گروه سیاسی: تغییرات ملموس ادبیات محمدجواد ظریف نسبت به آمریکایی‌ها که در سفر او به نیویورک آشکار شده، حالا شامل حسن روحانی نیز می‌شود. پس از انتقادات تند ظریف علیه آمریکا و اذعان او به نقض صریح برجام توسط دولت آمریکا، حالا حسن روحانی هم در روزهایی که ظریف در آمریکا به سر می‌برد، منتقد سیاست‌های آمریکا در قبال برجام شده و تاکید کرده است در صورت تصویب طرح تحریم‌های جدید ضدایرانی در کنگره آمریکا، ایران به این اقدام پاسخ متناسب خواهد داد. روحانی به صورت ویژه از واکنش متقابل مجلس شورای اسلامی در صورت تصویب تحریم‌های ضدایرانی در کنگره آمریکا نام برده است. تاکید بر واکنش مناسب، البته تنها اظهارنظر ضدآمریکایی روحانی نبود. حسن روحانی که افکار عمومی در ایران نوع نگاه او به آمریکا را با آن جمله معروفش در تمجید از «هوش و ادب» باراک اوباما تخمین می‌زند؛ این بار آمریکایی‌ها را بدعهد، دوپهلو و دوچهره نامید و گفت آمریکایی‌ها توطئه چیده‌اند تا با اقدامات خلاف برجام خود، ایران را به خروج از برجام ترغیب کنند. او این سیاست آمریکا را یک توطئه و بازی جدید دانست و گفت نباید در زمین آمریکا بازی کرد. اظهارات روحانی در حالی است که محمدجواد ظریف هفته گذشته در آمریکا تاکید کرد نسخه خروج ایران از برجام روی میز است و در صورت تشخیص، ایران از برجام خارج خواهد شد.
هشدار حسن روحانی به آمریکایی‌ها درباره واکنش ایران به تصویب تحریم البته با هشدار صریح سرلشکر محمدعلی جعفری، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی همراه شد. فرمانده سپاه به طرف آمریکایی هشدار داد در صورت اعمال تحریم‌های جدید علیه سپاه، باید پایگاه‌های خود را تا شعاع 1000 کیلومتری ایران جمع کند. این هشدار فرمانده سپاه درباره همان تحریم‌هایی است که حسن روحانی نیز درباره آن به طرف آمریکایی هشدار داده است. تحریم موسوم به S722 اخیرا با رای مثبت 98 سناتور آمریکایی تصویب شد و اینک در انتظار رای مثبت کنگره آمریکا است تا روند اجرای آن آغاز شود. پیش‌تر مقامات دولت ترامپ نیز نسبت به اجرای این تحریم‌های جدید چراغ سبز نشان داده بودند؛ تحریم‌هایی که به اعتقاد کارشناسان و صاحبنظران اگرچه به بهانه برنامه دفاع موشکی و سپاه پاسداران اعمال می‌شوند اما هدف اصلی آن فروپاشی اقتصادی و به زمین زدن دولت مستقر در ایران است. شاید تغییر لحن حسن روحانی نسبت به مقامات آمریکایی نیز با آگاهی از همین خطر باشد. اظهاراتی که سنجش میزان جدیت و قطعیت آن نیازمند زمان است اما دست‌کم نشان می‌دهد دوران خوش‌بینی به آمریکا و برجام نزد مسؤولان ایرانی به پایان رسیده است.
روحانی مواضع جدید ضد آمریکایی‌‌اش را روز چهارشنبه هفته گذشته در جلسه هیات دولت گفت. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری، حسن روحانی در این جلسه درباره رفتار ناصحیح آمریکا در قبال تعهدات بین‌المللی‌اش گفت: عظمت و جایگاه سیاسی هر کشوری در دنیا، به اعتماد نسبت به آن کشور و احترامی که آنان به تعهدات خودشان دارند، مربوط می‌شود. روحانی با بیان اینکه آمریکایی‌ها در دوران جدید، بسیاری از تعهدات‌شان را زیرپا می‌گذارند، افزود: آنها تعهد پاریس، تعهد با کوبا و بسیاری از تعهداتی که در قراردادهای‌شان با آمریکای شمالی و نیز بخشی از تعهداتی که نسبت به آسیای شرقی دارند را زیر پا گذاشته‌اند و این نشان می‌دهد آمریکا نمی‌تواند مروج حقوق‌بشر، قانونگرایی و  ثبات و امنیت در جهان باشد. او تاکید کرد: کسی که خودش دارای ثبات نبوده، به قوانین و مقررات احترام نگذاشته و به امضای خودش پایبند نیست، نمی‌تواند دیگران را دعوت به ثبات، امنیت و آرامش کند. روحانی حضور آمریکایی‌ها در منطقه را موجب تشدید اختلافات و درگیری‌ها دانست و گفت: آنها نتوانستند در برابر تروریست‌ها اقدام خاصی انجام داده و ثبات را به منطقه بیاورند، بلکه این ملت عراق و سوریه و کشورهای همجوار و رزمندگان فداکار بودند که با همه وجود مردم مظلوم را یاری و کمک کردند و منطقه را از تروریسم نجات داده و در آینده به طور کامل نجات خواهند داد.
وی خاطرنشان کرد: جمهوری اسلامی ایران همواره نسبت به تعهدات خود پایبند بوده و خواهد بود. رئیس‌جمهور با اشاره به اینکه امروز یکی از توطئه‌های آمریکایی‌ها این است به گونه‌ای برخورد کنند که ایران بگوید دست از تعهدات خود برداشته و به امضای خود متعهد نیست، اظهار داشت: این توطئه اخیری است که آمریکا طراحی کرده و به اعتقاد من هرگز موفق نخواهد بود. او تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران همواره به تعهدات بین‌المللی خود پایدار خواهد ماند هرچند آمریکایی‌ها با دست پس می‌زنند و با پا پیش می‌کشند و از سویی با گزارش رسمی به کنگره اعلام می‌کنند ایران به تعهداتش کاملا متعهد بوده بنابراین ناچارند به برجام احترام بگذارند و نمی‌توانند برجام را نقض کنند و از سوی دیگر به بهانه‌های مختلف به دنبال اعمال یکسری تحریم‌های جدید هستند که با هیچ منطق و روح و متن برجام هم سازگار نبوده و در تعارض است. رئیس‌جمهور با اشاره به اینکه باید هوشیار باشیم تا در دام آنها نیفتاده و در زمین آمریکا بازی نکنیم و در عین حال متعهد به تعهدات‌مان بوده و راه خودمان را که مسیر پیشرفت است ادامه دهیم، افزود: امروز آمریکایی‌ها از فضایی که بعد از برجام ایجاد شده ناراحتند و نسبت به اینکه ایران با آسیا و اروپا روابط اقتصادی بهتری دارد نگران هستند و طبیعی هم هست نگران باشند چون از این وادی سودی نصیب آنها نمی‌شود. روحانی خاطرنشان کرد: خوشحالیم که تا امروز شرکای ما در 1+5 با قدرت برای حراست از برجام ایستادگی کردند. آمریکایی‌ها مثل همیشه، دوپهلو و دوچهره وارد عمل شدند اما مطمئنا اگر آمریکایی‌ها بخواهند تحریم‌هایی را تحت هر عنوان و بهانه علیه ما اعمال کنند، ملت بزرگ ایران پاسخ مناسب به آنها داده و نسبت به مصوبات کنگره، مجلس شورای اسلامی نیز متقابلا مصوباتی خواهد داشت. وی اظهار داشت: از تخلفات آمریکا نمی‌گذریم و در برابر آنها می‌ایستیم اما در عین حال حواس‌مان جمع است که باید چگونه از این فضای به وجود آمده بهره‌برداری کنیم.
 

پس از به هلاکت رسیدن ابوبکر البغدادی، سرکرده گروه تروریستی داعش و آزادسازی موصل از دست این گروه تروریستی، بحث‌ها و سوالاتی درباره آینده تحولات گروه‌های تکفیری بویژه داعش مطرح شده است، برای بررسی تاثیر 2 تحول اخیر بر حوزه فکر و اندیشه تکفیری‌ها گفت‌وگویی با دکتر سیدکاظم سیدباقری، عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی انجام دادیم. این استاد دانشگاه سابقه بررسی پژوهشی مبانی فکری گروه‌های تکفیری را در کارنامه دارد و در این باره مقاله‌های
علمی- پژوهشی نوشته است، وی معتقد است تا ریشه فکری و اندیشه‌ای تکفیر در جهان اسلام خشک نشود، تحولات سیاسی با تمام اهمیت‌شان سرنوشت نهایی را رقم نمی‌زنند. در این گفت‌وگو برای نخستین‌بار از ایده‌ای در جریان‌های تکفیری به نام «خلافت مجازی» صحبت شده که بر مبنای آن هلاکت خلیفه خودخوانده داعشی‌ها می‌تواند «موجب بازگشت خون‌آلود تروریست‌ها به وطن‌های اصلی‌شان در سراسر جهان شود».
