بی‌سیم، نجف‌آباد، زورآباد و 4 محله دیگر سکونتگاه‌های غیررسمی زنجان هستند، مناطقی که سال‌هاست محل کش‌وقوس مسؤولان و مردم است. مردم می‌گویند خبری نیست، مسؤولان می‌گویند صبر کنید. ساکنان بی‌سیم، نجف‌آباد و زورآباد به عنوان سکونتگاه‌های غیررسمی طعم تلخ محرومیت را چشیده‌اند و این محرومیت تا زیر پوست‌شان خزیده است. مناطق آسیب‌پذیر همواره آبستن مشکلات و چالش‌های اجتماعی فراوان هستند، در این بافت اجتماعی اغلب مهاجرانی که به امید تحصیل و اشتغال روانه شهر یا مراکز استان شده‌اند ساکن هستند؛ جمعیتی انبوه که به دلیل ارزانی مسکن روانه حاشیه‌های شهر شده و چهاردیواری‌هایی به پا کرده‌اند غیراستاندارد. سطح معیشت و تحصیل به دلیل ساختار فرهنگی و اجتماعی و بنیه اقتصادی پایین‌تر از کل شهر است و نیز مشاغل کاذب بیشتر مشاهده می‌شود. تراکم جمعیت بالا و امکانات خدماتی و رفاهی نسبت به سایر مناطق شهر پایین است. عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بسترساز آسیب در این مناطق معیوب و ناکارآمد است و در نتیجه مشکلاتی که به سرعت تبدیل به بحران می‌شوند شدیدتر و خانمان سوزتر است. اگر چه ستاد ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی با عضویت فرمانداری، اداره کل راه‌وشهرسازی، بهزیستی و علوم پزشکی برای ساماندهی اوضاع این مناطق شکل گرفته اما اینکه جز برخی اقدامات بهزیستی و نیز راه‌اندازی پایگاه‌های سلامت از سوی علوم پزشکی خروجی دیگری داشته یا نه، پاسخ مسؤولانی را می‌طلبد که اغلب از سخن گفتن درباره آسیب‌های اجتماعی طفره می‌روند.
حدود ۲۰ درصد از جمعیت ۴۰۰ هزار نفری شهرستان زنجان در سکونتگاه‌های غیررسمی اسکان دارند در نتیجه کم‌توجهی و بی‌توجهی به این جمعیت می‌تواند تبعاتی منفی برای همه افراد جامعه به همراه داشته باشد. مدیر عامل موسسه مردم‌نهاد بازتاب که از سال‌ها پیش فعالیت‌های اجتماعی را در یکی از مناطق آسیب‌پذیر زنجان انجام می‌دهد، درباره وضعیت این محله‌ها می‌گوید: اعتیاد، پایین بودن سن اعتیاد، شیوع اعتیاد بین زنان، طلاق و بیکاری که گویا عامل اصلی این آسیب‌هاست در این محله‌ها نمود بیشتری دارد.
سهیلا پرچگانی درباره فعالیت‌های اجتماعی سازمان مردم‌نهاد (سمن) متبوعش خاطرنشان می‌کند: از 8 سال پیش با هدف پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی در یکی از محله‌های آسیب‌خیز زنجان که جمعیتی بالغ بر ۲۰ هزار نفر دارد، آموزش را آغاز کرده‌ایم. وی با بیان اینکه ما معتقدیم واکسن اعتیاد و بسیاری از آسیب‌ها آموزش است، ابراز می‌کند: در این راستا برای گروه‌های مختلف سنی آموزش‌هایی را در رابطه با اعتیاد و مضرات آن در مهدهای کودک، مساجد و جلسات خانگی ارائه می‌دهیم. همچنین برای جوانان مهارت‌های زندگی و معیارهای ازدواج را تشریح می‌کنیم. به گفته وی، در حال حاضر به دلیل استمرار در آموزش اغلب خانواده‌ها در این محله آسیب‌خیز خواستار ارائه آموزش‌های روانشناسی و مشاوره برای کودکان، نوجوانان و جوانان خود هستند و این موفقیت بزرگی در برنامه‌های پیشگیرانه محسوب می‌شود. این فعال اجتماعی حمایت از تشکل‌های مردم‌نهاد را ناچیز می‌داند اما یادآور می‌شود: طی سال‌های اخیر روند حمایت‌های معنوی از سوی بهزیستی و شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر رو به بهبود بوده و بهزیستی فعالیت‌های چشمگیری در راستای تقویت این تشکل‌ها در حوزه‌های مختلف داشته است. یک عضو شورای اسلامی شهر زنجان نیز با تایید نابسامانی‌های موجود در محله بی‌سیم می‌گوید: از نخستین روزهای آغاز به‌کار شورای چهارم توجه به مناطق محروم در برنامه کاری شورا هست و در پی آن در بودجه امسال و سال آتی به این مناطق توجه ویژه‌ای معطوف شده است.
