مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی گفت: سرنخ‌هایی برای منشأ قاچاق ۲ فیلم سینمایی اکران نشده، پیدا شده است. به گزارش «وطن امروز»، محمدرضا فرجی که بتازگی دبیر ستاد صیانت از آثار سمعی و بصری سازمان سینمایی هم شده است، درباره وضعیت ۲ فیلم مطرح دوره قبل جشنواره فجر که اخیراً قاچاق شده‌اند و نیز منشأ قاچاق آنها، بیان کرد: ستاد صیانت در این باره وظیفه ذاتی خود را انجام می‌دهد و «ساترا» هم در این مسیر کمک می‌کند تا از این کار بیهوده جلوگیری شود. در حال حاضر با توجه به صحبت‌هایی که با دوستان تهیه‌کننده داشتیم، سرنخ‌هایی را به دست آوردیم و ان‌شاءالله با هماهنگی دوستان در معاونت فضای مجازی، قوه قضائیه، پلیس فتا و حراست سازمان سینمایی، پیگیری‌های دقیق‌تری را انجام می‌دهیم تا سرنخ‌های اصلی را پیدا و معرفی کنیم. وی با بیان اینکه کارهای تحقیقاتی همچنان در حال انجام است، در پاسخ به اینکه آیا ممکن است این فیلم‌ها از وزارت ارشاد به بیرون درز کرده باشد؟ گفت: ابدا! اینها مطلقا از وزارت ارشاد خارج نشده‌اند و خود تهیه‌کننده‌ها تا حدودی می‌دانند که از کجا این اتفاق افتاده است. این اتفاق یک امر ناپسند است و هر کسی در هر گوشه‌ای از مملکت که در حوزه هنر فعالیت می‌کند، باید کمک کند این کار ناپسند ریشه‌کن شود. البته ما از دوستان تهیه‌کننده هم خواهش می‌کنیم از فیلم‌های خود بیشتر مراقبت کنند و در برخورد با مراکزی که کارهای فنی را انجام می‌دهند یا کارهایی که قرار است برای جشنواره‌های خارجی انجام شود دقت بیشتری داشته باشند تا از امانتی که به جاهای مختلف داده می‌شود بخوبی نگهداری شود. 

سریال «بوتیمار» به تهیه‌کنندگی مهران مهام و کارگردانی علیرضا نجف‌زاده که ویژه نوروز ۱۴۰۰ است و برای شبکه ۳ تولید می‌شود، این روزها در تهرانپارس در حال تصویربرداری است. به‌ گزارش «وطن امروز»، مهران مهام، تهیه‌کننده سریال تلویزیونی «بوتیمار» گفت: بعد از ۳ ماه تصویربرداری در ساحل دریای خزر و لوکیشن‌های مختلف استان مازندران، ادامه کار از ۱۸ بهمن در تهرانپارس انجام می‌شود و بعد از آن گروه دوباره برای ضبط چند سکانس باقی‌مانده راهی شمال و شهر نوشهر خواهد شد. مهران مهام ادامه داد: بر اساس فیلمنامه، ممکن است بازیگرانی به ما اضافه شوند و در ادامه چند لوکیشن اصلی از سریال را با حضور بازیگران اصلی پیش خواهیم برد. مهام ادامه داد: تجربه کار با بازیگران مازندران که همگی استعدادهای ناب و کاربلدی بودند، اتفاق متفاوتی در این سریال بود که امیدوارم نتیجه‌اش نظر مخاطبان نوروز ۱۴۰۰ را جلب کند. تمام تلاش‌مان این است که بتوانیم حداقل برای لحظاتی فضای خانه‌های هموطنان‌مان را در نوروز مفرح سازیم. حمید لولایی، مرجانه گلچین، هدایت هاشمی، اشکان اشتیاق، سارا مقربی، ندا کوهی، علیرضا درویش، سلمان خطی، ملیحه بقایی، حسین توهمی، سامی غریبی و دانیال جعفری بازیگران اصلی این مجموعه تلویزیونی هستند. 

