یک ماه از وقوع سیلابی که بخشی از روستاهای دزفول، شوش، شوشتر و اهواز را زیر آب برد می‌گذرد و همچنان خبری از پرداخت خسارت به آسیب‌دیدگان این منطقه نیست. بروز حوادث غیرمترقبه در کنار دخالت انسان در طبیعت، بحرانی ایجاد کرد که
۲۰۰ هزار هکتار زمین کشاورزی را در روستاهای دزفول نابود، 7 هزار نفر را یک هفته آواره، یکهزار راس دام ناپدید و یک پل را تخریب کرد. این بحران باعث شد مردم خانه‌های خود را ترک کنند و اسکان سیل‌زدگان در شهرستان دزفول تقریباً 3 هزار نفر، در شوش در منطقه آهودشت 2 هزار و ۵۰۰ نفر و در اندیمشک نیز حدود یکهزار و ۵۰۰ تا 2 هزار نفر گزارش شد. همچنین بر اثر سرعت آب، پل مسیر غرب و شرق منطقه شعیبیه قطع شد. واکنش مردم در برابر این بحران، چیزی جز سکوت نبود. حال مردم از نماینده خود در مجلس انتظار دارند با تلاش نسبت به پرداخت خسارت، پیگیری‌های لازم را انجام بدهد. سید راضی نوری، نماینده مردم شوش در مجلس شورای اسلامی در همین ارتباط به مهر گفت: پس از وقوع سیلاب، ادارات مختلف از جمله جهاد کشاورزی، راه و شهرسازی و... برآوردهای خسارات وارده به روستاها را تنظیم و در اختیار ستاد بحران قرار دادند و ستاد بحران نیز آنها را برای دولت فرستاد. نوری افزود: فعلا مراحل اداری نامه برآورد خسارات به دولت بخوبی پیش رفته و حتی مقداری مبالغ بلاعوض و تسهیلاتی دیگر در این نامه بیان شده است. وی همچنین گفت: تا اینجای کار، از روند پیگیری دولت راضی هستم اما بهتر است به دلیل مشکلاتی که مردم دارند هرچه زودتر نسبت به پرداخت خسارات رسیدگی شود. مردم تعدادی از روستاها هر آنچه داشتند از جمله خانه و دام خود را از دست دادند. کاظم منصوری، دهیار روستای آهودشت و حومیلا (لگیطه) نیز در این باره گفت: گندمزارهای روستاهای بیت یدی، بیت کاظم و بیت خلیفه به دلیل اینکه با خاک زیادی قاطی شده بودند، با قیمت پایینی از کشاورزان خریداری شد.  منصوری افزود: کشاورزان بسیاری زمین‌های خود را بیمه نکردند، البته دلیلش این بود که سال گذشته بیمه، خسارات کشاورزان را پرداخت نکرد و مردم رغبتی به بیمه کردن محصولاتشان نداشتند. روستای ابوالقیفه با ۵۰ خانوار و جمعیت۳۵۰ نفر در 5 کیلومتری معبد جغازنبیل قرار دارد. سیل اخیر در شهرستان شوش، خسارت‌های زیادی به راه‌های ارتباطی و بخش کشاورزی در مناطق روستایی وارد کرد. حسین کرم‌الله چعب، دهیار روستای ابوالقیفه نیز گفت: جاده روستای ابوالقیفه در سیل اخیر از 3 قسمت آسیب جدی دید و باعث قطع تردد اهالی شد. وی ادامه داد: متأسفانه تاکنون برای ترمیم و رفع این مشکل اقدامات لازم انجام نشده به نحوی که حتی آسفالت تخریب شده به‌ موانعی دنباله‌دار تبدیل شده است. دهیار روستای ابوالقیفه ادامه داد: این جاده مسیر ارتباطی 3 روستای شیخ مطلب، ابوالقیفه و روستای گطش است که این بریدگی‌ها باعث ایجاد مشکلات زیادی برای مردم این منطقه شده است. حسن کعب از روستای کاظم حیدر گفت: اهالی روستاهای حاشیه دز از هر گونه امکاناتی محروم هستند. بسیاری از ادوات کشاورزی ما در سیلاب از بین رفت. همچنین همه گندمزارهای ما بشدت آسیب دیده است. وی همچنین افزود: منازل روستاهای بیت‌محارب و کاظم حیدر نیز آسیب دیدند و اکنون قابلیت سکونت ندارند. سقف و دیوار خیلی از خانه‌ها ترک خورده و از نظر ایمنی زندگی در آنها بسیار خطرناک است. کعب گفت: از نظر بهداشتی نیز بوی گندم بعد از سیلاب برای اهالی این منطقه خیلی اذیت‌کننده شده، وجود خاک‌های روان نیز باعث شده با کوچک‌ترین باد، گرد و غبار فضای روستا را فراگیرد. بنا به این گزارش، بیمه سال گذشته خسارت وارده به کشاورزان را تاکنون پرداخت نکرده است. امسال نیز سیلاب اقتصاد آنها را به هم ریخت. مردم حالا هیچ چیز جز خسارت نمی‌خواهند و می‌گویند رمضان نزدیک است، می‌خواهیم بر سر سفره‌هایمان لقمه‌ای نان بگذاریم. امیدواریم مسؤولان وضعیت سخت ما را درک و ما را در پرداخت خسارات یاری کنند.

