ولادیمیر پوتین در سخنرانی‌هایش در هر دو روز اجلاس «یک کمربند- یک  جاده» در پکن با تاکید بر حمایت فعالانه از کمربند زمینی بزرگ جاده نوین ابریشم نشان داد روسیه پیشروی اتحاد اوراسیایی و مصمم به ایجاد قطب‌بندی جدیدی علیه آمریکاست. رئیس‌جمهور روسیه که اظهاراتش در نخستین روز این اجلاس تحت‌الشعاع پیانو زدنش در اقامتگاه میزبان و همتای چینی‌اش شی جین پینگ قرار گرفته بود در روز دوم اجلاس جاده ابریشم بار دیگر و این بار به عنوان یک رهبر اروپایی سخنرانی کرد و گفت: «همه مسائلی که پیشنهاد می‌شود در روند توسعه مدرن هستند و بسیار ضروری و مورد نیاز است. به همین خاطر روسیه نه تنها از پروژه «یک کمربند- یک جاده» حمایت می‌کند بلکه حضور فعالی در اجرای آن با شرکای چینی و البته با سایر کشورهای ذی‌نفع خواهد داشت.» او همانند سخنرانی‌اش در روز نخست در حضور شی‌جین پینگ و آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل و نمایندگان بلندپایه بیش از 100 کشور جهان ساخت کمربند توسعه اقتصادی و تجارت را ابتکاری به روز و به سود کشورهای آسیایی و اروپایی دانست. اما بخش مهم‌تر حرف‌های او  تاکید وی بر هماهنگی فرآیند‌های  یکپارچه‌سازی چندمنظوره در اتحادیه اوراسیا و سایر مناطق مرتبط با آن  بود.  
پوتین البته زیرکانه با اشاره به اینکه پیانوی چینی‌ها برای نواختن قطعه‌های میهن‌پرستانه روسی کوک نبوده است، کنایه‌اش را در این‌باره زد که همه‌چیز هم در برنامه ارائه شده توسط آقای شی وفق مراد او نبوده است.  در ماه اکتبر سال 2013 رئیس‌جمهور خلق چین پیشنهاد ساخت «کمربند اقتصادی جاده ابریشم» و «جاده ابریشم دریایی قرن 21» با عنوان «یک کمربند، یک جاده» را مطرح کرد؛ طرحی که پکن حاضر است برای آن تا یکهزار میلیارد دلار هزینه کند.  مراد از کمربند شبکه‌ای از جاده‌ها، خطوط آهن، لوله‌های نفت و گاز و پروژه‌های زیرساختی دیگری است که از شهر «شی‌ان» در قسمت مرکزی چین آغاز شده و با گذشتن از آسیای میانه به مناطقی چون مسکو، روتردام و ونیز می‌رسد و جاده اشاره به شبکه‌ای از بنادر طراحی شده و دیگر پروژه‌های زیرساختی ساحلی دارد که جنوب و جنوب شرق آسیا را به شرق آفریقا و شمال دریای مدیترانه متصل می‌کند. ولی این طرح تازه بسیار فراتر از ساخت زیربناها بوده و هدف آن احیای جاده ابریشم باستانی با تکیه بر ایجاد همکاری‌های جدید اقتصادی بر اساس منافع مشترک در منطقه است. این طرح همچنین موقعیت تاریخی ایران را بر سر راه جاده‌های ابریشم زمینی و دریایی زنده می‌کند.  چین تلاش کرد تا در حضور نزدیک به ۳۰ تن از سران جهان (که حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران  غایب بزرگ آن به شمار می‌رفت) و یکهزار و ۲۰۰ نماینده و روسای سازمان‌ها و بانک‌های مهم بین‌المللی ایده راه ابریشم را به مرحله اجرایی واقعی برساند و تقریبا نمایندگان همه 68 کشور شرکت‌کننده (از جمله وزیر دارایی ایران) اسناد همکاری را درباره راه ابریشم جدید امضا کردند. از طرف دیگر به گزارش رادیو صدای چین، یکی از اهداف مهم پکن از احیای جاده ابریشم تغییر