی، رقابت سیاسی، تحزب، تساهل و تسامح، آزادی عقیده، آزادی اندیشه و آزادی سیاسی معرفی می‌کردند؛ در حالی‌که نومحافظه‌کاری اگرچه ممکن است گاهی از این الفاظ بهره گیرد اما بی‌شک هیچ‌گاه این ارزش‌ها را «ارزش‌های واقعی خود» نمی‌داند. نومحافظه‌کاری با اعتنا به خاصیت رئالیست بودنش، بیش از هر چیز میزان و معیار قدرت و اقتدار را می‌پذیرد.
امروز به نقطه‌ای رسیده‌ایم که دیگر حاملان دموکراسی و توسعه سیاسی بار گذشته را از دوش خود برداشته‌اند. امروز جامعه ایران برای آزادی اندیشه و توسعه سیاسی، متولی‌ای در جریان‌های سیاسی ندارد. اصلاح‌طلبان در این تجدیدنظر خود یا سکوت کرده‌اند و یا همسو با نومحافظه‌کاران شعارهای شبه‌رفاهی مطلوب طبقه الیگارشی سر می‌دهند. فراتر از علل مقطعی، مشکل اصلاح‌طلبان مشکلی ماهوی است؛ به این معنا که «بود» و «نمود» آنها همواره در طول چند دهه گذشته متفاوت بوده است. این همان راز بی‌اعتمادی به آنها در بخشی از جامعه روشنفکری است. این بخش از جامعه به آن ارزش‌ها بی‌اعتقاد نیست اما به کسانی که آنها را به‌عنوان شعار خود برگزیده بودند بی‌اعتماد بود. آخر چگونه ممکن بود جریان رادیکالیست دهه 60 در مدتی کوتاه اصلاح‌طلب و میانه‌رو شود؟! بر فرض که ایدئولوژی آنها تغییر کرده اما آیا روحیه تندروانه آنها نیز تغییر کرده است؟
البته تحولات بعدی نشان داد روحیه رادیکالیستی آنها همچنان باقی است و شورش‌های 78 و 88 شاهد آن است.
در شکاف میان «نمود» و «بود»، اصلاح‌طلبان حرف‌های خوب می‌زنند اما در عمل کارنامه مثبتی ندارند. روشنفکر نشان می‌دهند اما بر پیکره روشنفکری ضربات فراوانی می‌زنند. هنوز این پرسش، پاسخی نیافته که چرا در دهه 60 که وزیر ارشاد خود را از پیروان فکری دکتر شریعتی می‌دانست سنگین‌ترین فضای اجتماعی و سیاسی علیه شریعتی وجود داشت و کتاب‌های او به صورت قاچاق میان خوانندگان دست به دست می‌شد؟ شریعتی فقط یک مثال است. رابطه اصلاح‌طلبان به دلیل همان شکاف میان «بود» و «نمود» با موضوعات دیگر نیز به همین ترتیب است. آنها «قلوب» خود را با جامعه مدنی و ارزش‌هایی از این دست تعریف می‌کنند اما برق «سیوف» آنها در عمل جلوه بیشتری دارد. یا به‌رغم آنکه در ادوار گذشته علیه سرمایه‌داری و بازار و الیگارشی سخن‌ها گفته‌اند امروز به طرق مختلف در صدد مشروعیت‌بخشی به الیگارشی و «بازار جدید» برآمده‌اند. امروز از اصلاح‌طلبی چه مانده است؟ مهم‌تر از همه سکولاریسم؛ سکولاریسمی که معلوم نیست به استبداد نظر دارد یا حکومت مردمی. امروز هستند برخی اصلاح‌طلبان که با تغییر هدف خود با عنوان تأمین حقوق شهروندی و رفاه، از بسیاری سیاست‌های غیردموکراتیک دفاع می‌کنند. این خطری برای کشور است که جریانی که خود را حامل دموکراسی نشان می‌دهد عملاً مایل به حکومت استبدادی سکولاریستی باشد. اگرنه چرا برخی نویسندگان این جریان به شیوه‌های مختلف به دفاع از رضاخان می‌پردازند.
امروز از جریان سکولاریستی اصلاحات در برخی حلقه‌ها جز سکولاریسم، رابطه با غرب و توجیه الیگارشی چیزی باقی نمانده است.

