راهیابی «آخرین تولد» به ۲ جشنواره بین‌المللی

«آخرین تولد» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی «نوید محمودی» همزمان به بیست‌وهشتمین دوره جشنواره کرالا و شانزدهمین دوره جشنواره جیپور هند راه یافت. «آخرین تولد» همچنین نامزد بهترین فیلم داستانی از جشنواره جیپور هند شد که این جشنواره نیز از ۵ تا ۹ ژانویه ۲۰۲۴ ( ۱۵ تا ۱۹دی) برپا می‌شود. در این فیلم الناز شاکردوست، پدرام شریفی، شیدا خلیق، آرمین رحیمیان، سوگل خلیق، نیلوفر کوخانی و رضا بهبودی به ایفای نقش می‌پردازند.

***

بازیگر مشهور فلسطینی هم قربانی جنایات رژیم صهیونیستی در غزه شد

ایناس السقا، بازیگر فلسطینی ساکن غزه نیز همانند بسیاری از مردم این منطقه قربانی جنایات رژیم صهیونیستی شد. رسانه‌های عربی به نقل از نزدیکان ایناس السقا خبر شهادت او را اعلام کردند. او به همراه 2 دخترش به نام‌های لین و سارا در جریان یکی از حملات هوایی ارتش رژیم صهیونیستی به نوار غزه به شهادت رسیدند و دیگر فرزندانش به نام‌های ابراهیم، ریتا و فرح نیز به شدت مجروح شدند. وزارت فرهنگ فلسطین ضمن تایید خبر شهادت این بازیگر مشهور تئاتر اعلام کرد وی یکی از بازیگران و مدرسان تئاتر در غزه بود و فعالیت‌های فرهنگی بسیاری در کارنامه خود داشت. پیش از این هم علی عبدالله نسمان بازیگر تئاتر، محمد الصلاحی، محمد فائز ابومطر، ابراهیم لافی و هشام النواحجه عکاس و شهیده هبه کمال ابوندی رمان‌نویس هم به جمع شهدای غزه اضافه شده بودند.

***

برگزاری دومین جشنواره آموزشگاه‌های آزاد سینمایی

دومین جشنواره آموزشگاه‌های آزاد سینمایی ۳۰ آبان تا ۳ آذر ماه در موزه سینما برگزار می‌شود. این جشنواره که در راستای انعکاس فعالیت‌ آموزشگاه‌های آزاد سینمایی کشور در جهت تربیت نیروی انسانی خلاق، کارآمد و متعهد در عرصه سینما، شناسایی ظرفیت‌ها، ارزیابی آثار و توانایی‌های هنرجویان و فارغ‌التحصیلان آموزشگاه‌ها و همچنین تشویق و ترغیب ایشان در جهت تولید آثار فاخر به شکل رقابتی برگزار می‌شود، از ۳۰ آبان در موزه سینما میزبان دانشجویان، هنرجویان و علاقه‌مندان به سینما است. فراخوان این دوره از جشنواره مردادماه سال جاری منتشر شد و ۷۱۰ اثر در 4 بخش عکاسی، فیلم کوتاه، فیلمنامه و بازیگری از سوی آموزشگاه‌های آزاد سینمایی سراسر کشور به دبیرخانه جشنواره رسیده است که به زودی آثار راه یافته و هیات انتخاب هر بخش اعلام می‌شود. دومین جشنواره سراسری آموزشگاه‌های آزاد سینمایی به دبیری مهدی شفیعی و با حمایت معاونت توسعه فناوری و مطالعات سازمان امور سینمایی و سمعی بصری ۳۰ آبان لغایت ۳ آذر ۱۴۰۲ برگزار می‌شود.

