عضو مجمع نمایندگان استان کرمانشاه با بیان اینکه این استان در برخورداری از بسیاری معضلات و مشکلات سرآمد است، خواستار توجه ویژه مسؤولان به حل مشکلات استان در سفرهای‌شان به کرمانشاه شد. به گزارش مهر، سیدجواد حسینی‌کیا در جلسه شورای اداری استانداری کرمانشاه که با حضور ولی‌الله سیف، رئیس بانک مرکزی برگزار شد به مشکلات و معضلات استان کرمانشاه اشاره و تاکید کرد: با توجه به وجود معضلاتی نظیر بیکاری، اعتیاد و...، استان کرمانشاه نسبت به سایر استان‌ها سرآمد است. وی تصریح کرد: یکی از مهم‌ترین مشکلات استان کرمانشاه کمبود سرمایه در گردش واحدهای تولیدی فعال است آنهایی که سرمایه در گردش ندارند، عملا به نیمه‌فعال تبدیل شده‌اند. عضو مجمع نمایندگان استان کرمانشاه ادامه داد: نکته یا مشکل دوم، افزایش بدهی واحدهای تولیدی و عدم توان بازپرداخت آنهاست. وی در این جلسه خطاب به رئیس‌کل بانک مرکزی گفت: شما بانکی‌ها کاری کرده‌اید که واحدهای تولیدی به موجب ناتوانی در پرداخت بدهی‌هایشان زمینگیر شوند. این عضو مجمع نمایندگان استان کرمانشاه در ادامه تصریح کرد: سیستم بانکی‌ کاری کرده‌ است بدهی واحدهای تولیدی آنقدر زیاد شود که الان برخی مراکز تولید در آستانه مزایده کارگاه‌ها و شرکت‌های خود هستند و برخی دیگر درها را قفل کرده و دنبال مجموعه بانک‌ها می‌دوند. حسینی‌کیا گفت: نکته یا مشکل سوم کمبود منابع اعتباری برای مشاغل خانگی است، چرا که بانک‌ها منابعی ندارند تا سهمیه‌ای را که کمیته امداد به برخی بانک‌های عامل مثل صادرات اعلام کرده به مردم بدهند. وی افزود: از یک سو پرونده آماده است و شما می‌گویید از روستا به شهرها مهاجرت نکنند و از سوی دیگر خدماتی که باید ارائه داده شود بخوبی انجام نمی‌گیرد. عضو مجمع نمایندگان استان کرمانشاه تصریح کرد: نکته بعدی در همین حوزه که می‌توان به آن اشاره کرد این است که منابع تخصیصی برای اشتغال و... به نسبت نیروی کار جوان استان بسیار اندک است. برای مثال، بانک کارآفرین امید در شهر ما یک میلیارد و 200 میلیون تومان اعتبار در طول سال داشته است. واقعا خود را جای یک شهرستان که قریب به 100 هزار نفر جمعیت دارد بگذارید، با یک‌میلیارد تومان می‌شود تمام واحدهای صنعتی را چرخاند؟! وی افزود: در بحث پرداخت وام و تسهیلات بانکی به رشته‌هایی مثل فرشبافی و... در برخی بانک‌های عامل، ناتوانی در پرداخت مشاهده می‌شود، چرا که بانک‌ها نیز مشکلات خاص خود را دارند، بنابراین باید در این زمینه چاره‌اندیشی شود. حسینی‌کیا خطاب به سیف گفت: امیدواریم این سفری که به کرمانشاه داشتید بتواند یک جهشی را در استان ایجاد کند. وی خاطرنشان کرد: نرخ تورم 6/6 درصد در استان کرمانشاه حاکی از این است که گردش مالی در استان بسیار پایین است. عضو مجمع نمایندگان استان کرمانشاه تاکید کرد: مردم توان مالی ندارند و تسهیلات در 40 روز مانده به پایان سال عملا متوقف شده است. وی با بیان اینکه مردم در این شرایط که اشتغال نیست، چکار کنند؟! گفت: پیش از این یک وامی هم بود تا مردم از آن استفاده کنند که متاسفانه آن هم متوقف شده است.  حسینی‌کیا خواستار تخصیص اعتباری به این استان با توجه به جنگ‌زده بودن آن در طول 8 سال دفاع‌مقدس شد و گفت: استان کرمانشاه جنگ‌زده بوده و 8 سال بمباران را تحمل کرده است. ما استانی هستیم که وقتی شما ارز 7 تومانی را به استان‌های دیگر می‌بردید، از آن محروم بودیم و امروز که باید نگاهی به استان کرمانشاه کنید متاسفانه نیم‌نگاهی هم نمی‌کنید.

