قطب دامداری کشور در معرض تهدید تب برفکی قرار گرفت، بیماری تب برفکی همچنان قربانیان زیادی را در بر می‌گیرد و تلفات برخی روستاهای شهرستان اهر از مرز ۴۰۰ رأس گذشته است. تب برفکی یا «بیماری دهان و پا» یک بیماری عفونی و گاهی کشنده و ویروسی است که موجب بیماری حیوانات زوج سم از جمله گاو اهلی و اعضای خانواده گاوسانان می‌شود. این ویروس در ابتدا به مدت 2 تا 3 روز تب شدید ایجاد کرده و متعاقباً تاول‌هایی در داخل دهان و روی پای حیوان ظاهر می‌شود. این بیماری به‌عنوان طاعون برای صنعت دامداری محسوب می‌شود. کنترل بیماری منوط به واکسیناسیون، مراقبت شدید نقل‌وانتقال حیوانات، قرنطینه کردن حیوانات مبتلا، اعمال محدودیت در خرید و فروش حیوانات و گاهی نیاز به معدوم کردن میلیون‌ها رأس دام است. از اواخر سال گذشته بیماری تب برفکی در شهرستان اهر و ارسباران دیده شد ولی امروزه با گسترش این بیماری ساکنین روستاهای منطقه را بشدت نگران کرده است. این در حالی است که اغلب روستاییان از اقدامات انجام‌شده رضایت کافی ندارند و بیشتر آنها از هزینه دامپزشکی و ناتوانی برای بازپرداخت وام‌های خود گله‌مند هستند. زنی تنها و بدون سرپرست که تنها دارایی او 4 رأس گاو و 2 بره بوده و به دلیل بیماری تب برفکی آنها را از دست ‌داده، به مهر می‌گوید: با شیوع بیماری تب برفکی تمام دارایی زندگی‌ام 6 رأس گاو و بره بود که به دلیل بیماری تلف‌ شده است. من با فروش لبنیات همین دام‌ها امرار معاش می‌کردم. تنها درآمدم از پول فروش شیر و ماست حیوانات بود ولی آنها بر اثر بیماری تلف شدند، از مسؤولان خواهشمندیم به مشکلات ما رسیدگی کنند. ربیعلی نوری از اعضای شورای اسلامی روستای سامبوران نیز با اشاره به وضعیت تب برفکی در این روستا، اظهار داشت: تاکنون ۹ رأس از گاوهایم به دلیل بیماری تلف شده که این خسارت تنها برای یک نفر نیست بلکه تمام خانواده‌های روستایی با این بیماری درگیر هستند. وی افزود: فقط تا هفته گذشته بیش از ۲۲۰ رأس گاو و ۱۸۰ گوسفند و بره بر اثر شیوع بیماری حیوانی تب برفکی تلف و به دامداران خسارت جبران‌ناپذیری وارد شده است. این عضو شورای اسلامی روستایی با بیان اینکه تنها خواسته اهالی روستا از مسؤولان رسیدگی به فاجعه تلف شدن گاو و گوسفندان روستاییان است، اظهار کرد: جهاد کشاورزی و شبکه دامپزشکی و بخشداری مرکزی اهر همکاری‌های مستمری داشتند. وی سپس گفت: تمام ساکنان این روستا وام‌های کشاورزی و احداث طویله گرفته و اقساط پرداخت می‌کنند، در حالی که اهالی روستای سامبران غیر از دامداری منبع درآمد دیگری ندارند و با وجود اینکه افراد معدودی زمین‌های زراعی کوچکی دارند که گندم آن هم تنها کفاف نان روزمره ساکنان می‌شود. نوری یکی دیگر از اهالی روستا می‌گوید: از شروع شیوع تب برفکی تاکنون ۳۵ رأس بز، گوسفند و بره‌های من تلف شده که این دام‌ها تنها منبع درآمدی و سرمایه‌های زندگی‌ام بود. نوری بیان کرد: پیش از شیوع تب برفکی درآمد خانواده‌ام از طریق فروش شیر گوسفندان بود و غیر از این هیچ منبعی نداشتم حتی زمینی برای زراعت هم نداشتم و در حال حاضر بیشتر از ۱۰ رأس از گوسفندانم به این بیماری واگیردار آلوده شده‌اند. میررسول‌ میرزاده‌شیرپز نیز می‌گوید قبل از اینکه بیماری تب برفکی شیوع پیدا کند روزانه بیش از ۱۸۰۰ کیلو شیر از اهالی روستا گرفته و برای فروش به شهر اهر منتقل می‌کردم ولی اکنون با تلف شدن دام‌های اهالی روستا میزان شیر تولیدشده روزانه به ۴۰۰ کیلو هم نمی‌رسد و در حال حاضر این بیماری باعث شده هر روز خسارت ۵ میلیون ریالی به من وارد شود. میرزاده اضافه کرد: قطعاً دولت وظیفه دارد به مشکلات روستاییان رسیدگی کند، زیرا تنها منبعی که می‌توانیم مخارج خانواده را تامین کنیم از طریق دامداری است. مدیرکل دامپزشکی آذربایجان شرقی در این‌باره با تایید شیوع بیماری تب برفکی در استان می‌گوید: بیماری تب برفکی در استان وجود دارد و در شهرستان اهر تلفاتی را به‌وجود آورده است و ما در فکر کنترل این بیماری هستیم. امیرحسین بهداد افزود: طبق قول‌هایی که داده شد تا آخر ماه واکسن‌های زیادی در مناطق آلوده به تب برفکی توزیع خواهد شد. وی ابراز داشت: با تلاش معاون عمرانی استاندار آذربایجان شرقی و فرماندار اهر از محل ستاد بحران هزینه‌ای برای آهک‌پاشی و ضدعفونی محل‌های نگهداری احشام تعلق گرفته است و باید دامداران نهایت همکاری را با دامپزشکان داشته باشند. بهداد افزود: دامداران از خرید و فروش و انتقال دام‌ها فعلا خودداری کنند.