***
  در هفته‌های اخیر شاهد 2 تحول بزرگ درباره داعش بودیم؛ یکی از دست رفتن موصل از دست داعشی‌ها و دیگری هلاکت ابوبکر البغدادی. این 2 اتفاق روی تکفیری‌ها چه تأثیری می‌گذارد و مسیر آنها ضمن توجه به اینکه در عربستان هم بن‌سلمان افراطی و جوان تقریبا همه‌کاره شده است، به چه سمتی می‌رود؟
یکی از مشکلات بزرگی که امروز جهان اسلام با آن مواجه شده، بحث جریان‌های تکفیری است و این جریان‌ها از آنجا که مبتنی بر یک فکر، اندیشه و خوانشی نادرست از متن مذهب هستند، لذا مواجهه و رویارویی با آنها هم کار ساده‌ای نیست. وقتی پای یک ایدئولوژی و اندیشه به میان می‌آید با از میان رفتن یک شخص یا ساقط شدن جایگاه خلافت یک فرد، به‌سادگی نمی‌توان گفت که آن اندیشه- هرچند به‌ناحق- به پایان رسیده یا خواهد رسید. هرچند فتح موصل و کشته شدن ابوبکر البغدادی بشارتی بزرگ است و یک پیروزی بزرگ برای مردم عراق و جهان اسلام به شمار می‌آید زیرا آنها توانستند به شایستگی کشور خودشان را از تجزیه نجات بدهند. در عین حال مرگ البغدادی هم می‌تواند یک چالش بسیار بزرگ برای این جریان تکفیری به شمار آید زیرا این جریان‌ها غالبا نگاه‌شان به دهان خلیفه است. به عبارت دیگر این جریان‌ها خلیفه‌محور هستند لذا نبود خلیفه می‌تواند در یک گذر موقت مشکلاتی را برای جریان تکفیری در عراق و سوریه به وجود بیاورد و خلافت خودخوانده را تضعیف کند، اما نکته‌ای که مهم‌تر است و متاسفانه باید به آن اذعان کنیم این است که این اندیشه و تفکر از آنجا که با مراجعه به متون دینی اشتباه شکل می‌گیرد لذا همواره می‌تواند خودش را بازتولید کند.
  حالا باید با داعش چه کرد؟
2 اتفاقی که درباره آنها حرف زدیم بزرگ است اما به نظرم مساله‌ای که بیشتر از هر موضوع دیگر باید مورد توجه قرار گیرد این است که بن‌مایه‌ها و پایه‌های فکری این جریان و اندیشه را باید مورد چالش جدی قرار داد. صاحب‌نظران و روشنفکران جامعه اسلامی و دینی باید در عرصه گفت‌وگو و تعامل با یکدیگر به ویران کردن بنیان‌های فکری این جریان‌ها اقدام کنند. آنچه در عرصه سیاست می‌گذرد یک چیز است ولی مهم‌تر آن چیزی است که در حوزه اندیشه می‌گذرد و باید به آن توجه شود.
  شما معتقدید تفکر داعش باید از نظر فکری به چالش کشیده شود تا ریشه فکری‌شان خشک شود. حتی از نظر سیاسی برخی قائل به این هستند که اداره داعش از نظر ظاهری با یک نفر مثل ابوبکر البغدادی بوده ولی در باطن جریان صهیونیست و سعودی پشت‌پرده هستند.
تعبیری که می‌شود به کار برد این است که جریان تکفیری و داعش همانند یک «تانک تخریبگر» جهان اسلام را درو می‌‎کند و هر کس با هر اندیشه و فکر، باگناه و بی‌گناه و نظامی و غیرنظامی را نابود می‌کند و جلو می‌رود. گاه این تانک را قدرت‌های بزرگ با زیرکی اداره می‌کنند و فرماندهی آن را در اختیار گرفته‌اند و به هر سمتی که می‌خواهند می‌کشانند و می‌برند. جریان‌های تکفیری در زمین دشمن، به کام دشمن و برای دشمن بازی می‌کنند. در حالی که پندارشان آن است که فرماندهی این جنگ را بر عهده دارند اما می‌بینیم که قدرت‌های بزرگ، دنبال منفعت مادی و سودانگارانه خودشان هستند و از این تانک تخریبگر سوءاستفاده می‌کنند. مساله «اصلی» خوانش نادرست از اسلام است که این تانک را به راه انداخته و در جهان اسلام به دست سودجویانی افتاده است که برای منافع خودشان هر کاری را انجام می‌دهند.
  در وضعیت فعلی با توجه به تحولاتی که درباره‌اش بحث شد، تکفیری‌ها چگونه رفتار می‌کنند؟
یک نگرش و دیدگاهی در جریان‌های تکفیری به نام «خلافت مجازی» وجود دارد، بر مبنای این ایده جایی که خلیفه وجود دارد، او دستور می‌دهد و مردم و پیروان هم اطاعت می‌کنند، اما جایی که خلیفه نباشد و مردم از دسترسی به خلیفه برخوردار نباشند- حتی ممکن است خلیفه کشته شده باشد- تصمیم برای اینکه «چه باید کرد؟» برعهده خود افراد است که تلاش کنند فریضه جهاد را جلو ببرند. در واقع جایی که خلیفه نیست، همه افراد به نحوی به صورت مجازی، خلیفه می‌شوند لذا اقدام‌های کور یا برنامه‌ریزی شده که اینها در جهان انجام می‌دهند، حتما به معنای این نیست که دقیقا از خلیفه مرکزی دستور گرفته باشند. اینها با توجه به خلافت مجازی و براساس تشخیص خودشان، وظیفه‌شان را که به‌ زعم خودشان، انجام جهاد در راه خداوند است، انجام می‌دهند و این نظریه، امروز با مرگ البغدادی می‌تواند یک کاربرد وسیع‌تر و گسترده‌تری پیدا کند و اینها با توجه به همین نظریه خلافت مجازی اقدام‌های شدیدتر و انتحاری مذبوحانه‌تری را انجام دهند، البته به نظر من این اقدامات موقت و زودگذر است ولی می‌تواند خطرناک باشد.
  نقش سعودی‌ها این وسط چیست؟ درست است بگوییم تغذیه جریان‌های تکفیری از نظر فکری با سعودی‌هاست؟
متاسفانه آنچه باید به آن اشاره کنیم این است که عربستان امروز مهد و جایگاه و زمینه‌ساز رویش جریان‌های تکفیری است. به تعبیری آبشخور پرورش فکری، جریانی، مالی و هزینه‌ای جریان‌های تکفیری، عربستان است؛ از آن کشور این فکر تغذیه می‌شود، پشتیبانی می‌گیرد و در جهان اسلام پمپاژ می‌شود. حضور نیروهای فکری این جریان‌ها را بنده آشکارا در مدینه مشاهده کرده‌ام. البته گاهی اوقات تبلیغات آنچنان انجام می‌شود که گویی چنین نیست، اما پشت‌پرده ماجرا، مساله دیگری است. با این همه این به معنای آن نیست که این جریان‌ها همیشه در راستای فرمان ارباب خودشان حرکت کنند. گاهی اوقات این احتمال وجود دارد که این جریان بر خلاف فرمان ارباب هم حرکت کند.
  یکی از مسائل جدی این است که به نظر بسیاری از ناظران سیاسی، کشورهای غربی که امروز از وجود داعش و تکفیری‌ها در جهان اسلام خوشحال هستند، باید منتظر باشند که این جریان دامن خودشان را هم بگیرد. شما با توجه به فعالیت تخصصی در این حوزه و ارتباطاتی که با چهره‌هایی در جهان اسلام داشتید، اطلاع و تحلیلی از  وقایع دارید؟
داعش مسلمانانی را که حقیقت مساله را نمی‌دانستند، از سراسر جهان و از کشورهای غیراسلامی اروپایی، استرالیا و آمریکا به سمت موصل کشاند تا در رکاب خلیفه که ادعای خلافت پیغمبر را کرده بود، بجنگند و جهاد کنند. اما وقتی مرکز در هم شکسته می‌شود و شالوده‌ای که همه اینها را دور خودش جمع می‌کرد، از میان می‌رود، همان گونه که عرض کردم، موضوع خلیفه مجازی اهمیت پیدا می‌کند. هر کدام از اعضای این جریان که بتوانند از این مهلکه جان سالم به در ببرند و به وطن و جایگاه خودشان بازگردند، اینها همان احساس وظیفه را خواهند داشت و احساس می‌کنند باری سنگین بر دوش‌شان است، لذا هر لحظه احتمال دارد در هر کدام از کشورهای غیراسلامی، شاهد بازگشت خون‌آلود این جریان باشیم. به تعبیری برخی کشورهای غربی تصورشان این بود که این چالش فقط برای جهان اسلام است ولی می‌بینیم این فکر می‌تواند نه‌تنها برای جهان اسلام، بلکه برای همه کشورها، ترور و وحشت به وجود بیاورد و برای آنها خطرآفرین باشد.
  وضعیت تکفیری‌ها در مصر به چه شکل است؟ با توجه به اینکه غبار فتنه‌های میدانی‌اش خوابیده، وضعیت این جریان در مصر چگونه است؟
آنچه در مصر و در کلیت و فرآیند فکری این کشور وجود دارد، این است که آنها در سمت و سوی جریان‌های تکفیری نیستند. آنچه در مبانی فکری اخوان‌المسلمین که سال 1928توسط حسن البنا تاسیس شد، می‌بینیم، حرکت در سمت و سوی جریان‌های تکفیری نبوده حتی درباره آنچه در اندیشه سیدقطب هم گاهی اوقات مطرح می‌شود، اختلاف است که آیا سیدقطب ریشه و پایه اندیشه جریان‌های تکفیری بوده یا نبوده است و اجماعی وجود ندارد، هر چند داده‌هایی یاریگر برای جریان‌های سلفی در اندیشه سیدقطب هست؛ لذا آنچه در دوران محمد مرسی اتفاق افتاد و گرایش‌های تکفیری، تروریستی و افراطی رشد کرد، برخاسته از آن جایگاه بنیادین فکری الازهر و مصر نبود. آنچه در مصر و الازهر می‌گذرد، یک جریان اعتدالی است. لذا اگر جامعه مصر به یک آرامش سیاسی و اقتصادی برسد، حرکت آن در جهت جریان تکفیری بسیار کند خواهد بود؛ این برخلاف چیزی است که در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس یا مثلا در برخی کشورهای دیگر مثل پاکستان اتفاق می‌افتد. در مصر اندیشه اعتدالی وجود دارد  و فکر تولید می‌شود و جایی که فکر تولید می‌شود، گفت‌وگو و مفاهمه وجود دارد. مصر، شیخ محمود شلتوت و الازهر و متفکران اعتدالی بسیاری دارد و به‌سادگی به سمت تکفیر نمی‌رود و لذا بر ماست که با بهره از دیپلماسی عمومی و دیپلماسی فرهنگی در اینگونه کشورها حضور جدی علمی و سیاسی داشته باشیم و با تعامل و مذاکره با عالمان و افراد تاثیرگذار، از درافتادن آنها به دام تکفیر جلوگیری کنیم.