شهرداران گلستان به اتفاق معاون عمرانی استاندار، مدیرکل دفتر فنی استانداری، مدیرکل راه و شهرسازی،شهردار گرگان و شماری دیگر از مسؤولان استانی از پروژه در حال ساخت آفتاب گرگان مرکز این استان بازدید کرده و در جریان روند کار آن قرار گرفتند. در این بازدید روند اجرایی پروژه آفتاب از جمله پیشرفت فیزیکی، چگونگی مراحل احداث و واگذاری واحدها و مسائل حقوقی آن بررسی شد. پروژه آفتاب گرگان از جمله طرح‌های وزارت راه و شهرسازی در جهت نوسازی و ارتقای سطح زندگی مردم در بافت‌های فرسوده است که در سال 1385، مصوبه کمیسیون ماده 5 استان را در زمینی به مساحتی بالغ بر 5 هکتار و در قالب 8 بلوک تجاری، مسکونی، مذهبی، فرهنگی، خدماتی و ورزشی، اخذ کرده است. این پروژه، مابین خیابان سرخواجه و خیابان امام خمینی (ره) (تقاطع چهارراه میدان) شهرستان گرگان مرکز استان شمالی گلستان واقع است. در حال حاضر بلوک‌های 7 و 8 این پروژه به طور کامل تحویل شده، خاکبرداری بلوک 5 و اسکلت مسجد بلوک 6 و تملکات بلوک 4 که پارکینگ است، انجام شده و بزودی اجرایی می‌شود.

مدیرعامل بانک صادرات ایران در سفر به استان آذربایجان غربی که با سفر هیأت دولت تدبیر و امید به آن استان همزمان شده است بر طراحی و ارائه محصولات جدید متناسب با خواسته و نیاز مشتریان تأکید کرد. اسماعیل لـله‌گانی در دیدار با کارکنان ضمن بازدید از شعب این بانک در استان آذربایجان غربی با اشاره به اهمیت بانکداری الکترونیکی در ارتقای شاخص‌های مشتری‌مدارانه گفت: امروز تأمین سطح بالاتری از رضایتمندی مشتریان یک ضرورت انکارناپذیر است که پیشرفت‌های نوین در عرصه ارتباطات زمینه تأمین رضایت بیشتر مشتریان و مخاطبان بانک‌ها را فراهم کرده است. وی در ادامه افزود: تداوم حیات بانک‌ها در گرو ارائه محصولات نوین و تنوع‌بخشی و توسعه محصولات الکترونیکی است که با رویکردی مشتری‌مدارانه به مخاطبان ارائه می‌شود.  وی در ادامه اظهار داشت: بدون شک گسترش بانکداری الکترونیکی زمینه‌های لازم برای حذف روش‌ها و شیوه‌های سیستمی بروکراتیک و دیوانسالاری را فراهم کرده است و در این زمینه رویکرد ما بر این است تا ضمن افزایش کمی، کیفی و تنوع‌بخشی به خدمات بانک، رضایتمندی مشتریان را به بهترین شکل ممکن تامین کنم.

تمایل به افزایش ارتباطات ایران و کره از طریق بندرعباس و بوسان
شهردار شهر بوسان کره‌جنوبی گفت: تمایل داریم روابط بین ایران و کره‌جنوبی از طریق 2 شهر بندری بوسان و بندرعباس توسعه یابد. سو بیونگ سو در دیدار با شهردار بندرعباس که با حضور مقامات و مسؤولان شهرهای بندرعباس و بوسان در محل هتل همای بندرعباس برگزار شد، اظهار کرد: ایران و کره‌جنوبی از قدیم رابطه صمیمانه و دوستانه‌ای با یکدیگر داشته‌اند. وی با اشاره به اینکه این دیدار باعث همکاری در زمینه‌های مختلف فرهنگی، صنعتی، اقتصادی و ... می‌شود، افزود: در آینده انتظار داریم روابط و همکاری‌های میان ایران و کره‌جنوبی از طریق 2 شهر بندرعباس و بوسان بیشتر شود. شهردار بوسان کره‌جنوبی خاطرنشان کرد: بازدید ما از هند شروع شده و پس از حضور در دوبی به بندرعباس آمده‌ایم و پس از رایزنی‌های مختلف در این شهر زیبا، به تهران خواهیم رفت. بیونگ سو ضمن ابراز خرسندی از برگزاری این نشست ادامه داد: تا مدتی دیگر نیز هیاتی متشکل از مسؤولان و فعالان بخش‌های مختلف بوسان از بندرعباس بازدید  می‌کنند.
