مهدی طاهرخانی: شاید کمتر پدیده‌ای مثل فوتبال شباهت «مو به مو» به اصل جریان «زندگی» داشته باشد. پرسپولیس تنها «یک» امتیاز می‌خواهد تا در فاصله 5 هفته به پایان لیگ هفدهم به صورت رسمی و «محضری» قهرمان شود. همین یک امتیاز شد نقطه ضعف بزرگ قرمزها. یک مربی همیشه محتاط و محاسبه‌گر روی نیمکت قرمزها می‌نشیند که برایش «محاسبه» بیشتر از هر چیزی اهمیت دارد.
فریادی که برانکو با ترکیبش زد
ترکیب اولیه پرسپولیس بوی چند چیز متفاوت را می‌داد؛ ترس از باخت، دلهره از غافلگیر شدن مقابل جناح راست آبی‌ها و تداوم لجبازی با بهترین پاسور لیگ هفدهم. بوی دیکتاتوری تمام‌عیار. ترکیب که اعلام شد این صدا به گوش رسید؛ این منم برانکو. حاکم اول و آخر. رامین رضاییان را  به خاطر «هیچ» به نیمکت تیم بلژیکی تبعید می‌کنم، مهدی طارمی چون حاضر نیست قرارداد 2 ساله امضا کند 6 ماه زودتر می‌فرستم قطر تا با آن 5/2 میلیاردی که قطری‌ها می‌دهند لابد قسمتی از رقم قرارداد خودم و بازیکنانم تامین شود. محسن مسلمان را به شکلی مسخره روی نیمکت منگنه می‌کنم تا کمتر از 15 روز 2 شکست بزرگ مقابل السد و استقلال حاصل شود. این منم برانکو که تشخیص می‌دهم برای این بازی مهم باید جای «همه» مهم‌ها عوض شود. رسن ناگهان از روی نیمکت بلند می‌شود و به جای فرشاد به سمت راست می‌رود. منشا ناباورانه روی نیمکت می‌نشیند تا وحید امیری به علیپور نزدیک شود. فرشاد احمدزاده را که مهم‌ترین بازیکن هجومی تیم است از جایش برمی دارم و می‌برم سمت چپ تا مبادا وریا غفوری نفوذ کند و گل بزند!  این منم برانکو که چون 2 فصل متوالی تیم را قهرمان کردم هیچکس حق ندارد کوچک‌ترین انتقادی از رفتارم کند. کلا من دانای کل هستم، بدون هیچ اشتباهی.
ثمره ترکیب غلط
داربی با این ترکیب در هم ریخته آغاز شد. حدس زدن بازی پر اشتباه با این همه تغییر کار سختی نبود. پرسپولیس برای نخستین بار در طول همه این چند سال، نمی‌تواند 3 پاس متوالی بدهد. رسن تنهاست و طبیعتا کاری از دستش برنمی‌آید. علیپور «رابینسون‌گونه» در جزیره  دور افتاده خودش منتظر کمک است. فرشاد سرجایش نیست. حسین ماهینی حتی قادر به ارسال یک سانتر که به بازیکن خودی برسد نیست. توجه کنید همین ماهینی با سنی بالاتر جانشین رامین رضاییان شده که در داربی معروف بهار 2 سال قبل یک تنه چپ آبی‌ها را به آتش کشید اما چون برانکو با «بازیکن‌سالاری» مخالف است رامین باید برود تا ماهینی بدون «هیچ» کار مثبتی در ترکیب بماند.  نتیجه این تغییرات در همان 45 دقیقه نخست معلوم شد.
