گروه فرهنگ و هنر: مستندمسابقه ضدگلوله که پخش آن مدتی است شروع شده با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد و جدیدی مانند فضای نظامی و رزمی در کنار هیجان بالا و همچنین استفاده از سلاح لیزری توانسته نظر مخاطبان بسیاری را از جوانان و نوجوانان گرفته تا بزرگسالان و خانواده‌ها به خود جلب کند. به گزارش «وطن امروز»، تولید اینگونه مستند‌ها در ایران سابقه زیادی ندارد و با توجه با اینکه هنوز امکانات و شرایط فنی ویژه‌ای برای این شکل برنامه‌های تلویزیونی وجود ندارد، تولید آن بسیار پیچیده به نظر می‌رسد اما مدتی است که خانه مستند انقلاب اسلامی با مستندمسابقه‌های موفقی نظیر «فرمانده»، «خانه ما»، «خونه به خونه» و... توانسته اقبال مخاطبان را نسبت به این ژانر به دست آورد و این بار «ضدگلوله» را که به مراتب پیچیدگی‌های فراوانی دارد و ماه‌ها برگزاری آن به طول خواهد انجامید راهی تلویزیون کرده است. به همین بهانه و برای آشنا شدن بیشتر با فرآیند تولید این مستند و اهداف و دغدغه‌های سازندگان مستندمسابقه ضدگلوله به گفت‌وگو با مجید عزیزی یکی از کارگردانان این مستندمسابقه نشستیم.
***
  آیا قبل از تولید ضدگلوله شما سابقه تولید آثار جنگی و نظامی داشته‌اید؟
من از زمانی که وارد کار مستند شدم اکثر کارهایی که می‌ساختیم کار جنگی بود. بیش از 70 قسمت مجله تصویری «حماسه» را با همکاری آقای شکیبانیا کار کردیم که تهیه شده در گروه حماسه و دفاع شبکه یک بود. مستند «زندگی در خط نبرد» را هم که از آثار خانه مستند است در عراق با موضوع مبارزه با داعش ساخته‌ام. در بحث مستندمسابقه هم با فصل‌های اول و دوم «فرمانده» همکاری داشتم اما در فصل سوم به عنوان یکی از کارگردانان فرمانده کار کرده‌ام که در اثنای همان کار به فکر ساخت مستندمسابقه دیگری با همین درون‌مایه افتادیم.
  با توجه به فضای بزرگ و پیچیده ضبط ضدگلوله، کارگردانی این مستندمسابقه چه سختی‌هایی دارد؟
در ضدگلوله ما بیشتر از 100 شرکت‌کننده داریم که از بین چند هزار نفر انتخاب شده‌اند و برای جذابیت بیشتر مسابقه باید از همه سنین، قومیت‌ها و شخصیت‌های مختلف شرکت‌کننده داشته باشیم و بعد از آن بتوانیم این شرکت‌کننده‌ها را گروه‌بندی کنیم که انتخاب تعداد محدودی از افراد از بین چندین هزار نفر کار بسیار زمانبر و پیچیده‌ای است. در تولید هم این مسابقه چون زنده است و یک بار اتفاق می‌افتد و فرصت بسیار محدودی داریم باید همه چیز را در لحظه مدیریت و کارگردانی کنیم؛ از شرکت‌کننده گرفته تا سامانه لیزری و دوربین‌ها و انفجارات و... در یک زمان کوتاه باید همه اینها در کنار هم کارگردانی و دکوپاژ شود. همین‌طور پس از تولید هم با بیش از 100 لاین صدا و 20 لاین تصویر سروکار داریم و باید اینها را تدوین کنیم. تا الان چیزی نزدیک به 2هزار ساعت راش برای ضدگلوله وجود دارد که اینها باید اول دیده شود و پس از تدوین، صداگذاری و اصلاح رنگ شود، نریشن باید نوشته شود و خیلی زود به پخش برسد. مهم‌ترین سختی این کار این است که یک کار فشرده است که باید روتین انجام شود و به پخش برسد. به خاطر «روز‌پخش» بودن آن اصلا زمان نداریم و این کار را بسیار سخت می‌کند.