حجت‌الاسلام و المسلمین سید سعید لواسانی*: فارابی در کتاب «تحصیل‌السعاده» می‌نویسد: «4 چیز انسانى است که اگر در میان امت‏ها و در میان مردمان هر تمدنى حاصل شود به وسیله آن 4 چیز، سعادت دنیوى در این زندگى و سعادت دیرپا در زندگى اخروى برای‌شان حاصل شده است. آن 4 چیز عبارتند از فضایل نظرى، فضایل فکرى، فضایل خلقى و صناعات عملى. [سعادت از نگاه فارابی، ص 11] وی در کتاب «التنبیه فی تحصیل‌السعاده» تأکید می‌کند «سعادت غایتى است که هر انسانى به آن مشتاق است... و نوعى از کمال است... و «خیر» است که لامحاله مقصود انسان است». [همان، ص 83]
اما سعادت تنها با اصلاح دائمی همه صفات و قوای انسانی حاصل می‌شود، به‌گونه‌ای که تغییرات دوران و زمان‌ها و حوادث و مشکلات و فتنه‌ها و سختی‌ها و رنج‌ها و خوشی‌ها و شبهات و دشمنی‌ها و دوستی‌ها حالت ثبات و استواری اخلاقی و انسانی را از بین نبرد و ناملایمات دنیوی انسان را بی‌تاب و آشفته نکند. بلکه اخلاق نیک در او چون ملکه‌ای ریشه‌دار در آمده باشد که هیچ رخدادی و پدیده‌ای در ظاهر و باطن او تغییری به وجود نیاورد و او استوار در مسیر سعادت و خیر قدم بردارد. [جامع السعادت، ج یک، ص‌ص 73-72]
اما بالاترین خیر چیست که سعادت نهایی انسان است؟  ما بارها در این سلسله نوشتارها یادآور شده‌ایم که هدف اصلی از آفرینش انسان رسیدن به مقام قرب الهی است و هیچ دردی برای انسان دردناک‌تر از فراق خدا نیست و اسلام هم آمده است تا این درد را درمان کند و ما را به‌گونه‌ای رشد دهد و تربیت کند که به لقاء‌الله برسیم. «وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفى‏ وَ حُسْنَ مَآب؛ بی‌گمان نزد ما برای او مقام تقرب و جایگاهی نیکوست».[ص 40] «زلفی» یعنی مقام و منزلتی که همان مقام تقرب الی‌الله است. پس هدف آن است که ما عنداللهی شویم و به مقام و منزلت و جایگاه نیکو برسیم. این جایگاه کجاست؟ «فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدر؛ در قرارگاه صدق نزد خدای عالمیان که فرمانروایی توانمند است».[قمر،  55]  این جایگاه؛ مقامی است که از آن به «لقاء‌الله» مقام قرب الهی تعبیر می‌شود.
به تعبیر دیگر سعادت نهایی و خیر محض در حالی حاصل می‌شود که جامعه انسانی به مرتبه‌ای رسیده باشد که انسان‌های درون جامعه تشبه به صفات الهی پیدا کنند. پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم می‌فرمایند: «تَخَلَّقُوا بِأَخْلَاقِ‏ اللَّهِ؛ به اخلاق خدا متخلق شوید»[بحارالانوار، ج 58، ص 129] یعنی براساس توان و استعداد بشری به صفات خداوند تشبه پیدا کنید و خود را از بند هر صفت حیوانی و شیطانی و نفسانی رهایی بخشید. این همان ادب الهی است که پیامبر خدا(ص) می‌فرمایند: «أَدَّبَنِی‏ رَبِّی‏ فَأَحْسَنَ تَأْدِیبِی؛ خداوند مرا ادب فرمود، پس به بهترین ادب مودب کرد».[بحارالانوار، ج 68، ص 382] و به ما دستور داده شده ‌است به آن مودب شویم: «فَتَأَدَّبُوا أَیُّهَا النَّفَرُ بِآدَابِ‏ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ؛ ای جماعت! به آداب خدای عزوجل مودب شوید».[الکافی، ج 5، ص70] خلاصه کلام اینکه اخلاق خدا و آداب الهی به این معنی است که صفات الهی را در درون خود تحقق بخشیم و این آخرین مرتبه سعادت و کمال نهایی انسان است که او را به مقام قرب الهی و لقاء‌الله می‌رساند.
این هدف مهم تنها در جامعه اسلامی حاصل می‌شود‌ و جامعه اسلامی جامعه‌ای است که در آن عدالت به معنای مطلق کلمه تحقق یافته است. اما عدالت در اندیشه اسلامی معنای وسیع‌تری از چیزی که ما می‌شناسیم، دارد. عدل در معنای عام و ساده آن صفت والایی است که باید در زندگی شخصی و عمومی ما جاری باشد و هماهنگی قوا و صفات و موازنه صحیح و معتدل در رفتار و حرکات و سکنات انسانی است، بدون اینکه از حد انسانی خارج شویم و به سمت عیوب و نواقص برویم. این عدل اگر صورت اجتماعی پیدا کرد و به‌مثابه عدالت اجتماعی جلوه‌گر شد، اداره زندگی مردم در درون جامعه و رفتار آنها بین هم و روابط دولت و ملت را هماهنگ و بسامان می‌کند، به‌گونه‌ای که همه امور اجتماعی  بر میزان عدل برپا می‌شود.