دسته گل سید جلال و شجاع به وریا
برسیم به صحنه گل؛  فرشاد احمدزاده چون سرجایش نیست، توپ را براحتی لو می‌دهد. البته 30 ثانیه قبلش محسن ربیع‌خواه در حالتی زننده و «تحقیرآمیز» مقابل امید ابراهیمی زمین خورد و توپ را لو داد. موج اول حمله آبی‌ها دور می‌شود اما احمدزاده توپ را لو می‌دهد. با پاس بلند سرور توپ به تیام می‌رسد. ناباورانه گل دوم السد بازسازی می‌شود البته با چند تغییر. سیدجلال حسینی زرنگ است، نمی‌خواهد دریبل بخورد از این رو شهامت رفتن به پای مهاجم را ندارد. سید به مهاجم می‌گوید شما اول هرکاری دوست داری بکن تا من ببینم عکس‌العملم چیست. تیام که قطعا گل دوم بونجاح الجزایری را دیده بود توپ را عوض سمت چپ خودش که حسینی منتظر آن است، به سمت راست برد و سیدجلال مثل همان صحنه فقط خوب نگاه کرد. با دقت تمام فقط نظاره می‌کرد اما برخلاف ضربه بونجاح که برق‌آسا بود ضربه تیام آرام است و احتمالا در دستان بیرانوند جا می‌گیرد ولی تکل نصفه و بی‌موقع شجاع  خلیل‌زاده توپ را قطع می‌کند تا همان توپ با ضربه محکم وریا برود درون گل. این تنها گل بازی است. بیش از آنکه جپاروف، تیام و وریا همکاری کنند در این گل، شاهکار ابتدایی ربیع‌خواه، فرشاد، سیدجلال و در نهایت شجاع دیده می‌شود. البته اگر برانکو ما را متهم به بیسوادی نکند. فوتبال عین زندگی است. محل تاوان اشتباهات. شاید روزی روزگاری جایی شانس به یاری‌ات بیاید و مثل بازی رفت با یک پنالتی و دیگر هیچ، برنده بازی باشی. اما فوتبال مثل دنیا دار مکافات هم هست. برانکو همه کار برای باختن تیمش کرد. هرکاری که لازم بود تا استقلال نیمه اول به گل برسد. ماموریت برانکو به بهترین شکل ممکن انجام شد.
نمک‌نشناسی در حق این 3 نفر
هنوز یک نیمه برای جبران باقی مانده است. خیلی‌ها اعتقاد داشتند اگر برانکو به درستی مهره‌هایش را از روی نیمکت بلند می‌کرد، دست‌کم بازنده بازی نبود. سیامک نعمتی مزد آن گل‌ها و نجات دادن‌هایش را گرفت. محسن مسلمان که 50 دقیقه تمام هواداران صدایش می‌زنند جواب 9 پاس گلش را می‌گیرد.  شایان مصلح که بازی قبل نشان داده بود قدرت هدزنی بالایی دارد و حتی می‌تواند به عنوان مهاجم برای هد زدن به کمک تیمش بیاید هم مزد بازی خوبش را می‌گیرد. هر سه این هدیه را دریافت کردند که هیچ سهمی در افتضاح داربی هشتادوششم نداشته باشند. آنها روی نیمکت ماندند تا برانکو باز هم آزموده‌ها را بیازماید. حسین ماهینی که عملا جناح راست پرسپولیس را فلج کرده بود، می‌شود راهکار پرسپولیس برای گلسازی. برانکو ،کمال را بیرون می‌کشد تا ماهینی با قدرت بالای بازیسازی‌اش و آن همه پاس گلی که در همه این سال‌ها داده(!) به وسط زمین برود. منشا بعد از مرگ مغزی پرسپولیس به زمین می‌آید اما مثل همه بازی‌های قبل هیچ پاس درستی نه به علیپور می‌دهد و نه از او می‌گیرد. دو هوو چشم دیدن هم را ندارند. فاجعه یعنی اینکه دست‌کم تا زمستان 97 پرسپولیس باید این دو را به هر قیمتی کنار هم تحمل کند!
