چغندرکاران کرمانشاهی بعد از گذشت حدود یک‌سال هنوز بخشی از مطالبات خود را دریافت نکرده و در ازای بخشی دیگر از مطالبات مجبور به دریافت شکر از کارخانه شده‌اند. در حالی ‌که حدود یک سال از تحویل محصول چغندرکاران کرمانشاهی گذشته و حدود یک ماه دیگر نیز برداشت چغندر قند در سال جدید آغاز خواهد شد اما هنوز هم بخشی از مطالبات سال گذشته این کشاورزان پرداخت‌نشده است. کشاورزانی که به امید درآمدزایی نسبت به کشت چغندر قند اقدام کرده و آن را تحویل کارخانه داده‌اند حال پس از شنیدن وعده‌های چندین‌ باره و پیشنهادهایی نظیر دریافت شکر به‌جای مطالباتشان چیزی که باید، عایدشان نشده است. مواردی نظیر خشکسالی‌، گرانی نهاده‌های کشاورزی، آتش‌سوزی مزارع و... در سال‌های اخیر بسیاری از کشاورزان را در تنگنا قرار داده است و حال عدم پرداخت مطالبات آنها در این زمان طولانی آنها را دلسردتر از گذشته خواهد کرد. کشت چغندر قند به دلیل کمبود آب و خشکسالی طی سال‌های اخیر بشدت کاهش‌ یافته که عدم پرداخت مطالبات نیز موجب خواهد شد تمایل کشاورزان به کشت این محصول کم و کمتر شود.
یکی از چغندرکاران کرمانشاهی ضمن ابراز نارضایتی از عدم پرداخت بخشی از مطالبات بعد از سپری شدن چندین ماه از تحویل محصول خود، به مهر گفت: سطح زیرکشت محصول چغندر قند ما در سال گذشته پایین بود اما با این ‌وجود توانستیم برداشت قابل ‌توجهی از آن داشته باشیم. وی با بیان اینکه پرداخت مطالبات چغندرکاران در سال‌های اخیر همواره با مشکل مواجه بوده است، افزود: متأسفانه این عدم ایفای تعهدات کشاورز را برای کشت چغندر قند دلسرد و بی‌انگیزه می‌کند. این کشاورز با بیان اینکه کارخانه پیشنهاد دریافت شکر را به ‌جای مطالبات به کشاورزان داده است، گفت: این وضعیت نیز به نفع کشاورزان نبوده، چراکه قیمتی که کارخانه شکر را به کشاورزان می‌دهد بالاتر از قیمتی است که در بازار از کشاورز خریداری می‌شود.  وی با اشاره به خسارت‌هایی که به کشاورزان در نتیجه عدم دریافت بموقع مطالبات، متوجه آنها می‌شود، افزود: باید برای جلوگیری از تضییع اینگونه حقوق کشاورزان نظارت‌های بیشتری صورت گرفته و این قشر زحمتکش مورد توجه بیشتری قرار بگیرند.  یکی از مسؤولان سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه نیز عدم کشش بازار را دلیل تأخیر در پرداخت مطالبات کشاورزان عنوان کرده و می‌گوید: قیمت فروش هر کیلو شکر ۲۳۰۰ تومان از سوی کارخانه‌های قند در نظر گرفته‌ شده بود و همین موضوع باعث شده بود این محصول خریداری نداشته و پرداخت مطالبات چغندرکاران با مشکل مواجه شود. اسماعیل پرویزی‌فر افزود: همچنین کشاورزان می‌توانستند به‌ جای دریافت مطالبات از کارخانه‌هایی که محصول خود را به آنها تحویل داده‌اند شکر دریافت کنند.  وی همچنین دلیل دیگر پرداخت نشدن مطالبات را نیمه تعطیل بودن تعدادی از کارخانه‌های قند عنوان کرده و می‌گوید: کارخانه‌های قند نقدینگی لازم برای پرداخت مطالبات چغندرکاران را ندارند که این مساله تا اندازه‌ای به دلیل پرداخت نشدن یارانه‌های مربوط توسط دولت است.  پرویزی‌فر تصریح کرد: براساس تصمیمات گرفته ‌شده، باید به ازای هر کیلوگرم چغندر قند امسال ۳۰۰ تومان به‌عنوان یارانه به کارخانه‌های قند پرداخت می‌شد در حالی ‌که از سال گذشته تاکنون هیچ یارانه‌ای به آنان داده نشده است. رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه نیز در این باره به مهر گفت: از مطالبات سال گذشته چغندرکاران کرمانشاهی حدود ۸۰ درصد پرداخت ‌شده و ۲۰ درصد از این مطالبات همچنان باقی‌مانده است.  خسرو شهبازی خاطرنشان کرد: کشاورزانی که محصول خود را به کارخانه‌های خارج از استان تحویل داده‌اند مطالبات خود را به‌ طور کامل دریافت کرده‌اند و ۲۰ درصد مطالبه باقی‌مانده مربوط به کارخانه‌های قند اسلام‌آباد و بیستون است.