عباس راشاد خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه هزینه بالایی برای ارتقای خدمات و ساماندهی محله بی‌سیم نیاز هست با بنیاد مستضعفان مکاتباتی شده تا زمین ۱۸ هکتاری جنوب غربی میدان ولی‌عصر را تعیین تکلیف کند و با تغییر کاربری آن و رعایت سرانه‌های فضای سبز از طریق تهاتر یا فروش بخشی از اراضی متعلق به شهرداری هزینه‌های مورد نیاز محله بی‌سیم و خیابان جمهوری تامین شود. راشاد اظهار کرد: در بودجه‌های 3 سال اخیر افزایش سرانه‌های شهروندان محله‌های محروم مد نظر بوده و در بودجه ۹۵ نیز لحاظ خواهد شد.
همچنین یک کارشناس معماری درباره ساختار منطقه بی‌سیم گفت: منطقه بی‌سیم به لحاظ تاریخی و به دلیل مهاجرت روستاییان به شهر بعد از انقلاب به شکل حاشیه‌نشینی شکل گرفت و تدابیر مسؤولان نیز نتوانست مشکلات آن را به لحاظ شهرنشینی حل کند. فارغ از دلایل این مهاجرت‌ها و آسیب‌شناسی‌های اجتماعی در این باره باید گفت این منطقه جزو مناطق ویژه اجتماعی است و دارای معماری اصولی نیست.  اسدی افزود: ساماندهی منطقه بی‌سیم نیز برای مدیریت شهری زنجان یک امر ضروری است اما هزینه‌های آن بسیار زیاد خواهد بود. این منطقه جزو مناطق مهم شهری زنجان بوده و وسعت قابل توجهی هم دارد. امروز برای تملک و بازگشایی معابر، مدیریت شهری زنجان هزینه‌های فراوانی را پرداخت می‌کند و اگر استراتژی تملک و بازگشایی در این منطقه در پیش گرفته شود قطعا خارج از توان اعتبارات عمرانی شهرداری زنجان است.

غیراستاندارد بودن ساخت و ساز و کمبود سرانه‌های آموزشی و بهداشتی؛ مشکلات حاشیه‌نشینی
رئیس اداره عمران بهسازی اداره کل راه‌وشهرسازی استان زنجان با تشریح چرایی شکل‌گیری سکونتگاه‌های غیررسمی در زنجان گفت: با تقویت شبکه راه‌ها، تحولات ایجاد شده موجب شد مردم به فکر جابه‌جایی از روستا به شهر باشند، در این مسیر ابتدا مهاجرت‌ها به صورت قومی و قبیله‌ای انجام شد و با توجه به ضعف مالی روستاییان ساخت و ساز‌های غیررسمی در اراضی ارزانقیمت گسترش یافت. صمد هاشملو افزود: با توجه به ضعف مدیریت شهری، در گذشته توان مدیریت ساخت و سازهای غیررسمی وجود نداشت در نتیجه پس از مدتی برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی بعدی، ناگزیر خدماتی به ساکنان این محله‌ها ارائه شد. وی با اشاره به وضعیت محله بی‌سیم و 6 محله دیگر که تحت عنوان سکونتگاه‌های غیررسمی در زنجان شکل گرفته‌اند، گفت: غیراستاندارد بودن ساخت و ساز در این مناطق، نبود سند و کمبود سرانه‌های آموزشی، بهداشتی و رفاهی از مشکلات این محله‌هاست. به گفته هاشملو، در اجرای طرح ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی مدیریت یکپارچه شهری به صورت تیمی اجرایی می‌شود.

گروه اقتصادی: دولتی‌ها در جدیدترین اقدام خود آمار رشد اقتصادی قشنگ‌تری منتشر و اعلام کردند رشد اقتصادی در بخش صنعت بیش از 9 درصد شده است!  به گزارش «وطن‌امروز» اعلام رشد اقتصادی 4/7 درصدی در یک ماه گذشته واکنش بسیاری از کارشناسان را در پی داشت و این آمار را غیرواقعی دانستند. با این وجود دولتی‌ها به صحت رشد اقتصادی و آمارهای قشنگ که هیچ شباهتی به وضعیت معیشتی مردم ندارد اصرار دارند. در جدیدترین اقدام مرکز آمار، میزان رشد اقتصادی در بخش صنعت 1/9 درصد اعلام شد تا تولیدکنندگان شگفت‌زده شوند. آمار رشد 1/9درصدی در حالی است که تولید در رکود شدید به‌سر می‌برد و تولیدکنندگان انتقادات زیادی به عدم حمایت دولت از تولید داخل دارند.
