مهدی طاهرخانی: هفته دوم لیگ هفدهم تمام شد و باز هم وزارت ورزش و جوانان اعضای هیات‌مدیره پرسپولیس را انتخاب نکرده بود و شاید اگر فشار رسانه‌ای و مشکل قانونی در ثبت شرکت‌ها نبود، وزارت ورزش ترجیح می‌داد کلا نه برای استقلال و نه برای پرسپولیس هیچ هیات‌مدیره‌ای را تشکیل ندهد. با این وجود دیروز پس از ماه‌ها قول و قرار 5 عضو هیات‌مدیره پرسپولیس انتخاب شدند. اما دلیل این همه تعلل چه بود؟
 اینکه در همه کشور پیدا کردن 5  نفر برای حضور در هیات‌مدیره قرمزها این همه زمان ببرد قابل قبول نیست. نگاهی به آرشیو رسانه‌ها نشان می‌دهد از اواسط تیرماه، مدیران وزارت ورزش مرتب اعلام کردند ظرف چند روز آینده این اعضا انتخاب خواهند شد. پیش از این قرار بود شامگاه چهارشنبه هفته قبل این اتفاق رخ دهد ولی کماکان اعلام نشد. داورزنی در توجیه این انفعال مشکوک می‌گوید باید بررسی‌های همه‌جانبه صورت بپذیرد. قطعا انتخاب وزرا برای اداره کشور تا این اندازه  زمانبر نیست که انتخاب چند عضو
هیات‌مدیره پرسپولیس این همه به درازا انجامید.
 اما واقعیت چیست؟ تیم مدیرعامل دارد، کادر فنی دارد و همه بازیکنانش را هم گرفته و از این رو اساسا وزارت ورزش، اعتقادی به هیات‌مدیره ندارد و آن را تنها اسباب تولید حاشیه می‌داند. در تفکر مردان وزارت ورزش همین که یک مدیرعامل در راس کار باشد کفایت می‌کند و با توجه به حضور اسپانسری قوی مثل 3090 اصلا احتیاجی به هیات‌مدیره و آوردن اسپانسر جدید نیست! اگر فشار رسانه‌ها و مشکلات قانونی نبود شاید تا پایان لیگ هفدهم همینطور گزینش این 5 نفر ادامه داشت. به همین دلیل است که محمدحسین قریب از 4 جلسه هیات‌مدیره تازه انتخاب شده آبی‌ها در 3 تای آخر غیبت داشته است. قریب که مدیری توانمند و اجرایی است پیش از این در کسوت مدیرعاملی استقلال فعالیت کرده و با جو کاملا آشناست. اما گویا نوع برنامه‌ریزی‌ها و اتفاقات استقلال موجب رنجش خاطر او شده و نمی‌خواهد پست نمایشی داشته باشد. فصل قبل هم دقیقا به همین صورت بود که علیرضا منصوریان به‌عنوان نفر اول کادر فنی همه تصمیمات را می‌گرفت و افتخاری هم کم و بیش با او هماهنگ بود؛ از انتخاب محل اردو و خرید بازیکن و همه مسائل دیگر. اگر هم حسن زمانی اعتراضی می‌کرد ناگهان کل تیم و کادر فنی به او می‌تاخت. استقلال که گویا مشکلات مالی فراوانی را دارد بی‌توجه به حضور هیات‌مدیره ناگهان با نظر منصوریان تصمیم گرفت قید هرایر مگویان را بزند. بازیکنی که اگر یک ماه قبل رضایتنامه‌اش صادر می‌شد شاید قید 400 میلیون طلبش را می‌زد و می‌رفت اما با اشتباه کادر فنی در پرکردن لیست بالای 23 سال حالا استقلال باید مبلغی حدود
2 میلیارد تومان برای بازیکنی بپردازد که اصولا دیگر بازیکن استقلال نیست.