دریافت شکر به جای بخشی از مطالبات
شهبازی با بیان اینکه چغندرکاران به ‌جای برخی مطالبات خود شکر دریافت کرده‌اند، افزود: همچنین بخشی دیگر از این مطالبات به ‌صورت دریافت سم، بذر و...  بوده است.  رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه در پایان گفت: با بررسی‌های صورت گرفته چغندرکارانی که هنوز مطالبه دارند هرکدام تاکنون موفق به دریافت
۷۰ درصد از مطالبات‌شان شده‌اند.

تقدیر از دفتر مدیریت انرژی برق منطقه‌ای خوزستان‏
مهرداد نیکو، سرپرست معاونت هماهنگی امور اقتصادی استانداری خوزستان از محسن ارفاق مدیردفتر مدیریت انرژی معاونت برنامه‌ریزی و تحقیقات شرکت برق منطقه‌ای خوزستان و محمد نورالدین موسی کارشناس این دفتر به خاطر تلاش و پشتکار توأم با سعه صدر و پیگیری‌های شایسته و خدمت بی‌منت به مردم شریف استان در امور سرمایه‌گذاری تقدیر کرد. مهرداد نیکو در این لوح‌های تقدیر آورده است: براستی پویایی، ترقی و تعالی جامعه مدیون انسان‌های فرهیخته، آگاه و خردمندی است که همواره خرسندی حق تعالی و خدمتگزاری به بندگانش را سرلوحه همت خویش قرار داده‌اند. وی در ادامه تصریح کرده است: این لوح به پاس مساعی، تلاش و پشتکار توأم با سعه‌صدر و پیگیری‌های شایسته و خدمت بی‌منت به مردم شریف استان در امور سرمایه‌گذاری اعطا می‌شود. همچنین مسعود صدری، نماینده وزیر و مدیرکل امور اقتصاد و دارایی و نایب رئیس مرکز خدمات سرمایه‌گذاری خارجی خوزستان از محمد نورالدین موسی به خاطر تلاش در مرکز خدمات سرمایه‌گذاری خارجی استان تقدیر کرد.

بازسازی شیر خلأشکن واحد بهره‌برداری شماره 4 آغاجاری
مدیرعامل شرکت خدمات مهندسی و تجهیزات صنعتی توربین جنوب، از پایان موفقیت‌آمیز عملیات تعمیر و بازسازی شیر خلأشکن واحد بهره‌برداری شماره 4 آغاجاری خبر داد.  عبدالامیر حویزاوی همچنین افزود: این شیر که از ناحیه فلنج اتصال شکسته بود، با همت کارشناسان واحد ساخت و جوشکاری کارگاه مرکزی آغاجاری به طور کامل بازسازی و با موفقیت در مدار عملیات قرار گرفت.  حویزاوی ادامه داد: اهمیت اعلام تعمیر و بازسازی این شیر به دلیل نوع آلیاژ شیر یادشده و روش خاص تعمیر و ترمیم بخش‌های آسیب دیده و شکسته شده آن است.  همچنین به علت شدت صدمات و شکستگی قطعات، تعمیر شیر و چینش قطعات مانند چیدن قطعات یک پازل در کنار هم و پس از آن انجام عملیات جوشکاری بوده است.

شهردار و شورای شهر ساروق با ارسال نامه‌ای از حشمت‌الله عباسی مدیر امور آب و فاضلاب شهرستان و مجید عسگری رئیس اداره آب و فاضلاب شهر ساروق اراک تقدیر کردند.  به گزارش روابط عمومی شرکت آب و فاضلاب استان مرکزی، شهردار و رئیس شورای اسلامی شهر ساروق با ارسال لوح تقدیر از تلاش‌های ارزنده مدیر امور آب و فاضلاب شهرستان اراک و رئیس اداره آب و فاضلاب شهر ساروق در راستای خدمت‌رسانی شایسته به مردم و عملکرد مناسب برای واگذاری انشعاب آب به متقاضیان این شهر قدردانی کردند. مدیر امور آب و فاضلاب شهرستان اراک تصریح کرد: این امور در سال جاری نیز همچون سال‌های گذشته با قدرت و جدیت هرچه تمام‌تر سعی در پیشبرد اهداف کلان شرکت آب و فاضلاب استان مرکزی در زمینه بهبود فرآیند کاری خود و همچنین خدمات‌رسانی شایسته‌تر به مشترکان،در برنامه‌های مدون خود دارد.