مانور مقابله با آلودگی نفتی دریایی در بندرلنگه
مانور مقابله با آلودگی نفتی و مدیریت بحران دریایی در شرایط نامساعد جوی در اداره بنادر و دریانوردی بندرلنگه برگزار شد. حمید زنگانه، معاون دریایی و بندری بنادر غرب هرمزگان با اشاره به خرید تجهیزات پیشرفته پاکسازی و مقابله با آلودگی دریا در اواسط سال جاری گفت: با خرید تجهیزات مقابله با آلودگی این امکان فراهم شد تا بتوانیم با انجام این مانور، آمادگی پرسنل عملیات دریایی بنادر و دریانوردی بندرلنگه در مواجهه و مقابله با آلودگی نفتی و حفظ محیط‌زیست دریایی را بهبود بخشیم. زنگانه گفت: با توجه به قرار گرفتن بنادر غرب هرمزگان در مجاورت خط کشتیرانی بین‌المللی و سکوهای متعدد نفتی و خطرات بالقوه حوادث دریایی و به تبع آن آلودگی‌های دریایی ناشی از آن، مسؤولیت اداره  بنادر و دریانوردی در پیشگیری از انتشار و جمع‌آوری آلودگی نفتی در شرایط مضطر امری ضروری قلمداد می‌شود.


اقتصاد مقاومتی به تولید و اشتغال کمک کرد
مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان گلستان گفت:  سیاست‌های دولت که در راستای منویات رهبری و شعار اقتصاد مقاومتی انجام می‌شود، به رونق تولید و اشتغال در واحدهای صنعتی کوچک این استان کمک کرده است. حجت‌الله خلیل‌زاده  در مراسم جشن رونق تولید  در شهرک صنعتی گنبدکاووس اظهار داشت: دولت سال آینده نوسازی ۶ هزار و ۵۰۰ واحد صنعتی کوچک در کشور را در راستای حمایت از رونق تولید در دستور کار خود قرار داده است. به گفته وی  ۹۱ درصد واحدهای تولیدی گلستان جزو صنایع کوچک بوده که ۷۱ درصد این واحدها نیز در شهرک‌های صنعتی مستقر هستند. وی با مثبت ارزیابی کردن سیاست پرداخت تسهیلات رونق تولید به واحدهای صنعتی بویژه صنایع کوچک از سوی دولت در سال جاری، اظهار داشت: پرداخت این تسهیلات که اقدامی کارشناسانه بود، به رونق تولید کمک کرد، اگرچه اثرات مثبت این تسهیلات در ماه‌های آینده بیشتر مشخص می‌شود.
 

حسن روانشید: بارها پیرامون وجود ثروت‌های بیکرانی که در دل این سرزمین نهفته و تجدیدپذیر است، نگارش شده است اما در بین آنها هستند سرمایه‌هایی که امتیازات فراوان دارند و بدون هزینه مازاد می‌توان آنها را به دست آورد و امکان تغذیه سالم را برای جامعه فراهم کرد که تنها کمی به تلاش بیشتر نیازمند است اما در عوض خسارت‌های زیست‌محیطی کمتری دارند و ابزار تهیه‌شان نیز قابل بازیافت بوده و می‌توان از آنها استفاده مجدد کرد. هم‌اکنون کشورهای نوظهور صنعتی درصددند ثروت‌های موجود را با قدرت هرچه ‌تمام‌تر مصادره کنند؛ چین، هندوستان و معدودی از کشورهای شرق آسیا از آن جمله هستند که با تلاشی مذبوحانه قصد دارند خود را به سردمدار اصلی این تخریب یعنی آمریکا نزدیک‌تر کنند و از سوی دیگر مینی‌کشورهای امیرنشین در سواحل خلیج‌فارس نیز پمپ‌های مکنده را در عمق زمین نصب کرده‌اند تا نفت و میعانات گازی را تخلیه کرده و برای گردش چرخ‌ صنعت این قدرت‌های نوظهور مهیا کنند. دیگر کشورهای دنیا اگر عاقلانه بیندیشند می‌توانند ترمزها را کشیده و در جست‌وجوی راهکارهایی برای تأخیر در تخریب باشند. غذا عامل مهمی برای ادامه حیات است و معضل مردم دنیا در آینده‌ای نه‌چندان دور مشکل تغذیه و کمبود مواد غذایی، آن‌هم از نوع باارزش است! اما چه باید کرد که در درازمدت بتوان از این چالش دور ماند؟ پروتئین‌ها رکن اساسی تغذیه را به عهده‌ دارند و بهترین نوع آن را می‌توان آبزیان نامید. پرورش ماهی یکی از آسان‌ترین و ارزان‌ترین روش‌های تهیه پروتئین‌های مفید است. در ایران شرکت شیلات که سابقه‌ای طولانی دارد متأسفانه در هیچ دوره‌ای مورد توجه مسؤولان واقع نشده تا تقویت شود و بار سنگین تغذیه جمعیت 80 میلیونی ایران را به‌دوش گیرد. می‌توان برای مدیریت آن برنامه‌ریزی کرد و از محل صندوق ذخیره ملی یا همان سپرده ارزی، تسهیلاتی در اختیار گذاشت و به وزارت نیرو دستور داد امکانات آبی کشور از جمله ذخایر بندها، حوضچه‌ها و اصولاً هر جایگاهی از آب‌های راکد و جاری برای مصارف کشاورزی را در اختیار این سازمان بگذارد تا از طریق شرکت‌های تعاونی به پرورش ماهی پرداخته و ضمن تولید کار برای تعداد کثیری از جویندگان فرصت‌های شغلی بدون هیچ‌گونه سرمایه‌گذاری زیرساختی، پروتئین مفید و سالم موردنیاز کشور را در حد کلان تأمین کند. آب مصرفی در این پروسه قادر است قبل از رسیدن به زمین‌های کشاورزی تولیدات آبزیان را تأمین و مازاد آن همراه با فضولات ماهی‌ها را که حاوی مفیدترین کود برای رشد و ازدیاد محصول است به مزارع و باغات برساند. طبق آمار اعلام‌شده از سازمان شیلات کشور در هر مترمکعب آب می‌توان 5/2 کیلو ماهی پرورش داد بدون اینکه از میزان آب کاسته یا خللی به آن وارد شود. اجرای این برنامه که هزینه‌ای ‌جز حوصله، صبر و پیگیری همراه با مدیریتی کلان و دلسوز نیاز ندارد، قادر است بار سنگینی را از دوش خزانه دولت بردارد و کمک بزرگی به بهداشت تغذیه جامعه کند.