  پیام ضدگلوله به مخاطب، جنگ است یا چیزهای دیگر؟
پیام ضدگلوله جنگ نیست. با وجود اینکه این مستندمسابقه در یک فضای نظامی فیلمبرداری شده است اما در این مستندمسابقه مفاهیمی مانند کار گروهی و فعالیت تیمی با زبان ساده و عامه‌پسند تبلیغ می‌شود. در کنار آن استراتژی دفاع با استفاده از فکر و خلاقیت همراه با آمادگی بدنی و توازن قوای ذهنی و جسمی هم از مواردی است که بسادگی می‌توان از ضدگلوله برداشت کرد. در همه این اتفاقات نشاط و چالاکی که لازمه دوران جوانی است دیده می‌شود.
  مستندمسابقه‌های جنگی می‌توانند در طول زمان جایگزین فیلم‌ها و سریال‌های جنگی شوند؟
نه! فیلم یک کارکرد خاص دارد و مستندمسابقه کارکردی دیگر. در فیلم معمولا قصه‌ای که نوشته شده تا یک پیام خاص را روایت کند نشانه اصلی کار است و در مستندمسابقه هیجان است که ارتباط اولیه را با مخاطب شروع می‌کند و درام ساده و کاراکتر‌های کاملا معمولی ارتباط با مخاطب را محکم‌تر می‌کند. فیلم یک روایتی دارد که در آن در نهایت یک قضاوت ارزشی بر سر حق و باطل شکل می‌گیرد اما مستندمسابقه نگاه ایدئولوژیک ندارد. اگر هم ارزشی در میان باشد همان کار تیمی و هماهنگی‌های درون مسابقه است.
  آیا فرمانده و ضدگلوله 2 برنامه تلویزیونی موازی هستند؟
نه! فرمانده یک مسابقه اصطلاحا «بیگ‌پروداکشن» ورزشی و نظامی است و مراحلی دارد که تا قبل از شروع مسابقه هیچکس از آنها باخبر نیست. فصل‌های فرمانده با فاصله زیادی از هم ساخته می‌شود و در هر فصل اتفاقات جدید و پیش‌بینی نشده‌ای در آن می‌افتد. علاوه بر همه اینها در فرمانده شخصیتی وجود دارد که هدایت این شرکت‌کنندگان را بر عهده دارد. اوست که آنها را آموزش می‌دهد و مراحل مسابقه را تعیین می‌کند و می‌شود گفت مدیریت مسابقه و شرکت‌کنندگان با فرمانده است که از نظر کاراکتر هم ویژگی‌هایی دارد که مخاطبان به عنوان رهبر این چند نفر او را قبول می‌کنند و دوستش دارند. ضدگلوله از نظر محتوا کاملا با فرمانده فرق می‌کند. در ضدگلوله هیچ فرمانده‌ای وجود ندارد که بین شرکت‌کننده‌ها داوری کند، داوری ضدگلوله کاملا صفر و یکی است و توسط سامانه الکترونیکی دقیقی انجام می‌شود که روی سلاح‌ها و لباس شرکت‌کننده‌‌ها نصب شده است. ممکن است داوری در فرمانده یک مرحله بر اساس گریم و شناسایی باشد، یک مرحله آبی باشد و یک مرحله خاکی؛ به عبارتی توانایی‌های مختلفی در فرمانده نیاز است که شخصیت فرمانده بین آنها قضاوت می‌کند ولی در ضدگلوله همه مراحل توسط همان سامانه لیزری قضاوت می‌شود.
