مدیر مرکز زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی جنوب کشور اعلام کرد فارس در 5 شهرستان دچار فرونشست‌های نگران‌کننده زمین است. به گزارش مهر، استان فارس اخیرا با مشکلات عدیده‌ای در حوزه‌های فرونشست زمین مواجه شده است. فروچاله‌ها یکی پس از دیگری دهان باز می‌کنند و خیلی از شهرهای استان را دچار مشکل کرده‌اند. زمین‌شناسی بارها نسبت به مشکلات این حوزه هشدار داده و تاکید کرده این پدیده یکی از مخاطرات مهم فارس به شمار می‌رود که ناشی از برداشت‌های بی‌رویه آب و همچنین خشکسالی‌های مستمر است. مدیر مرکز زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی جنوب کشور (مرکز شیراز) درباره فرونشست زمین به مهر گفت: در سال‌های اخیر در دشت‌های مختلف کشور بویژه در استان فارس شاهد وقوع گسیختگی زمین با به تعبیری همان فرونشست بوده‌ایم. طهمورث یوسفی ادامه داد: بالاترین افت سطح ایستابی در کشور مربوط به  دشت‌های استان فارس است و در راستای گزارشات متعدد کارشناسان سازمان زمین‌شناسی مرکز شیراز از فروچاله‌ها و درز و شکاف‌ها، این سازمان فرونشست را به عنوان یکی از مخاطرات مهم  در استان و کشور می‌داند. وی افزود: در این راستا با استفاده از مطالعات ژئوفیزیک و رادار و نصب ابزار دقیق سریعا رفتارسنجی و مطالعات آب- زمین‌شناسی و زمین‌شناسی مهندسی و ژئوتکنیک و بررسی فرونشست امکان‌پذیر است. مدیر مرکز زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی جنوب کشور (مرکز شیراز) با اشاره به ایجاد فرونشست در برخی روستاهای فارس اظهار داشت: طی چند سال گذشته شاهد ایجاد این پدیده در برخی از روستاهای فارس از جمله دیندارلو و ایج بودیم که این امر مشکلاتی را برای مردم به وجود آورده بود. وی با بیان اینکه استان فارس از جمله استان‌هایی است که با این پدیده بشدت روبه‌رو است، بیان کرد: در این راستا رادار سازمان زمین‌شناسی با حضور یک تیم 4 نفره برای انجام مطالعات و به دست آوردن تصاویر از وضعیت فرونشست در سطح استان در شیراز راه‌اندازی شده است. یوسفی درباره شهرستان‌هایی که با این پدیده روبه‌رو هستند، بیان کرد: شهرستان‌های داراب، فسا، نی‌ریز، مرودشت و استهبان از جمله شهرستان‌هایی هستند که پدیده فرونشست در آنها بسیار نگران‌کننده است و باید مطالعات دقیقی پیرامون آن انجام شود. وی با اظهار نگرانی از اینکه فرونشست در برخی از این شهرستان‌ها زیرزمینی است، بیان کرد: در برخی از این مناطق از جمله استهبان و مرودشت شکستگی‌های زیرزمینی ایجاد شده که به صورت تونل‌های گسیخته بوده و نگران‌کننده است. مدیر مرکز زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی جنوب کشور (مرکز شیراز) درباره ایجاد فرونشست در اطراف تخت جمشید اظهار داشت: طی چند سال گذشته به دلیل برداشت بی‌رویه آب شاهد ایجاد فرونشست‌هایی در دشت مرودشت و اطراف تخت جمشید بودیم. وی ادامه داد: با توجه به حساسیت این موضوع و وجود فرونشست در پارک جنگلی نزدیک تخت جمشید ضروری است که باید قبل از هر اقدامی مطالعات دقیقی پیرامون بررسی این وضعیت انجام شود. وی تاکید کرد: اولین کار در ایجاد فرونشست، پر کردن آن است از این رو باید بعد از انجام مطالعات دقیق نسبت به انجام این کار اقدام کرد.  بنا به این گزارش، فروچاله‌ها چندی است میهمان ناخوانده دشت‌های فارس شده‌اند، فروچاله‌هایی که اغلب ناشی از فعالیت‌های انسانی بوده و از کشاورزی و برداشت بی‌رویه آب‌های زیرزمینی نشأت‌ گرفته‌اند. چندی پیش نیز فروچاله‌ای به عمق ۸۰ متر در منطقه «ایج» ایجاد شد که این واقعه باعث شد محققان سازمان زمین‌شناسی ضمن بررسی ابعاد آن، نسبت به خطرات احتمالی ریزش اطراف فروچاله نیز هشدار بدهند. مدیر مرکز زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی جنوب کشور چندی پیش با اشاره به اینکه فروچاله یادشده در شهرستان استهبان به وجود آمده است، گفت: رشد جمعیت همراه با گسترش بی‌‌رویه بهره‌برداری از آب در حوزه کشاورزى و صنعت، با اثرات نامطلوب زیادى هم از نظر کمى و هم کیفى منابع آب همراه بوده است.