 

اعطای تندیس روابط عمومی برتر استان به سازمان آب و برق خوزستان
روابط عمومی سازمان آب و برق خوزستان در سومین جشنواره روابط عمومی‌های برتر استان خوزستان با عنوان «سلام» از سوی هیات  داوران به عنوان روابط عمومی برتر معرفی و تقدیر شد. در این جشنواره با ارائه لوح تقدیر و تندیس ویژه از تلاش‌های رضا علیجانی، مدیر روابط عمومی این سازمان به دلیل فعالیت‌های چشمگیر در بخش اقدامات فرهنگی- اجتماعی قدردانی شد.  در این لوح تقدیر که به امضای رئیس دانشکده علوم ارتباطات و رسانه تهران و همچنین استاندار و رئیس شورای هماهنگی روابط عمومی‌های استان خوزستان رسیده، آمده است: ارزیابی عملکرد روابط عمومی‌های خوزستان، نشان از حرکتی سازمان‌یافته و مدون دارد که به منظور آگاهی از عملکرد و نقش تاثیرگذار این نهاد ارتباطی در سطح جامعه است.

حسن روانشید*: انگار طبیعت‌کشی مرسوم شده و دیگر قباحت خود را از دست داده است! هرکس در هر گوشه از این سرزمین مظلوم دستش برسد تکه‌ای از این گوشت قربانی را جدا کرده و به یغما می‌برد! آنوقت مسؤولان سرگرم سیاست سازمان حفاظت محیط‌زیست پیدای‌شان می‌شود، سمفونی عزا خواهند نواخت و دم از غربت و بی‌کسی خواهند زد! اما امروز که می‌دانند چنین اتفاقاتی در گوشه و کنار کشور در حال رخ دادن است صدای‌شان درنمی‌آید؟ هر پدیده‌ای را تحول عنوان کرده و کارآفرینی می‌پندارند. به خسارت‌های مادی، معنوی و پیامدهای آن وقعی نگذاشته، معتقدند جوانان باید سرشان به کاری گرم باشد! امروز در اثر باکفایتی مدیران فعلی! بلوار آتشگاه اصفهان که در قلب شهر یعنی حاشیه بیشه‌زارهای باصفا و بکر ناژوان قرار دارد، به تفرج‌گاه شبانه‌روزی کسانی تبدیل‌شده که فارغ از غم نان هستند! ده‌ها و بزودی صدها رستوران، تالار، اقامتگاه تفریحی و هتل‌های 5 ستاره در این بلوار مشرف ‌به بیشه‌زارها ساخته که هر کدام از آنها، به قیمت نابود کردن درختان کهنسال تمام‌شده و می‌شود! اکثر مراسم‌ها، میهمانی‌های عقد، عروسی و حتی جشن‌‌تولدهای آنچنانی در تالارهایی برگزار می‌شود که شب‌های آن را نیز به‌روز مبدل کرده است! همه تالارهای آن مجهز به آخرین سیستم رقص نور، پیست ویژه و ارکستر زنده، همراه با خواننده و نوازنده است! اهالی روستاهای اطراف این منطقه که حالا محل سکونت حاشیه‌نشین‌های شهر اصفهان شده، می‌توانند به‌صورت شبانه‌روزی دود کباب را به‌طور رایگان به حس شامه و بویایی خود بسپارند! عبور و مرور اتومبیل‌های آخرین سیستم آمریکایی، اروپایی، کره‌ای و در نهایت چینی از این بلوار، موجب ایجاد ترافیک و راه‌بندان‌های شبانه‌روزی برای اهالی و ساکنان محدوده آن شده است؛ کسانی که خود فاقد اتومبیل هستند و اکثراً با دوچرخه، موتوسیکلت یا اتوبوس عازم منزل یا محل کار می‌شوند. این بلوار شب و روز ندارد. صاحبان رستوران‌ها و تالارهای گرانقیمت، هر روز گوشه‌ای از بیشه‌زارها یعنی همان ریه شهر کلانشهر اصفهان را خریداری کرده و در فرصت مناسب، درختان آن را به‌صورت تک‌تک خشکانده و به محدوده کاری خود می‌افزایند! چون می‌دانند ماده 100 را می‌توان تبدیل به جریمه نقدی کرد! صندوق شهرداری برنده این قمار بدون باخت است! ساعت 10 شب را نشان می‌دهد. ترافیک در این بلوار قفل‌ شده. با توجه به اینکه همه رستوران‌ها، تالارها و تراس‌ها دارای پارکینگ اختصاصی هستند اما وجود واحدهای صنفی کبابی، ساندویچی و جوجه‌کبابی حاشیه بلوار، باعث ایجاد ترافیک شده است. این بلوار، مسیر اصلی عبور و مرور چند شهرستان استان اصفهان است که به استان‌های دیگر راه دارند! دود غلیظی که حاصل سوخت وسایط نقلیه متوقف‌‌شده، پختن کباب، جوجه‌کباب و انواع خوراکی‌هاست، فضای بلوار و بیشه‌زارهای اطراف را که همگی ریه اصفهان هستند، پر کرده است! اما در کنار این دودهای پرچربی که حاصل سوختن انواع گوشت، مرغ و ماهی است، بوی دودودم دیگری هم به مشام می‌رسد که حاصل کشیدن قلیان و... است! این منطقه روزگاری نه‌چندان دور، آرام‌ترین و باصفاترین مکان‌های کلانشهر کویری اصفهان بود که در نزدیکی رودخانه زاینده‌رود قرار داشت اما امروز به بلوار دودیان مشهور شده است! که از صدقه سرش کیسه بدون ته شهرداری را روزبه‌روز انباشته‌تر می‌کند! حالا دیگر همه مسافران و گردشگران اصفهان، آدرس این بلوار را بخوبی می‌دانند!