جهت جهانی‌سازی که آغاز آن از غرب بود از سمت شرق است. به عبارت دیگر شی جین می‌خواهد جبهه اقتصادی جدیدی را برای جایگزینی یوآن به جای دلار به عنوان ارز  مرجع بین‌المللی آغاز کند. درهم بافتگی مالی و استفاده از یوآن چین توسط کشورهای اوراسیایی عضو این کمربند ابریشمین و همچنین ایجاد یک «جاده ابریشم اطلاعاتی» که شبکه‌های منطقه‌ای فناوری اطلاعات و ارتباطات را به هم پیوند می‌دهد و موانع تجارت و سرمایه‌گذاری فرامرزی در منطقه را برطرف کند، قطعا چشم‌انداز اصلی پکن خواهد بود.  انگیزه پکن از گسترش جهانی‌گرایی در جهت عکس، دیروز در بیانیه پایانی نشست «یک کمربند- یک  جاده» نمود داشت، چرا که در آن از همه کشورهای دنیا حتی کشورهای آمریکای لاتین که به اندازه طول بزرگ‌ترین اقیانوس کره زمین با مبدأ جاده ابریشم در چین فاصله دارند برای مشارکت در این برنامه بزرگ دعوت و استقبال شده بود جز 3 اقتصاد بزرگ آمریکای شمالی؛ آمریکا، کانادا و مکزیک. اما با وجود همه جاه‌طلبی اقتصادی شی جین پینگ در طرح احیای جاده ابریشم از زمین و دریا به اعتراف خود او در اجلاس اخیر پکن، موقعیت ژئوپلیتیک روسیه در این محور اوراسیایی باعث می‌شود مسکو نقش رهبری این طرح را در بخش زمینی ایفا کند. به نوشته کامرسانت پرتیراژ‌ترین روزنامه روسیه، پوتین نه به عنوان رئیس‌جمهوری روسیه بلکه بیشتر در مقام رهبر اتحادیه اقتصادی اوراسیایی در این اجلاس شرکت کرده بود یعنی هم به نمایندگی از طرف‌های آسیایی و هم 10 رهبر اروپایی شرکت‌کننده در همایش 2 روزه پکن. در چنین شرایطی تاکید معنادار مسکو بر اولویت‌های مورد نظرش در مواضع برابر با شریک چینی و همچنین جدا شدن طرح «یک کمربند-یک راه» از راه ابریشم دریایی می‌تواند به معنای اهداف سیاسی پررنگ‌تر پوتین و تیم او از حمایت از چنین طرحی شده باشد که همانا ایجاد یک قطب شرقی جدید از آسیا تا قلب اروپا در مقابل نفوذ آمریکاست. این در حالی است که  پکن با توجه به چشم‌انداز صادرات عظیم فعلی‌اش که عمدتا از راه دریایی و از  طریق دریای راهبردی چین جنوبی انجام می‌شود، بر راه ابریشم دریایی تاکید دارد و این موضع مورد حمایت دیگر اعضای بالقوه اتحاد اوراسیایی شامل کشورهای منطقه جنوب شرق آسیا و هند نیز می‌شود. حال سوال اینجاست که آیا فوریت سیاستی مسکو خود را بر چشم‌انداز اقتصادی طولانی‌مدت پکن تحمیل خواهد کرد یا خیر؟ اگرچه روسیه از این ایده پکن که کمربند جدید شرقی- غربی برای ریشه‌کن کردن تروریسم و از بین بردن افراط‌گرایی و جرائم فرامرزی مهم خواهد بود استقبال می‌کند و همین طور انقلاب یوآن علیه دلار و یورو و پوند را حمایت می‌کند اما نگاه توسعه‌طلبانه(بویژه جمعیتی) چین به سوی جغرافیای پیرامونش از جمله سیبری یا همان شرق پهناور روسیه و از طرف دیگر احیای نگاه توسعه‌طلبانه شوروی‌گرایان کرملین به سوی آسیای میانه و شرق اروپا باعث می‌شود این دو شریک اقتصادی و سیاسی خیلی هم آب‌شان داخل یک جوی نرود. پس فعلا پوتین به عنوان رهبر کاریزماتیک این اتحاد، ساز سیاست‌های خودش را خواهد زد، حتی با پیانوی ناکوک چینی.

رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه که برای انجام سفری 2 روزه عازم واشنگتن شده است، روز سه‌شنبه برای نخستین بار با دونالد ترامپ، همتای آمریکایی خود دیدار کرد. هدف اردوغان از این سفر 2 روزه که جوی سرد و سنگین بر آن حاکم شده، متقاعد کردن ترامپ درباره مساله کردها و استرداد گولن به ترکیه است. روابط آنکارا - واشنگتن طی ماه‌های پایانی ریاست‌جمهوری باراک اوباما و به سبب تشدید مناقشات بر سر حمایت آمریکا از کردها در سوریه و حضور فتح‌الله گولن (مخالف اردوغان) در آمریکا -که اردوغان او را عامل کودتای نافرجام پانزدهم جولای سال گذشته در ترکیه می‌داند- تیره شد و رو به وخامت گذاشت اما با روی کار آمدن دونالد ترامپ هم تنش در روابط واشنگتن- آنکارا کاهش نیافت. انگار تنش‌های موجود میان 2 کشور تمام‌شدنی نیست، مساله‌ای که موجب شده دیدار اردوغان از آمریکا چندان برای آنکارا دل‌چسب و امیدوارکننده نباشد. علت این امر به تحقق نیافتن اهداف اردوغان از سفر به آمریکا بازمی‌گردد: یکی اینکه، دولت ترامپ نمی‌تواند گام‌هایی را برای استرداد گولن به ترکیه بردارد یعنی ترامپ حتی اگر بخواهد نمی‌تواند به اردوغان قول دهد گولن مسترد خواهد شد؛ زیرا اساساً این روند از حوزه وظایف و اختیارات رئیس‌جمهوری خارج بوده و متکی به تصمیم نظام قضایی آمریکاست. از این‌رو، موضوع اقامت فتح‌الله گولن در ایالت پنسیلوانیای آمریکا به یکی از گره‌های کور در روابط آنکارا- واشنگتن تبدیل شده است. دیگر اینکه سفر اردوغان به آمریکا تقریبا یک هفته پس از آن صورت می‌گیرد که آمریکا اعلام کرد به «نیروهای مدافع خلق» (کردها) که با تروریست‌های داعش می‌جنگند، سلاح تحویل خواهد داد. این در حالی است که در نقطه مقابل آنکارای شوک‌زده و عصبانی از تصمیم ترامپ برای تسلیح نیروهای کرد در سوریه، این شبه‌نظامیان کرد را «تروریست» می‌داند.  به هرحال شکی نیست که قدرت‌گیری و گسترش مناطق تحت کنترل کردها در شمال سوریه برای ترک‌ها نگران‌کننده است؛ زیرا آنکارا نمی‌خواهد در حالی که با پ‌ک‌ک در داخل خاک ترکیه می‌جنگد، شاخه سوری این گروه تروریستی در امتداد مرزهای جنوبی‌اش، منطقه مستقلی برای خود تشکیل دهد و به ملی‌گرایی در بین کردهای ترکیه دامن زند. از این‌رو ترکیه با مشارکت کردها در عملیات آزادسازی شهر رقه (پایتخت خودخوانده داعش) مخالف است اما به نظر نمی‌رسد اردوغان در واشنگتن موفق به جلب ‌نظر ترامپ در زمینه عدم مشارکت کردها در عملیات رقه شود، چرا که آمریکایی‌ها به گروه‌های مسلح تحت حمایت ترکیه در شمال سوریه اعتماد چندانی ندارند. به هرحال اردوغان همزمان با کاهش حمایت داخلی به حمایت بیش از پیش ترامپ نیازمند است. علاوه بر مشکلات داخلی، اعتبار و جایگاه خود و ترکیه را در صحنه بین‌المللی رو به زوال گذاشته است و این روزها قدرت چانه‌زنی اردوغان در پایین‌ترین حد خود قرار دارد.