 

رهبر حکیم انقلاب تاکید کردند: بعضی نمی‌فهمند اگر شهدا سینه سپر نمی‌کردند، امروز تهران و خوزستان دست چه کسی بود. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی با حضور در منزل یکی از شهدا فرمودند: بعضی نمی‌فهمند اگر شهدا سینه سپر نمی‌کردند، امروز تهران و خوزستان دست چه کسی بود؟! در این دیدار همچنین برادران شهید با رهبر معظم انقلاب گفت‌وگو کردند.
 

گروه فرهنگ و هنر: حبیب‌الله کاسه‌ساز، بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده سینما و تلویزیون ایران، پس از تحمل دوره رنج و بیماری و دسته و پنجه نرم کردن با سرطان، 28 تیر دار فانی را وداع گفت.  به گزارش «وطن امروز»، مرحوم حبیب‌الله کاسه‌‌ساز متولد ۱۳۴۱ تهران و فارغ‌التحصیل رشته‎ فیلمنامه‌نویسی از دانشکده‎‎ سینما و تئاتر دانشگاه هنر بود. ورود وی  به سینما از سال ۱۳۶۹ با بازیگری در فیلم «پرواز در نهایت» به کارگردانی «محمدمهدی عسگرپور» آغاز شد و بعد از آن در فیلم‌های «هور در آتش» و «آخرین مرحله» نقش‌آفرینی کرد. این سه فیلم تمام هنرنمایی این هنرمند فقید در عرصه بازیگری بود و بعد از آخرین مرحله که در سال ۱۳۷۴ ساخته شد، دیگر در هیچ فیلمی به عنوان بازیگر حضور پیدا نکرد. کاسه‌ساز بعد از 6 سال، در کسوت تهیه‌کننده وارد عرصه سینما شد و در سال ۱۳۸۰ با فیلم «نوروز» توانست جایزه بهترین فیلم شانزدهمین دوره جشنواره کودک و نوجوان را از آن خود کند. او در این سال، علاوه بر این فیلم، 2 فیلم دیگر «زندانی ۷۰۷» و «پرنده باز کوچک» را ساخت که «پرنده باز کوچک» توانست جایزه بهترین فیلم در شانزدهمین جشنواره «سینه‌کید» هلند را کسب کند. یکی از شاهکارهای کاسه‌ساز در سال ۱۳۸۲ با عنوان «مزرعه پدری» رقم خورد؛ فیلمی که علاوه بر استقبال مخاطبان، توانست عنوان جایزه ویژه بهترین فیلم در دهمین دوره جشنواره دفاع‌مقدس را به دست آورد. فیلمی که به گفته «مسعود ده‌نمکی» با ساخت آن برای سینمای جنگ پدری کرد اما معروف‌ترین فیلم او بی‌شک «اخراجی‌ها» به کارگردانی «مسعود ده‌نمکی» بود. فیلمی که بعد از 11 سال از ساخت آن، همچنان پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران است و در سال ۱۳۸۵ توانست عنوان بهترین فیلم بیست‌وپنجمین دوره جشنواره فیلم فجر را از آن خود کرد. «مسعود ده‌نمکی» در ستایش کاسه‌ساز به خاطر ساخت فیلم «اخراجی‌های یک» می‌گوید او با ساخت این فیلم فرزندان جنگ را با سینمای ایران آشتی داد. کاسه‌ساز در سال ۱۳۸۷ اولین فیلم خود را با نام «کارناوال مرگ» کارگردانی کرد و سال بعد از آن با فیلم «اخراجی‌های دو» سه‌گانه جنگی پرمخاطب خود را تکمیل کرد. سریال «در چشم باد» اثر ماندگار اوست که با مسعود جعفری‌جوزانی روی آنتن برد و در بازپخش چندباره این سریال از استقبال نسبت به آن  نکاسته است. مستند «ادواردو آنیلی» از جمله آثاری است که به واسطه آن می‌توان به روشنی کاسه‌ساز را از دیگران جدا کرد. مستندی که ساخت آن علاوه بر تلاش و کوشش برای جمع‌‌آوری اطلاعات و گره‌گشایی از شهادت ادواردو، نیاز به شجاعتی فراوان جهت تولید این مستند داشت به گونه‌ای که پس از آن دیگر مستندی به قوت این اثر کاسه‌ساز هنوز ساخته نشده است. کاسه‌ساز در عرصه‌های مدیریتی سینما نیز فعالیت‌های چشمگیری داشت که برخی از مهم‌ترین آنها عبارتند از: مدیر کل تولید و پشتیبانی امور سینمایی وزارت ارشاد، مدیر کل نظارت و ارزشیابی معاونت امور سینمایی وزارت ارشاد، مدیر عامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع‌مقدس، عضو هیأت مدیره انجمن سینمای انقلاب و دفاع‌مقدس، عضو شورایعالی جوانان، عضو هیأت مدیره انجمن سینمای جوان ایران، عضو هیأت مدیره مؤسسه فرهنگی- هنری بنیاد روایت، عضو هیأت مدیره شهرک سینمایی دفاع‌مقدس و عضو هیأت مدیره مؤسسه رسانه‌های تصویری.
کاسه‌ساز، پدر سینمای دفاع‌مقدس است
صبح روز گذشته مراسم تشییع این هنرمند با حضور اهالی فرهنگ و هنر از مقابل خانه سینما برگزار شد. در این مراسم جمعی از هنرمندان، مدیران فرهنگی و نمایندگان مجلس حضور داشتند. پیکر مرحوم حبیب‌الله کاسه‌ساز پس از مراسم تشییع در منزگاه ابدی خود در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) آرام گرفت.
ناصر شفق در این مراسم گفت: واقعیت این است که من نه سخنران هستم و نه می‌توانم درباره حبیب صحبت کنم. حبیب یک پارچه گل بود. اولین بار در کردستان با او آشنا شدم، سال 59. خیلی سخت است حبیب شدن. در عرصه تولید حبیب علی حاتمی سینمای ایران بود. بسیاری از فیلم‌های دفاع‌مقدس اگر حبیب نبود تولید نمی‌شد. وی بیان کرد: اگر حبیب نبود من نمی‌توانستم فیلمی بسازم. حبیب خیلی مظلوم و آرام بود. در هر موردی هر فیلمسازی با حبیب کار کرده تحت تاثیر اخلاق خوب او قرار گرفته. تمام خانواده کاسه‌ساز انسان‌های شریفی هستند. از همه کسانی که در این مراسم حضور پیدا کردند تشکر می‌کنم که برای حبیب سینمای ایران آمدند و حامی او بودند. به نظرم همرزمان حبیب باید اینجا بایستند و صحبت کنند.
سردار پورجمشید نیز در این مراسم بیان کرد: حبیب کاسه‌ساز از یاران گهواره‌ای امام‌خمینی بود، برایم بسیار افتخار است که از دوران کودکی با حبیب رشد کردم. ما در یک محله زندگی می‌کردیم. حبیب از جمله آدم‌هایی بود که در زمان انقلاب نقش بسیار مهمی داشت و پس از انقلاب نیز همواره برای جمهوری اسلامی تلاش کرد. او با اینکه می‌توانست زندگی راحت خود را انجام دهد آمد و بهترین روزهای زندگی‌اش را در جبهه تقدیم انقلاب اسلامی کرد. در عملیات‌های بسیار ما با هم بودم، فتح‌المبین، بیت‌المقدس و... حبیب مرد بزرگی بود که یک لحظه پشت به دشمن نکرد. این خانواده همه در راه انقلاب فداکاری کرده‌اند. او به این اعتقاد داشت که اگر می‌خواهیم راهی که آمده‌ایم ثمره بدهد باید سینمای دفاع‌مقدس‌مان را پررنگ کنیم. هنر ما امروز نیازمند امثال حبیب است. حبیب در این راه هیچ سرمایه‌ای نداشت اما امید و انگیزه بالایی داشت.
مسعود جعفری‌جوزانی نیز اظهار داشت: دهه 60 بود که حبیب را با دوستانش شناختم. همه چیزشان در خدمت رزمندگان بود. حبیب از آن آدم‌هایی بود که می‌خواست با سواد وارد حوزه سینما شود. حبیب با مهارت و تمام وجودش کار می‌کرد. زمان گذشت و سال‌ها بعد حبیب تهیه‌کننده «در چشم باد» شد. وقتی او را بار دیگر دیدم  ذره‌ای از آن شور و انقلابی بودنش کم نشده بود. متاسفانه به این آدم‌ها اهمیت نمی‌دهند. حبیب برای ساخت فیلم‌های دفاع‌مقدس ساعت‌ها پشت در مدیران سینمایی می‌نشست تا بودجه بگیرد. به قول دوستی، او پدر سینمای دفاع‌مقدس بود. او دوستانش را دسته‌بندی و جناح‌بندی نمی‌کرد.
مسعود ده‌نمکی نیز گفت: آنهایی که جبهه بودند می‌دانند که استرس شب عملیات یعنی چی. برای ساخت اخراجی‌ها ما چنین استرسی داشتیم. حسابش را کنید فردی مثل حبیب کاسه‌ساز  که سال‌های سال فیلم دفاع‌مقدسی ساخت چه صدمه‌ای به جسم و روحش وارد می‌شود. او همیشه می‌خندید و خنده‌هایش از یادم نمی‌رود.
