محمدرضا کردلو: این روزها به واسطه انتشار فیش‌های حقوقی نجومی برخی مدیران، می‌توان یک پدیده اجتماعی مهم را مورد مطالعه قرار داد. «افشاگری»؛ پدیده‌ای است که برخلاف مدیران دولتی، مردم به دنبال آن هستند، فرهنگ عامه آن را تقویت می‌کند و آشکار بودن و شفافیت را تبلیغ می‌کند. حجم پیام‌های منتشر شده در شبکه‌های مجازی، توسط مردم عادی کوچه و بازار بخوبی گویای این است که هر چقدر هم دولتی‌ها دوست نداشته باشند و از ملی شدن مساله فیش‌ها انتقاد کنند، باز مردم به دنبال آنچه آن را «افشاگری» می‌خوانند، هستند. «مردم می‌خواهند بدانند». هشتگی هم این روزها با این پیام منتشر شده است.  اساسا  در دنیای امروز که شفافیت حاکم است، رازداری حتی در کتاب‌های کودکان مثل گذشته محترم نیست، محرمانه ماندن، در قواعد دنیای امروز فقط از محبوبیت دولت‌ها می‌کاهد. همه اینطور فکر می‌کنند که دولت‌ها، موسسات و افرادی که رازی را نگه می‌دارند، چیزی برای مخفی کردن دارند. همین مواجهه فی‌نفسه برایشان مشکوک است. به همین خاطر افراد و رسانه‌هایی که این رازهای غیرمردمی و براساس منفعت دولتی را برملا می‌کنند، از محبوبیت برخوردار می‌شوند. بی‌جهت نیست که در بخش مهمی از جامعه آمریکا ادوارد اسنودن به یک قهرمان تبدیل می‌شود. در این بین تبلیغ شفافیت برای کم کردن فشار از سوی دولت‌ها اتفاق می‌افتد. اما این صرفا یک تبلیغ است. همواره محرمانه‌ها بیشتر هستند.  در ایران، موضوع کمی متفاوت است. در ادبیات رهبران جمهوری اسلامی همواره مردم، محرم حکومت معرفی شده‌اند. محرمانه‌ها اعم از توافقات و فرآیندهای اداری هم با اقبال مردم مواجه نبوده‌اند. رسانه‌ها هم تلاش کرده‌اند از این محرمانگی بکاهند. در دولت یازدهم، به واسطه تعدد تفاهم‌ها و توافقات و فضای تعامل‌گرایانه‌ای که دولت به شکلی نومحافظه‌کارانه پیش می‌برد، بخشی از فرآیندها به شکل رسمی با عنوان محرمانه معرفی شده‌ است. به عنوان مثال دلیل فشارهایی که برای محدودیت درباره اطلاع‌رسانی درباره کرسنت وجود داشت، به طور رسمی از زبان مسؤول دولتی مطبوعات و رسانه‌ها یعنی وزیر ارشاد نیز مطرح شد. وزیر ارشاد در یکی از روزهای حضورش در مجلس در خرداد 94 درباره چرایی ایجاد محدودیت برای اطلاع‌رسانی درباره کرسنت گفته بود: جمهوری اسلامی ایران تاکنون ۱۳ میلیارد و ۸۵۰ میلیون دلار محکوم به جریمه شده و اگر این روند ادامه یابد شاید آنان در پی گرفتن خسارت‌های بیشتری باشند. بر همین اساس شورایعالی امنیت ملی از ۲ سال گذشته (سال 92) طی مصوبه‌ای رسمی اعلام کرد مقامات و مسؤولان و حتی مطبوعات حق اظهار نظر درباره این امر را ندارند. فرآیند مخفی نگاه‌ داشتن مناسبات مهم در سیاست و اقتصاد که زندگی مردم را تا سالیان سال درگیر خواهد کرد، روشی است که دولت در پیش گرفته است. اخیرا یکی از جدی‌ترین محرمانه‌هایی که سوال‌ها و نگرانی‌های فراوانی را به وجود آورده است، قراردادهای نفتی است که به IPC شناخته می‌شود. وزارت نفت تلاش دارد با استفاده از این مدل جدید قراردادی، جذابیت حضور در پروژه‌های صنایع نفت و گاز ایران را برای شرکت‌های خارجی افزایش دهد تا این شرکت‌ها انگیزه بیشتری برای حضور در ایران داشته باشند. با این وجود، نقاط