نجات یک لنج باری در آب‌های بندرلنگه
تیم جست‌وجو و نجات دریایی اداره بنادر و دریانوردی بندرلنگه موفق شد یک لنج باری با 6 سرنشین که به علت آبگرفتگی شدید در آب‌های بندرلنگه دچار سانحه شده بود را نجات دهد.  به گزارش روابط عمومی اداره بنادر و دریانوردی بندر لنگه، روز دوشنبه 24 خرداد ماه سال جاری یک شناور لنج باری با ملیت ایرانی حامل کالاهای متفرقه که از بندر دوبی کشور امارات به مقصد بندر لنگه در حرکت بود، به علت آبگرفتگی در فاصله 15مایلی جنوب بندرگاه اداره بنادر و دریانوردی بندرلنگه از ادامه مسیر بازماند. طبق گزارش دریافتی از مرکز فرعی جست‌وجو و نجات دریایی بندرلنگه، پیام اضطرار از طرف این لنج باری حوالی ساعت 18:25 مخابره و اعلام شد که به دلیل خطر غرق شدن سرنشینان، نیاز به کمک فوری وجود دارد. مرکز جست‌وجو و نجات دریایی پس از دریافت پیام کمک، ضمن هماهنگی با شناورهای متردد در منطقه بلافاصله شناور ناجی را به این موقعیت اعزام کرد. عملیات تخلیه آب از شناور سانحه دیده آغاز شد.

صیانت از محیط‌زیست و ارتقای ایمنی دریانوردی در بنادر غرب هرمزگان
برای نخستین‌بار و با هدف پاکسازی و جلوگیری از آلودگی دریایی در بنادر غرب استان هرمزگان این بنادر به تجهیزات مقابله با آلودگی نفتی مجهز شدند. مدیر بنادر و دریانوردی بندرلنگه با اعلام این خبر گفت: تربیت نیروی متخصص و مجرب دریایی از یک‌سو و تامین تجهیزات استراتژیک و کاربردی از سوی دیگر 2گام اصلی در توسعه صنعت حمل‌ونقل دریایی محسوب می‌شود و در این میان ایمنی و امنیت دریانوردی با حفظ محیط‌زیست و صیانت از گنجینه ملی دریایی کشور از مهم‌ترین الزامات در نیل به این توسعه است. محمود صابری افزود: در راستای الزامات بین‌المللی و ملی پاکسازی و مقابله با آلودگی دریایی و با توجه به موقعیت خاص بنادر غرب استان هرمزگان در مجاورت خط کشتیرانی و سکوهای متعدد نفتی، تجهیزات مربوط شامل اسکمیر، بوم، مخازن اتوماتیک جمع‌آوری مواد زائد نفتی، فنس بوم و... به ارزش 3 میلیارد و 500 میلیون ریال خریداری شد و در اختیار بنادر غرب هرمزگان قرار گرفت.

دوازدهمین پروژه از 13 پروژه مسکن‌مهر شهر جدید اندیشه در آستانه بهره‌برداری قرار گرفته است. به گزارش روابط عمومی شرکت عمران شهر جدید اندیشه، دیروز طی بازدید انجام شده از پروژه
۲۸۸ واحدی مسکن‌مهر شرکت ابنیه‌سازان بین‌المللی اقدم (تراخیت) در فاز ۵ شهر اندیشه به ۹۴ درصد رسیده و مراحل پایانی را می‌گذراند. این پروژه که در ابتدای دولت تدبیر و امید با مشکلات عدیده مواجه بوده و با پیشرفت ۲۱درصدی عملا چند ماهی پروژه متوقف بود که با پیگیری‌های مداوم و تلاش‌های وافر شرکت عمران شهر اندیشه بیش از ۷۰ درصد رشد داشته است. گفتنی است، 11 پروژه از پروژه‌های مسکن‌مهر شهر اندیشه در بهمن ماه سال گذشته توسط استاندار محترم تهران در حالی افتتاح شد که هم از امکانات زیربنایی و روبنایی برخوردار بودند و هم جزو بهترین و باکیفیت‌ترین پروژه‌های مسکن‌مهر کشور هستند. گفتنی است پروژه ۲۸۸ واحدی مسکن‌مهر شرکت ابنیه‌سازان بین‌المللی اقدم به طور کامل دارای انشعاب برق است و همه واحدها و مشاعات دارای انشعابات مجزای برق بوده و انشعابات دیگر و همچنین قسمت‌های مختلف این پروژه اعم از محوطه پروژه، ساختمان نگهبانی، آسانسور‌ها، دیوار محوطه و به طور کلی پروژه به صورت فعال در حال کار است.
اندیشه یکی از مفاخر جدید در معماری شهری
مدیرعامل شرکت عمران شهر جدید اندیشه گفت: در شهر جدید اندیشه که آن را می‌توانیم یکی از مفاخر و دستاوردهای جدید در معماری شهری بنامیم؛ در پی این هستیم که تفکر ایران شهری را به اجرا بگذاریم و تا هم‌اینک نیز مقدار قابل توجهی در این باره پیشرفت داشته‌ایم که قابل توجه است. محمد آئینی افزود: ما به دنبال این هستیم تا در جای جای شهر جدید اندیشه ایران‌شهر را با همان مبانی و تفکر اصلی به سرانجام برسانیم و از نقاط قوتی که شهر جدید اندیشه دارد، بخوبی بهره خواهیم برد و درباره فضاهای عمومی با سرعت بیشتری حرکت خواهیم کرد. این مسؤول تصریح کرد: یکی از دغدغه‌های وزارت راه و شهرسازی در حال حاضر این است که شکوه و عظمتی که در معماری ایرانی- اسلامی در گذشته داشتیم را دوباره احیا کنیم و در این مسیر با توجه به دانسته‌ها و دانش چند گامی نیز به جلو حرکت کنیم  و ما نیز در همین مسیر در حال حرکت در شهر جدید اندیشه هستیم.  آئینی ادامه داد: مجموعه مباحثی که در این باره در حوزه نظری در حال مباحثه است، به نوعی می‌توان در قالب تفکر یا اندیشه ایران شهری خلاصه‌اش کرد و این شهر از ویژگی‌های بارزی برخوردار است.

