بعد از پایان دیدارهای ملی فوتبال جهان در ماه سپتامبر، رده‌بندی تیم‌های ملی نیز مشخص شد و مهم‌ترین نکته برای فوتبال ایران، صعود دوباره به صدر تیم‌های آسیایی بود. تیم ملی فوتبال ایران توانست در دومین دیدار خود در انتخابی جام‌جهانی با ۳ گل عراق را از پیش رو بردارد و ۶ امتیازی شود. این نتیجه باعث شد تیم ‌ملی فوتبال ایران با ۴ پله صعود در رده ۲۲ جهان و اول آسیا قرار گیرد و به این ترتیب تیم ‌ملی فوتبال ایران برای نخستین‌‌بار بعد از جام ملت‌های آسیا، رده نخست تیم‌های آسیایی در رده‌بندی فیفا را از ژاپن باز پس گرفت. 

مهدی مرتضویان: باشگاه پرسپولیس بار دیگر به خاطر بدهی‌های مانده از گذشته با محرومیت از حضور در نقل و انتقالات روبه‌رو شد و با وجود اینکه ۲ بدهی سنگین را پرداخت کرده بود اما در سومین پرونده «گیر» افتاد و حالا پنجره نقل و انتقالاتی‌اش را بسته می‌بیند. باشگاه پرسپولیس با حکم کمیته انضباطی فدراسیون جهانی فوتبال تا پنجشنبه گذشته فرصت پرداخت‌ طلب گابریل کالدرون، سرمربی پیشین آرژانتینی و دستیارش خواکین را داشت. سرخپوشان پایتخت که پس از استعفای جعفر سمیعی از مدیرعاملی زیر نظر مجید صدری فعالیت خود را دنبال می‌کنند، موفق به تأمین منبع ۶۹۰ هزار دلاری این بدهی نشدند؛ بدهی بزرگی که در دوران مدیرعاملی محمدحسن انصاری‌فرد به پرسپولیس تحمیل شد اما او این بدهی را پرداخت نکرد تا کار به دوران سرپرستی مهدی رسول‌پناه و مدیرعاملی جعفر سمیعی بکشد. مدیران وقت باشگاه نیز هر کدام در دوران مدیریتی خود درگیر بدهی‌های قبل‌تر شدند. رسول‌پناه بدهی به برانکو ایوانکوویچ را پرداخت کرد و سمیعی نیز ‌طلب ماریو بودیمیر را داد تا بخش قابل توجهی از بودجه‌های جاری صرف این موضوعات شود. باشگاه پرسپولیس در فصل گذشته با وجود تکرار قهرمانی در لیگ برتر و کسب نایب‌قهرمانی در آسیا پاداشی را دریافت نکرد تا سمیعی مجبور شود ۷۵ میلیارد تومان قرض بگیرد تا هزینه‌های فصل گذشته و همچنین بدهی به خارجی‌ها را پرداخت کند؛ قرضی که قرار است از منبع درآمدهای این تیم از AFC پرداخت شود اما تحریم‌های بین‌المللی مالی مانع انتقال این پول به حساب پرسپولیس شده است و سرخ‌ها نمی‌توانند آن را دریافت کنند. سمیعی در دوران کم‌حاشیه مدیریتی خود تنها توانست قرض بگیرد تا هر وقت این پول رسید آن را تسویه کند. حالا مجید صدری که به دلیل بازنشستگی نمی‌تواند مدیرعامل پرسپولیس شود، در دوران کوتاه‌مدت سرپرستی‌اش ملزم به پرداخت بدهی سنگین ۶۹۰ هزار دلاری کالدرون و خواکین است؛ پولی که رئیس هیأت‌مدیره پرسپولیس قرار بود همچون پروژه پرداخت زمستانی به بودیمیر پرداخت کند اما این اتفاق نیفتاد. صدری زمستان سال گذشته توانست پول قرض بگیرد و پول بودیمیر را بدهد تا یحیی گل‌محمدی خرید زمستانی داشته باشد اما این بار برای کالدرون با مشکل تأمین پول روبه‌رو شد. باشگاه پرسپولیس با علم به اینکه در دادگاه عالی ورزش به محکومیت مقابل کالدرون تن خواهد داد، صرفا جهت اتلاف وقت، این پرونده را پیگیری کرد تا پول او را فراهم کند. دادگاه CAS نیز نه تنها بدهی سرخ‌ها به پیرمرد آرژانتینی را تأیید کرد، بلکه این باشگاه را به پرداخت سود ۵ درصدی بابت هر سال دیرکرد و همچنین هزینه‌های دادگاه محکوم کرد. فیفا نیز تا ۹ سپتامبر (هجدهم شهریورماه) به باشگاه پرسپولیس مهلت داد این پول را واریز کند. سرخپوشان نیز همچون تابستان قبلی شروع به جذب بازیکن تا این تاریخ کردند تا با تیمی کامل برای ادامه رقابت‌های لیگ قهرمانان ۲۰۲۱ و همچنین لیگ برتر بیست‌و‌یکم آماده شوند. باشگاه پرسپولیس با جیب خالی از پول، مکاتبه با کالدرون را ادامه داد تا از سرمربی آرژانتینی سابق خود وقت بگیرد. با این حال کالدرون پاسخی به این نامه‌ها نداد تا درخواست مجید صدری مبنی بر مهلت ۲ ماهه برای تسویه را نپذیرد و سرخ‌ها با سومین محرومیت در یک سال گذشته روبه‌رو شوند؛ اتفاقی تکراری در پرسپولیس که میراث مدیران قبلی این تیم است و سمیعی نیز نتوانست کاری برای رفع این نابسامانی کند. حال باید دید سرپرست جدید باشگاه که به واسطه حضور چندماهه در پست ریاست هیأت‌مدیره با امور جاری آشنا شده، چه تدبیری پیش خواهد گرفت. 