تکمیل باند دوم محور فرمهین-اراک در دستور کار
امید عصار مسؤول نمایندگی راه‌وشهرسازی شهرستان فراهان در تشریح خلاصه عملکرد یک‌ساله این نمایندگی گفت: با توجه به اهمیت محور شریانی و پرتردد فرمهین- اراک به طول 45 کیلومتر و نقش ویژه این محور مواصلاتی در توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل استان مرکزی و منطقه فراهان با توجه به تاکیدات نصرالله‌نژاد، مدیرکل راه‌وشهرسازی استان مرکزی تاکنون 12/5 کیلومتر از باند دوم این بزرگراه که در محدوده شهرستان فراهان قرار دارد به بهره‌برداری رسیده و تکمیل و بهره‌برداری از یک کیلومتر باقیمانده باند دوم این محور در محدوده این شهرستان در سال آتی در دستور کار قرار دارد. همچنین در سال 94 در مجموع بالغ بر  10 کیلومتر عملیات زیرسازی و اجرای بیس راه‌های روستایی در این شهرستان صورت گرفته و تلاش می‌کنیم روند عمران راه‌های روستایی شهرستان فراهان را در سال جدید نیز با سرعت بیشتر با توجه به اعتبارات تخصیصی اجرایی کنیم.


لکه‌گیری و روکش آسفالت بزرگراه گرگان- آزادشهر
مدیر راهداری راه‌وشهرسازی گلستان اعلام کرد: عملیات لکه‌گیری و روکش آسفالت بزرگراه گرگان- آزادشهر در شرق استان در حال انجام است. عادل مصدقی گفت: برای اجرای این عملیات بیش از 87 میلیارد و 140 میلیون ریال اعتبار از محل منابع ملی سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای مصوب شده است. به گفته وی، روکش آسفالت محور از ابتدای پل فاضل‌آباد به سمت گرگان در باند شمالی و به طول 5/1 کیلومتر در حال انجام است. مصدقی با اعلام اینکه عملیات لکه‌گیری هندسی محور از مسیر گرگان تا فاضل‌آباد در باند جنوبی به اتمام رسیده است، خاطرنشان کرد: 23 کیلومتر محور از نوده‌ملک تا گرگان در باند شمالی در سال 93 روکش شده بود و بقیه از فاضل‌آباد تا نوده‌ملک در سال 95 در حال اجراست. مدیر راهداری راه‌وشهرسازی گلستان اظهار امیدواری کرد تا پایان اردیبهشت‌ماه جاری این عملیات به اتمام برسد.

مراسم آغاز بهره‌برداری از نرم‌افزار تسویه وجوه و تشریح امکانات و خدمات بانک سامان برای کارگزاران حائز رتبه‌های «الف» و «ب» در اتاق پایاپای تسویه وجوه برگزار شد. احمد مجتهد، نایب‌رئیس هیأت‌مدیره بانک سامان در این مراسم اذعان داشت: زمینه‌های لازم برای فعال‌تر شدن بازار سرمایه فراهم شده و با توجه به اهمیتی که دولت برای این بازار قائل است بزودی شاهد رشد در این بخش مهم اقتصادی خواهیم بود. مجتهد افزود: در حال حاضر همکاری تنگاتنگی با بورس کالا و کارگزاری‌های مختلف در حوزه‌های پولی و بانکی داریم که یکی از این حوزه‌ها همکاری بانک سامان با شرکت سپرده‌گذاری و تسویه وجوه است. رضا آقابابایی، معاون اعتباری بانک سامان نیز در ادامه با اشاره به اثرات مثبت حضور بانک‌ها در کنار بازار سرمایه، اذعان داشت: حجم وسیعی از سرمایه در داخل کشور وجود دارد که به خاطر ترس از تحریم‌ها، بازار سرمایه را دچار اختلال کرده بود و اطمینان از کاهش ریسک باعث می‌شود توجه بیشتری به بازار سرمایه شود. وی افزود: کشور ما یک دوران چند ساله تحریم را پشت سر گذاشته است و در حال حاضر اشتیاق زیادی از طرف سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی برای حضور در بازار سرمایه ایران وجود دارد و ما نیز با درک این شرایط تلاش داریم از جنبه کمی و کیفی بر خدمات خود در این حوزه اضافه کنیم تا شرکت‌های کارگزاری با خیالی آسوده بتوانند به کسب و کار خود بپردازند و زمینه‌ساز رونق این بازار باشیم. در ادامه، محمدرضا محسنی، مدیرعامل شرکت سپرده‌گذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویه وجوه، تصریح کرد: در بازارهای مالی کارا، روابط بین بانک و بازار سرمایه هر روز گسترده‌تر می‌شود و شرایط به‌گونه‌ای پیش می‌رود که بازار پول و سرمایه به عنوان
2 بال اقتصادی با هم حرکت کنند.