پس از گذشت 2 روز از سخنرانی رهبر معظم انقلاب در جوار مرقد مطهر بنیانگذار جمهوری اسلامی و تأکید ایشان بر دستیابی به استقلال اقتصادی از طریق اقتصاد مقاومتی و خسارت خواندن ادغام اقتصاد ایران در اقتصاد جهانی، زمزمه‌هایی از حضور فردی در ایران به نام «جفری ساکس» که استاد بزرگ اقتصاد دانشگاه کلمبیا و مشاور بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل خوانده می‌شد، شنیده شد.  در خبرهای اولیه مشخص شد او به دعوت دفتر نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در مقر سازمان ملل در نیویورک به ایران آمده و قرار است در دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی و سمینار علمی- تخصصی با موضوع «دستور کار 2030 و تبیین اهداف توسعه پایدار» در دانشگاه امیرکبیر سخنرانی کند. سفر او کاملا عادی به نظر می‌آمد تا زمانی که خبرهایی از اعتراض گروهی از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر به سخنرانی آقای ساکس در این دانشگاه منتشر شد. کلیدواژه مهم آنها در این اعتراض نام آشنای «جورج سوروس» بود. این نام هر فرد ایرانی را به یاد فتنه 88 می‌اندازد و پول‌هایی که این سرمایه‌دار آمریکایی در آن سال برای براندازی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران هزینه کرده بود.
  ردپای جورج سوروس
بررسی‌های اولیه نشان از آن داشت که دکتر ساکس و سوروس سال‌هاست ارتباط بسیار نزدیک و دوستانه‌ای دارند و در هر کشوری که کودتا رخ داده یا در حال فروپاشی است نامی از این دو آمده است. سوروس در برهه‌ای از کارهای ظاهرا بشردوستانه خود به ادعای بعضی رسانه‌های غربی مانند نشریه تایم سرمایه خود را برای کمک به اقتصادهای پساکمونیستی اروپای شرقی و اتحاد جماهیر شوروی سابق برای ایجاد جامعه‌ای که خود او «جامعه باز» می‌خواند استفاده می‌کند اما در واقع آنچه سوروس جامعه باز می‌خواند جامعه‌ای است که به او و دوستان چپاولگرش اجازه می‌دهد منابع و دارایی‌های باارزش اقتصادهای پیمان ورشو سابق را به یغما ببرند. او با آوردن افرادی مانند جفری ساکس یا «آندرس آسولد» سوییسی و شوک‌درمانی اقتصادی به درون این اقتصادها، زمینه را برای خریدن دارایی‌های تمام مناطق جهان با قیمت‌های ارزان فراهم کرد.
در این راستا جفری ساکس که قبلا به دولت بولیوی برای حرکت به سوی اقتصاد بازار مشاوره داده بود و حاصل آن بحران اقتصادی، بیکاری و روی آوردن بیکاران به کشت کوکائین بود، از سوی سوروس به کار گرفته شد و سوروس که بسیار نزدیک به محافل «جورج بوش» در جامعه اطلاعاتی و امور مالی آمریکا بود، برای پیشبرد برنامه جامعه باز خود در لهستان یکی از بنیادهای مشهور خود به نام «بنیاد استفان بارتوری» را که حامی رسمی کار ساکس در لهستان از سال 1989 تا 1990 بود راه‌ا‌ندازی کرد.
ساکس با این مقدمات طراحی شده از سوی سوروس، سال 1989 به جنبش همبستگی ضدکمونیست لهستان برای انتقال به دموکراسی بازار مشاوره داد و طرح اصلاحات اقتصادی لهستان را نوشت. طرحی که منجر به نرخ بیکاری 20 درصد، قرار گرفتن 59 درصد مردم زیر خط فقر و ۷۵۰۰ اعتصاب در یک سال شد.
پس از آن بر مبنای تجربه لهستان، ساکس از سوی سوروس به شوروی معرفی شد و ابتدا به دعوت میخاییل گورباچف، رئیس‌جمهور شوروی و سپس بوریس یلتسین، رئیس‌جمهور روسیه برای گذار به اقتصاد بازار دعوت شد.
سوروس درباره معرفی ساکس به شوروی می‌گوید: «من گروهی از اقتصاددانان را برای بردن به اتحاد جماهیر شوروی در جولای 1990 بسیج کردم. جفری ساکس که با او در لهستان کار کرده بودم، آماده و مشتاق مشارکت در این کار بود. او افراد دیگری را معرفی کرد: رومانو پرودی از ایتالیا و دیوید فینچ، یک مقام بازنشسته صندوق بین‌المللی پول. من می‌خواستم استنلی فیشر و ژاکوب فرانکل، به ترتیب رؤسای تحقیقات بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، لری سامرز از دانشگاه هاروارد و مایکل برونو از بانک مرکزی اسرائیل نیز اضافه شوند». در این زمینه نیز مانند تجربه بولیوی و لهستان موفقیت اقتصادی برای کشورها حاصل نشد و تا آمدن ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور فعلی روسیه، این کشور با بحران‌های اقتصادی عظیمی دست و پنجه نرم می‌کرد.
به نام سیاهان آفریقا، به کام سرمایه‌داران آمریکا
پس از این کارهای مشترک، همکاری ساکس و سوروس رنگ و بوی دیگری گرفت.
جفری ساکس پس از 20 سال تدریس در دانشگاه هاروارد در سال 2002 به دانشگاه کلمبیا رفت و علاوه بر تدریس در حوزه‌های توسعه پایدار و سیاست و مدیریت سلامت، مدیریت «مؤسسه زمین» این دانشگاه را عهده‌دار شد.