 

* در حسرت ثبات مدیریت

در دهه 1390 پرسپولیس 14 فرد متفاوت را روی صندلی مدیریت باشگاه دیده و احتمال دارد نفر پانزدهم نیز بزودی معرفی شود. جدایی جعفر سمیعی، اتفاقی قابل پیش‌بینی در باشگاه پرسپولیس بود و به نظر می‌رسید با تغییر دولت و ورود وزیر جدید، «ماموریت سمیعی به اتمام رسیده» و مدیریت باشگاه دوباره دچار تزلزل شود. در این مسیر، حمایت هواداران و اعضای تیم پرسپولیس از مدیرعامل کم‌حرف و بی‌حاشیه هم تغییری در این روند ایجاد نکرد و به نظر، حتی خود سمیعی نیز تمایلی به اقدام برای ادامه کار در باشگاه نداشت تا دوره کار وی در باشگاه کمتر از یک سال به طول بینجامد. نکته کنایه‌آمیز درباره صندلی مدیریت باشگاه پرسپولیس این است که از بین ۴ مدیری که اخیرا روی صندلی مدیرعاملی تکیه زده‌اند، جعفر سمیعی بیشترین میزان ثبات را داشت و تنها کسی بود که ۲ رقمی شدن تعداد ماه‌های حضورش در باشگاه را تجربه کرد. ایرج عرب (8 ماه و نیم)، محمدحسن انصاری‌فرد (6 ماه و نیم) و مهدی رسول‌پناه (7 ماه و نیم) روی هم حدود ۲ سال در باشگاه پرسپولیس مدیریت کردند. در دهه 1390 مجموع نفراتی که به عنوان مدیرعامل، سرپرست و قائم‌مقام و در یک نقطه مشترک، «نفر اول مدیریتی باشگاه» وارد ساختمان ۴ طبقه خیابان سئول شدند، حالا با حضور مجید صدری به عدد 14 رسیده است. یعنی حتی اگر صدری تا پایان سال در این پست به کارش ادامه دهد، عمر مدیریتی‌اش در پرسپولیس 261 روز خواهد بود و در غیر این صورت به کمتر از 250 روز (8 ماه) خواهد رسید. شاید اگر مدیرانی چون محمد رویانیان و علی‌اکبر طاهری که حدود ۲ سال مدیرعامل پرسپولیس بودند، وجود نداشتند، این عدد بسیار کمتر می‌بود. برای مقایسه بهتر شاید لازم باشد به تاریخ باشگاه رجوع شود؛ زمانی که از سال 1347 تا 1357 تنها دو نفر بر مسند مدیریت باشگاه نشستند؛ علی عبده و مصطفی مکری. پس از آن تا زمان ورود امیر عابدینی، باشگاه دوباره دوره‌ای بی‌ثبات را تجربه کرد تا اینکه عابدینی از سال 1372 تا 1380 عنان کار را در دست گرفت و دوره‌ای استثنایی در ۴ دهه اخیر را از نظر ثبات مدیریتی رقم زد. در دهه 1380 نیز اوضاع پرسپولیس بهتر بود و آنها 9 دوره مدیریتی متفاوت را تجربه کردند تا عمر مدیریتی به طور میانگین، کمی بیشتر از یک سال باشد اما در دهه 1390 همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، اوضاع متفاوت بود. به عبارتی مدیران پرسپولیس یا فرصت انتخاب اسپانسر، سرمربی و بستن تیم را دارند اما با جدایی زودهنگام پاسخگوی انتخاب‌های خود نخواهند بود، یا باید با انتخاب نفر قبلی بسازند که در این صورت نیز با همین حربه از پاسخگویی فرار خواهند کرد. نکته جالب اینکه در نیمه اول این دهه که پرسپولیس نتایج ضعیف‌تری گرفت، اوضاع ثبات مدیریتی باشگاه بهتر بود و 6 نفر بر کرسی مدیریت باشگاه نشستند که در آن هم نفراتی مثل علی پروین و بهروز منتقمی عملا یک دوره بسیار کوتاه این نقش را بر عهده داشتند. اما نیمه دوم دهه 1390 بی‌ثباتی در پرسپولیس بیشتر شد و در عین حال باشگاه به بهترین روزهای خود از نظر کسب نتایج رسید. در این بین شاید یک نتیجه‌گیری چندان هم اشتباه نباشد؛ اینکه کادرفنی (برانکو، کالدرون و گل‌محمدی) توانستند این خلأ مدیریتی را به بهترین شکل ممکن پر کنند. 