ضعف و ابهامات IPC از دید کارشناسان حوزه انرژی آنقدر فراوان و مهم بود که بعد از رونمایی نسخه‌ای از این مدل جدید قراردادی در آذرماه 94، فضای انتقادی شدیدی علیه آن در رسانه‌ها ایجاد شد و حتی نهادهای نظارتی مانند مجلس شورای اسلامی و سازمان بازرسی کل کشور نیز برای اصلاح آن به وزارت نفت به صورت جدی تذکر دادند و با این حال متن انگلیسی این قرارداد همچنان به صورت محرمانه باقی‌مانده و مسؤولان بلندپایه جمهوری اسلامی نیز به متن اصلی قرارداد دسترسی ندارند. «من تکنوکرات هستم» عنوان مستندی است که بتازگی توسط سفیرفیلم درباره این قراردادها ساخته شده است.  این مستند با تکیه بر جزئیات، مستندات، بازخوانی دقیق قراردادهای نفتی پیش و پس از انقلاب، بیان تجربه سایر کشورها و تسلط بر موضوع تحریم و صادرات نفت، گزارشی دقیق و البته افشاگرایانه از موضوع قراردادهای نفتی، IPC به مخاطبان می‌دهد. این روزها که شبکه‌های اجتماعی به واسطه تکثر موضوعات، اطلاعاتی سطحی در اختیار کاربران قرار می‌دهند، «من تکنوکرات هستم» فرصت مغتنمی برای دسترسی به اطلاعات و جزئیاتی از قراردادهای سیاسی و اقتصادی است که نسل‌های بعدی را نیز درگیر خود خواهد کرد. دغدغه‌مندی و اهمیت دادن به موضوعی که دولت سعی در مخفی نگاه داشتن آن دارد، هزینه‌های سنگینی به دنبال دارد و فشارها برای مقابله با توزیع و پخش این مستند طبیعی است. یکی از وجوهی که در «من تکنوکرات هستم» تحسین‌برانگیز است، مشخص کردن مرز میان 2 نگاه به مدیریت و اداره کشور است؛ نگاهی که تکنوکرات دارد و با رویکردی سطح پایین و کوتاه‌بین به قراردادهای بین‌المللی بویژه قراردادهای نفتی می‌نگرد و نگاهی که یک انقلابی با دوراندیشی و  آرمانخواهی به این موضوع دارد. آرمانخواهی که به نتیجه مفید نزدیک‌تر است. مساله دیگری که دارای اهمیت و قابل ذکر است، مقایسه قراردادهای نفتی با دوران پس از مصدق است. یعنی دورانی که هنوز نفت ملی نشده بود. همین مقایسه نشان می‌دهد این قراردادها تا چه اندازه می‌تواند برای کشور مهم و حیاتی باشد. ریزبینی دقیق در ارائه مستندات به همین جا ختم نمی‌شود، اشاره‌ای که به فسخ قراردادهای امتیازی و مشارکتی در دوران پهلوی  صورت می‌گیرد و اینکه از پیش از انقلاب تا پیش از IPC هیچگاه از این دست قراردادها منعقد نشده است. در واقع این اشاره مهم است که دولت یازدهم در حال انعقاد قرارداد مبهمی است که حتی پهلوی هم از سال 1353 با تصویب قانون نفت، قراردادهای مشارکتی و امتیازی را منعقد نکرده است. بیان واقعیات و به دور از جانبداری‌های بعضا بی‌معنی به جذاب شدن مستند هم کمک کرده است. «من تکنوکرات هستم» در واقع نیاز امروز جامعه ایران است. دسترسی به اطلاعاتی جزئی از موضوعاتی که قرار است تا سال‌های سال ایرانیان را درگیر کند، نیاز به حساسیتی دارد که باید مردمی شود. به نظر می‌رسد، موج افشاگری‌ها از یکی از محرمانه‌ترین دولت‌های پس از انقلاب به این مستند و مساله فیش‌های حقوقی محدود نمی‌شود. مردم می‌خواهند بدانند و «من تکنوکرات هستم» کمک شایانی به دانستن که «حق» مردم است، خواهد کرد. علاقه‌مندان به تماشای این مستند می‌توانند از سایت cinemamarket.ir یا فروشگاه‌های فرهنگی آن را تهیه کنند.

