کمتر از 2 ماه به اربعین ۹۵ مانده و مرز مهران به عنوان مهم‌ترین کانون تردد زائران کشورمان با مشکلاتی نظیر نقاط حادثه‌خیز و جاده‌های کم‌عرض در محورهای منتهی به این مرز مواجه است. استان ایلام با ۴۳۰ کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق به عنوان یکی از مهم‌ترین مناطق مرزی کشورمان به شمار می‌رود که طی سال‌های اخیر به واسطه مرز مهران شاهد تردد میلیونی زائران عتبات عالیات بویژه در ایام اربعین بوده است. مساله اربعین و مرز مهران باعث شده امروز استان ایلام و این مرز بیش از گذشته مورد توجه مسؤولان کشوری در بحث زیرساخت‌ها قرار گیرد، زیرساخت‌هایی که در گذشته به واسطه محرومیت‌های متعدد استان به فراموشی سپرده شده بود و حالا استان به جاده‌های استاندارد، راه‌آهن و فرودگاه نیاز مبرم دارد. بعد از گذشت دومین سال از حضور پرشور مردم در مراسم اربعین، توجه به زیرساخت‌های مرز مهران بویژه در حوزه راهسازی بیشتر شده اما به دلیل نبود اعتبارات و بالا بودن زمان ساخت جاده هنوز با نقطه ایده‌آل فاصله دارد. تردد میلیونی زائران در جاده‌های استان ایلام بویژه مسیر منتهی به مرز مهران به دلیل کم‌عرض بودن و نقاط حادثه‌خیز  نیازمند توجه مسؤولان است، هرچند اقداماتی انجام شده ولی این اقدامات کافی نیست و باز هم در سال جاری شاهد ترافیک و ازدحام جمعیت در جاده‌های استان خواهیم بود. جاده ایلام- مهران مهم‌ترین مسیر دسترسی زائران به مرز است که به دلیل وجود نقاط حادثه‌خیز و کم‌عرض بودن شاهد ترافیک‌های چندساعته و معطلی زوار هستیم لذا توجه به راه‌های دیگر به سمت شهرستان مهران بویژه دهلران- مهران و ملکشاهی- مهران می‌تواند حجم سنگین تردد از محور ایلام- مهران را کاهش دهد. سرهنگ محسن ناصری، رئیس پلیس راه استان ایلام در این ارتباط به مهر گفت: طی 2 سال گذشته اقدامات خوبی در بحث توسعه زیرساخت‌های ارتباطی
ایلام- مهران انجام شده اما هنوز نقاط حادثه‌خیزی در استان ایلام و جاده‌های منتهی به مرز مهران وجود دارد. وی عنوان کرد: بیش از ۲۱ نقطه حادثه‌خیز در استان وجود دارد که بیشتر در محور ایلام- مهران قرار دارد و نیاز است تا پیش از اربعین اصلاح و بهسازی شود. ناصری با اشاره به اینکه جاده ایلام- مهران جوابگوی حجم زیاد تردد زائران در ایام اربعین نیست، گفت: باید از مسیرهای دیگر منتهی به مرز مثل دهلران به مهران و ملکشاهی به مهران استفاده شود که متاسفانه در این مسیرها هم مشکلاتی داریم. رئیس پلیس راه استان ایلام عنوان کرد: حذف نقاط حادثه‌خیز در جاده ارتباطی ایلام- مهران و بهسازی محور ملکشاهی به مهران برای اربعین ضروری است و این جزو مطالبات مردم از مسؤولان است. مراد ناصری، فرماندار شهرستان مهران نیز در گفت‌وگو با مهر، اظهار داشت: اگر