در این باره هیات مدیره جدید آبی‌ها کاملا منفعل بود و هیچ اعمال نظری نتوانستند کنند. شاید تصور شود ریش و قیچی در دست سیدرضا افتخاری است اما در مساله محرومیت 3 بازیکن جوان آبی‌ها در هفته اول لیگ مقابل نفت آبادان، مشخص شد که افتخاری هم چندان قدرتمند نیست. مدیرعامل استقلال در صورتی که به شهادت محمدرضا ساکت پیش از این 3 بار قول داده بود از میان بازیکنان دعوت‌شده به تیم امید، دست‌کم سیدمجید حسینی را به بیشکک می‌فرستد، این کار را به دستور سرمربی انجام نداد و ثمره‌اش حذف تیم امید در قرقیزستان و سپس محرومیت 3 بازیکن استقلال و باخت در آبادان شد. در این بین هیات‌مدیره به عنوان بالاترین مرجع تصمیم‌گیری باشگاه نه دخالتی کرد و نه مصاحبه‌ای از اعضایش را شاهد بودیم. قریب هم وقتی فضا را اینگونه دید بی‌آنکه حاشیه‌ای تولید کند، راحت خودش را کنار کشید تا باشگاه به همین منوال امور را پیش ببرد. وقتی هیات‌مدیره زور کافی را نداشته باشد تنها این مشکلات مالی و هجوم بازیکنان است که متوجه آنها می‌شود. شاید مردان مد نظر وزارت ورزش برای حضور در هیات مدیره پرسپولیس کم‌وبیش هم‌نظر با قریب باشند. پرسپولیس طاهری را به عنوان سرپرست یا همان مدیرعامل در اختیار دارد، کارهای اقتصادی زیر نظر ترکاشوند اداره می‌شود و پول هم از 3090 می‌رسد. از این رو هیات‌مدیره و رئیسش اصولا چه وظیفه‌ای را می‌توانند ایفا کنند؟ وقتی حجم بدهی‌ها بالاست و حتی مبلغ 100 میلیارد تومان به اداره مالیات بدهکار هستند، دیگر هیچ برنامه‌ای برای بلندمدت نمی‌ماند که هیات‌مدیره بخواهند سیاست‌هایش را ترسیم کند و این یعنی تن دادن به روزمرگی. وزارت ورزش هم تقریبا به همین نتیجه رسیده است و از این رو بعد از شروع لیگ هفدهم و پشت سر گذاشتن هفته دوم، کماکان عجله‌ای برای انتخاب هیات‌مدیره نداشت.
با همین سیاست‌های غلط است که تیم‌های ما همیشه در حد همان تیم باقی می‌مانند و هرگز باشگاه نمی‌شوند. عدم اعتقاد به هیات‌مدیره که در قانون شرکت‌ها وجودش الزامی است، ثمره‌اش همین بدهی‌های چند میلیاردی است. اگر چند سال قبل یک هیات‌مدیره قوی و آگاه به امور حقوقی و فوتبالی در راس کار پرسپولیس بود آنها هرگز به مدیرعامل که وظیفه‌اش تنها اجرای دستورات هیات‌مدیره است، اجازه نمی‌دادند با اخراج احساسی مانوئل ژوزه، پرسپولیس را با یک پرونده سنگین و احتمالا بدهی چند میلیون یورویی مواجه کند.
البته به لطف نتایج درخشان برانکو و قهرمانی اخیر پرسپولیس کسی نگران هیات مدیره نیست اما در سوی دیگر استقلال وضعیتی متفاوت دارد. اگر منصوریان به‌رغم این همه هزینه که به روی دوش باشگاه گذاشته است نتواند تا چند هفته دیگر نتیجه بگیرد، آیا امیدی به حرکت از سوی این هیات‌مدیره نمایشی هست؟ هیات‌مدیره‌ای که رئیسش در بازی نیست و خودش ترجیح می‌دهد در چنین وضعیتی حاضر نباشد.