  مستندمسابقه‌های اینچنینی چه تاثیری می‌توانند بر مخاطب جوان خود بگذارند؟
مهم‌ترین ویژگی ضدگلوله هیجان بالای آن است. در کنار آن جوانان می‌توانند توانایی‌های خود را در یک محیط شبه‌جنگی محک بزنند. خیلی‌ها وقتی فیلم‌ها و مستند‌های جنگی را در قاب تلویزیون می‌بینند با خود می‌گویند من بهتر می‌توانم این کار را انجام دهم. ضدگلوله و فرمانده به دلیل اینکه شخصیت‌ها در آن بیشترین قرابت را با مخاطب دارند این حس را خیلی شدیدتر تحریک می‌کنند. خیلی از شرکت‌کننده‌ها قبل از شروع مسابقه فکر می‌کنند مسیر بسیار راحتی را پیش رو دارند اما با شروع نبرد‌ها می‌فهمند چالاکی و فعالیت بدنی و ذهنی در شرایط استرس بالا و وجود سلاح و تجهیزات نظامی در هوای خیلی سرد یا خیلی گرم کار بسیار دشواری است، بنابراین ضدگلوله واقعیت‌های یک نبرد نظامی را به جوانان نشان می‌دهد؛ اینکه چقدر نیروی فکر در یک نبرد نظامی مهم است و تاب آوردن در شرایط جنگی چقدر سخت است.
  ضدگلوله ترویج خشونت می‌کند؟
خشونتی در ضدگلوله وجود ندارد که بخواهد ترویج شود. حتی اگر کسی پینت‌بال بازی کند به خاطر اصابت گلوله ممکن است آسیب ببیند یا حداقل درد تحمل کند ولی در ضدگلوله به خاطر وجود سامانه لیزری چیزی به شرکت‌کننده‌ها اصابت نمی‌کند و کسی آسیب نمی‌بیند و هیچکس به دیگری آسیبی نمی‌زند. به خاطر جذابیت تیراندازی، مخاطب بیشتر به تیراندازی علاقه‌مند می‌شود و هیجان موجود در این مستندمسابقه است که مخاطب را وارد بازی می‌کند تا در کنار اینها مفاهیم کار تیمی و آمادگی جسمانی و ذهنی را تمرین کند. ضدگلوله درست مانند بازی فوتبال است با این تفاوت که در فوتبال توپ وسیله بازی است و در ضدگلوله اسلحه لیزری. ضدگلوله قسمت بد جنگ را که خشونت است در خود ندارد و قسمت خوب جنگ را که همدلی و همکاری در قالب هیجان است در خود دارد.
  اگر ضدگلوله در کشور‌های دیگر نمایش داده شود مردم آن کشور‌ها چه قضاوتی درباره جوانان ایرانی می‌کنند؟
خب! کشور‌های مختلف برخورد متفاوتی با فرهنگ جهاد و دفاع در ایران دارند، مثلا اگر درکشور‌هایی مانند عراق، سوریه یا حتی لبنان ضدگلوله نمایش داده شود ممکن است خیلی استقبال خوبی شود، چون بالاخره این کشور‌ها علاقه ویژه‌ای به رزمندگان ایرانی دارند و نگاه ویژه‌ای به دفاع‌مقدس به عنوان نماد موفقیت یک کشور ضعیف در برابر یک قدرت بزرگ دارند. پس ممکن است در این کشور‌ها خیلی جذاب باشد و بر نگاه مثبت جوانان آنها به جوانان ایرانی تاثیر بگذارد و حتی نوعی الگوسازی برای جوانان این کشور‌ها شکل بگیرد اما در کشور‌هایی هم ممکن است نگاه جنگ‌طلبانه و خشونت برداشت شود، بویژه کشور‌هایی که سعی کرده‌اند در همه مسائل با ایران پس از انقلاب زاویه داشته باشند.
گفتنی است، مستندمسابقه ضدگلوله که پخش آن مدتی است از شبکه مستند شروع شده است در خانه مستند انقلاب اسلامی به تهیه‌کنندگی حسین افشار و کارگردانی مجید عزیزی و مهدی ماهان تولید شده و در روز‌های زوج ساعت 22 از شبکه مستند نمایش داده می‌شود.