***

مجموعه مستند «رخ مادر» به فصل دوم رسید

فصل دوم مجموعه مستند «رخ مادر» به تهیه‌کنندگی امیرحسین اکاتی جلوی دوربین رفت. تاکنون نزدیک به نیمی از فصل جدید این مجموعه مستند که زهرا حسینی سرپرستی پژوهش و سوژه‌یابی آن را برعهده داشته، تصویربرداری شده و این روز‌ها کار‌های پس‌تولید آن به طور همزمان در حال انجام است. حمید مشایخی، مهدی انصاری، سیدمصطفی سیدحسینی و علی علایی 4 کارگردان «رخ مادر» هستند که پروژه را در استان‌های کرمان، یزد، فارس، لرستان، شهرکرد، گلستان، مازندران، تهران، گیلان، اراک و اصفهان پیگیری می‌کنند.«رخ مادر» در فصل جدید سراغ قصه‌های شنیده نشده و بکر از مادران شهدا رفته است که در جامعه فعالیت اجتماعی دارند. یکی از تفاوت‌های فصل دوم این مجموعه مستند با فصل اول آن، فرمی ا‌ست که برای روایت داستان شاعرانه هر کدام از مادران انتخاب شده که به صورت داکیودرام است و در قالب داستانی قصه‌ها بیان می‌شود. فصل اول این اثر سال ۱۴۰۱ از شبکه یک سیما پخش شد و فصل دوم آن که در ۲۶ قسمت ساخته می‌شود، این روز‌ها خود را برای رسیدن به آنتن رسانه ملی آماده می‌کند.

***

برگزاری روزهای فرهنگی ایران و ازبکستان در سال ۲۰۲۴

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در حاشیه اجلاس سران اکو با آزاد بیک نظربیک‌اف، وزیر فرهنگ ازبکستان دیدار و گفت‌وگو کرد. محمدمهدی اسماعیلی در حاشیه این دیدار با اشاره به برگزاری روزهای سینمای ایران در ازبکستان گفت: بررسی رویداد روزهای سینمای ایران در ازبکستان که با استقبال مخاطبان همراه بود طی چند روز گذشته به پایان رسید. وی همچنین بیان کرد: در این دیدار مقرر شد سال ۲۰۲۴ روزهای فرهنگی ایران و ازبکستان در هر 2 کشور برگزار شود. وزیر فرهنگ و ارشاد با اشاره به گفت‌وگو با طرف ازبکستانی مبنی بر اعلام خواهرخواندگی بین شهرهای مختلف ایران و ازبکستان، گفت: بر تقویت این امر در این نشست تاکید شد. همچنین برگزاری برنامه‌های فرهنگی مشترک بین 2 شهر سمرقند - اصفهان و بخارا - همدان از جمله پیشنهادات مطرح شده در جلسه بود. اسماعیلی درباره همکاری بنیاد بوعلی سینا با مجموعه‌های مرتبط در ازبکستان نیز گفت: بوعلی سینا میراث بزرگ تمدن ایرانی - اسلامی است که در بخارا متولد و در همدان مدفون است، در همین زمینه تداوم همکاری مشترک بنیاد بوعلی سینا با مجموعه‌های ازبکستان در جلسه مطرح شد. وی ادامه داد: «جایزه بین‌المللی گوهرشاد» و همکاری در این زمینه از دیگر موضوعات مهم این دیدار بود که بسیار مورد استقبال قرار گرفت. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مهرماه نیز با وزیر فرهنگ در حاشیه اجلاس وزرای فرهنگ کشورهای اسلامی در قطر دیدار و گفت‌وگو داشت که در آن جلسه هم دو طرف بر گسترش روابط فرهنگی تاکید داشتند.

یاشار یوسفی: اعتصاب «بی‌سابقه‎» اتحادیه‌ بازیگران علیه استودیو‌های بزرگ، استریم‌ها، تهیه‌کنندگان و مدیران اجرایی ارشد آنها بالاخره پس از چند ماه با برآورده ‌شدن نسبی خواسته‌های اعتصاب‌کنندگان پایان یافت اما با این وجود، این اتفاق از یک مساله و بحران جدی در قلب صنعت سینما و تلویزیون هالیوود خبر می‌دهد. 