*روزنامه‌نگار پیشکسوت
 

محمد زعیم‌زاده : چند روز از انتخاب رئیس و اعضای هیات رئیسه مجلس دهم و نمایش ترکیب واقعی مجلس می‌گذرد و تلاش اصلاح‌طلبان برای حل مساله سرخوردگی بدنه اجتماعی و ترمیم شکاف رأس و بدنه وارد فاز جدید شده است. به غیر از چند روزنامه که نتوانستند عصبانیت خود را از نتایج فعل و انفعالات 9 خرداد بهارستان پنهان کنند و لقب «سیب‌زمینی» را به 50  نفر از نمایندگان ـ که پیش‌تر رویش‌های امید! می‌خواندند ـ حواله کردند، فضای عمومی اصلاحات سعی کرد راهبرد فراموشی نتایج و بازگشت به فضای قبل از 7 اسفند را پیش بگیرد.
بیایید خود را به جای بدنه اجتماعی جریان اصلاح‌طلب رادیکال قرار دهیم؛ از روزها قبل از برگزاری انتخابات در اسفند 94 به آنها گفتند حتما باید در این انتخابات شرکت کنید. شما گام اول را برداشته‌اید و دولتی را بر سرکار آورده‌اید که در راستای مطالبات شما حرکت می‌کند–که البته در همین هم تردید‌های جدی وجود دارد و بسیاری از مطالبات این جریان میلیمتری به جلو حرکت نکرده و حتی عقبگرد هم داشته است- حالا در گام دوم باید تغییر در مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان را کلید بزنید. انتخابات تمام می‌شود و فحول جریان در روزنامه‌ها، مجلات و شبکه‌های اجتماعی یکصدا می‌گویند همان گونه که دیدید با تکنیک «تکرار» تغییر در شرف وقوع است و از 88 کرسی خبرگان 46 کرسی در اختیار جریان آقای هاشمی که احتمالا ایده‌های جدیدی برای سطوح بالای حاکمیت دارد،  قرار گرفته است. در مجلس هم باید گام سوم را بردارید و در دور دوم کار را تمام کنید. 10 اردیبهشت دیگر کار تمام می‌شود و همه رسانه‌ها حرف از پیروزی بزرگ و فتح بهارستان می‌زنند. از 120 کرسی تا 150 کرسی برای لیست امید در نظر گرفته‌اند؛ با حدود 80 کرسی برای مستقل‌ها که عموما گرایش‌شان به سمت دولت است. هر چند آمار‌ها اندکی با هم متفاوت است اما خب! بالاخره بی‌بی‌سی فصل‌الخطاب اینهاست:
«با پایان مرحله دوم انتخابات، مجلسی تشکیل شده که ۱۲۳ عضو آن مورد حمایت اصلاح‌طلبان، ۸۰ عضو مورد حمایت ائتلاف اصولگرایان، ۸۴ نفر خارج از هر دو لیست و ۲ نفر مشترک بین دو لیست بوده‌اند. عموم افراد خارج از 2 لیست که به مستقل‌ها مشهورند به سمت دولت حسن روحانی گرایش دارند».
احساس پیروزی کاملا در بدنه اجتماعی تزریق شده و حالا خرداد 95 است و موسم تغییر. نخستین تغییر باید در مجلس خبرگان رخ دهد اما ناگهان هاشمی‌رفسنجانی از چند روز قبل، از عدم اهمیت ریاست خبرگان می‌گوید؛ کسی که در دوره قبلی خبرگان 3 بار  برای ریاست تلاش کرده بود و البته این بار هم کاندیدا دارد. روزنامه شرق روزنامه نزدیک به هاشمی رفسنجانی صبح 4 خرداد خبر از احتمال بالای ریاست آیت‌الله امینی می‌دهد و روزنامه موسوم به روابط عمومی هاشمی عکس قدی آیت‌الله امینی را به عنوان فرد اول خبرگان معرفی می‌کند اما تا ظهر آن روز به یک‌باره همه چیز تغییر می‌کند؛ کمتر از یک‌چهارم خبرگان به گزینه هاشمی‌رفسنجانی رای می‌دهند و رأس قطب مخالفان ایده‌های هاشمی با 51 رأی رئیس مجلس خبرگان پنجم می‌شود.