حسین ساعی‌منش: درباره «مالاریا» می‌توانیم از همان اول فیلم شروع کنیم و عواملی را که ارتباط‌مان با فیلم را مخدوش می‌کنند، یکی یکی نام ببریم: اینکه مرتضی و حنا بدون هیچ دلیلی به یک راننده ون که در راه دیده‌اند این‌چنین اعتماد می‌کنند، اینکه آذرخش هم متقابلا هیچ ابایی ندارد که 2 تا جوان در راه مانده را که کس و کارشان معلوم نیست وارد جزئیات زندگی‌اش کند، اینکه رابطه مرتضی و حنا به این شدت دچار تنش شود و به همین راحتی هم حل شود، اینکه انگیزه مرتضی و حنا اصلا مورد توجه قرار نمی‌گیرد، اینکه تصمیم‌های شخصیت‌های قصه معقول نیست (مثلا نقشه نهایی مرتضی یا پیشنهاد او برای رفتن پیش جوجه رنگ‌کن)، اینکه بعضی از شخصیت‌ها بدون هیچ سرانجامی رها می‌شوند، اینکه سرانجام همان 2 شخصیت اصلی هم تحمیلی به نظر می‌رسد و... اما راستش اینها که گفته شد، هیچکدام مشکل اصلی نیستند. مساله اصلی همان چیزی است که فیلم، اساسا بر آن بنا شده: اینکه به بهانه آمدن 2 جوان غیرتهرانی به پایتخت، دوربین فیلمساز هم دنبال آنها راه بیفتد و وضعیت مورد نظر کارگردان را به تصویر بکشد. خب، وقتی همه چیز از داستان گرفته تا شخصیت‌ها حکم همین «بهانه» را دارند، نمی‌توانیم همان اول، از پرداخت آنها ایراد بگیریم. چون این مشکلات هم در واقع از دل همان مشکل اصلی بیرون آمده‌اند: اینکه تمام تلاش فیلم صرف «اجتماعی» بودنش شده است. در نتیجه، وقتی فیلم توانسته وضعیت رقتبار جوانان را نشان بدهد که در این شهر سیاه حرف دل‌شان را به «خدای کهکشون‌ها» می‌زنند و هیچ کسی هم به فکرشان نیست و حتی وسایل‌شان را هم بیرون می‌ریزند (اصلا هم اهمیتی ندارد که طرف چندین ماه اجاره خانه‌اش را نداده و در حالی که صاحبخانه‌اش ضرب‌الاجل تعیین کرده، همه‌چیز را ول کرده و دارد «شیر»های سطح شهر را به دوستانش نشان می‌دهد) و از آن هم بدتر، وقتی نیمه شب با لباس پاره و هیبت خونی در خیابان آنها را می‌بینند که دارند توی یک ماشین پارک شده را دید می‌زنند، دستگیرشان می‌کنند (با تاکید بر اینکه «مگه گشت کسی رو الکی می‌گیره؟»)، دیگر فرض را بر این گرفته که رسالتش به پایان رسیده و توانسته به خوبی جامعه این روزها و سال‌ها را برای مخاطبش شرح دهد و آسیب‌شناسی کند. طبیعی است فیلمی که از ابتدا با این تصور شکل گرفته، برای آن ایرادهایی که اول گفته شد، اهمیت خاصی قائل نمی‌شود. نکته ناراحت‌کننده‌تر اما این است که انتخاب این راه برای ساختن فیلم، دقیقا برعکس همان راهی است که «دربند» طی کرده و تبدیل به فیلم موفقی شده بود. در آنجا با شخصیت اصلی همراه می‌شدیم و آنچه که در اولویت بود خود شخصیت فیلم بود و فیلم با تمرکز بر شخصیت و حوادثی که برایش رخ می‌داد، می‌توانست نهایتا در ترسیم وضعیت شهر هم (که اتفاقا آنجا هم پای یک غیرتهرانی در میان بود) موفق باشد. اما «مالاریا» با اینکه کارگردانش قبلا مسیر موفقیت را آزموده، اصرار دارد با تغییر دادن اولویت‌ها، هر چه بیشتر تبدیل به فیلمی اجتماعی شود. غافل از اینکه این رویکرد، نه تنها مخاطب را از فضای فیلم (اگر اصلا قصدی برای فضاسازی بوده باشد) دور می‌کند، بلکه به همان میزان از دغدغه‌های «اجتماعی» هم که در جای‌ جای فیلم به چشم می‌خورد، رنگی از تظاهر می‌زند و باعث می‌شود هر چه بیشتر توی ذوق مخاطب بزند. همین مساله باعث می‌شود تلخی فیلم (که در نمونه مشابه «دربند» تاثیرگذار از آب درآمده بود) یا مثل مورد بیرون ریختن وسایل آذرخش ابلهانه باشد، یا مثل پایان فیلم تحمیلی.