اما چرا از واژه‌ «بی‌سابقه» استفاده می‌کنیم؟ اولا این اعتصاب از حیث جمعیت و مدت‌ زمان – اعتصاب حدود 160 هزار نفر در نزدیک به 4 ماه - در تاریخ هالیوود کم‌نظیر و در طی این 15-10 سال بی‌نظیر است. هر چند اعتصابات و اعتراضات مشابهی در سال‌های 1960، 1980 و 2008 هم به وقوع پیوست اما هیچ‌یک تاثیرگذاری امروز را نداشته است. گره‌ خوردن مطالبات بازیگران و کارگردانان و عوامل تولید با هم، سیستم هالیوود را فلج کرد و تولید و اکران فیلم‌ها را به تعویق انداخت. استودیو‌ها و مدیران ارشد، اکنون بیشتر از همیشه تحت فشار هستند. ثانیا ستارگان و سلبریتی‌های سینمای هالیوود که از لحاظ سیاسی ارتجاعی‌ترین و بی‌مساله‌ترین قشر جامعه هستند نیز لزوم اعتصاب و اعتراض را تشخیص داده و به میدان آمدند که این نشان می‌دهد چقدر مساله جدی و منافع آنها در خطر بوده است (اگرنه به هیچ‌وجه به میدان نمی‌آمدند). ثالثا این اعتصاب زمانی رخ داد که تقریبا تمام کارگران و کارکنان ابرشرکت‌ها و استودیوهای فیلمسازی بزرگ و زنجیره‌ای انحصاری، پس از سال 2020 دست به تشکیل اتحادیه‌های بی‌سابقه‌ای زده بودند تا از خود در برابر مدیران ارشدی که حقوق‌شان در این چند دهه چندصد برابر شده و در عوض حقوق و شرایط زندگی کارگران خود را همواره بسیار پایین نگه می‌دارند، دفاع کنند. کنش اتحادیه‌ بازیگران و نویسندگان (نویسندگان پیش‌تر به اعتصاب خود پایان داده بودند) در این بستر نیز قابل فهم است؛ وقتی کارکنان استارباکس، والمارت، آمازون، هتل‌های بزرگ و ۳ غول خودروسازی موفق به تاسیس اتحادیه‌هایی برای نخستین بار در این دهه‌ها می‌شوند و اعتصاب‌های گسترده‌ قانونی و غیرقانونی – به تعبیر مدیران! – را سازماندهی می‌کنند، اتحادیه‌ بازیگران و نویسندگان و عوامل تولید هم این جسارت را می‌یابند تا علیه سرویس‌های بسیار پردرآمدی مثل نتفلیکس و اپل تی‌وی و اچ‌بی‌او و... قرار بگیرند. برای اینکه یک تصویر کلی از این مساله داشته باشیم، باید بدانیم 98 درصد سود پروژه‌ها به جیب استودیو‌ها و مدیران می‌رود و کمتر از 2 درصد به جیب عوامل! به علاوه اینکه بسیاری از نویسندگان از حداقل دستمزد مصوب و بسیاری دیگر از شرایط قانون کار مثل بیمه و خدمات درمانی محرومند؛ نویسندگانی که بار بسیار سنگینی در تولیدات سریال‌های تلویزیونی به دوش می‌کشند و از همه کمتر حقوق دریافت می‌کنند؛ این را هم باید اضافه کرد که دستمزد عوامل پشت صحنه و بازیگران زن، همواره کمتر از ستاره‌های مرد بوده است.

مساله‌ آخر که سویه‌ تاریک ماجراست اینکه اکنون هوش مصنوعی نیز وارد زمین بازی شده است. مدیران هالیوود مثل هر صنعت دیگری مایلند هزینه‌های تولید را در پایین‌ترین حد نگه دارند و هوش مصنوعی به آنها کمک می‌کند بازیگران فرعی و سیاهی‌لشکر را با بازسازی سه‌بعدی چهره و صدای‌شان، برای همیشه حذف کنند و به جای استخدام فیزیکی آنها، از نسخه‌ اسکن شده‌ آنها بی‌نهایت بار استفاده کنند؛ بدون پرداخت هزینه‌ای به آنها، بدون اطلاع‌ دادن به ایشان و بدون پرداخت هرگونه حق کپی‌رایت! از آن ‌سو جایگزین‌کردن نویسندگان با ربات‌های هوش مصنوعی که هزینه – و البته خلاقیت را – به صفر می‌رساند و راه را برای تولید انبوه‌تر باز می‌گذارد نیز مساله‌ دیگری است... با این وصف آینده‌ سینما بدون وجود انسان‌ها بسیار وحشتناک خواهد بود؛ هیچ بعید نیست ربات‌ها در آینده در صف گیشه پاپکورن بخرند و به تماشای آثار خود بنشینند!

با این اوصاف نویسندگان و بازیگران این خطر بزرگ را نیز احساس کرده و مساله هوش مصنوعی را وارد مطالبات خود می‌کنند تا از بقا و آینده‌ حرفه‌ خود دفاع کنند. آنها می‌دانند استفاده کردن بدون اجازه از نسخه‌های اسکن شده‌ خودشان، اوج رذالت و بی‌اخلاقی استودیوهاست و باید تا دیر نشده جلوی آن را بگیرند. 