جلوگیری شهرداری اصفهان از ورود نماهای بی‌هویت به شهر
معاون شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان گفت: به دلیل حساسیتی که روی مبحث سیما و منظر شهری و همچنین نماهای شهری وجود دارد، طی 2 سال گذشته کمیته‌ای تشکیل شده و توانسته از ورود نماهای بی‌هویت و معماری وارداتی جلوگیری کند. سیدجمال‌الدین صمصام ‌شریعت در پنجمین همایش ملی معماری و دکوراسیون داخلی با اشاره به اینکه انسان امروزی نیاز بیشتری به آسایش و آرامش در عرصه خصوصی دارد، اظهار کرد: معماری داخلی در عرصه کار و سکونت مورد توجه قرار گرفته، لذا اهمیت دادن به آن کمتر از طراحی بنا و نمای آن نیست تا تعادل بین فضای داخلی و خارجی برقرار شود. وی با تاکید بر اهمیت و جایگاه معماری داخلی و دکوراسیون در کلانشهرها بویژه در اصفهان که یک شهر تاریخی با درصد زیاد ساخت و ساز است، افزود: در این باره در سال گذشته با وجود رکود در حوزه مسکن و ساخت و ساز توانستیم 6 میلیون مترمربع زیربنا و صدور پروانه انجام دهیم که در مجموعه شهرداری نسبت به سال 93 رشد 15 درصدی را شامل شده است.


رونمایی از نقشه راه بین دستگاهی برای خروج از رکود
مدیر گروه مدل‌سازی پژوهشکده پولی و بانکی بانک مرکزی از تدوین نقشه راه بین‌دستگاهی برای خروج از رکود خبر داد و گفت: این نقشه راه در بیست‌وششمین همایش سالانه سیاست‌های پولی و ارزی ارائه می‌شود و امیدواریم در سال 95 عملیاتی شود. سیدعلی مدنی‌زاده با بیان اینکه رشد اقتصادی ایران ظرف چند سال اخیر به دلیل مواجهه با رکود بسیار محدودشده است، افزود: اقتصاد ایران از سال90 و ورود به دوران رکود بیش از 20 درصد منقبض شده که منشأ آن نیز افت تولید ناشی از بحث تأمین مالی در بنگاه‌ها است. وی تصریح کرد: هر چند نظام بانکی از مهم‌ترین ارکان تأمین مالی محسوب می‌شود اما طی این سال‌ها در بحث تأمین مالی از طریق شبکه بانکی دچار مشکل شده‌ایم به‌نحوی‌که از ابعاد مقدار، نرخ و تخصیص منابع با جیره‌بندی اعتبار و شکست بازار مواجهیم البته این امر در گذشته نیز وجود داشته اما هم‌اکنون وارد تنگنای اعتباری شده‌ایم.

حسین قدیانی: چه کم دارد عرق کارگر از خون شهید که شهید با شهادت، رسالت خود را تمام کرده است اما کارگر همچنان باید زحمت بکشد و باز هم باید کار کند بلکه ایران عزیز ما در محصولی دیگر خودکفا شود تا آن‌وقت همین من و شما هنگام خرید از فروشگاه شهروند یا فروشگاه رفاه در اوج ملی‌گرایی(!) برویم جنسی را که دسترنج کارگر هموطن است بپیچانیم، جنس خارجی بخریم، خیر سرمان «برند» بخریم تا این فقط دولت نباشد که با سمفونی رنگارنگی از واردات، واردات همه چیز از شیر مرغ تا جان آدمیزاد، بر فرق کارگر ایرانی بکوبد؛ پس چه می‌شود سهم سیلی ما ملت بر صورت کارگر ما ملت که همین برادرمان باشد، همین دوست‌مان، همین قوم و خویش‌مان و همین همسایه‌مان؟! به خدا جا دارد بروید نه یک بار، بلکه چند بار، مشروح دیدار رهبر انقلاب با جماعت کارگر را ببینید! و ببینید کارگر ایرانی کجاهای سخنرانی شمع جمع، این «ایرانی‌ترین ایرانی»، این «ملی‌ترین ایرانی» تکبیر فرستاد؟! و ببینید دل این کارگر عزیز چقدر باید خون باشد که حتی هنگام بیان جمله بدیهی و ساده‌ای چون «برند نخرید» هم تکبیر بفرستد! و باز ببینید دل این کارگر عزیز چقدر باید خون باشد از تبعیض و بی‌عدالتی که تکبیر بفرستد حتی آنجا که رهبر معظم تأکیدی کاملا طبیعی می‌کنند؛ «منظور من از مبارزه با قاچاق، مبارزه با فلان کوله‌بر لب مرز نیست»! وقتی کارگر برای بیان این مسلمات هم تکبیر می‌فرستد، بی‌تعارف یعنی ناراضی از اوضاع است؛ ناراضی، هم از دولت و هم از ملت که من باشم و شما! «فروشگاه شهروند» زیر نظر «شهرداری» است و «فروشگاه رفاه» زیر نظر «دولت» و من تنها به عنوان یک مثال کوچک، دم‌دستی و ملموس دارم به این 2 نمونه اشاره می‌کنم. این همه جنس خارجی در این 2 فروشگاه چه می‌کند؟! وارد هر 2 فروشگاه می‌شوی، کم و بیش پر است از شعار سال که «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» اما اینگونه؟! الف الفبای اقتصاد مقاومتی گمانم همین باشد که لااقل در این 2 فروشگاه، کمی کمتر شاهد رژه این همه جنس خارجی باشیم، حداقل در محصولاتی که کالای ایرانی کیفیتی مشابه کالای خارجی دارد! آقایان بگویند نسبت به سال گذشته که لااقل به حیث اسم، نامی