مرتضی اسماعیل‌دوست: درباره فیلم‌های افشاگرایانه سینمای جهان نقطه نظرات مختلف و متناقضی وجود دارد، چرا که اصولا یافتن حقیقت در بستر جهانی که تا حد امکان در حال بخیه زدن معضلات با نخ تزویر است، چندان راه آسانی نیست. از این‌رو بسیاری، آثار فیلمسازی چون الیور استون را که سرباز ارتش آمریکا در جنگ ویتنام بوده است در جهت نقد سیاست‌های جنگی آمریکا در کشورهای مختلف از جمله ویتنام دانسته و برخی آن را سرپوشی برای تخفیف جنایت‌های ویران‌کننده یانکی‌ها در جهان می‌دانند. با این توضیح کوتاه استون پرحاشیه از ساخت سه‌گانه‌اش درباره جنگ ویتنام(«متولد چهارم ژوئیه»، «جوخه» و «بهشت و زمین») تا فیلم «وال استریت: پول هرگز نمی‌‌خوابد» و ساخت آثاری با محوریت شخصیت‌های سیاسی در فیلم‌های «جی‌اف‌کی»، «نیکسون» و «دبلیو» به دنبال بازتاب بخشی از حقیقت بر پرده سینما بوده است و با ساخت مستند سریالی «تاریخ ناگفته آمریکا» به این نگره ابعادی کامل‌تر بخشید. اما سوال اینجاست که این پیرمرد نیویورکی در این ساخته‌ها به دنبال نمایش چه بخشی از حقایق پیدا و پنهان ایالات متحده از طریق تصویر بوده است؟ و برای نمونه در سریال 10 قسمتی خود چه ابعادی از زندگی روزولت و بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاگی و دوران جنگ سرد و کلینتون و پدر و پسر بوش و اوباما را نمایان کرده است؟ «استون»ی که در گفتارهایی صریح، آمریکا را تهدیدی برای جهان دانسته و عنوان داشته در دوران مدرسه تنها بخشی از حقیقت را برایش خوانده‌اند! اما الیور استون معترض در فیلمی مانند «وال‌استریت: پول هرگز نمی‌خوابد» نیز به دلیل فضای غالب سینمای هالیوود نمی‌تواند به روشنی نظام متقلب اقتصادی وال استریت و نگاه میلیتاریستی و مخرب بوش را نمایان کند! مایکل فرانسیس‌مور، فیلمساز معترض دیگری از سینمای آمریکا است که در آثاری مستند و شبه‌مستند به دنبال واکاوی حفره‌های موجود در بدنه سیاست، اقتصاد و جامعه آمریکا بوده و جدا از زبان صریح و منتقدانه‌اش ابائی ندارد با فیلم‌هایی بشدت تند حتی قدم به چند متری کاخ سفید بگذارد! او با ساخت مستند «۱۱/۹ فارنهایت» به دنبال نمایان کردن نگره ضدحقوق‌بشری آمریکا در جهان بوده و با فیلم «سیکو» به نظام پزشکی متروک آمریکا تاخته و در فیلم «بولینگ برای کلمباین» به آزاد بودن قانون حمل سلاح گرم در آمریکا و دست داشتن سیاسیون در خرید و فروش اسلحه در جهان نظر دوخته و با فیلم «کاپیتالیسم: یک داستان عاشقانه» نظام بانکی و جریان مبادلات اقتصادی این کشور را به چالش می‌کشد. مور در بیان افشاگری‌هایش در مستندهای