در انتها باید خاطرنشان کرد با اینکه اعتصاب ظاهرا با موفقیت به پایان رسیده و معترضان امتیازهایی مثل افزایش حداقل دستمزد و محدود و منضبط کردن هوش مصنوعی را به دست آورده‌اند اما احتمالا این توافق‌ها موقت خواهد بود و این صنعت دوباره ذات بی‌رحمانه‌ خود را نشان خواهد داد؛ مدیران به محض اینکه فرصت کنند، خواسته‌های خود را بر عوامل تحمیل و تکنولوژی را جایگزین کار انسانی خواهند کرد. همان‌طور که تاریخ هالیوود نشان داده هر بار با ورود تکنولوژی فنی جدیدی در سینما، دوره‌ کارگردان‌ها و بازیگران سابق به یکباره به پایان می‌رسد. ورود صدا به سینمای صامت، رنگی شدن فیلم‌ها، دیجیتال شدن دوربین‌ها، ورود کامپیوتر و جلوه‌های ویژه (CGI) و... همگی شاهد این مدعاست.

هر چه تکنولوژی سینما بیشتر پیشرفت می‌کند، نقش کارگردان‌ بیشتر و بیشتر نابود می‌شود و کارگردان  تبدیل به یک تکنیسین یا اپراتور کامپیوتر می‌شود و همه چیز به جای اتفاق افتادن در صحنه‌ فیلمبرداری، در اتاق پرده‌ سبز و اتاق مسؤولان جلوه‌های ویژه اتفاق می‌افتد و روابط عوامل تولید با یکدیگر، تبدیل به روابط عوامل تولید با کامپیوتر می‌شود.

با این اوصاف این وظیفه منتقدان است که از خلاقیت انسان در برابر تکنولوژی ماشینی دفاع کنند. فراموش نکنیم هیچ هوش مصنوعی‌ای قادر به خلق اثر هنری نیست؛ خلق کردن امری انسانی است.

البته اتحادیه بازیگران آمریکا توافقنامه آزمایشی را تصویب کرده‌اند که به طولانی‌ترین اعتصاب بازیگران علیه استودیوهای فیلم و تلویزیون در تاریخ هالیوود پایان می‌دهد.

این اتحادیه در اطلاعیه‌ای اعلام کرد اعتصاب ۱۱۸ روزه به طور رسمی ساعت ۱۲:۰۱ صبح روز پنجشنبه پایان یافت. کمیته مذاکره اتحادیه این توافق را به اتفاق آرا تصویب کرد. این توافقنامه روز جمعه برای تصویب به هیات ملی اتحادیه بازیگران سینما و تلویزیون آمریکا (SAG-AFTRA) رفت.

۲ طرف چند روز گذشته را صرف انجام کارهای نهایی روی این قرارداد کردند که مهم‌ترین آن محافظت از بازیگران در برابر هوش مصنوعی و افزایش تاریخی دستمزد بود. بر اساس این توافق شاهد افزایش حداقل ۷ درصدی دستمزدها خواهیم بود که ۲ درصد بیشتر از افزایش‌های دریافتی توسط انجمن نویسندگان آمریکا و انجمن کارگردانان آمریکاست. 

بر اساس ایمیلی که به اعضای «SAG-AFTRA» ارسال شده است، این توافق همچنین شامل پاداش مشارکت در سامانه‌های نمایش آنلاین، همچنین افزایش کمک‌های بازنشستگی و سلامت است. این اتحادیه گفت ارزش این قرارداد در مجموع بیش از یک میلیارد دلار است.

اتحادیه در این ایمیل گفت: «ما به قراردادی رسیده‌ایم که اعضای اتحادیه بازیگران را از هر گروهی قادر می‌کند مشاغل پایدار ایجاد کنند. هزاران بازیگر در حال حاضر و در آینده از این کار بهره خواهند برد».

پیش از این، طولانی‌ترین اعتصاب بازیگران علیه شرکت‌های تلویزیونی و فیلم در سال ۱۹۸۰ به مدت ۹۵ روز ادامه شد.