 

معاون معماری و شهرسازی شهردار زنجان گفت: بدنه‌سازی و زیباسازی در بخشی از شهر زنجان در حال اجراست.  به گزارش فارس از زنجان، مهرداد سلطانی اظهار کرد: پروژه سبزه‌میدان یکی از پروژه‌هایی است که در بخش میانی و تاریخی شهر اجرا می‌شود. وی با اشاره به اینکه پروژه سبزه‌میدان به صورت کمی و کیفی در دست تغییر است، عنوان کرد: تملک و اجرای پروژه به صورت فازبندی شده در دستور کار قرار دارد.  وی با اشاره به اینکه این پروژه براساس نیاز به صورت مرحله‌ای در دست اجراست، عنوان کرد: براساس نیاز نقشه‌ها به ترتیب ارائه و به تصویب می‌رسد. سلطانی با اشاره به سایر پروژه‌های شهرداری اظهار کرد: بدنه‌سازی و زیباسازی بخشی از شهر از جمله حد فاصل خیابان امام تا تقاطع سبزه میدان و ساماندهی خیابان طالقانی در بخش سرچشمه و خیابان مسگرها و ساماندهی خیابان مدنی و خیابان صفا از دیگر طرح‌های شهرداری زنجان است.
 

دکتر زهرا طباخی: زمان تحریم به یک عده باید باج می‌دادیم تا اجازه بدهند یواشکی تحریم‌ها را در خاک آنها دور بزنیم و امروز نیز به یک عده دیگر باج چند برابر می‌دهیم تا اجازه بدهند «توافق»  اجرا و دایره تحریم‌ها یک کم گشاد بشود! این صحبت‌های راننده تاکسی‌ای است که بنا نبود حقی برای اظهارنظر درباره «سیاست خارجی» ایران داشته باشد. اما چه می‌شود کرد... عصبانی است! معتقد است دولت همین سرمایه اندک آزاد‌شده خودمان در پسابرجام را هم خرج غربی‌ها می‌کند که «برجام» در امان بماند و کدخدا و نوچه‌هایش از ما راضی شوند. حاج‌مرتضی می‌گوید: «اینطوری باج سبیل غربی‌ها 2 برابر هم شده!» 2 پسر فارغ‌التحصیل بیکار دارد و به زبان تخصصی از «اقتصاد سیاسی» که خرج مشکلات سیاست خارجی منفعل را می‌دهد، بیزار است.
   آزاداندیشی ملی
تجربه «توافق هسته‌ای با آمریکا» را فارغ از اینکه شما خواننده گرامی چه استنباطی از اهداف محقق‌شده و خواسته‌های برآورده‌نشده آن دارید، باید با خرد و منطق جمعی موشکافانه بررسی کنیم. این مسیری است که در صورت کنترل احساسات و سلایق شخصی و حزبی، به توسعه تفکر ایرانیان می‌انجامد و چراغ راه تصمیم‌سازی‌های آینده خواهد شد.
بحث اول می‌تواند حول این محور باشد که «ما از توافق با آمریکا» چه می‌خواستیم؟ قطعا «برداشته شدن تحریم‌ها»، «آزاد شدن اموال مسدود‌شده ایرانیان»، «ارتباط سالم اقتصادی و سیاسی با اروپا و اعضای بلوک غرب» و
«به رسمیت شناخته شدن حق و حقوق هسته‌ای کشورمان» از مهم‌ترین...
سرفصل‌های اولیه بود که تقریبا همه اعضای جامعه بر سر اهمیت حصول آنها با یکدیگر متحد هستند.
منصفانه اگر بخواهیم قضاوت کنیم، نمایش قدرت چانه‌زنی ایران بر سر میز دیپلماسی، در فضای جهانی به نفع ایران تمام شد و بخشی از صحنه‌سازی‌ها ذیل نقشه «ایران‌هراسی» را نقش بر آب کرد. اما هنوز تحریم‌ها با قدرت پابرجاست و صرفا بخشی کوچک از اموال بلوکه ایرانیان با ضرب و زور آزاد شده است. تبادلات بانکی برقرار نشده و برای تحقق هر بخش از مفاد توافق‌شده در برجام، هنوز آمریکایی‌ها «چانه می‌زنند»، «دبه درمی‌آورند» و پیش‌شرط و باج مضاعف طلب می‌کنند.
