افشای پرونده‌های دوپینگ فوق‌ستاره‌های آمریکایی در  آژانس جهانی ضددوپینگ و کمیته بین‌المللی المپیک نه تنها ساختار فاسد نهادهای بین‌المللی ورزش را برملا کرد، بلکه نشان داد آمریکا چگونه از این نهادها در جهت اهداف تبلیغاتی خود سوءاستفاده می‌کند.  گروهی از هکرها با نام خرس‌های تفننی که وابسته به روسیه خوانده شده‌اند، با حمله به سایت آژانس جهانی ضددوپینگ(وادا)، اطلاعاتی درباره دوپینگ ابرستاره‌های ورزش آمریکا منتشر کردند. اطلاعاتی که نشان می‌دهد وادا و کمیته جهانی المیپک به خواهران ویلیامز در تنیس،  سیمون بایلز پدیده  ژیمناست آمریکا در المپیک و الن دلا بسکتبالیست مشهور این کشور برای دوپینگ مجوزهای خاصی داده‌اند.  این افشاگری جنگ قدرت‌های شرق و غرب در عرصه ورزش را به اوج رساند، زیرا در حالی رخ می‌دهد که نیمی از اعضای کاروان المپیک روسیه به جرم دوپینگ سازمان‌یافته با فشار آمریکا و توسط کمیته جهانی المپیک از حضور در رقابت‌های ماه گذشته ریو 2016 محروم شدند که این محرومیت برای کاروان روسیه در رقابت‌های حال حاضر پارالمپیک 2016 ریو به طور کامل اجرا شد. هکرهای مزبور اجازه خاص برای استفاده از مواد غیرمجاز برای برخی ورزشکاران آمریکایی را  نشانه فاسد بودن آژانس ضد دوپینگ و کمیته المپیک دانسته‌اند. آنها همچنین تهدید کرده‌اند در آینده نیز پرونده دوپینگ ورزشکاران ملی دیگر کشورها را زیر نظر وادا منتشر خواهند کرد. آژانس ضددوپینگ آمریکا در واکنش به این رسوایی اعلام کرد: «غیرقابل باور است که هکرها توانسته باشند به اطلاعات پزشکی اصلی ورزشکاران دسترسی پیدا کنند. آنها تنها می‌خواهند نشان ‌دهند که ورزشکاران آمریکایی نیز خلاف کردند». این آژانس بر ابهام ماجرا افزود، چرا که مدعی شد فدراسیون‌های بین‌المللی اجازه دوپینگ را به صورت قانونی به ورزشکاران آمریکایی داده‌اند. سیمون بایلز، ژیمناست آمریکایی دارنده 4 مدال طلای المپیک  نیز در توئیتر خود اعلام کرد دارویی که مصرف می‌کند برای بیماری ADHD است. البته رسوایی دوپینگ برای فوق‌ستاره‌های تزریقی آمریکا مساله جدیدی نیست. لانس آرمسترانگ، پر‌افتخار‌ترین دوچرخه‌سوار جهان که از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵ عنوان قهرمانی مسابقات توردوفرانس را از آن خود کرده بود در سال 2012 از تمام افتخاراتش خلع شد، چرا که  متهم شد یکی از طولانی‌ترین، پیچیده‌ترین و حرفه‌ای‌ترین دوپینگ‌های تاریخ ورزش را انجام داده و علاوه بر این همواره درباره آن دروغ گفته است. اما دبیرکل وادا پس از رسوایی اخیر، هک شدن اطلاعات محرمانه ورزشکاران را حرکتی مجرمانه توصیف و این حملات سایبری را محکوم کرد اما احتمالا خود او در معرض تحقیقات قضایی برای تبانی با فدراسیون‌های آمریکایی قرار خواهد گرفت. ماه گذشته نیز تارنمای وادا هک شده بود و اطلاعاتی درباره «یولیا استپانوا» ورزشکاری که روسیه را متهم به دوپینگ سیستماتیک کرده بود، منتشر شد. وادا به صورت رسمی اعلام کرد گروهی هکر روس، سایت این سازمان را هک کرده‌اند. سخنگوی کاخ کرملین به این موضوع واکنش نشان داده و گفته  این هکرها ارتباط یا وابستگی به دولت ندارند.
