علیرضا بخشی‌استوار: با نگاهی به عناوین فیلم‌های راه‌یافته به بخش مسابقه «سودای سیمرغ» فجر 39، تا حدود زیادی می‌توان حدس زد قصه این آثار در چه حال و هوایی روایت می‌شود و باید دید عناوین آثار جشنواره چگونه ما را به جهان فیلم‌ها وصل می‌کند.

اسم یک اثر، معمولا مانند کلیدی است که بیننده را به دریافتی از مضمون یا ایده اصلی فیلمساز می‌رساند. گاهی نیز یک فیلمساز با ایجاد ابهام، ایهام یا تضاد در نام اثر، مخاطب را از درونمایه اثرش دور می‌کند تا موجب غافلگیری شود. انتخاب نام در مواقع بسیاری ژانر یا سبک یک اثر را نمایان می‌کند و معرف تجاری بودن یا به‌اصطلاح هنری بودن یک فیلم است. 

در تاریخ سینمای ایران فیلم‌هایی بودند که به دلیل منحصربه‌فرد بودن نام‌های‌شان در ذهن مخاطبان باقی مانده‌اند. انتخاب اسم گاهی معرف دورانی است که فیلم در آن ساخته شده است. انتخاب اسم اگر چه مساله‌ای سلیقه‌ای است اما تا حدود زیادی در جذب مخاطبان تاثیرگذار است و نشان از هوش و ذکاوت سازنده یک اثر دارد. 

«ابلق» ساخته نرگس آبیار، از اسامی‌ای است که می‌تواند مخاطب را با ایده کلی اثر آشنا کند. ابلق در لغت به اسب سیاه و سفید اطلاق می‌شود، البته ابلق مجاز از روزگار هم است و اشاره‌ای به سیاهی شب یا روشنایی روز دارد. دورنگ، سیاه‌و‌سفید و زمانه هم مترادف‌هایی برای ابلق است. این دوگانگی که در معنای ابلق نهفته شده قبل از مشاهده فیلم آبیار به نظر اشاراتی به جهان دوگانه و تقابل خیر و شر در آن دارد. 

نام «بی‌همه‌چیز» ساخته جدید محسن قرایی عنوان تحریک‌آمیزی دارد. «بی‌همه‌چیز» در فرهنگ ایرانی به فردی گفته می‌شود که فاقد هرگونه صفت نیک است؛ فردی که در بزنگاه‌ها هرگونه مساله اخلاقی را پشت‌سر می‌گذارد و به منافع شخصی خودش اعتنا می‌کند. بی‌همه‌چیز البته یک ناسزای مؤدبانه(!) است. این عنوان مشخصا مخاطبش را به سوی تماشای اثری می‌کشد که قرار است در آن غافلگیری و تعلیق بسیاری باشد. اگر چه «بی‌همه‌چیز» عنوانی است که می‌شود برای یک فیلم کمدی هم از آن استفاده کرد اما استفاده از آن برای فیلمی با سبک و سیاق جدی و در فضایی واقع‌گرا مضمون و درونمایه اسم را هم دچار دگرگونی می‌کند.

«تک‌تیرانداز» از جمله اسامی و عناوین به اصطلاح سرراست است. این عنوان که به یک منصب یا به‌اصطلاح رسته نظامی مربوط می‌شود، ناخودآگاه ما را به سوی شخصیتی می‌برد که قناصه به دست است و از دوربین اسلحه‌اش هدفی را دنبال می‌کند تا در موقع مناسب شکارش کند. این عنوان به گونه‌ای است که در ذهن کشمکش و تعلیق دراماتیک را تداعی می‌کند و مخاطب به گونه‌ای قبل از ورود به سینما انگار آگاه است که می‌خواهد به تماشای چه فیلمی بنشیند. 

«تی‌تی» اثر آیدا پناهنده نامی غیرمتعارف دارد. «تی‌تی» به نظر اسم یک شخصیت یا موجود است که در فیلم نقشی تعیین‌کننده دارد. این اسم البته حال‌و‌هوایی دخترانه دارد و همین امر می‌تواند موجب ابهام و البته پرسش برای مخاطب اثر شود. 