 

مهدی محمدی: یکم- همچنان برای قضاوت درباره ترامپ زود است اما درباره قضاوت‌هایی که درباره او شده، می‌توان قضاوت کرد. یک اصل بسیار مهم که من تصور می‌کنم هر بحثی درباره ترامپ را باید از آنجا آغاز کرد این است که حضور او در کاخ سفید چیزی بر امکانات واقعی آمریکا در صحنه بین‌المللی از جمله مقابل ایران نیفزوده است. حضور او در کاخ سفید، «واقعیت‌ها» درباره محدودیت‌های قدرت آمریکا را تغییر نداده بلکه- حتی اگر خود او نداند- خود محصول این واقعیت‌هاست. آمریکا توان اقتصادی مداخله در بیرون از مرزهای خود را تا حدود زیادی از دست داده است، روابط آمریکا و متحدانش بحرانی است، در تعریف منافع مشترک و شیوه‌های مشترک برای تامین این منافع با برخی از نزدیک‌ترین متحدانش به بن‌بست خورده، مداخلاتش به جای حل، بحران‌ها را پیچیده‌تر کرده، جامعه آمریکا از جنگ خسته و گریزان است، برای بحران‌های یمن و سوریه هیچ راه‌حل صاف و ساده‌ای وجود ندارد، آمریکا قادر به تدوین یک راهبرد که میان ایجاد ثبات در منطقه و حمایت از متحدان سنی‌اش توازن ایجاد کند نبوده است و خیلی چیزهای دیگر از این قبیل. حضور ترامپ در کاخ سفید یک معجزه نیست که با وقوع آن همه این مشکلات از میان برخاسته باشد. او شاید دیدگاه‌هایی متفاوت داشته باشد- یا چنین تظاهر کند- اما امکانات او برای پیگیری دیدگاه‌هایش همان امکاناتی است که در اختیار دولت اوباما بود و بلکه مقداری هم کمتر. به همین دلیل هم هست که او بی‌سروصدا برخی حرف‌های بسیار تند و تیز خود را درباره ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه، شهرک‌سازی در سرزمین‌های اشغالی، برجام و برخی امور بسیار مهم دیگر تعدیل کرده است. از این جنبه اگر بنگریم، یک نکته بسیار مهم این است که ممکن است ترامپ یا تیم او خیلی حرف‌ها بزنند ولی برای گذار از حرف به عمل، بلافاصله با واقعیت‌هایی برخورد خواهند کرد که عبورناپذیر است. بنابراین یک اصل راهبردی این است که حرف‌های ترامپ را گوش کنیم اما حین برنامه‌ریزی، مقدورات و امکانات واقعی او را ملاک قرار دهیم. این اصل درباره همه رؤسای جمهوری آمریکا صادق است اما به طور خاص باید آن را درباره فردی مانند ترامپ که عاشق در سرخط خبرها ماندن و رسانه‌ای شدن است، رعایت کرد.
دوم- یک اشتباه بسیار بزرگ درباره ترامپ این است که او را همانگونه تصویر کنیم که دموکرات‌ها می‌کنند و با او همانطور برخورد کنیم که دموکرات‌ها می‌خواهند. اگر این رویکرد در پیش گرفته شود یکی از خطاهای بسیار مهمی که شکل خواهد گرفت این است که «جنبه داخلی» رفتارها و تصمیم‌های ترامپ نادیده گرفته می‌شود. تقریبا در همه موارد، از لغو توافق ترنس‌پاسیفیک بگیرید تا ابلاغ فرمان اجرایی ممنوعیت ورود اتباع 7 کشور به آمریکا، تصمیمات ترامپ بیش از آنکه ناظر به یک دیدگاه راهبردی درباره تحولات بین‌المللی یا یک تلقی خاص از راهبرد سیاست خارجی آمریکا یا حتی تلاش برای پاسخ به یک مساله بین‌المللی باشد، بیشتر ناشی از تلاش برای جلب توجه و راضی نگه داشتن یک طبقه خاص اجتماعی در آمریکاست. هسته سخت رای ترامپ در آمریکا یک جمعیت بزرگ سفیدپوست، اندکی نژادپرست، به لحاظ اقتصادی بشدت آسیب دیده و مهاجرستیز است که فردی مانند «استیو بنن» را می‌توان نماد آنها دانست. در بسیاری موارد، ترامپ کاری را می‌کند که این طبقه می‌خواهند بی‌آنکه تبعات بین‌المللی آن برای او روشن باشد یا اساسا آن را جدی بگیرد. معلوم نیست او تا کی می‌تواند به این روش ادامه بدهد اما تا وقتی اوضاع اینچنین است، نباید از تصمیمات مبتنی بر سیاست داخلی ترامپ، به زور، راهبردهایی درباره سیاست خارجی بیرون کشید. به عنوان نمونه، منع ورود اتباع 7 کشور به آمریکا بیش از آنکه ناشی از یک سیاست دقیق در دولت ترامپ درباره این کشورها باشد- که می‌دانیم چنین سیاستی لااقل الان وجود ندارد- از تلاش او برای راضی نگه داشتن طبقه مهاجرستیز در آمریکا نشأت می‌گیرد.