جز «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» بر تارک خود داشت، از عرضه کدام جنس خارجی در این 2 فروشگاه خودداری کرده‌اند؟! از قضا عمده خرید مردم از فروشگاه‌های زنجیره‌ای، شامل محصولاتی است که نمونه داخلی، هیچ کم از نمونه خارجی ندارد. لااقل در همین دسته از محصولات، اندکی از شعار سال پیروی کنید! از دیگر سو و همچنان که باری پیش از این نوشته بودم، اوج ملی‌گرایی را در این می‌بینم که بدانیم و علم داشته باشیم نمونه داخلی فلان محصول، نسبت به نمونه خارجی کیفیتی نسبتا پایین دارد اما ناظر بر همین عرق ملی، نیز ناظر بر احترام و اهتمام به عرق کارگر هموطن، برویم همان جنس داخلی را بخریم تا اولا کارگر ایرانی با دست خودمان پرت به بیرون از این مسابقه نابرابر اقتصادی نشود  یعنی بیکار نشود، ثانیا متأثر از حس ملی‌گرایی هموطنان خود، تشویق شود به ارائه جنس بهتر و مرغوب‌تر. برای این مهم البته ثالثا و رابعا و... هم می‌توان ردیف کرد لیکن فی‌الحال سخنم چیز دیگری است؛ نهایت عداوت با کارگر ایرانی و اوج دشمنی با ملی‌گرایی آنجاست که مثلا وارد همین فروشگاه‌های فوق‌الذکر شویم و علم داشته باشیم در اغلب شوینده‌ها، اغلب محصولات بهداشتی، اغلب محصولات خوراکی و... کیفیت محصول کارگر ایرانی، پایین‌تر از کیفیت نمونه خارجی نیست اما چون شهوت خرید جنس خارجی داریم باید جنس خارجی بخریم!
 آری! ملی‌گرایی به داشتن دغدغه‌های اینچنینی است و الا آنکه با وجود شهر زیبای لاهیجان و ده‌ها کارخانه خوب تولید چای ایرانی، عمدتا در شمال کشور، ایضا با وجود این همه کارخانه درست و درمان تولید محصولات خوراکی در داخل، حتی چای و بیسکویت را هم خارجی می‌خرد و خارجی می‌خورد، بگذار توهم بزند ملی‌گرایی یعنی چنبره‌ زدن غلوآمیز روی کوچ فلان قوم از فلان نقطه اروپا به فلان نقطه ایران! و پاک یادش برود که بر فرض صحت چنین ادعایی، این چه نقطه مثلا پررنگی است برای ایران عزیز که بسی قبل از تاریخ این کوچ هم، هویتی کهن داشته و تمدنی کهن و تاریخی کهن و جغرافیایی کهن و فرهنگی کهن؟! خب! گمانم اینهاست حرف حساب‌هایی که بتوان با ملت و دولت درمیان گذاشت و الا آیا ما باید با آقای روحانی عضو جامعه روحانیت مبارز درباره «انقلاب اسلامی» و «اسلام انقلابی» هم مجادله داشته باشیم؟! آن هم با استفاده نابجا و به دور از اقتضای زمان و آلوده به شبهه از فلان بیان استاد مطهری، هم او که کار ویژه‌اش پاسخ به شبهات بود؟! یعنی آقای روحانی به عنوان تنها فرد معمم از میان نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری 92 - درباره فضایل ایشان، یکی هم این را می‌گویند که اول بار وی به امام لقب «امام» داد- این امر مسلم و بدیهی را نمی‌دانند که اساسا و اصولا انقلاب اسلامی محصول اسلام انقلابی خمینی بت‌شکن بود، نه اسلام آمریکایی و احیانا اسلام انگلیسی؟! یعنی آقای روحانی خیال می‌کنند چون «دولت دینی» درست اما «دین دولتی» نادرست است، پس «انقلاب اسلامی» هم درست ولی «اسلام انقلابی» نادرست است؟! یعنی آقای روحانی متوجه تأکیدات فراوان امام راحل بر مقوله «اسلام انقلابی» نبوده و نیستند؟! یعنی آقای روحانی با آن کارنامه قدیمی و آشنا در باب حجاب و در باب خیلی امور دیگر از قبیل امر به معروف و نهی از منکر، دچار شک و شبهه هستند در این مقولات؟! یعنی آقای روحانی متوجه منظور اصلی بزرگان از فلان تذکر و بهمان رویکرد نیستند؟! کسی باورش می‌شود؟! و کسی باورش می‌شود ایشان با آن همه سابقه دست
راستی - منظور لزوما جناح راست نیست!- سی و چند سال بعد از شهادت استاد مطهری، تازه به این نتیجه رسیده‌اند که منادی بزرگ اسلام انقلابی یعنی شهید والامقام مرتضی مطهری، همان شهید که داد می‌زد، فریاد می‌زد و می‌گفت: «شمر تاریخ را رها کن! شمر امروز را بچسب!» نه توسط گروهک فرقان