بازسازی شده به دنبال بیان معضلات به زبانی شفاف، طعنه‌آمیز و طنازانه بوده و در آثار دیگرش با نام‌های «راجر و من»، «The Big One» و «بیکن کانادایی» هم به دنبال وانمایی سیاست‌های آمریکا است؛ هرچند در جشنواره‌های ونیز و کن هم به او جایزه می‌دهند و در نشست‌های هر دو جناح دموکرات و جمهوری‌خواه هم شرکت می‌کند و از این رو از نظر جان مک کین، سناتور جمهوری‌خواه «فیلمسازی دورو» است! اما مور ابائی ندارد حتی هنگامی که بالای سن سالن تازه‌تاسیس «تئاتر دالبی» برای دریافت جایزه اسکار فیلم «بولینگ برای کلمباین» در سال 2003 حضور می‌یابد، با صدایی بلند فریاد بزند: «ننگ بر تو ‌ای جورج بوش، شرم بر تو»! در میان ساخته‌های افشاگرایانه در تاریخ سینمای جهان می‌توان آثار افشاگرایانه بسیاری را به عنوان نمونه آورد و حتی اگر نامی هم از آنها برده شود، نیاز به سطور بسیاری است. اما برای چند اتفاق مهم در سال‌های اخیر باید اشاره به افشاگری‌های ادوارد اسنودن در فیلم «شهروند شماره چهار (Citizenfour) محصول سال 2014 داشت که عنوان بهترین مستند سال 2014 از سوی انجمن بین‌المللی مستند و جایزه بهترین فیلم مستند را از اسکار سال 2015 دریافت کرد و مستند تحقیقاتی «ترمینال اف (Terminal-F) و فیلم مستندی از مجموعه ایالات متحده اسرار
(United States of Secrets) هم اشاره به این جریان جاسوسی آمریکا دارد. همچنین ماجرای ویکی ‌لیکس که در سال‌های اخیر بازتاب‌های رسانه‌ای بسیاری یافته در فیلمی مستند با عنوان «اسرار را می‌‌دزدیم: داستان ویکی‌لیکس» ساخته الکس گیبنی به نمایش درآمد. گیبنی که یکی از جسورترین فیلمسازان مستند جهان است در آثار دیگرش نیز به افشاگری‌های سیاسی دست زده است، برای نمونه در فیلم
«Zero Days» به جنگ سایبری و در فیلم «We Steal Secrets» به افشاگری اسنودن پرداخته و فعالیت‌های کلیسای سانتولوژی در ترویج
عقاید این فرقه را درGoing Clear: Scientology and the Prison of Belief نمایان کرده است. اما به عنوان نمونه‌ای موخر از آثار سینمایی افشاگرایانه باید به فیلم «افشاگر(Spotlight)» اشاره کرد که برنده اسکار بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی اسکار 2016 شده و به سوءاستفاده جنسی از کودکان توسط کشیش‌‌های کاتولیک در ماساچوست آمریکا می‌پردازد. رازی که توسط خبرنگاران نشریه «بوستون گلوب» فاش شد و نقطه آغازی برای کشف سوءاستفاده جنسی کشیشان کلیسای کاتولیک از کودکان در 102 شهر دیگر آمریکا و 105 مورد در نقاط دیگر جهان شد و این ظرفیت رسانه و سینما برای افشای رازهای پنهان در هر گوشه از جهان است.