این مؤسسه با دانشگاه‌ها، شرکت‌ها، نهادهای دولتی و غیردولتی و افراد کار می‌کند و به دولت‌های ملی و سازمان ملل درباره موضوعات وابسته به توسعه پایدار و «اهداف توسعه هزاره» مشاوره می‌دهد. همچنین درحال آموزش به نسل بعدی رهبران در علوم پایه و توسعه پایدار است.
ساکس مشاور ویژه بان کی مون در امور توسعه پایدار نیز هست و این جایگاه را در دوران دبیر کلی «کوفی عنان» نیز داشته است.
علاوه بر این فعالیت‌ها جفری ساکس که حوزه اصلی کارهای سیاسی و دانشگاهی او در محدوده چالش‌های جهانی‌سازی است، سال 2005 سازمانی غیردولتی به نام «وعده هزاره» را به همراه «رای چمبرز» از رهبران وال‌استریت در نیویورک تأسیس می‌کند.
به نظر می‌رسد ساکس و دوست نزدیک او جورج سوروس مجارستانی قرار است در پوشش سازمان ملل تمرکز خود را متوجه آفریقا کنند و به بهانه اجرای اهداف توسعه هزاره زمینه یکپارچه‌سازی این خطه از زمین را با دهکده جهانی فراهم کنند. به همین دلیل در سال 2006 جورج سوروس 50 میلیون دلار به «وعده هزاره» کمک کرد تا در پروژه روستاهای هزاره سرمایه‌گذاری کند.
این پول برای هزینه کردن در «پروژه روستاهای هزاره» که پروژه‌ای مشترک میان مؤسسه زمین دانشگاه کلمبیا، برنامه توسعه سازمان ملل و مؤسسه وعده هزاره است، داده شد. این پروژه از سال 2005 با هدف ادغام روستاها در اقتصاد جهانی و در راستای برنامه جهانی‌سازی در چند کشور آفریقایی در 2 فاز 5 ساله آغاز شد.
جورج سوروس سال 2011 نیز طی مطلبی در سایت خود از کمک‌های مالی آتی خبر داد و نوشت: «در حالی که فاز دوم پروژه شروع می‌شود، بنیاد من 27 میلیون دلار برای 5 سال آینده کمک خواهد کرد. صندوق توسعه اقتصادی سوروس یک صندوق سرمایه‌گذاری است که بخشی از بنیاد جامعه باز من است. این صندوق 20 میلیون دلار برای پروژه‌های تجاری نیازمند به سرمایه‌گذاری در کشورهای مرتبط در نظر گرفته است». کمک‌های سوروس باز هم ادامه یافت و بنیاد جامعه باز آنگونه که در لیست هزینه‌کرد سال 2014 خود آورده، 500 هزار دلار در این سال به مؤسسه وعده هزاره ساکس کمک کرده است.  آنچه در این پروژه به روشنی دیده می‌شود آن است که مدیر همه مؤسسات و نهادهای همکار در این پروژه جفری ساکس و یکی از حامیان مالی اصلی آن جورج سوروس است. پس می‌توان به راحتی نتیجه گرفت این پروژه بیش از آنکه پروژه سازمان ملل باشد، طرح مشترک «جفری ساکس ـ جورج سوروس» است و سازمان ملل که مانند همیشه یکی از پوشش‌های معمول برای تغییر درون کشورها بوده، اینجا نیز همین نقش را ایفا می‌کند.
به سوی ایران...
اکنون سال 2015 به پایان رسیده و دوره 10 ساله پروژه روستاهای هزاره تمام شده است. جفری ساکس امروز پس از سال‌ها کار در راستای انحلال کشورها در نظام سرمایه‌داری غرب، رو به سوی ایران دارد. اگرچه او تاکنون فعالیت مشخص و شناخته شده‌ای درباره ایران نداشته ولی آرای او درباره ایران همان مبانی فکری هستند که در قبال کشورهای دیگر داشته و او تنها به‌عنوان عضوی از ماشین سرمایه‌داری در حال حرکت برای غرق کردن ایران در این ساختار است و سخنان او حداقل طی یک سال گذشته پس از توافق هسته‌ای بارها و بارها از سوی مقامات آمریکا بیان شده است.
ساکس که دلبسته روش جان‌اف کندی، رئیس‌جمهور آمریکا در زمان جنگ سرد و دیدگاه‌های نرم او است، در کتاب خود با عنوان «به سوی حرکت جهان: تلاش جان اف کندی برای صلح» با توضیح سخنرانی او در دانشگاه امریکن در سال 1963 که مشهور به سخنرانی صلح است از نقش مؤثر کندی در جنگ سرد و استفاده از دیپلماسی برای رفع مسائل میان آمریکا و شوروی سخن می‌گوید.
او در مقاله‌ای با عنوان «نمایه‌هایی در ایجاد صلح» که 27 ژانویه 2013 / 8 بهمن 1391، در سایت پراجکت سیندیکیت- سایتی که از سوی جورج سوروس حمایت مالی می‌شود- منتشر شد، با تقدیس تاکتیک مؤثر کندی در پیش بردن آمریکا و شوروی به عنوان 2 ابرقدرت هسته‌ای به سوی صلح، روش او را بهترین روش برای مواجهه با ایران می‌داند و می‌نویسد: «اگرچه آمریکا و ایران در وضعیت بی‌اعتمادی به یکدیگر هستند اما ممکن است زمینه‌هایی برای برقراری مجدد یک روابط دوجانبه بسیار سالم وجود داشته باشد». سپس با اشاره به اینکه جنگ در سوریه در واقع جنگ میان آمریکا و ایران است، انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری را «فرصتی برای مطرح کردن صلح جدید» معرفی می‌کند و می‌گوید: «موضوعات مهمی برای گفت‌وگو وجود دارد، خصوصا جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران». وی به اوباما توصیه می‌کند گام‌های بعدی را بردارد و تصریح می‌کند: «هم با ایران و هم با کشورهای دیگر (از جمله کوبا و کره‌شمالی) یک دهه جنگ‌های مخفی و غیرمخفی آمریکا کافی است. ما اکنون نیاز مبرم به رهبری آمریکا داریم تا بیش از جنگ، صلح را به عنوان یک راه‌حل تصویر کند».
