تیم فوتبال زیر ۲۳ سال کشورمان در رقابت‌های قهرمانی آسیا نتوانست از گروه خود صعود کند و با به جا گذاشتن یک ناکامی، به کار خود پایان داد. به این ترتیب ناکامی دیگری برای تیم فوتبال زیر 23 سال ایران که در حسرت 48 ساله برای رسیدن به المپیک است رقم خورد و حالا با مهدی مهدوی‌کیا برای حضور در المپیک 2024 پاریس تلاش می‌کند. حذف تیم تحت هدایت مهدوی‌کیا در مسابقات قهرمانی زیر 23 سال آسیا، نوک پیکان انتقادات را به سمت سرمربی این تیم گرفته که البته بخشی از آن هم درست است و در عین حال باید به موارد دیگر هم توجه کرد. نمی‌توان بازی‌های انتخابی یک تورنمنت و تقابل با تیم‌هایی چون تاجیکستان، لبنان و نپال را برای ارزیابی یک تیم و مربی در نظر گرفت اما باید چالش‌ها را هم مدنظر قرار داد. تعطیلی تمرینات تیم زیر 23 سال پیش از پایان این رقابت‌ها، غیبت مهدی مهدوی‌کیا در ایران و بازگشت به آلمان برای مربیگری در هامبورگ و بلاتکلیفی کادر فنی این تیم به دلیل عدم امضای قراردادشان از سوی فدراسیون فوتبال، چالش‌های مهمی بود که این تیم را به سمت ناآمادگی سوق داد. بازیکنان بویژه در رده‌های سنی مختلف برای آمادگی و هماهنگی نیاز به تمرینات و بازی‌های بیشتری در کنار هم دارند اما تیم امید عملا پس از صعود به مسابقات قهرمانی زیر 23 سال آسیا، تعطیل شد. این در حالی بود که مهدوی‌کیا هم در ایران حضور نداشت و یکی از انتقادها نیز همین بود، چه بسا اگر او در کشورمان حضور داشت، بهتر می‌توانست شرایط و بازیکنان را زیر نظر بگیرد. هر چند هدف تیم زیر 23 سال از ابتدا توسط مسؤولان فدراسیون فوتبال، کمیته ملی المپیک و مهدی مهدوی‌کیا به عنوان مسؤول فنی این تیم، صعود به المپیک 2024 پاریس معین شده، با این حال نمی‌توان نسبت به نتایج کسب شده هم بی‌اعتنا بود. بررسی چالش‌ها و علت‌های ناکامی، قدم اول برای رسیدن به هدف است. در ابتدا باید پرسید چرا تیم زیر 23 سال پس از صعود به رقابت‌های قهرمانی آسیا رها شد؟ مهدی مهدوی‌کیا نیز پس از امضای قراردادش کار خود را از سر گرفت و فروردین‌ماه نخستین اردوی این تیم برای حضور در ازبکستان برگزار و در آستانه مسابقات هم بار دیگر تمرینات این تیم از سر گرفته شد. در کنار این مسائل، عدم تدارکات مناسب برای این تیم و نداشتن بازی دوستانه بین‌المللی در تاریخ‌های مختلف که تیم اردو تشکیل داد یا می‌توانست تشکیل دهد، عامل مهمی در ناکامی است. زمانی که تیمی بدون تجربه بین‌المللی و انجام بازی دوستانه راهی یک تورنمنت می‌شود، باید هم انتظار شکست را کشید. تیم ایران صرفا در آستانه مسابقات ۲ دیدار دوستانه با عراق انجام داد که مسلما برای حضور در یک تورنمنت مهم کافی نیست. مسأله سن بازیکنان تیم امید یا عدم حضور برخی بازیکنان این تیم هم شاید تأثیرگذار بوده اما نمی‌تواند توجیهی برای ناکامی باشد. در همین تورنمنت و ترکیب تیم‌های حاضر در رقابت‌ها در ۲ بازی نخست میانگین سنی تیم ایران در میان 16 تیم، در رده میانی هشتم است. ژاپن با 19.73 سال جوان‌ترین تیم رقابت‌ها بوده و ازبکستان میزبان که رقیب ایران هم بود با 20.36 سال در جایگاه دوم است و تیم ایران هم با 21.09 سال به صورت مشترک با تایلند جایگاه هشتم را در میان تیم‌های جوان مسابقات در اختیار داشته‌اند. این در حالی است که برخی تیم‌های جوان‌تر از ایران جواز صعود از مرحله گروهی را به دست آوردند ولی تیم کشورمان در همان دور مقدماتی حذف شد. آنچه امروز اهمیت بیشتری پیدا می‌کند، بررسی دقیق چالش‌ها و علل ناکامی تیم زیر 23 سال در مسابقات قهرمانی آسیاست و فدراسیون فوتبال باید با بررسی دقیق ماجرا، ارائه راهکار و البته پیگیری بهتر برای تدارکات این تیم، شرایط را طوری رقم بزند که حسرت رسیدن به المپیک از 48 به 52 سال نرسد.