 

بنیاد شعر و ادبیات داستانی که پیش‌تر دوره‌های آل‌جلال و کلک‌خیال را برای هنرجویان داستان‌نویسی و شعر کشور برگزار کرده است، با نزدیک شدن به هفتمین جایزه ادبی پروین اعتصامی، نشست‌های متمرکز شعر و داستان این جایزه را برای بانوان برپا می‌کند. به گزارش  تسنیم، شرکت در این نشست‌ها به دلیل همزمانی با جشنواره ادبی پروین اعتصامی، به بانوان اختصاص دارد و این برنامه، به صورت رایگان برگزار می‌شود. براساس این گزارش، شرکت‌کنندگان نشست‌های متمرکز شعر و داستان جایزه ادبی پروین فقط می‌توانند در یکی از بخش‌های شعر یا داستان ثبت‌نام کنند. هر داوطلب باید مشخصات فردی، خلاصه‌ای از فعالیت ادبی و نمونه اثر خود را در اختیار بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان قرار دهد که داستان‌نویسان یک داستان کوتاه بین 1500 تا 3000 کلمه و شاعران علاقه‌مند در نهایت 3 قطعه شعر ارسال خواهند داشت. این بنیاد، مهلت ثبت‌نام علاقه‌مندان حضور در نشست‌های شعر و داستان جایزه ادبی پروین را 20 تیرماه 95 اعلام کرده است.  مسیر ثبت‌نام این نشست‌ها علاوه بر اداره ارشاد شهر یا استان محل سکونت نویسندگان و شاعران علاقه‌مند، 2 سامانه اینترنتی زیر است:
سامانه ثبت‌نام بخش شعر:
 poem95.adabiatirani.com
 سامانه ثبت‌نام بخش داستان:
 story95.adabiatirani.com
 بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان، پیش از این 3 دوره آموزش داستان‌نویسی با نام «آل‌جلال» و 2 دوره آموزشی شعر موسوم به «کلک‌خیال» را با حضور نامداران ادبیات ایران برگزار کرده است.

این روزها به واسطه ملی شدن مطالبه برخورد با صاحبان فیش‌های نجومی، کاربران شبکه‌های اجتماعی اشعاری را با مضمون عدالت و مبارزه با اشرافی‌گری رد و بدل می‌کنند. 2 نمونه از اشعار محمدمهدی سیار را در این باره می‌خوانید:
(1)
این یک، مشغول خوردن و بردن شد
آن، مسؤول شکم درآوردن شد!
در عهد بخور بخور،  نخوردن جرم است
تکلیف من و تو خون دل خوردن شد
(2)
این بسته کمر یکسره در خدمت ما
آن خسته جگر در طلب راحت ما
از «عدل» هزار قصه گفتند ولی
جز «قسط» نشد آخر سر قسمت ما!
(3)
کی موسم پژمردن‌شان می‌آید؟
پایان دل آزردن‌شان می‌آید؟
دیدیم زمین‌خواری‌شان را یا رب!
کی روز زمین خوردن‌شان می‌آید؟
***
مباد سفره رنگین‌تان کپک بزند
خلاف میل شما چرخکی، فلک بزند
به پاسبان محل بسپرید نگذارد
گرسنه‌ای سر این کوچه نی‌لبک بزند
شما به پاکی ایمان خویش شک نکنید
درخت دین جماعت اگر شتک بزند
شما به سایه باغات خویش خوش باشید
اگر چه باز گلویی دم از فدک بزند
رها کنید علی را که مثل هر شب خویش
به زخم کهنه و نان جُوَش نمک بزند
امیر قافله گیرم که عزم جنگ کند
نشسته‌اند سواران، که را محک بزند؟!