اعتقادات کاسه ساز نمایشی نبود
سیروس الوند، کارگردان سینمای ایران اظهار کرد: آقای کاسه‌ساز را برای اولین بار به عنوان بازیگر دیدم. وقتی با او صحبت می‌کردم متوجه شدم ارادتی که او به بچه‌های رزمنده دارد بسیار زیاد است و این موضوع باعث می‌شد با جان و دل برای آنها کار کند. آقای عسگرپور زمانی که از من پرسید به نظرت چه کسی برای مدیرعاملی خانه سینما مناسب است گفتم حبیب کاسه‌ساز. حبیب همه سینمای ایران را یک دست می‌دید و بین آنها تفاوت قائل نمی‌شد. اگر بگویند با پول خودتان فیلم دفاع‌مقدسی بسازید نمی‌دانم چند نفر این کار را انجام می‌دهند اما قطعاً حبیب کاسه‌ساز این کار را می‌کرد. سیروس الوند، کارگردان سینمای ایران در حاشیه مراسم تشییع پیکر مرحوم حبیب‌الله کاسه‌ساز گفت: مرحوم کاسه‌ساز مردی معتقد، مومن، مدبر و از تهیه‌کنندگان خوب سینمای ایران بود. وی افزود: به نظر من حبیب‌الله کاسه‌ساز شخصی بود که اعتقاداتش نمایشی نبود و قلباً به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی  ارادت داشت و مثل بسیاری از افراد که انقلابی‌بودنشان دروغین است، نبود. من هیچ‌گاه با ایشان همکاری نداشتم اما همیشه ارادت ویژه‌ای به او داشتم.
محمدمهدی عسگرپور در این مراسم بیان کرد: ما امروز دوستی مومن، راستگو و درستکار را بدرقه می‌کنیم. آشنایی من نیز از سال 60 با آقای کاسه‌ساز آغاز شد. او در ژانر دفاع‌مقدس افرادی را وارد سینما کرد که همه با تمام وجود خود کار می‌کردند. حبیب کاسه‌ساز همواره تلاش کرده این سنگر سینمای دفاع‌مقدس را حفظ کند. آقای کاسه‌ساز کسی بود که همیشه در همه شرایط می‌شد روی آن حساب کرد. خداوند روح او را قرین رحمت کند.
منوچهر شاهسواری، مدیرعامل خانه سینما گفت: حبیب‌الله کاسه‌ساز نیز به دیار باقی شتافت. برخی از واژه‌ها را بدون آنکه بدانیم به زبان می‌آوریم، چه معنایی هست پشت این شتافتن به سوی دیار باقی.  آنچه امروز گذشت ادای احترام به حبیبی بود که عزیزمان بود. سینما یک پدیده یک پارچه است. با هم بودن لذتی را برای ما به ارمغان می‌آورد. امروز می‌خواهیم حبیب‌الله کاسه‌ساز را به منزلگاه ابدیش هدایت کنیم البته حبیب در این راه از همه ما مشتاق‌تر است.
چرا مسؤولان فرهنگی امثال کاسه‌ساز را تا زنده‌اند ارج نمی‌نهند؟
محمدهادی قمیشی، بازیگر سینما و تلویزیون  در حاشیه مراسم تشییع پیکر مرحوم کاسه‌ساز گفت: حبیب‌الله کاسه‌ساز صبر، حوصله و تحمل بسیاری داشت و با آرامش کار می‌کرد. متاسفانه ما زمانی که آدم‌ها را از دست می‌دهیم؛ تازه قدرشان را می‌فهمیم و برای‌شان افسوس می‌خوریم و در زمانی که زنده هستند نه‌تنها کمکی به آنها نمی‌کنیم بلکه به قول معروف چوب لای چرخ‌شان می‌گذاریم.  وی افزود: مرحوم کاسه‌ساز کسی بود که دوست داشت کار کند اما معمولاً به وی فرصت داده نمی‌شد و در مراحل اجرا و عمل، او را خیلی اذیت می‌کردند. امیدوارم که ما و مسؤولان قدر چنین اشخاصی را بدانیم و تا زمانی که زنده هستند از آنها استفاده کنیم.
سیدجواد هاشمی نیز در حاشیه این مراسم گفت: مهم‌ترین خصوصیت حبیب‌الله کاسه‌ساز آرامش آن مرحوم بود. حبیب برای همه حبیب بود، من فکر می‌کنم در سخت‌ترین شرایط و استرس‌های نا به هنگام و گاهی اوقات به هنگام کار دفاع‌مقدسی هرکسی به حبیب می‌رسید آرامش می‌گرفت و آرام می‌شد. این ویژگی، ویژگی منحصر به فرد حبیب کاسه‌ساز بود که من کمتر در تهیه‌کننده‌ای دیده‌ام. فکر می‌کنم این خصوصیت در سینما حال حاضر ما منحصر به فرد است.  کارگردان سینمای ایران گفت حبیب‌الله کاسه‌ساز شخصی بود که اعتقاداتش نمایشی نبود و قلباً به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ارادت داشت.
سینما برای او وسیله کسب ثروت و شهرت نبود
محمدرضا نقدی، معاون فرهنگی و اجتماعی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز بیان داشت: مرحوم کاسه‌ساز سینما را وسیله‌ای برای ترویج آرمان‌هایش می‌دانست و سینما را برای خودش هدف کسب ثروت یا شهرت قرار نداده‌ بود. او هدفی متعالی داشت و به عشق شهدا و ترویج مبارزه با ظلم و زور وارد این صحنه شده بود و تا آخر عمرش هم به آرمان‌های خودش پایبند بود.
فخرالدین صدیق‌شریف، بازیگر عرصه تلویزیون، سینما و تئاتر نیز اظهار داشت: من در سریال «در چشم باد»، فیلم سینمایی «اخراجی‌ها» و فیلم «کارناوال مرگ» با حبیب‌الله کاسه‌ساز همکاری داشتم. وی ادامه داد: حبیب‌الله کاسه‌ساز از یک چهره بسیار مردمی برخوردار بود و به لحاظ خصوصیت‌ها و عقاید مذهبی نیز خیلی عمیق بود و با بازیگران و عوامل بسیار صمیمی بود به گونه‌ای که هیچ فاصله‌ای بین خود و عوامل احساس نمی‌کرد. بازیگر سریال تاریخی «در چشم باد» تصریح کرد:  زمانی که حبیب‌الله کاسه‌ساز در بیمارستان بستری بود، به ملاقات او رفته بودم اما به هر حال با خواست خداوند نمی‌توان هیچ گونه مقابله‌ای انجام داد به این معنا که انسان باید آنچه را که حضرت حق برای انسان مقدر می‌کند، بپذیرد و همه انسان‌ها یک روز از این دنیا می‌روند اما نکته مهم این است که ما روابط انسانی را حفظ کنیم.
پرویز شیخ‌طادی، نویسنده و کارگردان سینما گفت: رابطه من و حبیب‌الله کاسه‌ساز بیشتر رابطه برادری بود. برادری‌ای که به خاطر ایمان و تقوای این تهیه‌کننده بزرگ سینما شکل گرفته بود. وی در ادامه افزود: بیشترین خاطره من از کاسه‌ساز درباره صبوری و علاقه وی به اعتقادات و ارزش‌ها بود. کاسه‌ساز خیلی جناحی فکر نمی‌کرد و در هر مقطع و مقامی که بود به هیچ عنوان نگاه جناحی به هنرمندان نداشت. وی نگاه بلند و فراگیری داشت و هیچ‌وقت کسی را قضاوت نمی‌کرد. کارگردان «شکارچی شنبه» کاسه‌ساز را اخلاق‌گرا دانست و ادامه داد: کاسه‌ساز مرد اخلاق بود. وی در فیلم «امپراتور جهنم» بی‌نهایت به ما کمک کرد تا پروژه پیش رفته و به مشکل مالی برخورد نکند. وی در عرصه تهیه‌کنندگی نعمتی بود ولی متاسفانه ایشان را از دست دادیم. شیخ‌طادی با بیان تسلیت به مناسبت این اتفاق ناگوار خاطرنشان کرد: به خانواده، پسران، برادران و هنرمندان عزیز کشور تسلیت می‌گویم. امیدوارم کاسه‌ساز مورد رحمت الهی قرار گرفته و با شهدا محشور شود.
ارژنگ امیرفضلی، سپند امیرسلیمانی، شهریار بحرانی، پرویز پرستویی، علی عطشانی، تینا پاکروان، محمدحسین قاسمی و... از جمله هنرمندانی بودند که تاثر خود را در پی از دست دادن کاسه‌ساز ابراز داشتند.