درک سویه‌های سیاست داخلی تصمیم‌ها و رفتارهای ترامپ، از شکل‌گیری اشتباهات محاسباتی درباره سیاست خارجی احتمالی دولت او جلوگیری خواهد کرد.
سوم- ترامپ دیوانه نیست. او ممکن است نادان باشد به این معنا که تبعات تصمیم‌هایش را نفهمد، ممکن است متوهم باشد به این معنا که محدودیت‌های قدرت آمریکا را درک نکند، ممکن است ساده‌اندیش باشد به این معنا که فرق اداره دولت آمریکا با ریاست بر شرکت خصوصی بسازبفروشش را در نیابد اما دیوانه به این معنا که هیچ منطقی بر تصمیمات او حاکم نباشد یا اساسا بدون محاسبه سود و زیان اقداماتش تصمیم بگیرد، نیست. همچنان که در بند پیشین گفتیم حداقل از حیث بخش‌بندی رای‌دهندگان در آمریکا، منطق قدرتمندی بر تصمیم‌های ترامپ حاکم است. با این حال، به نظر می‌رسد او مایل است مقابل دشمنانش طوری رفتار کند که آنها فکر کنند او بسیار متهور و شاید تا حدودی دیوانه است و ممکن است علیه آنها هر کاری کند. این همان تئوری معروف «مرد دیوانه» (mad man) است که از دولت نیکسون به این سو در ادبیات سیاست خارجی آمریکا شناخته شده است. این تئوری می‌گوید «طوری رفتار کن که دشمنانت فکر کنند دیوانه‌ای!» از این منظر، دیوانه‌بازی خود بخشی از یک بازی عقلانی بزرگ‌تر است که هدف از آن اثرگذاری بر محاسبات دشمن و نتیجه گرفتن از ارعاب به جای اقدام است. در مقابل چنین فردی، بدترین کار این است که طوری رفتار کنید که گویی باور کرده‌اید او دیوانه است و ممکن است هر کاری کند. اگر کشوری در این دام بیفتد، خلاصی از آن مقابل موجودی مانند ترامپ، بسیار دشوار خواهد بود. ترامپ همین حالا که در دوره یادگیری است باید درک کند ایران محاسباتی کاملا واقعی و دقیق درباره او دارد و اسیر هیاهو و جنجال نخواهد شد. کافی است دولت فعلی در آمریکا دریابد ایران مرعوب حرافی‌های آن نشده است؛ آن وقت است که ابتدا محاسبات و سپس معادلات، واقعی می‌شود.
چهارم- همه اینها به جای خود، یک نکته کاملا قطعی و اجتناب‌ناپذیر است و آن اینکه دوره متحدان دموکرات‌ها در ایران به سر آمده است. کسانی که خود را با شیوه کار، سبک تصمیم‌گیری، مناسبات فردی و منطق راهبردی اوباما و هیلاری کلینتون تطبیق داده بودند، شانسی برای شکل دادن به یک سیاست صحیح مقابل ترامپ نخواهند داشت. ترامپ اساسا از دیدگاهی متفاوت و با رویکردی که در آن چیزی به نام «ماموریت جهانی آمریکا» چندان جدی گرفته نمی‌شود، به مسائل می‌نگرد و کسانی که به تفکر در این پارادایم خو گرفته‌اند باید صحنه را ترک کنند. با ترامپ هم شاید بتوان به نتیجه رسید ولی این کار از عهده کسانی که تخم‌مرغ‌های خود را در سبد هیلاری کلینتون گذاشته بودند، برنمی‌آید. این امری است که حتی اگر الان پوشیده و پنهان باشد، به نحو اجتناب‌ناپذیری در ماه‌های آینده خود را نشان خواهد داد.