***

نورین: محرومیت 10 ساله را برای فلسطین به جان خریدم

هرگز با رژیم کودک‌کش مسابقه نمی‌دهم

جودوکار الجزایری بعد از محرومیت 10 ساله‌اش از سوی فدراسیون جهانی جودو به دلیل عدم مسابقه مقابل نماینده صهیونیست‌ها گفت: مساله فلسطین مهم‌تر از ورزش است و من هیچ‌گاه با نماینده رژیم کودکش مسابقه نمی‌دهم. 

فدراسیون جهانی جودو ۲ روز پیش فتحی نورین، جودوکار الجزایری را به دلیل انصراف در مسابقات المپیک توکیو2020 مقابل نماینده رژیم صهیونیستی 10 سال از حضور در مسابقات محروم کرد. این ورزشکار مسلمان و پایبند به آرمان مقاومت فلسطین در واکنش به این محرومیت بلندمدت و ناعادلانه گفت: 10 سال محرومیت سنگینی است. البته انتظار چنین محرومیتی را داشتم، چون آنها حامی صهیونیست‌های تروریست علیه ملت ما در غزه هستند. وی افزود: آنها در جنایت‌های رژیم صهیونیستی دست دارند. من هیچ قانونی را زیر پا نگذاشتم؛ کناره‌گیری من اقدامی در حمایت از مردم فلسطین بود. ورزشکار مسلمان الجزایری با وجود محرومیت 10 ساله به این اقدامش افتخار کرد و گفت: من به این تصمیم افتخار می‌کنم. من با رژیمی که ایجاد وحشت می‌کند و کودکان فلسطینی را به قتل می‌رساند روبه‌رو نمی‌شوم. مساله فلسطین مهم‌تر از ورزش است و تصمیمم هیچ‌گاه عوض نمی‌شود.