 

بسیاری از کارمندان و ورزشکاران آفریقایی‌تبار آمریکا در اعتراض به  نژادپرستی سازمان‌یافته پلیس فدرال و قتل‌های مکرر سیاهپوستان به جنبش اعتراضی مدنی پیوسته‌اند و هر کدام به سبک خود به این بی‌عدالتی‌ها اعتراض می‌کنند.از جمله اینکه در روزهای اخیر در مسابقات لیگ حرفه‌ای فوتبال آمریکایی موسوم به «ان‌اف‌ال»، ورزشکاران سیاهپوست به طور فزاینده‌ای از ایستادن به احترام سرود ملی آمریکا سرپیچی می‌کنند.  رسانه‌هایی چون روزنامه نیویورک‌تایمز و شبکه سی‌ان‌ان گزارش دادند این اعتراض‌ها در همبستگی با «کالین کپرنیک»، بازیکن تیم فوتبال آمریکایی «سانفرانسیسکو فورتی‌ناینرز» صورت می‌گیرند که در روزهای اخیر در اعتراض به تبعیض نژادی و رفتار خشونت‌آمیز پلیس علیه شهروندان آفریقایی‌تبار برابر سرود ملی آمریکا نمی‌ایستد. کالین کپرنیک نخستین‌بار ماه آگوست گذشته در اعتراض به رفتار خشونت‌آمیز پلیس با همنوعانش به جنبش «جان سیاهان اهمیت دارد» پیوست و هنگام نواخته شدن سرود ملی آمریکا برای ادای احترام از جای برنخاست و زانو بر زمین زد. به گزارش سی‌ان‌ان او  از حق قانونی خود نسبت به این اعتراض‌ها استفاده کرد و اعتراضش را ادامه داد تا امروز شاهد گسترش این نوع اعتراض در بسیاری ورزشگاه‌های آمریکا باشیم. دوشنبه گذشته که کالین کپرنیک بار دیگر هنگام نواختن سرود ملی آمریکا در جریان برگزاری لیگ «ان‌اف‌ال» نایستاد، دیگر هم‌تیمی‌های سیاهش نیز او را همراهی کردند و  به نشانه اعتراض، برنخاسته و زانو زدند. این درحالی است که روز پیش از این مسابقه 10 بازیکن سیاهپوست از لیگ حرفه‌ای «فوتبال آمریکایی» در همبستگی با کپرنیک و در اعتراض به تبعیض نژادی و رفتار خشونت‌آمیز پلیس آمریکا نسبت به شهروندان رنگین‌پوست، در برابر سرود ملی این کشور به پا نخاستند یا دست‌های خود را با مشت گره کرده بالا بردند. 2 بازیکن تیره‌پوست از تیم «نیو اینگلند پتریوت»، 3 بازیکن از تیم «تنسی تیتان» و یک بازیکن از «کانزاس‌سیتی چیفس» هنگام نواخته شدن سرود ملی آمریکا پیش از آغاز بازی، دست‌های خود را به نشانه اعتراض با مشت‌های گره کرده بالا بردند. 4 بازیکن از تیم «میامی دولفینز» نیز در همان روز این رفتار را تکرار کردند. اگرچه در ابتدا شیوه اعتراض کپرنیک با مخالفت هواداران  باشگاه «سان‌فرانسیسکو فورتی‌ناینرز» مواجه شد و هنگام ورودش به ورزشگاه او را هو کردند اما مسؤولان این تیم اعلام کرده‌اند به حق او نسبت به این اعتراض احترام می‌گذارند و ضمنا او حمایت دیگر هم‌تیمی‌ها خود را دارد. اوباما هم بر همین حق تاکید کرده است. حال آنکه بی‌احترامی به سرود ملی در آمریکا و حتی آتش‌زدن پرچم آن در هر کشوری جرم سنگینی دارد.