 

«علی‌البدل»  سیروس مقدم به خانه خان‌ها رسید
حدود۴۰ درصد از تصویربرداری سریال «علی‌البدل» انجام شده است و کار تدوین و صداگذاری همزمان ادامه دارد. به گزارش خبرگزاری تسنیم،‌ مجموعه تلویزیونی «علی‌البدل» به کارگردانی سیروس مقدم همچنان در روستای ورکانه، روستای اشتران، لوکیشن خانه خان‌ها، حمام، کوچه باغ‌ها و منازل قدیمی روستا تصویربرداری می‌شود. الهام غفوری، تهیه‌کننده سریال گفت: سیما خضرآبادی و علی استادی به این مجموعه اضافه شدند و این روزها در خانه خان‌ها و محوطه روستا، گروه مشغول به کار است و پیش‌بینی می‌شود پس از چند روز کار مجدداً با تغییر لوکیشن به روستای ورکانه و روستای شورین بازگردیم. تهیه‌کننده چهارگانه «پایتخت» ادامه داد: تا امروز حدود 40 درصد کار پیشرفته داشته است و تمام بازیگران اصلی جلوی دوربین رفته‌اند و سیما خضرآبادی نیز با نقشی متفاوت از اواخر قسمت دوم به قصه اضافه می‌شود و البته براساس فیلمنامه ممکن است بازیگران دیگری به ما بپیوندند. این مجموعه تلویزیونی که قرار است در لوکیشنی خاص با دکورسازی در فضایی متفاوت روایت شود، قصه‌ای مفرح و طنز دارد که می‌تواند روایتی متفاوت از طنز تلویزیونی به قلم محسن تنابنده و خشایار الوند باشد. همه سریال «علی البدل» در حوالی شهر همدان تولید خواهد شد و روایت قصه در ناکجاآبادی اتفاق می‌افتد .

ساخت دکور «پرستاران» همزمان با نگارش فیلمنامه
کارگردان «پرستاران» بیان کرد که دکور این مجموعه تلویزیونی همزمان با نگارش فیلمنامه ساخته می‌شود. به گزارش مهر، علیرضا افخمی که سال گذشته با کارگردانی مجموعه تلویزیونی «پرستاران» خبرساز شده بود درباره روند تولید این مجموعه گفت: نگارش فیلمنامه آغاز شده ولی تعجیلی بابت نوشتن وجود ندارد و به آرامی در حال رقم زدن اتفاقات این مجموعه تلویزیونی هستیم. وی افزود: در حال حاضر و بعد از جست‌وجو برای انتخاب لوکیشن، این روزها گروه تولید در حال آماده کردن و ساخت دکور بخش اورژانس و بیمارستان است و تا ماه آینده سعی می‌کنیم بخش قابل توجهی از دکور را به پایان برسانیم و مقدمات مرحله تولید را آماده کنیم. این کارگردان که نویسندگی مجموعه «پرستاران» را به عهده دارد پیش از این بیان کرده بود که تحقیقات مفصلی برای سریال «پرستاران» انجام شده و در این پژوهش‌ها 2 گروه 2 نفره به بیمارستان‌ها می‌روند و خاطرات و مشکلات کادر درمانی و همچنین مشکلات بیماران را جویا شده و اینها را طبقه‌بندی می‌کنند. «پرستاران» مجموعه‌اى داستانى است که با مشارکت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکى در ٥٢ قسمت ۴۵ دقیقه‌ای به تهیه‌کنندگی داوود هاشمی تولید می‌شود.

