اغلب کارگران در اردبیل به دلیل مشکلات واحدهای تولیدی و ضعف قوانین نگران امنیت شغلی خود هستند. با وجودی که کارگران همچنان در آرزوی امنیت شغلی خود هستند اما جیب مسؤولان همچنان پر از آمارهای رونق و اشتغال است. در آخرین آمار اعلام شده در پی فعالیت ستاد تسهیل و رفع موانع تولید استان به عنوان مهم‌ترین جلسه رفع مشکلات واحدهای تولیدی، ۲۲۹ واحد تولیدی و صنعتی تسهیلات دریافت کردند. رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان در این باره گفت: ستاد تسهیل در اردبیل عملکرد موفقی داشته و ما با پرداخت نزدیک به ۲۵۰ میلیارد تومان تسهیلات به واحدهای تولیدی موجب تثبیت نزدیک به 3 هزار و ۵۰۰ شغل شدیم. سیدحامد عاملی تأکید کرد: در واقع تثبیت شغل به این معنی است که اگر این واحدها تسهیلات دریافت نمی‌کردند، این تعداد از کارگران شغل خود را از دست می‌دادند. در عین حال مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان درباره سازوکار ستاد تسهیل به مهر گفت: پیش از این کارگروه اشتغال منابع مالی در اختیار داشت که برای تسهیلات بنگاه‌های زودبازده پرداخت می‌شد و این تسهیلات می‌توانست شغل ایجاد کند. قاسم رحیمی تصریح کرد: سیاست دولت در وهله نخست تثبیت اشتغال است و در ادامه با فعال کردن طرح‌های راکد و بالای ۶۰ درصد پیشرفت به دنبال ایجاد زمینه‌های شغلی جدید است. تلاش یک ساله ستاد تسهیل تثبیت 3 هزار و ۵۰۰ شغل بوده و این در حالی است که همچنان واحدهای صنعتی بزرگ استان با مشکلات متعددی مواجه هستند و برخی با یک چهارم ظرفیت خود و حتی کمتر فعالیت می‌کنند. در واقع بازدیدهای تبلیغی از واحدهای تولیدی موفق نتوانسته داغ کارگرانی را که از کار بیکار شده‌اند به فراموشی بسپارد. از جمله این واحدها ذوب‌آهن اردبیل است که به گفته نماینده مردم اردبیل در مجلس، نزدیک به 4 هزار نفر ظرفیت اشتغال دارد اما تنها با ۲۰۰ نفر فعالیت می‌کند. صدیف بدری در این باره تأکید کرد: وضعیت صنایع بزرگ در اردبیل مطلوب نیست و در همین صنایع فعال نیز کارگران هر روز دست به تحصن می‌زنند. وی افزود: برای رفع مشکلات بیکاری باید وضعیت کارگران اردبیلی بازنگری و به حل مشکلات آنها رسیدگی شود. رکود واحدهای تولیدی که در اغلب مواقع دلیل اصلی آن ضعف مدیریت عنوان می‌شود، موجب شده بسیاری از واحدها دست به تعدیل نیرو و اخراج کارگران حتی با چندین دهه تجربه بزنند. نماینده مردم اردبیل در این باره نیز متذکر شد: برخی شرکت‌ها حتی قرارداد سه‌ماهه با فرد منعقد می‌کنند و این افراد نمی‌دانند امنیت شغلی دارند یا نه و آیا بعد از 3 ماه دوباره به کار گرفته خواهند شد یا نه. واحد تولیدی دیگر سبلان‌پارچه است که زمانی از آن به عنوان بزرگ‌ترین واحد صنایع نساجی یاد می‌شد اما به گفته بدری، به جای 4 هزار نفر، تنها ۷۰۰ نفر در آن مشغول به کار هستند. مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان نیز با تایید فعالیت این واحد تولیدی با کمتر از ظرفیت خود یادآور شد: سبلان‌پارچه تنها با ۴۰ درصد از ظرفیت خود فعالیت می‌کند. رحیمی عمده دلیل رکود این واحد صنعتی را مشکلات بازار فروش دانست و افزود: مشکل سبلان‌پارچه حاد نیست و حقوق کارگران پرداخت می‌شود. واحد دیگر نئوپان خلخال است که به گفته مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی مشکل نقدینگی دارد و این واحد 6 ماه محصول تولید کرده اما فروشی نداشته است. وی افزود: برای فروش محصولات با یک تاجر افغان مذاکره شده تا وضعیت این واحد تولیدی بهبود یابد. با وجود درخواست خبرنگاران نه از طریق ادارات متولی و نه نهادهای صنفی، آمار مشخصی از وضعیت کارگران، تعداد بیکار شده‌ها و مشکلات پیرامون آنها ارائه نشده است. تنها رقم ارائه شده مطابق اعلام دبیر اجرایی خانه کارگر استان مرتضی مقدم، ساماندهی به تعداد ۱۵ هزار و ۳۴۶ نفر در خانه کارگر اردبیل است. استان اردبیل به دلیل کمبود زمینه‌های شغلی جمعیت کارگری بالایی دارد اما اینکه این جمعیت با افزایش همراه بوده یا نه بدرستی مشخص نیست.