شیدا اسلامی: سال 2010 اَنَس ۲ ساله بود که مادرش متوجه شد این پسر کوچولوی شیرین با بقیه بچه‌های هم‌سن‌ و سالش فرق دارد. رشد برخی اندام‌هایش بویژه دست‌ها و پاهای پسرک شبیه پسربچه‌های دیگر نبود و کابوس‌های شبانه اسراء، به همان هولناکی، می‌رفت که در بیداری هم تکرار شود. مادر جوان و همسرش، معمر، چند روزی کارشان را تعطیل کردند. انس را ابتدا پیش یک پزشک غزه‌ای بردند. پزشک این عارضه را می‌شناخت. هر پزشک غزه‌ای این عارضه را می‌شناخت و حالا بعد از گذشت مدتی از فاجعه، آسیب‌دیده‌های بیشتری با عوارض ناشی از آن به او و دیگر پزشکان مراجعه می‌کردند. حرف‌هایی که پزشک زد و نتایج آزمایش‌ها و کارهای تشخیصی متعدد، قایق توفان‌زده هستی اسراء را در هم شکست: انس، پسر کوچکی که مادر آن ‌همه امید به او بسته بود، به ‌خاطر اثرات مواد شیمیایی به ‌کار رفته در تسلیحات اسرائیلی‌ها، برای همه عمر آسیب دیده بود و کاری از دست کسی برنمی‌آمد.... این را یک پزشک حاذق و مشهور در مصر نیز که مادر امیدوار بود با تشخیص او کورسوی امیدی در حیات آینده پسرش روشن شود، تأیید کرد و غم از آن روز مقیم قلب اسراء شد. اسراء محمود عیسی البحیصی، خبرنگار شبکه العالم در غزه حالا روشن‌تر و شفاف‌تر از هر وقت دیگری، آن روز تلخ و سیاه را که همواره سعی می‌کرد از به‌ یاد آوردنش بگریزد، به خاطر می‌آورد. نخستین پسرش اواخر سال 2008، ۳ ‌ماه بیشتر نداشت و شیرخوار بود. مادر تصمیم گرفته بود حالا که چند ماهی از تولد نوزاد گذشته، پوشش‌های میدانی شبکه العالم از حوادث غزه را فعالانه‌تر پی بگیرد. در یکی از این پوشش‌های خبری، به منطقه‌ای رفت که نخستین بار نظامیان صهیونیست در بمبارانش از بمب‌های شیمیایی استفاده کرده بودند. اسراء غافلگیر شده بود. فقط چند دقیقه حضور در آن منطقه کافی بود تا سرفه‌های شدید کارش را به بیمارستان بکشاند. هیچ‌کس ولی متوجه اثرات ویرانگر استنشاق گازهای باقیمانده در منطقه نبود. اسراء به خانه برگشت و انس را که بی‌تابی می‌کرد، مثل همیشه شیر داد. نمی‌دانست که با شیر، عامل یک عمر معلولیت انس را هم به کام او می‌ریزد. مسمومیت از شیر به کودک منتقل شد و او حالا هم که سال‌ها از آن روز می‌گذرد، نه می‌تواند عادی صحبت کند و نه توان کنترل ادرارش را دارد. درد و رنج مشکلات انس ولی اسراء را از ادامه مسیرش بازنداشت؛ محکم‌ترش کرد، قوی‌ترش کرد و او را تبدیل به زنی کرد که در تاریخ فلسطین و مقاومت، جاودانه خواهد بود. 

دختر دلاور غزه در سال 1984 میلادی به دنیا آمد و مثل بسیاری از کودکان فلسطینی، از همان سال‌های اول زندگی‌اش، در کنار اوضاع معیشتی نامساعد خانواده، بار خشمی متراکم و فزاینده از اشغال خانه و وطن را هم به دوش کشید. خاطرات کودکی او تصویر دختری پرانرژی و شلوغ را بازتاب می‌دهد که قادر است مدت زمانی طولانی و با اعتماد به ‌نفس در جمع صحبت کند و قصه بگوید. بعدتر، وقتی می‌دید پدر و برادرش زمان زیادی صرف دنبال‌ کردن اخبار رادیو و تلویزیون می‌کنند، در همان عالم بازی‌های کودکانه، یا گوینده اخبار می‌شد یا نقش تصویربردار و خبرنگار را بازی می‌کرد. 