عنوان «خط فرضی» ساخته فرنوش صمدی اصطلاحی متداول در سینماست. خط فرضی در تعیین وضعیت افراد تعیین‌کننده است و شکستن خط فرضی به عنوان یکی از عناصر مهم در کارگردانی به عنوان یک اشتباه در نظر گرفته می‌شود. خط‌ فرضی می‌تواند اشاره‌ای باشد به یک مرز یا فاصله نانوشته یا نامشخص. از این دریچه انتخاب عنوان «خط فرضی» از عناوین ایهام‌دار است که به نوعی مخاطب را با ایده اصلی اثر مواجه می‌کند و از یک وضعیت آشفته یا از یک جدایی و سردی در ارتباط خبر می‌دهد. 

«رمانتیسم عماد و طوبا» کمی عنوانی شخصی به نظر می‌رسد؛ عنوانی که بیشتر رنگ‌وبویی از جهان فیلم‌های کاوه صباغ‌زاده دارد. این عنوان را می‌توان در ادامه جهانی که صباغ‌زاده در فیلم قبلی خود یعنی «ایتالیا‌ایتالیا» به وجود آورد، تحلیل کرد. اسامی‌ای که او برای کاراکتر‌هایش انتخاب می‌کند معمولا اسامی‌ای خاص و غیرمتداول هستند و از سوی دیگر استفاده از واژه رمانتیسم، با توجه به پیش‌زمینه‌ای که در ذهن مخاطب دارد نشانه‌هایی از یک فیلم عاشقانه را عیان می‌کند، البته ناهمگونی اسامی و ترکیب نامانوسی که در عناوین فیلم‌های صباغ‌زاده وجود دارد، رنگ‌و‌بوی فانتزی و فضای کمدی را هم تداعی می‌کند. 

«روزی روزگاری آبادان» ساخته حمیدرضا آذرنگ، عنوانی است که در سینما زیاد از آن استفاده شده است. در تاریخ سینما فیلم‌های فراوانی به چشم می‌خورد که با عنوان «روزی روزگاری...» ساخته شده‌اند. معمولا این عنوان برای فیلم‌هایی به کار می‌رود که مضمونی تاریخی دارند یا در قصه ما با فلاش‌بکی به گذشته رو به رو هستیم تا قصه‌ای را که در یک برهه مغفول مانده است، دوباره روایت کنیم. وقتی عنوان آبادان در کنار روزی روزگاری می‌آید مسائل مختلفی در ذهن مخاطب نقش می‌بندد، چرا که آبادان سرزمینی پرحادثه و پرقصه است. اگر چه آذرنگ سال‌ها پیش نمایشی را با همین عنوان اجرا کرده بود و مخاطبان بسیاری از درونمایه آن باخبر هستند اما انتخاب این عنوان، انتخابی دسته اول یا تحریک‌آمیز نیست، مگر اینکه آذرنگ درون اثرش امری یکه داشته باشد که با رو کردن آن بخواهد مخاطب را غافلگیر کند و پیش‌زمینه فکری او را به چالش بکشد. 

«روشن» اثر سید روح‌الله حجازی اگر چه نام منحصر به فردی نیست اما وضعیتی دوگانه دارد. در نگاه نخست به نظر می‌آید انتخاب این نام با درونمایه اثر وجهی متضاد دارد. در حقیقت عنوانی که حجازی برای فیلمش انتخاب کرده بر خلاف روند داستان و در تضاد با فضای فیلم به نظر می‌رسد. «روشن» اتفاقا نشان از یک ابهام در فیلم دارد که روشن نیست و این ابهام در تضاد با روشنایی از فضایی تاریک در فیلم خبر می‌دهد. هر چند در خلاصه داستان فیلم به ما می‌گوید که روشن نام شخصیت اصلی فیلم است.

«زالاوا» عنوانی خاص است. احتمالا نام یک منطقه یا اسم خاص است اما همزمان به اسامی شخصیت‌های قصه‌های فولک هم شبیه است. عنوان «زالاوا» درون خودش یک ناشناختگی و ترسی را به شکل توامان نهفته دارد و از این منظر می‌توان حدس زد با فیلمی مواجه هستیم که درونمایه‌هایی وحشت‌انگیز دارد. 

«ستاره‌بازی» عنوان فیلم اخیر هاتف علیمردانی است که در کشور آمریکا ساخته شده است و همین امر موجب می‌شود بتوان حدس زد فیلم درباره آرزوهایی است که یا دست‌نیافتی‌اند یا شخصیت‌های فیلم در رویای رسیدن به آرزویی هستند. ستاره‌بازی در ظاهر قرابت معنایی با وجه ستاره در فرهنگ عامیانه دارد که نشانه‌ای از بخت است و خبر از آینده‌ای روشن می‌دهد. از این منظر نام فیلم علیمردانی می‌تواند حس‌و‌حالی از فضای کلی فیلم را به مخاطبش منتقل کند. 