هرچند این آمار با کمک صنعت نفت به وجود آمده اما آمار 1/9درصدی آن هم در وضعیت رکود از آن دست اقدامات عجیب دولت بوده است. مرکز آمار ایران گزارش داد در ۶ ماه نخست امسال گروه کشاورزی 9/5، گروه صنعت 1/9 و گروه خدمات ۵ درصد نسبت به دوره‌ مشابه پارسال رشد داشته که رشد گروه صنعت ناشی از افزایش صادرات نفت خام و گاز طبیعی بوده‌ است.
به گزارش مرکز آمار ایران، محصول ناخالص داخلی به قیمت ثابت سال 1376 در 6 ماه نخست امسال به رقم 331861 میلیارد ریال با نفت و 316334 میلیارد ریال بدون نفت رسیده است در حالی که رقم یادشده در مدت مشابه پارسال با نفت 311558 میلیارد ریال و بدون نفت 302682 میلیارد ریال بوده که نشان از رشد 5/6 درصدی محصول ناخالص داخلی در 6 ماه اول سال 1395 دارد. محاسبات فصلی در مرکز آمار ایران در قالب 15 بخش اصلی متشکل از 42 رشته فعالیت انجام می‌شود.
گفتنی است، نرخ رشد صنعت بدون نفت و گاز تنها 7/3 درصد بوده است. بررسی جداول مرکز آمار نشان می‌دهد در گروه صنعت بالاترین سهم رشد به بخش استخراج نفت‌خام و گاز طبیعی با 9/74 درصد اختصاص دارد. همچنین نرخ رشد در دیگر معادن منفی 7/4 درصد، تأمین آب و برق و گاز طبیعی 2/7درصد، ساختمان منفی 7/9 درصد و معدن 8/53 درصد اعلام شده است. بر اساس این جدول، نرخ رشد صنعت در 6 ماهه امسال بدون نفت و گاز 7/3 درصد بوده که باز هم رقم زیادی محسوب می‌شود.

 

بهره‌برداری از خدمات روبنایی ساکنان مسکن‌مهر در گلستان
مدیر مسکن و ساختمان راه‌وشهرسازی گلستان با یادآوری خدمات روبنایی این اداره کل برای اقشار کم‌درآمد استان بویژه ساکنان مسکن‌مهر، گفت: 24 واحد تجاری، یک واحد آموزشی و یک واحد انتظامی برای بهره‌مندی هر چه بیشتر این عزیزان از امکانات رفاهی در سایت‌های مسکن‌مهر استان به بهره‌برداری رسیده است.  محمود تیموری گفت: این واحدها شامل 7 باب تجاری در سایت راه‌آهن گرگان، 17 باب تجاری در سایت کاج گنبدکاووس، یک باب مدرسه در سایت الازمن علی‌آباد و یک باب پاسگاه انتظامی در سایت سعدآباد گرگان می‌شود. تیموری ادامه داد: علاوه بر این مراکز، هم‌اینک در سایت‌های مسکن‌مهر آزادشهر، آق‌قلا، علی‌آباد کتول، گرگان، مینودشت، کلاله و گنبد نیز خدمات روبنایی دیگری در حال احداث است که هر کدام بین 60 تا 100 درصد پیشرفت فیزیکی دارد.  


قدیمی‌ترین واحد بهره‌برداری نفت کشور از مدار خارج می‌شود
مدیرعامل شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مسجدسلیمان از خروج قدیمی‌ترین کارخانه بهره‌برداری نفت کشور از مدار تولید خبر داد. قباد ناصری با اعلام این خبر افزود: کارخانه بهره‌برداری نمره 9 مسجدسلیمان به عنوان قدیمی‌ترین کارخانه بهره‌برداری نفت کشور از مدار تولید خارج می‌شود. وی با بیان اینکه این کارخانه در سال 1307 احداث شده و 88 سال قدمت دارد، گفت: این کارخانه با ظرفیت فرآورش روزانه 50 هزار بشکه نفت به‌عنوان مرکز ثقل فعالیت‌های تولیدی این شرکت در مسجدسلیمان محسوب می‌شود.  ناصری هدف از این اقدام را خروج تأسیسات نفتی از حریم شهرها و صیانت از محیط زیست عنوان کرد و گفت: با این اقدام علاوه بر حفظ ایمنی و کاهش دغدغه‌های وجود تأسیسات نفتی در حریم مناطق مسکونی و حذف آلاینده‌های صنعتی، مشارکت صنعت نفت در حفظ محیط زیست افزایش می‌یابد. وی افزود: با راه‌اندازی ایستگاه پمپاژ تمبی، این ایستگاه جایگزین کارخانه بهره‌برداری نمره 9 می‌شود.