***

رأی CAS درباره فولاد یک ماه به تأخیر افتاد

یک خبر ناامید‌کننده به اردوی تیم فولاد رسید. رای دادگاه بین‌المللی ورزش یا همان CAS درباره پنجره فولاد دست‌کم تا یک ماه آینده صادر نخواهد شد. این باشگاه با تلاش‌های دیپلماتیک و ارائه مدارک مستند به دادگاه بین‌المللی ورزش امیدوار بود CAS در رای نهایی خود، پنجره فولاد را باز کند اما بنا به دلایلی که اعلام نشد، مشخص شد این رای در یک ماه آینده اعلام خواهد شد. رای نهایی حتی اگر به سود فولاد باشد، فرصت نقل و انتقالات در پنجره تابستانی را از این تیم خواهد گرفت. اگر چه تیم‌ها تا 16 آبان فرصت خواهند داشت بازیکن جدید به ترکیب اضافه کنند اما تا یک ماه آینده وضعیت بیشتر بازیکنان مشخص خواهد شد و به ‌واقع بازیکنی آزاد باقی نمی‌ماند که فولاد در صورت باز شدن پنجره‌اش بتواند وی را در اختیار بگیرد. عبدالله ویسی که تجربه کار کردن با جوان‌ها را در تیم‌های تحت هدایت خود را داشته با پیش‌بینی این موضوع که شاید رای صادره از سوی دادگاه بین‌المللی ورزش با تاخیر اعلام شود یا رای نهایی به سود فولاد نباشد، بازیکنان زیادی را از تیم‌های جوانان و امید به ترکیب تیم اضافه کرده و امیدوار است با تلاش در اردوی آماده‌سازی تیم در کردان آنها را آماده بازی در ترکیب تیم جدیدش کند. با رفتن چند ستاره از ترکیب تیم و اضافه شدن جوان‌ها به اردوی فولاد باید کمی به عبدالله ویسی و جوان‌هایش زمان داد تا خود را پیدا کنند و در مسیر نتیجه‌گیری قرار گیرند. 

***

جلسه عزیزی‌خادم و اینفانتینو

رئیس فیفا در جلسه با رئیس فدراسیون کشورمان به حل ۲ مساله در فوتبال ایران تاکید کرد. در جلسه‌ای که ظهر پنجشنبه در قطر برگزار شد، اینفانتینو از فوتبال ایران به عنوان یکی از بهترین‌های آسیا نام برد و گفت: من هواداران فوتبال ایران را دوست دارم. بازی ایران - اسپانیا را در کازان از نزدیک تماشا کردم و شور و اشتیاق بی‌وقفه‌ای که تماشاگران ایرانی نسبت به تیم ‌ملی ایران داشتند برایم بسیار جالب بود. وی ادامه داد: در مدت کوتاهی که ریاست فدراسیون فوتبال ایران بر سر کار آمده، تغییرات مثبت بسیار مشهود بوده که یکی از مهم‌ترین آنها توجه به فوتبال بانوان بوده است. رئیس فیفا خاطرنشان کرد: از سوی دولت ایران تعهداتی در قبال اساسنامه فدراسیون فوتبال وجود دارد که بهتر است در تاریخ مقرر انجام شود و به تایید نهادهای ذی‌ربط برسد. اینفانتینو گفت: پیگیری فدراسیون فوتبال در بحث میزبانی و اصرار بر آن ستودنی است و امیدوارم ۲ مساله مهم VAR و حضور بانوان در ورزشگاه‌ها حل شود و بازی ایران - کره به میزبانی تهران با حضور زنان و VAR برگزار شود. در این دیدار عزیزی خادم از اینفانتینو دعوت کرد در یکی از بازی‌هایی که به میزبانی ایران برگزار می‌شود، در کشورمان حضور یافته و در ورزشگاه تماشاگر ویژه بازی تیم ‌ملی باشد. اینفانتینو نیز این دعوت را پذیرفت و مقرر شد فدراسیون ایران از فدراسیون کشورهای همجوار و همچنین قطر هم رسما دعوت کند تا آنها هم در آن زمان به ایران سفر کنند.  