در سال‌های گذشته به زیرساخت‌های شهرستان مرزی مهران توجه می‌شد، امروز شاهد تکمیل بخش مهمی از 4 بانده کردن محور ایلام- مهران بودیم. وی بیان داشت: زیرساخت‌های مهران طی 3 سال گذشته مورد توجه قرار گرفته و حجم بالایی از کار هم‌اکنون در بحث 4 بانده کردن محور ایلام- مهران در حال انجام است که طی سال‌های آینده به بهره‌برداری می‌رسد. ناصری عنوان کرد: طی 3 سال گذشته کار ساخت ۲۱۰ کیلومتر بزرگراه در مسیر مهران به کرمانشاه و دهلران به خوزستان در دست اقدام قرار گرفته است. فرماندار شهرستان مهران با اشاره به اینکه با توجه به‌موقعیت مرز مهران به عنوان پرتردد‌ترین مرز زمینی کشور احداث فرودگاه در این شهرستان در دستور کار مسؤولان قرار گرفته است، گفت:  ۵۰۰ میلیون تومان اعتبار برای اجرای فرودگاه شهر مهران اختصاص یافته است. وی افزود: عملیات اجرایی کنارگذر شرقی مهران، تعریض و بهسازی مسیر مهران به صالح‌آباد، قطعه دوم صالح‌آباد به آل‌اسحاق، احداث
۱۰۰ دستگاه پل در مسیر صالح‌آباد به مهران و... بخشی از اقدامات انجام شده برای بهسازی محور ایلام- مهران بوده است. کمتر از 2 ماه دیگر به اربعین باقی مانده و حجم کارهای انجام نشده زیادی برای بحث تکمیل زیرساخت‌های مرز مهران وجود دارد، یکی از مهم‌ترین پاشنه آشیل‌های مرز مهران، جاده‌های ارتباطی و نقاط حادثه‌خیز در محورهای ارتباطی استان است که با توجه به پیش‌بینی تردد 3 میلیون زائر، اصلاح و بهسازی بخشی از نقاط ضروری است. بدون شک اقدامات انجام شده در راستای توسعه زیرساخت‌های مرز مهران طی سال‌های آینده به ثمر خواهد نشست اما توجه مسؤولان کشوری در بحث اعتبارات به پروژه‌های راهسازی و 4 بانده کردن محور ایلام- مهران ضروری است.

رزمایش الی بیت‌المقدس در اردبیل برگزار شد
با حضور بسیجیان دلاور شهرستان اردبیل رزمایش الی بیت‌المقدس در منطقه ثمرین اردبیل برگزار شد. به گزارش فارس از اردبیل، در مراسمی که در منطقه عمومی ثمرین و با آرایش کامل نیروهای بسیجی در قالب گردان‌های بیت‌المقدس ویژه برادران و کوثر ویژه خواهران انجام شد، نیروهای بسیجی به یاد شهدای مدافع حرم در محل اردوگاه شهید هاشم دهقانی‌نیا از شهدای مدافع حرم در منطقه عمومی ثمرین حاضر شده تا در قالب گردان‌ها مختلف توان نظامی و رزمی خود را به نمایش بگذارند. در این رزمایش نیروهای بسیجی در اردبیل توانمندی خود را در بخش‌های مختلف به نمایش گذاشته و در دفاع از جمهوری اسلامی ایران قدرت و صلابت‌شان را نشان دادند. این رزمایش که همزمان با مناطق مختلف استان اردبیل در شهر اردبیل نیز با حضور بسیجیان برگزار شد، علاوه بر گردان‌های بیت‌المقدس و کوثر، بسیجیان در گردان‌های عاشورا، الزهرا(س) و امام حسین(ع) نیز توان خود را در معرض نمایش گذاشتند.