 آمار شکایت کارگران
براساس اعلام مدیرکل سابق اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان در سال ۹۴ بالغ بر 5 هزار شکایت کارگران از کارفرمایان بررسی شده است. حسین منوری گفته بود شکایات اغلب به اتمام مدت قرارداد و عدم تمدید قرارداد و پرداخت نشدن مطالبات مرتبط است. بی‌توجهی مسؤولان به ضعف امنیت شغلی کارگران موجب شد سال ۹۵ نیز با وجود تلاش برای فرافکنی آمار کارگران بیکار شده، بارها اخباری مبنی بر اعتراض کارگران به گوش برسد. اعتراض از بیکاری، از معوقات چندین ماهه و از زورگویی کارفرمایانی که حتی به خاطر اعتراض کارگران خود را تهدید به برکناری از شغل کرده‌اند. بارها کارگران مقابل استانداری اردبیل تحصن کرده‌اند. استانداری رفع مشکلات آنها را در حوزه مسؤولیت خود ندانسته که به واقع صحیح است. گاهی ادارات صنعت و معدن و تعاون و کار نیز تحصن کارگری را مشاهده کرده‌اند.

با اعطای تسهیلات بانک صنعت و معدن طی یک دوره 4ساله (1392 تا 1396) در بخش پتروشیمی کشور برای 6 هزار و 600 نفر اشتغال مستقیم ایجاد شد. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بانک صنعت و معدن، با اعطای 850 میلیون یورو تسهیلات برای احداث 3 مجتمع عظیم پتروشیمی با ظرفیت تولید 2 میلیون تن اتیلن و پتروشیمی‌های لرستان و مهاباد هر یک به ظرفیت تولید 300 هزار تن پلی‌اتیلن سنگین و سبک و راه‌اندازی آنها در دوران دولت تدبیر و امید برای حدود 3هزار نفر اشتغال ایجاد شده است. در حال حاضر طرح‌های پتروشیمی مسجدسلیمان، پتروشیمی ایلام، پتروشیمی هنگام و پتروشیمی بوشهر با 3/1 میلیارد یورو تسهیلات بانک صنعت و معدن در حال اجراست که با اتمام آنها، 2700 شغل مستقیم ایجاد خواهد شد. تصویب اختصاص حدود 700 میلیون یورو برای طرح‌های پالایشگاه میعانات گازی و پالایشگاه گاز بیدبلند نیز از دیگر اقدامات این بانک طی همین مدت در راستای تأمین مالی طرح‌های پتروشیمی، نفت و گاز است که نتیجه آن ایجاد 900 شغل مستقیم خواهد بود. رقم تخصیص تسهیلات به طرح‌های یاد شده 2 میلیارد و 850 میلیون یورو است که برخی از این طرح‌ها در دوران 4ساله 1392 تا 1396 تکمیل شده و به بهره‌برداری رسیده که برای 6 هزار و 600 نفر شغل ایجاد می‌کند. این بانک در مدت یادشده با هماهنگی و پشتیبانی شرکت ملی نفت ایران برای پیمانکاران میادین گاز پارس جنوبی و صادرات محصولات نفتی، جمعاً به میزان یک میلیارد دلار تأمین مالی انجام داده و پرداخت کرده است که نتیجه آن تسریع در راه‌اندازی فازهایی از میدان پارس‌جنوبی بوده است.