سقوط یک دیکتاتور در عرض 2 سال
برانکو در قامت یک دیکتاتور تمام‌عیار حاضر شد. 2 سال قبل بود که تیمش در داربی 4 گل زد و شاهد یکی از تاکتیکی‌ترین بازی‌های همه این سال‌ها بودیم اما مربی ترسو برخلاف آن بازی که محتاج 3 امتیاز بود، امروز فقط یک امتیاز می‌خواهد تا قهرمانی زودهنگامش را جشن بگیرد. یک فلش‌بک دیگر. قهرمانان آن روز چه کسانی بودند؟ طارمی، رامین رضاییان، مسلمان. بله! هر سه به نوعی غایب شدند تا برانکو به فوتبال‌نویس‌های بی‌سواد ایرانی بقبولاند فرشاد احمدزاده بازیساز قهاری در میانه میدان است. دلیل می‌خواهید؟ پاس گلش مقابل استقلال خوزستان. توجیه نشدید؟ اما چرا در داربی از ارسال یک پاس معمولی عاجز بود دیگر ربطی به جامعه بی‌سواد فوتبال‌نویس ایرانی ندارد.
فرق شفر با دیگر مربیان بازنده
شفر بازی رفت را کاملا غافلگیرانه باخت. یک گل همان ابتدای بازی دریافت کرد ولی هرچه کرد نتوانست گل بزند اما این بار دیگر اشتباه چند ماه قبل را مرتکب نشد. گفت دیگر نمی‌خواهم من گل اول را بخورم. با همین فرمول ساده بازی را در آورد. گیرم که نیمه دوم کلا اتوبوس پارک کرد. خب موقعیت‌های تیم قرمز چند تا بود؟ اصلا کدام بازیساز در آن وسط بود که بخواهد زمین را مدیریت کند؟ این هنر برانکو است که می‌تواند با چند جابه‌جایی ساده، کاری کند وحید امیری و فرشاد احمدزاده به عنوان مهم‌ترین بازیکنان قرمزپوش، 90 دقیقه محو شوند. بدون یک ارسال درست. بدون یک موقعیت گل. بدون یک ضربه خوب در چارچوب. بیچاره هواداران استقلال که تصور می‌کردند اگر رحمتی به بازی نرسد، ارشیا بابازاده جوان قادر به مهار موج حملات حریف نیست. رحمتی حتی با ویلچر هم درون دروازه مشکلی پیدا نمی‌کرد چون در طول همه 90 دقیقه فقط دو شوت آرام (امیری و علیپور) درون چارچوب بود و مابقی همه طبقه دوم.
این سورپرایز برانکو بود. مردی که می‌توانست زیباترین پایان را برای تیمش در هفته بیست‌وپنجم رقم بزند. پرسپولیس روی کاغذ نه ولی طبیعتا قهرمان لیگ هفدهم شده اما سوپرایز برانکو اینگونه بود که یک جشن را به عزای عمومی برای هوادارانش مبدل کند اما در این سو شفر نشان داد اگر به مربی خوب خارجی اعتماد شود چگونه از یک تیم شکست‌خورده می‌شود یک مدعی ساخت. شفر زمانی پا به تهران گذاشت که پرسپولیس فرار بزرگش را برای قهرمانی انجام داده بود اما تردید نکنید فصل بعد شاهد یک رقابت کاملا جذاب خواهیم بود. مخصوصا اینکه خیلی از بازیکنان پرسپولیس مانند مسلمان، امیری و احمدزاده میل رفتن دارند و خبر بد اینکه پرسپولیس در تابستان حق خرید بازیکن ندارد.

در یکی از آخرین بازی‌های هفته بیست و ‌ششم لالیگا تیم‌های لاس‌پالماس و بارسلونا پنجشنبه‌شب به مصاف هم رفتند که در پایان به تساوی رضایت دادند. بارسا بازی را هجومی شروع کرد و در نخستین فرصت، سوارز قدر پاس طلایی مسی را ندانست و توپ را در مصافی تک به تک به دست دروازه‌بان کوبید. لحظاتی بعد مسی ضربه آزادی زیبا روانه دروازه کرد که با واکنش گلر راهی کرنر شد. بارسا هماهنگ بود و مسی نیز فوق‌العاده کار می‌کرد و در نهایت هم روی یک ضربه آزاد گل اول را به ثمر رساند. 2 موقعیت لاس‌پالماس روی 2 ضربه آزادی به دست آمد که هلیلوویچ هر دو را از دست داد. بارسا پرس سنگین را مثل همیشه در دستور کار داشت اما در ادامه بازی افت کرد و شاهد موقعیت گل آنچنانی روی دروازه‌ها نبودیم. نیمه اول با همان یک گل به سود بارسا خاتمه یافت. نکته جالب، کارت‌های زرد فراوانی بود که متئو لاهوز به بازیکنان 2 تیم نشان داد و از همه مهم‌تر، هند واضح دروازه‌بان لاس‌پالماس را در حالی که کسی پشت سر او نبود، نگرفت تا بازی کمی هم به جنجال کشیده شود.