محمد زعیم‌زاده: دولت یازدهم که از آغاز فعالیت با نگاه به بیرون مبدأ و منشأ توسعه و پیشرفت اقتصادی را پای میز مذاکره با کدخدا و عواید برجام جست‌وجو می‌کرد، به نظر حالا و در نقطه دشت عایدی «تقریبا هیچ برجام» و در دوره بازگشت گاوچران‌ها به کاخ سفید، راهی جز شیفت مسائل به داخل ندارد، شاید از اینجا به بعد سوال این باشد که آیا حل معضلات و چالش‌های اقتصادی کشور با این کابینه و این سیاست‌ها شدنی است؟!
برای پاسخ به سوال بالا حداقل باید به 2 سوال جواب داد؛ اول اینکه «چقدر راهبرد‌ها و سیاست‌های اعمالی دولت و دولتمردان متناسب با شرایط اقتصادی کشور است؟» و دوم «چه میزان در همین کابینه توان، انسجام و وحدت رویه در پیمودن مسیر راهبردهای احتمالی وجود دارد؟»
به نظر می‌رسد با نگاهی ساده به آنچه در این 3 سال و اندی از عمر دولت گذشته است می‌توان به صراحت گفت کابینه جناب روحانی هیچ نسبتی با اقتصاد مقاومتی که راهبرد کلان نظام برای شرایط فعلی کشور است ندارد. حقیقتا از  کابینه‌ای که وزیر صنعت و معدنش به دنبال پیگیری منافع صنایع بزرگ کره‌ای‌ها و اروپایی در داخل است و حتی برای معالجه هم به پزشکان ایرانی اعتماد ندارد و خواستار وارد کردن مدیر از خارج است، وزیر مسکنش مهم‌ترین طرح خانه‌دار شدن مردم پس از انقلاب را مزخرف می‌داند و خودش هم هیچ ایده جایگزینی ندارد و حتی شرکت‌های ایرانی را لایق تصدی آشپزخانه داخل قطار هم نمی‌داند! مشاور رئیس‌جمهورش تنها مزیت نسبی اقتصاد ایران را آبگوشت و قرمه‌سبزی می‌داند و وزیر نفتش در واگذاری بی‌حساب و کتاب میادین نفتی به شرکت‌های تحت قراردادهایی پرابهام تعجیلی وصف‌ناپذیر دارد و... نباید انتظاری از همگرایی با اقتصاد مقاومتی و راهبردهای کلان همسو با شرایط اقتصادی کشور داشت.
اما به نظر می‌رسد قصه در مساله همگرایی و انسجام کابینه از این هم درام‌تر باشد؛ با وجود برخی همراهی‌های نظری به نظر می‌رسد در حیطه اجرا وزیران کابینه دچار چنان اختلافاتی هستند که امکان حل شدنش در جلسات خصوصی و در هیات دولت وجود ندارد و براحتی به رسانه‌ها درز می‌کند، مواردی که در چند سال اخیر بشدت برای مردم آزاردهنده بوده است، مثلا در حوزه سلامت و مسائل مربوط به آن که یکی از موضوعات مهم درباره امنیت پایدار کشور است اختلافات جدی میان علی ربیعی، وزیر رفاه و قاضی‌زاده‌هاشمی، وزیر بهداشت وجود دارد که به عرصه رسانه‌ها هم کشیده شده است. قاضی‌زاده‌هاشمی بدقولی زیرمجموعه‌های وزارت رفاه را یکی از عوامل عدم تحقق اهداف طرح تحول سلامت می‌داند و در انتقاداتی تند نسبت به علی ربیعی می‌گوید:
«ظلم بزرگی که کرده‌ایم این است که سلامت مردم را دست بنگاه اقتصادی دادیم. سلامت مردم به وزارت رفاه رفت. اسم آن را گذاشتند رفاه و بنده معتقدم حیف این اسم است. این وزارت چه چیز برایش مهم است؟ برای او حقوق و سرمایه‌گذاری مهم است و بعد هم می‌گوید حقوق باید به دست کارگران و بازنشستگان برسد، زیرا پزشکان وضعیت مالی خوبی دارند و این باعث بدبختی ما شده است!»