بازیگر سینما و تلویزیون:
پزشکم گفت کاری از دستش  ساخته نیست
حسین محب‌اهری، بازیگر سینما و تلویزیون که متاسفانه این روزها دوباره بیماری سرطان به سراغش آمده، در حاشیه پانزدهمین مراسم جشن مدیران تولید سینما، درباره بیماری‌اش گفت: حدود یک ماه پیش شرایط جسمانی‌ام از حالت طبیعی خارج شد و دوباره نشانه‌هایی از بیماری را  در وجودم احساس کردم و 10 روز پیش از عوامل سریال «علی‌البدل» اجازه گرفتم به پزشک مراجعه کنم. بعد از انجام آزمایش‌های مختلف و اسکن‌های گوناگون دکتر معالجم به من گفت: دیگر کاری از دست من بر نمی‌آید و من را برای پیوند مغز استخوان به بیمارستان شریعتی فرستاد. در نهایت قرار است درباره وضعیتم کمیسیون پزشکی انجام شود تا نتیجه نهایی اعلام شود.  به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، حسین محب‌اهری در بخشی از سخنان خود به بحث بیمه هنرمندان نیز اشاره داشت و افزود: یکی از دلایلی که بیماری من شدت گرفت و حدود یک سال و نیم  درمان آن به تعویق افتاد، بیمه نبودنم بود. مخارج بالای این بیماری به حدی است که فرد بیمار برای معالجه نیاز به بیمه دارد. متاسفانه در بحث بیمه شدنم بسیار اذیت شدم. البته بالاخره بعد از مدت‌ها و برخی کم‌لطفی‌ها از ابتدای تیرماه امسال بیمه تکمیلی شدم.

بیست ‌و‌چهارمین دوره جایزه جهانی کتاب سال فراخوان داد
دبیرخانه جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران با انتشار فراخوانی شرایط و ضوابط برگزاری بیست‌وچهارمین دوره جایزه جهانی کتاب سال را اعلام کرد. به گزارش فارس، دبیرخانه جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران با هدف شناسایی و معرفی کتاب‌های ارزشمند در
2 حوزه مطالعات اسلامی و مطالعات ایرانی اقدام به برگزاری بیست‌وچهارمین دوره جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران می‌کند. آثار منتشر شده به زبان‌های خارجی که در بخش‌های تألیف، ترجمه و تصحیح که برای اولین بار در سال گذشته میلادی (2015) به زبان‌های گوناگون در کشورهای مختلف (جز ایران) چاپ شده‌، می‌تواند در این دوره از جایزه شرکت کند. علاقه‌مندان برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانند با شماره 88861320 تماس حاصل یا به سایت mof.farhang.gov.ir مراجعه کنند.

شیبانی کارگردان سریال «بازگشت» شد
محسن شایانفر، تهیه‌کننده سریال «بازگشت» درباره روند تولید این اثر گفت: فیلمنامه کامل نوشته و بازنویسی شده است و حضور علی حدادی به عنوان سرپرست نویسندگان و ابراهیم شیبانی کارگردان این مجموعه قطعی شده است. به گزارش فارس، وی با اشاره به زمان تولید این مجموعه گفت: پیش‌تولید شروع شده اما هنوز هیچ یک از عوامل قطعی نشده‌اند. تلاش می‌کنیم تا یک ماه دیگر مجموعه بازگشت را کلید بزنیم. همه لوکیشن‌های این سریال در تهران است. این دومین تجربه کارگردانی بلند تلویزیونی شیبانی پس از مجموعه پازل است که مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. سریال بازگشت به سرپرستی علی حدادی با همکاری علی حیدری، ساناز اسدی و ثنا سمیعی در 26 قسمت 45 دقیقه‌ای در مرکز گسترش فیلمنامه‌نویسی رسانه ملی به نگارش درمی‌آید.

برگزاری آیین بزرگداشت روز قلم
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آیین بزرگداشت روز قلم را برگزار می‌کند. به گزارش  مهر، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آیین بزرگداشت روز قلم را برگزار می‌کند. این مراسم در سال جاری با همکاری معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، موسسه خانه کتاب، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و دبیرخانه جایزه کتاب سال و با حضور علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می‌شود. در این مراسم همچنین از شایستگان تقدیر سی‌ودومین و سی‌وسومین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران نیز تقدیر خواهد شد. این مراسم روز دوشنبه ۱۴ تیر از ساعت ۱۸:۳۰ برگزار می‌شود. چهاردهم تیرماه هر ساله در ایران با عنوان روز قلم گرامی‌ داشته می‌شود.