وجه تشابه ترامپ و اردوغان
رجب طیب اردوغان و دونالد ترامپ روز گذشته در کاخ سفید دیدار کردند؛ دیداری که روزنامه فایننشال تایمز آن را «جلسه آموزش مرگ دموکراسی» خواند. جدعون راشمن در مقاله‌ای نوشت: امروز، ترکیه به آمریکا یاد خواهد داد که دموکراسی، چگونه می‌میرد. در این مقاله آمده است: اردوغان و ترامپ در دیدار سه‌شنبه در واشنگتن متوجه شدند ویژگی‌های مشترک بسیاری دارند. نویسنده این مقاله در توصیف وجه اشتراک اردوغان و ترامپ نوشت: اردوغان و ترامپ هر دو قومیت‌گرا هستند و به ملت‌های خود وعده داده‌اند که کشورشان بهتر از گذشته شود اما آنها کشورهای‌شان را به شرکتی خانوادگی تبدیل کردند. در ادامه این مقاله تاکید شده است: در زمینه تعامل با رسانه‌ها و دادگاه‌ها، ترامپ و اردوغان، شباهت‌ زیادی به یکدیگر دارند. معروف است ترامپ، خبرنگاران را دروغگوترین قشر می‌داند و اردوغان نیز با بسیاری از رسانه‌های ترکیه در جنگ است. علاوه بر این، وقتی یک قاضی دستور ترامپ درباره منع ورود پناهجویان به آمریکا را باطل اعلام کرد، ترامپ در توصیف او گفت: «این شخصی که او را قاضی می‌خوانند...». راشمن در پایان مقاله‌اش، یک وجه اختلاف میان ترامپ و اردوغان برشمرد و نوشت: تنها فرق این دو در آن است که اردوغان، موفق شد در کشورش حاکمیت مطلق فردی را عملی کند و بر رسانه‌ها و نظام قضایی چیره شود؛ چیزی که تصور وقوع آن در آمریکا، محال است.

 

بحران سوریه هر روز بر پیچیدگی‌هایش افزوده می‌شود. بحرانی ‌که 6 سال از آغاز آن گذشته است ولی دورنمای مشخصی برای خاتمه آن وجود ندارد بلکه هر روز بازیگرانی با طرح‌هایی جدید سعی در ادامه‌‌دار کردن این بحران دارند و بازیگران قدیمی نیز رویکردهای تهاجمی‌تری را اتخاذ کرده‌اند. در همین رابطه باید به گزارش‌ها مبنی بر ورود نیروهای مشترک آمریکا، انگلیس و اردن به جنوب سوریه اشاره کرد. براین اساس، وبگاه دبکا فایل، نزدیک به سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی گزارش داده است نیروهای نظامی تحت حمایت آمریکا با هدف مقابله با برنامه ایران و سوریه به جنوب سوریه اعزام شده‌اند. دبکا فایل مدعی شده نیروهای ویژه آمریکایی به همراه نیروهای انگلیسی و اردنی در ساعات پایانی روز یکشنبه به سمت جنوب سوریه حرکت کردند. هدف از این اقدام مقابله با برنامه ایران و سوریه به منظور خنثی کردن طرح آمریکا در راستای استقرار نیروهای اردنی در جنوب سوریه عنوان شده که زمان آن چندین روز قبل از سفر دونالد ترامپ به خاورمیانه است. نیروهای زرهی به رهبری آمریکا به همراه واحدهای اردنی و انگلیسی از شمال اردن از طریق گذرگاه مرز تنف بین عراق و سوریه عبور کردند و با هدف کنترل جاده اصلی میان پالمیرا (تدمر) و بغداد در مواضع مورد نظر مستقر شدند. برخی از تحرکات آنها با اسرائیل هماهنگ شده است. بنابر گزارش‌‌ها، روسیه، ایران و