 

اعضای جدید هیأت‌مدیره پرسپولیس را بیشتر بشناسید
با معرفی اعضای هیات‌رئیسه جدید پرسپولیس 2 عضو اقتصادی به این هیات اضافه شدند. ظهر یکشنبه بالاخره وزارت ورزش و جوانان اعضای جدید هیات‌مدیره پرسپولیس را معرفی کرد. در بین اعضای هیات‌مدیره پرسپولیس، 3 عضو در هیات‌مدیره قبلی هم حضور داشتند و فقط 2 عضو جدید به این اعضا اضافه شدند. محمدرضا حاجی‌بیگی و ابوالفضل روغنی‌گلپایگانی اعضای جدید هیات‌مدیره پرسپولیس هستند. محمدرضا حاجی‌بیگی پیش از این حدود 4 سال ریاست آتش‌نشانی تهران را بر عهده داشت. خیلی از مسؤولان معتقدند در زمان ریاست او بر سازمان آتش‌نشانی این سازمان از نظر تجهیزات و امکانات به روز و ماشین‌آلات جدید برای سازمان آتش‌نشانی خریداری شد. او پس از عزل از سمتش برای مدت کوتاهی رئیس پایانه‌های حمل‌ونقل عمومی شهرداری تهران بود که پس از یک سال از این سمت هم کنار گذاشته شد. حال با تصمیم وزیر ورزش و جوانان به عنوان عضو جدید هیات‌مدیره پرسپولیس معرفی شده است. دیگر عضو جدید هیات‌مدیره پرسپولیس ابوالفضل روغنی‌گلپایگانی است. او رئیس  کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی و یکی از فعالان صنعت چوب و کاغذ است. او که در سال ۱۳۴۰ در شهر اراک به دنیا آمده از علاقه‌مندان به ورزش محسوب می‌شود که از سوابق مدیریتی او می‌توان به مدیرکلی در حوزه وزارت بازرگانی و مسؤولیت در شرکت فروشگاه‌های زنجیره‌ای رفاه اشاره کرد.
 

«سفید نیبه که نیبه!».  لحن سرشار از ناامیدی سوسن تسلیمی هنگام ادای این جمله در باشو غریبه کوچک، هنوز از ذهن تماشاگران فیلم خارج نشده است. او با عاطفه مادری‌اش امیدوار بود شست‌وشو در آب رودخانه، سر و صورت پسربچه جنوبی را سفید کند. باشو باید همرنگ پسران شمال می‌شد تا طرد نشود اما اصالتش را حفظ کرد و همین از او باشو ساخت. حالا فوتبال ایران هم صاحب یک باشو شده است. باشوی آبی‌پوش. پسری که کوچک است اما غریبه نیست. وقت تعویض‌شدن برای ورود به زمین، سکوها یکصدا نامش را صدا می‌زنند. با جادویی که در ساق‌هایش پنهان کرده به وجد می‎آیند و با دریبل‌هایش شگفت‌زده می‌شوند. مهدی قائدی، یکی از هیجان‌انگیزترین تازه‌واردهای لیگ برتر است. پسربچه‌ای که از قدم‌زدن در سرزمین بزرگ‌ترها نمی‌ترسد. فکر کردن به آینده، او را به وحشت نمی‌اندازد. مثل همه پسران جنوب، زیر تابش مستقیم و بی‌رحمانه خورشید، زمانی برای کودکی‌کردن نداشته. ستاره 18 ساله فصل گذشته ایران‌جوان بوشهر، در میان مهره‌های گران‌قیمت استقلال جایی ندارد اما کیست که نداند ارزش او در بازار یک روز از همه ستاره‌های آبی‌پوش بیشتر خواهد شد؟ مراقبت از قائدی، باید به اندازه قهرمانی لیگ برای استقلالی‌ها مهم باشد. آنها یک استعداد ویژه را به خدمت گرفته‌اند و از حالا، مسؤول هر اتفاقی هستند که برای این بازیکن رخ می‌دهد. نخستین نمایش این بازیکن در آزادی حیرت‌انگیز بوده اما مهدی هنوز به گام‌های تدریجی برای پیشرفت ‌کردن نیاز دارد و مواجه کردن او با فشار انتظارها، می‌تواند عواقب مایوس‌کننده‌ای به همراه داشته باشد. قائدی این استعداد را دارد که در جام‌جهانی 2022 یکی از نفرات ثابت تیم‌ملی ایران باشد اما این اتفاق به شرطی رخ می‌دهد که نمودار پیشرفت خیره‌کننده این مهاجم کوتاه‌قامت، صعودی بماند. سخاوت و بی‌رحمی توامان فوتبال، می‌تواند هر سرنوشتی را برای او رقم بزند. مرور آنچه برای بازیگر نقش باشو اتفاق افتاده شاید تلنگر خوبی برای پدیده جوان استقلال باشد. پسرکی که از بازی زیر نظر بیضایی، به سیگارفروشی در خشن‌ترین خیابان‌های اهواز رسید. قائدی باید اصالتش را حفظ کند. مثل جنوب بماند و شبیه تهران، به هزار و یک رنگ دل نبازد. کاش او سفید نشود. مثل باشو که جریان آب هیچ رودخانه‌‌ای رنگش را عوض نمی‌کرد.