جفری ساکس در مقاله دیگری که 17 جولای 2015 / 26 تیر 1394 یعنی 3 روز پس از اعلام توافق هسته‌ای ایران در وین، از سوی پراجکت سیندیکیت به چاپ رسید باز هم با انتقاد از رسوایی‌های سازمان سیا خصوصا در کوبا، دیپلماسی کندی را در قبال شوروی تقدیس می‌کند و می‌نویسد همان سالی که او به مشاوره‌های سیا و ارتش بی‌توجهی کرد، «با استفاده از دیپلماسی خستگی‌ناپذیر و ماهرانه»، به یک توافق هسته‌ای موفقیت‌آمیز با شوروی یعنی «معاهده منع آزمایش محدود» دست یافت».
وی در این مقاله به صراحت اذعان می‌کند «دشواری سیاسی ایجاد صلح با ایران شبیه ایجاد صلح با شوروی در سال 1963 از سوی کندی است».
این سخنان او یادآور سخنرانی سال گذشته باراک اوباما در دانشگاه امریکن همزمان با سخنرانی کندی در آن دانشگاه در 52 سال قبل از آن است. اوباما در آن سخنرانی استفاده کندی از دیپلماسی و مذاکره در قبال شوروی را ستود و پس از آن به ستایش توافق هسته‌ای ایران که از دید او نتیجه به کار بردن همان دیپلماسی بود پرداخت.
اینکه به طور دقیق جفری ساکس قرار است این بار مجری چه طرحی در ایران باشد و جورج سوروس قرار است چه نقشی ایفا کند هنوز روشن نیست اما آنچه از سابقه فعالیت‌های ساکس در شوروی و علاقه او به رویکرد کندی در قبال شوروی که منجر به فروپاشی از درون این کشور شد کاملا آشکار است این است که او به مانند اربابان آمریکایی خود ایران را نمونه‌ای مانند شوروی می‌بیند و همان نسخه‌ای را برای ایران تجویز می‌کند که 53 سال قبل کندی برای شوروی تجویز کرد.
سخن صریح ساکس درباره باز کردن درهای ایران به سوی جهان جای هیچ شکی باقی نمی‌گذارد که او نماینده نظام سرمایه‌داری غرب در ایران است و سفر او به ایران در ادامه سلسله سفرهای این نماینده برای دستیابی به مقاصد غربی است. او می‌نویسد: «بهترین روش برای اطمینان از عادی‌سازی روابط با ایران، کمک به بهبود اقتصادی ایران و حمایت از ادغام این کشور در جامعه بین‌المللی است». همان کاری که رهبر حکیم انقلاب 2 روز قبل از سفر ساکس به ایران آن را نه افتخار، بلکه خسارت، ضرر و شکست نامیدند.
آنچه از بررسی سوابق و اندیشه‌های این اقتصاددان آمریکایی هویداست این است که ساکس از معتقدان راسخ و مجریان محکم و باسابقه اقتصاد سرمایه‌داری است که با آرمان اقتصادی انقلاب اسلامی ایران مبنی بر استقلال اقتصادی و برابری فقیر و غنی در استفاده از مواهب اقتصادی کاملا در تضاد است. این تفکر او آنقدر آشکار است که دعوت مسؤولان دولت از او برای حضور در ایران بویژه دیدار سیدعباس عراقچی با او جای تعجب و پرسش داشته باشد. با این همه امید بر آن داریم که دعوت برخی مسؤولان از این استاد حامی سرسخت اقتصاد بازار به مانند دعوت گورباچف از او برای اجرای طرح گذار به اقتصاد سرمایه‌داری نباشد.