آب به آسیاب غرب!
بحث دوم این است که «پول و امکانات و سرمایه» احتمالی حاصل از این توافق را بنا بود چگونه مدیریت و در کجا هزینه کنیم؟ نشست و برخاست با اقشار مختلف جامعه نشان می‌دهد «نیاز جامعه» در سرفصل‌های اولویت‌دار مهمی همچون «اشتغال»، «ازدواج» و «رونق تولید و کسب‌وکار» جمع‌بندی می‌شود. سرفصل‌هایی که به نظر می‌رسد با اولویت‌بندی دولت محترم حسن روحانی، تفاوتی شگرف دارد اما با نیازهای جامعه غربی همراهی قابل توجهی از خود نشان می‌دهد.
دولت ما بخشی از اموال بلوکه که در آینده نه‌چندان دور «احتمالا» به واسطه برجام آزاد خواهند شد و آنها را که به جیبش واریز شد در قرارداد با شرکت‌های حمل‌ونقل، اتومبیل‌سازی، جامعه هتل‌سازان، راه‌آهن، شرکت‌های هواپیماسازی و موارد مشابه هزینه کرد. در حالی که کشاورزان برای دریافت پول گندم خرید تضمینی دولت، چند ماه است در صف ایستاده‌اند و بیکاری جوانان ایرانی، برخلاف شهروندان اروپایی در پسابرجام بیشتر هم شده است. پروژه «مسکن‌مهر» برخلاف قول‌های ارائه‌شده توسط دولت نه اصلاح شد و نه به «مسکن اجتماعی» و «مسکن کارگری» وعده شده تبدیل شد. طرح‌های مهمی که اگر دولت یازدهم به شیوه مورد قبول خود نیز به آنها عمل می‌کرد، به علت کاهش 70 درصدی هزینه خانوار، رونقی قابل توجه در زندگی دهک‌های میانی و پایین‌دست جامعه ایجاد می‌کرد.
مزخرف چاره‌ساز؟
 به این ترتیب پدر خانواده می‌توانست به دلیل برطرف شدن نیاز مسکن، به آموزش و سلامت و بهداشت روانی اعضای خانواده خود توجه کرده و دعای خیری نیز نثار برنامه‌ریزی و تعقل و دوراندیشی دولت کند. محاسبه اینکه عمل به همین یک وعده دولت یعنی تامین «مسکن اجتماعی و کارگری» چقدر می‌توانست در بهبود شاخص‌های فقر به واسطه اشتغال‌آفرینی و رونق تولید در کشور موثر باشد را به آقایان آخوندی، ربیعی و طیب‌نیا واگذار می‌کنیم.
انعقاد قرارداد تولید مسکن انبوه با تولیدکنندگان داخلی دست‌کم 3 میلیون ایرانی را به صورت مستقیم و 13 میلیون نفر دیگر را در صنایع وابسته به شکل غیرمستقیم به کار می‌گرفت. محاسبه کنید اگر این 16 میلیون شاغل هر کدام 3 «نان‌خور» در خانه داشته باشند، تصمیم پسابرجامی روحانی چه رونقی در جامعه ایجاد می‌کرد.
یک مقایسه تلخ
در مقابل ما با پول‌های بلوکه خودمان تصمیم گرفتیم سفارش ساخت بیش از 100 «هواپیما» به آمریکا و فرانسه بدهیم تا شاید در سال‌های آینده در صورت موافقت خزانه‌داری آمریکا، تحویل شوند و به همین مناسبت قول هزینه‌کرد 27 میلیارد دلاری به بلوک غرب دادیم! قولی که 280 میلیون دلار حق دلالی نصیب «توماس پیکرینگ» دیپلمات ارشد تیم مذاکره‌کننده آمریکا کرد و سهام بوئینگ را قریب به 2 درصد در بورس جهانی بالا برد! کنگره آمریکا را به سبب رشوه‌خواری دیپلمات ارشد به هم ریخت و فرانسه را از ترس ورود به معامله کثیف به وحشت انداخت! همه این ماجراها در حالی صورت گرفت که کمتر از 10 درصد مردم کشورمان از توان تامین هزینه رفت‌وآمد با هواپیما برخوردارند و از میان همین 10 درصد نیز بخش قابل توجهی از کسادی بازار و رکود و تورم خسارت دیده‌اند و اصولا سفر با هواپیمای لوکس یا همان زهوار در رفته‌های قدیمی تاثیر شگرفی در آینده تجارت آنها ایجاد نخواهد کرد. بامزه اینجاست که کل ناوگان هوایی کشور همسایه ایران، ترکیه که بیش از 27 میلیون توریست را سالانه پذیرایی می‌کند، متشکل از 300 هواپیماست و ایران با خرید 118 هواپیما ناوگان خود را بنا به گزارش بلومبرگ به ترکیه نزدیک می‌کند! با این احتساب فارغ از نقص در اولویت‌بندی، بوی اقتصاد سیاسی از معامله بوئینگ و ایرباس بلند است.