 

هدف دستگاه قضا  کاهش هزینه‌های مراجعان
رئیس‌کل دادگستری آذربایجان شرقی در مراسم اعطای پروانه تخصصی اعضای هیأت مدیره اتحادیه مشاوران املاک تبریز کاهش هزینه‌های مادی و روانی مراجعان را یکی از اهداف دستگاه قضایی اعلام کرد. حجت‌الاسلام والمسلمین مظفری کاهش هزینه‌های مردم در مراجعه به دستگاه‌های اجرایی و قضایی را از تکالیف حاکمیت عنوان کرد و برخورد ناشایست و طولانی شدن رسیدگی به درخواست‌های مراجعان را از جمله مشکلات عنوان و اعلام کرد: طولانی شدن روند رسیدگی به درخواست‌های موجه شهروندان، موجی از نارضایتی و به تبع آن تحمیل هزینه‌های متنوع مادی و روانی را به دنبال داشته است. وی افزایش میزان بهره‌وری از طریق اعمال سیاست‌های بازدارنده را یکی از اهداف دستگاه قضایی اعلام کرد و گفت: ساماندهی بنگاه‌های املاک بنابر افزایش روزافزون حجم اختلافات شکل گرفته در این حوزه، یکی از موارد مورد نظر این سیاست‌هاست؛ هدف دستگاه قضایی، کاهش هزینه‌های مادی و روانی مراجعان است.

گردهمایی مسؤولان روابط عمومی‌های دامپزشکی کشور در تبریز
گردهمایی سالانه مسؤولان روابط عمومی ادارات کل دامپزشکی کشور با محوریت افکارسنجی در روابط عمومی، در سالن اجتماعات اداره کل دامپزشکی استان آذربایجان شرقی و سالن جلسات مجتمع شهید کسایی شهر تبریز طی 2 روز برگزار شد. در این گردهمایی 2 روزه ضمن تقدیر از عملکرد مسؤولان روابط عمومی استان‌ها در سال گذشته، از منتخبان نیز با اهدای لوح تقدیر قدردانی به عمل آمد. در مراسم افتتاحیه این گردهمایی امیرحسین بهداد، مدیرکل دامپزشکی استان آذربایجان شرقی ضمن خیر مقدم به مسؤولان روابط عمومی‌های ادارات کل دامپزشکی کشور، از دکتر ماکنعلی، مدیرکل سازمان‌های تخصصی، روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان دامپزشکی کشور و همچنین خانم زارعان، رئیس روابط عمومی سازمان دامپزشکی کشور به سبب تلاش‌های‌شان در جهت ارتقای جایگاه روابط عمومی در سازمان قدردانی کرد.

دغدغه ارائه خدمات بموقع و به روز به مشتریان را داریم
در دیدار برزگر، فرماندار کلاله با شهمرادی، مدیر مخابرات منطقه گلستان مشکلات مخابراتی شهرستان کلاله بررسی شد. شهمرادی ابتدا با تشریح اقدامات انجام‌شده سال 95 مخابرات در این شهرستان گفت: با تشکیل جلسات منظم شورای اداری در شهرستان‌ها بویژه نقاط دورافتاده از مرکز استان، درصدد رفع مشکلات احتمالی بوده‌ایم و همواره دغدغه ارائه خدمات بموقع و به‌روز به مشتریان در تمام نقاط استان را داریم. وی با مهم برشمردن نیاز مشتریان گفت: با تلاش کارکنان می‌خواهیم هیچ کمبودی در ارتباطات مخابراتی برای مشتریان وجود نداشته باشد. مدیر مخابرات منطقه گلستان دسترسی سهل و آسان به اینترنت پرسرعت و پوشش کامل تلفن همراه را از برنامه‌های سال 95 مخابرات در کلاله عنوان کرد و افزود: با برنامه‌ریزی دقیق نسبت به تحقق اهداف در نظر گرفته شده موفق بوده‌ایم.