سیدمحمدامین علیدوست:  ‌19 شهریور، سالروز وفات مجاهد نستوه، آیت‌الله طالقانی بود. چهره‌ای که تاروپود تاریخ انقلاب اسلامی، با یاد و نام او گره خورده است. اگر چه تاکنون درباره آیت‌الله طالقانی سخنان بسیاری گفته شده اما قصد دارم در این مجال کوتاه از منظر دیگری به شخصیت این عالم انقلابی بپردازم. نگاهی عمیق و تحلیلی به وضعیت امروز جامعه، این حقیقت را نمایان می‌کند که ما بیش از پیش، نیازمند بازتولید الگو و مدل پدرانه آیت‌الله طالقانی هستیم. مهم‌ترین خصیصه آیت‌الله طالقانی، آغوش باز او روی طیف‌های مختلف اجتماعی بود تا جایی که گرایش‌های مختلف و سلیقه‌های متفاوت، او را از خود می‌دانستند و نام او، ملجأ و نقطه مشترک آنها بود.  نکته‌ای که لازم است در این مجال درباره آن تذکر دهم این است که ما در بحبوحه انقلاب اسلامی شاهد ظهور و بروز طیفی از روحانیت هستیم که همگی الگویی پدرانه و چتری گسترده دارند که طیف‌های مختلف در سایه آن قرار می‌گیرند. حضرت آیت‌الله‌ العظمی خامنه‌ای خود نمونه بارز و باقیمانده این نسل از روحانیون هستند. ایشان با حضور در انجمن‌های شعر و ادب با اکثریت شعرا و روشنفکران زمان خود، ارتباط تنگاتنگ دوستی و رفاقت برقرار می‌کردند، در جمع‌های دانشجویی شرکت می‌کردند، ادبیات سخنوری ایشان یک ادبیات محدود مسجدی نبود، بلکه ادبیاتی بود که ظرفیت لازم را برای برقراری دیالوگ با طیف‌های مختلف دارا بود. همین ویژگی را در شهید مطهری، شهید بهشتی و الگوهایی مانند امام موسی صدر شاهد هستیم. امام موسی صدر در لبنان به‌رغم اختلاف‌های شدید قومی و مذهبی توانست با برقراری ارتباط گرم و صمیمی با طوایف مختلف، لبنان را به سمت وحدت و همبستگی ملی سوق دهد.

متاسفانه در سال‌های اخیر، سرمایه‌گذاری دشمن روی ایجاد اختلاف بین طبقات مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعه ما بوده است. امروز جامعه ما بیش از پیش نیازمند وفاق ملی و همبستگی است تا بتواند از پیچ تاریخی زمانه خود به سلامت عبور کند. این نیاز اجتماعی، مستلزم ظهور الگوهایی در بدنه فکری، دانشگاهی و حوزوی است که مشی و منش آنان خود مبلغ وفاق ملی و همبستگی اجتماعی باشد. همان‌طور که خداوند متعال، دین را «حنیف» و «فطری» می‌داند، یعنی حقیقتی که به هر انسانی عرضه شود، بر قلب می‌نشیند، روش و ادبیات تبلیغ دینی نیز باید «حنیف» و «فطری» باشد به طوری که هر انسانی که با آن مواجه شود، خود‌به‌خود به آن متمایل شود.

روح‌الله اژدری: مساله داعش متاثر از تحولات داخلی عراق و شکنندگی ساختارهای نظامی و سیاسی این کشور، مشکلات ناشی از انتقال قدرت به دولت جدید حیدرالعبادی، عملکرد ناموفق دولت نوری مالکی در مناطق سنی‌نشین، بروز بحران نفوذ و اقتدار، فقدان نگرش راهبردی و بروز حرکت‌های جدایی‌طلبانه در کردستان عراق، ناکارآمدی نیروهای نظامی در برخورد با حرکت‌های چریکی و جنگ‌های نامنظم، هراس عمومی و آشفتگی عمیق مدنی و مهم‌تر از همه، دستیابی داعش به منابع جدید مالی و  اعمال کنترل در مناطق و مراکز حیاتی، موجب شده بود معمای تروریسم به یک شوک بزرگ و حتی به صورت محتمل به یک فاجعه بین‌المللی تبدیل شود. همچنین ضعف داخلی دولت‌های منطقه، تحقیرهای تاریخی جهان عرب، آرزوی سراب خلافت و وحدت اسلامی به عنوان کلید غلبه بر این تحقیر تاریخی برآمده از جهانی شدن و سیاست‌های آمریکا در منطقه، همگی از عوامل زمینه‌ساز ایجاد و توسعه گروه‌های سلفی-تکفیری محسوب می‌شود (آذین، سیف‌زاده 1394:31).