حساب و کتاب عوامانه
اینجا کشوری است که کشاورزش از یارانه ناچیز دولتی برخوردار است و دامدارش با دریافت 5 میلیون تومان وام می‌تواند میزان تولید خود را 2 برابر کند اما این تصمیم‌سازی‌ها امید مردم به توزیع عادلانه ثروت در پسابرجام را بیش از پیش کاهش داده و  به تدبیر پایتخت‌نشین‌ها بدبین کرده است.  اکنون وقت نصیحت کردن دولتمردانی است که با خودروی خارجی لوکس از کارگران شرکت عظیم و موفق «مپنا» سان می‌بینند اما قرارداد ساخت نیروگاه برق با ارزش تقریبی 4 میلیارد دلار را به شرکتی گمنام از ترکیه واگذار می‌کنند! اگر هزینه تولید هر شغل در حوزه فناوری اطلاعات در کشورمان را که هزاران جوان تحصیلکرده‌اش در رشته‌های مهندسی از بیکاری رنج می‌برند 8 هزار دلار در نظر بگیریم، با سرمایه‌گذاری 4 میلیارد دلاری می‌توانستیم 500 هزار شغل برای ایرانیان ایجاد کنیم. اگر بنا بود به هر جوان ایرانی تنها 10 میلیون تومان وام کمک‌هزینه ازدواج اعطا کنیم، با 4 میلیارد دلار می‌شد یک‌میلیون و 330 هزار زوج را راهی خانه بخت کرد! حساب کنید سر و سامان گرفتن 2 میلیون و 600 هزار دختر و پسر ایرانی یا رهایی 500 هزار نفر از رنج و درد بیکاری، تا چه میزان در کاهش هزینه‌های مبارزه با آسیب‌های اجتماعی موثر بود.
جیب بی‌برکت برجام
کشاورزی و دامداری ایران نیازمند مدرنیزاسیون و حمایت یارانه‌ای دولت است تا دست‌مان برای «غذا» دراز نباشد و با انواع و اقسام حملات بیوتروریستی و تحریم و تهدید به واسطه واردات غذا دست و پنجه نرم نکنیم. برای مبارزه با معضلات اجتماعی باید برای جوانان ایرانی شغل و مسکن و امکان ازدواج فراهم کنیم. تولیدکننده ایرانی از مهندسی بازار در دوره پسابرجام به واسطه واردات هنگفت و ادامه کارشکنی خارجی در مسیر صادرات به واسطه برداشته نشدن تحریم‌ها، صدمه می‌خورد و صدالبته برای رفع همه این مشکلات نیازمند «تدبیر و برنامه‌ریزی» هستیم.
حال اگر برنامه‌ریزی‌ها با دغدغه‌های جامعه ایرانی همساز نیست و اقتصاد ملی را با نوای سیاست خارجی کوک می‌کند، از هزاران توافق بین‌المللی نیز ایرانیان «هیچ» کاسب نخواهند شد. همه این مشکلات را می‌توان به سیاستی نسبت داد که مطلعش بر این پایه استوار است که برای ترغیب غرب به عمل به توافقات برجام، باید به کشورهای عضو در بلوک غرب «باج اقتصادی» بدهیم. به همین دلیل خرج پول‌های آزاده شده و آنها را که وعده آزادی‌شان به گوش رسیده در ایتالیا، فرانسه، ترکیه و آمریکا به جای مازندران، تهران، سمنان، کرمان، ایلام، کهگیلویه و بویراحمد، هرمزگان و سیستان توجیه می‌کنند. این اقتصاد ما است که پای سیاست خارجی پسابرجامی هزینه می‌شود و برای تصحیح این رویه، باید دور هم بنشینیم و از عبرت‌های برجام و پسابرجام بگوییم و بشنویم و تجربه «کاسبی پسابرجامی» غرب را جدی بگیریم!