محسن جندقی: اگر هیجان دوست دارید، اگر می‌خواهید گاهی بخندید و گاهی بترسید، اگر قصه و فلسفه دوست دارید و یک فیلم جمع‌وجور می‌خواهید ببینید و در عین حال برای‌تان مهم نباشد فلان کارگردان و بهمان بازیگر در آن فیلم نقش‌آفرینی کرده باشند، حتما «زاوالا» را ببینید. 

زاوالا بشدت قصه‌گوست و اصلا عقیده و نتیجه‌گیری نویسندگان آن توی ذوق نمی‌زند؛ این فیلم در مذمت خرافه و خرافه‌پرستانی است که در کنار ترحم‌انگیز بودن خطرناک می‌شوند و می‌توانند شما را از صحنه روزگار محو کنند. 

محصول نخستین تجربه کارگردانی ارسلان امیری همسر آیدا پناهنده - که خود نیز کارگردان است- یک فیلم جمع‌و‌جور و تحسین‌برانگیز از آب درآمده که فیلمنامه نقش پررنگی در این موفقیت دارد. 

هدی زین‌العابدین بازیگر جوان و آینده‌دار سینما و نوید پورفرج- بازیگر درخشان فیلم مغزهای کوچک زنگ‌زده- در این فیلم درخشان ظاهر شده‌اند؛ اصلا یکی از علل خوب بودن زاوالا استفاده نکردن از سوپراستارهای سینماست. 

این فیلم قصه روستایی به نام زاوالاست که اهالی آن از هجوم گاه و بیگاه جن‌ها به روستا ذله شده‌اند و برای رفع مشکل دست به دامن رئیس پاسگاه نزدیک روستا و همچنین آمردان که ادعای جن‌گیری دارد می‌شوند. داستان فیلم که در دهه 50 می‌گذرد، محل تقابل خرافه است و حقیقت. در اصل خرافه‌پرستان کلی دیتا و سند دارند که جن به آنها حمله کرده‌ و خسارات مالی و جانی فراوانی وارد کرده و در عین حال برای تکذیب آنها نیز اسناد زیادی نزد مخالفان اندک خرافه وجود دارد. در زاوالا دوقطبی واقع‌گرایی و خرافه‌گرایی فریاد می‌زند اما جریان وقتی پیچیده می‌شود که نویسنده، این فضا را صفر و یکی نمی‌بیند؛ به عنوان مثال مشاهده می‌شود پزشک روستا هم به موضوع خرافه بودن حضور جن در روستا شک وارد می‌کند و در نقاط مختلف فیلم همان رئیس پاسگاه که وجود جن را منکر می‌شد، از جن و جنیان می‌ترسد. همان‌طور که در سطور بالا اشاره شد، زاوالا روایت تقابل حقیقت و خرافات است؛ خرافه‌پرستان در جایی از فیلم خود به خطری بزرگ تبدیل می‌شوند، خطری که از خود خرافه مهلک‌تر است. ارسلان امیری، تهمینه بهرام علیان و آیدا پناهنده فیلمنامه زاوالا را نوشته‌اند و با توجه به اینکه امیری خود یک نویسنده نسبتا باسابقه در سینما محسوب می‌شود، می‌توان براحتی حدس زد که با فیلمی پرمحتوا مواجه می‌شویم. 

خیلی‌ها این فیلم را در ژانر وحشت دسته‌بندی کرده‌اند اما نگارنده این سطور، بشدت با آن مخالف است، چراکه زاوالا شاخص‌های فیلم‌ ژانر وحشت را ندارد. شاید بیننده در چند لحظه هیجان‌زده شود و از یکی دو سکانس معمولی بترسد اما وحشتی در کار نیست. مخاطب بشدت دنبال حقیقت در داستان است و جالب اینکه نویسندگان فیلمنامه قضاوت در این باره را برعهده مخاطب می‌گذارند و به هیچ عنوان مانند برخی فیلم‌ها بیانیه ذهن خود را به خورد مخاطب نمی‌دهند. 