60 تن کالای قاچاق در اراک امحا شد
رئیس پلیس آگاهی فرماندهی انتظامی استان مرکزی گفت: 60 تن کالای قاچاق به ارزش
4 میلیارد ریال، با حضور جمعی از مسؤولان استان مرکزی در اراک امحا و از چرخه مصرف خارج شد. به گزارش فارس از اراک، به نقل از پایگاه خبری پلیس، سید نورالدین حسینی اظهار کرد: این کالاها شامل انواع محصولات سلامت  محور، آرایشی بهداشتی، مواد خوراکی، آشامیدنی و دخانی بود که در راستای صیانت از تولید داخل و مبارزه با قاچاق امحا شد. وی افزود: این کالاها نخستین محموله امحا شده اموال تملیکی در سال جاری است که با هدف حمایت از تولید داخلی و فراهم شدن فرصت اشتغال برای تولید محصولات داخلی و همچنین پیشگیری از ورود اقلام آرایشی و خوراکی غیرمجاز به چرخه مصرف انجام شد. رئیس پلیس آگاهی فرماندهی انتظامی استان مرکزی اظهار داشت: کالاهای امحا شده، محصولات فاقد صلاحیت و تاریخ گذشته بهداشتی بود و با حکم قطعی مراجع ذی‌صلاح ضبط و از گردونه مصرف خارج شد.

یک ریال بودجه به صنایع کوچک داده ‌نشد
رئیس اتحادیه چاپخانه‌های خراسان رضوی با یادآوری اینکه قرار بود 16 هزار میلیارد تومان اعتبار دولت به صنایع کوچک اختصاص یابد از پرداخت نشدن حتی یک ریال از بودجه دولت تاکنون برای صنایع کوچک خبر داد. به گزارش فارس از مشهد، علی مغانی در همایش ملی صنعت چاپ با اشاره به ظرفیت هنری صنعت چاپ در کشور اظهار کرد: متأسفانه به علت در دسترس بودن صنعت چاپ، ارزش آن در جامعه دیده نمی‌شود و این در حالی است که همه صنایع کشور به صنعت چاپ وابسته هستند. وی با تأکید بر اینکه بودجه دفتر چاپ 2 میلیارد تومان در وزارت فرهنگ و ارشاد است، اضافه کرد: اگر قرار است صادرات غیرنفتی افزایش پیدا کند باید به سرمایه‌گذاری در چاپخانه‌ها توجه کرد. رئیس اتحادیه چاپخانه‌های خراسان رضوی از عدم پرداخت حتی یک ریال از بودجه دولت برای صنایع کوچک خبر داد و گفت: قرار بود 16 هزار میلیارد تومان اعتبار دولت به صنایع کوچک اختصاص پیدا کند.


کاهش 15 درصدی صادرات کالا
معاون امور بازرگانی و توسعه تجارت خارجی سازمان صنعت، معدن و تجارت استان زنجان گفت: طی 5 ماه نخست سال جاری میزان صادرات استان از طریق گمرک زنجان 15 درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته کاهش داشته است. امیر علی مسیبی در گفت‌وگو با فارس در زنجان، اظهار کرد: در مجموع و براساس آمار ارائه شده، حجم تجارت خارجی استان از محل گمرک زنجان در 5 ماه نخست سال جاری بالغ بر  175 میلیون دلار بوده است. وی با اشاره به اینکه از مجموع تجارت خارجی استان طی 5 ماه سال جاری، 61 میلیون دلار مربوط به صادرات بوده است، تصریح کرد: طی این مدت 42 هزار تن کالا از طریق گمرک استان صادر شده است. وی با بیان اینکه مجموع واردات انجام شده طی 5 ماه سال جاری، 114 میلیون دلار اعلام شده است، اضافه کرد: طی این مدت زمان به میزان 51 هزار تن کالا از طریق گمرک زنجان وارد استان شده است.