«شیشلیک» نام یک غذای گرانقیمت است. استفاده از این عنوان برای فیلم می‌تواند در وهله نخست ما را به طبقه‌ای خاص، ضیافتی تجملاتی و مفاهیمی از این دست وصل کند. «شیشلیک» البته می‌تواند حدفاصلی میان فقیر و غنی هم باشد، یعنی «شیشلیک» ممکن است در تضاد با عنوانش به مساله‌ای در زندگی فقرا بپردازد. «شیشلیک» آخرین ساخته محمدحسین مهدویان به عنوان یک اسم تک‌سیلابی موزون وجهی دهان پر کن دارد. در واقع از واج‌آرایی و ضرباهنگی برخوردار است که در جذاب کردن فیلم بی‌تاثیر نیست. 

«گیج‌گاه» هم عنوان جذابی است. گیج‌گاه نقطه حساسی در بدن انسان است که چنانچه دچار آسیب شود ممکن است حافظه را دچار اختلال کند. واژه «گیج‌گاه» به نوعی الهام‌بخش تصاویر اکشن است. گیج‌گاه عنوانی است که آدم را به یاد رینگ بوکس، مشت‌زنی و در کل زد و خورد می‌اندازد و از این جهت گیج‌گاه به نظر ما را با فضایی مواجه می‌کند که از یاد رفته است و همزمان تصور تماشای یک فیلم اکشن را در ذهن مخاطبش پررنگ می‌کند. 

«مامان» اسم جذب‌کننده‌ای نیست. انگار انتخابی است از سر اجبار یا به نوعی بی‌توجهی به اهمیت عنوان فیلم. «مامان» مشخصا و بسیار سرراست اهمیت یک کاراکتر زن یا مادر در فیلم را به تصویر می‌کشد، البته شاید این ابهام‌زدایی و سرراست بودن عنوان بخواهد بر اهمیت نقش کاراکتر تاکید کند اما عنوانی است که همیشه و در هر جایی قابل استفاده است و در آن رمز و رازی نیست. 

«مصلحت» نخستین ساخته حسین دارابی، حسی را در مخاطب برمی‌انگیزد که قرار است به تماشای فیلمی سیاسی بنشیند. مصلحت در برابر مفسدت می‌آید، یعنی زمانی یا جایی که یک نفر باید به صلاح و شایستگی عملی را انجام دهد. مصلحت‌اندیشی در پس یک رخداد غیرطبیعی با وجوه منفی بروز می‌کند؛ جایی که در دل بحرانی قرار است یک نفر با درک مصلحت‌های فردی برای او تصمیم بگیرد و یا نشان از متنبه کردن دارد و از این جنبه‌هاست که به نظر می‌رسد عنوان «مصلحت» عنوانی مجذوب‌کننده باشد. 

«منصور» اسم خاص است. زمانی که برای یک فیلم انتخاب می‌شود نشان می‌دهد که با زندگی شخصیتی به همین نام مواجه هستیم، البته که این شخصیت چهره‌ای شناخته شده است. فیلم «منصور» قرار است به داستان زندگی شهید ستاری بپردازد و از این منظر انتخاب عنوان «منصور» وجهی قهرمانانه و همزمان صمیمی به فیلم و شکل روایتش می‌بخشد. 

«یدو» هم از قاعده اسامی خاص مستثنا نیست؛ اسمی که جغرافیا دارد و در منطقه خوزستان به کار می‌رود. از نام این فیلم پیداست که «یدو» قرار است شخصیت تاثیرگذار در فیلم باشد. هر چند انتخاب اسم خاص در اکثر اوقات انتخابی آسان‌گیرانه به نظر می‌آید اما به نوعی ریسک‌پذیر است و معمولا عناوین اینچنینی برای مخاطبان‌شان جذابیتی ندارد، مگر اینکه آن شخصیت دارای ویژگی‌هایی باشد که بتواند این اسم خاص را خاص‌تر کند.

کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است» خاطرات ‌ناگفته «فروغ منهی» مادر شهیدان داوود، رسول و علیرضا خالقی‌پور نوشته زینب عرفانیان رونمایی شد. 