سرمایه‌گذاری کلان در شبکه‌های توزیع برق مازندران
مدیرعامل شرکت توزیع برق مازندران از سرمایه‌گذاری یکهزار و 390 میلیارد ریالی در شبکه‌های توزیع برق مازندران طی دو سال گذشته خبر داد. قاسم شهابی گفت: این میزان سرمایه‌گذاری برای توسعه و احداث شهری و روستایی و اصلاح و بهینه‌سازی شهری و روستایی و کاهش تلفات صورت گرفته است. وی خاطرنشان کرد: سال 94 مبلغ 215 میلیارد ریال و سال 95 مبلغ 185 میلیارد ریال در توسعه و احداث شهری و در توسعه و احداث روستایی نیز جمعا 222 میلیارد ریال سرمایه‌گذاری صورت گرفته است. وی همچنین از سرمایه‌گذاری 298 میلیارد ریالی در اصلاح و بهینه‌سازی شهری طی 2 سال اخیر خبر داد. شهابی اظهار داشت: در اصلاح و بهینه‌سازی شبکه‌های روستایی نیز در سال‌های 94 و 95 جمعا 283 میلیارد ریال سرمایه‌گذاری شده است. وی از کاهش تلفات به عنوان یکی از اقدامات موثر و مفید در مجموعه وزارت نیرو و توانیر یاد کرد.

محمد  زعیم‌زاده: صد و چند روزی از حضور دونالد ترامپ بر مسند ریاست‌جمهوری ایالات متحده می‌گذرد و  چند روزی هست رسانه‌ها و مطبوعات آمریکا پیگیر فرجام وعده‌های صد روزه ساکن جدید کاخ سفید شده‌اند. رسانه‌ها و نخبگان سیاسی آمریکا اصطلاحا می‌گویند ماه عسل ترامپ به پایان رسیده است و 5 قول صریحی که برای تحول و حل مشکلات اقتصادی مانند اصلاح پروژه درمانی اوباما یا تغییر قانون مالیاتی ایالات متحده داده بود، هیچ‌کدام به نقطه مطلوبی نرسیده است. نظرسنجی پژوهشی معتبری که توسط ان‌بی‌سی انجام گرفته است، می‌گوید 60 درصد مردم آمریکا معتقدند ترامپ به وعده‌های صد روزه‌اش عمل نکرده و تا اینجا صداقتش زیر سوال رفته است.
مساله عمل به وعده صد روزه فقط به ایالات متحده محدود نمی‌شود، جناب روحانی اخیرا فرموده‌اند برای دولت دوم خود هم برنامه 100 روزه دارند و خیلی پرفشار تاکید کرده‌اند «باز هم» برنامه 100 روزه دارند. کلمه «باز هم» احتمالا به این معناست که قبلا هم این قول را داده‌اند؛ تا اینجا را مردم هم یادشان هست، از آنجا به بعدش را هم البته مردم یادشان هست اما گویا آقای روحانی فراموش کرده‌اند! فراموش کرده‌اند در آخرین کنفرانس خبری خود از بیخ و بن همه چیز را تکذیب کرده و گفتند این القای تخریبگران است که من چنین چیزی گفته‌ام و اساسا آدم کم‌عقل قول حل 100 روزه مشکلات را می‌دهد!
جناب روحانی حتی دوست ندارند توضیح دهند از امروز تا 12 مرداد که جناب‌شان دولت را ان‌شاءالله تحویل دولت بعد می‌دهد، حدود 100 روز فرصت باقی است؛ اگر واقعا چیزی وجود دارد و فکری شده است و برنامه‌ای هست چرا در همین 100 روز اتفاقی رخ نمی‌دهد؟ و دولت دوست دارد ماجرا را به آینده و پس از انتخابات حواله کند؟
شاید پاسخ  این باشد که تقریبا دولتی وجود ندارد؛ رئیس‌جمهور و معاون اولش کاندیدای انتخاباتند، معاون اجرایی رئیس‌جمهور مدت‌ها قبل برای فعالیت‌های انتخاباتی استعفا کرده و بقیه وزرا هم در گوشه و کنار فکر و ذکرشان انتخابات است.