پنجم- من همواره گفته‌ام بیش از 2 سال است کسانی تلاش می‌کنند محیط امنیت ملی ایران را برجامیزه کنند. برجامیزه شدن محیط امنیت ملی ایران یعنی بدل کردن حفظ برجام به اولویت شماره یک سیاست‌گذاری امنیت ملی، چشم‌پوشی از عدم تحقق اهداف برجام و تلاش برای سرایت دادن مدل برجام به سایر حوزه‌های منازعه راهبردی ایران و آمریکا. اکنون ظاهرا آن پروژه جای خود را به تلاش برای ترامپیزه کردن محیط امنیت ملی و سیاست داخلی در ایران داده است. در اینجا تلاش بر این است که جلوگیری از تهدید خیالی حمله نظامی ترامپ به ایران تبدیل به اولویت شماره یک سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌ها در ایران شود. اگر چنین شود، یک کلاهبرداری بزرگ ملی رخ داده است. ترامپ از اوباما و هیلاری جنگ‌طلب‌تر نیست، باشد هم توان و امکاناتی بیش از آنچه آنها داشتند ندارد. او امروز مساله شماره یک ایران نیست؛ مساله اصلی کسانی هستند که می‌خواهند ترامپ مساله اصلی باشد تا برخی مسائل اصلی دیگر را بپوشانند!

محمد  زعیم‌زاده: 1- مرحوم دکتر علی شریعتی در مشهور‌ترین دفاع خود از روحانیت اصیل و مهذب و انقلابی می‌گوید:
«من به عنوان کسی که رشته کارش تاریخ و مسائل اجتماعی است، ادعا می‌کنم در تمام این دو قرن گذشته در زیر هیچ قرارداد استعماری، امضای یک آخوند نجف ‌رفته نیست؛ در حالی که در زیر همه این قراردادهای استعماری، امضای آقای دکتر و آقای مهندس فرنگ رفته هست!»
البته که جمله دکتر شریعتی حصر زمانی دارد و ماجرا را محدود به 2 قرن اخیر می‌کند و صد البته منظور دکتر، آخوندی است که با تعمد پای قراردادی را امضا نکرده است و حتما در تاریخ افرادی را داشته‌ایم که دور و برشان را همان دکتر و مهندس‌های فرنگ‌رفته گرفته‌اند و با ساده‌لوحی پای بدترین و ننگین‌ترین قرارداد‌ها را امضا و تایید کرده‌اند.
2- هنگامی که حضرت علی‌(ع) به قصد مقابله با فتنه طلحه و زبیر رهسپار بصره شد در توقفگاه ذی‌قار در نزدیکی کوفه، محمدبن‌جعفر و محمدبن ابی‌بکر را به کوفه فرستاد تا مردم را برای ختم غائله، تجهیز و ترغیب کنند. عبدالله‌بن قیس [ابوموسی اشعری] در کار بسیج نیرو با این گفته که «‌راه آخرت در گرو خانه‌نشینی است و جنگ دنیاخواهی است و هنوز بیعت عثمان بر گردن ماست و تا کشندگان او مجازات نشده‌اند با کسی نخواهیم جنگید‌» طفره رفت و حتی فرستاده  علی(ع) را به زندان و قتل تهدید کرد و آنگاه که علی(ع) دومین بار عبدالله ‌بن عباس و مالک اشتر را به کوفه فرستاد ابوموسی با استناد به حدیثی که خود از پیامبر روایت می‌کرد اوضاع را به فتنه‌ای تشبیه کرد که می‌باید مردمان تا روشن شدن حقیقت چون پیکره‌های بی‌جان بر جای بمانند. علی(ع) این بار فرمان عزل وی را داد و او را به همراه عمار یاسر به کوفه فرستاد. ابوموسی دوباره با ایراد خطبه‌ای کوفیان را از مداخله در آنچه وی آن را نزاعی بین قریش نامید ـ که خود باید به اصلاح آن بپردازند ـ بر حذر داشت اما سرانجام پس از آنکه امام حسن مجتبی فرمان عزل را از طرف حضرت امیر(ع) به وی ابلاغ کرد مالک اشتر او را از قصر حکومتی بیرون راند.
3- ابوموسی و عمرو عاص باید در دومه‌الجندل در نزدیکی دمشق گرد آیند و حداکثر تا یک سال بر وفق مقتضای کتاب و سنت رسول خدا(ص) اعلام نظر کنند و امنیت هر دو می‌باید پس از اعلام رای برای همیشه از جانب طرفین تضمین شود. ابوموسی و عمروعاص روزهای متوالی به گفت‌وگو پرداختند. ابوموسی سرانجام پیشنهاد خلع علی(ع) و معاویه و انتخاب عبدالله بن عمر به خلافت را مطرح کرد که با موافقت عمروعاص روبه‌رو شد ولی چون هنگام اعلام رای رسید، عمروعاص با این حیله که ابوموسی دارای سبقت در اسلام است وی را فریفت و در سخن گفتن مقدم داشت. ابوموسی بنابر قرار قبلی سخن گفت ولی عمروعاص خلع علی(ع) را تثبیت کرد و معاویه را به خلافت برگزید. ابوموسی که خود را فریب خورده یافت عمرو را دشنام داد و او نیز ابوموسی را ناسزا گفت و سرانجام ابوموسی راه مکه در پیش گرفت و به خانه خدا پناه برد.