پیش از این استقلال یک جوان دیگر از خطه جنوب به اسم مجاهد خذیراوی را در اختیار داشت. بازیکنی که حتی به تیم‌ملی هم رسید اما به‌خاطر یک اشتباه فوتبالش نابود شد. باید از باشوی جدید آبی‌ها مراقبت شود تا آن سرنوشت شوم برای این پسرک 18 ساله در هیاهوی تهران صد رنگ اتفاق نیفتد.
 

تیم‌ملی کشتی فرنگی جوانان ایران قهرمان جهان شد
تیم‌ملی کشتی فرنگی جوانان ایران دست به کار بزرگی زد و بالاتر از روسیه عنوان قهرمانی زودهنگام مسابقات جهانی را از آن خود کرد. تیم ملی کشتی فرنگی ایران پیش از پایان رقابت‌های قهرمانی جهان در فنلاند، در رقابتی نزدیک با روسیه برای نخستین بار عنوان قهرمانی جهان را به دست آورد. تیم ملی کشتی فرنگی ایران که در روز نخست این رقابت‌ها توسط پویا دادمرز و کرامت عبدولی موفق به کسب 2 مدال طلا شده بود در روز پایانی این رقابت‌ها 2 فینالیست در اوزان 66 و 84 کیلوگرم دارد. همچنین امین میرزازاده در سنگین‌وزن برای کسب مدال برنز به روی تشک خواهد رفت. با توجه به 27 امتیازی که تیم ایران در روز نخست این رقابت‌ها به دست آورد، در مجموع و با توجه به داشتن 2 فینالیست و یک کشتی در دیدار رده‌بندی شانس رسیدن به حداکثر 59 و حداقل 55 امتیاز را خواهد داشت که با این اوصاف قهرمانی تیم‌ملی در رقابت‌های جهانی مسجل می‌شود. از سوی دیگر روسیه نیز که در روز نخست 21 امتیاز کسب کرده بود در روز پایانی رقابت‌ها یک کشتی‌گیر در فینال دارد و 3 کشتی‌گیر روس نیز برای کسب مدال برنز به روی تشک می‌روند و روس‌ها شانس کسب حداکثر 55 و حداقل 49 امتیاز و ایستادن بر سکوی دوم جهان را خواهند داشت. در بدترین حالت ممکن تیم‌های روسیه و ایران در امتیاز 55 با یکدیگر مساوی خواهند شد که در آن صورت نیز تیم ایران به‌واسطه داشتن تعداد طلای بیشتر عنوان قهرمانی را از آن خود خواهد کرد. تیم‌ملی کشتی فرنگی جوانان ایران نیز با هدایت حمید باوفا 15 روز پیش عنوان قهرمانی آسیا را از آن خود کرده بود.

وداع تلخ بولت در آخرین رقابت دو 100 متر
جاستین گاتلین توانست با پشت‌سر گذاشتن یوسین بولت، قهرمان فینال دو 100 متر لندن شود. به گزارش ایسنا، فینال دو 100 متر مسابقات جهانی لندن بامداد یکشنبه برگزار شد و جاستین گاتلین با ثبت زمان 92/9 ثانیه به عنوان قهرمانی دست یافت. یوسین بولت که آخرین فرصتش را برای کسب طلای 100 متر  داشت با ثبت زمان 95/9 ثانیه در جایگاه سوم قرار گرفت و به مدال برنز دست یافت. سریع‌ترین مرد جهان پیش از این در دو 100 متر 3 قهرمانی در رقابت‌های جهانی و 3 قهرمانی در المپیک به دست آورده بود. کریستین کولمن نیز توانست پیش از بولت از خط پایان عبور کند و به مدال نقره دست یابد. او تنها با یک‌صدم ثانیه اختلاف در جایگاه دوم قرار گرفت.