و حالا 9 خرداد است؛ روز انتخاب رئیس مجلس جدید. علی لاریجانی گزینه فراکسیون غیراصلاح‌طلبان مجلس با اختلاف 70 رای بر محمدرضا عارف، سرلیست امید پیروز می‌شود. تکرار لاریجانی در مجلس در حالی پدید می‌آید که چند روز قبل خبرنگار روزنامه شرق ممنوعیت وازکتومی، جریمه زنان بدحجاب، انفعال در ماجرای بورسیه‌ها، دفاع از قانون چندهمسری، عدم رای اعتماد به محمدعلی نجفی، استیضاح فرجی‌دانا و اذن ولی برای خروج زنان مجرد از کشور را تنها خروجی مجلس نهم به ریاست لاریجانی می‌داند و لاریجانی را همان سپاهی خالق برنامه «چراغ و هویت» می‌خواند.
حالا شنبه پس از شکست است. احساس خوبی نیست، فواره پیروزی که با امید تغییر اوج گرفته بود با ریاست آیت‌الله جنتی بر خبرگان و ادامه ریاست لاریجانی در بهارستان به یک باره سقوط کرده است.
جدا از تیتر‌های سیب‌زمینی‌محور، تلاش‌ها برای تحلیل نتیجه و البته توجیه آغاز می‌شود. شاید جدی‌ترین تحلیل را هم باز بی‌بی‌سی دارد:
«اصلاح‌طلبان، امروز «بد» بازی کردند؛ منافع‌شان حکم می‌کرد همان طور که جلوی کاندیدا شدن موازی محمدرضا عارف در کنار حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری را گرفتند، در انتخابات هیات رئیسه هم مانع از اقدام مشابه آقای عارف بشوند اما (در حالی که به لحاظ عددی مشخص بود اصلاح‌طلبان حامی دولت روحانی، بدون ادامه ائتلاف با اصولگرایان حامی دولت امکان پیروزی در انتخابات هیات رئیسه را ندارند) کاندیدا شدن مستقل محمدرضا عارف، توقعات بی‌مبنایی را در میان بدنه اصلاح‌طلب ایجاد کرد که محقق نشدن آن به بحران «ناامیدی بعد از امید» در این بدنه منجر شده است».
عباس عبدی هم می‌گوید: تازه اول بازی است، لاریجانی را مدیون تندروها کردند!
این همه پارادوکس و ناحقیقت‌گویی برای بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان تنها درباره اتفاقاتی که افتاده است صورت گرفته، قصه آنجا درام‌تر می‌شود که آنها نگفتند چه چیزی باید اتفاق می‌افتاد و نیفتاد؛ مجلس دهم را باید با مجالس چهارم، ششم و هشتم مقایسه کرد؛ مجالسی که انتخاباتش 2 سال پس از دولت رئیس‌جمهور جدید و تثبیت گفتمان جدید انجام شده و در همه این مجالس شاهد تغییر گفتمان و ترکیب هیات رئیسه و رئیس بوده‌ایم اتفاقی که به هیچ عنوان در مجلس دهم روی نداده است.
نخبگان و ثقل اصلاحات برای توجیه این همه ناحقیقت‌گویی چند راه بیشتر ندارند.
1- بگویند به دروغ گفتیم که پیروز انتخابات بودیم و رای ما همان 103 رای بود.
2-گزینه اصلی‌مان برای ریاست مجلس همین آقای لاریجانی بود.
3-تمایل دولت برخلاف اصلاح‌طلبان، ادامه ریاست لاریجانی و عدم تغییر در مجلس بود.
4-پیروزی روحانی در خرداد 92 یک پیروزی گفتمانی نبوده است.
آنها حالا مخیرند انتخاب کنند؛ گزینه 1و 2 را که پیامد آن تشدید سرخوردگی بدنه و افزایش شکاف با ثقل اصلاحات است یا گزینه سوم که نتیجه آن شکاف بین دولت و اصلاحات است یا گزینه چهارم که نتیجه‌اش می‌تواند کاهش امکان ریاست جمهوری دوباره روحانی باشد.
مرحوم علی شریعتی در کتاب «انتظار، مذهب اعتراض» می‌گوید: استضعاف اعم از استبداد و استعمار و استثمار و استحمار است. طبقه‌ای به وسیله استبداد به بیچارگی می‌افتند و این استضعاف سیاسی است، طبقه‌ای به وسیله غارت و ربودن ثروت استثمار می‌شود و این استضعاف اقتصادی است و کسانی با اندیشه و فکر و تعقل‌- به وسیله نیروهای استحمارگر که زیربنای استبداد و استثمارند- استحمار می‌شوند و این استضعاف عقلی و شعوری و احساسی است.
تبیین اینکه استبداد و استعمار و استثمار چیست خود فرصت دیگری می‌طلبد ولی استحمار احتمالا یعنی اینکه هم نویسنده و گوینده می‌داند آنچه می‌نویسد و می‌گوید عاری از حقیقت است و هم خواننده و شنونده می‌داند حقیقتی در کار نیست ولی شرایط به گونه‌ای است که هر دو باید به فعل و نتایجش ملتزم باشند.