عاشقان فیلم‌های فرمیک نیز از دیدن این فیلم لذت می‌برند، چرا که زاوالا پر است از تصاویر ناب روستایی کردستان، لانگ‌شات‌ها و کلوزآپ‌های به‌موقع، فیلمبرداری صحیح و بدون شلختگی‌های مرسوم و همچنین بازی‌های نسبتا خوب و قابل قبول. کارگردان موفق شده بازی یک لشکر بازیگر محلی را به بازیگران نقش اول خود نزدیک کند و با موقعیت‌های کمدی، خلأهای معمول شکاف سطوح بازیگری را پر کند. با وجود قصه هیجان‌انگیز، کارگردان نگذاشته بازیگران در حد تیپ بمانند و حداقل نقش رئیس پاسگاه را تبدیل به شخصیت می‌کند؛ شخصیتی که در نهایت، مخاطب با وی همزادپنداری می‌کند و حتی برایش مرثیه می‌خواند. 

محمد رسولی بخوبی از پس فیلمبرداری زاوالا برآمده و موفق شده یک فیلم پر از تصاویر کارت‌پستالی را به کارگردان و روح‌الله و سمیرا برادری (تهیه‌کنندگان زاوالا) تحویل دهد. عماد خدابخشی، تدوینگر فیلم نیز می‌تواند به همراه حسین کرمی، طراح لباس و صحنه و نویسندگان زاوالا از کاندیداهای دریافت سیمرغ باشند. 

بزرگ‌ترین نقدی که می‌توان به زاوالا وارد کرد تفاوت سطوح بازی بازیگران و لهجه کردی بازیگران غیرکردی است اما این فیلم آنقدر خوش‌ساخت است که می‌شود سخت‌گیری را کنار گذاشت. زاوالا یک فیلم قابل احترام است و نشان داد ارسلان امیری آینده درخشانی در کارگردانی دارد، اگر همچنان با تیم حرفه‌ای سازنده کار کند و آیدا پناهنده را همچنان در کنار خود ببیند. 

۶ گروه از ۴ کشور اتریش، آلمان، ایتالیا و کوبا در بخش بین‌الملل سی‌و‌ششمین جشنواره موسیقی فجر شرکت می‌کنند. به گزارش «وطن امروز»، تک‌نوازی ویولن‌سل مارتین ملندز از کوبا، دوئت «سان موس» مشتمل بر دونوازی گیتار و ویولن‌سل از اتریش، دوئت «ویلا مادلنا» مشتمل بردونوازی آکاردئون، کلارینت و ساکسیفون از اتریش، تریوی جز «فولبرشت» مشتمل بر سه‌نوازی ساکسیفون، آوا، الکتریک و گیتار از آلمان، تک‌نوازی پیانو موریس ارنست از آلمان و دوئت «فراتا دی پالما» مشتمل بردونوازی پیانو و ویولن از ایتالیا اجراهای بخش بین‌الملل سی‌وششمین جشنواره موسیقی فجر را تشکیل می‌دهند. طبق اعلام ستاد برگزاری جشنواره، اجراهای بخش بین‌الملل سی‌و‌ششمین جشنواره موسیقی فجر نیز ضبط و به صورت مجازی پخش می‌شود که بر اساس برنامه‌ریزی‌های انجام شده، اجراهای تک‌نوازی ویولن‌سل مارتین ملندز از کوبا، دوئت سان موس از اتریش، دوئت ویلا مادلنا از اتریش، تریوی جز فولبرشت از آلمان، در کشور مبدا به طور اختصاصی برای این دوره از جشنواره ضبط شده است و در زمان جشنواره پخش می‌شود. تک‌نوازی پیانو موریس ارنست از آلمان و دوئت فراتا دی پالما (دونوازی پیانو و ویولن) از ایتالیا هم در ایران ضبط و در سی‌و‌ششمین جشنواره موسیقی فجر پخش می‌شود.