- از انشعابات اسلام بی‌امام، اسلام بی‌ولایت، اسلام التقاطی، اسلام آلوده به مکاتب دنیوی، اسلام باب میل کدخداهای زمانه، همین اسلام معروف به اسلام آمریکایی یا به عبارت بهتر؛ داعش‌ پیش از اینها!- بلکه توسط منادیان اسلام انقلابی به شهادت رسیدند؟! نستجیربالله! یعنی آقای روحانی به این سخنان اعتقاد دارند؟! قصه اما گمانم چیز دیگری باشد! بگذار صریح بگویم! دولت محترم تمام تخم‌مرغ‌های خود را ریخته در سبد برجام، همان برجامی که به اعتراف اعضای خود این دولت، «تقریبا هیچ» بوده دستاوردش! آقای روحانی اخیرا گفتند برجام، صرف نظر از 2 کشور، برای 188 کشور سود داشته! آن 188 کشور منتفع از برجام را کار ندارم؛ خوشا به حال‌شان! لیکن آن 2 کشوری که «تقریبا هیچ» سودی از برجام نبرده‌اند، تحقیقا و به اعتراف خود دولتی‌ها یکی‌اش «ایران» است و آن یکی هم باز «ایران» است! لذا هر از چند گاه که با روشنگری اصحاب نقد، نیز روشن شدن کم و کیف برجام حتی برای خود برجامیان نازنین و صدالبته روشن شدن فلسفه عدم خوش‌بینی بزرگان به مذاکره با شیطان بزرگ، دولت خود را بی‌جواب می‌داند و بی‌پاسخ می‌بیند، چه کند، چه نکند؛ یک کوچه فرعی باز می‌کند که افکار عمومی، ولو تا حدودی منحرف شود از مباحث اصلی! در اینجا شیوه دولت اعتدال، بسی مایه شگفتی است؛ یکم- تنها به آن دسته از محسنات برجام اشاره می‌کند که حتی با چشم مسلح هم نمی‌توان آنها را دید! بیم از آن است که کار این «مکاشفات برجامی» آنقدر بالا بگیرد که دوفردای دیگر، آقایان مدعی شوند از ترکیب برخی ستاره‌های دبین؛ اصغر و اکبر، کلمه «برجام» در آستان آسمان نقش بسته است! دوم- همین کوچه باز کردن‌های بی‌خود! که 53 سال بعد از یوم‌الله 15 خرداد 42، ما باید با رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی که هم اسما روحانی و هم در لباس، روحانی هستند و اتفاقا قبل از همه هم به امام «امام» گفتند، بنشینیم بحث کنیم که نخیر! چیزی به اسم «اسلام انقلابی» نه فقط هست و نه فقط درست است، بلکه از قضا، مهم‌ترین مروج آن، یکی امام بود و یکی هم پاره‌تن ایشان! وقت اگر برای بعضی‌ها بی‌ارزش است، برای ما که خود را از بدنه ملت می‌دانیم بسیار باارزش است! زیبنده نیست شبهاتی را مطرح کنند که جوابش را خود بهتر از ما می‌دانند! ما قلم دست گرفته‌ایم برای پاسخ انقلابی به دشمن! به رئیس‌جمهور جلاد و بدعهد آمریکا! نه به رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی! زیبنده که نیست هیچ، حتی از اعتدال و عقلانیت هم به دور است اینگونه بخواهند با این وقت شریف معامله کنند! طرفه حکایت اینجاست؛ وقت دولت هم مال ملت است! آن‌وقت دولت، وقت ملت را بگیرد که اسلام انقلابی ال است و بل؟! برای زدن اسلام انقلابی، باراک اوباما هست! بعضی‌ها وظیفه دیگری روی دوش دارند! وظایف دیگری... 
 

سعید  ملکی: حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی در دیدار اخیر خود با کارکنان کارخانه مهندسی و ساخت ژنراتور مپنا برای چندمین بار با تاکید بر دستاوردهای برجام به انتقاد از منتقدان پرداخت و گفت: «زمانی که مذاکره می‌کردیم عده‌ای با بدبینی می‌گفتند نمی‌توانیم به توافق دست یابیم اما ما به توافق دست یافتیم».  در رابطه با اینگونه اظهارات آقای رئیس‌جمهور و در یک کلام «برجام و پسابرجام» تاکنون دیدگاه‌های متنوعی از سوی مخالفان و موافقان مطرح شده است. با این حال به نظر می‌رسد به‌رغم اظهارات صریح مقامات دولتی و یا وابسته‌های گفتمانی به دولت(از سیف گرفته تا رفسنجانی)، دولت محترم همچنان بر مواضع غیرواقع‌گرایانه خود در دوران پسابرجام تاکید دارد. در این نوشتار فارغ از درستی یا نادرستی اظهارات دولت و شخص آقای رئیس‌جمهور، تنها گوشه‌ای از «ادله محکمه‌پسند» منتقدان را در دادگاه ملت ایران به تصویر کشیده‌ایم.   
***
اگر آقای رئیس‌جمهور و دولت محترم بپذیرند همه منتقدان برجام از یک جنس نیستند و برخی از آنها لااقل از سر دلسوزی و نگرانی به انتقاد از مذاکرات هسته‌ای ایران با غرب می‌پردازند، طبیعتاً و به عنوان نتیجه منطقی باید بپذیرند انتقاد همین عده فرضاً قلیل نیز بی‌تردید مبتنی بر منطقی عقلایی است. اگر تاریخ کشور را به عنوان شاخصی «همه‌فهم» مبنای مدعای منتقدان قرار دهیم شکی نیست پذیرش آن از سوی سلایق مختلف قابل انتظار است. به عبارت بهتر کسی نمی‌تواند «به‌راحتی» وقایع تاریخی‌ای که در طول سالیان سال بر سر یک ملت آمده و
به تبع فهم و ذهنیت تاریخی خاصی در رابطه با موضوعات گوناگون ایجاد شده است را کتمان کرده یا نادیده انگارد.  موضع تاریخ ایران در برابر قدرت‌های بزرگ- لااقل در عهد معاصر- صریح، بی‌پرده و آشکار است. تاریخ معاصر ایران حکایت از آن دارد که قدرت‌های بزرگ در هیچ مقطع زمانی‌ای نه‌تنها صلاح و خیر مردم ایران را نخواسته‌اند بلکه همواره به دنبال چپاول این سرزمین بوده‌اند.