نیمه دوم جنجالی شروع شد. روی یک کرنر توپ به تیرک بارسا برخورد کرد و لاهوز در تصمیمی عجیب اعلام پنالتی کرد. پنالتی را کایری به گل مساوی تبدیل کرد. بارسا پس از دریافت این گل بر شدت حملاتش افزود و موقعیت‌های خوبی بویژه روی حرکات کوتینیو به دست آورد که از دست داد. دمبله و راکیتیچ هم وارد میدان شدند اما گره کار باز نشد و با روی زمین افتادن‌های پیاپی بازیکنان میزبان، بازی بارها از ریتم افتاد. در نهایت هم بازی با همان مساوی یک - یک خاتمه یافت تا بازی یکشنبه بارسا برابر اتلتیکو‌مادرید حساس‌تر هم شود.
والورده: داور یک خطای نامرئی را پنالتی گرفت
بارسلونا  در زمین لاس‌پالماس با تساوی 1-1 متوقف شد تا 2 امتیاز حیاتی را از دست بدهد. ارنستو والورده، سرمربی بارسا در پایان بازی گفت: «انگیزه‌های بسیاری برای کسب 3 امتیاز این بازی داشتیم. در نیمه اول بارها به گل نزدیک شدیم و تمام بازیکنان لاس‌پالماس در زمین خودی تجمع کرده بود. به گل هم رسیدیم ولی با اندوخته نامطمئنی به رختکن رفتیم. در نیمه دوم یک پنالتی عجیب به ضرر ما اعلام شد و گل تساوی را دریافت کردیم. پس از این گل، لاس‌پالماس بخوبی دفاع کرد و ما تداوم خوبی در برنامه‌های‌مان نداشتیم. روی پاس‌های آخر و تصمیم نهایی دقت کافی را نداشتیم. با این تساوی فاصله ما با اتلتیکو کاهش یافت با این حال حتی اگر امشب پیروز هم می‌شدیم، حساسیت بازی پیش رو با اتلتیکو در جای خود بود. حالا انگیزه‌های مضاعفی برای افزایش فاصله با اتلتیکو داریم». او درباره داوری بازی گفت: «معمولا درباره داوری حرف نمی‌زنم ولی بین 2 نیمه با او حرف زدم و گفتم گلر لاس‌پالماس بیرون محوطه جریمه با دست به توپ ضربه زد. آن موقعیت یک اخراج واضح بود. روی پنالتی‌ای که به ضرر ما اعلام شد، هنوز هم بازیکنان من نمی‌دانند روی خطای کدامیک، داور اعلام پنالتی کرد. همین پنالتی ضربه روحی شدیدی به ما زد، چون روی یک خطای نامرئی علیه ما پنالتی گرفتند».

شفر حداقل یک فصل دیگر روی نیمکت استقلال
با اعلام معاون ورزشی باشگاه استقلال، سرمربی آلمانی این تیم یک فصل دیگر در جمع آبی‌ها باقی خواهد ماند.