4- امیرالمؤمنین(ع) در نامه معروف‌شان به مالک اشتر نسبت به لبخند زدن و نزدیک شدن دشمن به قصد فریب، هشدار می‌دهند و می‌فرمایند:
«فَإِنَّ الْعَدُوَّ رُبَّمَا قَارَبَ لِیَتَغَفَّلَ فَخُذْ بِالْحَزْمِ وَ اتَّهِمْ فِی ذَلِکَ حُسْنَ الظَّنِّ: گاهى دشمن نزدیک مى‏شود تا غافلگیر کند؛ پس دور‌اندیش باش و خوشبینى خود را متهم کن».
«وَ لَا تَعْقِدْ عَقْداً تُجَوِّزُ فِیهِ الْعِلَلَ وَ لَا تُعَوِّلَنَّ عَلَى لَحْنِ قَوْلٍ بَعْدَ التَّأْکِیدِ وَ التَّوْثِقَه: هرگز با دشمن پیمانى را مبند که در تعبیرات آن جاى گفت‌وگو باقى بماند و بعد از تأکید و عبارات محکم، عبارات سست و قابل توجیه به‌کار مبر که اثر آن را خنثى می‌کند».
 

اعتباری ویژه برای منابع طبیعی شاهرود
سیدمحمدرضا هاشمی در آیین بهره‌برداری از چندین طرح بهسازی معابر روستایی در شهرستان شاهرود، اظهار داشت: امسال 18 میلیارد و 970 میلیون ریال در طرح‌های منابع طبیعی همچون آبخیزداری، احداث بادشکن و بذرپاشی هزینه شده است. معاون استاندار و فرماندار شاهرود تصریح کرد: این مقدار هزینه در حوزه منابع طبیعی در حالی انجام شد که سال 94 این طرح‌ها اعتباری 6 میلیارد ریالی داشت. فرماندار شاهرود با اشاره به اجرای سامانه‌های نوین آبیاری در باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی شهرستان گفت: سال گذشته در یکهزار و 600 هکتار از زمین‌های کشاورزی شاهرود این طرح انجام شد. وی بیان داشت: هم اکنون اجرای سامانه آبیاری در 641 هکتار از زمین‌ها در حال انجام بوده و 800 هکتار دیگر آماده بستن قرارداد است. وی با بیان اینکه در طرح توزیع قیر رایگان توسط دولت، آسفالت انجام شده در شهرستان طی 2 سال گذشته، برابر 11 سال بوده، افزود: سال گذشته 230 هزار
مترمربع از معابر شهرستان آسفالت شد، در حالی که آسفالت انجام شده در 10 سال گذشته 20 هزار مترمربع بود.


قدردانی از شرکت لیزینگ اقتصادنوین
مدیرعامل بانک اقتصادنوین به پاس تلاش و کوشش‌ مدیرعامل و کارکنان شرکت لیزینگ اقتصادنوین در کسب رتبه نخست بهره‌وری و سودآوری، از مدیرعامل این شرکت قدردانی کرد. در لوح تقدیر علی‌اصغر سفری به محمد کاظم آمده است: خداوند بزرگ را شاکریم که مجموعه اقتصادنوین با ارائه زنجیره کاملی از خدمات و محصولات مالی و بانکی باکیفیت همواره توانسته در خلق ارزش برای مشتریان و سایر ذی‌نفعان پیشرو و در بسیاری موارد زمینه‌ساز تحول در ارائه خدمات مالی و بانکی در نظام اقتصادی کشور باشد. در این بین شرکت «لیزینگ اقتصادنوین» به عنوان مجموعه‌ای ممتاز در صنعت لیزینگ کشور همواره مایه فخر و مباهات مجموعه اقتصادنوین بوده است. اینجانب با افتخار کسب «رتبه نخست بهره‌وری و سودآوری» را به تمام همکاران شرکت لیزینگ اقتصادنوین تبریک می‌گویم.

امیر استکی: رئیس محترم جمهور در روز ملی فناوری فضایی فرموده‌اند «پیام برجام این است که در باقی مسائل، مذاکره یک راه خوب برای حل مشکلات است». در اینکه مذاکره یک راه برای حل مشکلات و چالش‌ها است شکی نیست اما مهم‌تر از آن، چگونه رفع‌شدن مشکلات و درست حل شدن چالش‌هاست. در تاریخ معاصر کشور هستند لحظات و اتفاقاتی که همواره با نوعی حسرت و بر آمدن آه از نهاد از خاطر ما می‌گذرند، مثلا قراردادهای ترکمانچای و امثال آن. در این قراردادها هم با مذاکره یک چالش و مساله حل شده است ولی همانطور که گفتیم لفظ خوب قبل از فعل حل شدن برای هیچکدام از آنها به کار برده نمی‌شود. به نظر  می‌رسد «خوب حل شدن» در هر نوع مذاکرات حل مساله، از پیش‌فرض‏های اساسی و بدیهی باشد و همین پیش‌فرض بودن چنین انتظاری از یک معاهده الزام‌آور بین‌المللی برای کشور است که رئیس‌جمهور را وامی‌دارد همواره لفظ خوب را درباره برجام به کار ببندد. لفظی که شواهد و قرائن حاکی از آن است نمی‌شود از آن در توصیف برجام استفاده کرد. برجام وقتی می‌توانست خوب به نظر برسد که زخم تحریم‌ها و محدودیت‌های اعمال‌شده ضد اقتصاد ما را به طور کامل می‌بست و حالا که این زخم هنوز به نوعی باز است پس مرور آنچه به بهای این معاهده از دست داده‌ایم و تعهداتی که پذیرفته‌ایم، این پیام روشن را به ما می‌دهد که پیام برجام این نیست که مذاکره راه‌حل خوبی برای حل مشکلات است. اما چرا برجام خوب نیست و چرا زخم تحریم‌ها کماکان باز است و پیکره اقتصاد کشور را می‌رنجاند؟ برای نشان دادن این واقعیت ما نظر چند کارشناس اقتصادی و همچنین قسمتی از اظهارات رئیس بانک مرکزی درباره کانال‌های ارزی کشور پس از برجام را نقل می‌کنیم که به روشنی به استخوانی که لای زخم تحریم‌های به اصطلاح برچیده شده باقی گذاشته شده است، اشاره می‌کنند.