اسراء در مدرسه هم موقع برگزاری مراسم و جشن‌های کودکانه، نخستین کسی بود که کاندیدا می‌شد تا پشت میکروفن برود و شعر بخواند و اجرا بکند. کودکی اما زود گذشت و اسرای نوجوان با حقیقت زندگی خانواده‌اش روبه‌رو شد. حالا او باید از لحاظ اقتصادی به خانواده کمک می‌کرد و همین باعث شد دختری مستقل و متکی ‌به ‌خود بار بیاید. دوران دبیرستان بهترین فرصت بود تا او برای کار رسانه‌ای که همیشه آرزویش را داشت، آماده شود و مسیر شغلی آینده‌اش را انتخاب کند. دختر بااستعداد خانواده البحیصی با اینکه رتبه ممتاز 98 را کسب کرده بود و یکی از نامزدهای دریافت بورسیه تحصیلی پزشکی در ژنو بود، به دانشگاه الاقصی رفت، ۲ سال در رشته رادیو و ۲ سال دیگر در رشته تلویزیون تحصیل کرد و با رتبه عالی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. البته که در همین‌جا هم متوقف نشد و بعد از ‌آنکه مدرک کارشناسی ارشدش را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه الازهر غزه گرفت، تا همین امروز دانشجوی دکترای رسانه دانشگاه ملی قاهره است؛ هرچند به ‌صورت تحصیل از راه دور...، آخر اسراء شهروند غزه است؛ شهری که مثل یک زندان بزرگ است. 

سال 2005 مصادف شد با شروع فعالیت او در تلویزیون فلسطین و سال 2006 همان سالی شد که اسراء با معمر ابوطبیخ، از همکاران تصویربردار این شبکه ازدواج کرد. 2007 که فرا رسید، شبکه العالم فراخوان جذب خبرنگار داد. رزومه و نمونه کار موفق اسراء یک هفته بعد از ارسال، با پاسخ موافق شبکه ایرانی روبه‌رو شد و خوشحالی پیوستن به العالم، با تولد نخستین فرزند و تنها دختر اسراء و معمر به اوج رسید. حالا لیان زندگی خانواده کوچک‌شان را میان همه دشواری‌های زیستن در جایی از دنیا، به ‌نام غزه، رنگ شادی ‌زده بود. انس هم آمد و این شادی دوچندان شد اما جدیت، شجاعت و تعهد بالای خانم خبرنگار برای رساندن صدا و تصویر غزه مظلوم به دنیا، راهبر اسراء در مسیری بود که حتی آسیب‌دیدگی خودش و انس هم مانع پیش ‌رفتن در آن نشد؛ از 27 دسامبر 2008 که حمله رژیم صهیونیستی به غزه با هجوم 100 جنگنده رژیم صهیونیستی آغاز شد. جنگ، 22 روز ادامه یافت و در این میان بیش از 7000 فلسطینی شهید و زخمی شدند. اسراء البحیصی که مادر ۲ فرزند بود، به ‌تنهایی تصویر 22 روز مقاومت مردم غزه را به دنیا منعکس کرد. بعد از دستگیری خضر شاهین، خبرنگار العالم در قدس اشغالی، در شرایطی پرخطر حوادث شهر خونین غزه و مصائب انسانی‌اش را برای شبکه العالم گزارش می‌کرد و با روایت‌ حرفه‌ای داستان خانه‌های ویران‌شده، کودکان بی‌مدرسه که زیر چادرها درس می‌خواندند، مجروحان جنگی، خانواده‌های اسرا و شهدای غزه و مردمی که پشت دروازه‌های گذرگاه شهر رفح کمک می‌طلبیدند، توانست در انعکاس فجایع انسانی ناشی از حوادث خونبار غزه نقشی مهم و موثر ایفا کند. 

در لحظات تهیه گزارش برای العالم لحظه‌ای ترس و دلهره در وجود اسراء رخنه نمی‌کرد اما وقتی به خانه بازمی‌گشت و فرزندانش را می‌دید، تازه متوجه می‌شد از چه مهلکه‌ای نجات پیدا کرده است. با این ‌حال، او تحت هیچ شرایطی فعالیت خبرنگاری‌اش را متوقف نکرد و بینندگان شبکه العالم در تمام این سالیان همواره شاهد اطلاع‌رسانی او در شرایطی‌ هستند که غزه آماج حملات جنگنده‌های رژیم اشغالگر است.