اما واقعا جناب روحانی و تیم مشاوران و اطرافیان روی چه چیزی حساب کرده‌اند که این طور «خلاف واقعیت» را به جامعه پمپاژ می‌کنند؟ تیم مشاوران جناب روحانی چه برآوردی از افکار عمومی دارند که به خود اجازه می‌دهند در حالی که 4 سال تمام تلاش‌شان را کردند که صداوسیما را در مشت خود داشته باشند و حتی کار را تا آنجا پیش بردند که مجری مونولوگ‌های جناب رئیس‌جمهور را هم باید خودشان انتخاب می‌کردند و حتی برای رسیدن به مجریان دلخواه حاضر شدند برنامه زنده با یک ساعت تاخیر پخش شود، حالا همین جماعت آشنا و ناآشنا با افکار عمومی،  نزدیک انتخابات می‌گویند مجری باید جوری باشد که کاندیداها مثل سگ از او بترسند؛ جالب اینجاست که پیشاپیش گزینه اصلی اجرای مناظره را در شوی انتخاباتی در قزوین با خود همراه کرده‌اند.
 احتمالا وقتی تیم مشاور جناب روحانی می‌بیند با این همه خلاف «واقع‌گویی» هیچ مشکلی برایش پیش نمی‌آید و آب هم از آب تکان نمی‌خورد، به خود اجازه می‌دهند در حالی که جناب رئیس‌جمهور در تبلیغات خود در خرداد 92 گفته بود  «می‌توان تنها از مسیر گردشگری 4میلیون شغل ایجاد کرد» در اردیبهشت 96 بگویند تولید شغل کاری سخت و وعده ایجاد 5میلیون شغل عوام‌فریبی است.
باز هم احتمالا با همین پیش‌فرض است که درباره برجام و عواید آن به خود اجازه می‌دهند هم مدعی باشند همه تحریم‌ها بالمره لغو می‌شود و هم عایدی آن را تقریبا هیچ بدانند و همزمان همه اینها را با هم قابل
جمع بدانند.
نمی دانم این پیش‌فرض چقدر کار می‌کند ولی احتمالا باز به همان امیدوارند که وزیر ارشد دولت در جلسه‌ای تمام تلاشش را می‌کند که مناظره‌های انتخاباتی غیرزنده باشد و همان روز و دقایقی بعد رئیس دولت در نطقی قهرمانانه می‌گوید دوست دارد مناظره‌ها زنده و به آزاد‌ترین شکل ممکن باشد.
واقعیت این است که این روز‌ها اوضاع اقتصادی کشور چندان خوشایند نیست؛ نرخ بیکاری به گواه مرکز پژوهش‌های مجلس رکورد زده است، رکود خیمه سنگینی بر اجزای اقتصاد انداخته و نفس‌های تولید و تولیدگران به شماره افتاده است و این شرایط اگر تغییر نکند حتما  آثار مخربی بر مولفه‌های اصلی امنیت ملی خواهد گذاشت اما به نظر می‌رسد مهم‌تر  و مخرب‌تر از این اوضاع اقتصاد پیش بردن جامعه به سمتی است که خلاف‌گویی در آن هیچ ایرادی نداشته باشد و تلاش برای سوق دادن افکار عمومی به سمتی است که بی‌صداقتی دیگر در آن منکر نباشد.