سوریه را از تحرکات ائتلاف آمریکا در منطقه باخبر می‌کند. به نوشته این منبع خبری، ارتش رژیم اسرائیل روز یکشنبه رزمایش یک هفته‌ای را در مجاورت مرز با لبنان و سوریه با حضور واحدهای زرهی و  پشتیبانی هوایی آغاز کرد. در مرزهای شرقی سرزمین‌های اشغالی نیز رزمایشی با مشارکت اردن و آمریکا به نام  «شیر مشتاق» در حال برگزاری است که در آن  نیروهای عربستان سعودی و امارات نیز حضور دارند. این وبگاه مدعی شد که انجام 2 رزمایش با فاصله زمانی کم در مرزهای اسرائیل، سوریه و اردن، دمشق و حزب‌الله نیروی تحت حمایت ایران را تحت فشار گذاشته است. در بحبوحه انتشار گزارش‌های مربوط به احتمال تجاوز زمینی آمریکا و متحدانش به سوریه، ارتش این کشور عربی  نیروهایی را به منطقه‌ای بیابانی در مرز با عراق و اردن اعزام کرده است. فرماندهان و منابع گروه‌های معارض دولت سوریه، دوشنبه اعلام کردند اطلاعات موجود نشان می‌دهد صدها سرباز سوری و نیروهای همپیمان آنها ظرف روزهای گذشته با تانک‌ها و ادوات سنگین عازم شهر السبع بیار شده‌اند. این شهر مهم که در نزدیکی بزرگراه دمشق- بغداد قرار دارد هفته گذشته تحت کنترل ارتش سوریه در آمد.
سیطره ارتش سوریه بر محله‌های دمشق
در تحولی دیگر، فرماندهی کل نیروهای ارتش سوریه با اشاره به ادامه عملیات در منطقه القابون و مزارع اطراف آن در شمال شرق استان دمشق گفت: آزادسازی کامل محله‌های اطراف دمشق نزدیک است. فرماندهی کل ارتش سوریه طی بیانیه‌ای اعلام کرد یگان‌های مسلح ارتش این کشور و همپیمانان آن پس از انجام یک سلسله عملیات دقیق، امنیت و ثبات را به منطقه القابون و مزارع اطراف آن بازگرداندند که طی این عملیات تروریست‌های جبهه‌النصره و گروه‌های مرتبط با آن خسارات سنگینی متحمل شدند. فرماندهی کل ارتش سوریه بر انهدام مقرها و استحکامات گروه‌های تروریستی و شماری زیاد از تونل‌های مورد استفاده تروریست‌ها به عنوان خطوط امدادرسانی، انتقال تسلیحات، تدارکات و عناصر تروریست‌ نیز تاکید کرد و افزود: این موفقیت «شعاع دایره امنیت» در اطراف شهر دمشق را افزایش می‌دهد و همچنین حلقه محاصره گروه‌های تروریستی در منطقه غوطه شرقی را تنگ‌تر کرده و خطوط امدادرسانی را قطع می‌کند.
طرح ترکیه برای احداث پایگاه نظامی در الباب
ارتش ترکیه پس از آنکه کنترل شهر استراتژیک الباب در استان حلب سوریه را در ماه فوریه به دست گرفت، از این منطقه به عنوان یک مرکز موقت فرماندهی استفاده می‌کرد اما این کشور اکنون به دنبال احداث یک مرکز دائمی است. معاون نخست‌وزیر ترکیه می‌گوید ارتش کشورش در پی احداث یک پایگاه نظامی در نزدیکی الباب است. ویسی قیناق دوشنبه به خبرنگاران گفت این پایگاه روی تپه‌ای به نام عقیل در غرب الباب ساخته می‌شود.  قیناق افزود از زمان اعلام پایان عملیات فرات، شمار نیروهای مستقر در این منطقه از 8 هزار تن به 1500 نفر رسیده است.