محمدحسین نظری: درخت هر چه پربارتر است، افتاده‌تر است و از قضا استوارتر! نه مثل یک نهال نورسیده که سر به آسمان دارد اما به نسیمی کمر خم می‌کند. تازه به دوران رسیده‌های آنور آبی قیاس به نفس می‌کنند. سردار ما بیدی نیست که به این بادها بلرزد! چه شیرین گفت: «از قیاسش خنده آمد خلق را...» ما را هم خنده آمد سردار! این جماعت می‌پندارند سردار ما تازه به دوران رسیده است که با این مزخرفات دست و دلش بلرزد و کمر خم کند. کجای کارید جماعت. همچو درختی است این جوانمرد که وصفش کار من و شما نیست: «...کشجره طیبه اصلها ثابت و فرعها فی السماء...». درختی است نه زمینی که آسمانی. بیشتر از مالک اشتر نباشد کمتر از او نیست. حرف‌هایم نه اغراق است نه به قول فرنگی‌ها بلوف! برای حرف‌هایم دلیل دارم. اگر به فرمایش امام(ره) ملت ما از ملت مسلمان صدر اسلام بالاتر است چرا سردار ما از مالک بالاتر نباشد؟ مگر کم گذاشته؟ سال‌ها در رکاب آن امام بود و الان هم در رکاب این امام. سال‌های سال سرباز بوده، هم برای رهبرش هم برای ملتش. مالک برای علی(ع) چه کرد که سردار ما برای امامش نکرد؟ آن روز جنگ صفین بود و جمل و نهروان. امروز هم جنگ است، با اخلاف همان‌ها؛ اصحاب جمل و اصحاب نهروان. غول‌های بی‌شاخ و دمی که جهان را ناامن کرده‌اند. از سوریه، ترکیه و عراق تا فرانسه، بلژیک و آلمان. ایران ما وسط همین آتش‌بازی‌ها آب در دل مردمش تکان نخورده است و نمی‌خورد! نام ژنرال سلیمانی هراس به دل دشمن می‌اندازد. چه این دشمن ابوبکر البغدادی باشد چه مادر «وهابی»‌اش یا پدر «آمریکایی»اش! همه می‌دانند اگر دست از پا خطا کنند، سردار لحظه‌ای امان‌شان نمی‌دهد. سردار! می‌خواهند شما را هم وارد سیاسی‌بازی‌های خاله‌زنکی‌شان کنند. به خیال‌شان می‌توانند با این شانتاژهای رسانه‌ای شما را از میدان به در کنند بلکه نفس راحتی بکشند. بلکه از سوریه، عراق و افغانستان برسند به جمهوری اسلامی ایران. البته خیلی نباید به اینها خرده گرفت. برخی از این جماعت خاله‌زنک خطرناک‌ترین سلاحی که از نزدیک دیده‌اند کلت کمری محافظان‌شان است. نمی‌فهمند سردار جنگ یعنی چه. سرداری که تمام عمر را در میدان جنگ گذرانده است. سرداری که با خوردن و خوابیدن و تفریح و استراحت سال‌هاست میانه‌ای ندارد.
گمان می‌کنند با سیاست‌بازی و شلوغ‌کاری حریف سرداری می‌شوند که پست و مقام و قدرت و ثروت را سال‌هاست بوسیده و آویخته است. رخت رزم به تن کرده و تمام عمر برای امامش و ملتش در خط  مقدم جنگیده است... کسی که تمام این سال‌ها رفقایش و نزدیکانش را یکی پس از دیگری از دست داد اما  لحظه‌ای پا پس نکشید. لحظه‌ای تردید نکرد. چگونه می‌شود چنین سرداری که با خدا معامله کرده را با وعده‌های پوچ زر و زور مرعوب کرد؟ اشتباه نکنید! این یکی از آن دست ذخیره‌های نجومی نظام نیست. مثل سبزک‌های 88 هم نیست که خریدنی باشد. از قضا این یکی ذخیره‌ای است از ملت نه بر ملت!