همین روحیه بی‌نظیر باعث شد سال ۲۰۱۰ در همایش تجلیل از برترین خبرنگاران زن جهان اسلام  در ایران، از میان 7 خبرنگار برگزیده، به عنوان دارنده رتبه نخست خبرنگاران زن جهان اسلام دست یابد؛ عنوانی که برای او بسیار ارزشمند بود اما به‌دلیل شرایط دشوار محاصره غزه موفق به سفر و دریافت حضوری این جایزه نشد.  محمد، فرزند سوم اسراء، سال 2011 و کریم، فرزند چهارمش در سال 2014 به دنیا آمدند. تولد کریم در سال 2014 همزمان شد با حملات گسترده رژیم صهیونیستی به غزه و خانواده او هم مثل خیلی‌های دیگر، سرپناه‌شان را از دست دادند و یک سال طول کشید تا آنها دوباره توانستند جایی برای زندگی فراهم کنند. 

در طول این سال‌ها که غزه دستخوش حوادث گوناگون بود، خبرنگار العالم از پا ننشست و با تمام توانش فعالیت‌های شبکه را در مخابره حقایق موطن مادری‌اش به جهانیان گسترش داد. اسراء البحیصی سال ۲۰۱۷ دوربین العالم را به درون تونل‌های مقاومت در غزه برد و یک مستند 25دقیقه‌ای تهیه کرد؛ مستندی که بازتابی وسیع از قدرتنمایی و پیچیدگی اقدامات دفاعی رزمندگان مقاومت در بر داشت. جسارت مثال‌زدنی او، یک سال بعد، درهای یک پایگاه سری مقاومت را به روی بانوی خبرنگار العالم گشود و این بار حاصلش شد مستندی با موضوع توانمندی راکتی و‌ موشکی مقاومت. سال 2018 او در ۳ نوبت حین کار خبررسانی مجروح شد و در جنگ سال ۲۰۲۱ نیز حضور مستمر و میدانی داشت. 

اسراء حالا از 7 اکتبر و شروع عملیات توفان الاقصی، حتی با وجود بمباران دفتر شبکه و نیز منزل مسکونی‌اش، هر روز و هر شب روی آنتن شبکه العالم، به تشریح آلام مردم مظلوم اما قهرمان غزه و زخم‌های خون‌چکان فلسطین می‌پردازد و پرآوازه‌ترین خبرنگار زن شبکه‌های محور مقاومت است. لحن حماسی و ایمان و صبر درخشانی که او در بیان اتفاقات سهمگین یک ماه سپری‌شده از جنگ دارد، او را از دیگران متمایز کرده است. وقتی پای خطابه‌های شعرگونه البحیصی می‌نشینی، با دریایی از حکمت‌های برآمده از درک و دریافت عمیق جهان پیرامونش، زندگی، جهاد و شهادت  روبه‌رو می‌شوی. او در پیمودن این مسیر خستگی‌ناپذیر است؛ آنگونه که چند روز پیش آنقدر ایستاد و کار کرد که پاهایش یاری نکرد و بیهوشی راهی بیمارستانش کرد. 

شیرزن این روزهای رسانه، شهید زنده، جانباز و مادر جانباز فلسطینی، درباره غزه و فعالیت پرشورش در نمایاندن ابعاد مختلف هجمه رژیم صهیونیستی به شهرش می‌گوید: «روزهای اول، بعد از بمباران و تخریب دفتر مشترک شبکه‌های العالم و پرس‌تی‌وی بر اثر حملات جنگنده‌های اسرائیلی، دامنه فعالیت‌مان را به بیمارستان‌ها منتقل کردیم که با سختی‌ها و ‌مشقت زیادی همراه بود. موضوع ناراحت‌کننده برایم این بود که علاوه‌ بر تخریب دفتر و‌ محیط کار من و دیگر همکارانم، همه لوح‌های تقدیر و‌ جوایزی نیز که در دفترم گذاشته بودم و خاطرات خوشی با آنها داشتم، زیر آوارها از بین رفت. روز هفتم‌ جنگ نیز با ‌توجه ‌به اخطارهای رژیم صهیونیستی، منزل‌مان در الشجاعیه را ترک کردیم که ۲ روز بعد، منطقه تحت بمباران شدید رژیم قرار گرفت و از برخی حاضران در آن منطقه خبر ویرانی منزل و خودروی‌مان را شنیدم. با این ‌همه، حالا من هم امید دارم بعد از جنگ مثل بسیاری از هموطنانم از ابتدا شروع و برای داشتن سرپناه تلاش کنیم. این برای آن است که من و همه هموطنانم تصمیم گرفته‌ایم در این سرزمین بمانیم، چرا که اینجا خانه مادری ما است و برای آزادی آن تا آخرین لحظه زندگی‌مان مقاومت خواهیم کرد».