 

بیش از 2 هزار تن از بومیان آمریکایی در اعتراض به ساخت یک خط لوله نفتی از میان سرزمین خود و همچنین تخریب قبرستان قدیمی اجدادشان مقابل کاخ سفید تجمع کردند. آنها که خود را روز سه‌شنبه از داکوتای شمالی به واشنگتن رسانده بودند تجمع‌شان را در روزهای پیش رو نیز ادامه می‌دهند. جالب آنکه برنی سندرز، نامزد سابق حزب دموکرات برای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا نیز از موقعیت استفاده کرده و با اعلام حمایت از بومیان در این تجمع اعتراضی سخنرانی کرد. او گفت: زمان آن رسیده که دولت آمریکا سیاست‌های ظالمانه خود علیه بومیان آمریکایی را متوقف کرده و توجهی جدی به تغییرات آب و هوایی داشته باشد». سندرز هشدار داد در صورتی که ساخت خط لوله نفت از ایالت داکوتای شمالی متوقف نشود در آینده مردم شاهد جنگ آب به جای نفت خواهند بود.  اما حضور جدی‌ترین رقیب هیلاری کلینتون در انتخابات مقدماتی درون‌حزبی ریاست‌جمهوری در یک همایش اعتراضی مقابل کاخ‌سفید آن هم در شرایطی که گمانه‌زنی‌هایی جدی درباره تعویض هیلاری بیمار با یک نامزد سالم به راه افتاده، بسیاری از نگاه‌ها را به خود معطوف کرد. به همین دلیل بیش از 100 خبرنگار و عکاس این تجمع را پوشش دادند. یکی از  نمایندگان سرخپوستان آمریکایی در تجمع واشنگتن گفت: «من از داکوتای شمالی، جایی که بیش از 5 هزار نفر برای مراقبت از آب و مبارزه با آلودگی مواد نفتی در حال تلاش هستند حامل پیام صلح هستم اما در مقابل دولت آمریکا سال‌هاست سرزمین ما را به یغما برده و به سوءاستفاده و ظلم علیه مردم این منطقه ادامه می‌دهد». یکی دیگر از سخنرانان نیز  از دولت اوباما خواست به رفتار تبعیض‌آمیز خود پایان داده و بومیان را نیز همانند دیگر مردم آمریکا، شهروند این کشور تلقی کند.
 

رزمایش مشترک چین و روسیه در دریای چین جنوبی در زمان و شکلی کاملا معنادار آغاز شد. این رزمایش با نام «دریای مشترک - 2016» در حالی با حضور 2 قدرت بین‌المللی شرقی برگزار می‌شود که آمریکا نقش مدعی عمومی این منطقه آبی مهم متصل به اقیانوس آرام  را دارد. همچنین به رغم  حمایت آمریکا از فیلیپین در این آب‌ها، «دوترته» رئیس‌جمهور فیلیپین صراحتا خواستار خروج نظامیان آمریکا از کشورش شده است. در چنین شرایطی رزمایش دریایی مشترک چین و روسیه بزرگ‌ترین قدرتنمایی ضد‌آمریکایی در اقیانوس آرام و حوالی آن پس از جنگ دوم جهانی محسوب می‌شود.  البته 2 کشور سال گذشته نیز 2 رزمایش مشترک در دریای ژاپن و دریای مدیترانه برگزار کرده بودند اما تفاوت رزمایش جدید این است که مستقیما هژمونی نظامی آمریکا را به عنوان قدرت دریایی قاهر یک قرن گذشته در  منطقه آسیا  پاسیفیک  به چالش می‌کشد. لیانگ یانگ، سخنگوی نیروی دریایی چین نیز در بیانیه‌ای اعلام کرده «در مقایسه با رزمایش‌های گذشته، تمرین‌های نظامی عمیق‌تر و سازماندهی، وظایف و فرماندهی گسترده‌تر است». مقامات پکن و مسکو هدف از این رزمایش 8 ‌روزه را کنترل جزایر و حاشیه کم‌عمق سواحل، سنگربندی برای دفاع از جزایر، اجرای عملیات ضدزیردریایی و تمرین اطفای آتش اعلام کرده‌اند. در عین حال می‌توان به جایگزینی نیروهای آمریکایی در فیلیپین به عنوان هدف جنبی این مانور نگاه کرد.   