نمایندگان ایران در خطر حذف از آسیا
طبق قوانین AFC در صورتی که ۴ نماینده اصلی ایران برای لیگ قهرمانان آسیا در سال۲۰۱۷ موفق به اخذ مجوز حرفه‌ای نشوند، طبق جدول رده‌بندی، تیم‌های بعدی به AFC معرفی خواهند شد. کنفدراسیون فوتبال آسیا با استناد به آیین‌نامه حرفه‌ای‌سازی باشگاه‌ها اقدام به تعیین ضرب‌الاجلی برای پرداخت بدهی تیم‌های حاضر در فصل پیش روی این مسابقات کرد. طبق اطلاعیه این فدراسیون،‌ در صورتی که باشگاه‌های حاضر در این مسابقات نتوانند تا ۹ شهریورماه تمام بدهی‌های خود را به شخصیت‌های حقوقی و حقیقی پرداخت کنند، مجوز حرفه‌ای آنها صادر نخواهد شد و بر همین اساس نمی‌توانند در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا حاضر شوند. در شرایط فعلی تیم‌های پرسپولیس، نفت، استقلال و تراکتورسازی 4 نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۸ هستند که هر 4 باشگاه بدهی‌های هنگفتی را از سال‌های گذشته دارند و در طول یک ماه گذشته نتوانسته‌اند این بدهی‌های چندده میلیاردی را پرداخت کنند. سوالی که برای جامعه فوتبال مطرح شده این است که در صورت صادر نشدن مجوز حرفه‌ای برای باشگاه‌های یادشده، آیا تیم دیگری از ایران می‌تواند جایگزین آنها شود؟ در صورتی که هر کدام از نمایندگان ایران موفق به اخذ این مجوز نشوند، فدراسیون فوتبال پس از تعامل با AFC براساس جدول رده‌بندی مسابقات لیگ برتر، نماینده بعدی را معرفی می‌کند. طبق جدول رده‌بندی لیگ شانزدهم پس از تراکتورسازی، تیم سوم جدول که به عنوان چهارمین نماینده ایران به AFC معرفی شده به ترتیب ذوب‌آهن، سپاهان، پیکان، استقلال خوزستان و گسترش فولاد در رده‌های چهارم تا هشتم قرار دارند. در صورتی که هر یک از نمایندگان ایران در آسیا نتواند مجوز حرفه‌ای را اخذ کند، یکی از تیم‌های رده چهارم به بعد لیگ قبل که از نظر بدهی در شرایط مطلوب‌تری نسبت به نمایندگان ایران باشد، به عنوان تیم بعدی به AFC معرفی خواهد شد.

راس دانبر: یک رویای بزرگ که شاید زودتر از تبدیل شدن به واقعیت، رنگ و روی خود را از دست بدهد. آرزوی تبدیل شدن به یکی از قطب‌های فوتبال دنیا، هزینه زیادی برای چینی‌ها ایجاد کرده اما این روزها آنها از درون با مشکلات زیادی مواجه هستند که شاید مجبورشان کند از آرزو یا رویای خود دست بکشند. اختلافات مالی و فشار دولت برای پرداخت مالیات باشگاه‌های حاضر در لیگ چین، آنها را وارد یک چالش اساسی کرده؛ چالشی که آنقدر بزرگ هست تا آنها را از پای درآورد. در سال‌های اخیر اگرچه حمایت رئیس‌جمهور چین از فوتبال و خواسته‌اش برای صعود به جام‌جهانی و برگزاری این رویداد، باشگاه‌های لیگ این کشور را به سوی سرمایه‌گذاری‌های کلان سوق داد اما مقررات در چین برای همه یکسان است و حمایت رئیس‌جمهور به معنای دور زدن قانون نیست. در مدت اخیر میزان جابه‌جایی پول و حجم ثروت وارد شده به لیگ آنقدر زیاد شده که مالیات بازیکنان خارجی و باشگاه‌ها قابل چشم‌پوشی نباشد. شاید اگر فشار اخیر درباره خرید بازیکنان خارجی و پرداخت مالیات زیاد آنها نبود، اکنون نیمار به جای پاری‌سن‌ژرمن با پیراهن یکی از تیم‌های چینی مقابل خبرنگاران رونمایی می‌شد.