نامزدهای سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر در بخش «سودای سیمرغ» و «نگاه نو» در رشته‌های مختلف معرفی شدند. 

به گزارش «وطن امروز»، هیات داوران سودای سیمرغ پس از بازبینی 16 اثر سینمایی راه‌یافته به بخش مسابقه سینمای ایران، اسامی نامزد‌های دریافت سیمرغ در رشته‌های مختلف را به شرح زیر اعلام کرد. 

نامزدهای بهترین جلوه‌های بصری

محمد برادران برای فیلم منصور، جواد مطوری برای فیلم بی‌همه چیز، فرید ناظرفصیحی برای فیلم ابلق

نامزدهای بهترین جلوه‌های ویژه میدانی

آرش آقابیگ برای فیلم روشن، ایمان کرمیان برای فیلم تک‌تیرانداز، ایمان کرمیان برای فیلم یدو

نامزدهای بهترین چهره‌پردازی

ایمان امیدواری برای فیلم ابلق، شهرام خلج برای فیلم شیشلیک، رکسانا صفوی برای فیلم ستاره‌بازی، عباس عباسی برای فیلم یدو

نامزدهای بهترین طراحی لباس

بهزاد جعفری طادی و محمدحسین کرمی برای فیلم شیشلیک، بهزاد جعفری‌طادی برای فیلم مصلحت، مارال جیرانی برای فیلم بی‌همه چیز، محمدحسین کرمی برای فیلم زالاوا

نامزدهای بهترین طراحی صحنه

بهزاد جعفری‌طادی برای فیلم مصلحت، سهیل دانش‌اشراقی برای فیلم‌‌های روزی روزگاری آبادان و روشن، محمدرضا شجاعی برای فیلم ابلق، آیدین ظریف برای فیلم یدو، امیرحسین قدسی برای فیلم بی‌همه چیز

نامزدهای بهترین صدابرداری

طاهر پیشوایی برای فیلم ابلق، رشید دانشمند برای فیلم‌های زالاوا و یدو، هادی ساعد‌محکم برای فیلم شیشلیک، شهرام متولی‌باشی برای فیلم تک‌تیرانداز، امین میرشکاری برای فیلم بی‌همه چیز

نامزدهای بهترین صداگذاری

حسین ابوالصدق برای فیلم تک‌تیرانداز، بهمن بنی‌اردلان برای فیلم روزی روزگاری آبادان، علیرضا علویان برای فیلم بی‌همه چیز، امیرحسین قاسمی برای فیلم زالاوا، امیرحسین قاسمی برای فیلم خط فرضی، امیرحسین قاسمی برای فیلم یدو

نامزدهای بهترین موسیقی متن

پیام آزادی برای فیلم رمانتیسم عماد و طوبا، بامداد افشار برای فیلم یدو، علیرضا افکاری برای فیلم تی‌تی، حامد ثابت برای فیلم بی‌همه چیز، فردین خلعتبری برای فیلم مصلحت

نامزدهای بهترین تدوین

عماد خدابخش برای فیلم بی‌همه چیز، عماد خدابخش برای فیلم گیج‌گاه، سیاوش کردجان برای فیلم مصلحت، میثم مولایی برای فیلم یدو

نامزدهای بهترین فیلمبرداری

محمد رسولی برای فیلم زالاوا، مسعود سلامی برای فیلم روزی روزگاری آبادان، فرشاد محمدی برای فیلم تی‌تی، مرتضی نجفی برای فیلم‌های روشن و یدو، مرتضی هدایی برای فیلم بی‌همه چیز