قدرت‌های بزرگ = دشمن
داستان «قضایای مشروطه و زد و بندهای پنهان استعمار انگلیس و روسیه برای انحراف نهضت مشروطه و در نهایت انحراف و به بیراهه کشاندن آن»، «قحطی بزرگ در جنگ جهانی» که منجر به مرگ 12 میلیون ایرانی از گرسنگی شد، «ظهور دیکتاتوری رضاخان»، «اشغال ایران در جنگ دوم جهانی»، «کودتای آمریکایی- انگلیسی 28 مرداد علیه دولت قانونی محمد مصدق»، «حمایت‌های بی‌پرده از محمدرضا، شاه مستبد ایران» و «تلاش برای سقوط انقلاب و جمهوری اسلامی» شهیرترین نمونه‌های تاریخی‌ای است که نشان از چرایی برقراری رابطه «تساوی» میان 2 واژه «قدرت‌های بزرگ» و «دشمن» دارد.
با چنین ذهنیت تاریخی‌ای است که بسیاری از منتقدان بدبینی محض به قدرت‌های بزرگی چون ایالات متحده، انگلستان و همپیمانان‌شان را همواره از دولت محترم طلب کرده‌اند. با این حال به نظر می‌رسد از منظر رویکردهای رایج در مباحث دشمن‌شناسی، دولت یازدهم را باید در دسته پیروان نظریه توهم توطئه قرار داد.
نظریه توطئه و نظریه توهم توطئه را باید
2 رهیافت غالب در رابطه با موضوع دشمن به شمار آورد. پیروان نظریه اول بر این اعتقادند هرچه در اجتماع اتفاق می‌افتد نتایج مستقیم نقشه‌هایی است که به افراد یا گروه‌های وابسته به آمریکا، انگلیس، صهیونیسم بین‌الملل و نظایر آن بازمی‌گردد. پیروان این نظریه معتقدند اساساً خوی تجاوزگری قدرت‌های بزرگ جهانی از جمله ایالات متحده شرایطی را فراهم کرده است که دشمنی و توطئه آنها با مسلمانان جهان پایان‌ناپذیر است. البته این نظریه در نگرش بسیاری از اندیشمندان غربی از جمله اندیشمندان چپ و متمایل به چپ ازجمله شخصیت‌هایی چون «آنتونیو گرامشی»، «امانوئل والرشتاین»، «سمیر امین»، «گوندر فرانک»، «استفن گیل» و... مطرح شده است. به عنوان مثال والرشتاین به عنوان یکی از سردمداران نظریه‌های وابستگی و صاحب تئوری نظام جهانی به تبیین این موضوع از منظر اقتصاد سرمایه‌داری پرداخته است. در مقابل دیدگاه معتقد به وجود توطئه، عده دیگری با رد افراطی این موضوع معتقدند نگرش  «توطئه‌محور» باعث ایجاد توهمی فراگیر در معتقدان و در نتیجه غفلت آنها از پارامترهای داخلی جوامع شده است. البته به اعتقاد نگارنده، خود این نگرش به نوعی دچار «توهم عدم وجود توطئه» شده است. متاسفانه به نظر می‌رسد دولت محترم با پذیرش نظریه توهم توطئه نه‌تنها بدبینی‌ای نسبت به دشمنان تاریخی ملت ایران ندارد بلکه در خیلی اوقات با تأسی از منطق لیبرال‌ها، خوش‌بینی محض به دولت‌هایی چون ایالات متحده را در دستور کار قرار داده است.  به عنوان سخن پایانی باید اذعان کرد بدبینی رجال و حاکمان یک سرزمین به دیگر کشورها و به طور ویژه قدرت‌های بزرگ قطعاً نتایجی بسیار بیشتر از منطق خوشبینانه برای استقلال سرزمین‌مان با خود به همراه داشته است؛ استقلالی که تا به امروز خون‌های فراوانی برای آن به زمین ریخته شده است.  پس از آنکه روس و انگلیس موفق به ایجاد انحراف در نهضت مشروطه ایران می‌شوند، کنسول روس در دیدار با «ستارخان» به وی پیشنهاد می‌دهد برای مصون ماندن از هرگونه گزند مخالفانش، بیرق روسیه را بر در خانه زده و در پناه سفارت روس قرار گیرد. سردار در پاسخ به این پیشنهاد پاسخی می‌دهد که هر روز و روزگار بویژه در دوران کنونی نیاز به بازخوانی دارد:
«جنرال کنسول! من می‌خواهم هفت دولت به زیر بیرق ایران بیاید. من زیر بیرق بیگانه نروم...»؛ رحمه‌00‌الله تعالی علیه.