اول- به یقین ارزشمند‌ترین و شاید واقعی‌ترین دستاورد برجام، افزایش فروش نفت ایران است. همچنین به یقین بزرگ‌ترین ضعف پیوست اقتصادی برجام هم عدم امکان  انتقال پول به شیوه معمول و عدم دسترسی مستقیم به دارایی‌های ارزی ناشی از فروش نفت است. در واقع تقریبا تنها راه نسبتا سریع موجود برای دسترسی به دارایی‌های ارزی از کانال پسابرجام- مگر موارد استثنایی- واردات کالاهای کاملا مصرفی و با نقدشوندگی بالاست. کالاهایی که از قضا خودکفایی نسبی در تولید آنها از مزیت‌های استراتژیک ایران است، چنانکه در گزارش مکنزی تولید 92 درصد از نیاز کالاهای مصرفی در ایران به عنوان یک نقطه قوت مهم مورد اشاره است. به بیان دیگر کانال ارزی حاصل از برجام  به نحوی ساختاردهی شده است که عملا به عنوان یک رقیب جدی برای صنایع خرد ایران بویژه پوشاک و قطعه‌سازان عمل می‌کند. این حقیقت تا حدودی  یکی از علل رکود در بسیاری از صنایع مصرفی را توضیح می‌دهد.
دوم- ولی‌الله سیف، رئیس کل بانک مرکزی در گفت‌و‌گو با تسنیم، در پاسخ به این سوال که آیا درآمدهای حاصل از فروش نفت به صورت دلار وارد کشور می‌شود، گفت: با دلار نه ولی با ارزهای دیگر وارد کشور می‌کنیم. اصطلاح وارد شدن ارز به کشور اصطلاح درستی نیست. درآمدهای ارزی‌مان را در تجارت خارجی‌مان استفاده می‌کنیم. این درآمدها به حساب‌های بانک مرکزی در خارج از کشور واریز می‌شود و ما از آنجا برای واردات پرداخت می‌کنیم. رئیس بانک مرکزی همچنین در برنامه نگاه یک اظهار کرد: «اصلا چرا باید ارز حاصل از فروش نفت را به کشور بیاوریم، بهتر است این درآمد ارزی در بانک‌های اروپایی باشد و صرف کالاهای سرمایه‌ای شود».
سوم- بعد از برجام به دلیل عدم رفع تحریم‌های پولی و مالی، بانک مرکزی اقدام به ایجاد و گسترش یک ساختار کارگزاری بانکی با بانک‌های درجه 2 و 3 اروپایی کرد. به این معنا که ایران نفت خود را می‌فروخت و پول آن را به حساب افتتاح شده نزد این بانک‌ها واریز می‌کرد. با توجه به عدم امکان انتقال پول به حساب‌های دیگر یا انجام عملیات عادی بانکی، روشی ارزی- ریالی برای استفاده از این درآمد دوباره بلوکه شده استفاده شد. به این معنا که متقاضی واردات اعم از خصوصی یا دولتی در تهران از طریق بانک‌های عامل به بانک مرکزی ریال می‌دهد و بعد بانک مرکزی حواله‌ای ارزی به متقاضی واردات می‌دهد. این متقاضی به بانک اروپایی کارگزار مراجعه می‌کند و ارز را به ازای این حواله از حساب بانک مرکزی برداشت کرده و صرف واردات می‌کند. نام این روش طبعا ال‌سی به معنای معمول آن نیست و نوعی سیستم اولیه حواله‌کرد محسوب می‌شود. گفته می‌شود امکان انتقال این حواله بین بانک‌های کارگزار- و نه سایر بانک‌ها یا شبکه بانکی- فراهم آمده است.