نامزدهای بهترین نقش مکمل مرد

عرفان ابراهیمی برای فیلم مامان، پژمان جمشیدی برای فیلم شیشلیک، پوریا رحیمی‌سام برای فیلم زالاوا، وحید رهبانی برای فیلم مصلحت، پدرام شریفی برای فیلم بی‌همه چیز

نامزدهای بهترین نقش مکمل زن

آزیتا حاجیان برای فیلم خط فرضی، الهام شفیعی برای فیلم روزی روزگاری آبادان، گلاره عباسی برای فیلم ابلق، گیتی معینی برای فیلم ابلق

نامزدهای بهترین نقش اول مرد

پرویز پرستویی برای فیلم بی‌همه چیز، نوید پورفرج برای فیلم زالاوا، محسن تنابنده برای فیلم روزی روزگاری آبادان، میلاد صویلوی برای فیلم یدو، رضا عطاران برای فیلم روشن، امیر نوروزی برای فیلم مامان

نامزدهای بهترین نقش اول زن

رویا افشار برای فیلم مامان، ستاره پسیانی برای فیلم یدو، الناز حبیبی برای فیلم رمانتیسم عماد و طوبا، ملیسا ذاکری برای فیلم ستاره بازی، الناز شاکردوست برای فیلم ابلق، نازنین فراهانی برای فیلم مصلحت

نامزدهای بهترین فیلمنامه

ارسلان امیری، آیدا پناهنده و تهمینه بهرام برای فیلم زالاوا، آرش انیسی برای فیلم مامان، آیدا پناهنده و ارسلان امیری برای فیلم تی‌تی

نامزدهای بهترین فیلمنامه اقتباسی

حمیدرضا آذرنگ برای فیلم روزی روزگاری آبادان، مهدی جعفری و مهین عباس‌زاده برای فیلم یدو، محسن قرایی و محمد داوودی برای فیلم بی‌همه چیز

نامزدهای بهترین کارگردانی

نرگس آبیار برای فیلم ابلق، ارسلان امیری برای فیلم زالاوا، مهدی جعفری برای فیلم یدو، محسن قرایی برای فیلم بی‌همه چیز

نامزدهای بهترین فیلم

ابلق به تهیه‌کنندگی محمدحسین قاسمی، بی‌همه چیز به تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی، زالاوا به تهیه‌کنندگی روح‌الله برادری و سمیرا برادری، یدو به تهیه‌کنندگی محمدرضا مصباح

نامزدهای کارگردان اول

حمیدرضا آذرنگ برای فیلم روزی روزگاری آبادان، ارسلان امیری برای فیلم زالاوا، آرش انیسی برای فیلم مامان، عادل تبریزی برای فیلم گیج‌گاه، حسین دارابی برای فیلم مصلحت، سیاوش سرمدی برای فیلم منصور

گروه فرهنگ و هنر: فیلم «روشن» دقیقا نمی‌داند می‌خواهد چه اثری باشد. شخصیت اصلی با بازی رضا عطاران یک فرد عاشق سینماست که یک خانه کوچک و زندگی ساده‌ای دارد. او یک واحد از برج‌های اطراف تهران را پیش‌خرید کرده اما سازندگان خانه به قول‌شان عمل نکرده‌اند و به همین خاطر هم این کاراکتر در وضعیت بدی قرار گرفته است. 

خانواده او در حال فروپاشی ا‌ست و همسرش هم به طور کامل از او جدا شده و تصمیم گرفته با تن‌فروشی اوضاع زندگی خود را بهبود بخشد. فیلم به علاقه کاراکتر رضا عطاران نسبت به سینما می‌پردازد، از نگاه ساده او به زندگی می‌گوید و سعی می‌کند با فضایی آرام و شبیه به شخصیت‌های ساده فیلم‌های ناتورئالیستی کارگردان‌های شناخته‌شده‌ای مثل فدریکو فلینی، در دل مخاطب همدردی ایجاد کند اما به هیچ عنوان موفق نمی‌شود. 