 

حسین قدیانی: کلا که در حال مشاهده لغزشیم! آن از کارنامه دولت در امور ارزشی، این هم از کارنامه دولت در امور ورزشی! خواننده‌ای که شما باشید؛ ما ۳ تا دوچرخه‌سوار فرستاده بودیم المپیک که اولی همان اوایل راه تصادف می‌کند، دومی کمی جلوتر در حالی می‌پیچد که جاده نمی‌پیچد و سومی هم خیلی خبر واضحی از سرنوشتش در دست نیست! فقط این‌قدر معلوم است که او نیز به خط پایان نرسید! نکردند رفقا لااقل یکی‌شان از خط پایان رد شوند! اصلا به عنوان نفر آخر از خط پایان رد شوند! برای گرفتن عکس سلفی مثلا! هر جور که صلاح می‌دانند! از خط پایان رد شوند، حالا چطوری‌اش خیلی مهم نیست! یعنی من و سردبیر روزنامه و مهدی محمدی هم عازم ریو شده بودیم، حکما همین نتیجه عاید ورزش کشور در رشته دوچرخه‌سواری می‌شد! «طرفه حکایت اینجاست» این متن را هم بنویسم و تمام! طرفه حکایت اینجاست که حسن روحانی در ایام مناظرات انتخاباتی وعده داده بود در دولت تدبیر و امید، هم چرخ کارخانه‌ها باید بچرخد، هم چرخ سانتریفیوژها! فی‌الحال اما چرخ کارخانه‌ها و سانتریفیوژها نمی‌چرخد هیچ، حتی چرخ دوچرخه‌ دوچرخه‌سواران المپیکی ما هم نمی‌چرخد! آن‌وقت حضرات گله می‌کنند که چرا مردم عادی با دوچرخه این‌ور و آن‌ور نمی‌روند؟! بروند که چه بشود؟! به امید رسیدن به کدام خط پایان؟! این مختصر را نوشتم برای تکرار جمله‌ای آشنا؛ «روحانی مچکریم!» و ایضا تذکار مثلی آشناتر؛ «بگو دوچرخه!» اما ادامه‌اش را نگو! نگو… که رکود و بیکاری و این‌همه تبعیض نجومی از ناحیه مدیران فیکس دولت اعتدال، کاری با اغلب پدران و مردان و باباهای این ملت کرده که حتی سبیل خود را هم نتوانند به‌راحتی بچرخانند! یادش بخیر… به «خیر» که نه! یادش به متضاد خیر! قول داده بودند هم چرخ کارخانه‌ها بچرخد، هم چرخ سانتریفیوژها! آری! قوه مجریه اگر بخواهد بسنده کند به مشتی «شعر» و «شعار»، حتی چرخ دوچرخه دوچرخه‌سوار المپیکی مملکت هم تا خط پایان نمی‌چرخد! عجالتا ریز می‌نویسم که زنده باد تبعیض! و در چرخش باد چرخ ماشین مدیران شاسی‌بلند!  
وقتی همه وقت را وقف دفاع جانانه از دردانه‌های فیش و حقوق و مزایا می‌کنند، همین می‌شود دیگر! سیمان ریخته می‌شود درون قلب دسترنج ارزش‌کاران! همچنان‌که دست‌انداز گذاشته می‌شود جلوی چرخ دوچرخه ورزشکاران! وظیفه دیگری که ندارند! بگذار فقط چرخ حقوق ناحق خود را بچرخانند! از بس حامی شرکا هستند، زبانم لال کم مانده مثلا همین جناب سخنگوی دولت اعتدال بردارد بخواند؛ «از اون بالا صفدر میایه!» همچنان که از عنوان این ستون برمی‌آید، دست‌فرمان این متن، طنز است! مزاح کردم ابتدای نوشتار! سرت را بالا بگیر قهرمان! با هر ۳ نفرتان هستم! خجالت را باید کسانی بکشند که نمی‌کشند! با تلمبه دوچرخه شما، چنان شکم خود را باد کرده‌اند که اصلا شما را نمی‌بینند! و ما را! و همه ملت را! عوض شما که اصلا به خط پایان نرسیدید، این جماعت هر خط قرمزی را بگویی رد کرده‌اند! راستی یک سوال! المپیک، رشته «بندبازی» ندارد؟!