علیرضا داوودی: «الیگارشی» را می‌توان همزاد مالکیت خصوصی و حس تملک بشری دانست. آنگاه که گروهی، زمینی را برای خود حصار کردند و وسیله یا ابزاری را برای خود انحصار بخشیدند و این انحصار به صورت موروثی در درون آن خاندان جریان یافت، جرقه‌های الیگارشی زده شد. این حس تملک و برتری بر دیگران همانند افیونی دلنشین در جان خاندان‌های ثروت و قدرت جریان دارد و چشم‌پوشی از آن برای این طبقه نه دلخواه و نه ممکن است.
تاثیر الیگارشی بر سیاست و حکومت قدمتی به اندازه تاریخ سیاسی بشر دارد چرا که همواره صاحبان ثروت برای تداوم مسیر ثروت‌اندوزی، تمایل به دخالت در سیاست و کنترل جامعه دارند، به همین دلیل پیوندی عمیق میان ثروت و قدرت در پهنه سیاسی جهان رقم خورده است. سیاست در چهره بروکراتیک خود بیشتر عامل تثبیت موقعیت، قانونی‌سازی برتری و هموارسازی مسیر توسعه ثروت و نفوذ الیگارشی است. کنش و واکنش سیاسی در یک جامعه تا حدود زیادی محصول رقابتی اجتماعی برای کاهش این انحصار از سوی فاقدان و افزایش آن از سوی بهره‌مندان است. به‌رغم اینکه طبقه ممتاز همواره به محافظه‌کاری و پیگیری ثبات وضع موجود شناخته می‌شود باید اذعان کرد این امر بدین معنا نیست که الیگارشی از تغییر استقبال نمی‌کند، حتی می‌توان ادعا کرد هر تغییر در تاریخ
سیاسی- اقتصادی جهان توسط این طبقه برنامه‌ریزی و اجرا شده و در مواردی که این گروه مبدأ تحول نبوده در نهایت انتهای آن براساس میل این گروه اتفاق افتاده و خاتمه یافته است. این پیوند و سطح تاثیرگذاری الیگارشی در طول تاریخ همواره مسیر انبساطی و توسعه‌ای را طی کرده تا جایی که در جهان کنونی الیگارشی با استفاده از ابزاری جدید به نام «جهانی شدن» مسیر توسعه ثروت را در مقیاس جهانی را طی می‌کند.
جهانی شدن در دوران کنونی جدید‌ترین پروژه خاندان‌های حکومت‌گر برای بسط نفوذ و ثروت در مقیاس بین‌المللی است. جهانی شدن در واقع ادامه سیاست‌هایی است که در سطح دوم توسعه الیگارشی پیگیری شده است. الیگارشی در سیر تاریخی دارای 2 مسیر یا سطح توسعه عمده است.
1- بسط ثروت و قدرت مبتنی بر ظرفیت‌های درون مرزی
در این سطح به دلیل وجود ظرفیت‌های عظیم استفاده نشده در درون مرزها رقابت ثروت محدود به مرزهای ملی است و عموم خاندان‌های طبقه ممتاز تلاش دارند حصه بیشتری از این منابع را تصاحب کنند. در این سطح زمین‌داری و استفاده از معادن طلا و نقره اولویت دارد. این مسیر در تمام کشورها طی شده است و الیگارشی در گام اول تلاش می‌کند در درون مرزهای ملی اقتدار خود را تثبیت و ثروت اندوزی خود را قانونی کند.
2- الیگارشی با نگاه فرامرزی
الیگارشی در این مرحله یا با تکمیل شدن ظرفیت‌های داخلی یا به‌دلیل نیاز به یک وزنه پیروزی‌بخش در برابر رقیبان داخلی، نیازمند ایجاد ظرفیت‌های نوین برای افزایش ثروت و نفوذ است که لازمه آن عبور از مرزهای ملی و استفاده از ظرفیت‌های دیگر سرزمین‌هاست. تجارت گسترده بین کشورها نخستین زاییده الیگارشی در این مرحله است و رقابت میان خاندان‌های ممتاز ملی در سطح بین‌المللی با یکدیگر استعمار را ایجاد کرده است. این مسیر فراملی تاکنون ادامه داشته است اما تغییرات گسترده‌ای را شاهد بوده که می‌توان 3 نسل را باز شناسی کرد.
استعمار سنتی: «اسپانیا»، «هلند» و «پرتغال» پیشگامان این روش استعماری هستند. عمده دلیل آغاز این حرکت را می‌توان در رقابت گسترده خاندان‌های ثروتمند اروپایی و پادشاهی‌های خودکامه حاکم دانست. در این مرحله خاندان‌های قدرتمند اروپایی برای توسعه ذخایر طلا و اجناس گرانبهای خود و افزایش قدرت نظامی- اقتصادی اولین سفرهای اکتشافی و در نتیجه نخستین حرکت استعماری را آغاز کردند. در این شیوه حکومت مستقیم توسط استعمارگر اعمال می‌شد و تمام منابع و منافع مستقیما به کشور مادر فرستاده می‌شد.
استعمار نوین: انگلستان پیشگام نسل دوم استعمار بود که به جای حکومت مستقیم از افراد و کمپانی‌های وابسته استفاده می‌کرد و در قالب حکومت محلی به طور غیرمستقیم اداره کشور را بر عهده داشته، منافع مالی را به سمت خود سوق می‌داد. این حرکت در واقع نخستین پاسخ الیگارشی استعمارگر به اقدامات ضداستعماری بود. قدرت گرفتن انگلستان در اروپا و عقب راندن قدرت‌های سنتی مانند اسپانیا و پرتغال محصول همین نگرش مترقی و موقعیت‌شناسی این کشور است. می‌توان گفت در این مرحله الیگارشی ملی در سطح بین‌المللی تلاش کرده است با تولید الیگارش‌های وابسته (بومی یا غیربومی) در درون جامعه هدف و وا نهادن سیاست به این گروه منافع خود را تامین کند. در این مسیر علاوه بر اینکه حس ملی‌گرایانه تا حدودی اشباع می‌شود، مسیر انتقال ثروت و افزایش قدرت هموار‌تر و کم‌خرج‌تر می‌شود.