به این ترتیب «مالاریا» با طی کردن مسیر معکوس، تمام پتانسیل‌هایش را به باد می‌دهد، در حالی که می‌توانست به فیلم تاثیرگذاری تبدیل شود. اما حالا تنها تاثیرش همین حسرت است؛ حسرت از اینکه فیلمی با این قابلیت‌ها و در حالی که کارگردانش قبلا تجربه موفقیت‌آمیزی داشته، هیچ همدردی‌ای را برنمی‌انگیزد و پس از مدتی فراموش می‌شود.
 

مراسم پاسداشت نواهای خاطره‌انگیز عاشورایی و تجدید خاطره پیرغلامان آستان سیدالشهدا با عنوان از نسل محتشم در سازمان هنری - رسانه‌ای اوج برگزار شد. به گزارش «وطن امروز»، آیت‌الله سیدحسین مومنی استاد حوزه و دانشگاه در ابتدای  برنامه ضمن قدردانی از برگزاری این مراسم بیان کرد: حرکت نورانی سیدالشهدا محدود به یک عصر خاص نیست و اتفاقا به  همین جهت امام حسین (ع) هیچ‌گاه محدود نمی‌شود. او امامی است که خونش به آسمان رفت و عرش الهی با خون او رنگین شد. این یک جریان، فرهنگ و سیر است که باید به آن توجه کرد. البته که اهل بیت به ما نیازی ندارند و این ما این هستیم که باید به اهل بیت متوسل شویم. این ما هستیم که می‌خواهیم غلامی سیدالشهدا را بکنیم. حسام‌الدین سراج، خواننده موسیقی ایرانی و خواننده مجموعه آلبوم‌های «وداع» به آهنگسازی سیدمحمد میرزمانی هم گفت: مجالس مرتبط با امام حسین(ع) همیشه عزیز است و دل‌های ما را شست‌وشو می‌دهد و من امیدوارم چنین برنامه‌هایی همواره ادامه پیدا کند تا ما از این فضای معنوی استفاده کنیم.  تجلیل از حاج یونس حبیبی، ذاکر اهل بیت و جانباز شیمیایی دوران 8 سال دفاع‌مقدس بخش دیگری از این مراسم بود. حبیبی، مداح قطعه شناخته‌شده «یا ابا عبدالله الحسین» بعد از دریافت لوح تقدیر خود بیان کرد: خیلی از دوستان هستند که این روزها در آسایشگاه و بیمارستان هستند و آرزوی حضور در این جلسات را دارند اما متاسفانه به دلیل شرایط جسمانی قادر به حضور نیستند. آرزو می‌کنیم خدا همه ما را همانند محسن حججی‌ها عاشورایی از دنیا ببرد.

علی‌محمد مودب گفت: مطالعه آثار منتشر شده درباره دفاع‌مقدس با ارائه ارزش‌های ناب این دوران، پنجره‌ای برای تنفس شاعران در حال و هوای دفاع‌مقدس باز می‌کند. به گزارش مهر، علی‌محمد مودب، شاعر و مدیر موسسه شهرستان ادب درباره تاثیر مطالعه آثار دفاع‌مقدس در مسیر کاری شاعران این حوزه گفت: نقطه عزیمت شاعر در سرودن شعر یا در ایستگاه زندگی است یا در ایستگاه متن؛ برخی شاعران، شاعری را از متن ادبی و میراث ادبی آغاز می‌کنند و به پایان می‌برند که حاصل کار آنها ملال‌آور و خسته‌کننده خواهد بود، اما شاعرانی که شاعری را از زندگی آغاز می‌کنند، شاعرتر، زنده‌تر و معاصرتر هستند. اگر شاعر صرفا در مطالعاتش به حوزه میراث و متن ادبی اکتفا نکند، می‌تواند افق‌های گسترده‌تری را پیش روی خود ببیند؛ مطالعه و آشنایی با وقایع دوران، می‌تواند سرچشمه الهام‌های تازه برای شاعر باشد. بر این اساس مطالعه آثار ارزشمند منتشر شده درباره حماسه دفاع‌مقدس با ارائه اطلاعاتی از مجاهدت‌ها و ارزش‌های ناب این دوران، پنجره‌ای برای تنفس شاعران در حال و هوای دفاع‌مقدس می‌گشاید. این شاعر در ادامه گفت: امیدوارم شاعران امروز در سرایش آثار خود تنها به متن ادبی تکیه نکنند و در حوزه دفاع مقدس با مطالعه آثاری ارزشمند همچون کتاب «وقتی مهتاب گم شد» از میراث نفیسی از عواطف و تجربه‌های معنوی در سرایش آثار خود بهره بگیرند که کنگره شعر کتاب دفاع‌مقدس زمینه این بهره‌مندی را برای شاعران فراهم کرده است.