برگزاری ششمین دور مذاکرات صلح سوریه
ششمین دور از مذاکرات صلح سوریه تحت نظارت سازمان ملل با هدف یافتن راه‌حلی سیاسی برای پایان دادن به مناقشه در این کشور عربی، سه‌شنبه در ژنو سوئیس آغاز شد. 5 دور مذاکرات قبلی با میانجیگری سازمان ملل که میان نمایندگان دولت دمشق و گروه‌های مخالف برگزار شد، بدون دستیابی به نتایج مشخصی پایان یافت. طرف‌های درگیر در سوریه همچنین در 4 دور مذاکرات صلح با میانجیگری ایران، روسیه و ترکیه در آستانه، پایتخت قزاقستان شرکت کردند. در جریان این مذاکرات روسیه، ایران و ترکیه، 3 کشور تضمین‌کننده در مذاکرات صلح آستانه، یادداشت تفاهم ایجاد مناطق کاهش مناقشه در سوریه را امضا کردند. استفان دمیستورا، نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه دوشنبه در کنفرانسی خبری در ژنو تصریح کرد مذاکرات صلح آستانه و ژنو در زمینه حل‌وفصل بحران سوریه که «به دنبال هم» برگزار شد، نتیجه‌بخش بود.
 

عبدالباری عطوان*: زمانی ‌که خبرگزاری جهانی رویترز به نقل از یک مسؤول بلندپایه آمریکایی نقل می‌کند آمریکا در آستانه کامل کردن سلسله قراردادهای فروش سلاح به عربستان‌سعودی به میزان بیش از 100 میلیارد دلار است و ممکن است این میزان به 300 میلیارد دلار در 10 سال آینده برسد تا توان دفاعی‌اش در عین حالی‌ که برتری نظامی اسرائیل حفظ شود، تقویت شود، باید انتظار داشت این قرارداد به شکل رسمی در سفر شنبه آینده دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا به ریاض اعلام شود. در دنیای روزنامه‌نگاری اینگونه درز کردن اطلاعات به بیرون اتفاقی صورت نمی‌گیرد. ترامپ ریاض را انتخاب کرد تا نخستین ایستگاه خارجی‌اش پس از به قدرت رسیدن باشد اما این کار نه به دلیل جایگاه دینی یا سیاسی عربستان بلکه صرفا به دلیل اینکه عربستان بهای این کمک مطلوب را بپردازد، بوده است. جای بحث نیست که عربستان نیازمند اسلحه است اما نه به این شکل و نوع و نه با این قیمت. این قرارداد تنها به طور مثال شامل هواپیماهای آمریکایی از نوع «اف35» جدید و پیشرفته نمی‌شود، بلکه شامل قراردادهای صیانت و سکوهای کشتی‌ها و سامانه موشک‌های دفاعی مانند پاتریوت می‌شود، به همین دلیل مسؤول برجسته آمریکایی که این خبر را به بیرون درز داد تأکید کرد این قرارداد خدشه‌ای به برتری نظامی اسرائیل وارد نمی‌کند. قابل درک نیست که برای چه در این قرارداد نام اسرائیل مورد تأکید قرار می‌گیرد و بر این تأکید می‌شود که آمریکا بر ادامه برتری نظامی اسرائیل اصرار دارد. توان نظامی عربستان‌سعودی در دوران کنونی حداقل هرگز برای راه‌اندازی جنگ در فلسطین برای پایان دادن به اشغال مقدسات توسط اسرائیل اختصاص ندارد، بلکه برای جنگ‌های «فرضی» علیه ایران اختصاص دارد؛ می‌گوییم فرضی زیرا دولت ترامپ از به اصطلاح خطر ایران برای «ترساندن» استفاده می‌کند تا بتواند دارایی‌ عربستان‌سعودی را بدوشد. شاهزاده محمد بن‌سلمان، جانشین ولیعهد و وزیر دفاع سعودی و نیز پادشاه به قدرت رسیده در عربستان از زمان منصوب شدن در پست‌هایش هرگز نامی از اسرائیل یا فلسطین در سخنانش یا در گفت‌و‌گوهای تلویزیونی‌اش نمی‌برد. ترامپ از عربستان‌سعودی و کشورهای دیگر عرب حاشیه خلیج‌فارس خواسته است بهای حمایت آمریکا از آنها را بپردازند. وی به عنوان یک تاجر بر این باور است که این حمایت نمی‌تواند مجانی باشد به همین دلیل مانند همه قراردادهای تجاری بر