استعمار فرا نو: جنگ دوم جهانی زمان خیزش الیگارشی ایالات متحده از مرزهای ملی به عرصه جهانی بود. زمانی که اروپا در آتش جنگ جهانی سوخت، برادر بزرگ‌تر از دیگر سوی عالم به کمک شتافت و با کمترین هزینه پیروز میدان تقسیم جهان شد. آمریکای جوان با استفاده از ظرفیت‌های ملی خود توانسته بود به سرعت رشد کند و طبقه ممتاز و حاکم این کشور نیاز داشت برای تداوم توسعه، امکانات جهان را به‌کار گیرد و جهان دوقطبی به معنای یکه‌تازی این کشور در فضای اقتصاد آزاد و کنترل همه‌جانبه مسیر‌های مالی بود.
سازمان‌های مالی و پولی بین‌المللی در واقع ایجادکننده یک سیستم منظم بین‌المللی برای الیگارشی‌های داخلی بوده است و خاندان‌های حکومت‌گر ملی باید نقش خود را در درون این نظام جدید می‌یافتند که لازمه آن هم اجبار این طبقه ممتاز ملی به پذیرش نظام  سلسله مراتبی بین‌المللی و همچنین مشروعیت بخشی به این سیستم بین‌المللی در میان ملت‌ها بود و راه‌حل آن از مسیر جهانی شدن می‌گذشت.
حرکت به سمت پیشرفت، گزینش بهترین‌ها و جایگزین کردن قوت‌ها به جای ضعف‌ها یک امر طبیعی و ذاتی در بشر بوده و همواره خواهد بود. این مسیر بدین معناست که در جهان کوچک شده کنونی تمام ملت‌ها می‌پسندند که تجربیات موفق را برگزینند و از روش‌های بهتر و موثر‌تر پیروی کنند و برای موطن خود براساس آنچه کارآمد‌تر و موفق‌تر است بازتعریف و برنامه‌ریزی کنند. نقاط ضعف خود را بازشناسند و آن را با بهترین جایگزین‌ها جا‌به‌جا کنند. سیاست هوشمندانه الیگارشی در دوران کنونی استفاده از همین پروسه طبیعی و ایجاد انحراف در آن به سمت مطلوب خود است.
استعمار فرانو در واقع بدین معناست که خاندان‌های قدرت در دورانی که تسلط قهرآمیز یا با واسطه بر دیگر ملت‌ها قابل قبول نیست به جای تسلط بر بدن‌ها، مسیر تسلط بر افکار را در پیش گرفته‌اند. اگر زمانی با زور سرنیزه یا استفاده از واسطه‌های وابسته، منافع و منابع یک سرزمین بی‌میل و رضایت ملت‌ها غارت و منتقل می‌شد و لوازم ثروتمند‌تر شدن خاندان‌های حکومت‌گر فراهم می‌شد اما اکنون هدف تداوم همین مسیر این‌بار با رضایت و پذیرش همان ملت‌هاست.
پروژه جهانی‌سازی به‌دنبال ایجاد یک مجموعه باورهای مورد نیاز الیگارشی است که به‌وسیله رسانه و ابزارهای ارتباط جمعی همه‌گیر می‌شود و شرایط را برای سرازیر شدن سود به سمت الیگارشی اکنون بین‌المللی و منسجم شده فراهم می‌کند. شرکت‌های فراملی و بین‌المللی، کارتل‌ها و صاحبان رسانه‌ها که همگی ریشه در الیگارش‌ها دارند با استفاده از همین ابزار توانسته‌اند جهان کنونی را مانند میوه‌ای رسیده بفشارند و شهد آن را بی‌رقیب تناول کنند.
تاثیر این خاندان‌های قدرت و ثروت و جهت‌گیری معنادار سود به سمت این طبقه که در اطلاعات و آمارهای بین‌المللی نیز قابل ردیابی است محصول چرخه اقتصاد بین‌المللی است که هرچند عنوان آزاد را به دوش می‌کشد اما در واقع مسیر بسته تولید سود توسط مستعمرات فرانو و انتقال آن به طبقه ممتاز بین‌المللی است، جایی که الیگارشی با استفاده از ظرفیت‌های بی‌مثال رسانه و نهادهای بین‌المللی چرخه مطلوب خود را ایجاد کرده و با قبولاندن آن به جوامع، بقا و تداوم آن را تضمین کرده است.
 اقتصاد مقاومتی در واقع خروج از چرخه ظالمانه‌ای است که فرودست را همواره محتاج و نیازمند می‌خواهد و فرادست در آن روز به روز فربه‌تر می‌شود. الیگارشی جهانی هر چند با پیاده‌سازی نقشه‌ای ماهرانه مسیر جهانی شدن را به نفع خود تغییر داد و توانست منافع خود را این‌بار در مقیاس جهانی گسترش دهد اما می‌توان با خودباوری، برنامه‌ریزی دقیق و انضباط اقتصادی از آن خارج و به الگویی از اقتصاد جامعه‌محور و عدالتجو تبدیل شد.