خبر پیشنهاد الهلال به وینفرد شفر بعد از پیروزی شیرین استقلال برابر پرسپولیس موجی از نگرانی را در دل هواداران این تیم به‌وجود آورده است. شفر موفق شده تیم استقلال بحران‌زده را به یک تیم قدرتمند در فوتبال ایران و آسیا تبدیل کند و به همین دلیل هواداران این تیم اعتقاد دارند کار او تازه شروع شده است ولی پیشنهاد این مربی آلمانی از الهلال باعث شده هواداران این تیم از حضور این مربی آلمانی روی نیمکت تیم‌شان برای فصل بعد مطمئن نباشند. ماجرا از این قرار است که شفر در هفته نهم لیگ برتر قرارداد یک فصل و نیمه با استقلال امضا کرد ولی گفته می‌شود برای سال دوم دو طرف باید برای ادامه همکاری با هم توافق کنند. با این حال پندار توفیقی در گفت‌وگو با ورزش سه این شایعه را رد می‌کند و می‌گوید: اصلا چنین چیزی درست نیست. در قرارداد آقای شفر آمده که اگر ایشان برای فصل اول بتواند قهرمان جام حذفی بشود یا از طریق لیگ سهمیه بگیرد قرارداد او به طور اتوماتیک تمدید می‌شود و هیچ پیش‌شرطی هم وجود ندارد. ایشان شرطی برای تمدید قرارداد برای سال دوم ندارند و با این شرایط قرارداد ایشان به طور اتوماتیک تمدید خواهد شد. وی در پایان گفت: هر دو طرف از همکاری با هم راضی هستند و تمایل به ادامه همکاری داریم.

تبرئه مسلمان در دادگاه برانکو
مسلمان مدتی است که به دلایل نامعلوم از ترکیب اصلی سرخپوشان دور شده است و همین موضوع باعث اعتراض برخی هواداران به تصمیمات برانکو در بیرون گذاشتن این بازیکن از ترکیب شده است. مسلمان اعلام کرده بود من ممنوع‌البازی‌ام نه ممنوع‌المصاحبه! با این حال دیروز برانکو ایوانکوویچ پس از تمرین سرخپوشان به صحبت درباره دلایل عدم حضور مسلمان در ترکیب تیمش پرداخت و با اعلام این موضوع که دلیل عدم حضور هافبک خلاقش لجبازی نیست، تاکید کرد: «به جای مسلمان اولویت را به دیگران دادم. چه لجی با مسلمان داشته باشم و کدام مربی با بازیکنانش لج می‌کند و برای کسب نتیجه بهترین‌ها را انتخاب نمی‌کند؟ مسلمان ناراحت بوده و این حرف را زده است. هیچ مشکلی نیست، در میکسدزون می‌تواند مصاحبه کند. او ناراحت و غمگین بوده و من این را در چهره‌‌‌‌اش دیدم».
با این وصف به نظر می‌رسد محسن مسلمان در هفته‌‌های آینده و دیدارهای آسیایی می‌تواند در صورت آمادگی بار دیگر به ترکیب تیم بازگردد.

ماجرای پیچیده تراکتورسازی و عالیشاه
 سرنوشتی بدتر از نوراللهی در انتظار امید
با شرایط و اتفاقاتی که بین باشگاه تراکتورسازی و امید عالیشاه رقم خورده، می‌توان گفت که سرنوشتی بدتر از نوراللهی در انتظار این بازیکن است. پنجشنبه‌شب گذشته خبر اخراج امید عالیشاه از تراکتورسازی با توجه به حضور این بازیکن در ویژه‌برنامه داربی شبکه 3 سیما منتشر شد، هرچند همچنان ابهامات زیادی درباره آخرین وضعیت خدمت سربازی عالیشاه وجود دارد. تراکتوری‌ها مدعی هستند عالیشاه بدون اجازه در ویژه‌برنامه داربی حضور یافته که اگر این ادعا صحیح باشد رفتار بازیکن سرباز این باشگاه نامتعارف و غیرحرفه‌ای است، چرا که تراکتورسازی همزمان در زمین مسابقه مقابل پیکان قرار