 ممکن است فیلم‌های خوب بسیار زیادی را ببینیم که در آنها با کاراکترهای اصلی سرخورده و بدون هدف طرف هستیم. در چنین شرایطی سازندگان فیلم سعی می‌کنند با طراحی یک ماجرا و اتفاقاتی که برای شخصیت اصلی رخ می‌دهد، همچنان ریتم و هیجان فیلم را حفظ کنند اما فیلم «روشن» به بدترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهد. 

اتفاقاتی که برای رضا عطاران در این فیلم رخ می‌دهد و شخصیت‌هایی که او در طول قصه با آنها روبه‌رو می‌شود، هیچ کدام پیش‌زمینه خاصی ندارند و در داستان هم ما تقریبا هیچ اطلاعات تازه‌ای درباره آنها کسب نمی‌کنیم. اتفاقات هم فاقد هیجان کافی هستند و «روشن» بیشتر از آنکه مانند یک فیلم سینمایی باشد، شبیه سریال‌های کوتاه درجه دوم شبکه نمایش خانگی است که داستان در آنها بشدت کند و بی‌هدف پیش می‌رود. 

«روشن» نه‌تنها بدترین فیلم روح‌الله حجازی است، که اندک انگیزه و امید باقیمانده برای دنبال کردن کارنامه او را هم از بین می‌برد و نشان می‌دهد به پایان راه رسیده است. 

 اگر زمانی در «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» یک داستان نیم‌خطی قابل پیگیری وجود داشت، اینجا همان قصه نیم‌بند هم وجود ندارد. اگر زمانی در «مرگ ماهی» سر و شکل بصری فیلم چشم‌نواز بود، اینجا تصویر دلنشینی هم وجود ندارد و اگر زمانی در «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» با همه ضعف‌هایش، دست‌کم مضمون و تم اثر قابل تشخیص و بحث بود، اینجا حتی مشخص نیست فیلم برای چه و بر اساس کدام انگیزه محرک مضمونی ساخته شده است. 

حجازی یک بار دیگر تلاش کرده بهترین تکنیسین‌ها را برای ساخت فیلمش دور هم جمع کند و طبق معمول حضور آنها کمترین کمکی به فیلم نکرده است. به همان اندازه که انتخاب محمود کلاری برای فیلمبرداری «مرگ ماهی» تناسبی با اتمسفر فیلمنامه نداشت، اینجا هم معلوم نیست بامداد افشار با آن جنس از موسیقی مدرن خاص خود، چه تناسبی با دیگر اجزای فیلم دارد، یا مرتضی نجفی به عنوان فیلمبردار چه کمکی به فیلم کرده، یا ترکیب رضا عطاران و سیامک انصاری به عنوان کمدین‌هایی در قالب غیرکمدی، چه قصد و هدفی را دنبال می‌کند. 

اصالت، گمشده سینمای حجازی است و در روشن هم، مثل فیلم‌های قبلی خود تلاش می‌کند تا از خود واقعی‌اش فاصله بگیرد و قصه آدم‌هایی را روایت کند که کوچک‌ترین نسبتی با خود فیلمساز ندارند. نتیجه آنکه باز هم مثل فیلم‌های قبلی حجازی، آدم‌های فیلم‌هایش شبیه به هیچ دسته و فرقه و قشری از آدم‌های واقعی جامعه نیستند و فقط توهمات حجازی از جهان اطرافند. 