به گزارش «وطن امروز»، کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است» خاطرات‌ ناگفته فروغ منهی؛ مادر شهیدان داوود، رسول و علیرضا خالقی‌پور نوشته زینب عرفانیان با حضور مادر شهیدان خالقی‌پور، نویسنده کتاب، مداح اهل‌بیت(ع) حاج‌مهدی رسولی، حاج‌حسین یکتا و جمعی از اهالی رسانه و خادمین هیأت رونمایی شد. 

فروغ منهی، مادر شهیدان خالقی‌پور یکی از مادران نمونه زنجانی است که علاوه بر تقدیم ۳ فرزند خود، افتخار همسری جانباز دوران دفاع‌مقدس را دارد. نخستین شهید این خانواده شهید داوود خالقی‌پور، متولد ۱۳۴۴ است که سال ۱۳۶۲ طی عملیات خیبر در جزیره مجنون به فیض شهادت نائل آمد. ۲ شهید دیگر این خانواده نیز رسول و علیرضا متولدان ۱۳۴۶ و ۱۳۵۰ بودند که به طور همزمان سال ۱۳۶۷ در منطقه شلمچه، عملیات پاسگاه زید در آغوش یکدیگر به فیض شهادت نائل آمدند.

«درگاه این خانه بوسیدنی است»،خاطرات ناگفته فروغ منهی مادر شهیدان داوود، رسول و علیرضا خالقی‌پور است که ناگفته‌های شنیدنی‌اش در خطوط این کتاب جان گرفته است؛ مادر جوانی که روزهای جوانی‌اش به داغ جگرگوشه‌هایش گذشت و خم به ابرو نیاورد؛ شیرزنی توصیف نشدنی که در صفحات این کتاب فقط گوشه‌هایی از صبر زینب‌گونه‌اش به تصویر کشیده شده است. 

در خاطره‌ای، مادر شهیدان خالقی‌پور این‌گونه به امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب خطاب می‌کند: «امیرحسین ۲ ساله‌ام را برای آزادی قدس پرورش خواهم داد... مدت زمان زیادی بین زمان مجروحیت و شهادت علیرضا طول نکشید. سال ۱۳۶۷ بود که علیرضا و رسول در سنین (۱۹ و ۱۶) سالگی در شب عید قربان در منطقه شلمچه در آغوش یکدیگر به شهادت رسیدند. زمانی که این ۲ فرزندم شهید شدند، دشمن فکر کرده بود که به ما ضربه‌زده است و این خانواده دیگر منزوی می‌شود اما غیرتم اجازه نداد که این سخنان را تحمل کنم، زمانی که پیکر فرزندانم را دم در خانه آوردند، کنار آنها ایستادم و خطاب به امام خمینی گفتم: «اماما سرت سلامت، ۲ تا از این بچه‌های ناقابلم به نخستین پسرم پیوستند ولی هنوز کار ما تمام نشده است. هنوز پدرشان هست. حتی اگر پدرشان هم شهید شود، من امیرحسین ۲ ساله‌ام را برای آزادی قدس پرورش خواهم داد. اگر او هم نباشد، خودم کمر همت را می‌بندم و چادر به سر، در همه جهات و جبهه‌ها برای پایداری و ایستادگی کشورمان می‌جنگم. امروز هم چیزی تغییر نکرده است و هنوز هم پشت سر امام خامنه‌ای هستیم و پیرو ایشان و تا آخرین لحظه یعنی ظهور امام زمان(عج) با صلابت ایستادگی کرده و خواهیم جنگید. تا زمانی که خدا باشد، تنها نیستم، من در این ۳۵ سال با خاطرات آنها زنده هستم و نفس می‌کشم و احساس می‌کنم آنها هم کنار من نفس می‌کشند».

 بر اساس تصمیم شورای سیاست‌گذاری سی‌و‌نهمین جشنواره فیلم فجر و رویکرد سازمان سینمایی مبنی بر تحقق عدالت فرهنگی، امسال فیلم‌های بخش سودای سیمرغ (مسابقه سینمای ایران) در سراسر کشور برای مخاطبان سینما به نمایش درمی‌آید و هر ۱۶ اثر این بخش در همه استان‌ها نمایش دارند. 

سیدمحمدمهدی طباطبایی‌نژاد، دبیر سی‌و‌نهمین جشنواره فیلم فجر در نشست خبری مجازی خود با تأکید بر این رویکرد نو، اظهار کرد: در سال‌های گذشته اگر ۳۰ یا ۲۲ اثر در جشنواره حضور داشت، نمایش این فیلم‌ها تقسیم می‌شد و در هر مرکز استان، بخشی از آثار روی پرده می‌رفت اما امسال در یک شرایط عادلانه همه مردم در همه استان‌ها می‌توانند آثار را ببینند. 