گرفته و طبیعتاً در چنین موقعیتی حضور بازیکن این باشگاه در برنامه تفسیری یک مسابقه دیگر حرکتی اصولی و حرفه‌ای تلقی نمی‌شود. از آن سو، گفته می‌شود خدمت عالیشاه 19 بهمن به پایان رسیده و اخراج او از سوی باشگاه تراکتورسازی بی‌معنی و فاقد اصول قانونی است. بر اساس این گزارش، گفته می‌شود دوران خدمت عالیشاه در تاریخ 19 بهمن با توجه به کسری‌های دریافت شده به پایان رسیده و تراکتوری‌ها این اختیار را نداشتند که بازیکن پیشین پرسپولیس را اخراج کنند. با مروری به گذشته می‌توان موضوع احمد نوراللهی را به خاطر آورد که او هم در تراکتورسازی خدمتش را پشت سر گذاشت اما برای کسب مجوز بازی مدت‌ها انتظار کشید و در نهایت موافقت تراکتوری‌ها موجب شد مجوز جدایی نوراللهی صادر شود اما ماجرا درباره عالیشاه احتمالاً کمی متفاوت است! تراکتوری‌ها از مصدومیت طولانی و همچنین حضور غیرمجاز این بازیکن در برنامه تفسیر داربی بسیار ناراضی هستند و طبیعتاً در چنین شرایطی گواهی و تأیید گذراندن دوره خدمت در تراکتورسازی براحتی صادر نخواهد شد. آنها اعتقاد دارند عالیشاه همچنان بازیکن تراکتورسازی است و خدمتش تمام نشده و ظاهراً مدارک این بازیکن را هنوز تأیید نکرده‌اند. اگر اینگونه باشد، حالا حکم اخراج شرایط را برای عالیشاه سخت‌تر و پیچیده‌تر خواهد کرد.

فضل‌الله عرب: حدود ١٠٠ روز دیگر جام‌جهانی آغاز خواهد شد و تیم‌ملی کشورمان باید روبه‌روی پرتغال و اسپانیا بازی کند و بازیکنان ملی ما که تعدادی از آنها دیروز در داربی حضور داشتند باید تنه به تنه بازیکنان رئال و بارسا بزنند. نکته نگران‌کننده اما اینجاست که بازیکنان حاضر در ویترین فوتبال باشگاهی ما (داربی تهران) کیفیت دور از انتظاری دارند. وقتی بازیکنان در این سطح بازی و از همان دقایق ابتدایی (که هنوز بهانه خستگی ندارند) تا این حد دچار اشتباه می‌شوند، بعید است بتوانند در مقابل فوتبال پرفشار و هجومی 2 رقیب اروپایی مقاومت کنند. صرف نظر از ناتوانی در ارسال پاس تک‌ضرب و بازی روی زمین در دقایقی از بازی به‌خاطر بازی اصطلاحا «بزن زیرش» در حال اجرا توسط هر دو تیم، به جای بازیکنان، من تماشاگر از برنده 2 توپ طلای فوتبال جهان که همراه اینفانتینو در استادیوم حضور داشت خجالت می‌کشیدم. بازیکنان حتی در اجرای همین سیستم بازی هم ناتوان بودند و خیلی اوقات حتی این «بزن زیرش» هم منجر به دفع توپ نمی‌شد و ضربه محکم یک بازیکن به زیر توپ فقط ارتفاع توپ را تغییر می‌داد و توپ دقیقا در همان منطقه و روی سر همان بازیکن فرود می‌آمد.
این را فراموش نکنید که بازی روی هموارترین چمن ایران برگزار می‌شد و بازیکنان سرخابی‌ها همگی جزو بهترین بازیکنان لیگ هستند و تاسف‌بارتر اینکه اکثرا هم رقم‌های میلیاردی دریافت می‌کنند. صرف نظر از جریان کلی بازی که بیشتر از همه، نیروی جاذبه تلاش می‌کرد توپ را از ارتفاعات به چمن سبز آزادی برساند و بازیکنان مجددا سعی می‌کردند با نهایت توان و قدرت جلوی این اتفاق را بگیرند، مرور صحنه‌هایی از بازی نشان می‌دهد چرا کادر فنی تیم‌ملی نباید این لیگ را جدی بگیرند.