سواحل ژان‌‌جیانگ در جنوب شرق چین و در نزدیکی ویتنام و فیلیپین محل اصلی برگزاری مانور است. پکن و مسکو علاوه بر تفنگداران دریایی خود از ناوشکن‌، زیردریایی، هواپیمای بال‌ثابت، بالگرد دریایی و تجهیزات زرهی آبی‌- خاکی در این رزمایش بهره می‌گیرند. دریای چین جنوبی که علاوه بر چین با کشورهای ویتنام، مالزی، اندونزی، فیلیپین و برونئی ساحل دارد، محل ترانزیت تجاری سالانه 5 تریلیون دلار کالاست و در سال‌های اخیر محل نزاع پکن و همسایگانش شده است. 2 ماه پیش بود که دادگاه لاهه در حکمی شکایت مانیل از اقدامات پکن در دریای چین جنوبی را تایید کرد. ایالات متحده با استناد به قانون آب‌های آزاد از حق کشتیرانی خود در این دریا با ارسال کشتی‌های نظامی استفاده می‌کند ولی پکن که به ساخت جزایر مصنوعی در دریای چین جنوبی اقدام کرده،‌ هدف اقدامات واشنگتن را تحریک‌ سیاسی و دخالت در امور منطقه می‌داند.

وزارت خارجه سوریه هفته گذشته اتهامات ادعایی مبنی بر استفاده از گاز سمی در عملیات نیروهای ارتش در منطقه تحت تصرف تروریست‌ها در داخل شهر حلب را رد کرد. دولت دمشق در این بیانیه برای همکاری با «سازمان منع تسلیحات شیمیایی» (OPCW) در ارتباط با این ادعاها اعلام آمادگی کرد. این اتهام در حالی به دولت سوریه وارد شده است که رسانه‌های غربی و عربی بسادگی در مقابل گزارش مستند اخیر بشار الجعفری، نماینده دمشق در سازمان ملل به شورای امنیت مبنی بر دست داشتن دولت‌های غربی و اردن در انتقال سلاح‌های شیمیایی به تروریست‌ها سکوت کرده‌اند. سوریه گروه‌های تروریستی و حامیان آنها را به اقدامات جنایتکارانه در این کشور بحران‌زده با هدف تضعیف پیشروی‌های اخیر ارتش متهم کرده است.طبق گزارشی که از سوی خبرنگاران «شبکه گزارش‌های تحقیقی بالکان» و «پروژه گزارش جنایت و فساد سازمان‌یافته» در اروپا منتشر شده، کشورهای متحد نظامی ناتو در اروپای شرقی شبکه‌ای از انتقال سری تسلیحات کشنده به معارضان و تروریست‌ها در سوریه به راه انداخته‌اند. این روند قاچاق اسلحه ناقض قوانین بین‌المللی و اتحادیه اروپا درباره صادرات سلاح است. این سند نشان می‌دهد بوسنی، بلغارستان، کرواسی، جمهوری چک، مونته‌نگرو، اسلوواکی، صربستان و رومانی در 4 سال گذشته طی عملیاتی تحت پوشش سازمان جاسوسی آمریکا، بیش از 3/1 میلیارد دلار سلاح به کشورهای خاورمیانه فروخته‌اند که محموله‌ها از طریق هوایی یا دریایی به عربستان‌سعودی، اردن، امارات عربی متحده یا ترکیه فرستاده شده و سپس به مناطق جنگی در سوریه ارسال شده‌اند. این تسلیحات شامل هزاران قبضه کلاشنیکف، مسلسل، خمپاره‌انداز، راکت‌انداز و موشک‌های ضدتانک و همچنین تانک‌های فرسوده تی‌55 و تی‌72 بوده است. عربستان‌سعودی به تنهایی به صورت محرمانه 18 هزار و 500 قبضه راکت‌انداز، 10 هزار قبضه کلاشنیکف، 300 فروند تانک و 250 سلاح ضدهوایی از کشورهای اروپایی وارد کرده است. آمریکا نیز مستقیماً مقادیر زیادی سلاح از کشورهای اروپای مرکزی و شرقی خریداری کرده و برای معارضان سوری ارسال کرده است. سلاح‌های خریداری‌شده از اروپای شرقی از طریق 2 مرکز فرماندهی سری تروریست‌ها در ترکیه و اردن به سوریه فرستاده شده و در نهایت به دست گروه‌های تروریستی همچون انصارالشام و جبهه النصره که گروهی وابسته به القاعده است و نام خود را به فتح‌الشام تغییر داده و تروریست‌های تکفیری داعش می‌رسد.