روشن است که عدالت ضرورت هر فرد و عدالت اجتماعی ضرورت جامعه انسانی است و مقدمه ضروری آن عدالت در دولت و نظام حاکمیتی و میان کارگزاران نظام است. این عدالتی است که در سطح جهان توسط وجود مطهر امام زمان(ع) پیاده می‌شود و ما باید زمینه‌ساز آن باشیم.
توضیح‌ اینکه صفت مقابل عدل، ظلم و جور است. ظلم و جور یعنی زیاده‌طلبی، سلطه‌گری و حکومت هواهای نفسانی که جلوه‌های آن استعمار و استبداد و استثمار است. عدالت در فرد و جامعه انسانی تنها در صورتی حاصل می‌شود که حاکمیت در اختیار انسان‌های عادل و صالح قرار گیرد و قدرت در دست عدالت‌طلبان باشد. به تعبیر دیگر قدرت و اعمال قدرت بر میزان عدل باشد: «لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْط» [حدید، 25] امکان ندارد قدرت در اختیار افراد ستمگر و فاسد باشد و عدالت تحقق یابد. بنابراین مقدمه ضروری اخلاق الهی، تحقق جامعه اسلامی است و مقدمه آن تحقق دولت اسلامی است که کارگزاران آن با زبان اقتدار و عدالت در جامعه رفتار کنند. یعنی قدرت و اقتدار را که لازمه حکومت است، تنها در جهت عدالت به‌کار گیرند. اینگونه است که عدل و قسط در جامعه استقرار می‌یابد. اصولاً نظام اسلامی یعنی اینکه عدالت‌طلبان مسلمان؛ مجهز به قدرت و اقتدار شوند و نظام و حکومت برپایه عدالت در جامعه شکل گیرد. در این‌صورت است که بندگی خدا در جامعه و هدف آفرینش یعنی قرب الهی تحقق می‌یابد. یعنی سبک زندگی انسانی درون جامعه اسلامی که برپایه عدالت شکل گرفته است، به‌گونه‌ای است که زندگی فردی و اجتماعی آحاد جامعه به سوی سعادت نهایی حرکت می‌کند. پس عدالت هدف راهبردی است، که جامعه را به سوی هدف نهایی یعنی مقام قرب الهی می‌راند و این مسیر با بندگی خدا تحقق پیدا می‌کند.
* امام جمعه شمیرانات

بندرعباس، خبرنگار وطن امروز: مدیرکل امور شهری و شوراهای استانداری هرمزگان از جذب 118 نفر نیروی انسانی جدید برای شهرداری‌های هرمزگان از طریق برگزاری آزمون خبر داد.  ارسلان بهاری‌میمندی در این باره اظهار کرد: این تعداد نیروی انسانی برای اشتغال در شهرداری‌های بندرعباس، بندرلنگه، رودان، بستک، بندرکنگ، گوهران، قلعه قاضی، سردشت، ابوموسی، فارغان، کوشکنار، سرگز احمدی و سندرک از طریق برگزاری آزمون که در تاریخ 27 آذرماه سال جاری برگزاری می‌شود، به منظور استخدام پیمانی در شهرداری‌های یادشده گزینش خواهند شد.  وی ادامه داد: نحوه ثبت‌نام و رشته شغلی‌های مورد نیاز متعاقباً از طریق سامانه استانداری و اداره کل امور شهری و شوراها اعلام می‌شود.
 

مشاور مدیرعامل و رئیس اداره کل روابط عمومی بانک سپه از اعلام نتایج سی‌وهفتمین مرحله قرعه‌کشی جوایز حساب‌های قرض‌الحسنه پس‌انداز این بانک خبر داد. سیدعلی جلالی‌نظری گفت: برندگان این دوره از قرعه‌کشی حساب‌های قرض‌الحسنه می‌توانند با مراجعه به آدرس www.banksepah.ir از نتایج قرعه‌کشی مطلع شوند. وی اظهار داشت: حساب‌های قرض‌الحسنه پس‌انداز مربوط به تاریخ 16/7/1393 تا 31/6/1394 شامل 91 کمک هزینه خرید مسکن هر یک به مبلغ 500 میلیون ریال و 991 کمک هزینه خرید خودروی داخلی هر یک به مبلغ 220 میلیون ریال و میلیاردها ریال کمک هزینه خرید صنایع دستی است. رئیس اداره کل روابط عمومی همچنین تعداد کل جوایز این دوره از حساب‌های قرض‌الحسنه پس‌انداز را 545 هزار و 975 نفر اعلام کرد. وی ضمن تشکر از مشتریان این بانک به دلیل استقبال بی‌نظیر از حساب‌های قرض‌الحسنه بانک سپه ابراز امیدواری کرد در دور جدید نیز هموطنان گرامی با نیت خیرخواهانه خود، ضمن استقبال از این حساب زمینه ارائه بیشتر تسهیلات قرض‌الحسنه و مشارکت در امور خیر و عام‌المنفعه را فراهم کنند.