١- در نیمه اول داریوش شجاعیان دو موقعیت عالی برای گلزنی داشت؛ اولی که سر پاس عالى سرور جپاروف آنقدر تعلل کرد تا در نهایت مجبور شود توپ را از زاویه بسته با بیرون پای چپ (احتمالا به قصد ارسال یک سانتر فانتزی!) به بیرانوند برساند. بدبینانه‌اش این است که این بازیکن گران‌قیمت شاید کیفیت لازم برای شوت یا سانتر با پای غیرتخصصی را ندارد! این صحنه دومینوی اشتباهات بود، از مکث و تعلل و سرعت دوندگی پایین تا سانتر بی‌کیفیت در زاویه بسته. صحنه دوم هم چند دقیقه بعد اتفاق افتاد که در چند قدمی دروازه توپ به جای سر به شانه او برخورد کرد و از بالای دروازه بیرون رفت. تخصص اصلی شجاعیان در لایی زدن است.
٢- پاس رو به عقب برای سیدمهدی رحمتی یعنی از دست رفتن مالکیت توپ! رحمتی حتی اگر تحت فشار هم نباشد توپ‌ها را به اوت می‌فرستد. بازی با پای او حداقل در این یک بازی افتضاح بود. رحمتی به خروج‌های اشتباه معروف است اما ضعف اصلی‌تر او بیشتر در بازی با پاست. چیزی که مشخص است اینکه رحمتی قطعا جایی در تیم‌های تحت هدایت گوآردیولا نخواهد داشت.
٣- آقای گل فعلی لیگ برتر بعد از رد شدن از بین 2 بازیکن استقلال و کسب فرصت مناسب شوتزنی بدون اینکه تحت فشار باشد با پای تخصصی توپ را از نزدیکی‌های پرچم کرنر به اوت می‌فرستد و البته بعد از این ضربه ضعیف هم تعادلش را از دست می‌دهد و یک معلق کامل می‌زند!
۴- آخرین ضربه بازی هم شاهکار جابر انصاری که تازه وارد زمین شده بود و از دو قدمی، دروازه خالی را بیرون می‌زند. خوشبختانه اعلام آفساید جابر انصاری باعث می‌شود در هایلایت‌های بازی این صحنه کمتر مورد توجه قرار گیرد.
۵- البته در صحنه گل هم استقلالی‌ها جان به لب شدند. این درست که وریا با پای چپ ضربه زد اما اینکه از 3 متری یک دروازه 7 متری توپ قبل از بوسه زدن به تور به هر دو تیر عمودی برخورد کند، نشان‌دهنده شانس است. خوشبختانه وریا علاوه بر پوشش دفاع و حضور مداوم در حمله‌ها همان نیمه اول 2 بار زاویه مخالف بیرانوند را هدف گرفت و این یعنی این بازیکن اصول اولیه فوتبال را بلد است.
یک نکته: آخر بازی عده‌ای به قصد شادی وارد زمین شدند و من تصور کردم ذوب‌آهن از پارس‌جنوبی جم شکست خورده و بازیکنان پرسپولیس وارد زمین شده‌اند تا با هواداران‌شان جشن بگیرند که دیدم اشتباه کرده‌ام. بازیکنان استقلال باید متوجه باشند دلیل قهرمانی پرسپولیس با این اختلاف زیاد کم‌کاری آنها هم هست و فقط با بردن جام حذفی می‌توانند جبران مافات کنند. حرف آخر اینکه برخلاف ادعای گزارشگر بازی که پرتاب سنگ و بطری و... آبروی ایرانی‌ها را جلوی اینفانتینو برد، بازی بی‌کیفیت و «بزن زیرش» باعث آبروریزی بود. احتمالا فان‌باستن و اینفانتینو با خود فکر می‌کردند حیف از این همه هوادار که برای دیدن این سبک بازی سکوها را پر کرده‌اند. شاید حساب داربی جدا باشد و به قول امید عالیشاه (در تحلیل بعد بازی) داربی «بازی احساسات» باشد اما انتظار از بازیکنان حرفه‌ای بیشتر از اینهاست.