 

حسین قدیانی: استدلال که چه عرض کنم، رسما سفسطه می‌کنند. سفسطه‌ای که بیان ساده‌اش می‌شود این؛ «ما چون مدیری هستیم که روی منابع بزرگ مالی خوابیده‌ایم، حقوق و مزایای کلان از آنجا حق‌مان است که اگر این پول را نگیریم، احتمال اختلاس بالا می‌رود». رسما دارند این را می‌گویندها! رسما و علنا! واقعا باید نازید به این گشایش‌های هر روزه برجامی! این قبیل بهانه‌ها اما تنها و تنها یک جواب اخلاقی دارد؛ «اشتهای آدمی سیری‌ناپذیر است.» و اگر نتواند از حقوق مثلا 100 میلیونی بگذرد، از مطالبه میلیاردی هم نخواهد گذشت، از طمع دوختن به پول بیت‌المال نخواهد گذشت، از زیاده‌خواهی و فزون‌طلبی نخواهد گذشت. اینجا قصه انصاف است و شرف. یعنی بدیهیات انصاف و بدیهیات شرف. برای روشن‌تر شدن بحث، 2 پرسش طرح می‌کنم؛ اولا کدام اختلاس‌کننده بزرگ و نام و نشان‌دار بوده که به حقوق متعارف قانع باشد؟! ثانیا کدام مدیر قانع به حقوق متعارف بوده که نامش در شمار این اصحاب اختلاس آمده باشد؟! تو آنجا به خود مجوز اختلاس میلیاردی می‌دهی، که قبلش به خود اجازه داده باشی و خود را محق دانسته باشی که هر ماه، حقوق مثلا 200 میلیونی بگیری! وقتی تو این حق را، حق این حقوق کلان را برای خود قائل شدی، حق پول‌های کلان‌تر را هم برای خود قائل خواهی شد! حال، به موازات مثل «سیری‌ناپذیر بودن اشتهای آدمی» این مثل را هم می‌توان گفت که «تخم مرغ دزد، شتر دزد می‌شود»! مثل اولی می‌شود اینکه وقتی معده جیب توی مدیر، توان هضم حقوق نامتعارف را داشته باشد، این اشتهای سیری‌ناپذیر، اندکی بعد، مطالبه‌ای فراتر از مندرجات فیش حقوقی هم خواهد خواست! و چه باک اگر نام آن «مطالبه» فی‌الواقع یک «اختلاس کلان» باشد؟! اشتها را وقتی مهار نکنی، آن تبدیل می‌شود به این! مثل دومی اما می‌شود اینکه وقتی توی مدیر، قادر نیستی نفس خود را در برابر تخم مرغ ده‌ها میلیونی افسار بزنی، دیر نیست شتردزد شوی! یعنی که نجومی‌تر! یعنی که حقوق نجومی، مقدمه لغزش‌های نجومی است! اگر آن‌طور که حضرت آقا بعد از سخنان رئیس قوه اجرا اشاره کردند که «گناه‌هایی هست که آدمی را به بلیه «نفاق» دچار می‌کند»، حقوق‌هایی هم هست که آدمی را به بلیه دزدی دچار می‌کند! واقعا فرض است بر اعوان و انصار دولت تدبیر که اگر نسبت درستی با مقوله اخلاق و انصاف و شرف دارند، صرف نظر از سفسطه‌های بی‌اساس، روزی چند بار همین 2 مثل را برای خود زمزمه کنند که «اشتهای آدمی سیری‌ناپذیر است» و «تخم مرغ دزد، شتر دزد می‌شود». امشب، این است مشق شب دولت! آری! آقایان خوب است به جای مذاکره با شیطان بزرگ، دمی هم مذاکره کنند با شیطانی بزرگ‌تر، که همانا نفس آدمی است! و یک مقدار از او حساب بکشند! به نفس، رو که بدهی، می‌شود همین که امروز حقوق نامتعارف حضرتعالی را توجیه کند، فردا هم بگردد یک بهانه پیدا کند برای لغزش‌های پیش ‌رو! از قضا، مدیری که روی منابع ثروت خوابیده، نیاز بیشتری دارد به بیدار کردن نفس خود! و نهیب زدن بر این اسب چموش! جز این باشد، برای پیدا کردن «ب. ز» ابتدا به ساکن باید دنبال شرکایت و همین‌ها که کنارت نشسته‌اند بگردی! و اما سخنی صریح‌تر هم می‌توان با اهالی جناح سفسطه داشت؛ «یک کلام بفرمایید آیا «عدالت» را قبول دارید یا نه؟!» «اعتدال» که خب! یعنی «اسلام» اما آن اعتدال که در لسان بعضی‌ها لانه کرده، بیشتر به «کاریکاتور عدالت» می‌ماند! کاریکاتور عدالت یعنی عزا در شب واریز یارانه اما توجیه حقوق‌های نامتعارف! کاریکاتور عدالت یعنی همین که مردم، آحاد مردم، همین مردم کوچه و بازار، اصلا اکثریت همین مردم رأی داده به دولت کنونی، با یک حقوق حداقلی روزگار بگذرانند، آن‌وقت هر روز متوجه شوند که فلان مدیر، فلان حقوق کلان را دارد دریافت می‌کند! تازه! طلبکار هم هست! چرا؟ چون روی منابع ثروت نشسته! همچین هم می‌گویند «منابع ثروت» گو آنکه ارث از پدر به ایشان رسیده! من که گمانم «اعتدال» یعنی همین چیزها! یعنی اینکه منابع ثروت مال همین ملت باشد، آن‌وقت حقوق کلانش با مدیری باشد که عجیب سیری‌ناپذیر است شکم مبارک!