دکتر محمدرضا مهدیاراسماعیلی: نشناختن وزیر خارجه فنلاند توسط وزیر خارجه دولت یازدهم – آن هم در محلی که دقیقاً برای دیدار همین 2 مقام عالی در نظر گرفته شده است- عجیب نیست، وقتی که ما بدانیم کشورهای بسیار مهم‌تری بوده‌اند که سال‌ها منافع تجاری ایران را به نیکویی تامین کرده‌اند اما چون نام‌شان شهرت 1+5 را نداشته است از لیست کشورهای مورد علاقه دولت به کلی پاک شده‌اند. در زمانی که شرکت ایران‌خودرو در سایه توسعه روابط سیاسی ایران با ونزوئلا، بلاروس و سنگال توانست خط تولید خود را در خارج از مرزهای ایران مستقر کرده و محصولاتش را به این کشورها صادر کند، سوددهی این شرکت از اکثر شرکت‌های معظم داخلی پیشی گرفت. یادآوری این جایگاه خودروسازی ایران زمانی دردآور می‌شود که توجه کنیم این شرکت تنها طی چند سال پس از آن در پاییز 94 به وضعیتی رسید که دولت مجبور شد –در نهایت بی‌پولی- میزان معتنابهی وام خودرو در جامعه توزیع کند تا کمکی به فروش این شرکت بشود.
از حیث اقتصادی برقراری روابط سیاسی با هر کشوری در شرایطی مورد تایید است که یکی از 2 حالت زیر را داشته باشد:
1- باید نوع مراودات ما با آن کشور طوری باشد که  توسعه روابط منجر به مثبت شدن  تراز تجاری دوجانبه به نفع ما شود.
2- اگر توسعه روابط منجر به مثبت شدن  تراز تجاری به نفع آن کشور خواهد شد، اقلام وارداتی ما از آن کشور باید مواردی باشد که در تولید داخلی ظرفیت کافی برایش نداریم و  پیش از این، تهیه آنها از دیگر واسطه‌ها برای ما هزینه بالاتری را به همراه داشته است. این حالت دوم همان توجیهی است که ما در توسعه روابط با فرانسه برای خرید ایرباس آن را می‌پذیریم. اما در این میان 2 نکته حائز اهمیت است:
یکم: میزان منافعی که قرار است به‌دست ‌آید در برابر فرصت‌هایی که از دست می‌رود باید صرفه لازم را داشته باشد.
دوم: علاقه به این حالت از توسعه روابط نباید ما را از حالت اول که اولویت بیشتری دارد غافل کند.
معتقدم علاقه‌ای که دولت به برقراری ارتباط با کشورهای مشهور دنیا- یا به‌اصطلاح «شمال»- نشان داده منجر به آن شده است که از حفظ منافع ایران در کشورهای گمنام به کلی فرو بماند. این کشورهای گمنام همان‌هایی هستند که در روابط خارجی آنها را «کشورهای جنوب» می‌خوانند.  زبان ساده‌اش این می‌شود که دل‌مان می‌خواهد به هر بهانه‌ای با «فرانسه» تفاهمنامه امضا کنیم و دید و بازدید پس بدهیم اما «کنیا» را دوست نداریم! حتی اگر بدانیم کنیا تولیدکننده 90 درصد کل چای خارجی موجود در ایران است که با عناوین زیباتر همچون «انگلستان» یا «سیلان» به ما فروخته می‌شود. حتی اگر بدانیم از کل چای تولیدی کنیا، بخواهیم یا نخواهیم
70 درصد آن در ایران مصرف می‌شود! اما همچنان دولت تمایلی به حفظ سطح روابط ندارد و آن را به نسبت دولت قبلی بسیار تنزل داده است.
براساس آمارهای جهانی، تراز تجاری دوجانبه ایران و کنیا طی سال‌های منتهی به سال 92 با تکیه بر توسعه روابط دیپلماتیک با این کشور بسیار مثبت و به نفع ایران شد. کنیا علاوه بر موضوع چای، دروازه ترانزیت ایران با کشورهای اوگاندا، روآندا، بروندی، سودان جنوبی، کنگو، سومالی و اتیوپی بود و تسهیل این ترانزیت که اوج آن در سال 88 بود، منافع اقتصادی بسیاری را از ناحیه همین کشورهای گمنام برای ایران ایجاد کرد.
در همان سال‌ها در بازار نفت جهانی،‌ لابی ایران با کشورهای آمریکای لاتین همچون «ونزوئلا» نه‌تنها موجب افزایش قیمت نفت شد بلکه سهم ایران را نیز از درآمد حاصل از نفت افزایش داد. اینها شواهدی است که نشان می‌دهد انتخاب کشور هدف برای برقراری ارتباط نه‌تنها نباید بر این مبنا باشد که هرچه توسعه‌یافته‌تر بهتر، بلکه باید برمبنای محاسبه صرفه ملی و به دور از «شمال‌زدگی» باشد.