سیاسی‌ترین دورهمی‌ آل‌سعود در منا
پادشاه سعودی و خاندان غاصب حجاز که مدعی سیاسی کردن فریضه حج توسط ایران هستند، روز سه‌شنبه خود علنا دست به این کار زدند و اقدام به برگزاری یک همایش کاملا سیاسی در سرزمین مقدس «منا» کردند.  به گزارش تسنیم، سلمان بن عبدالعزیز در مراسمی که در کاخ اختصاصی‌اش در منا ‌در قالب ضیافت ناهاری برگزار شد در یک حرکت آشکار در جهت سیاسی کردن فضای حج امسال، برای میهمانان خود از گوشه و کنار جهان یک سخنرانی کاملا سیاسی و جهت‌دار کرد تا آنها «خاطرات خوشی از میهمان‌نوازی خادم‌الحرمین»! داشته باشند. آل‌سعود که هیچ حرمتی برای اماکن مقدس وحی بویژه در مشاعر مقدسه و بیت‌الله‌الحرام قائل نیستند، برای خوشگذرانی و راحتی خود، کاخ‌های مجللی در مشعر «منا» و در جوار مسجدالحرام بنا کرده‌اند. این خاندان جائر که به سبب ناکارآمدی، سوء‌مدیریت و سهل‌انگاری در مدیریت موسم حج و ناتوانی در تامین امنیت صدها هزار حاجی باعث فاجعه سال گذشته و قل‌عام چند هزار حاجی در منا شد، با آنکه در معرض موج گسترده انتقادها و اعتراضات امت اسلام قرار گرفت، نه تنها هرگز حاضر به عذرخواهی از خانواده‌های جان‌باختگان آن حادثه تلخ نشد، بلکه قربانیان بیگناه را در بروز این حوادث مقصر دانسته بود. در تناقض با آن رفتار، سلمان در مراسم سیاسی روز سه‌شنبه منا، با ذکر آیه‌ای از قرآن کریم درباره حج مدعی شد «پادشاهی آل‌سعود افتخار می‌کند به حرمین شریفین و زائران آن خدمت می‌کند، ما قاطعا با تبدیل حج به ابزاری برای تحقق اهداف سیاسی یا مذهبی مخالف هستیم». او همچنین بر ادامه حمایت آل‌سعود از فرقه وهابیت تاکید کرد و نظامیان متجاوز سعودی در جنگ علیه مردم مظلوم یمن را شهید خواند. این ادعای سلمان در واقع واکنشی بود به یکی از شیوخ الازهر مصر که گفته بود کشته‌شدگان آل‌سعود و دیگر متجاوزان به یمن، نه تنها شهید نیستند بلکه همه آنها به جهنم خواهند رفت.  در این دورهمی سیاسی شاه سعودی، مقاماتی همچون ممنون حسین رئیس‌جمهور پاکستان، حسبو محمد عبدالرحمن معاون رئیس‌جمهور سودان، بریجی رافینی نخست‌وزیر نیجر، هانی الملقی نخست‌وزیر و وزیر دفاع اردن، موسی مارا نخست‌وزیر سابق مالی، اسماعیل کهرمان رئیس پارلمان ترکیه، ایساقا سیدیبی رئیس مجمع ملی مالی، الحاج آدی قمرالدین رئیس پارلمان اندونزی، محمد علی حمد رئیس پارلمان جیبوتی، فضل مسلمیار رئیس مجلس سنای افغانستان، داتوک فیگنسوان رئیس مجلس سنای مالزی، عبدالله مسیح محمد رئیس پارلمان مالدیو، حامد برهان رئیس سابق پارلمان کومور و برخی مسؤولان دیگر و نیز لشکر شاهزادگان و نورچشمی‌های آل‌سعود حضور داشتند.