داوران فجر مستند را قربانی نام سلبریتی‌‌های سینما نکنند
مدیر شبکه مستند می‌گوید داوری مستندها در جشنواره فجر آن هم همسنگ فیلم‌های داستانی یعنی سینمای مستند ما پیشرفت قابل توجهی داشته است اما داوران نباید اجازه دهند که مستندها قربانی نام سلبریتی‌های فیلم‌های داستانی شوند. به گزارش تسنیم، سلیم غفوری درباره اینکه تغییرات اخیر در برگزاری جشنواره فیلم فجر و حضور فیلم مستند در بخش سودای سیمرغ چه تأثیری ‌روی این فیلم‌ها خواهد داشت، گفت: سال اولی است که این اتفاق می‌افتد و نباید پیش‌داوری کرد و باید نتیجه را دید. ما جشنواره تخصصی مستند به ‌نام جشنواره حقیقت را داریم که فضای خود را پوشش می‌دهد. اینکه سطح فیلم‌های مستند ما در سطح فیلم‌های سینمایی آمده است، اتفاق مثبتی است و این فرصت برای فیلم‌های مستند به وجود آمده که همسنگ فیلم‌های سینمایی دیده شوند اما باید دید در عمل در داوری‌ها چه اتفاقی رخ می‌دهد. وی درباره رقابت عوامل فیلم مستند با فیلم‌های داستانی گفت: باید دید داوران چگونه قضاوت می‌کنند و نگاه سلبریتی‌زده غالب می‌شود یا خیر. به ‌نظر من فیلم‌های مستند در خیلی موارد اگر از فیلم داستانی جلوتر نباشد، عقب‌تر نیست. این موضوع هم در روایت، هم در قصه‌پردازی و... وجود دارد و من به‌جرات می‌گویم که سینمای مستند ما از سینمای داستانی‌مان جلوتر است. البته سخت‌تر شدن رقابت وجود دارد و در فیلم داستانی با سلبریتی‌ها و کسانی که اسم و رسم‌دارتر هستند مواجهیم و اینکه واقعاً داوران آن اسم و رسم را کنار بگذارند و بدون توجه به اسامی به قضاوت فیلم‌های مستند و داستانی بپردازند، موضوعی است که هنوز نمی‌توان با قطعیت گفت به ‌نفع مستند است یا خیر. وی ادامه داد: اگر حذف نام‌ها و توجه به آثار در داوری‌ها صورت بگیرد، اتفاق مثبتی برای آثار مستند است که هم‌وزن آثار سینمایی دیده بشوند اما اگر اسامی و عناوین چیره بشود، حتماً آثار مستند قربانی و متضرر خواهند شد.