ماجرای تهدیدی که سرطان کاسه ساز را مشکوک کرد
علاوه بر هنرمندان، مدیران فرهنگی  و فعالان در  این عرصه نیز واکنش‌های فراوانی نسبت به درگذشت این تهیه‌کننده سینما داشتند. علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی، عباس صالحی‌امیری وزیر فرهنگ و ارشاد، محمدمهدی حیدریان رئیس ‌سازمان امور سینمایی، سمعی و بصری، سردار غلامحسین غیب‌پرور رئیس‌ سازمان بسیج مستضعفین،  عبدالعلی علی‌عسکری رئیس‌سازمان صداوسیما،  مرتضی میرباقری معاون سیما، محمد خزائی تهیه‌کننده سینمای ایران،  عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان، محمد حمزه‌زاده رئیس‌سازمان سینمایی حوزه هنری، جواد شمقدری رئیس سابق‌سازمان سینمایی، حجت‌الاسلام نصرالله پژمان‌فر عضو هیات رئیسه کمیسیون فرهنگی و... از جمله مدیران فرهنگی بودند که درگذشت این هنرمند و مدیر فرهنگی را به جامعه هنری و مردم تسلیت گفتند. در پیام تسلیت جواد شمقدری آمده است:
«مصیبت از دست دادن عزیزان و همسنگرانی که در عرصه سینمای انقلاب و دفاع‌مقدس همراه هم بودیم، ضایعه کوچکی نیست اما تصور می‌کنم حبیب‌الله کاسه‌ساز نیز تمامی ساعاتی را که بر تخت بیمارستان در بیم و امید می‌گذراند خود به این توصیه الهی واقف بود که خداوند فرمود: «هیچ مصیبتی نیست مگر اذن الهی در پشت آن است و اگر ایمان الهی باشد خداوند قلب‌ها را هدایت می‌کند، خدایی که بر همه چیز آگاه است» چرا که حالت تسلیم و رضا را بر چهره پر از دردش می‌دیدیم. بعضی او را حاج حبیب سینمای ایران نامیده‌اند که چه تعبیر مناسبی برای رفتار و منش او بود. از دیگر ویژگی‌های وی تلاشش برای انجام پروژه‌هایی بود که شاید برخی برای ورود به آن تردید می‌کردند اما وی بدون واهمه پا در آن مسیر می‌گذاشت. در پروژه فیلم «ادواردو آنیلی» نیز گفته می‌شود ممکن است همان تهدیدهایی که آن روزها شد تا از سر ساخت آن دست بردارد، او را به این بیماری دچار کرد».
همچنین‌ سازمان‌های هنری و فرهنگی نظیر‌ سازمان هنری- ‌رسانه‌ای اوج، بنیاد فرهنگی روایت، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، هیات اسلامی هنرمندان، انجمن سینمای انقلاب و دفاع‌مقدس، خانه سینما، بنیاد سینمایی فارابی و... نیز از جمله نهادهایی بودند که نسبت به این ضایعه واکنش نشان دادند. در متن منتشر شده توسط‌ سازمان هنری- رسانه‌ای اوج آمده است: «نمی‌دانم چه حکمی است که در این سال‌ها و این ماه‌ها، هر روز خبر پرکشیدن یکی از بچه‌های قدیم هنر انقلاب به گوش می‌رسد. روزی امیرحسین فردی، روزی فرج‌الله سلحشور و حالا تو حاج حبیب‌الله کاسه‌ساز! تو پر کشیدی و ما هم مطیع قسمت حضرت دوستیم ولی شک نکن که یادمان نمی‌رود «شیخ بهایی»، «در چشم باد»، «مزرعه پدری»، «اخراجی‌ها» و... و تا ابد به یادت خواهیم بود. راستی چه خوش موقعی پر کشیدی حاج حبیب! روزهای شهادت صادق آل‌محمد، روزهای بغض بقیع حالا ما هم مثل خانواده تو در ایام شهادت امام صادق عزادار توییم و گلوهامان پر از بغض است. سفرت بخیر رفیق قدیمی».
 

 مسعود فروغی: چند سال پیش در جمعی نشسته بودم که یکی از دوستان خبر خانه‌دار شدنش را با ذوق خاصی تعریف کرد؛ یکی از حضار که از قضا آموزگار ادبیات دبیرستان بود، گفت: «مسکن از کلمه سکن به معنای آرام گرفتن بعد از حرکت و در واقع اسم مفعول ساکن به معنای جایی برای آرام گرفتن است»؛ در نهایت هم با لبخند بزرگمنشانه‌ای آرزو کرد خانه‌ای که خریداری شده است، به جای بهانه‌ای برای فشار فکری سررسید وام یا مشکل با همسایگان یا...، محلی برای آرامش صاحبخانه باشد.
املاک و مستغلات یکی از بخش‌های مهم هر اقتصادی است. در ایران نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر، بخش املاک و مستغلات از وزن و اهمیت بالاتری برای اقتصاد کشور، مردم و دولت برخوردار است؛ به همین خاطر، 2 بخش مسکن و خوراک، با سهم 28 درصدی در محاسبه تورم، بیشترین ضریب اهمیت را در محاسبه تورم دارند. علاوه بر آن بازار مسکن جزو صنایعی است که بیش از 100 صنعت دیگر را مستقیم و غیرمستقیم فعال می‌کند و تحرک آن به تحرک صنعت کشور بسیار کمک می‌کند لذا جذابیت خبری املاک و مستغلات چه در سطح سیاست‌گذاری و چه در سطح مردم بسیار بالاست و تحولات آن توسط تمام مردم و فعالان اقتصادی به صورت پیوسته رصد می‌شود. در این بین یکی از محرک‌های اصلی بخش املاک و مستغلات، بخش مسکن است. وضعیت اجاره‌بها و تحولات آن، برای کسانی که سرمایه لازم برای حضور در بخش خرید و ساخت املاک و مستغلات را ندارند، اهمیت دارد. تابستان به دلیل تعطیلی مدارس و مسائل مشابه به‌عنوان فصل نقل‌وانتقالات اجاره‌نشین‌ها به حساب می‌آید و مساله‌ای که هر سال در فصل تابستان دغدغه ذهنی بخش بزرگی از جامعه ایرانی می‌شود پیدا کردن مسکنی با اجاره‌بهای کمتر است.
یکی از مهم‌ترین روندهایی که در بازار مسکن ایران قابل مشاهده است، افزایش سهم مسکن استیجاری است. در حالی که بنا بر داده‌های رسمی منتشر شده توسط مرکز آمار ایران در سال 65 تنها 12 درصد مردم در مسکن‌های استیجاری زندگی می‌کردند، سال 90 این میزان به 27 درصد رسیده است و البته تازه‌ترین نتایج سرشماری در سال 95 نشان می‌دهد 8/30 درصد از مسکن مورد استفاده در کشور، استیجاری است؛ یعنی تقریبا از میان هر 3 خانواده ایرانی، یک خانواده در مسکن استیجاری زندگی می‌کند. شاید اصلی‌ترین جنبه برای آنکه این یک خانواده، مسکن را نه به عنوان یک بار روانی منفی بلکه به عنوان محلی برای آرامش به شمار آورند نرخ اجاره‌بها باشد.
در بررسی بار روانی اجاره‌بها برای مستأجران، می‌توان 2 موضوع اصلی را در نظر گرفت؛ نخست نرخ اجاره‌بهاست که طبق قراردادی معمولا یک‌‌ساله به مالک پرداخته می‌شود و دوم، سهم رهن از میزان اجاره‌بها. در بیشتر موارد ترجیح مستأجران بر آن است که رهن بالاتری پرداخت کنند تا حداقل در فواصل یک‌‌ماهه، مجبور به تحمل فشار مالی اجاره‌بها نباشند. از سوی دیگر، عموما مالکان ترجیح می‌دهند نرخ اجاره‌بهای بالاتری دریافت کنند البته تمایل مالکان به اجاره یا رهن، در شرایط اقتصادی مختلف، متفاوت است.
در سال‌های اخیر که سایه رکود بر اقتصاد کشور سنگینی می‌کند، اصولا افراد راهکارهای ویژه‌ای برای کسب‌وکار نمی‌شناسند و از این نظر ترجیح می‌دهند به جای آنکه وارد کسب‌وکار خاصی شوند یا در کسب‌وکار فعلی خود بیشتر سرمایه‌گذاری کنند، به سرمایه‌گذاری‌ در کسب‌وکار دیگران بیندیشند. طبعا هنگام انتخاب محلی برای سرمایه‌گذاری، 2 معیار «پاداش سرمایه‌گذاری یا همان سود» و «خطر سرمایه‌گذاری یا همان ریسک» در نظر گرفته می‌شود.
اینجاست که سیستم غلط اقتصادی ایران بسیاری را به یک تله انفجاری هدایت کرده. سیاست‌های پولی و مالی که به‌جای تقویت بخش تولید، بانک‌ها را به دلال پول تبدیل کرده است با فاصله معناداری که بین سود تولید و سود سپرده بانکی به‌وجود آورد، نقدینگی جامعه را به جای بخش تولید به سمت سپرده‌های بانکی هدایت کرد.
نرخ سود تولید در حالت معمول حدود 8 درصد است اما نرخ سود بانکی بالای 16 درصد همه از جمله صاحبان خانه‌های استیجاری را مجاب می‌کرد پول‌های خود از جمله پول پیش مسکن را به سمت سپرده‌گذاری هدایت کنند.
در سال‌های اخیر که فاصله معناداری بین تورم و میزان سود بانکی وجود داشت و امکان دریافت سود نسبتاً بالایی از یک سرمایه‌گذاری بدون ریسک به وجود آمده بود، معمولا مالکان در برابر دریافت رهن بیشتر مقاومت خاصی نشان نمی‌دادند و همین موضوع سبب می‌شد اکثر مستأجران چالش خاصی از بابت پرداخت رهن به‌جای اجاره نداشته باشند (البته اگر از چالش دیگر که همان میزان اجاره‌بها باشد، بگذریم!).