حمله سعودی‌ها به یک مدرسه در صعده
جنگنده‌های سعودی بامداد دیروز بار دیگر یک مدرسه در استان صعده در شمال یمن را هدف قرار دادند.  به گزارش المسیره، این مدرسه که در منطقه آل عقاب در بخش سحار قرار داشت در اثر بمباران جنگنده‌های ائتلاف متجاوز به طور کامل تخریب و خسارات سنگینی به منازل مجاور وارد شد. متجاوزان همچنین یک پمپ بنزین را در همین منطقه هدف قرار دادند. همچنین به گزارش المنار، سعودی‌ها ساختمان امنیت ملی یمن در صنعا را بمباران کرده‌اند.

پیام شیخ سلمان از زندان به شورای حقوق بشر
دبیر کل جمعیت الوفاق بحرین که هم‌اکنون دوره 9 ساله زندان را طی می‌کند، از جامعه بین‌الملل خواست از خواسته‌های دموکراتیک ملت بحرین حمایت کند.  به گزارش مرآت البحرین، شیخ علی سلمان طی پیامی که در سی‌وسومین نشست شورای حقوق بشر قرائت شد، اعلام کرد بحرین بویژه پس از سلب تابعیت از آیت‌الله شیخ عیسی قاسم، رهبر شیعیان و محاکمه وی که در واقع محاکمه همه شیعیان است، شاهد تشدید خشونت و سرکوب علیه پیروان مذهب تشیع است. سلمان در این پیام از جامعه حقوقی بین‌الملل خواست رژیم آل‌خلیفه را ملزم به اجرای تعهدات بین‌المللی‌اش کرده و حق ملت بحرین در انتخاب دموکراتیک دولت را به صراحت اعلام  و مقدمات آغاز گفت‌وگوی ملی جدی را برای رسیدن به ثبات فراهم کنند.

انیس نقاش*: از دیدگاه من زمینه‌ای برای اجرای توافق آشتی در سوریه وجود ندارد زیرا شیوه تفکیک گروه‌ها از یکدیگر بی‌نهایت دشوار است مگر اینکه فشارهای منطقه‌ای بر برخی گروه‌های مسلح اعمال شود. روشن است که هدف اصلی این توافقنامه جبهه حلب است اما سوال اینجاست که چگونه می‌توان ستیزه‌جویان گروه جبهه النصره را از بقیه گروه‌هایی که از نظر آمریکا غیرتروریست هستند تفکیک کرد؟ آیا این جدایی از طریق تقسیم‌بندی خیابانی صورت خواهد گرفت که مثلا این خیابان متعلق به این گروه و آن خیابان هم متعلق به گروه دیگری است؟ یا اینکه الگوی داریا و المعضمیه اجرا خواهد شد مبنی بر اینکه تروریست‌ها را در مقابل
2 راه برای خروج قرار دهد؛ یا اینکه گروه‌های تروریستی میدان جنگ جدیدی را باز خواهند کرد یا اینکه گروه‌های به اصطلاح «میانه‌رو» خارج می‌شوند تا جبهه النصره هدف حملات ائتلاف قرار گیرد. ابراز نگرانی آمریکا درباره عدم پایبندی ارتش سوریه و متحدان آن به آتش‌بس نیز بیهوده است، چرا که آنها به طور کامل و دقیق به آنچه رهبران سوریه تصمیم می‌گیرند، پایبند خواهند بود و به برقراری آتش‌بس و بازگشایی مسیرهای سیاسی برای حل بحران تشویق می‌کنند و ناظران روسی و آمریکایی نیز سطح پایبندی به آتش‌بس را مشخص می‌کنند. جبهه سوریه منسجم است و یک رهبری واحد دارد و زمانی که آتش‌بس اعلام می‌شود مشکلی بین متحدان ارتش سوریه وجود ندارد بلکه مشکل در جبهه دیگری