در روز نخست جشنواره تئاتر فجر، تمام اجراهای جشنواره به نرجس خانعلی‌زاده نخستین شهید مدافع سلامت تقدیم شد. محسن حسن‌زاده، مدیر روابط عمومی سی‌و‌نهمین جشنواره تئاتر فجر که در نخستین روز جشنواره در مجموعه تئاتر شهر حضور داشت، گفت: قرار است اجراهای هر روز از سی‌و‌نهمین جشنواره تئاتر فجر به یکی از شهدای مدافع سلامت تقدیم شود. سی‌و‌نهمین جشنواره تئاتر فجر به دبیری حسین مسافرآستانه از 11 بهمن‌ماه آغاز شده و تا ۲۰ بهمن ادامه دارد. 

 سیدمسعود شجاعی‌طباطبایی، هنرمند کاریکاتوریست در جدیدترین طرح کارتونی خود، به موضوع واکسن فایزر آمریکایی پرداخت. وی درباره این طرح گفت: اگر آمریکا واکسن فایزر دارد که می‌تواند جان آدم‌ها را نجات بدهد دو حالت دارد: اول اینکه چرا از این واکسن برای نجات جان آمریکایی‌ها استفاده نمی‌کند. لری کینگ یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین مجریان تلویزیونی بر اثر کرونا جان خود را از دست می‌دهد، میلیاردر هم بوده و براحتی دسترسی به این واکسن می‌توانست داشته باشد! دوم اینکه اگر این واکسن روی مردم خودش اثر نداشته، پس تمام کره خاکی بسان موش آزمایشگاهی این دولت باید اینقدر کشته بدهند تا نتیجه حاصل شود. نکاتی که ذکر کردم، منافاتی با خریدن واکسن ندارد، فقط بدانیم انگلیس و آمریکا هیچگاه دوست ما نبوده‌اند. انگلیس و آمریکا اول در پی نجات جان مردم خودشان باشند!

رمان «ارتداد» نوشته وحید یامین‌پور در نمایشگاه مجازی کتاب تهران، در صدر فروش انتشارات سوره مهر قرار گرفت. 

 علاوه بر رمان «ارتداد»، کتاب‌های «حاج جلال» نوشته لیلا نظری، «آبنبات هل‌دار» نوشته مهرداد صدقی و «پوتین قرمزها» نوشته فاطمه بهبودی هم مورد استقبال قرار گرفتند. همچنین کتاب‌های «خاطرات سفیر» نوشته نیلوفر شادمهری، «مهاجر سرزمین آفتاب» نوشته حمید حسام، «6 کتاب شعر» (اکنون، ضد، آنها، اقلیت، گریه‌های امپراتور و کتاب) سروده فاضل نظری، «صبح شام»، رمان ۲ جلدی «سه دیدار...» نادر ابراهیمی، «وقتی مهتاب گم شد»، «دختر شینا» و... هم با استقبال خوبی مواجه شدند. 

انتشارات سوره مهر بیش از 1300 عنوان کتاب بزرگسال و کودک و نوجوان در نخستین نمایشگاه مجازی کتاب تهران عرضه ‌کرده ‌بود که تخفیف 20 درصدی خرید کتاب به همراه ارسال رایگان از مزیت‌های این نمایشگاه مجازی کتاب بود.

بهروز افخمی، کارگردان سینما و تلویزیون از چگونگی ساخت نخستین مجموعه مستند جنگی تلویزیون در ماه‌های نخستین آغاز جنگ تحمیلی و روند تولید سریال «کوچک جنگلی» سخن گفت. 

به گزارش «وطن امروز»، افخمی درباره شروع کار خود در صداوسیما عنوان کرد: فعالیت در تلویزیون تا بعد از عید سال ۵۸ به طور جدی شروع نشد. کسانی مثل من که داوطلبانه و بلافاصله بعد از انقلاب به صداوسیما رفتیم و بیشتر هم در بخش خبر کار می‌کردیم، از موضوعات روز گزارش تهیه می‌کردیم. 