باری! این جماعت لژنشین انگلیسی می‌خواهند به مردم آدرس غلط بدهند. به خیال‌شان این‌بار می‌خواهند با تخریب یک قهرمان ملی... نه فقط ملی بلکه یک قهرمان بین‌المللی که دنیا به احترامش ایستاده است، با تخریب حاج قاسم به جمهوری اسلامی ضربه بزنند. عجب فراموش‌کارند این جماعت گستاخ! این ملت همان مردمی هستند که برای انقلاب اسلامی خون دادند، جوان دادند، مطهری و بهشتی و رجایی دادند. 8 سال با دست خالی در برابر دنیا ایستادند. همین مردم
9 دی را خلق کردند. هرجا دشمن فتنه‌ای به پا کرد این مردم به صحنه آمدند و از جانشان مایه گذاشتند. حالا دیگر این ملت دوست و دشمن را خوب می‌شناسند. سردار را هم خوب می‌شناسند. سردارهای سرباز ولایت را. فرق می‌گذارند بین خادم و خائن. اصلا این ملت روی اسم سردارشان هم حساسند. پایش برسد همه ما سرباز سرداریم. سرباز سرباز ولایت. گوشمان به دهان سردار است که گوشش به دهان ولایت است. آخرین جمله را به خودت می‌گویم سردار. یک تار مویت می‌ارزد به صد تا رئیس هر دم و دستگاه دیگر. تا وقتی سرباز ولایتی همه ما سرباز توییم. سوریه که سهل است، بخواهی تا ینگه دنیا هم می‌رویم. خلاصه! می‌خواهم بگویم خیلی مخلصیم سردار!

عبدالله  عبداللهی: 18 ماه پیش با تکیه بر اظهارات باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا که بلافاصله پس از بیانیه لوزان و در مصاحبه با روزنامه نیویورک‌تایمز ایراد شده بود، سعی کردیم به بررسی سیاست‌های کلان آمریکا در مذاکرات هسته‌ای بپردازیم و بر مبنای آن، در حد توان ضمن پیش‌بینی برخی چارچوب‌های قطعی توافق نهایی، از نسبت این جزئیات فنی با مقاصد کلان آمریکا رمزگشایی کنیم.
در آن متن که با عنوان «دغدغه‌های فراهسته‌ای در مذاکرات هسته‌ای با نگاه به مصاحبه اوباما» منتشر شد، آمده بود آمریکا در توافق نهایی به احتمال قریب به یقین از یک پانچاسیلای (5 اصل) مشخص پیروی خواهد  کرد و آن 5 مورد عبارتند از اینکه: اولاً تخفیف و تسکینی در تحریم‌ها به منظور بهره‌گیری در افکار عمومی ایرانیان ایجاد شود، ثانیاً به منظور بهره‌گیری‌های آتی هیچگاه رژیم تحریم‌ها دچار فروپاشی نخواهد شد، ثالثاً بازه زمانی توافق به اندازه‌ای تعیین شود که مجال کافی برای تغییر نسبی ذهنیت‌ها در ایران نسبت به آمریکا فراهم باشد، رابعاً به منظور پیشگیری از پیشرفت‌ هرچه بیشتر ایران راه هرگونه تحقیق و توسعه بدون محدودیت ایران سد شود و خامساً: پل و کانال معین، مشخص و توافق‌شده برای بحران‌ها و فشارهای بعدی زده شود!
تقریباً 4 اصل از 5 اصل گفته شده به طور کامل محقق شد، رژیم تحریم‌ها مشخصاً حفظ شد، بازه زمانی بالای 15 سال (به اندازه کفایت برای تغییر یک نسل) مقرر شد، محدودیت‌ها و موانع بسیار سنگینی بر سر راه تحقیق و توسعه هسته‌ای ایران قرار گرفت و پل‌های مشخصی از جمله موضوع موشکی در قطعنامه 2231 برای فشارهای بعدی درج شد. با این همه به نظر می‌رسید بند اول مغفول مانده است و به‌رغم آنکه تصور می‌شد غرب و بویژه آمریکا روزنه‌ و دهن شیرین‌کنی از باب تخفیف تحریم‌ها برای ملت ایران خواهند  گشود اما این امر محقق نشد و به تعبیر رئیس کل بانک مرکزی آنچه در میدان واقعیت اتفاق افتاد «تقریباً هیچ» بود.