 آیا حجازی واکنش شخصیت اصلی فیلم خود در قبال خیانت همسرش را که به مضحک‌ترین شکل و با جمله «دیگه این کارای بد رو نکن» خلاصه می‌شود، قابل درک و فهمیدنی می‌داند؟ یا به همسر او حق می‌دهد با مرد دیگری رابطه جنسی داشته باشد؟ 

آن خانه عجیبی که سیامک انصاری شب‌ها در آن قمار می‌کند، مواد می‌کشد و در یکی از اتاق‌هایش هم یک فاحشه وجود دارد، کجاست؟ چرا اینقدر بی‌منطق و بی‌معناست؟ و چندین و چند سوال دیگر که همگی نشان می‌دهد روح‌الله‌حجازی برای انکار و فاصله گرفتن از خودش آنقدر اغراق می‌کند که از فیلم‌هایش موجوداتی نافهمیدنی و بی‌اصالت می‌سازد که هیچ مخاطبی خودش را در آنها نمی‌بیند. 

فیلم دفاع مقدسی «یدو» نخستین فیلمی بود که روز گذشته در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. «یدو» به کارگردانی مهدی جعفری، محصول مشترک کانون پرورش فکری کودکان و بنیاد سینمایی فارابی است. مهدی جعفری که پیش از این با فیلم 23 نفر در جشنواره فیلم فجر حضور داشت، این بار با فیلم «یدو» در گونه دفاع‌مقدس و کودک و نوجوان به جشنواره فیلم فجر آمده است. «یدو» نخستین ماه‌های جنگ تحمیلی در آبادان در حال محاصره را به تصویر می‌کشد که چهره‌هایی چون ستاره پسیانی، اکبر اودود، سعید آل‌بوعبادی، میلاد صویلاوی، محمدمهدی آل‌بوعلی، ریحانه آریامنش، عبدالحلیم تقلبی، حسین پوریده، رضا نوری، طاهره نیک‌آزاد، مسعود جلالی، معید رامی، مائده رامی، یاسین مسعودی و احمد مسافری در آن ایفای نقش می‌کنند. مهدی جعفری درباره انتخاب این قصه برای ساخت فیلم «یدو» در نشست خبری فیلمش در جشنواره فیلم فجر گفت: روزی ابراهیم ایرج‌زاد داستان«زخم شیر» نوشته صمد طاهری را به من پیشنهاد داد که بخوانم و اگر دوست داشتم فیلمش را بسازم. ما از این قصه، فیلمنامه‌ای سینمایی استخراج کردیم که حاصل آن «یدو» شد.  جعفری درباره حضور پسیانی در این پروژه گفت: در قصه اصلی سن مادر کمی بالاست و ما در جهان فیلمنامه سن مادر را کمی پایین‌تر آوردیم. ما با چند بازیگر در آن سن و سال تماس گرفتیم که به هر دلیلی همکاری میسر نشد اما در نهایت ستاره پسیانی پذیرفت و ریسک کرد.  او ادامه داد: ستاره پسیانی تنها بازیگر حرفه‌ای بود که باید بین بازی خودش و بازیگران دیگر تعادل ایجاد می‌کرد. خوشبختانه همه انرژی گذاشتند و بچه‌های نابازیگر در کنار ستاره پسیانی با هم به تعادل رسیدند و کار خوبی از آب درآمد.  جعفری درباره اقتباس از داستان صمد طاهری توضیح داد: در سینما رسم نیست در اقتباس از داستان، نویسنده کتاب حضور داشته باشد اما من با نویسنده کار تماس گرفتم و از او کسب اجازه کردم، البته کار من اقتباس آزاد بوده است. جعفری درباره آهنگسازی فیلم اظهار کرد: انتخاب بامداد افشار برای من ریسک بود به این دلیل که این کار با فیلم‌های قبلی که کار کرده بود، تفاوت داشت. من کار آهنگسازی او را قبلا در فیلم «پوست» شنیده بودم و بسیار دوست داشتم. انتخاب این کار برای او هم ریسک بود و این جسارت از جوانی مثل بامداد برمی‌آمد. ما برای رسیدن به این موسیقی آواهای آبادانی را انتخاب کردیم و به عنوان موتیف‌هایی در کار استفاده کردیم که به نظرم نتیجه کار مطلوب شده است.