پیش از شدت گرفتن این مشکل مسؤولان باشگاه «تیانجین» سراغ نیمار رفتند و تصمیم داشتند با مبلغی تقریبا مشابه تیم پاریسی، این فوق‌ستاره برزیلی را وارد لیگ چین کنند اما با شکل‌گیری این اختلافات نه تنها آنها از این تصمیم منصرف شدند، بلکه تقریبا فوتبال چین چه از نظر اقتصادی و چه از نظر فنی دچار رکود شد. بدین ترتیب سهم آنها از نیمار تنها یک سفر تفریحی و تبلیغاتی بود که هفته گذشته نصیب‌شان شد و او به دلیل تعهد به یکی از اسپانسرهایش به این کشور مسافرت کرد.
در حالی که در پنجره‌های نقل و انتقالاتی 3 سال اخیر تیم‌های چینی به عنوان رقیبان جدی تیم‌های بزرگ اروپایی محسوب می‌شدند و گاه ستاره‌های فوتبال دنیا مانند رامیرس، هالک، اسکار، پائولینیو و... را جذب می‌کردند، در این تابستان آنها هیچ اقدام مهمی انجام نداده‌اند و در انتظار اتفاقات آینده در این کشور هستند. اگر مشکل بازیکنان خارجی برطرف شود، قطعا آنها به ولخرجی‌های بیش از اندازه خود ادامه می‌دهند اما اگر دولت برای دریافت مالیات از بازیکنان به باشگاه‌های فشار بیاورد، ممکن است لیگ چین تا آستانه فروپاشی پیش برود.
شهرت‌طلبی این باشگاه‌ها برای‌شان گران تمام شده و اگر این مشکل برطرف نشود، آنها به دلیل ورشکستگی مجبور به ترک لیگ چین می‌شوند. تیم‌هایی مانند تیانجین، گوانگژو، شنزن، شانگهای و چند تیم دیگر‌ که برای خریدن بازیکنان بزرگ هزینه زیادی کردند، بیش از سایر تیم‌ها در معرض انحلال قرار دارند. با این حال بازیکنان خارجی این لیگ از وضعیت خوبی برخوردار هستند. آنها از این وضعیت کمترین آسیب را خواهند خورد، چرا که به محض عدم تعهد طرف چینی، از تیم خود جدا می‌شوند و با همان دستمزد معقول همیشگی و رایج در اروپا، بار دیگر به تیم‌های قاره سبز بازمی‌گردند.
آنها تنها از نظر مالی متضرر می‌شوند، آن هم نه به این دلیل که در فوتبال اروپا دستمزد کمی گیرشان می‌آید، بلکه به‌ این خاطر که در لیگ چین دستمزدهای غیرمعقول دریافت می‌کردند. در حال حاضر توس با حقوق هفتگی 650 هزار پوند بیشترین دستمزد را در دنیا دارد. اگر بخواهیم تنها لیگ چین را در نظر بگیریم، اسکار برزیلی پس از او با حقوق هفتگی 430 هزار پوند در رده بعدی قرار دارد اما هموطنش نیمار که بتازگی راهی پاری‌سن‌ژرمن شده، در این تیم حقوقش به هفته‌ای 500 هزار پوند رسیده که او را بین توس و اسکار قرار می‌دهد. در رده چهارم کریستیانو رونالدو قرار دارد که حقوق هفتگی 365 هزار پوند را دریافت می‌کند و پس از او هم لیونل مسی جای دارد.
اگر لیگ چین به کار خود ادامه دهد و قرار باشد بازیکنان خارجی در این لیگ همچنان فعالیت داشته باشند، یقینا توس همچنان پردرآمدترین بازیکن فوتبال جهان از بعد فوتبال خواهد بود اما اگر روزهای خوش فوتبال در این کشور به پایان برسد، آن وقت نیمار جای توس را می‌گیرد. باید دید رئیس‌جمهور چین که قصد داشت فوتبال را تا جایی در کشورش توسعه دهد که میزبانی جام‌جهانی 2030 را از آن خود کند، چه فکری در سر دارد.