بدین ترتیب به نظر می‌رسید آن چارچوب مفهومی که ذیل آن، مذاکرات را تحلیل کرده بودیم دچار تزلزل شده است. چارچوبی که از اظهارات مقامات آمریکایی و رصد اقدامات آنها در طول مذاکرات استنتاج شده بود و درباره آن یقین وجود داشت، اینچنین بود که آمریکایی‌ها از یک استراتژی دوپایه‌ دوسر برد (برای خودشان)! سود می‌برند. مدل و معادله رفتاری آنها به این شکل است که اولاً از طریق اعمال محدودیت‌های سنگین اقتصادی و با در نظر گرفتن ناکارآمدی برخی مدیران اجرایی در داخل تلاش می‌شود فشار معیشتی بالایی به مردم ایران وارد شود؛ ثانیاً و مهم‌تر اینکه با بهره‌گیری از یک سلسله عملیات روانی پیچیده و با استخدام قدرت پروپاگاندای غربگرایان در داخل کشور، این گزاره در ذهن ایرانیان شکل می‌گیرد که عامل اصلی وضعیت معیشتی ـ اقتصادی بغرنج، عدم مذاکره با آمریکا و رسیدن به یک توافق برد- برد با این کشور است و اگر ایران بخواهد به یک رشد اقتصادی برسد، این راه لزوماً از شکل‌گیری مناسبات سیاسی- اقتصادی با غرب و بالاخص آمریکا می‌گذرد.
با این حال به نتیجه رسیدن معادله فوق‌الذکر به یک زیرساخت روانی بسیار مهم نیاز داشت و دارد و آن اینکه از طریق نفوذ در افکار عمومی، از آمریکا به عنوان یک «دشمن» برای ایرانیان «حساسیت‌زدایی» و این دولت از موقعیت یک عدوی متخاصم به حداکثر یک «رقیب جهانی» تنزل داده شود. این مساله در مصاحبه اوباما با نیویورک تایمز، کاملاً برجسته بود. وی در این گفت‌وگو تاکید می‌کند یکی از سیاست‌های کلان و اصلی آمریکا در این مذاکرات، «تغییر ذهنیت» ایرانی‌‌ها نسبت به آمریکا و به عبارت روشن‌تر و به تعبیر نگارنده «استکبارزدایی ذهنی» از ایرانیان نسبت به چهره این رژیم است. اوباما اشاره می‌کند به تیم مذاکره‌کننده آمریکایی در این باره تاکید ویژه‌ای کرده است.
با این شیوه - که به نظر می‌رسد بسیار دقیق و سنجیده طراحی شده - هر مساله فی‌مابین ایران و آمریکا، جمهوری اسلامی را در یک دوراهی دوسر باخت قرار می‌داد؛ یا تمام آنچه آن رژیم می‌خواهد از فناوری هسته‌ای گرفته تا موشک و... را تقدیم خواهد کرد و در این حالت به یک شیر بی‌یال و دم و اشکمی تبدیل خواهد شد که هرچه فریاد هم سر آمریکا بکشد، کسی ککش نمی‌گزد یا در صورت مقاومت برابر آمریکا با اعتراضات افکار عمومی در داخل روبه‌رو خواهد شد؛ مردمی که اولاً به مذاکره و زدوبند با آمریکا شرطی شده‌اند و ثانیاً بر مبنای آنچه عنوان شد، آمریکا را در قامت یک دشمن نمی‌بینند!
اما آنچنانکه گفته شد، تا پیش از ماجراهای اخیر، یک پای این تحلیل 5 پایه می‌لنگید و آن اینکه اگر آنچه آمریکا از تعلیق برخی تحریم‌ها نصیب ایران می‌کند «تقریباً هیچ» باشد، این مساله بالمآل به تضعیف غربگرایان در ایران منجر خواهد شد و به استراتژی کلان آمریکا علیه ایران لطمه بسیار سنگینی می‌زند، چه؛ اگر غربگرایانی در داخل در قدرت نباشند که در آن چارچوب حرکت و افکار عمومی ایران را نیز در این راستا قطبی کنند، سیاست کلان آمریکا مآلاً فرو می‌پاشد.