تولید 4 فیلم مستند و کوتاه در گروه رسانه‌ای «راز رسانه»
طلاب فیلمساز گروه رسانه‌ای- تبلیغی «راز رسانه» وابسته به اداره تبلیغ رسانه‌ای معاونت فرهنگی و تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم امسال موفق به تولید 4 فیلم کوتاه شدند. به گزارش خبرگزاری رسا، عمران چراغی و مهدی کشتکار از طلاب سطح 3 حوزه علمیه قم و از دانش‌آموختگان دانشکده صداوسیما کارگردانی این آثار را برعهده داشتند. فیلم‌های داستانی «روز جوراب» با موضوع روز پدر، «پوست چینی» با موضوع مضرات لوازم آرایشی و بهداشتی چینی و قاچاق این محصولات به داخل کشور و «حقوق نجومی» 3 اثر تولید شده توسط این گروه است. این گروه رسانه‌ای مستندی به نام «خونرنگ» را نیز که به موضوع تحلیل جنگ رسانه‌ای گروه تروریستی داعش پرداخته به سفارش سازمان رسانه‌ای اوج و با مشارکت سازمان بسیج رسانه تولید کرده است.
 

جان اولیور پس از خبر اخراج «هاروی واینستین» از آکادمی اسکار گفت: بله! بالاخره هیات‌رئیسه اسکار به این نتیجه رسید که از بین «رومن پولانسکی»، «بیل کازبی» و «مل گیبسون»، کسی که با زنان بدرفتاری کرده را بیرون بیندازد. به گزارش سینماپرس، جان اولیور، کمدین، نویسنده و مجری معروف شبکه تلویزیونی HBO پس از اخراج «واینستین» از آکادمی اسکار به حضور «رومن پولانسکی» و «بیل کازبی» از دیگر متجاوزان جنسی، در عضویت مادام‌العمر آکادمی، اعتراض کرد. هیات‌رئیسه 54 نفره اسکار که شامل چهره‌های سرشناس هالیوودی نظیر «استیون اسپیلبرگ» «تام هنکس» «ووپی گلدبرگ» و «کاتلین کندی» است، دیروز جلسه‌ای فوری تشکیل داده و در اداره‌کل آکادمی در «بورلی هیلز» به اخراج «هاروی واینستین» از عضویت مادام‌العمر اسکار رای دادند. پس از اعلام این رای، اولیور در ضمن اعتراضات خود عنوان کرد که این پاکسازی کافی نیست و باید دیگر عواملی که مرتکب تجاوزها و آزارهای متعدد جنسی شده‌اند نیز اخراج شوند. این برنامه با بازخوردهای میلیونی همراه بود و بسیاری مطالبی در تایید اعتراض جان اولیور به اشتراک گذاشتند. جان اولیور، مجری برنامه «هفته گذشته، امشب» پربیننده‌ترین برنامه «آخر شب» شبکه HBO هفته گذشته پس از انتشار خبر رسوایی جنسی هاروی واینستین، نخستین کسی بود که در برنامه خود به اطلاع‌رسانی بیشتر پرداخت و واینستین را محکوم کرد.

«طیب» ده‌نمکی به مشکل مالی خورد
مسعود ده‌نمکی که قصد دارد فیلم سینمایی «طیب» را در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب جلوی دوربین ببرد، با مشکلات مالی مواجه شده است. به گزارش فارس، فیلم سینمایی «طیب» به عنوان جدیدترین ساخته مسعود ده‌نمکی عنوان شده و قرار بود سازمان هنری- رسانه‌ای اوج در ساخت فیلم مشارکت داشته باشد اما به نظر می‌رسد این سرمایه‌گذاری که پیش از این از سوی رئیس سازمان اعلام شده بود، منتفی شده است. مسعود ده‌نمکی تلاش می‌کند تا این پروژه تاریخی را با جذب سرمایه در بخش خصوصی مانند دیگر کارهای پرمخاطب خود جلوی دوربین ببرد. فیلم بخشی از تاریخ انقلاب اسلامی را روایت می‌کند که نیاز به سرمایه‌گذاری درست و مناسب دارد و اگر مشکلات مالی پروژه حل نشود، مسعود ده‌نمکی فیلم دیگری را برای حضور در جشنواره امسال آماده خواهد کرد و تولید پروژه «طیب» را به سال آینده موکول می‌کند. ده‌نمکی تمام آثار پرفروش خود از جمله سه‌گانه «اخراجی‌ها» و دوگانه «رسوایی» را در بخش خصوصی ساخته است. بنا بر این گزارش، نگارش کتاب زندگینامه طیب حاج‌رضایی با عنوان «زندگینامه طیب‌ حاج‌رضایی، حر انقلاب» توسط مسعود ده‌نمکی چندی پیش پایان یافت و بزودی در 2 جلد آماده و در بازار نشر ارائه می‌شود.