یکی از عوامل ظهور تروریست‌هایی نظیر داعش در خاورمیانه سرنگونی دولت‌های اقتدارگراست و دولت‌های جانشین نیز از توان کافی برای برخورد با گروه‌های تروریستی برخوردار نبودند. شروع این روند به مداخله نظامی آمریکا در عراق در سال ۲۰۰۳ برمی‌گردد که باعث انتقال افراط‌گرایان و تروریست‌ها از مناطق مختلف جهان به عراق و سپس سوریه شد. مقتدرترین دولت‌های جهان عرب در ۱۵ سال اخیر از بین رفته‌اند. از بین رفتن دولت‌های ملی که تعداد زیادی از آنها هم ملی‌گرا و چپگرا بودند، خلأ قدرت بزرگی را در منطقه ایجاد کرد. 

ضمن اینکه بسیاری از آنها به دولت‌های بسیار شکننده‌ای تبدیل شدند. در این خلأ قدرت منطقه‌ای، منازعات میان دولت‌ها و بازیگران غیردولتی تشدید شد. هر یک از دولت‌هایی که باقی ماندند، سعی کردند حوزه نفوذ خود را گسترش دهند. بازیگران جدیدی هم ظهور کردند که سعی دارند در منطقه نفوذ کنند و این امر باعث بروز رقابت‌های سنگین‌تر و به نوعی شکننده‌تر در منطقه می‌شود. این وضعیت بستری است که بر اثر عملکرد هر یک از دولت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای شکل گرفته و باعث پیدایش گروه‌های جدیدی شده است که دارای ایدئولوژی سلفی – تکفیری با عملکرد تروریستی هستند (آذین سیف‌زاده 1394:35‌).

یکی از دلایل بنیادین ظهور داعش در خاورمیانه تشکیل نشدن دولت / ملت مدرن است. اکنون خاورمیانه در زمره مناطقی است که در آن دولت‌های ورشکسته و دولت‌های ضعیف وجود دارند. مهم‌ترین ویژگی این وضعیت آن است که در برابر ساختار دولت مرکزی مقاومت وجود دارد، یا  حاکمیت دولت مرکزی به رسمیت شناخته نمی‌شود. البته پیش از این نیز در دولت‌ها یک ساختار سلسله‌مراتبی وجود داشته است. اما هنگامی که بحث مربوط به فضای آشوب مطرح می‌شود، در چنین فضایی ساختار سلسله‌مراتبی به یک ساختار دگرگون‌کننده و دگرگون‌شونده تبدیل می‌شود که در آن قدرت و دولت مرکزی دیگر کارکرد چندانی ندارد.

نظام‌های سیاسی نهادینه‌شده که از کارآمدی ساختاری برخوردارند، عموماً تلاش می‌کنند از سازوکارهای کنش کم‌شدت در حل مشکلات و تضادهای سیاسی استفاده کنند. اگر کشوری در شرایط تهدید امنیتی قرار داشته باشد، گزینه‌های داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی را با یکدیگر پیوند می‌دهد. فرآیند تحولات سوریه در سال 2011 و مصر در 2013 بیانگر آن است که ساختار حکومتی از آمادگی لازم برای بهره‌گیری از سازوکارهای مبتنی بر مدیریت بحران برخوردار نیست. کشورهایی که در شرایط اقتدارگرایی سیاسی قرار می‌گیرند، عموماً دارای گزینه‌های کلاسیک برای عبور از بحران بوده و تلاش چندانی برای بهره‌گیری از سازوکارهای اجتماعی به انجام نمی‌رسانند (berman2003:75).