افخمی افزود: در بهار یا تابستان سال ۵۸ به طور رسمی در واحد تدوین مشغول به کار شدم. من و مهرزاد مینویی و محمدرضا معینی که مثل 3 یار دبستانی بودیم هر جا که کار بود، می‌رفتیم و کار می‌کردیم. سیدمرتضی آوینی یک سال بعد آمد ولی ما از ابتدا در این گروه کار می‌کردیم و فیلم‌ها را مونتاژ می‌کردیم. همان جا با سیدمرتضی آوینی آشنا و رفیق شدیم. مدتی بعد جنگ ایران و عراق شروع شد که به آبادان رفتیم. از اهواز که عبور کردیم، یک نفر آمد وسط جاده اهواز و گفت جلو نروید، تانک‌های عراقی روی جاده‌اند. 

وی ادامه داد: در آن شرایط از سنگربندی‌ها در آبادان و خرمشهر و جاهایی که درگیرهای تشدید می‌شد، فیلم گرفتیم و نتیجه کار ۵ قسمت ۳۰ دقیقه‌ای مستند شد که در آبان ۵۹ روی آنتن رفت و من نخستین مستندساز جنگی تلویزیون شدم. این مجموعه که «ما ایستاده‌ایم» نام داشت، به‌سرعت نمایش داده شد. به نظرم مجموعه «حقیقت» سیدمرتضی آوینی که نخستین مجموعه مستند حسابی جنگی بود، در آذرماه شروع به پخش شد. 

افخمی درباره دوران مدیریت در صداوسیما نیز عنوان کرد: از اواخر بهار سال ۶۲ مدیر گروه فیلم و سریال شدم که تا سال ۶۴ بیشتر دوام نیاورد. بعد از عید سال ۶۴ به دلیل متوقف شدن سریال «کوچک جنگلی» کار مدیریت را رها کردم، رفتم رشت و خودم کارگردانی را به عهده گرفتم و تا آخر سال ۶۵، یک سال‌و‌‌نیم در رشت فیلمبرداری کردیم.

دبیر جشنواره تئاتر فجر گفت: تئاتر مانند بقیه فعالیت‌های اجتماعی و به‌زعم من مهم‌تر از سایر فعالیت‌های اجتماعی باید همراه زندگی باشد. 

به گزارش «وطن امروز»، حسین مسافر‌آستانه، دبیر جشنواره تئاتر فجر درباره پذیرش این مسؤولیت در این شرایط سخت گفت: من در دوره‌‌ای مسؤولیتی را در تئاتر پذیرفتم که برای آن، بویژه جشنواره سی‌و‌نهم تئاتر فجر، احساس خطر کردم و بر اساس بررسی‌هایی که انجام دادم، متوجه شدم اشتیاقی از سوی دیگران برای پذیرفتن این مسؤولیت وجود ندارد. 

مسافرآستانه افزود: جریان جشنواره تئاتر فجر جریانی حیاتی برای تئاتر ایران است و من نیز هر جایی مسؤولیتی را پذیرفتم برای خدمت به تئاتر بوده است چون معتقدم تئاتر متعادل‌کننده تربیت اجتماعی و افکار اجتماعی است و از افراط و تفریط فرهنگی جلوگیری می‌کند؛ تئاتر ارتقای آگاهی به همراه دارد. 

دبیر سی‌و‌نهمین جشنواره تئاتر فجر در ادامه به مهر گفت: تئاتر مانند بقیه فعالیت‌های اجتماعی و به‌زعم من مهم‌تر از سایر فعالیت‌های اجتماعی باید همراه زندگی باشد و ما می‌خواهیم زندگی را از این همراهی به قصد سخت شدن شرایط محروم کنیم. این در حالی است که شرایط برای تمام کنش‌های اجتماعی سخت شده است و سینما و تئاتر باید با تطبیق همین شرایط فعالیت کنند. گمان بر این بود که جشنواره سی‌و‌نهم با کمبود اثر مواجه خواهد شد، زیرا تئاتری‌ها در شرایط کرونایی فعالیت نکرده بودند اما با درخواست‌های بسیار متعددی برای حضور در جشنواره یعنی بیش از ۲۰۰ درخواست و اثر مواجه شدیم. 

مسافرآستانه ادامه داد: اگر دولت‌ها و مدیران فرهنگی مختلف استراتژی برنامه‌ریزی لازم را برای پیشبرد امور فرهنگی ندارند، ما به‌عنوان جامعه تئاتری نباید اجازه دهیم نبود این برنامه‌ریزی از سوی دولت‌ها و مدیران فرهنگی به آن جریان تئاتری لطمه بزند. وظیفه جامعه هنری این است که اگر رسالتی از بالا برایش تعریف نشده، خودش باید رسالت را بر عهده بگیرد.