زهرا طباخی: زیرسازه تحلیل دوگانه «جنگ و صلح» ارائه تصویر مخدوش از نظامی‌گری و دفاع از کشور با تمسک به قدرت اسلحه است. آنها که عاقل و ملی‌گرا و دوراندیش هستند هرگز اجازه نمی‌دهند بحث «دفاع از وطن» آن هم در جنگ با تروریست‌هایی که پروپاگاندای وحشت آنها از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب جهان را درنوردیده، با بزک و دوزک پیشاانتخاباتی یک حزب سیاسی در معرض شکست، لوث شود. با این حال اینجا ایران است و کرباسچی‌هایش از چشمان خیره ملت به دهان بزرگ‌شان شرم نمی‌کنند. «سایه جنگ خیالی» را در شوی تبلیغاتی‌شان بر سر ملت پهن می‌کنند تا خود را سپر سیاسی مردم با جایگاهی مهم و غیرقابل حذف شدن جلوه دهند و در مقابل قدرت دفاعی کشور را با شعار «مذاکره با داعش» به جای «مبارزه با داعش» تضعیف می‌کنند که تحلیل نخست را تثبیت کنند.
این قطعا یک رقابت سیاسی میان ملی‌گرایان نیست! نشانه‌اش هم اینکه پخش 10 ثانیه آگهی تبلیغاتی در شبکه‌های خارجی رسمی به نفع یک حزب، فرد یا حتی شرکت تبلیغاتی شهیر، هزاران دلار قیمت دارد اما آنتن شبکه‌های انگلیس، آمریکا و حتی ترکیه و اتحادیه اروپایی از چند ماه قبل به هزینه دشمن و بیگانه، به نفع «غربگرایان ایران» رزرو شده است.
عاقل را از نحوه موضع‌گیری برابر جاهل و پاسخ‌دهی به او باید شناخت. اگر جاهل مردم‌فریب، مولفه‌های مردمسالاری را به بازی می‌گیرد تا قدرت سیاسی خود را با ترس از وقوع جنگی موهوم دوام بخشد و دیکتاتوری وحشت در سرزمین «حقوق شهروندی» بر پا دارد، عاقل برابر مبارزه با تخیلات او، کشورش را تضعیف نمی‌کند. اما گشتی در صفحات تاریخ مفید فایده است...
   ریزمرگ در شرق
4 سال اخیر در عرصه سیاست خارجی پرفراز و نشیب بود. توافق با غرب بر سر برنامه هسته‌ای کشورمان از منظر رسانه‌ای بسیار مورد توجه قرار گرفت اما موارد بسیاری نیز ذیل این یکجانبه‌گرایی غربی از قلم افتاد. ظریف و همکارانش در قصوری عجیب و غریب ستاندن «حقابه هامون» از رودخانه هیرمند را انگار که مهم نباشد، در خیابان‌های مه گرفته لوزان غربزدگان از یاد بردند! نتیجه اینکه سیستان‌وبلوچستان با بیکاری 74 هزار نفری دامداران و کشاورزان و صیادان از گذشته نیز فقیرتر شد.  بحران «ریزگردها» علاوه بر غرب در شرق نیز جاودانه شد و کراتیت شنی متأثر از توفان‌های شن، سرطان پوست، سل، بیماری‌های عفونی و خونی و ولادت نوزادان ناقص‌الخلقه افزایش یافت.
تحریم پشت تحریم!
 هامون، هریرود و هیرمند در ژست‌های برجامی آقایان به فراموشی سپرده شد اما این بدان معنا نیست که مثلا «نقض برجام» با عنایت ویژه دستگاه دیپلماسی پیگیری شد! از روز نخست تصویب پیش‌نویس توافق هسته‌ای در ژنو، ده‌ها تحریم جدید علیه کشورمان وضع شد، افراد و سازمان‌های ایرانی بسیاری از حق و حقوق بین‌المللی‌شان منع شدند و در فضای جهانی تحقیر ایرانیان با برداشت میلیاردها دلار از اموال بلوکه مردم ادامه یافت. هر بار ظریف و همکارانش به ملت قول دادند حیف و میل بیت‌المال توسط آمریکایی‌ها را با «ادعای خسارت» و پیگیری بین‌المللی متوقف کنند اما بعید می‌دانیم حتی یک دادخواست صحیح و منطبق با حقوق بین‌الملل نیز در دادگاه‌های آمریکا به ثبت رسانده باشند!