و «کاریکاتور عدالت» هم یعنی همین! «ما چون مدیری هستیم که روی منابع بزرگ مالی خوابیده‌ایم، حقوق و مزایای کلان از آنجا حق‌مان است که اگر این پول را نگیریم، احتمال اختلاس بالا می‌رود». نه جانم! احتمال اختلاس آنجا بالا می‌رود که توی مدیر، نه نسبتی با اخلاق داری، نه نسبتی با انصاف، نه نسبتی با شرف و نه نسبتی با عدالت! که اگر داشتی، این اشتهای سیری‌ناپذیر را در همان نطفه اول خفه می‌کردی و هرگز راضی به دریافت حقوق کلان نمی‌شدی! من از شمای مخاطب سوال می‌کنم؛ «مجال اختلاس و احتمال چشم طمع دوختن به بیت‌المال، در کدام مدیر بیشتر است؛ آن مدیر که حقوق 200 میلیونی می‌گیرد و در نهایت وقاحت، این حقوق را حق مسلم خود فرض می‌کند یا آن مدیر که در همین پله اول، اهل حساب کشیدن از نفس خویش است و هرگز راضی به چنین دریافتی‌هایی نیست؟!» مانده‌ام این برجام تابان و بلکه هم روحانی، چگونه گشایشی داشته است که تنها در فیش حقوقی مدیران از ملت بهتران، نمود پیدا می‌کند؟! منبع بزرگ ثروت! خوابیدن روی منبع بزرگ ثروت! خواب راحت! خر و پف کردن روی معیشت ناچیز این ملت! اعتدال! تدبیر و امید! حقوق! حقوقدان! حقوق‌دان! من اما مدیر دیگری هم می‌شناسم! مدیری که بر نفسش مدیریت می‌کرد! مدیری که آخرین فیش حقوقی‌اش هست! یک میلیون و 500 هزار تومان! عکسش هست! سندش هست! اتفاقا این مدیر هم روی منبع عظیمی از ثروت کار می‌کرد! ثروت امنیت! ثروتی که اصلا نمی‌توان برایش قیمت گذاشت! به قیمت شهادت! حالیا که او رفت! او با پیکری رعنا رفت تا در جایی که وطن نیست بجنگد، بلکه در جایی که وطن هست، جنگی رخ ندهد! و او برگشت! او با پیکری غرق در خون برگشت! او شهید برگشت! او شهید برگشت تا در عوض نشستن گرد یتیمی بر چهره دخترک خردسالش، آقایان اعتدال، خواب خوشی داشته باشند روی منابع عظیم ثروت! مدعی هم باشند ضامن امنیت ما برجام است! اعتدال مبارکی است! یک روز فیش حقوقی خود را به رخ یتیم خان‌طومان می‌کشند، یک روز ضامن امنیت یعنی برجام را! گفتم که! اعتدال مبارکی است! یکی قهرمان خان‌طومان، یکی هم خان تومان! قهرمان فیش! مدیر مدیر شاسی بلند! مدیر برعکس! آهای مرغابی‌های دوست‌داشتنی! تنها چند شب دیگر مانده است! این بار محکم‌تر دامن ابوتراب را بگیرید! محکم‌تر بگیرید که «شهادت علی» یعنی «غیبت عدالت»! ما همه ایتام ابوترابیم! کو جرعه‌ای از عدل و داد؟! آهای! یکی نیست بخواباند در گوش این مدیران برعکس؟! مگر خمینی نگفت «مملکت به خاطر این ریخت و پاش‌ها و اختلاس‌ها محتاج شده است اگرنه نفت ما کم است یا ذخایر و معادن نداریم؟ همه چیز داریم لیکن این مفت‌خوری‌ها و اختلاس‌ها و گشاده‌بازی‌هایی که به حساب مردم و از خزانه عمومی می‌شود، مملکت را بیچاره کرده است! اگر اینها نبود، احتیاج پیدا نمی‌کرد که از اینجا راه بیفتد برود آمریکا، در برابر میز آن مردک [رئیس‌جمهور آمریکا] گردن کج کند که مثلا به ما کمک کنید». آهای! اینجا چه خبر است؟! خسته شدیم والله از این همه گشایش! از این همه سازش! از این همه دغل! از این همه دروغ! و از این همه بی‌عدالتی! مدیران اسلام رحمانی، یک مقدار خواهشا رحم کنند به این ملت! وانگهی! این چگونه رحمانیتی است که فقط شامل فیش حقوقی مدیران از ملت بهتران می‌شود؟!
 اسلام رحمانی یعنی اسلام پول! من به همچین اسلامی، مسلمان نیستم! روحانی من، در جبهه شام و بر منبر شهادت نشسته! آری! من مسلمان به اسلام سلیمانی‌ام...

 

آخرین نتایج ارزیابی کیفی خودروهای داخلی منتشر شده از سوی شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران، حکایت از صدرنشینی تولیدات گروه صنعتی ایران‌خودرو دارد.  به گزارش ایکوپرس، براساس گزارش نتایج ارزیابی کیفی خودروهای داخلی توسط شرکت بازرسی کیفیت، در گروه خودروهای با سطح قیمتی ۲۵ تا ۵۰ میلیون تومان، خودروهای تندر ۹۰ اتوماتیک، تندر ۹۰ ایران‌خودرو و رانا معادل 3 ستاره از 5 ستاره کیفی را کسب کرده‌‌اند.  بر مبنای این گزارش محصولات ایران‌خودرو موفق شدند از 5 خودرو 3 ستاره این گروه 3 جایگاه را از آن خود کنند. این گزارش می‌افزاید: خودروهای تندر ۹۰ اتوماتیک محصول انحصاری ایران‌خودرو و تندر ۹۰ معمولی ضمن کسب امتیاز کیفی، صدرنشین این گروه از خودروها به لحاظ کیفی هم هستند.
 

امیر استکی*: چند ماه پیش بود که در همین جریده یادداشتی نوشتم که در آن به وضعیت دولت در قبال توافق هسته‌ای اشاره کرده بودم. در آنجا عنوان کردیم که دولت در این معامله بزرگ منتظر لطف و کرم طرف مقابل است یعنی به گونه‌ای توافق کرده که اگرچه همه چیز را می‌دهد اما برای گرفتن تقریبا هیچ چیزی که ماحصل برجام است نیز باید در انتظار مهربانی آمریکایی‌ها بنشیند. باید چشم در راه لطف و مودت آنها باشد تا راه مبادلات بانکی را باز کنند و از این مسیر دولت بتواند هم نفت بفروشد و هم به اموال بلوکه شده ایران در بانک‌های خارجی دست پیدا کند. این وضعیت اما ناشی از چیست؟ آیا غیر از این است که ناشی از فقدان سیستم کنترل‌ها و نظارت‌های دوجانبه است. یعنی هیچ ساز و کاری وجود ندارد که اگر طرف مقابل ما به تعهداتش عمل نکرد ما خسارت‌دیده محض نباشیم. ما در قلب رآکتور اراک بتن ریخته‌ایم که دیگر هیچگاه به کار نخواهد آمد اما در عوضش آمریکایی‌ها به جای برچیدن نظام تحریم‌ها دم از معلق کردن پاره‌ای از آنها می‌زنند و قسمت گسترده‌ای از آنها را هم به بهانه‌های غیرهسته‌ای پابرجا نگه می‌دارند.