با این حال، یک سوال و ابهام بسیار جدی در این میان وجود داشت؛ اینکه هرچند آمریکا برای حمایت از غربگرایان در ایران باید تا حدی سرکیسه را شل کند اما اگر جمهوری اسلامی از همین عواید نیز در جهت تسریع در سازماندهی و مقاوم کردن اقتصاد خود و تقویت موقعیت دست‌بالایش در منطقه استفاده کرده و آمریکا را تحت فشار قرار دهد، برای دولت ایالات متحده عملاً نقض غرض خواهد شد.
این ابهام همان مساله‌ای بود که بعضاً در قالب مخالفت‌های روشی رژیم صهیونیستی و رژیم آل‌سعود با آمریکا نیز بیان می‌شد اما آمریکا هر بار به این رژیم‌ها تضمین می‌داد که نگران نباشید، فکر همه جایش را کرده‌ایم!
FATF دقیقاً همینجا ظهور می‌کند و اهمیت راهبردی و پیچیدگی مضاعف این کارگروه مالی اینجاست. این کارگروه مالی خللی را که به نظر می‌رسید در استراتژی آمریکا علیه ایران به وجود آمده جبران و مهم‌تر از آن بعضی نقاط سابقاً مبهم برجام را «معنادار» می‌کند.
FATF  اگر به آن شیوه‌ای که آمریکا می‌خواهد اجرا شود - و متاسفانه شنیده می‌شود در اکشن‌پلنی که توافق شده، برخی کدهای آن وجود دارد - یک دستاورد بزرگ برای دولت ایالات متحده و در حقیقت از نظر این دولت، گام بعدی بسیار مهم در مواجهه با ایران است. چرا؟  کارکرد اصلی FATF را می‌توان در یک عبارت خلاصه کرد: «تبدیل تحریم‌های فله‌ای به تحریم‌های هوشمند»؛ در حقیقت آمریکا از طریق FATF می‌خواهد گام بعدی و مکمل برجام را محکم‌تر بردارد و به رژیم صهیونیستی و سایر متحدانش در منطقه اطمینان دهد اگر هم مواهبی از تعلیق برخی تحریم‌ها نصیب ایران شود، این عواید به تقویت معادلات منطقه‌ای «ایران» منتهی نمی‌شود و جمهوری اسلامی نمی‌تواند از محل این درآمدها در راستای تقویت خود در موازنه قدرت با رژیم‌هایی چون آل‌سعود و صهیونیستی بهره بگیرد.  این نخستین بهره‌ بزرگی است که آمریکا می‌تواند از قبل اجرای غیرمشروط FATF برای خود دست و پا کند؛ با این حال تلاش مهم دیگر آن است که طی یک دوره اقدامات عملیات روانی دیگر، این بار مردم را در مقابل سازوکارهای ساخت قدرت ملی (مقاوم‌سازی اقتصاد و ‌داشتن دست برتر در معادلات منطقه‌ای) قرار دهد و فضایی بسازد که مردم تصور کنند برای بهبود معیشت این بار باید به تحریم نهادهای منطقه‌ای تن بدهند.