مطلبی که توسط وزیر رفاه بی‌جواب نماند و علی ربیعی به سرعت و نه در هیات دولت بلکه در رسانه‌ها جواب هاشمی را داد: «پول درمان کجا می‌رود؟ برخی می‌گویند پول درمان را سرمایه‌گذاری کردیم که باید بگویم حتی ما پول سرمایه‌گذاری را به بخش درمان پرداخت کردیم. بنده وام گرفتم و شرکت‌ها را گرو گذاشتم و به درمان پرداخت کردم».
در حوزه‌های اقتصادی ماجرای چالش و مناظره‌های رسانه‌ای  اعضای دولت از این هم جالب‌تر است، ماجراهایی که تقریبا جناب نعمت‌زاده همیشه یک پای ثابت آنهاست. در آخرین مورد بیژن زنگنه همین هفته در مجلس شورای اسلامی در مناظره‌ای غیابی با وزیر صنعت به تبیین حدود اختیارات خود پرداخت و گفت: بنده مسؤول بخش پتروشیمی هستم و وزیر صنایع قانوناً مسؤولیتی در این حوزه ندارد. اینکه آقای نعمت‌زاده زمانی مدیر پتروشیمی بوده و علاقه‌مند است در این زمینه اظهار نظر کند، بحث دیگری است اما آیا خدا را خوش می‌آید که 16 میلیارد دلار از دهان مردم بگیریم و آن را به جیب یک عده بریزیم؟
زنگنه قبلا هم وزیر کهنسال دولت روحانی را به طریق دیگری نواخته بود و در پاسخ به صحبت  نعمت‌زاده درباره احتمال جریمه ایران در دادگاه کرسنت گفته بود:  «نعمت‌زاده عوام هم یک بار صحبت کرد گفت 18 میلیارد دلار جریمه شدیم. اصلا از کجا آورد، الکی یک چیزی گفت. این رقم را که اعلام کرد کار به جاهای خیلی باریک رسید!»
حکایت درگیری جناب نعمت‌زاده با اعضای کابینه روحانی به همین جا ختم نشده؛ او پیش‌تر در انتقاداتی به عملکرد اکبر ترکان در مناطق آزاد گفته بود: «مناطق آزاد یکی از گلوگاه‌های واردات و قاچاق است، وقتی برخی افراد نیسان را پر می‌کنند و تریلی‌های مملو از کالا را روانه سرزمین اصلی می‌کنند، دیگر روشن است که هدف، واردات و به عبارت دیگر قاچاق کالاست. هر روز از صفحات روزنامه‌ها تبلیغات خرید املاک تجاری در مناطق آزاد دیده می‌شود که نشان می‌دهد خبری از تولید در آن مناطق نیست.»
 و البته دیری نگذشت که اکبر ترکان، مشاور پرنفوذ رئیس‌جمهور هم در برنامه زنده تلویزیونی از خجالت نعمت‌زاده درآمد و گفت: «نعمت‌زاده مواظب حرف زدنش باشد اگرنه از کوره در می‌روم و چیزهایی می‌گویم. بنده خجالت می‌کشم یکسری مسائل را درباره ایشان به زبان آورم».
اگر فکر کنیم این بگومگوها در دولت صرفا در همین حد باقی مانده و فراتر از این نرفته است، اشتباه کرده‌ایم.
اسفند سال گذشته بود که شخص رئیس‌جمهور درباره اظهار نظر صالحی درباره تاخیر غرب در انجام تعهدات خود در برجام  و عدم رفع تحریم بانک‌های اصلی اروپایی، به خبرنگاران گفت: «صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی است ولی وزیر امور خارجه، وزیر اقتصاد یا رئیس بانک مرکزی نیست بنابراین می‌توانید درباره انرژی اتمی از وی سوال کنید».
به نظر می‌رسد نه تنها فرمان اقتصاد کشور از دست دولت خارج شده است بلکه حتی کنترل وزرا در عدم انعکاس نارسایی‌های مدیریتی و عدم همگرایی‌ها برای حل مشکل هم از دست مسؤولان ارشد دولت خارج شده و توان مدیریت حاشیه‌های دولت و دولتمردان ولو با پرداخت هزینه‌های سنگین هم دیگر ممکن نیست، البته این میان شائبه دعوا بر سر منافع فردی وزرای هزار میلیاردی هم مطرح است که ما فعلا از آن می‌گذریم!