انتشار مجموعه «داستان‌های انقلاب» به انتخاب سرشار
مجموعه هفت‌‌جلدی «داستان‌های انقلاب» به انتخاب محمدرضا سرشار منتشر شد. به گزارش تسنیم، مجموعه 7 جلدی «داستان‌های انقلاب»  که توسط محمدرضا سرشار گزیده و ویرایش شده، شامل داستان‌های منتخب کوتاهی است که تاکنون درباره انقلاب اسلامی ایران نوشته و منتشر شده است. داستان‌های این مجموعه که بتازگی توسط سوره مهر منتشر شده، به قلم نویسندگان شناخته‌شده در حوزه ادبیات کودک و نوجوان به رشته تحریر درآمده است. این گروه سنی (نوجوان) با خوانش این مجموعه می‌توانند با حال و هوا و روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی آشنا شوند. «به دنبال پدر»، «پای‌تخته سیاه»، «همه گفتند مرگ بر شاه»، «نوشته روی دیوار»، «غریبه‌ها»، «جاسوس» و «امام می‌آمد» عناوین این هفت مجموعه هستند.

بررسی وضعیت کاغذ کشور در «به اضافه مستند»
هشتمین قسمت از برنامه «به اضافه مستند» اختصاص به پخش مستند «کاغذ، یک درنگ مچاله» دارد. این مستند به وضعیت کلی تولید کاغذ در کشور، چگونگی تولید و چگونگی واردات آن می‌پردازد. به گزارش روابط عمومی برنامه به اضافه مستند، هشتمین قسمت از فصل دوم برنامه «به اضافه مستند»، با پخش و بررسی مستند «کاغذ، یک درنگ مچاله» ساخته یاسر طالبی روی آنتن شبکه مستند خواهد رفت. در این قسمت و پس از پخش مستند، ابوالفضل روغنی‌گلپایگانی، رئیس سندیکای تولیدکنندگان کاغذ و مقوا و رئیس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران و غلامرضا شجاع، نماینده مصرف‌کنندگان کاغذ در کشور میهمان برنامه خواهند بود و درباره تولید کاغذ در کشور و مزایا و معایب واردات آن سخن خواهند گفت. همچنین محمدتقی فهیم و آرش خوشخو به نقد و بررسی فرمی این اثر مستند خواهند پرداخت. این مستند از محصولات مرکز مستند سوره و به کارگردانی یاسر طالبی است که برای نخستین بار در شبکه مستند و در برنامه «به اضافه مستند» پخش و رونمایی خواهد شد. برنامه به اضافه مستند با اجرای علی صدری‌نیا، تهیه‌کنندگی سیدمحمدحسین میری و کارگردانی محمدرضا رضاییان سه‌شنبه 25 مهرماه ساعت 20:30 از شبکه مستند سیما پخش خواهد شد. بازپخش آن روزهای چهارشنبه 26 مهرماه ساعت 9 و جمعه 28 مهرماه ساعت 13:30 است.

تازه‌نفس‌ها در راه سینما
فرجی، سخنگوی شورای صنفی نمایش گفت: «خفگی» در گروه زندگی به همراه «شنل» و «آزاد به قید شرط» در گروه آزاد از صبح چهارشنبه اکران می‌شود. به گزارش فارس، غلامرضا فرجی، سخنگوی شورای صنفی نمایش درباره جدیدترین آثاری که قرار است راهی پرده سینماها شوند، گفت: از روز چهارشنبه 26 مهرماه فیلم سینمایی «خفگی» جایگزین فیلم «نگار» در گروه زندگی می‌شود. وی ادامه داد: 2 فیلم «آزاد به قید شرط» و «شنل» از روز چهارشنبه در گروه آزاد اکران می‌شود. همچنین قرارداد فیلم سینمایی «ثبت با سند برابر است» در گروه ماندانا پس از اتمام اکران «حقه‌باز دم‌دراز» ثبت شد.