  گردشگران پاکستانی
مرزهای شرقی کشور نیز در 4 سال اخیر دوره‌های مختلفی از ناامنی مقطعی را تجربه کرد اما به‌رغم روابط نسبتا خوب با پاکستانی‌ها، دستگاه دیپلماسی حتی نتوانست امنیت توریست‌ها و زائران پاکستانی را که از مرز ایران خارج شده و راهی شهر و دیار خود می‌شدند تامین کند. نتیجه اینکه رفت‌وآمد شیعیان پاکستان به ایران، بسیار کاهش یافت تا خاطره اتوبوس‌هایی که در مسیر بازگشت از ایران، زائرانش زنده زنده جلوی چشم مردم در آتش می‌سوختند، التیام یابد.
  خشم از تعلل
البته پدران تروریست‌های شرق ایران، در دوره روحانی حسابی به دستگاه دیپلماسی برادران خود محبت ورزیدند.
شما نگاه نکنید که امروز آقای جهانگیری، معاون اول دولت، مردمی را که به سفارت سعودی در تهران و مشهد حمله کردند عده‌ای دمدمی‌مزاج و سیاست‌زده جلوه می‌دهد که خشم‌شان دست خودشان نیست! جنازه‌های عزیزان ملت هنوز در منا و مکه گم و گور بود که خبر رسید عده‌ای از عزیزان ملت را در گورهای کم‌عمق دسته جمعی، سعودی‌ها چال کرده‌اند! پیش از آن هم جرثقیل شرکت محمد بن سلمان، آقازاده جنگ‌طلب و شیعه‌کش سعودی 2 دسته از ایرانیان را در خاک حریم امن الهی به خاک و خون کشیده بود. پیش‌ترش هم 2 نوجوان ایرانی در فرودگاه جده مورد تعرض ماموران دولت سعودی قرار گرفته بودند و رویه یادشده نه تنها از سوی عربستان پیگیری حقوقی جدی نشد بلکه توسط ارتش سایبری این کشور به دستمایه تمسخر ملت ایران تبدیل شده بود.
برادران ظریف!
حتی از جنازه دیپلمات‌های ایرانی مفقود در حج خبری نبود و خشم ملت به اعلی رتبه رسیده بود که صدای «تنش‌زدایی» با «برادران سعودی» از گلوی دستگاه دیپلماسی ایران بلند شد و آتش دل غیرتمندان وطن‌پرست دوباره شعله کشید. ظریف در اجلاس امنیتی مونیخ عادل الجبیر، وزیر خارجه سعودی را «دوست» خود نامید و ترورکنندگان شخصیت ایرانیان در فضای مجازی و عرصه دیپلماسی را «برادران» خود خواند! اینگونه بود که تحقیر ایران توسط سعودی در دوره روحانی و ظریف رسم شد و خدا می‌داند اگر خطابه‌های آتشین رهبر انقلاب در یادآوری حدود امنیت ملی کشور و شأنیت پاسپورت زائران به خاک و خون کشیده شده بیت‌الله‌الحرام در مواجهه با سعودی نبود، امروز به لطف تعلل ظریف و همکاران، مزار شهدای منا «خالی» بود و جنازه‌ها نیز همچون دیه، خسارت و بیمه هرگز به ایران بازنمی‌گشت!
دیپلماسی ترکیه
در عرصه اقتصاد نیز دستگاه دیپلماسی روحانی بسیار ضعیف ظاهر شد، به نحوی که رهبر انقلاب در تذکری به دولت خواستار فعال شدن ظرفیت اقتصادی دستگاه دیپلماسی در عرصه صادرات و انتقال فناوری به کشور شدند. مخلص کلام اینکه دیپلماسی اقتصادی را به وضوح در منطقه به ترکیه باختیم، چرا که وزارت خارجه آنها تقریبا تمام بازارهای همسایه ایران را با انعقاد قراردادهای تعرفه ترجیحی و لابی اقتصادی گسترده از دست تولیدکنندگان وطنی خارج کرد و حتی بازار ایران را نیز با تفاهم با وزارت صنعت از آن خود کرد! نتیجه این شد که بیکاری در ایران روز به روز افزایش یافت و قاچاق رسمی ترک‌ها به ایران گسترده‌تر از همیشه ادامه پیدا کرد!