سر شیوه پرداخت توافق حاصل شد و در اینجا شیوه پرداخت به شکل قراردادها که برخی نظامی هستند مانند قرارداد سلاح که اعلام شد و برخی دیگر به شکل سرمایه‌گذاری است به طوری‌که شاهزاده بن‌سلمان طی سفرش به واشنگتن متعهد شد 200 میلیارد دلار در پروژه‌های زیرساختی آمریکا طی 4 سال سرمایه‌گذاری کند و این مدت همان مدت زمان دور نخست ریاست‌جمهوری ترامپ است که چه بسا تنها دوره ریاست‌جمهوری‌اش باشد. پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود، این است که دارایی‌هایی که سران عربستان‌سعودی برای عملی کردن این تعهدات و وعده‌ها به عنوان بهای پرداخت قراردادهای نظامی می‌دهند را از کجا می‌آورند؟ فروش 5 درصد از سهام شرکت آرامکو حتی یک‌چهارم این تعهدات را پوشش نمی‌دهد. از سوی دیگر، کسری بودجه سال جاری عربستان‌سعودی نزدیک به 84 میلیارد دلار تخمین زده می‌شود و نزدیک به 13 میلیارد دلار هم نرخ عقب‌نشینی از دستورات توقف پاداش‌ها و مزایای کارمندان دولتی عربستان را باید به آن اضافه کرد. پروژه‌های زیرساختی در عربستان چه می‌شود؟ رفاه شهروند عربستانی چه می‌شود؟ سوبسید کالاها و خدمات اساسی چطور؟ اینها پرسش‌های دشواری است که مطرح کردن‌شان حرام است بویژه توسط اقتصاددانان عربستان و کارشناسان اهل فن اما به سادگی می‌توان به آنها پاسخ داد و گفت در سایه آب شدن ذخایر مالی در نتیجه اسراف در هزینه‌های نظامی و 2 جنگ در سوریه و یمن و صف طولانی حاکمانی که به طمع دریافت پول از عربستان به صف شده‌اند، سران عربستان چاره‌ای جز 2 گزینه ندارند؛ قرض گرفتن بیشتر از داخل و خارج از راه ارائه اوراق بهادار خزانه عربستان یا فروش شرکت‌های دولتی در چارچوب «خصوصی‌سازی» و ارائه 5 درصد از سهام آرامکو برای فروش که اقدام نخست از سلسله اقدام‌های مشابه است که شامل شرکت‌های بزرگ در تملک دولت و ملت می‌شود. عربستان‌سعودی در حال حاضر 2 امر مهم را از دست داده است؛ یکی هیبت و جایگاهش و دومی قدرت مالی نرم خود و این خسارت بزرگی برای این کشور است که در هر صورت جبرانش بسیار دشوار است.
*تحلیلگر برجسته جهان عرب

مترسک الیزه به دستبوس صهیونیست‌ها می‌رود
امانوئل مکرون، مترسک دست‌نشانده خاندان روتشیلد در کاخ الیزه برای ادای دین به حامیان صهیونیستش، نخستین سفر خارجی خود را بدون بیان هیچ اولویت و ضرورتی برای سیاست خارجی فرانسه به سرزمین‌های اشغالی انجام خواهد داد. رئیس‌جمهور جدید فرانسه پس از آنکه نخست‌وزیر و نامزدهای اصلی کابینه‌اش را معین کرد همه را با اعلام نخستین مقصد خارجی‌اش غافلگیر کرد.  دیروز سفارت فرانسه در تل‌آویو اعلام کرد مکرون در کنفرانسی که یک اندیشکده اسرائیلی وابسته به دانشگاه تل‌آویو برگزار می‌کند شرکت خواهد کرد. از آنجا که این نشست با هدف حمایت از مذاکرات سازش و راهکار در اصل فرانسوی موسوم به «یک کشور، دو دولت» هفته آینده برگزار می‌شود، پس نخستین مقصد او فلسطین اشغالی خواهد بود. پیش از این تصور می‌شد او بلافاصله به دیدار آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان به عنوان مهم‌ترین حامی دولتی‌اش در اروپا بشتابد اما شتافتن مکرون برای بوسه زدن بر دست حامیان صهیونیستش و شرکای خاندان روتشیلد در تل‌آویو، بر گزارش‌های هفته‌های اخیر روزنامه‌های اسرائیلی مبنی بر اینکه یهودیان مهم‌ترین حامیان رئیس‌جمهور جدید فرانسه در جریان کارزار انتخاباتی‌اش بوده‌اند صحه گذاشت.