از سال گذشته که بالاخره بعد از چند سال، بدنه اقتصادی دولت متوجه آفت خانمان‌سوز اقتصاد کشور شد و تصمیم به کاهش سود بانکی به 15 درصد گرفت، بار دیگر اختلاف ترجیحات مالکان و مستأجران بالا گرفت و دغدغه جدیدی به مستأجرانی که بیشتر آنها جزو طبقه متمول جامعه به شمار نمی‌آیند، اضافه شد. البته از آنجا که بنا به دلایل مختلف که در حوصله این نوشته نیست، سود پرداختی توسط بانک‌ها و مؤسسات مالی با خطایی بعضا
17 درصدی(!) بالاتر از نرخ مصوب سود بانکی بود، این دغدغه مستأجران به‌طور آزاردهنده‌ای محسوس نبود. اما بعد از تحقق پیش‌بینی‌های ناخوشایند کارشناسان اقتصادی از آفت بالا بودن سود بانکی مانند عدم توانایی مؤسسات مالی در بازپرداخت سود و حتی اصل سپرده مردم و بحران‌های ایجادشده در موسسات بزرگ مالی مانند کاسپین بی‌اعتمادی به بانک‌ها از سطح کارشناسان اقتصادی و بدنه نخبگان جامعه به عموم مردم تسری پیدا کرده است؛ به همین دلیل، در این روزها، بیشتر مالکان که دیگر می‌دانند ممکن است عدد نمایش‌داده‌شده در صورت‌حساب سپرده، توسط بانک پرداخت نشود، با فشار بر مستأجران به دنبال حداکثرسازی اجاره دریافتی هستند. تابستان امسال براساس تحلیل‌های میدانی از بنگاه‌های املاک عموم خانه‌های رهنی به سمت استیجاری با اجاره‌بهای ماهانه بالا رفته است و نرخ اجاره‌بهای خانه‌ها بعضا حتی تا 2 برابر رشد داشته است. در حالی که اجاره‌بها تابع قیمت مسکن بوده و قیمت‌ مسکن این روزها از ثبات نسبی برخوردار است اما گزارش‌ها از افزایش بی‌ضابطه اجاره‌بهای مسکن در بازار نشان از همین تغییرات در نظام پولی و مالی کشور بویژه بانک‌هاست که اثر روانی وحشتناکی را بر حوزه مسکن گذاشته است. این مساله به تعبیر ساده یعنی فشار کمرشکن بر گرده کسانی که در خانه‌های استیجاری بوده‌اند و حالا باید در فصل نقل‌وانتقالات مسکن معادلات اقتصادی زندگی‌شان را شکست خورده ببینند. هرچند بیرون آمدن اقتصاد ایران از منجلاب سود بالای بانکی و اصلاح نظام پولی کشور، اثرات جانبی مختلفی می‌تواند داشته باشد که بسیاری از آنها اجتناب‌ناپذیر است و از طرفی چاره‌ای نیز جز پایین آوردن سود بانکی وجود ندارد
و الا اقتصاد ایران به یک باره فرو می‌ریزد اما شاید بهتر باشد تصمیم‌گیرندگان، به حال فشار فزاینده این روزها بر «یکی از هر سه خانواده ایرانی» فکری کنند تا لااقل با سیاست‌های کنترلی جلوی رشد فزاینده اجاره‌بها گرفته شود.

همزمان با پنجاهمین سالگرد اشغال بیت‌المقدس، تظاهرات خشم فلسطینی‌ها در این شهر در روز جمعه 30 تیر(23 شوال 1438 هجری قمری) مبارزات برای آزادی ارض مقدس مسلمین از چنگ صهیونیست‌ها را وارد مرحله‌ای جدید و بی‌بازگشت کرد. پس از اقدام جمعه قبل‌تر رژیم اسرائیل در بستن درهای مسجدالاقصی به روی نمازگزاران و منع برگزاری نماز جمعه قدس در این مکان مقدس که در 50 سال گذشته بی‌سابقه بود، برپایی تظاهرات روز خشم این جمعه، سراب کنترل امنیتی صهیونیست‌ها بر اراضی اشغالی را به رخ تل‌آویو کشید تا به قول روزنامه عبری‌زبان معاریو، دولت اسرائیل در این آزمون سخت بازنده باشد. از طرف دیگر، بی‌نتیجه ماندن رایزنی‌های برخی دولت‌های عربی، فلسطینیان را متقاعد کرد که 3 دولت سازشکار عربی یعنی مصر، اردن و سعودی هیچ اراده و توانی برای حمایت از آنها ندارند. شب پیش از جمعه خشم، طبق اعلام شبکه الجزیره نشست مسؤولان وزارت خارجه اردن با سفیر رژیم صهیونیستی بدون نتیجه پایان یافت تا پادشاهی اردن هم مانند پادشاهی سعودی در رایزنی با اسرائیلی‌ها برای برچیده شدن گیت‌های امنیتی اشغالگران در ورودی‌های مسجدالاقصی و پایان دادن به وضعیت حکومت نظامی موجود در این مکان مقدس شکست بخورد. از طرف دیگر، اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس از سران و کشورهای عربی و اسلامی خواست اجلاس فوق‌العاده‌ای برای مقابله با «تروریسم صهیونیستی» و تجاوزات علیه مسجدالاقصی برگزار کنند. او همچنین هشدار داد که ملت فلسطین تعارضات صهیونیست‌ها به مسجدالاقصی را بی‌پاسخ نمی‌گذارد.
رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین نیز در تلاشی مذبوحانه «جارد کوشنر» داماد صهیونیست و مشاور ارشد رئیس‌جمهور آمریکا را واسطه پیامش به تل‌آویو کرد تا بلکه ردیاب‌های فلزی نصب شده در ورودی مسجدالاقصی برای نماز جمعه برداشته شوند اما کابینه نتانیاهو هیچ وقعی به درخواست محمود عباس ننهاد. این در حالی بود که پلیس اسرائیل صبح دیروز حدود 20 فلسطینی از جمله چندین مسؤول شامل «حاتم عبدالقادر» مسؤول سابق اسرا در جنبش فتح را بازداشت کرد. محمود عباس نیز مجبور شد پس از نشست اضطراری کمیته مرکزی فتح و سازمان آزادی‌بخش فلسطین در قدس به حامیان فراخوان روز خشم بپیوندد. پیش از او رهبران حماس و جهاد اسلامی و شیخ محمدحسین، مفتی قدس از فراخوان در فلسطین و سراسر کشورهای عربی و اسلامی برای حمایت از مسجدالاقصی حمایت کرده بودند. در خارج از قدس، تظاهرات روز خشم بویژه در نوار غزه و همچنین در پایتخت کشور مالزی بازتاب ویژه‌ای داشت. در کوالالامپور هزاران تن در حضور معاون نخست‌وزیر این کشور در نزدیکی سفارت آمریکا دست به تظاهرات ضداسرائیلی زدند. وخامت اوضاع چنان است که حتی رئیس‌جمهور ترکیه نیز به‌رغم ازسرگیری روابط دوستانه با تل‌آویو در این‌باره به اسرائیل هشدار داد. اردوغان طی تماس تلفنی با رووین ریولین، رئیس رژیم اشغالگر قدس تاکید کرد که با توجه به اهمیت و جایگاه مسجدالاقصی برای جهان اسلام اسرائیل باید گیت‌ها را هرچه زودتر از ورودی مسجد بردارد.
پنجشنبه‌شب خونین
با وجود درگیری‌های یک هفته اخیر، سطح درگیری‌ها در قدس با حمله وحشیانه پنجشنبه‌شب نظامیان اسرائیلی به نمازگزاران بی‌سلاح فلسطینی با شلیک گلوله و گاز اشک‌آور به بی‌سابقه‌ترین حدممکن رسید. حمله به فلسطینیان در حال اقامه نماز عشا در نزدیکی باب‌الاسباط در مجاورت مسجدالاقصی یکی از وحشیانه‌ترین حملات در قدس طی سال‌های اخیر محسوب می‌شود. در این حمله 78 نمازگزار زن و مرد و حتی امدادرسانان، خبرنگاران و شماری از فعالان خارجی حامی فلسطین که در محل حاضر بودند نیز زخمی شدند. اما اشغالگران به همین حد قانع نشدند و  به بیمارستان‌هایی که مجروحان در آن بستری شده بودند نیز یورش بردند که جوانان فلسطینی درهای بیمارستان را به روی آنها بسته و مانع ورود اشغالگران شدند. پس از این حمله درگیری به دیگر محلات قدس از جمله شهرک رام‌الله در شمال این شهر هم کشیده شد. تحصن‌کنندگان باب‌الاسباط پس از آن مورد حمله دژخیمان اسرائیلی قرار گرفتند که با سردادن شعارهایی اعتراض خود را نسبت به بستن درهای مسجدالاقصی و نصب گیت‌های امنیتی مقابل ورودی‌های این مسجد تاکید کرده بودند. سرانجام بامداد جمعه تنها چند ساعت مانده به اجتماع گسترده فلسطینی‌ها از همه مناطق بیت‌المقدس برای نماز جمعه قدس و تظاهرات روز خشم، رژیم صهیونیستی در نهایت وحشت از تنش‌های موجود با اعزام  5 گردان دیگر ارتش خود به این شهر عملا آن را به اشغال نظامی درآورد.
پانزده هزار نیروی امنیتی صهیونیست بویژه بخش قدیمی قدس را قرق کرده و با کارگذاشتن موانع آهنی در همه‌جای شهر، آن را به پادگان نظامی تبدیل کرد. موانع بویژه در مسیر ورود فلسطینیان از سرزمین‌های اشغالی 1948 به داخل قدس برپا شده بودند. ماموران رژیم با پرتاب گاز اشک‌آور به سوی اجتماع مردم اجازه نزدیک شدن مردان زیر 50 سال به بخش قدیمی قدس را نداند. با وجود این صدها فلسطینی ساکن قدس در محله الصوانه تجمع کرده بودند تا برای نماز و تظاهرات خشم راهی باب‌الاسباط شوند.