ذبح اقتصاد
در حوزه اتباع ایرانی نیز دستگیری همه آنها که در طول 10 سال اخیر در پروسه دور زدن تحریم‌ها فعال بودند با شدت و حدت در دوره پرفتوح روحانی ادامه یافت و در بعضی موارد نه تنها این رویه با اعتراض دستگاه دیپلماسی کشورمان مواجه نشد بلکه بنا بر برخی اخبار تایید نشده، به نام تقابل با سیاست خارجی دولت قبل تلویحا تشویق هم شد!
بی‌اعتمادی به دستگاه سیاست خارجی روحانی در دوره ادامه تحریم‌های پسابرجامی به قدری زیاد بود که تیم‌هایی که در دوره دولت قبل بسادگی با دریافت هزینه، تحریم‌ها را برای ایران بی‌اثر می‌کردند از ترس معامله شدن با وزارت خزانه‌داری آمریکا در بده بستان‌های دوره «تنش‌زدایی» با غرب، از کار با ایران پرهیز کردند. نتیجه در بلوکه باقی ماندن میلیاردها دلار درآمد نفتی ایران در کشورهای خریدار و بروز و ظهور ذبح اقتصاد ایران به پای سیاست خارجی ظریف و همکاران نمایان شد.
نفت در برابر بنجل!
مطابق توافق با غرب در ذیل دیپلماسی برجامی، ارز و دلاری به ایران نباید وارد شود اما نفت با چند برابر ظرفیت صادر می‌شود. به پول نفت خودمان دسترسی نداریم و به لطف دیپلماسی پیشرو ظریف به سیاست «نفت در برابر کالا» تن دادیم. از محصولات بنجل چینی تا لوازم خانگی کره‌جنوبی؛ از محصولات کشاورزی و دامداری گران فرانسه تا پوشاک ترکیه! دست ایران از درآمدها و اموال بلوکه‌‌اش کوتاه ماند اما دیپلماسی انرژی مدنظر آمریکا با امضای طلایی محمدجواد ظریف رسمیت یافت.
استرس ضعف ظریف
تن‌لرزه ملت ایران در همه دوره‌هایی که ظریف و همکارانش در اجلاس «دوستان سوریه» بر سر میز مذاکره با تروریست‌های آدمخوار نشستند، جدی بود آقای کرباسچی! تجربه تاریخی ایرانیان نشان از آن دارد که ظریف به پای میز گفت‌وگو نرسیده دست خود را از امتیازها خالی می‌کند و باقی ایام را با وعده‌دهی از آینده به پیش‌فروش می‌پردازد. ما از ادامه این روند غیرصیانتی در حوزه منافع ملی نگرانیم. دوست داشتیم دستگاه دیپلماسی در زنده کردن حقوق صادرکنندگان پیشقدم باشد و مثل دیپلمات‌های ترک کمک‌کار تولیدگران ایرانی در خارج از مرزها باشد اما چنین نشد! از صمیم قلب علاقه داشتیم مدل برجام به رفع تحریم‌ها و بازگشت ذخیره‌های ارزی و دلاری به کشور منجر شود اما اقتصاد را قربانی سیاست خارجی کرد و اشتغال را در فرانسه و ایتالیا و آلمان و سوئد رونق بخشید.
ریزمرگ وقتی ناشی از بستن آب بر سیستان‌وبلوچستان باشد نامش بلای طبیعی زیست‌محیطی نمی‌شود آقای وزیر خارجه! کاش برای رای انبوه سیستان، خراسان، خوزستان، هرمزگان، ایلام و کهگیلویه و بویراحمدی‌ها به قدر لبخند مذاکره‌کنندگان غربی ارزش قائل بودید آقای کرباسچی! کاش برای دوام خود با خون به ناحق ریخته شده مدافعان حرم شوخی سیاسی نمی‌کردید آقای جهانگیری! کاش...