احتمال حمله داعش به ناوهای روسیه
سازمان اطلاعات ترکیه اعلام کرد اطلاعاتی مبنی بر حملات احتمالی توسط داعش علیه ناوهای روسیه که از تنگه بسفر رد می‌شوند، دریافت کرده است. این حملات احتمالی ممکن است در قسمت‌هایی از تنگه که ناوها به خشکی نزدیک‌ترند، انجام شود. این تهدید احتمالی، هشدار امنیتی را افزایش داده و حرکت هر کشتی روسی با اسکورت هلی‌کوپتر پلیس و 2 کشتی گارد ساحلی انجام می‌گیرد. مقامات ترکیه اعلام کردند ۱۴۶ نقطه داغ برای حمله وجود دارد که شدیدا تحت مراقبت است. بر اساس توافق 2 کشور ناوهای روسیه به طور منظم از تنگه بسفر رد می‌شوند.

آوارگان جنوب سوریه قربانی داعش
یک خودروی بمب‌گذاری شده دوشنبه شب در داخل اردوگاه الرکبان واقع در جنوب سوریه در مرز با اردن منفجر شد. منابع اردنی می‌گویند این انفجار که دست‌کم 7 کشته داشت، در غرب اردوگاه الرکبان رخ داد. گروه تروریستی داعش مسؤولیت این انفجار را بر عهده نگرفته است.

تداوم اعتراض‌های خیابانی در ونزوئلا
هزاران تن از مردم ونزوئلا در هفتمین هفته ناآرامی‌ها و اعتراضات علیه رئیس‌جمهوری این کشور خیابان‌ها و مسیرها را مسدود کردند و متعهد شدند به این روند ادامه دهند. رسانه‌های محلی ونزوئلا گزارش دادند سه‌شنبه درگیری‌ها میان مخالفان دولت نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهوری این کشور با نیروهای امنیتی و پلیس در گرفته و اعضای اپوزیسیون در جریان این درگیری‌ها در 6 ایالت بازداشت شدند.


اعتراف کاندولیزا رایس به دروغ بودن ادعاهای حقوق‌بشری آمریکا
حمله به عراق ربطی به دموکراسی نداشت!
وزیر خارجه پیشین آمریکا در اعترافی تکان‌دهنده، ادعاهای واشنگتن درباره پرچمداری دموکراسی و حقوق‌بشر در جهان را دروغ دانست. کاندولیزا رایس، وزیر خارجه پیشین آمریکا اذعان کرد ارتش کشورش با هدف برقراری دموکراسی در عراق به این کشور در سال 2003 حمله نکرد بلکه هدفش فقط سرنگون کردن رژیم صدام و برداشتن وی از سر راه واشنگتن بود. رایس که در دوران جورج بوش، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا مشاور امنیت ملی بود، پنجشنبه‌شب اعلام کرد: آمریکا سال 2003 به عراق حمله کرد تا صدام حسین را سرنگون کند نه اینکه دموکراسی را برای این کشور مهم خاورمیانه به ارمغان بیاورد! رایس در انستیتوی بروکینگز گفت: آمریکا سال 2002 با متحدانش تصمیم گرفت که به عراق حمله کند و هدف واقعی‌اش سرنگون کردن صدام بود نه برقرار کردن دموکراسی. وزیر خارجه پیشین آمریکا افزود: ما به عراق حمله کردیم چون یک مشکل امنیتی بزرگ داشتیم و این مشکل همان بودن صدام در مسند قدرت بود.