همچنین ـ آنچنان که ذکر آن رفت ـ برخی موارد ذکرشده در برخی پاورقی‌های برجام که سابقاً کمتر مهم تلقی می‌شدند، با FATF کاملاً معنادار و اهمیت زایدالوصف آنها روشن می‌شود. یکی از این بخش‌ها پاورقی 16 ضمیمه 2 برجام است که در آن نسبت به بهره‌مندی لیست تحریم‌های SDN از محل درآمدهای احتمالی برجام هشدار داده می‌شود؛ تا پیش از این چنین تصور می‌شد که شاید این پاورقی اهمیت چندانی ندارد و پس از آنکه چیزی گیر ایران آمد، آمریکا از کجا می‌خواهد بفهمد این پول‌ها در داخل ایران یا از طریق ایران در چه محلی صرف شده است؟! FATF به این سوال پاسخ می‌دهد و روشن می‌کند که این امکان از چه طریق برای آمریکا مهیا خواهد شد!
اما آیا با عضویت در FATF و پذیرش توافقی اینچنینی، مشکلات بانکی حل می‌شود؟
این موضع در وضعی قابل اعتناست که بپذیریم دستاورد «تقریباً هیچ» اقتصادی ایران از قبل برجام تماماً ریشه در حضور ایران در لیست سیاه FATF دارد اما حقیقت آن است که این گزاره کاملاً بی‌اساس است. FATF به خودی خود معضلی برای ایران محسوب نمی‌شود و رعایت تام و تمام توصیه‌های آن نه تنها گرهی از کار نمی‌گشاید، بلکه گره‌های کور دیگری ممکن است به ارمغان بیاورد.
 در این زمینه به تفصیل می‌توان استدلال کرد؛ هم حلی و هم نقضی. پاسخ حلی مختصر به این ادعا آن است که ریشه مشکلات امروز، نه FATF، بل اولاً تحریم‌ دلاری و ثانیاً حفظ ساختار تحریم‌های ثانویه توسط آمریکاست.  پاسخ نقضی، مساله را با سرعت بیشتری روشن‌ می‌کند؛ گروه کاری اقدام مالی از 4 تیر امسال با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد اعمال محدودیت‌های خود علیه ایران را تعلیق کرده است. بدین ترتیب اگر مانع اصلی بر سر راه بهره‌مندی اقتصادی ایران از برجام، حضور ایران در لیست سیاه FATF بود، در 3 ماه گذشته باید اتفاق مهمی برای حل مشکلات ایران رخ می‌داد اما تجربه عملی نشان می‌دهد بازهم «تقریباً هیچ» کدام از مسائل فوق‌الذکر حل نشده و  بانک‌های بزرگ بین‌المللی در این برهه حاضر به همکاری با ایران نشده‌اند.
نکته دیگر اینکه ایران پیش از تحریم‌های شدید در سال‌های 2008 و 2009 بدون آنکه به توصیه‌های FATF ملزم باشد، مانع مهمی برای عملیات‌های بانکی و تراکنش‌های مالی با کشورها پیش‌ روی خود نمی‌دید؛ بنابراین ریشه مشکلات فعلی را نه در عدم رعایت توصیه‌های FATF بلکه در مسائل دیگری باید جست‌وجو کرد.
نتیجتاً اینکه در مساله برجام به واسطه شروط نُه‌گانه رهبر حکیم انقلاب و همچنین تدابیر راهبردی ایشان بویژه از طریق هژمون‌سازی گفتمان نفوذ در دوره پسابرجام تلاش شد اختلال مهمی در استراتژی آمریکایی‌ها ایجاد شود و از یک تهدید مهم، فرصت قابل اعتنایی برای شکل‌گیری «تجربه برجام» در افکار عمومی ساخته شود؛ لذا در مساله FATF نیز آنچه ضروری است، هوشمندی کامل در برابر پدیده‌ای است که از نگاه صرفاً فنی آنچنان مهم تلقی نمی‌شود اما در صورت اجرای غیرمشروط توصیه‌های آن یا توافق بر سر یک برنامه اقدام (Action Plan) نسنجیده با این کارگروه مالی، می‌تواند بزرگ‌ترین هدیه به رژیم ایالات متحده در جهت پیگیری استراتژی فوق‌الذکر خود باشد. استراتژی‌ای که با تدابیر رهبر انقلاب ضربه مهمی به آن وارد شده بود.