4 شهید جمعه خشم
دیروز در حالی که هزاران فلسطینی تلاش داشتند خود را از نقاط مختلف به مسجدالاقصی برسانند، حدود 300 تن در درگیری با نظامیان صهیونیست در مناطق مختلف قدس، کرانه باختری و نوار غزه زخمی شدند. بسیاری از معترضان نماز جمعه را در اطراف موانعی که رژیم صهیونیستی برای محاصره قدس نصب کرده بود، به‌جا آوردند. اولین شهید روز خشم یک جوان فلسطینی در منطقه جبل المکبر بیت‌المقدس بود که روز جمعه بر اثر تیراندازی صهیونیست‌ها به سوی نمازگزاران فلسطینی به شهادت رسید. در این حمله بیش از 10 فلسطینی دیگر زخمی شدند. با شهادت این جوان شمار شهدای انتفاضه قدس به 344 تن افزایش یافت.
به گزارش خبرگزاری مآن، در حومه شرقی قدس اشغالی در منطقه رأس‌العمود، مردم خشمگین با تشییع بلافاصله پیکر یک شهید نوجوان، صحنه‌ای نمادین را در جمعه خشم رقم زدند. پیکر محمد محمودشرف 17 ساله تنها دقایقی پس از شهادتش بر اثر اصابت گلوله مستقیم اسرائیلی‌ها روی دستان مردم تشییع شد.
یک دانشجوی 20 ساله به نام محمد ابوغانم در محله التور در بخش قدیمی قدس و یک کودک 7 ساله که بر اثر استنشاق گاز اشک‌آور نظامیان صهیونیست در شهرک الرام دچار خفگی شده بود، از دیگر شهدای این روز بودند.
انتقاد هاآرتص از رژیم صهیونیستی
سرکوب جنون‌آمیز مردم قدس توسط دولت نتانیاهو، حتی باعث خشم و انقاد اپوزیسیون رژیم صهیونیستی شده است. روزنامه «هاآرتص» با انتشار گزارشی به قلم «جدعون لوی» با عنوان «عملیات حرم معلول اشغالگری است»، ادامه تجاوز و اشغالگری رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان و مسجدالاقصی را نکوهش کرد. این روزنامه عبری‌زبان عملیات استشهادی 2 جمعه پیش توسط 3 جوان از یک خاندان فلسطینی ساکن سرزمین‌های اشغالی 48 در مسجدالاقصی را که طی آن 2 نظامی اسرائیلی کشته شدند تروریستی ندانست. به نوشته هاآرتص، انگیزه‌های مهاجمان مسجدالاقصی، دینی، قومی یا هر دوی آنها بوده اما آنها به غیرنظامیان یهودی حمله نکرده‌اند بلکه قصد ورود به محلی مقدس را داشتند که توسط نظامیان اسرائیلی اشغال شده بود. این روزنامه سپس پیش‌بینی کرده عملیات مسجدالاقصی نشانه آن است که در داخل اراضی تحت کنترل اسرائیل نیز شهروندانی به درگیری‌های مسلحانه علیه اشغالگران ملحق خواهند شد و این تذکری است که باید هر اسرائیلی را نگران کند. هاآرتص در پایان با اشاره به برهم زدن عزاداری خانواده‌های فلسطینی برای 3 جوان شهید شده، می‌آورد: «اسرائیل به تعبیری گناه یکی را پای دیگری نوشته و با بستن 2 روزه مسجدالاقصی اقدام به مجازات جمعی و نشان دادن واکنشی منفعلانه به این حادثه کرد. این رفتارها تنها موجب فوران خشم و عصبانیت مردم می‌شود چون آنها را از حق عزاداری محروم می‌کند، در حالی که آیا به مخیله کسی خطور کرده که یهودیان را از برپایی 7 روزه عزاداری برای مرده‌های‌شان منع کند؟»

وزارت خارجه کویت در اقدامی عجیب سفیر ایران در این کشور را فراخواند و به او ابلاغ کرد تعداد کارمندان سفارت ایران در کویت را از 19 نفر به 4 نفر کاهش دهد. براساس گزارش خبرگزاری رسمی کویت، کونا، وزارت خارجه این کشور همچنین به سفیر ایران ابلاغ کرد همه دفاتر وابسته به سفارت ایران در این کشور باید تعطیل شود.  براساس خبر اسکای‌نیوز، کویت علاوه بر بستن دفتر رایزنی فرهنگی، همچنین «دفتر وابسته نظامی ایران» را بسته و «تعداد دیپلمات‌های ایرانی را کاهش داده است».  «محمد عبدالله المبارک الصباح» وزیر مشاور در امور نخست‌وزیری و وزیر اطلاع‌رسانی کویت در این‌باره اعلام کرد: تدابیر دیپلماتیک علیه دیپلمات‌های ایرانی در کویت انجام داده‌ایم.  براساس این گزارش، کویت از سفارت ایران درخواست کرده تعداد کارمندانش را از ۱۹ نفر به ۴ نفر کاهش دهد.  کارشناسان معتقدند اگر چه گمان می‌رود خاندان آل‌صباح این اقدام را به بهانه ماجرای ادعای «العبدلی» مطرح کنند اما به نظر می‌رسد دلیل اصلی این اقدام کویت، فشارهای آل‌سعود بر این کشور برای کاهش روابط دیپلماتیک با ایران باشد.
 

سلمان بن‌عبدالعزیز، شاه عربستان در فرمانی جدید دستور تاسیس دستگاهی به نام «ریاست اطلاعات کشور» را داد تا فعالیت مربوط به همه نهادهای اطلاعاتی و امنیتی زیر نظر این دستگاه جدید ادامه یابد و با رئیس هیات دولت عربستان (شاه عربستان) ارتباط مستمر و همکاری لازم داشته باشد. طبق فرمان جدید دربار سلطنتی عربستان، اداره کل نیروهای امنیتی ویژه و نیروهای مخصوص و فرماندهی هواپیمایی امنیتی باید به دستگاه ریاست اطلاعات دولت عربستان بپیوندند و زیر نظر آن قرار بگیرند. در این فرمان آمده است که نهادهای وابسته به وزارت کشور و دستگاه جدید ریاست اطلاعات کشور باید با یکدیگر همکاری داشته باشند و وزیر کشور عربستان نیز باید عضوی از شورای امور سیاسی و امنیتی کشور باشد. با این دستورات، عملا تمام اختیارات امنیتی وزارت کشور عربستان که در اختیار برادرزاده محمد بن‌نایف، ولیعهد برکنار شده قرار دارد، از این وزارتخانه سلب شده است. در فرمان جدید همچنین آمده است که عبدالعزیز بن محمد الهویرینی به عنوان رئیس دستگاه ریاست اطلاعات کشور و سهیل المطیری به عنوان رئیس گارد دربار پادشاهی عربستان انتخاب شدند. منابع خبری عربستان درباره علت صدور این فرمان گزارشی منتشر نکردند اما به نظر می‎رسد که مساله تجمیع نهادهای امنیتی کشور در قالب سازمان جدید ریاست اطلاعات بی‌ارتباط با موضوع اخیر برکناری بن‌نایف ولیعهد که بخشی از نهادهای امنیتی وزارت کشور را همچنان در دست خود داشت، نباشد.
فاش شدن جعبه سیاه ملک سلمان
رسانه‌های غربی اواخر هفته گذشته به نقل از منابع نزدیک به دربار سعودی وقایع پشت‌پرده برکناری بن‌نایف از ولیعهدی را روایت کرده‌اند. خبرگزاری رویترز با استناد به «منابعی مطلع» گزارش داد ولیعهد پیشین ریاض در حصر خانگی به سر می‌برد. به نوشته رویترز، بیستم ژوئن محمد بن نایف، ولیعهد وقت عربستان سعودی، برای دیدار با ملک سلمان به کاخ سلطنتی در مکه فراخوانده شد. منبعی نزدیک به بن‌نایف گفت که ملک سلمان در این ملاقات دستور برکناری او و ولیعهدی فرزند محبوبش، محمد بن سلمان را صادر کرده است. 3 تن از اعضای خاندان سلطنتی عربستان، 4 مقام نزدیک به پادشاهی سعودی و شماری از دیپلمات‌های منطقه به رویترز گفته‌اند که بن‌نایف از تصمیم پادشاه در کنار گذاشتنش غافلگیر شده است. یکی از این منابع در گفت‌وگو با رویترز از شوکه شدن بن‌نایف و «کودتا» علیه او سخن گفته است.  منابع رویترز از نقش تعیین‌کننده محمد بن‌سلمان (پسر شاه و ولیعهد کنونی) در عزل ولیعهد پیشین عربستان خبر داده‌اند. طبق گزارش رویترز، عزل بن‌نایف از مقام ولیعهدی کاملا برنامه‌ریزی شده بوده است. شاهزادگان سعودی پس از مطلع شدن از خواست ملاقات ملک سلمان با بن‌نایف، در کاخ سلطنتی جمع می‌شوند. از ۳۴ شاهزاده ۳۱ نفر کنار گذاشته شدن محمد بن نایف را امضا می‌کنند. ولیعهد پیشین برای پذیرش کناره‌گیری زیر فشار قرار می‌گیرد و در نهایت بامداد 21 ژوئن تسلیم شده و به مقام‌های کاخ سلطنتی خبر می‌دهد که آماده ملاقات با ملک سلمان است. اندک زمانی بعد نیز خبر ولیعهدی محمد بن سلمان، فرزند محبوب پادشاه اعلام می‌شود. برخی مقامات آمریکایی و سعودی‌هایی که از ارتباطاتی مستحکم برخوردارند می‌گویند زمزمه‌هایی از نارضایتی به گوش می‌رسد و تحلیلگران نیز به برخی از نشانه‌های آن اشاره کرده‌اند. تحلیلگران با اشاره به عدم حضور ملک سلمان و پسرش در نشست گروه 20 در هامبورگ آلمان، می‌گویند منازعات خانوادگی ممکن است آنها را در خانه نگاه داشته باشد یا ممکن است آنها نخواسته باشند به دلیل منزوی کردن قطر به همراه 3 کشور عرب دیگر به انتقادها پاسخ دهند.