است، زیرا مشخص نیست چه گروهی «میانه‌رو» است که ائتلاف بین‌المللی از بمباران آن اجتناب کند و چه گروهی تروریستی است که علیه آن جنگ اعلام شود. شیوه تفکیک این گروه‌ها از یکدیگر بسیار دشوار است بنابراین زمینه‌ای برای اجرای این توافق وجود ندارد مگر اینکه فشارهای منطقه‌ای به برخی گروه‌های مسلح برای جداسازی گروه‌ها براساس الگوی داریا وجود داشته باشد. در نمونه‌های قبلی هماننده اردوگاه یرموک دیدیم هر گروهی که به دنبال توافق با دولت سوریه یا عقب‌نشینی از نبرد و تغییر موضع خود بود به ناچار با گروه‌های دیگر وارد درگیری خونین شد لذا این سناریو برای درگیری بین گروه‌های مسلح در آینده نزدیک تکرار خواهد شد. مساله قابل توجه اینکه این توافقنامه درباره مسائل نظامی بود و ارتباطی به مسائل سیاسی نداشت و هیچ موضوع سیاسی مورد بحث قرار نگرفت، قبلا سخن درباره برقراری آتش‌بس و مراجعه به ژنو برای آغاز مذاکرات بود اما این‌بار هیچ برنامه و سخنی درباره مذاکرات و تاریخ نیست و دی‌میستورا نیز هم شاهد و هم غایب بود؛ شاهد بر سناریوی برقراری آتش‌بس بدون هیچ‌گونه ایفای نقش سیاسی برای گفت‌وگو در آینده. همزمانی توافق آتش‌بس با نبردی که تروریست‌ها در جنوب سوریه تحت عنوان «نبرد قادسیه جنوب» و با حمایت علنی اسرائیل اعلام کرده‌اند، بزرگ‌ترین دلیل بر این است که اعلام آتش‌بس در ژنو به معنای آن است که همه طرف‌های درگیر در سوریه یا طرف‌های منطقه‌ای را که از این آتش‌بس متضرر می‌شوند، دربر نمی‌گیرد همچنانکه به معنای بحث درباره پیدا کردن راه‌حل سیاسی نیست زیرا اعلام «نبرد قادسیه» در جنوب هرگز به مدت یک یا 2 ساعت نخواهد بود بلکه آغازی برای به چالش کشیدن آتش‌بس است. حال اگر این نبرد که نقض آشکار توافق آتش‌بس است، ادامه یابد موضع ائتلاف بین‌المللی چگونه خواهد بود؟ دخالت‌های تدریجی اسرائیل چیزی جز آغاز حمایت از گروه‌های مسلح به صورت علنی و به شیوه آنچه در جنوب لبنان رخ داد، نیست به این ترتیب که این گروه‌ها در خاک سوریه بجنگند و در صورت نیاز هواپیماها یا توپخانه اسرائیل برای حمایت از آنها وارد عمل خواهد شد و این به معنای ایجاد (ائتلاف اضطراری زیر آتش) است و در آینده چنین وانمود کنند که این گروه‌های مسلح به ناچار مجبور به این ائتلاف شدند.آنچه امروز در جنوب سوریه رخ می‌دهد، بی‌شک آغازی برای مداخله علنی اسرائیل در جبهه جنگ برای تغییر موازنه قدرت و حفظ منافع اسرائیل در منطقه است زیرا ترس از آن وجود دارد که منطقه تحت سیطره ارتش سوریه و متحدان آن درآید، چرا که اسرائیل بخوبی از میزان خطرات آن آگاه است و به همین دلیل از هم‌اکنون به دلیل حفظ منافع خود در آینده است و عملیات تاکتیکی و مداخله‌های خود را به صورت محتاطانه انجام می‌دهد.
*کارشناس مسائل راهبردی خاورمیانه- خبرگزاری تسنیم