البته «فنلاند» هم جاذبه ویژه‌ای برای اقتصاد ایران نخواهد داشت و برقراری ارتباط با فنلاند نیز کم از همین شمال‌زدگی در اتخاذ سیاست خارجی ایران نیست. بویژه آنکه اخیرا وزیر تجارت خارجی و توسعه فنلاند در همایش مشترک با ایران تاکید کرد به دنبال گسترش همکاری در قالب ارتباط شمال- جنوب با ایران است. وزیر صنعت، معدن و تجارت ایران نیز با استقبال از گسترش این همکاری بشارت بازار 80 میلیونی ایران را به فنلاندی‌ها داد و این موضوع با توجه به اینکه رقم واردات ایران از کشور فنلاند به مراتب بیشتر از صادرات ایران به این کشور است مطلب چندان جذابی نیست.
آنچه در این حوزه مطالبه ماست، توجه دولت به تجارت با کشورهایی است که هدفشان از برقراری  ارتباط تجاری با ایران صرفاً دستیابی به بازار 80 میلیونی ایران نباشد. تأکید ما به احیای روابط با کشورهای جنوب همچون ونزوئلا،‌ سنگال، کوبا، عراق و افغانستان نه‌فقط از باب قرابت‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بلکه از جهت منافع سرشار اقتصادی، باید بررسی شود.
به اشتباه تصور می‌شود اگر جریان انقلاب به دنبال تعمیق روابط با این قبیل کشورهاست، به دلیل آن است که پیش‌تر کشورهای صاحب سلطه و قدرت جهانی، ما را به حریم خود راه نداده‌اند! این برداشت اشتباه موجب می‌شود دولت فعلی به هر قیمتی به دنبال آن باشد که روابط سیاسی خود را با کشورهای شمال رونق دهد با این برداشت که احتمالاً عکس گرفتن زیر پله‌های وزارت خارجه فلان کشور غربی منجر به سرازیر شدن صنایع اتحادیه اروپایی به ایران خواهد شد.
برخلاف مدل‌های کلاسیک که مزیت نسبی را عامل برقراری تجارت بین 2 کشور می‌دانستند، امروز نظریه‌های جدید گراویتی در تجارت بین‌الملل بر این باورند که آنچه موجب برقراری ارتباط تجاری میان 2 کشور می‌شود، وجود زیرساخت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مشابه بین
2 کشور است. در واقع بیش از مسأله مزیت نسبی،‌ تقارب فرهنگی و ساختاری بین
2 کشور است که ضامن حفظ روابط تجاری بین 2 کشور می‌شود. به عنوان مثال اگر نگاهی به صورت‌های گمرکی واردات کشوری همچون عراق بیندازیم به روشنی درمی‌یابیم بازرگانان و تجار این کشور به دلیل همگرایی و آشنایی فرهنگی - اجتماعی بیشتری که با ایران دارند در انتخاب بسیاری از کالاهای وارداتی که علاوه بر ایران، عرضه‌کنندگان دیگری از اروپا در کشورهای ترانزیت‌کننده حوزه خلیج‌فارس دارد، محصولات ایرانی را انتخاب می‌کنند. این واقعیت عینی که علل و ریشه‌هایش در مدل‌های گراویتی به طور مبسوط مورد بحث قرار می‌گیرد، بازمی‌گردد به مساله شناخت متقابل بین تجار 2 کشور؛ شناختی که ریشه در فرهنگ و نوع زندگی اجتماعی و تفکر غالب بر 2 ملت دارد. در همین مثال به صورت جزئی‌تر بسیار دیده شده است که یک تاجر عراقی، خرید کولرهای آبی ایرانی را که حتماً بهره‌وری کولرهای گازی مدرن را ندارد، به معامله کردن با یک شرکت کره‌ای یا ژاپنی ترجیح می‌دهد. زیرا به علت وجود تفاوت‌های متعدد فرهنگی و اجتماعی با شرکت‌های آسیای شرقی- از شیوه معامله کردن گرفته تا موارد جزئی دیگر-  در مواجهه و معامله با آن شرکت‌ها احساس غربت می‌کند در حالی که این احساس غربت در زمان معامله با یک ایرانی به دلیل شباهت‌های بسیار فرهنگی به مراتب کمتر است.
از همین ادبیات مدل‌های گراویتی در اقتصاد است که مشخص می‌شود 2 کشور ایران- ونزوئلا یا ایران- کوبا به دلیل تجربه مشترکی که در مبارزه با استعمار آمریکا دارند و باز به دلیل هدف مشابهی که در توسعه کشور خویش بر پایه توان داخلی دارند،  چرا می‌توانند به سرعت با یکدیگر روابط خود را گسترش دهند و چرا ایران توانست به‌رغم فاصله جغرافیایی بسیار،‌ چنان ارتباط سیاسی و اقتصادی فزاینده‌ای در مقطعی کوتاه با این 2 کشور برقرار کند.
تعصب بر درست دانستن مفاهیم و انگاره‌هایی که از سوی کشورهای استعمارگر تلقین شده است در اغلب موارد برابر با از دست دادن فرصت است؛ فرصتی که مغتنم دانستن آن به قیمت از دست نرفتن میلیون‌ها دلار بهره اقتصادی برای ملت ایران ارزش دارد.