دولت حسن روحانی به مثابه بوکسوری است که فقط یک فن در چنته دارد و حالا که مشتش را باز کرده و فنش بی‌اثر شده در گوشه رینگ گیر افتاده و زیر ضربات دشمن فقط به سختی لبخند می‌زند. دولت روحانی از ابتدای روی کار آمدن با اتکا به فن دست یافتن به توافق هسته‌ای، برای همه معضلات و مشکلات و مطالبات نسخه می‌پیچید و بشدت و بسرعت به دنبال دستیابی به توافق هسته‌ای بود. دولتمردان می‌پنداشتند با بازگرداندن برنامه هسته‌ای ایران به قبل از سال 84 براحتی می‌توانند طی یک دوره عادی‌سازی سریع دوباره امور مملکت را به روال قبل بیندازند و بسیار ساده، نفت بفروشند و هزینه کنند و از پس وعده و وعیدهای انتخاباتی خود برآیند. در این میان اما این ساده‌گیری مساله، کار دست دولت روحانی داد و اگرچه توافق هسته‌ای با سرعت بسیار زیادی به دست آمد اما دولت مشاهده کرد کار به روال سابق در نغلتیده است. طرف آمریکایی که می‌بیند توافقی یکجانبه را در دست دارد ابدا به این سادگی‌ها به دولت منتظر کرم حسن روحانی، روی خوش نشان نخواهد داد و همه ابزارهای خود را به کار می‌گیرد که بیشترین بهره را از این شرایط برای کنترل هر چه بیشتر ایران به کار ببرد. این مساله را از اظهارات مقامات آمریکایی پس از برجام، همچنین از سندی که وزارت خارجه آمریکا پس از برجام در توضیح دستاوردهای آن برای آمریکا منتشر کرد به روشنی می‌توان فهمید.
اما زمانی که طرف مقابل به تعهداتش عمل نمی‌کند چه باید کرد؟ همانگونه که رهبر انقلاب هنگام پذیرش برجام یادآور شدند عمل به تعهدات باید دوجانبه باشد و در یک مسیر گام به گام از طرفین محقق شود و در صورتی که طرف‌های مقابل به تعهدات‌شان عمل نکنند مساله کأن لم یکن خواهد شد. شرط عقل در هر معامله‌ای نیز همین است که اگر چیزی می‌دهی باید چیزی بگیری و هرگاه این رابطه برقرار نشود معامله منتفی و بی‌ارزش است. همه می‌دانند دوران بیانیه‌خوانی و رجزهای سیاسی منقضی شده و اینها را باید هنگام مذاکره و گرفتن امتیازهای بیشتر یا لااقل متوازن خرج می‌کردید، همانجا که مع‌الاسف از خزانه خالی گفتید و با روحیه باخته پای میز مذاکره نشستید.
اما درباره مساله هسته‌ای، دولت روحانی نظر دیگری دارد. این دولت که فن اصلی‌اش در همه میدان‌های مبارزه همین حصول توافق هسته‌ای بود اکنون نمی‌تواند براحتی از ابراستراتژی خود دست بردارد و اگرچه طرح و نقشه‌اش شکست خورده اما دولت در حالتی منفعل و مستاصل هیچ کار دیگری غیر از انتظار ملتمسانه انجام نمی‌دهد. دولت مدام همه را به صبر فرا می‌خواند و معتقد است اگرچه قرار بود آفتاب برجام همه را به سرعت گرم کند ولی حالا که نکرده است باید هنوز زیر این آفتاب کاغذی جاخوش کرد و تکان نخورد. حتی اگر طرف آمریکایی مدام در حال چنگ و دندان نشان دادن باشد باز این دلیل نمی‌شود که آقای عراقچی واکنش منفی نشان دهد ایشان فقط اعلام می‌کنند «اظهارات خصمانه آمریکایی‌ها را به رسمیت نمی‌شناسند!» در اینجا باید گفت صد البته نیازی هم به این کار نیست، چرا که آمریکایی‌ها هم هیچ ابایی از یک سیستم آچمز شده زیر رگبار مشت نخواهند داشت و اصولا پس از برجام فهمیده‌اند که هر کاری که بخواهند را می‌توانند با طی مسیری مشابه برجام، انجام دهند. وقتی دولت روحانی به شکل خاص و ساخت الیگارشیک ضمیمه شده به دولت به شکل عام از پیش خود را خلع سلاح کرده‌اند و همه راه‌ها جز سازش و پذیرش نظم سیاسی حاکم بر جهان را بسته می‌دانند، چه انتظاری می‌شود داشت که هنگام نقض عهد طرف مقابل براساس ساختارهای پیش‌بینی شده برای اینگونه موارد، توافق را شکست خورده بدانند.
قبل‌تر‌ها باز در همین روزنامه به موضوع کلبی‌مسلکی در روابط خارجی اشاره کردیم و این بار باز تاکید می‌کنیم که یک اعتقاد رئالیستی بسیار افراطی در زمینه روابط خارجی در دولت وجود دارد که در نتیجه آن با تحلیل و مقایسه عوامل سنتی قدرت خارجی کشورها (اقتصاد، سرزمین، نیروی نظامی و...) و بدون توجه به پارامترهای غیرمتقارن و ژئوپلیتیک به تحلیلی می‌رسند که امروز و براساس آن در پایین‌ترین مرتبه توانایی خارجی و در یک حالت آچمز و منفعل قرار گرفته‌اند و هیچ پارامتر جرات‌دهنده‌ای برای بر هم زدن معامله سراسر ضرر برجام در چارچوب فکری-تحلیلی خود نمی‌یابند.
*کارشناس ارشد علوم سیاسی