کمیته دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا به شرطی به همکاری این بانک‌ها با ایران رضایت داده است که ریسک عدم استفاده وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و نهادهای تحت تحریم آمریکا برعهده این بانک‌ها باشد یعنی اگر این کمیته به نتیجه برسد در یکی از این انتقال وجوه درصدی اندک، دسترسی ارزی برای یکی از نهادها یا وزارتخانه‌های تحت تحریم آمریکا ایجاد می‌شود، بانک یادشده متعهد به پذیرش تنبیه و پرداخت جریمه به خزانه‌داری آمریکاست. این محدودیت به دلایل بسیار مهم‌ترین محدودیت ذاتی این شبکه است. وقتی آن واردکننده به پشت کانتر بانک کارگزار می‌رود، بانک کارگزار از ترس جریمه آمریکا فوق‌العاده احتیاط می‌کند. در واقع این بانک‌ها به دلیل همین احتیاط تا حداکثر امکان می‌کوشند تنها برای واردات کالاهای کاملا مصرفی ارز آزاد کنند که مطمئن باشند یا بتوانند به خزانه‌داری آمریکا اطمینان دهند این ارز مصروف نهادهای تحریمی نخواهد شد.
به طریق اولی اگر مشتری ایرانی ارز را برای واردات کالا نخواهد این شبکه ابدا به او خدمات نخواهد داد. به عنوان مثال اگر هدف دریافت ارز برای مهار آب‌های مرزی یا احیای دریاچه ارومیه یا حتی کنترل بازار ارز باشد ابدا از این شبکه نمی‌توان استفاده کرد. این علت اصلی ناتوانی دولت در کنترل بازار ارز در ماه‌های اخیر است. به همین طریق در واردات کالاهای سرمایه‌ای هم تا حد امکان ترجیح این شبکه آن است که همکاری نکند تا بار ریسک بازخواست آمریکا را از روی دوش خود بردارد.  از طرف دیگر در بسیاری موارد دولت یا نهادهای دولتی در مواردی که بودجه ارزی دریافت می‌کنند (مثل همان مثال‌های مهار آب‌های مرزی یا  احیای دریاچه ارومیه یا صدها مورد دیگر) با توجه به آنکه هیچ راهی مگر واردات کالا به ایران ندارند، برای آنکه زودتر به پول‌شان برسند، کالاهای کاملا مصرفی به ایران وارد می‌کنند تا نقدشوندگی بیشتری داشته باشد یعنی در هر دو سمت کانال اراده‌ای وسیع و پیگیر برای واردات کالاهای مصرفی و نه سرمایه‌ای وجود دارد.
ریسکی که در این بند توضیح داده شد در واقع معنای همان کلمه احتیاط است که رئیس‌جمهور قبل‌تر به کار برده‌اند. موضوع در واقع نه فقط احتیاط اخلاقی بلکه شبکه‌ای پیچیده از حقایق حقوقی است.
آخر: همه اینها توضیح این پرسش مهم است که چرا با وجود ذخایر چند ده میلیارد دلاری کشور در بانک‌های اروپایی هنوز برای تنظیم بازار ارز در داخل کشور مشکلات بزرگی پیش روی دولت قرار دارد و دولت با وجود اراده سیاسی رئیس‌جمهور و همچنین نیاز مبرم خود به آرامش اقتصادی کشور در روزهای قبل از انتخابات از مدیریت بازار ارز عاجز مانده است و اینکه چرا هنوز صرافی‌ها کانال‌های اصلی ورود دلارهای نفتی به کشورند و چرا هنوز چمدان جایگزین سیستم نقل و انتقالات بانکی برای تامین مالی کنسولگری‌ها و سفارتخانه‌های کشور است و چندین چرای دیگر که همه و همه چالش‌هایی بسیار بزرگ بر سر پذیرفتن ادعای خوب بودن برجام هستند. آنچه برجام نصیب ما کرده اگر چه برنامه نفت در برابر غذا نیست ولی چند پله بالاتر از آن نوعی برنامه نفت در برابر کالای مصرفی است، آن هم در وضعیتی شکننده و پر از اما و اگر و فیلترهای نظارتی. به اصطلاح دیگر پس از برجام این کمیته دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکاست که تلویحا تصمیم‌گیرنده اصلی برای انتخاب نوع واردات ایران است.
...................................................................................
پی‌نوشت
1- براساس آنچه گفتیم و بیش از آن نیز می‌توانستیم قلمفرسایی کنیم، این نتیجه حاصل می‌شود که مذاکره می‌تواند مسائل را حل کند اما به شرط و شروطی؛ نخستین آن اینکه مذاکره‌کننده قدر باشد و نتیجه مذاکره خوب باشد نه اینکه با هر نتیجه‌ای صرفا در مسیر حل مساله باشیم حتی به ضرر! پس کیستی مذاکره‌کننده و چگونگی مذاکره اهمیت دارد!
2- براساس پی‌نوشت اول و آنچه گفته شد تجربه برجام اگر یک نتیجه داشته باشد این نیست که مذاکره می‌تواند همه چیز را حل کند، بلکه این است که هر تفکری صلاحیت مذاکره را ندارد! برجام نشان داد مذاکره کارشناس می‌خواهد، آن هم کارشناسی که از فرط غرب‌زدگی پیشاپیش قافیه مذاکره را نباخته باشد!