حصر خانگی بن‌نایف
به گفته یکی از منایع نزدیک به محمد بن نایف، این شاهزاده ۵۷ ساله سعودی پس از برکناری، در حصر خانگی قرار داده شده و جز با بستگان نزدیکش اجازه دیدار یا تماس تلفنی با کسی را ندارد. ولیعهد پیشین عربستان تازه هفته گذشته اجازه یافته مادر سالخورده‌اش را آن هم با همراهی محافظان جدیدی که برایش تعیین شده، ببیند.
کناره‌گیری ملک سلمان بزودی
صعود جهشی ولیعهد کنونی به رأس هرم قدرت با گمانه‌زنی‌های دیپلمات‌های سعودی و برخی مقام‌های کشورهای عربی درباره کناره‌گیری زودهنگام ملک سلمان همراه بوده است. رویترز با استناد به منبعی از کاخ سلطنتی عربستان گفته است، پادشاه بیانیه‌ای ویدئویی را نیز در همین رابطه آماده کرده و در آن انتقال قدرت به فرزندش محمد بن سلمان را اعلام کرده است. این بیانیه ممکن است در ماه سپتامبر سال جاری میلادی  منتشر شود. در همین راستا، مجتهد، فعال مشهور عربستانی که اسرار آل‌سعود را فاش می‌کند، در جدیدترین توئیت خود با تایید خبر رویترز درباره اعلام پادشاهی قریب‌الوقوع فرزند ملک سلمان، نوشته است بن‌سلمان اکنون تلاش می‌کند اطلاعاتی درباره وضع عقلی و ذهنی پدرش به بیرون درز دهد تا پرش بر کرسی پادشاهی را توجیه کند.
 

کنایه مجری الجزیره به ولیعهد سعودی
مجری سرشناس شبکه الجزیره فاش کرد شماری از شخصیت‌ها و نهادهای عربستان از محمد بن نایف، ولیعهد برکنار شده حمایت می‌کنند. قاسم در توئیتی آورد: «ما نمی‌گوییم محمد بن سلمان علیه محمد بن نایف کودتا کرده است. پناه بر خدا! بلکه ما فقط گفته‌های همپیمانان و عزیزان آمریکایی‌تان در روزنامه نیویورک‌تایمز را نقل می‌کنیم». او علاوه بر این در توئیت دیگری اعلام کرد که تروریست‌های تکفیری از امارات به عنوان یک مرکز مالی برای انجام عملیات‌شان بهره می‌گیرند. مجری شبکه قطری همچنین با اشاره به گزارش وزارت خارجه آمریکا درباره تروریسم چنین کنایه‌ای به ولیعهد سعودی حواله داد: «این من نیستم که عربستان و امارات را به تسهیل حمایت مالی از تروریسم متهم می‌کنم؛ بلکه عزیزان‌تان در وزارت خارجه آمریکا چنین گفته‌اند. خب بروید آنها را محاصره کنید». این در حالی است که وزارت خارجه آمریکا در گزارش خود درباره تروریسم در سال 2016 از شراکت واشنگتن و دوحه در زمینه مبارزه با تروریسم تقدیر و تأکید کرده و مدعی شده که  قطر، یک شریک تمام‌عیار و عضو فعال در ائتلاف علیه داعش است!
 

حسین قدیانی: عصر جمعه است که نشسته‌ام پای این متن! و هنوز چند ساعت بیشتر از جمکرانی که در شب شهادت امام جعفر صادق علیه‌السلام رفتم، نمی‌گذرد! در این نوشته بنا بر تعریف 2 روایت دارم که اولی مربوط است به آیت‌الله بهجت! نقل است که ایشان هر وقت تهران می‌آمدند، حتما به زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام می‌رفتند! باری اما به در بسته حرم می‌خورند! نیمه‌شبی بوده گویا! همراهان که شاید فکر می‌کردند آیت‌الله بهجت، بسنده به همین حضور تا پای در ورودی می‌کنند و سلامی از همان‌جا، ناگهان می‌بینند ایشان می‌نشینند پشت در، با این تذکر سفت و سخت که همین‌جا می‌نشینیم و منتظر می‌مانیم تا سحر برای نماز، در حرم باز شود! این از روایت اول! روایت دوم اما نقل سخنی از عالم بزرگوار دیگری است: «از خدا بخواهید فرج امام عصر را برساند! غیبت‌شان طولانی شده!» الغرض! جمع این 2 روایت یا 2 حکایت، گمانم سخن‌ها دارد با من و شما! کسی که تشنه بر امری است، کسی که مشتاق زیارتی است، کسی که منتظر دیداری است، کسی که متقاضی واقعه‌ای است، کسی که آرزومند مشاهده‌ای است، کسی که خواهان ملاقاتی است، باید چونان باشد که آیت‌الله بهجت بود! صدالبته از پشت در حرم سیدالکریم هم می‌توان به ایشان سلامی عرض کرد و بسته بودن باب را، دلیل بر ترک مضجع باشکوه ری کرد اما منتظر دیدار، اگر واقعا «منتظر» باشد و اگر از فرط انتظار، به درجه «اضطرار» رسیده باشد، تا رخ دلربای یار را نبیند و تا در گشوده شده حرم را نبیند، آرام نمی‌گیرد! شاید آن شب و آنجا، من و شما بودیم، می‌رفتیم لیکن آن که بر رساله خود، امضای «عبد» می‌زند و تمنایش برای دیدار یار و نهایت شوقش از این وصال، هر زمان که دست داد، دیگر مجال در پرده ماندن ندارد و به عبارتی «شهره» می‌شود، تفاوت دارد با من نویسنده و شمای خواننده! طرفه حکایت اینجاست که زیارت حرم حضرت عبدالعظیم حسنی در ری، ولو آنکه مثل زیارت حرم حضرت سیدالشهدا در کربلا باشد، باز هم ذیل امور «مستحب» تعریف می‌شود! و حالا بگو «مستحب بسیار مؤکد» که جز این هم نیست قطعا! اینجا اگر «ادا کردن حق معرفت» همان کار نمادین و جهت‌دار و پندآموز و درس‌آوری بود که «بهجت‌العرفا» انجام داد، پس چگونه باید باشد کم و کیف انتظار منتظران عظیم‌ترین رخداد هستی یعنی ظهور منجی عالم بشریت؟! بسی جای این تلنگر است که اگر زائر مزار سیدالکریم، آیت‌الله بهجت بود؛ آیا من و شما می‌توانیم خود را اصلا و اساسا در شمار «منتظران مهدی فاطمه» بنامیم؟!
اینک در «روایت دوم» دوباره دقیق شوید! واقعا از کجا معلوم که قرار بود زمان غیبت، این همه به درازا بینجامد؟! که حتی از عمر نوح هم بیشتر شود؟! از کجا معلوم؟! و این درست که در شماری از روایات، به طولانی بودن زمان غیبت منجی عالم بشریت اشاره رفته لیکن از کجا معلوم اموری مثل همین گناهان ریز و درشت من و شما، زمان غیبت را طولانی‌تر نکرده باشد؟! و جدایی ما را از آن خلاصه خلقت و عصاره آفرینش که آفتاب، تنها یک جلوه‌ از نور علی نور اوست، مفصل‌تر نکرده باشد؟! اگر روزی، روزگاری متوجه شدیم امر عظیم ظهور، قرار بود مثلا 500 سال پیش حادث شود و اموری من‌جمله معصیت‌ها و غفلت‌های ما... آری! ما ابنای خطاکار آدم، تحقق این واقعه شیرین را به تعویق انداخته، آیا باز هم قادریم خود را «منتظر» بخوانیم؟! شگفتا! زمان غیبت این همه طولانی شده و ما اما هنوز «مضطر» نشده‌ایم! و حتی «منتظر» هم! منتظری که هم هست و هم نیست؛ چه می‌فهمد معنای انتظار را؟! و طولانی شدن زمان غیبت را؟! باشد که تجدیدنظری کنیم در مقوله انتظار! هیهات! «انتظار» یک مفهوم انتزاعی نیست که جمعی را شباهنگامی مضمون سخن باشد! و شمع مباحث! پس باید در باب انتظار هم «انقلابی» عمل کنیم! و «انقلابی» دعا کنیم! و چون دری را بسته دیدیم، آن را دال بر رفتن خود نکنیم! و چون زمان بسته شدن این باب را، طولانی دیدیم، غفلت از ثانیه‌ها، دقیقه‌ها، ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها، ماه‌ها، سال‌ها و قرن‌ها نکنیم! و مدام این مهم را به خود تذکر دهیم که چرا پس این همه طولانی؟! در بسی کمتر از این فاصله، هم عمر نوح سرآمد و هم جدایی یعقوب از یوسف و هم دوره دوری موسی! خدایا! بر ما رحم کن، همچنان که بر بنی‌اسرائیل رحم کردی! خدایا! دیری است آدینه‌های ما، به همین منوال می‌گذرد! غمگین و غمگین و غمگین! و این درست که هرگز در خور شأن و مقام «بقیه..‌‌الله» منتظر نبوده‌ایم اما نیک می‌دانیم و بارها نوشته‌ایم که تا او نیاید، هیچ گرهی را باز شدن، نشاید! گرهی هم اگر باز شود، می‌خورد به گره‌های محکم‌تری! تو گویی هنوز، «عیسی» مرده‌ای را زنده نکرده! و «موسی» دریا را نشکافته! و «ابراهیم» بتی را نشکسته! و «نوح» کشتی نجاتی نساخته! تو گویی هنوز «آدم» در فراق بهشت، مشغول ندبه است: «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء الارض اءله مع الله قلیلا ما تذکرون».