به میزبانی شرکت رینگ خودرو و با حضور مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان مرکزی، امام جمعه، فرماندار خمین و صاحبان صنایع کوچک و شهرک صنعتی خمین، جلسه هم اندیشی صاحبان صنایع کوچک و واحدهای تولیدی در راستای تحقق اقتصاد مقاوتی برگزار شد.  به گزارش روابط عمومی شرکت شهرک‌های صنعتی استان مرکزی، مصطفی آمره، مدیرعامل این شرکت در این جلسه گفت: فضای ایجاد شده پس از اجرایی شدن برجام، فرصت مناسبی برای تقویت تولید و افزایش صادرات محصولات صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی است که باید مدیران واحدهای تولیدی با بالا بردن توان رقابتی خود از این فرصت استفاده بهینه کنند.  
 

دکتر ندا ملکی*: کودک نزد پدر و مادر امانت است اما با توجه به اینکه نهاد‌های اثرگذار تربیتی در یک جامعه وسیع اسلامی به‌عنوان بازوهای یاری‌کننده خانواده در آموزش و تربیت کودک عمل می‌کنند، بنابراین دایره امانت می‌تواند در مقام مصداق توسعه پیدا کند. «مسجد» نیز به عنوان یکی از مکان‌های عبادت جمعی و فردی و اهالی آن به عنوان دعوت‌کنندگان به دین می‌توانند حس دینی را در کودکان پرورش داده و چراغ عشق به ارزش‌های معنوی را در وجود آنها برافروزند و در این امانتداری سهیم باشند. اما آیا اهالی مسجد به همان میزان که در بعد کلامی، آموزشی و تبلیغی جهت معرفی دین تلاش می‌کنند، مهارت پرورش بعد  درونی، عاطفی و رفتاری کودکان را- که ایجاد اشتهای به دین می‌کند و نه اشباع‌ از دین- دارند؟
در نظریه‌های روانشناختی بویژه در روانشناسی یادگیری، آنجا که حیطه‌های یادگیری را از سطح به عمق تقسیم‌بندی می‌کنند، چنین تشابهی وجود دارد. اولین حیطه یادگیری، حیطه «شناختی» (Cognitive) است که در قلمرو فرآیندهای ذهنی و فعالیت‌های گفتاری است.
دومین حیطه، حیطه «عاطفی» (Affective) است که علاوه بر جنبه‌های شناختی و آموزشی، فرآیندهایی چون توجه، احترام، ارزش‌گذاری، گرایش، باور، پذیرش و دیگر فرآیندهای عاطفی رخ می‌دهد و حیطه سوم، حیطه «روانی-حرکتی» است که در حالت فعالیت‌های عملی و رفتاری (Sensory-Motor) رخ می‌دهد [طبقه‌بندی حیطه‌های یادگیری، بلوم، ترجمه دکتر سیف].
به بیان ساده‌تر باید با زبان عمل به کنجکاوی‌های کودک در حوزه دین پاسخ داد نه با گفتاری که شور و اشتیاقِ یافتن و درک حقیقت را از او بگیرد. برای نمونه در سیره نبی مکرم اسلام صلی‌الله علیه و آله مشاهده می‌ شود تا پایان عمر مبارک ایشان هیچ کودکی نتوانست در سلام کردن از آن بزرگوار پیشی بگیرد. این در حالی است که برخی دیدارهای پیامبر با کودکان یا در مسجد بوده یا در راه رفتن و رسیدن به مسجد اتفاق افتاده است. یعنی کودکی که ذات او خداطلب است، در مواجهه با شخصیت والای پیامبر اعظم(ص) که برگزیده خداوند و امین وحی الهی است به سلم و آرامش و محبت صادقانه دست یافته است که این امر خود اشتیاق به شناخت چنین دینی را در وجود کودک چنان بارور کرده که محرک او برای حضور در مسجد شده است. به  عبارت بهتر، رفتار پیامبر اکرم(ص) در تعامل با کودک از حیطه شناختی عبور کرده و وارد حیطه عاطفی شده و شوق کنجکاوی و حس حقیقت‌جویی او را نسبت به زیبایی‌های دین و حلاوت دینداری افزایش داده است و این خود موجب بروز رفتارهای کودک در حیطه روانی و حرکتی می‌شود.  در حقیقت هدف تربیت دینی برانگیختن شوق و رغبت به خداپرستی و پی بردن به کارکرد لذتبخش دین است. برای همین است که سقراط عبارتی به این مضمون گفته است: آموزش یعنی عشق به دانستن و هدف تربیت چیزی جز عشق به زیبایی و حقیقت‌جویی نیست.از سوی دیگر اهالی مسجد که خود یکی از مربیان کودک هستند، می‌توانند با کسب دانش و مهارت تربیتی لازم و با تکیه بر سیره عملی پیامبر گرامی اسلام(ص) و اهل بیت علیهم‌السلام هم در ساختن بنای صحیح تربیت کودک و هم بالا بردن تعداد مخاطبان کودک خویش در مساجد موثر باشند.
ادامه دارد...
*کارشناس ارشد امور فرهنگی و مذهبی